Παρένθετες μητέρες…

•Αρκετά με τη « πολιτική ορθότητα». Αρκετά με ένα προοδευτισμό της πλάκας. Όλοι αυτοί μιλούν για την παρένθετη μητρότητα λες και προκειται για μηχανές αναπαραγωγής όχι για πρόσωπα.

Ποιος έχει ασχοληθεί με το πως νοιωθουν οι γυναίκες αυτές;Πως το βιώνουν;αν μετανοιώνουν για την επιλογή τους; Αν τοχουν δια βίου καημό .

Έχει γίνει κάποια στοιχειώδης επιστημονική έρευνα για το θέμα;Περί τίνος πρόκειται;συνήθως για φτωχές μετανάστριες που στο όνομα 10 ως 15 χιλιάδων ευρώ πουλάν το σωμα τους για να ξεφύγουν από την ανέχεια.

Πραγματικός εκμαυλισμός.Ο ορισμός του εκμαυλισμού.Ποιά συναίνεση και κουραφέξαλα μου λέτε;Που ζείτε;Εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
•Απλά πράγματα. Αυτή η εικόνα είναι ασυμβίβαστη με την «αξία του ανθρώπου».Το σώμα δεν είναι αποθήκη ούτε βιολογική μηχανή.Το Σύνταγμα αναβιβαζει την αξία του ανθρώπου σε «πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας» κ.Στέφανε με τις προτάσεις σας. Ψιλά γράμματα θα μου πείτε. Δεν με ενδιαφέρει τι λέει η Ακροδεξιά, η Εκκλησία ,ο Πλεύρης ,ο Βορίδης.Αλλά τι λέει η ζωή.η ζωσα πραγματικότητα.
•Δέχομαι κάθε κριτική.Ίσως είμαι παλαιας κοπής λευκός στρειτ άνδρας που μου λέει μια συνεργάτης μου σκωπτικά και γελάμε. Αλλά εγώ άλλα έμαθα στη ζωή μου με την ευρεία έννοια όχι μόνο την προσωπική μου ζωή.

Πως η μητρότητα είναι ιερό πράγμα(Sanctus sanctii). Πως η μητέρα που κυοφορεί αναπτύσσει βαθειά και ακατάλυτη σχέση στοργής με το βρέφος. Είναι προέκταση του εαυτού της. Ενθουσιάζεται στις πρωτες κλωτσιές που ρίχνει ο μελλων γιος η κόρη στη κοιλιά της. Δείχνει περήφανα την ομορφιά του/της στους υπερήχους.Πως περιμένει εναγώνια τη στιγμή που θα περάσει ο πόνος και θα της φέρουν το νεογέννητο στην αγκαλιά.

Κάποιος πατέρας πραγματικός περιμένει απ έξω σε αναμμένα κάρβουνα να πάνε όλα καλά και ετοιμάζει το πουρμπουάρ στη νοσοκόμα.Και να πούμε τώρα όχι.Μόλις γεννήσεις ούτε θα το δεις το μωρό.Πες ότι δεν έγινε ποτέ. Ήρθε το ζεύγος των κυρίων και το πήρε.Πήρες τα λεφτά τι άλλο θες.Δεν θα ξανακούσεις τίποτα γι αυτό.Είσαι ένα θηλαστικό σε αναπαραγωγική μονάδα.Άντε γεια σου.

Δεν ξέρω αν είμαι οπισθοδρομικός αλλά το βρίσκω βάρβαρο και ζοφερό.Και σκόμα πιο βάρβαρο όταν συνδέεται με την ισότητα.Ποιά ισότητα;.Άλλο ο γάμος άλλο η τεκνοθεσία κσι άλλο ο ευτελισμός.


•Να εξαιρέσω μονο τις περιπτώσεις αληθινής φιλαλληλιας όταν υπάρχει ιατρικό πρόβλημα.Όταν η συναίνεση είναι γνήσια κσι αποδεδειγμένα ισχυρή.Τότε μόνο νομιμοποιείται ηθικά η παρένθετη μητρότητα.Ούτε τότε είναι ανώδυνη.Είναι όμως αποδεκτή.

Πάνος Μπιτσαξής

Έλεος!

Στον δρόμο Δεβενοχωρίων -Ελευσίνας:

Με μια ανορθόγραφη πινακίδα η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδος έκανε το καθήκον της….

Με τις φωτιές του καλοκαιριού «αναδείχθηκαν» τα επικίνδυνα σημεία και περιμένουμε υπομονετικά την επέμβαση των αρμοδίων αρχών….

