ΟΡΕΙΝΟΣ

Ο χείμαρρος των πληροφοριών στον παγκόσμιο ιστό μάς υποχρεώνει να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης μας

Το 1953, όταν το Διαδίκτυο δεν υπήρχε ούτε στη φαντασία, ο φιλόσοφος Αϊζάια Μπερλίν είχε κατατάξει τους στοχαστές σε δύο κατηγορίες: στους σκαντζόχοιρους και στις αλεπούδες. «Η αλεπού γνωρίζει πολλά πράγματα, αλλά ο σκαντζόχοιρος γνωρίζει ένα μεγάλο πράγμα». Οι διανοητές-σκαντζόχοιροι, έλεγε ο Μπερλίν, βλέπουν τον κόσμο μέσα από το πρίσμα μιας ιδέας που επισκιάζει οτιδήποτε άλλο, ενώ οι αλεπούδες πετάγονται από ΄δώ και από ΄κεί, βρίσκοντας την έμπνευση σε πληθώρα εμπειριών και πηγών. Ο Μαρξ, ο Νίτσε και ο Πλάτων ήταν «σκαντζόχοιροι», ενώ ο Αριστοτέλης , ο Σαίξπηρ και ο ίδιος ο Μπερλίν ήταν αλεπούδες.

Σήμερα, μέσα σε αυτή την άναρχη, απεριόριστη, ανεξέλεγκτη και πανταχού παρούσα αφθονία της πληροφορίας, δηλαδή στο Διαδίκτυο, είμαστε όλοι αλεπούδες. Αναζητούμε και ξεσκονίζουμε σκέψεις και επιρροές επιλέγοντας αυτό που θέλουμε και αφήνοντας στην άκρη όλα τα άλλα. Κυνηγούμε, συλλέγουμε και συγκεντρώνουμε πληροφορίες, κοινωνικοποίηση και διασκέδαση.

Αυτός ο τρόπος σκέψης απειλεί ευθέως τις ιδεολογίες. Πράγματι, η έσχατη έκφραση του τρόπου της σκέψης των «σκαντζόχοιρων» είναι μάλλον ο ολοκληρωτισμός και ο φονταμενταλισμός. Γι΄ αυτόν τον λόγο καθεστώτα σαν αυτό της Κίνας και του Ιράν νιώθουν τόσο τρομοκρατημένα με το Διαδίκτυο. Οι σκαντζόχοιροι λοιπόν φοβούνται τις αλεπούδες.

Ωστόσο η διανόηση των «αλεπούδων» είναι κυρίαρχη σήμερα, με ό,τι καλό ή κακό συνεπάγεται αυτό. Το κακό λοιπόν είναι ότι η προσοχή μας περιορίζεται, η μνήμη γίνεται πιο ρηχή και αποσπασματική, η επιχειρηματολογία όλο και πιο αβάσιμη. Υπονομεύονται, επίσης, τα πνευματικά δικαιώματα των δημιουργών και εξαπλώνεται η τάση να θεωρούμε την ανεκδοτολογία πραγματική πληροφόρηση. Το καλό όμως είναι ότι το Διαδίκτυο συνιστά μια πνευματική επανάσταση που προάγει τη συνεργασία με ανεπανάληπτο τρόπο και διευκολύνει την πρόσβαση σε μια απύθμενη πηγή γνώσης. Μέσα στο μεγάλο καζάνι του κυβερνοχώρου που κοχλάζει νέες, θαυμαστές συνταγές μαγειρεύονται κάθε λεπτό. Χάρη σε αυτό το εργαλείο κερδίζουμε τεράστιο χρόνο μεταπηδώντας από το ένα μέρος στο άλλο, σε νοητά ταξίδια της στιγμής που άλλοτε θα απαιτούσαν χρόνια ολόκληρα. Ταυτόχρονα όμως το Διαδίκτυο μας στερεί πολύ χρόνο καθώς μας ξεμυαλίζει με ατέλειωτα κουτσομπολιά διασήμων, με πορνογραφία και με υβρεολόγια που προσβάλλουν την ιδιωτική ζωή των ανθρώπων.

