Όπως και να ‘ναι, το «έπος του Πολυτεχνείου» έγινε ένα ισχυρό αντιστασιακό άλλοθι για ‘κείνους που για επτά χρόνια λούφαζαν, και ξαφνικά έγιναν αντιστασιακοί εν μία νυχτί, καλά προφυλαγμένοι οι περισσότεροι απ’ την πολυκέφαλη μάζα που τους περιέβαλλε πανταχόθεν. Ευτυχώς που η οίηση και ο κομπασμός για ένα έπος ελάχιστα επικό, άρχισε να ξεφουσκώνει σιγά σιγά..

Βασίλης Ραφαηλίδης

Το κενό που άφησε η απομάκρυνσή μου από το αριστερό μου παρελθόν το κάλυψε ο Χριστός και η ορθοδοξία που έχουν τη ρίζα τους από πολύ νωρίς στη ζωή μου. Αν με ρωτήσει κανείς τι σημαίνει για μένα ο Θεός, η απάντηση είναι: Αυτός που με ξεπερνάει.

Η πίστη έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στη ζωή μου. Ζούμε σε εποχές που το Ιερό συγκρούεται με το Μηδέν σε μια αμφίρροπη μάχη, ενώ η κατάργηση του Θεού εξαγγέλλεται εδώ και τρεις αιώνες. Και όλα αυτά, επειδή μεριμνούμε και τυρβάζουμε περί πολλών και ξεχάσαμε το ουσιαστικό Ένα, που είναι η αγάπη. Να δίνεις χωρίς όρους.

Στην προσωπική μου πορεία στάθηκαν πολύ σημαντικά τα ανεξίτηλα βιώματα που με συνοδεύουν, όπως και τα μαθήματα χριστιανικής κατήχησης που μου δόθηκαν στη διάρκεια της παιδικής ηλικίας.

Δημήτρης Νόλλας συγγραφέας

Πηγή: awakengr.com

Στο κυνήγι του χρήματος, της δόξας, της καριέρας και της αναγνωρισιμότητας, ξεχάσαμε τι έχει πραγματική αξία στη ζωή.

Η υποδούλωση στον υλισμό, έφτιαξε στρατιές με ανικανοποίητους και διαρκώς χρεωμένους ανθρώπους, σε ένα παιχνίδι που παίζεται στην πλάτη μας, χωρίς να το καταλαβαίνουμε.

Η ακόρεστη δίψα, για το επόμενο στάδιο της καριέρας μας, μας έκανε να χάνουμε πολύτιμες στιγμές από τους ανθρώπους μας.

Στιγμές που δεν ξαναγυρίζουν. Στιγμές, που θα μείνουν μόνο σε ξεθωριασμένες φωτογραφίες, που αργοπεθαίνουν σε ένα συρτάρι, και δεν τις ζήσαμε ποτέ.

Η μανία της αναγνώρισης και της επιβεβαίωσης, μας μετέτρεψε πολλές φορές σε κάτι διαφορετικό από αυτό που είμαστε, προσπαθώντας να κερδίσουμε την αποδοχή και το χειροκρότημα.

Στο παιχνίδι της φήμης και της επιτυχίας, χάσαμε την ευτυχία. Οδηγηθήκαμε αρκετές φορές σε σκοτεινά μονοπάτια και καταπατήσαμε αξίες και ανθρώπους.

Υπάρχουν κάποια πράγματα όμως, που έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα από την καριέρα, το χρήμα, την εξουσία, τους ακόλουθους και την δόξα.

Είναι οι άνθρωποι μας. Είναι η οικογένεια μας.
Είναι η υγεία μας, η ηρεμία μας, οι φίλοι μας.
Είναι η ανθρωπιά και η καλοσύνη μας!
Είναι οι στιγμές μας…

Ο επιτυχημένος, δεν είναι απαραίτητα και ευτυχισμένος· ούτε ο πλούσιος.
Διότι για να φτάσει εκεί, αρκετές φορές έχει πουλήσει την ψυχή του ή τους δικούς του ανθρώπους.

