Άλλοτε Γολγοθάς και άλλοτε κήπος της Εδέμ.

Η ζωή είναι το αέναο μυστήριο. Κι αυτό την κάνει άλλοτε τόσο γοητευτική και άλλοτε τόσο μίζερη…

Ο Σαμαράς και η μνήμη του λιμένος (Καλό ΣΚ αγαπημένοι φίλοι)

•Η κυβέρνηση ανακοίνωσε θριαμβευτικά ότι η ανεργία έπεσε κάτω από 10%.Ave.Στο μεταξύ οι «μεγαλοαγροτες» ,κατα την ορολογία του ΚΚΕ ,είναι στα κάγκελα.Καταστρεφόμαστε.

Σαπιζει η παραγωγή.Δεν υπάρχουν χέρια.60 ευρώ μεροκάματο και τζάμπα φαΐ.Εχουμε φτιάξει και ωραια καταλύματα.Δεν έρχεται κανείς.Σιγά μην πάνε οι νέοι «άνεργοι».Σιγά μη πάνε για 1500 ευρώ το μήνα «εποχιακά».Το χαρτζηλικι του μπαμπά φτάνει κσι περισσεύει.Καφέ,ποτό,μουροχαυλιαση,ξεκουραστο γκομενιλικι.Πως θα ζήσουν οι καφετέριες και τα μπαράκια της αγνής μας επαρχίας;

Άλλωστε λύσεις υπάρχουν κι ας διαμαρτύρεται ο Σαμαρας.Νομιμοποιούμε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες desperados που ήρθαν με τα πόδια και ουδέν πρόβλημα.

Με «συμβάσεις» όμως.Εδώ γελάνε οι ρέγγες.Ποιος ο Σαμαράς που άνοιξε τη πόρτα στην ασύντακτη αλβανική επέλαση το 1990. Ξαναγελάνε οι ρέγγες με αυτά που λέει.

Ποια ανεργία; Η ανεργία είναι μόνο λειτουργικη.Δουλειά υπάρχει για όποιον θέλει να δουλέψει.Δεν υπάρχει η δουλειά των ονείρων του.Ναι.Είναι και χαμηλοί οι μισθοί.Ναι.Αλλά αν έχεις ανάγκη δουλειά υπάρχει.Και πάρα πολλά παιδιά το κάνουν το καλοκαίρι στα νησιά.Άξια σεβασμού.Τον δικαιούνται.

•Αν ήμουν νέος φοιτητής και μου λέγαν 60 ευρώ μεροκάματο για να μαζεύω ροδάκινα και ακτινίδια θα πήγαινα ακόμα και με σκηνή.Δυο μηνες το καλοκαίρι.Τζάμπα γυμναστήριο που τώρα το πληρώνει η μαμά του κάθε Κανακάρη για τις πιλάτες.Θα έπαιρνα τα 3 χιλιάρικα και θα έκανα μεγαλόπρεπη φιγούρα στην επίδοξη φιλενάδα της εποχης.Εστιατόρια πολυτελείας,πολυτελή ποτάκια και ΣΚ σε πεντάστερο.Και μη μου πείτε πως τα λέω εκ του ασφαλούς γιατι το έκανα.Εγώ έχω δουλέψει.Δεν είμαι Σαμαράς να περνάω 10 χρόνια καθισιό αναμένοντας το λαο και το Καραμανλή με λεφτά της οικογένειας.

•Στα φοιτητικα χρόνια δούλευα και έβγαζα μόνος μου τα λεφτά μου.Σε οικοδομή,σε διαφημιστικό γραφείο,σε βιβλιοπωλειο,πλασιέ και βέβαια στο λιμάνι.Δεν είχα ανάγκη ήταν θέμα «τιμης».Ο πατέρας μου ήταν εύπορος δικηγόρος και αστός.Με έσπρωχνε όμως να το κάνω και το καμάρωνε γιατί ήταν ανερικανοτραφής και ήθελε να μάθω «πως βγαίνουν τα λεφτά».Όλα τα προλαβαίνεις μουλεγε.Μάθημα ζωής.Ας είναι αγαπημένη η μνήμη του.Κι ας γκρίνιαζε η αείμνηστη μαμά μου πως «ταλαιπωρείται Βαγγέλη το παιδί τι πράγματα είναι αυτά».

•Ειδικά το λιμάνι είναι αυτό της φωτό.Για ένα χρόνο.1975.19 χρονών Θεσσαλονίκη.Εκτελωνιστικο γραφείο Καναβούρα.Αρμοδιος για την εκφόρτωση νταλικων.Αντί να δίνω το ρεγαλο στους εργάτες ξεφορτωνα τα κιβώτια μόνος μου καθ είχα κανει πλάτες.Διπλό το μεροκάματο.