Το Διαδίκτυο έχει μεταβάλει την ίδια την ανθρώπινη μνήμη. Η ευρυμάθεια και η πείρα, το απόθεμα γνώσης που δημιουργείται με την πάροδο των ετών, χάνουν όλο και περισσότερο την αξία τους σε σύγκριση με την ικανότητα να εστιάζεις σε μια λεπτομέρεια και να την εκτυπώνεις. Η εξαγωγή μιας πληροφορίας από τον υπολογιστή έχει υπερκεράσει την ικανότητα να την ανακαλείς στη μνήμη χωρίς άλλη βοήθεια. Στην εποχή της καθοδηγούμενης από το Διαδίκτυο σκέψης αυτό που προέχει δεν είναι το τι γνωρίζεις, αλλά το τι μπορείς να ανακαλύψεις. Δεν παρακολουθούμε το Διαδίκτυο, αλλά ανιχνεύουμε αυτό που είναι χρήσιμο, κάτι που απαιτεί έναν ιδιαίτερο τρόπο σκέψης. Όσο θα επεκτείνεται η κυριαρχία του ψηφιακού κόσμου, τα «μυαλά των αλεπούδων» θα συνεχίζουν να ισχυροποιούν τη θέση τους.

Η ανάγνωση του διαδικτυακού κόσμου προϋποθέτει νέα είδη γνώσεων. Τη δεξιότητα να εντοπίζεις από μια πληθώρα πληροφοριών αυτό που είναι χρήσιμο και να το διαχωρίζεις από το ασήμαντο ή το σχεδόν παραπλανητικό. Πολλοί είναι εκείνοι που νιώθουν κορεσμένοι από αυτή την υπεραφθονία, από το πλήθος των ιστοσελίδων, των απεσταλμένων μηνυμάτων και των αναρτημένων κειμένων. Εκτός από την ανάγνωση λοιπόν και την αποθήκευση, χρειάζεται η επιλογή και η απόρριψη. Η «αλεπού» του Διαδικτύου γνωρίζει πολλά, αλλά καθώς τσιμπολογά «μεζεδάκια» από παντού πρέπει να ξέρει ποιο από αυτά είναι δύσπεπτο, ποιο είναι θρεπτικό και ποιο δηλητηριώδες.

Πριν από λίγες εκατοντάδες χρόνια η μόρφωση ήταν προνόμιο των ολίγων και θεωρούνταν πολύτιμη. Σήμερα με μια σύνδεση στο Ιnternet και ένα πληκτρολόγιο μπορεί να γίνει εκδότης ο καθένας. Βομβαρδιζόμαστε από πληροφορίες, αλλά οι περισσότερες από αυτές δεν έχουν αξία ή είναι προϊόν παραπληροφόρησης. Βασική ικανότητα είναι να φιλτράρεις και να αμφισβητείς.

Χρειαζόμαστε μια πιρόγα για να μην πνιγούμε στο Διαδίκτυο. Οι ιθαγενείς του Βορειοδυτικού Ειρηνικού είχαν δύο τρόπους κατασκευής καγιάκ: είτε κόβοντας τεράστιους κορμούς είτε συλλέγοντας ό,τι έβρισκαν στις ακτές, όπως δέρματα και ξύλα που κατέβαζαν τα ποτάμια. Σήμερα λοιπόν πρέπει να μάθουμε να φτιάχνουμε πιρόγες αφαιρώντας όλες τις άχρηστες πληροφορίες για να αποκαλύψουμε την πραγματική γνώση που κρύβεται μέσα τους.

Και καθώς φουσκώνει ο χείμαρρος του Διαδικτύου με κάθε νέο τεχνολογικό επίτευγμα μόνο ένα πλάσμα μπορεί να επιπλεύσει: η αλεπού που κωπηλατεί επάνω σε μια αυτοσχέδια πιρόγα.