Επιτυχία: είναι όλα τα χρήματα στον κόσμο
– ευτυχία όμως, είναι να έχεις εκείνους που σε αγαπούν, για να τα ξοδέψεις μαζί τους.

Υπάρχουν άνθρωποι που χρησιμοποιούν κάθε τρόπο – θεμιτό ή αθέμιτο – για να γίνουν πασίγνωστοι και ισχυροί. Δεν διστάζουν να πατήσουν επί πτωμάτων. Ακόμη και να γελοιοποιηθούν, φτάνει να τα καταφέρουν, να γίνουν “κάποιοι”.

Και υπάρχουν και οι “άλλοι”, που παραμένουν ταπεινοί, ρομαντικοί, λιγομίλητοι και ανθρωπιστές· που έμαθαν να δίνουν αγάπη.

Που ο σκοπός της ζωής τους, είναι να βοηθήσουν κι άλλες ζωές, να σώσουν ζωές.

Η πρώτη κατηγορία θεωρείται πετυχημένη.
Η δεύτερη θεωρείται ξεπερασμένη, ανόητη.

Ο καθένας όμως, το ξέρει μέσα του. Η ψυχή του, η καρδούλα του το ξέρει. Και μια μέρα θα φτάσει ο απολογισμός. Τότε θα δούμε, τι άξιζε και τι όχι!

Διότι η πληρωμή…έρχεται πάντα στο τέλος, και είναι: τοίς μετρητοίς!

Γράφει ο Μάνος Σαμοθράκης

Πηγή: awakengr.com

“Το νόημα της ζωής είναι ότι σταματάει. “
Με το χαρακτηριστικό υπαρξιακό ύφος του, ο Κάφκα συλλογίζεται την πεπερασμένη φύση της ύπαρξης και τη σημασία που προσδίδει η παροδικότητα στην ίδια τη ζωή.

Η πηγή του άγχους βρίσκεται στο μέλλον. Αν μπορείς να κρατήσεις το μέλλον έξω από το μυαλό σου, μπορείς να ξεχάσεις τις στεναχώριες σου

Μίλαν Κούντερα

Μια εμβληματική προσωπικότητα των Σκούρτων αποχαιρετάμε αύριο στις 3.
Ο Ηρακλής Αγαθης έφυγε από τον κόσμο τούτο σε ηλικία 88 ετών…
Πάλεψε σε δύσκολους καιρούς και τα κατάφερε να αφήσει το έντονο και θετικό αποτύπωμα μου σε αυτή την γήινη διαδρομή ο αγαπημένος μας Ηρακλής.

Θα τον θυμόμαστε πάντα με αγάπη και νοσταλγία
Καλό κατευόδιο, θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του.

Η ανεξέλεγκτη και παράλογη λατρεία της προσωπικής ελευθερίας ανήκει στα βασικά στοιχεία της ελληνικής ιδιοπροσωπίας. Δεν λύνουμε τις διαφορές μας με αγάπη ή με διάλογο.

Ζούμε σαν υποκριτές και συνεχώς ως θύματα. Με ενοχλεί, δε, που στη χώρα μας κυριαρχεί η ανικανότητα να αναγνωρίσεις τον καλύτερό σου, εκείνον που σε υπερβαίνει.

Έχουμε μια δυσκολία, νομίζοντας ότι εμείς είμαστε οι καλύτεροι όλων. Φυσικά, αυτό οφείλεται στο υπερτροφικό εγώ μας. Η αναγνώριση του λάθους και η καταστροφή του «εγώ» είναι θεμελιώδη ζητήματα για τη σωτηρία του ανθρώπου.

Ως λαός πορευόμαστε πάντα κινούμενοι στο μεταίχμιο μεταξύ Δύσης και Ανατολής. Αιθεροβατούμε διαρκώς πάνω σε ένα σκοινί. Η ιστορία έχει δείξει, όμως, ότι αν και βαριά πληγωμένοι, τελικά επιβιώνουμε. Βγαίνουμε σώοι από τις φουρτούνες.