•Όταν ο Μαγκακης μου ανέθετε να φτιαχνω τη νομοθεσία μια φορά με ρώτησε.Από που έχεις παιδί μου αυτή τη πείρα;Από το λιμάνι κ.καθηγητά του απαντούσα.Γιατι εκτός από το ξεφόρτωμα στα έκπληκτα μάτια μου έβλεπα δεξια και αριστερά στο λιμάνι και τα νταραβέρια της ελληνικής παθογένειας.Τι να σας πω.Τελωνείο ήταν όχι εκκλησία.

•Κτίριο εξέχουσας εκλεκτικιστικης αρχιτεκτονικής.Κόσμημα.

Πάνος Μπιτσαξής

Στα δεξιά ο αείμνηστος μαέστρος

Βράδιασε ….

2014

 

 

Οι Έλληνες έβλεπαν μόνο πλεονεκτήματα στη σύνδεση του αμπελιού με άλλες καλλιέργειες

Στην αρχαιότητα, το αμπέλι ήταν συστηματικά πολυεπίπεδη καλλιέργεια και συνδέθηκε με καλλιέργειες δέντρων, δημητριακών, κτηνοτροφικών φυτών και γενικά βρώσιμων φυτών. Οι Έλληνες είχαν ήδη καταλάβει το ενδιαφέρον των χλωρών λιπασμάτων και βρήκαν τρόπο να περιορίσουν τη φυτοϋγειονομική πίεση.

«Σε μια ορεινή περιοχή της Μεσογείου όπου οι καταστροφές είναι ο κανόνας, οι Έλληνες είχαν εφαρμόσει από την αρχαιότητα διάφορες στρατηγικές για τη βελτιστοποίηση των πόρων τους, ιδιαίτερα στον αμπελουργικό τομέα», αναφέρει αρχικά ο Thibault Boulay, αμπελουργός στην περιοχή Sancerre και λέκτορας αρχαίας ιστορίας στο University of Tours- Ο François Rabelais, προσκεκλημένος στο Cité du Vin στο Bordeaux.

 

Όπως επισημαίνει η ΚΕΟΣΟΕ σε ανάρτησή της, μέχρι τη βυζαντινή περίοδο, η καλλιέργεια της αμπέλου ήταν έτσι πάντα πολυεπίπεδη, συνδεόμενη με άλλα είδη, «αυτό που οι σημερινοί γεωπόνοι ονομάζουν πολυποικιλιακή αμπελοκαλλιέργεια».

«Οι ελληνικοί αμπελώνες ήταν “συνδεδεμένοι”, αυξάνοντας σε λίγα χρόνια από 7 σε 30 ή και 40.000 κλήματα ανά εκτάριο, φυτεμένα ταυτόχρονα με δημητριακά (κριθάρι, σιτάρι, κεχρί κ.λπ.), κτηνοτροφικά φυτά (μηδική, βίκος, φάβα, τριγωνέλλα κ.λπ.)., γεγονός που επέτρεπε στους αμπελουργούς να παράγουν φακές, κρεμμύδια, ρεβίθια, αντίδια, μαρούλια, καρότα, ραπανάκια, παντζάρια. Εκεί υπήρχαν και οπωροφόρα δέντρα, όπως η συκιά και η ελιά ή το κεράσι σε πιο υγρές περιοχές. Και κάποιοι φημίζονταν για το σαφράν, το σκόρδο ή τα φασόλια τους, τα οποία εκτιμούσαν πολύ οι αγορές», προσθέτει ο ομιλητής. Οι αμπελώνες ήταν επίσης περιτριγυρισμένοι από κλαδεμένα δέντρα, μεγάλους παραγωγούς βιομάζας. 

Περιορισμός του υδατικού στρες

Οι Έλληνες είχαν βρει έναν τρόπο να περιορίσουν το υδατικό στρες, να προωθήσουν τον αερισμό του εδάφους και τη βιολογική ζωή. «Είχαν κατανοήσει εμπειρικά ότι αυτά τα συστήματα παρέχουν ένα βιότοπο για χρήσιμη μικροπανίδα, ενάντια στους βιοεχθρούς της αμπέλου».

 

Όταν η αμπελοκαλλιέργεια έγινε κερδοσκοπική, οι Έλληνες κατέφυγαν στη δουλεία για να σκαλίσουν το χώμα και να συντηρήσουν τις πεζούλες. Κατά τη διάρκεια του χειμώνα, ο Thibault Boulay, αναφέρει ότι τα αμπέλια ήταν γυμνά για να περιορίσουν τις επιφανειακές ρίζες και να ωθήσουν τα αμπέλια να ριζώσουν για να φέρουν νερό από βαθιά. Οι αμπελουργοί εκμεταλλεύτηκαν αυτή τη λειτουργία για να κάνουν τροποποιήσεις εδάφους στις οποίες οι γεωπόνοι συνιστούσαν την προσθήκη νεκρών φύλλων πεσμένων από τα πρέμνα, τα οποία αναγνωρίζονται πλέον, ως πηγή άνθρακα και αζώτου.