***

Βen Μacintyre

Πηγή: tovima.gr

Ελάχιστα πράγματα έχουν κάνει περισσότερο κακό από την πεποίθηση που τρέφουν είτε μεμονωμένα άτομα είτε ομάδες ατόμων ότι κατέχουν κατά αποκλειστικότητα την αλήθεια…

Berlin isaih*

*Ο Αϊζάια Μπερλίν ήταν εβραϊκής καταγωγής Ρώσος θεωρητικός της κοινωνικής και πολιτικής σκέψης και διακεκριμένος ιστορικός των ιδεών. Υπήρξε μέλος της Βρετανικής Ακαδημίας, μέλος του Τάγματος της Αξίας και ένας εκ των ιδρυτών και πρώτος πρόεδρος του Wolfson College του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.

Ένας ποιητής είπε κάποτε: «Oλόκληρο το σύμπαν βρίσκεται μέσα σε ένα ποτήρι κρασί». Δεν θα μάθουμε μάλλον ποτέ τι εννοούσε ακριβώς με αυτή τη φράση, γιατί οι ποιητές δε γράφουν για να γίνουν κατανοητοί.
Είναι όμως αλήθεια πως αν κοιτάξουμε ένα ποτήρι κρασί από πολύ κοντά θα δούμε ολόκληρο το σύμπαν μέσα σ’ αυτό. Θα δούμε φυσικά φαινόμενα: το περιδινούμενο υγρό που εξατμίζεται ανάλογα με τις συνθήκες της ατμόσφαιρας, τις αντανακλάσεις στο γυαλί και η φαντασία μας μπορεί να προσθέσει και την ύπαρξη των ατόμων.
Το γυάλινο ποτήρι είναι απόσταγμα γήινων πετρωμάτων και στην σύνθεσή του κρύβει το μυστικό της ηλικίας του σύμπαντος και της εξέλιξης των άστρων.
Ποιός παράξενος συνδυασμός χημικών στοιχείων βρίσκονται μέσα στο στο κρασί; Και πώς δημιουργήθηκαν; Βρίσκει κανείς ζυμώσεις, τα ένζυμα, τα υποστρώματα και τα παράγωγα προϊόντα. Στο κρασί θα βρούμε μια μεγάλη γενίκευση: όλη η ζωή είναι προϊόν ζημώσεων. Κανείς δεν μπορεί να ανακαλύψει τη χημεία του κρασιού χωρίς να ανακαλύψει, όπως έκανε ο Παστέρ, την αιτία πολλών επιδημιών.
Πόσο ζωντανό είναι το claret (κόκκινο κρασί Bordeaux), επιζητώντας την επιβεβαίωση της ύπαρξής του στη συνείδηση που το παρατηρεί! Αν στο μικρό μας μυαλό, για ευκολία, διαχωρίσουμε αυτό το ποτήρι κρασί, αυτό το σύμπαν, σε μέρη – φυσική, βιολογία, γεωλογία, αστρονομία, ψυχολογία, κλπ – να θυμάστε ότι η φύση αυτό δεν το γνωρίζει!
Έτσι ας τα ενώσουμε ξανά όλα μαζί, χωρίς να ξεχνάμε τελικά για ποιό σκοπό το κάνουμε αυτό. Ας επιτρέψουμε στον εαυτό μας μια τελική απόλαυση: ας το πιούμε κι ας τα ξεχάσουμε όλα!

Richard Feynman*: https://www.feynmanlectures.caltech.edu/I_03.html

*Ο Ρίτσαρντ Φίλιπς Φάινμαν ήταν Αμερικανός φυσικός, ένας από τους σημαντικότερους θεωρητικούς φυσικούς, ο οποίος τιμήθηκε και με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής για τη δουλειά του στην Κβαντική Μηχανική, ειδικά για τη συμβολή του στην ανάπτυξη της κβαντικής ηλεκτροδυναμικής.

Τους ανθρώπους δεν μπορείς να τους βοηθήσεις περισσότερο από όσο τους επιτρέπει το μυαλό τους ..

Πως είναι να είσαι ολομόναχος και να έχεις χάσει το δρόμο για το σπίτι..

Ξένος σε ξένη γη ..