Προσευχόμεθα για να μην θρηνήσουμε κάποιο θύμα ..ο Θεός μας είναι φιλέσπαχνος.. οι Αρχές ;

Εμείς οι μυημένοι:τρομάρα τους…

Εμείς οι μυημένοι

                  Γνωρίζουμε για ποιόνα εγράφησαν οι στίχοι.

Οι ανίδεοι Αντιοχείς διαβάζουν Εμονίδην!!

{χωρίς ποτέ να συναντά τον Εμονίδη, που παραμένει ως το τέλος εμμονικά απών}

Τι είναι η «αυτόματη γραφή»;

Πρόκειται για τρόπο γραφής που χρησιμοποίησαν οι πρώτοι υπερρεαλιστές ποιητές* προκειμένου να καταγράψουν ό, τι ανέβλυζε από το υποσυνείδητό τους χωρίς να υποβάλουν το «προϊόν» αυτό σε κανέναν λογικό ή αισθητικό έλεγχο».

Με βάση τα διδάγματα της ψυχανάλυσης που καθιέρωσε ο Φρόιντ, με την αυτόματη γραφή οι ποιητές φιλοδοξούσαν να φέρουν στην επιφάνεια τις πρωταρχικές δυνάμεις του ασυνείδητου, αντλώντας στοιχεία από τον εσωτερικό τους κόσμο τα οποία παρέθεταν χωρίς λογικό ειρμό επιθυμώντας να δημιουργήσουν ένα κείμενο-όνειρο…

* ο Μπρετόν, Αραγκόν και ο Ελιάρ είναι οι πιο γνωστοί από τους ξένους και ο Ανδρέας Εμπειρίκος από τους πιο αντιπροσωπευτικούς Έλληνες υπερρεαλιστές.

Γράφει ο Ελύτης για την γνωριμία του μαζί του:

Η συνδιάλεξή μας ήταν περισσότερο μια σειρά από επιφωνήματα εκπλήξεων παρά ένας κανονικός διάλογος. Εγώ έβλεπα στο πρόσωπό του ένα πλάσμα περίπου μυθικό που είχε φάει και πιεί με τους θεούς μου. Εκείνος, πάλι, το απροσδόκητο λαχείο ενός νέου ομοϊδεάτη μέσα στη φιλολογική έρημο των Αθηνών. Ήταν γραφτό, ήταν φυσικό μάλλον, να γίνουμε φίλοι». Να, λοιπόν, που, ενώ αλλού επικρατεί ο χλευασμός και η κοφτερή σαν λεπίδα ειρωνεία, εδώ ανθίζει μια νέα φιλία μαζί με μια νέα ποίηση. Την άλλη μέρα έγινε η διάλεξη μπροστά σε βλοσυρούς αστούς που μάταια προσπαθούσαν να κρύψουν τη δυσαρέσκειά τους. Ανάμεσα σε όλους αυτούς ήταν, λέγεται, και ο Bretοn, τον οποίο ο ομιλητής είχε γνωρίσει τον Γενάρη του 1933.

Δημήτρης Ρουχωτάς έγραψε!

Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός.
Δεν «ευδοκιμεί» ο καθείς,
στην οικογένεια της ασφαλιστικής μας αγοράς.
Για μία ακόμη φορά, πολλοστή θα λέγαμε, ο Οργανισμός, η Αγορά, αποβάλει ένα φιλόδοξο «επιβάτη».
Δυστυχώς ,ο χρόνος που απαιτείται είτε για να καταλάβει κάποιος από μόνος του ότι δεν αντέχει, είτε να του επιβληθεί η αποβολή του, κοστίζει και σε άλλους άτυχους.
Εκείνους ,που βρίσκονται στο δρόμο του κάθε μαθητευόμενου Μάγου.
Θυσίες, απαιτεί το επάγγελμα του ασφαλιστή.
Σεβασμός, λοιπόν, σε αυτούς που αντέχουν.
Περισσότερος σεβασμός!
Για εμάς, που γράφουμε για τον όμορφο αυτόν Κόσμο, προτείνουμε επιλέγουμε, λιγότερα….χειροκροτήματα και, γιατί όχι επιφυλακτικότητα.
Οι διάττοντες αστέρες μπορεί να είναι αξιοθέατοι,όχι όμως και αξιόλογοι.

Δημήτρης Ρουχωτάς

Εκδότης της «ασφαλιστικής αγοράς».