ΟΡΕΙΝΟΣ

«Το μόνο που μένει τώρα είναι να γίνουμε όλοι πρωθυπουργοί». Ετσι απάντησε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στους πολιτικούς του φίλους που τον παρότρυναν, προς τα τέλη Σεπτεμβρίου 1955, να βγει μπροστά και να αναλάβει αυτός την αρχηγία του Συναγερμού, με δεδομένη τη σοβαρή ασθένεια του Αλέξανδρου Παπάγου.

Δεν θόλωσε το μυαλό του Κ. Καραμανλή από την υψηλή δημοτικότητα που απολάμβανε, σε αντίθεση με τους δύο αντιπροέδρους του Συναγερμού, τους Στέφανο Στεφανόπουλο και Παναγιώτη Κανελλόπουλο, που υστερούσαν σε αυτόν τον τομέα.

Περίμενε να δει πώς θα εξελιχθεί η υγεία του πρωθυπουργού, διότι έκρινε πως ήταν απρεπές να εγείρει θέμα ηγεσίας ζώντος του Παπάγου. Μια ακόμη στιγμή ευθυκρισίας που τελικά επιβραβεύθηκε.

Από την άλλη μεριά ο Στέφανος Στεφανόπουλος διέπραξε ένα τραγικό λάθος. Ενώ τα Ανάκτορα, μετά τον θάνατο του Παπάγου, ανέθεσαν σε αυτόν την πρωθυπουργία, ο ίδιος ζήτησε να ορκιστεί μετά την κηδεία. Στο μεσοδιάστημα επικράτησαν δεύτερες σκέψεις στο βασιλικό περιβάλλον και ο Στεφανόπουλος είδε το τρένο της πρωθυπουργίας να περνάει από μπροστά του με επιβάτη τον Κ. Καραμανλή.

Ολο αυτό το σκηνικό επιβεβαιώνει τον κανόνα πως δεν κάνουν όλοι για αρχηγοί. Η ηγεσία απαιτεί πληθώρα προσόντων που προφανώς δεν τα διαθέτουν όλοι όσοι νομίζουν ότι τα διαθέτουν. Τελικά το να γνωρίζει κάποιος τα όριά του –και όχι μόνο στην πολιτική– τον βοηθά σημαντικά στο να μην εκτίθεται, να μη δαπανά το κεφάλαιό του σε άσκοπες κινήσεις και, το κυριότερο, να κρατά τις θέσεις του και τις δυνάμεις του γι’ αργότερα.

Το να είσαι δεύτερο ή τρίτο βιολί είναι προτιμότερο από το να είσαι ένας ηττημένος διεκδικητής της ηγεσίας, είτε αυτή αφορά κόμμα, είτε επιχείρηση, είτε οποιασδήποτε μορφής συλλογικότητα.

Η υπομονή και το κτίσιμο θέσεων και συμμαχιών διακρίνουν τον ηγέτη από τον σωρό των ανταγωνιστών του, καθώς αυτά τα προσόντα αποτελούν τα απαραίτητα στοιχεία της στρατηγικής θεώρησης των πραγμάτων. Και ηγέτης μόνο με τακτικές κινήσεις δεν είναι ηγέτης. Τελικά, οι έχοντες το γνώθι σαυτόν πάντοτε βγαίνουν κερδισμένοι διότι, στη χειρότερη περίπτωση γι’ αυτούς, αποφεύγουν περιττά ρίσκα και κακοτοπιές.

Σάκης Μουμτζής /Καθημερινη

Οι πολιτικοί, οι ιερείς και οι γονείς είναι σχεδόν όλοι δημιουργοί ενόχων, επειδή μόνο με αυτό τον τρόπο μπορούν να σας ελέγχουν και να σας χειραγωγούν ..

Αν πάρεις ένα σκυλί από το δρόμο
και το κάνεις να ζει καλά,
δε θα σε δαγκώσει ποτέ.