Μπομπ Ντίλαν

Το χειμερινό ηλιοστάσιο συμβαίνει κάθε χρόνο στο Βόρειο Ημισφαίριο της Γης στις 21 ή 22 Δεκεμβρίου, οπότε παρατηρείται η μικρότερη ημέρα του χρόνου και ορίζεται ως η επίσημη έναρξη του χειμώνα. Αντίστροφα, στο Νότιο Ημισφαίριο παρατηρείται η μεγαλύτερη ημέρα του χρόνου και ορίζεται ως η επίσημη έναρξη του καλοκαιριού.

Έξυπνος δεν είναι αυτός που φαίνεται στους άλλους έξυπνος, αλλά αυτός που κάνει τους άλλους έξυπνους!

Το ευτελές έχει γίνει σημαντικό, το επουσιώδες ουσιώδες, το αμελητέο υπολογίσιμο, το έσχατο πρώτο, η ηλιθιότητα αρετή και ο εκ του ασφαλούς εξυπνακισμός αποκαλείται “ατάκες”…

To Μινιόν στις φλόγες… η αρχή των εμπρησμών στα πολυκαταστήματα.

Του ε.α. Αντιστρατήγου Π.Σ. Γιάννη Σταμούλη

Το θρυλικό πολυκατάστημα της Αθήνας το ΜΙΝΙΟΝ, ιδρύθηκε  ως περίπτερο  το  1934 και πέντε χρόνια αργότερα μετατράπηκε σε κατάστημα. Το 1945 μεταφέρεται  στη γωνία των οδών Σατωβριάνδου και Πατησίων και μετά από  διαδοχικές επεκτάσεις θα γίνει το περίφημο πολυκατάστημα της Αθήνας, το πρώτο  που τοποθέτησε κυλιόμενες σκάλες και κλιματισμό στην Ελλάδα και το πρώτο με εστιατόριο self service.

Στη δεκαετία του 1950  διέθετε πάνω από 120.000 είδη εμπορευμάτων και ανά περιόδους περισσότερα από 1.000 άτομα προσωπικό. Τη δεκαετία του ’70, βάση των πωλήσεων του κατετάγη  στην ενδέκατη θέση των αντίστοιχων στην Ευρώπη, με ένα ετήσιο κύκλο εργασιών ενός δισεκατομμυρίου δραχμών. 

Ξημερώματα της Παρασκευής 19 Δεκεκμβρίου1980, δυνατές εκρήξεις ακούγονται στο κέντρο της Αθήνας και οι φλόγες τυλίγουν το μεγάλο πολυκατάστημα. Άμεσα 20 πυροσβεστικά οχήματα με 100 Πυροσβέστες σπεύδουν στο σημείο, οι οποίοι θα δώσουν τιτάνια μάχη για να σταματήσουν την επέκταση της φωτιάς στα διπλανά κτίρια, έχοντας παράλληλα να αντιμετωπίσουν και τον κίνδυνο της ανάφλεξης των αρκετών τόνων υγρών καυσίμων που ήταν αποθηκευμένοι στο υπόγειο του καταστήματος.

Ταυτόχρονα λίγα μέτρα πιο πέρα παραδίδεται στις φλόγες το μεγάλο κατάστημα  ΚΑΤΡΑΝΤΖΟΣ ΣΠΟΡ, στο οποίο εξελίσσεται μια εξίσου  μεγάλη πυροσβεστική επιχείρηση, από 18 πυροσβεστικά οχήματα και 70 Πυροσβέστες.  Οι δυσμενείς καιρικές συνθήκες, η ταυτόχρονη έναρξη και των δύο πυρκαγιών και η παράδοση στις φλόγες όλων των ορόφων από την αρχή κατέστησαν την πυροσβεστική επιχείρηση τιτάνια.

Την κατάσβεση και στα δύο κτίρια συντόνιζε ο τότε Αρχηγός του Π.Σ. κ. Π. Ποτουρίδης, ο Υπαρχηγός κ. Δ. Ξιφαράς και ο Διοικητής Δ.Π.Υ. Αθηνών κ. Κ. Καρόπουλος. Επιτόπου για ενημέρωση κατέφθασαν ο τότε Πρωθυπουργός κ. Γ. Ράλλης και ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης κ. Δαβάκης ενώ ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κ. Καραμανλής ενημερώθηκε μετά από λίγη ώρα από τον Πρωθυπουργό. 