Η γνώμη μου για τους πολιτικούς δεν είναι η καλύτερη. Από τη στιγμή, όμως, που εμείς βάζουμε τον σταυρό δίπλα από τους εκλεγέντες βουλευτές, έχουμε και την ευθύνη, άρα δεν μπορούμε να γκρινιάζουμε σαν τις κουτσομπόλες στο παράθυρο της κουζίνας. Χρειαζόμαστε εκπροσώπους στις αστικές, μαζικές κοινωνίες.

Στον καθρέφτη που κοιταζόμαστε βλέπουμε τα είδωλα των πολιτικών που εμείς οι ίδιοι εκλέγουμε. Δυστυχώς, οι πολιτικοί μας πείθουν και εκλέγονται, χωρίς να προτάσσουν το κοινό καλό. Όπως κι εμείς.

Δημήτρης Νόλλας, συγγραφέας

Ώσπου να ‘ρθουν τα καλύτερα, θα περάσουμε τα χειρότερα… Τα πάντα ρει!

Ένας απο τους παλιότερους ασφαλιστές της interamerican έφυγε για το μεγάλο ταξίδι χωρίς επιστροφή. Ο Νίκος Κόκκας, (στην φωτο στην πρώτη σειρά δεξιά), δραστηριοποιείτο στην Χαλκίδα και ήταν από τους πρώτους συνεργάτες της εταιρίας. Επαγγελματίας εγνωσμένου κύρους και ένας σωστός άνθρωπος που έχαιρε ιδιαίτερης εκτίμησης στην κοινωνία της Χαλκίδας και πολύ αγαπητός στους συναδέλφους του στην interamerican. Αιώνια η μνήμη του καλό ταξίδι φίλε και συνάλδελφε Νίκο …

Κ Μπερτσιάς

Ένας αστυφύλακας ξεκόλλησε το… αυτί μικρού βιοπαλαιστή

19/11/2018

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς

Πίνακας του John George Brown (1865).

Η παιδική κακοποίηση είναι παλαιά και μάλλον πονεμένη ιστορία και η 19^η Νοεμβρίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα εναντίον της Κακοποίησης των Παιδιών. Πρόκειται για θέμα που χάνεται στα βάθη της ανθρώπινης ιστορίας και μόνο σχετικά πρόσφατα αντιμετωπίζεται το θέμα με ευαισθησία και νομικούς ορισμούς. Θα σταθούμε, ωστόσο, σε ένα περιστατικό που συνέβη στην Αθήνα (1907)[1] και απασχόλησε την κοινή γνώμη και τον Τύπο της χώρας μας.

Το θέμα έφερε στην επιφάνεια ο δημοσιογράφος Τιμολέων Σταθόπουλος Έγραψε ότι ένα παιδί, ο φτωχός βιοπαλαιστής Χρήστος Ζήσης, πωλούσε κάρτες μπροστά από το ταχυδρομείο, προσπαθώντας να εξοικονομήσει τα προς το ζην. Ο αστυφύλακας Φώτης Ραράς, που ήθελε να το παρατηρήσει, το βούτηξε από το αυτί με τόση δύναμη και βιαιότητα, ώστε του ξεκόλλησε τον λοβό!

Απόπειρα συγκάλυψης

Έτσι, ξεκινούσε μια περιπέτεια που έκανε τους ευαίσθητους ανθρώπους να αγανακτήσουν. Κάποιοι σπλαχνίστηκαν το κακόμοιρο παιδί, περιμάζεψαν το τεμάχιο του αυτιού που είχε αποκοπεί και το πήγαν στο Πολιτικό (Δημοτικό) Νοσοκομείο. Εκεί έγινε προσπάθεια να συγκολληθεί, αλλά απέτυχε. Έτσι, το παιδί, φτωχό και απροστάτευτο, έμεινε στην ουσία και ακρωτηριασμένο.