«Χρησιμοποιούσαν τις σχετικές καλλιέργειες ως χλωρή λίπανση. Ο Θεόφραστος αναφέρει ότι το φασόλι γονιμοποιεί το έδαφος επειδή έχει χαλαρό ιστό και αποσυντίθεται εύκολα» διευκρινίζει ο Thibault Boulay, πριν προσθέσει ότι «οι Έλληνες εξασκούσαν ήδη την χλωρή λίπανση, και γύριζαν το λούπινο προτού σπαρθεί». 

Φυτοϋγειονομικός έλεγχος

Οι γεωπόνοι επέμεναν επίσης στις αρετές των κουκιών, του βίκου και της κολοκύθας όσον αφορά τον φυτοϋγειονομικό έλεγχο. «Κάποιοι Έλληνες καλλιέργησαν επίσης άγρια αγγούρια που κατέληγαν να εκρήγνυνται στα αμπέλια και να αποδεσμεύουν μια προστατευτική ουσία, την ελατίνη. Την εποχή της οινοποίησης χρησιμοποιούσαν αρωματικά φυτά (θυμάρι, δεντρολίβανο, ρίγανη κ.λπ.), για την αναστολή των βακτηρίων του γαλακτικού οξέος.

Αυτό το μοντέλο εξαπλώθηκε σε όλη τη Μεσόγειο (από την κοιλάδα του Νείλου έως τις υψηλές σατραπείες της Κεντρικής Ασίας) από τον 8ο αιώνα π.Χ. με την κατάκτηση του Μ. Αλέξανδρου του Περσικού βασιλείου. «Οι Έλληνες εξαφανίστηκαν από το πολιτικό παιχνίδι τον 2ο αιώνα π.Χ., αλλά το τοπίο παρέμεινε. Γνωρίζουμε ότι απεσταλμένοι από τη δυναστεία των Χαν έφεραν αμπέλια και μηδική στην κινεζική πρωτεύουσα τον 2ο αιώνα π.Χ., ότι το αμπέλι συνδέθηκε τότε με τις μουριές, τις τζιτζιφιές και τις αχλαδιές τον 5ο αιώνα. Στο Ουζμπεκιστάν, οι αρχαιολογικές ανασκαφές έχουν δείξει παρουσία πεπονιών στους αμπελώνες».

Ο Thibault Boulay θα ήθελε το επάγγελμα του αμπελουργού να αντλήσει έμπνευση από αυτό για να φανταστεί την αμπελουργία του αύριο. «Πρέπει να επιστρέψουμε στο δόγμα της καθαρότητας των φυτών και να σταματήσουμε να εναντιωνόμαστε στην πολυκαλλιέργεια και την ποιότητα» επιμένει καταλήγοντας.

Δεκαετία 90. Στο κέντρο ο αείμνηστος Δημήτρης Κρικέλης και δίπλα του ο Δημήτρης Καντιώτης

Την φράση αυτή την χρωστάμε στον πατέρα της Ιατρικής τον Ασκληπιό. Όταν κάποια νεαρή τον ρώτησε, με ποιον τρόπο θα μπορούσε να κάνει τον νεαρό που της άρεσε να την αγαπήσει, αυτός απάντησε : «Να τον κλείσεις σ’ ένα πολύ ζεστό δωμάτιο, την συμβούλευσε, και αν ιδρώσουν τ αφτιά του, θα σ αγαπήσει. Αν δεν ιδρώσουν, μην παιδεύεσαι άδικα». Από την περίεργη αυτή συμβουλή του Ασκληπιού, έμεινε ως τα χρόνια μας η φράση «δεν ιδρώνει τ’ αυτί του», που τη λέμε συνήθως, για τους αναίσθητους και αδιάφορους.

Τίποτα δεν πυροδοτεί τον θυμό και την κλιμάκωση όπως οι φωνές. Η παραγωγική συζήτηση σπάνια γίνεται, όταν οι άνθρωποι ουρλιάζουν ο ένας στον άλλο για το ποιος έχει δίκιο και ποιος έχει άδικο.

Μια τεταμένη κατάσταση θα κλιμακωθεί σε λογομαχία εάν ένα από τα εμπλεκόμενα μέρη αρχίσει να φωνάζει.

Απόφυγέ το. Προσεγγίστε την κατάσταση με ηρεμία και ψυχραιμία.

Σήμερα, 4,4 δισεκατομμύρια άνθρωποι ζουν στις πόλεις σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας. Οι πόλεις αντιπροσωπεύουν το 3% της αναδυόμενης γης, το 56% του παγκόσμιου πληθυσμού και το 70% των εκπομπών CO2 παγκοσμίως!!