Οι πυρκαγιές ήταν καταστροφικές, καθώς τα υλικά στο εσωτερικό τους ήταν ιδιαίτερα εύφλεκτα και οι πυροσβεστικές δυνάμεις κόπηκαν στα δύο για να αντιμετωπίσουν και τα δύο συμβάντα και ιδιαίτερο μέλημά τους ήταν να εμποδίσουν την εξάπλωσή τους στα παρακείμενα κτίρια

Η φωτιά είχε τέτοια ένταση, που από το Μινιόν απέμεινε μόνο ο σκελετός, ενώ το κτίριο του Κατράντζου κατέρρευσε. Οι ζημιές σύμφωνα με τους πρώτους υπολογισμούς της Πυροσβεστικής ανήλθαν σε 2 δισεκατομμύρια δραχμές. Ο δημιουργός και ψυχή του «Μινιόν» Γιάννης Γεωργακάς υπολόγισε μόνο σε 2 δισεκατομμύρια δραχμές το εμπόρευμα που χάθηκε, ενώ, όπως δήλωσε, το κατάστημα ήταν ασφαλισμένο μόνο για 200 εκατομμύρια δραχμές.

Η καταστροφή θα αποτελέσει πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης  με τον τότε Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, Ανδρέα Παπανδρέου να κατηγορεί την κυβέρνηση ότι «επιτρέπει σε παρακρατικά και εγκληματικά στοιχεία να επιδίδονται σε καταστροφές που θίγουν επαγγελματίες και εργαζόμενους, καθώς και τη γαλήνη του κόσμου», το ΚΚΕ να κάνει λόγο για «σκοτεινή υπόθεση» και τον τότε πρωθυπουργό Γεώργιο Ράλλη να κατηγορεί τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ για «εκμετάλλευση του τραγικού γεγονότος».

Οι αρχές προσπαθώντας να εξιχνιάσουν την υπόθεση των εμπρησμών, από τις πρώτες στιγμές, συλλαμβάνουν έναν ύποπτο, που όμως θα αφεθεί ελεύθερος, αφού δεν συγκεντρώθηκαν επιβαρυντικά στοιχεία. Στη συνέχεια θα συλληφθούν δύο νεαρές αδερφές, εκ των οποίων η μία συσχετιζόμενη νε τον αντιεξουσιαστικό  χώρο, οι οποίες και αυτές εν συνεχεία θα αφεθούν ελεύθερες, ελλείψη επιβαρυντικών στοιχείων.

Λίγες μέρες, αργότερα από τους εμπρησμούς, στις 22 Δεκεμβρίου, φθάνει μέσω ταχυδρομείου στις εφημερίδες, προκήρυξη μιας πρωτοεμφανιζόμενης οργάνωσης, με όνομα «Επαναστατική Οργάνωση Οκτώβρης 80», η οποία αναλαμβάνει την ευθύνη του εμπρησμού, η οποία μεταξύ των άλλων σημειώνει: «Με δυο εμπρηστικές βόμβες κτυπήσαμε τις επιχειρήσεις: ΜΙΝΙΟΝ και ΚΑΤΡΑΝΤΖΟΣ -ΣΠΟΡ, στα Χαυτεία…Όπως κάθε επιχείρηση, έτσι και αυτά στηρίζονται στην εκμετάλλευση των προλετάριων. Χιλιάδες είναι οι εργαζόμενοι σ’ αυτά. Στις αποθήκες, στις συσκευασίες, στις μεταφορές, στις πωλήσεις. τα αφεντικά εκμεταλλεύονται την ανάγκη των προλετάριων να έχουν ένα εισόδημα για να ζήσουν και τους στριμώχνουν στο μεροκάματο, την αλλοτρίωση και τη μιζέρια, (επειδή οι προλετάριοι δεν έχουν βρει ακόμα – στην πλειοψηφία τους, σαν τάξη — άλλους τρόπους για να καλύπτουν τις ανάγκες τους). Οι συνθήκες
δουλειάς μέσα σε αυτούς τους χώρους είναι εξοντωτικές. Στις αποθήκες φορτώνουν και ξεφορτώνουν τόνους κάθε μέρα, στις πωλήσεις ορθοστασία, το κολατσιό στο πόδι και στα κλεφτά, όλη τη μέρα πρέπει με το χαμόγελο στα χείλη να εξυπηρετείς τους πελάτες (δεν μπορεί να έχεις δικά σου προβλήματα και δική σου διάθεση, πάνω απ’ όλα το «πρόσωπο» του καταστήματος)… Πάνω από το κεφάλι σου όλη η ιεραρχία και η τρομοκρατία (προσωπάρχες, τμηματάρχες, υπεύθυνοι, διευθυντάδες, μπάτσοι, χαφιέδες — «συνάδελφοι» κ.λπ.), να σε παρακολουθούν αν κάνεις καλά τη δουλειά “σου», αν κάθεσαι ή τσακίζεσαι να εξυπηρετείς κ.λ.π.»