Καταβλήθηκε προσπάθεια για να συγκαλυφθεί η υπόθεση, αλλά όσοι επιχείρησαν να αποκρύψουν το γεγονός βρέθηκαν μπροστά στον μαχητικό Τ. Σταθόπουλο. «Μη δέρνετε τα παιδιά» έγραφε και ξαναέγραφε με αφορμή την περιπέτεια του μικρού Ζήση. Έφτασε στο σημείο να κάνει λόγο για άνανδρη κοινωνία, η οποία ξέσπα πάνω στις γυναίκες και στα παιδιά

Δικαστικός αγώνας

Ακολούθησαν και άλλοι δημοσιογράφοι. Ο Άδωνις Κύρου της «Εστίας» πήγε το παιδί να το εξετάσει ο χειρουργός και μετέπειτα ακαδημαϊκός Γεράσιμος Φωκάς (1861-1937), και ζήτησε να εκδοθεί γνωμάτευση. Πράγματι, ο γιατρός εξέδωσε πιστοποιητικό βεβαιώνοντας την κατάσταση. Τότε, ο Κύρου και η εφημερίδα του ανέλαβαν δικαστικό αγώνα για τη δικαίωση του παιδιού.

Πλέον, ως ηθικός αυτουργός κατηγορούνταν και ο διευθυντής της Αστυνομίας, ο οποίος είχε πει ότι επρόκειτο απλά μία γρατζουνιά. Τη δική του άποψη είχαν στηρίξει και πολλοί δημοσιογράφοι, οι οποίοι ωστόσο εξεμάνησαν όταν αποκαλύφθηκε η αλήθεια. Εν τω μεταξύ, φαίνεται πως δεχόταν πιέσεις και το παιδί, το οποίο έτρεμε σαν το ψάρι όσες φορές υποχρεωνόταν να εμφανιστεί στο Πλημμελειοδικείο.

Αυστηρή ποινή

Ωστόσο, οι πιέσεις εκ μέρους του Τύπου δεν πήγαν χαμένες. Πρώτα ο διευθυντής της Αστυνομίας αναγνώρισε τι είχε συμβεί στην πραγματικότητα. Έπειτα επέβαλε δεκαπενθήμερη φυλάκιση, δηλαδή την ανώτερη ποινή που είχε δικαίωμα, στον υπαίτιο και έστειλε τον φάκελο στον εισαγγελέα για τα περαιτέρω. Ο Τ. Σταθόπουλος, που είχε πρωτοστατήσει στην ανάδειξη της υπόθεσης έγραφε: «Επιθυμούμε να είμεθα φίλοι και βοηθοί της Αστυνομίας εις την διεξαγωγήν του αληθώς δυσχερεστάτου έργου της. Αλλ΄ ας μη λησμονή τους όρους της συνεργασίας αυτής, οι οποίοι είναι νομιμότης, ηθικότης, καθήκον, δικαιοσύνη, ειλικρίνεια»! Η υπόθεση του αυτιού του μικρού βιοπαλαιστή στάθηκε αφορμή για να πραγματοποιηθεί και ξεκαθάρισμα στην Αστυνομία, από την οποία απομακρύνθηκαν περισσότεροι από πενήντα άνδρες]

Η απόφαση, η ανατροπή και η… άνανδρη κοινωνία

Περισσότερο αυστηρή φάνηκε η Δικαιοσύνη. Πρωτοδίκως καταδίκασε ερήμην τον αστυφύλακα σε φυλάκιση τεσσάρων ετών για την κακοποίηση του παιδιού. Η δίκη επαναλήφθηκε, οκτώ μήνες αργότερα, και πολλοί ήταν εκείνοι που έσπευσαν ως μάρτυρες υπερασπίσεως του αστυφύλακα. Η ποινή του μετριάστηκε σε οκτώ μήνες. Ωστόσο, η δημοσιότητα που έλαβε το θέμα αποτέλεσε το πρώτο ισχυρό μήνυμα για την ελληνική κοινωνία σε σχέση με την κακοποίηση των παιδιών. Εξάλλου, ο Τ. Σταθόπουλος συνέχισε τον αγώνα του, γράφοντας πως «οι εξ επαγγέλματος νταήδες, όταν δεν είναι δολοφόνοι, είναι παλληκαράδες μόνον στις γυναίκες και στα παιδιά. Όλοι αυτοί είναι άνανδροι. Και, ως τοιούτοι, ως άνανδροι, επιβάλλονται στην κοινωνία. Αυτό σημαίνει πως και η κοινωνία αυτή είναι πλέον άνανδρη»