Αυτή είναι
η βασική διαφορά ανάμεσα
στα σκυλιά και τους ανθρώπους.

Μαρκ Τουέην.

Ο Μαρκ Τουέιν θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους Αμερικανούς συγγραφείς.

Να νοσταλγείς στον τόπο σου, ζώντας στον τόπο σου, τίποτα δεν είναι πιο πικρό.

Γιώργος Σεφέρης

Τα μπουκάλια κρασιού είναι, γενικά, 750 ml (75 cl) και όχι ενός λίτρου (1.000 ml).
Από πού προέρχεται αυτή η εξαίρεση;
Η χωρητικότητα ενός μπουκαλιού κρασιού τυποποιήθηκε τον 19ο αιώνα και τότε γεννήθηκαν οι πιο εξωφρενικές εξηγήσεις για αυτό το γεγονός, που αντιστοιχούσαν:
— Η χωρητικότητα των πνευμόνων ενός υαλουργού.
— Η μέση κατανάλωση κατά τη διάρκεια ενός γεύματος.
— Η καλύτερη ικανότητα διατήρησης του κρασιού.
— Ευκολία στη μεταφορά…
— Τίποτα από αυτά.

Είναι απλώς μια πρακτική οργάνωση με ιστορική βάση:
Την εποχή εκείνη, οι κύριοι πελάτες των Γάλλων οινοποιών ήταν οι Άγγλοι. Αλλά ποτέ δεν υιοθέτησαν το ίδιο σύστημα μετρήσεων με τους Γάλλους.
Η αγγλική μονάδα όγκου ήταν το «imperial gallon» που αντιστοιχούσε ακριβώς σε 4,54609 λίτρα.
Για να απλοποιήσουν τους υπολογισμούς στη μετατροπή, μετέφεραν το κρασί Bordeaux σε βαρέλια των 225 λίτρων, δηλαδή ακριβώς 50 γαλόνια, που αντιστοιχούν σε 300 φιάλες των 750 ml (75 εκατοστά).
Επειδή ο υπολογισμός ήταν ευκολότερος, υιοθέτησαν ότι ένα βαρέλι = 50 γαλόνια = 300 μπουκάλια.
Με αυτόν τον τρόπο ένα γαλόνι αντιστοιχούσε σε 6 μπουκάλια.
Μάλιστα, γι’ αυτό ακόμη και σήμερα, οι θήκες κρασιού περιέχουν γενικά 6 ή 12 μπουκάλια.

Ο Β Καλτσάς μαθητής γυμνασίου το 1947.

 

Τα Κανάλια Φθιώτιδας, χωριό του αείμνηστου Βασίλη Καλτσά

Άρης Βελουχιώτης, από τον λόγο της Λαμίας, 19 Οκτωβρίου 1944:

Ο κομμουνισμός, λένε, θα καταργήσει την θρησκεία. Μα η θρησκεία είναι ζήτημα συνείδησης. Πώς θα καταργηθεί λοιπόν;

Ε Ν Τ Ε Λ Ε Χ Ε Ι Α: Απλά μαθήματα Φιλοσοφίας για την αριστοτελική έννοια της Εντελέχειας (Εν + Τέλος = σκοπός + Έχω). Κάθε ον, δηλαδή, έχει μέσα του (εν = εντός) ένα “Τέλος”, ένα σχέδιο, ένα σκοπό βάσει του οποίου διαμορφώνεται, εξελίσσεται καιολοκληρώνεται. Ο σπόρος, δηλαδή, έχει ένα σχέδιο, να γίνει Φυτό, όπως έγραφε και ο Αριστοτέλης:

                   “Σπόρος ενεργεία μεν σπέρμα εστί, εντελεχεία δε φυτόν”.

 

Ορεινή Δωρίδα. Πάσχα του 1971, ο παππούς και τα εγγόνια του.

Προβληματισμένοι πρόεδροι..

Αλσατία 2023