Μια από τις γνωστές τρομοκρατικές οργανώσεις ο ΕΛΑ, θα αποκαλύψει  λίγο αργότερα στο περιοδικό «Αντιπληροφόρηση»  ότι η εμπρηστική ουσία  που χρησιμοποιήθηκε στους εμπρησμούς έχει εισαχθεί από την Ολλανδία και χρησιμοποιείται για την επιτάχυνση της φωτιάς σε πετρελαιοπηγές, καταγγέλλοντας παράλληλα, όσους είχαν αποχωρήσει από τις τάξεις της.

Στον “τρομοκρατικό διάλογο” θα πάρει μέρος και η γνωστή «ΕΟ 17 Νοέμβρη» με προκήρυξή της τον Μάη του 1981,με τίτλο  «ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΒΙΑΣ ΑΛΛΑ ΑΝΤΙΘΕΤΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΜΠΡΗΣΜΟΥΣ ΤΩΝ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΟΛΥΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ ΜΙΝΙΟΝ-ΚΑΤΡΑΤΖΟΥ» να εκφράζει τη διαφωνία της για την ενέργεια σημειώνοντας: «Τα λάθη αυτά φαίνονται απλώς πιο καθαρά στη περίπτωση των Μινιόν-Κατράτζου… Το πρώτο λάθος – αν και δευτερεύον – είναι ότι στα μαγαζιά αυτά δεν πουλάνε προϊόντα που ικανοποιούν ψεύτικες ανάγκες που δημιουργεί ο καπιταλισμός -όπως λέγεται στο κείμενο διεκδίκησης- αλλά αντίθετα προϊόντα πρώτης ανάγκης… άλλο απαλλοτρίωση κι άλλο καταστροφή. Η φαεινή ιδέα, ότι όσα δε μπορούμε ν’ απαλλοτριώνουμε θα τα καταστρέφουμε, που πρώτη έβαλε σ’ εφαρμογή μία ομάδα καίγοντας πέρσυ ένα Σούπερ Μάρκετ κάπου στο Νέο Κόσμο και που απλώς υιοθετήθηκε άκριτα κι από άλλους όχι μόνο δεν αντέχει σε καμμιά σοβαρή συζήτηση όσο καλόπιστα κι αν την εξετάσουμε αλλά είναι και διανοουμενίστικο κατασκεύασμα για να καλυφθούν άλλες αδυναμίες όπως θα δείξουμε πιο κάτω, που δείχνει επί πλέον αδιαφορία και ξέκομα απ’ τα άμεσα προβλήματα επιβίωσης των εργαζομένων…δεν σταθμίστηκαν οι υλικές συνέπειες της ενέργειας για τους εργαζόμενους σ’ αυτά τα καταστήματα. Με την καταστροφή των Μινιόν-Κατράτζου έχασαν τη δουλειά τους, τα επιδόματα τους κτλ. οι εργαζόμενοι σ’ αυτά… Συνεπώς, η ενέργεια προπαγανδίζει τη βλαβερότητά της λαϊκής βίας, ζημιώνει την υπόθεση της.»