Πηγή: Αθηναϊκά

– Η καταστροφή της σχέσης μας με τη φύση. Εντρομος άκουσα τον πρωθυπουργό να λέει, σε έναν απολογισμό για τις καταστροφές της Θεσσαλίας και αναφερόμενος στα μέτρα που πρέπει να ληφθούν, ότι πρέπει να αντιμετωπίσουμε αυτόν τον εχθρό. Είπε τη φύση εχθρό, εκφράζοντας την κοινή άποψη βέβαια, ενώ η φύση αμύνεται. Είμαστε άπληστοι, δεν σταματάμε να την εκμεταλλευόμαστε, την ξεσχίζουμε, την κάνουμε κομμάτια, ενώ είναι η άλλη μας υπόσταση, το άλλο μας κομμάτι, κοινωνία και φύση δεν πάνε χωριστά. Και δεν διορθώνουμε τίποτα με αντιπλημμυρικά έργα, αυτά είναι μπαλώματα. Αν δεν αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε τον εαυτό μας μέσα στη φύση, ότι είμαστε μαζί, ότι δεν μας είναι κάτι ξένο, αύριο θα γίνουν τα ίδια και χειρότερα και μια βαβυλώνια αιχμαλωσία, το τελικό κακό θα περιμένει πάντα μπροστά μας…

Δημήτρης Νόλλας, συγγραφέας

Τούτη είναι η εποχή μας. Καλή ή κακή, ωραία ή άσχημη, πλούσια ή φτωχή, δεν την διαλέξαμε…

Νίκος Καζαντζάκης

Χωρίς να είμαι νεολάτρης, εύχομαι και ελπίζω πως υπάρχουν γύρω μας, κάπου εκεί έξω, νέοι ανήσυχοι που προβληματίζονται με το «πρακτέο» και είναι έτοιμοι να γυρίσουν την πλάτη τους στον φθόνο ή το μίσος. Πιστεύω ότι το καινούργιο είναι πάντοτε ευπρόσδεκτο, χωρίς να αφήνουμε το παλιό να σαπίσει…

Δημήτρης Νόλλας, συγγραφέας

Πόσο ηλίθιοι πρέπει να είμαστε βρε πατριώτες που πιστεύουμε ότι ξεγελάσανε τον Mark Zuckerberg;

Τα τρία βασικά ερωτήματα που προέκυψαν από το Σαββατοκύριακο της Μεγάλης Αποχώρησης:

Τα άτομα που έκαναν copy-paste, δεν διάβασαν το κείμενο πριν το δημοσιεύσουν; Aν το διάβασαν, τους φάνηκε (πώς το λένε στο χωριό σας;) legit; Τέλος, τι έγινε τελικά με την αναβάθμιση του συστήματος, έπιασε; Αυτό είναι που μας τρώει. Έχουμε κάτι μπλεξίματα με έναν Νιγηριανό πρίγκιπα που μας ζητάει χρήματα και θέλουμε να βεβαιωθούμε ότι είναι υπαρκτό πρόσωπο πριν του τα μεταφέρουμε!!!

Απόψε ξεκινώ για τις αθάνατες πορείες
θα διηγούμαι στους θεούς ηρώων ιστορίες
θα λάμπει σμαραγδένιο το πεπερασμένο σώμα
μα αν με ρωτάς τι λαχταρώ: να μείνω λίγο ακόμα.

Κ Χ