Μια παράξενη εκδοχή θα δώσει για τον εμπρησμό του ΜΙΝΙΟΝ ο Μίμης Ανδρουλάκης στο βιβλίο του  «Μαύρο φως» το 2021, που ασχολείται με τη συγκεκριμένη εμπρηστική επίθεση. Ο κ. Ανδρουλάκης, επισημαίνει ότι στο βιβλίο, πέρα από τη μυθοπλασία, οι πρωταγωνιστές και οι ισχυρισμοί τους είναι υπαρκτοί.  Στο βιβλίο αναφέρει ότι ένας γνωστός του, συνάντησε τον «σύμβουλο τέχνης» Τόνυ Μάρτιν (ή Αντώνης Μαρτίνος) στο Αμβούργο, στη διάρκεια μιας δίκης με πολιτικό ενδιαφέρον. Κι εκεί ο «Τόνι Μάρτιν» που εμφανίζεται να κατάγεται από την Άμφισσα, να έχει επαφές με περιφερειακές αντιστασιακές ομάδες στη διάρκεια της δικτατορίας και υπηρέτησε στην Αστυνομία, του ομολόγησε ότι αυτός ήταν ο εμπρηστής του Μινιόν τον Δεκέμβριο του 1980.  Ο εμπρηστής του Μινιόν, εμφανίζεται στο μυθιστόρημα να έχει υπηρετήσει στο αστυνομικό τμήμα Ομονοίας και ακολούθως να μεταβαίνει στα γραφεία της Ιντερπόλ στη Γαλλία, απ’ όπου φαίνεται να έφυγε πρόωρα στις αρχές της δεκαετίας του ’80 αποχωρώντας από την Αστυνομία και ασχολούμενος, όπως μνημονεύεται, μέχρι σήμερα με τη διακίνηση και την εκτίμηση της γνησιότητας έργων τέχνης.

Πέρα από τα παραπάνω, αυτό που όμως είναι πιθανόν πιο ξεκάθαρο, όπως σημειώνει ο δημοσιογράφος Γιάννης Λαμπρόπουλος,  είναι ότι η επίθεση στα πολυκαταστήματα έγινε σε μίμηση παρόμοιων εμπρηστικών επιθέσεων τα Χριστούγεννα του 1978 και το 1979 σε πολυκαταστήματα στο Παρίσι, την ευθύνη της οποίας ανέλαβε η οργάνωση «Μαύρα Τριαντάφυλλα για την Μπουρζουαζία». Ακόμη οι δράστες πιθανόν αντέγραψαν και την εμπρηστική επίθεση, τον Απρίλιο του 1968, σε εμπορικά καταστήματα στη Φρανκφούρτη που ανέλαβε – ήταν η πρώτη της ενέργεια – η ένοπλη οργάνωση «Φράξια Κόκκινος Στρατός – RAF». Οι δράστες είχαν αφήσει κι εκεί πλαστικά μπουκάλια με βενζίνη και ωρολογιακό πυροδοτικό μηχανισμό»

 Το εφιαλτικό  σκηνικό των εμπρησμών στα πολυκαταστήματα θα συνεχιστούν λίγους μήνες μετά όταν τις πρώτες πρωινές ώρες της 3-6-1981  ταυτόχρονα πυρπολούνται  ο  ΚΛΑΟΥΔΑΤΟΣ στην πλατεία Δημαρχείου και του ΑΤΕΝΕ στην οδό Σταδίου. Και στις δύο πυρκαγιές, την πάνω από 12 ώρες μάχη με την φωτιά έδωσαν 300 πυροσβέστες με 55 οχήματα.Ένα μήνα μετά οι άγνωστοι εμπρηστές ξανακτυπούν. Το απόγευμα της 4-7-1981 σειρά έχει το πολυκατάστημα ΔΡΑΓΩΝΑΣ στην οδό Αιόλου στην Αθήνα.Οι 50 πυροσβέστες με 10 οχήματα που έσπευσαν περιόρισαν την φωτιά στον δεύτερο και τρίτο όροφο περιορίζοντας την καταστροφή σε ζημιές ύψους περί τα έξι εκατομμύρια δραχμές, διασώζοντας την υπόλοιπη περιουσία του καταστήματος ύψους περί τα ενάμιση δισεκατομμύρια δραχμές.Τρεις μέρες μετά, στις 7-7-1981 και πάλι απόγευμα, το εφιαλτικό σκηνικό μεταφέρεται στον Πειραιά. Το 8ώροφο πολυκατάστημα ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΥ στη διασταύρωση των οδών Βασ. Κωνσταντίνου και Τσαμαδού στον Πειραιά περικυκλώνεται από πυκνούς καπνούς. Η φωτιά εκδηλώνεται στους μεσαίους ορόφους, καταστρέφοντας εμπορεύματα αξίας περί τα 30.000.000 δραχμές. Οι 120 πυροσβέστες με τα 18 πυροσβεστικά οχήματα που έσπευσαν στον τόπο του συμβάντος έδωσαν σκληρή μάχη με τους πυκνούς καπνούς και τις υψηλές θερμοκρασίες κατορθώνοντας να περιορίσουν την επέκταση στους επόμενους ορόφους.

Το θρυλικό Μινιόν, μετά την καταστροφή επαναλειτούργησε το 1983 με δάνεια, στη συνέχεια κρατικοποιήθηκε λόγω χρεών, έναν χρόνο μετά ξαναπέρασε στα χέρια του αρχικού ιδιοκτήτη. Το 1998 το κτήριο αποκτήθηκε από την Elmec Sports, και μετά την εξαγορά της πέρασε στον όμιλο Folli Follie. Το 2021 βγήκε σε διαγωνισμό στον οποίο πλειοδότησε η εταιρεία ανάπτυξης ακινήτων Dimand.

Πηγές
Πυροσβεστική Επιθεώρηση
stamoylis.blogspot.com
https://www.kathimerini.gr
https://www.protothema.gr
https://www.ethnos.gr
https://www.ot.gr

Καὶ νὰ γυρεύεις λόγια ριζωμένα

Σὰν τὸ πολύροζο λιόδεντρο…

Ο καθηγητης Νίκος Φράγκος σήμερα το βράδυ τερμάτισε την γήινη διαδρομή του…

Από το Πολιχνίτο στην Αθήνα για σπουδές στα μαθηματικά και μετά στην Αμερική, Οχάιο, για μεταπτυχιακά και διδακτορικό, καθηγητης στο HOFSTRA University, και επιστροφή στην Αθήνα το 1991. Καθηγητης ασφαλιστικής επιστήμης στο οικονομικό πανεπιστήμιο με πλούσιο ερευνητικό έργο και πλήθος δημοσιεύσεων ..

Δεν έκανε μόνο αυτά ο αγαπητός Νίκος, ως πολύπλευρη προσωπικότητα “ξόδευε” την υπερβάλλουσα ενεργητικότητα του σε πολλούς τομείς προσφέροντας τις γνωσεις του για μια καλύτερη κοινωνία, για μια σύγχρονη Ελλάδα . Διατέλεσε γενικός γραμματέας του υπουργείο Οικονομικών και του υπουργείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων συμβάλλοντας με τις γνώσεις του στο να βρεθούν λύσεις για το συνταξιοδοτικό σε εποχές δύσκολες.

Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που γνώρισα τον Νίκο και την οικογένεια του το 1991 όταν επέστρεψε στην Ελλάδα. Αυτή η γνωριμία γρήγορα μετεξελίχθηκε σε μια στενή φιλία που ξεπερνά τα τριάντα και πλέον χρόνια.

Δυστυχώς σήμερα το βράδυ ο Νίκος μας αποχαιρέτησε και αντί να γυρίσει στον Πολιχνίτος που ήταν η μεγάλη του αγάπη ξεστράτισε και πήρε τον άλλο δρόμο που δεν έχει επιστροφή

Θα μας λείπεις φίλε Νίκο και θα νοσταλγώ πάντα τις συζητήσεις μας στους μακρινούς περιπάτους μας εκεί στα βόρεια της Πάρνηθας στα ορεινά Δερβενοχώρια ..

Καλό ταξίδι φίλε ..θερμά συλλυπητήρια και κουράγιο Στέλλα σε σένα και στα αγαπημένα σου παιδιά

Κ. Μπερτσιάς