Η Διάσκεψη της Καζαμπλάνκας ήταν μία από τις πολλές συναντήσεις των Συμμάχων σε υψηλό επίπεδο κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, προκειμένου να χαράξουν την μετέπειτα στρατηγική τους, σε μια περίοδο που η πλάστιγγα των στρατιωτικών επιχειρήσεων είχε αρχίσει να γέρνει προς το μέρος τους.

Έλαβε χώρα από τις 14 έως τις 24 Ιανουαρίου 1943 στην Καζαμπλάνκα του Γαλλικού Μαρόκου και πήραν μέρος ο πρόεδρος των ΗΠΑ Φραγκλίνος Ρούζβελτ και ο πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας Γουΐνστον Τσόρτσιλ, πλαισιούμενοι από τη στρατιωτική ηγεσία των χωρών τους και τους στρατιωτικούς συμβούλους τους. Στην συνάντηση παραβρέθηκαν και οι στρατηγοί Σαρλ Ντε Γκολ και Ανρί Ζιρό, ως εκπρόσωποι της «Ελεύθερης Γαλλίας», χωρίς όμως να έχουν λόγο στον σχεδιασμό των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Μεγάλος απών ο ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης Ιωσήφ Στάλιν, ο οποίος, αν και προσκλήθηκε, αρνήθηκε να παραστεί, με την δικαιολογία ότι η κομβικής σημασίας Μάχη του Στάλινγκραντ, βρισκόταν σε κρίσιμο σημείο και δεν ήθελε να απουσιάζει από την χώρα του.

Το έργο της διάσκεψης ήταν, πριν από όλα, στρατιωτικό. Αποφασίστηκε η εισβολή στη Σικελία (μετά την περάτωση της εκστρατείας στη Βόρεια Αφρική), η διενέργεια συντονισμένου βομβαρδισμού της Γερμανίας, η διάθεση περισσοτέρων δυνάμεων στο πολεμικό θέατρο τού Ειρηνικού και η χάραξη των γενικών γραμμών επίθεσης στην Άπω Ανατολή.

Βρήκαν όμως καιρό ο Ρούζβελτ με τον Τσόρτσιλ να συζητήσουν και το θέμα τής έρευνας για την κατασκευή ατομικής βόμβας, να μελετήσουν το ζήτημα του ανταγωνισμού στη διεκδίκηση της ηγεσίας της γαλλικής πολεμικής προσπάθειας εναντίον του Άξονα και, το σπουδαιότερο, να διακηρύξουν την αξίωσή τους για «άνευ όρων παράδοση» της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Ιαπωνίας («Διακήρυξη της Καζαμπλάνκας»).

Πηγή: https://www.sansimera.gr

Έρχεται χιονιάς από σήμερα λένε συνέχεια και διαρκώς επαναλαμβάνουν τα ΜΜΕ όλης της χώρας. Οι εφημερίδες, όσες κυκλοφορούν ακόμη, φιλοξενούν δηλώσεις μετεωρολόγων αλλά και πολιτικών που έχουν σχέση κυρίως με την πολιτική προστασία και την υγεία, οι τηλεοράσεις παρουσιάζουν και χάρτες με το που υποθέτουν οι μετεωρολόγοι θα πέσει περισσότερο χιόνι, που θα βρέξει, πόσο κρύο θα κάνει. Στον ίδιο ρυθμό ακολουθούν και τα δικτυακά μέσα αντιγράφοντας το ένα το άλλο και όλα μαζί καταλήγουν ένα τσουνάμι υπερπληροφόρησης και αντί να βοηθήσει τελικά τον πολίτη, του δημιουργεί σύγχιση.

Θα πείτε, «καλά κάνουν» ο κόσμος χρειάζεται πληροφόρηση, να προετοιμαστεί, να φυλαχτεί, να επιβιώσει. Με αυτό το σκεπτικό όλοι περιμένουν από τα δελτία να δουν τι θα κάνουν αλλά απ’ αυτά περιμένουν δυστυχώς να πληροφορηθούν πως η περίοδος που ζούμε είναι χειμώνας και όχι οποιαδήποτε άλλη εποχή. Το γράφει εξάλλου και το ημερολόγιο (ο καζαμίας είναι πιο σαφής) και δεν χρειάζεται να το επιβεβαιώσει η τάδε ή η δείνα παρουσιάστρια της τηλεόρασης ούτε να το αναλύσουν οι μετεωρολόγοι. Ο Ιανουάριος κοντεύει να φτάσει στη μέση και όταν συμβαίνει αυτό, είναι χειμώνας.

Αυτοί πάλι κάνοντας είδηση κάθε μέρα τον καιρό, σε βαθμό που πολλοί περιμένουν αυτούς να ακούσουν προκειμένου να επιλέξουν βαρύ ή ελαφρό ρούχο αν βγουν από το σπίτι. Δεν λέει κανείς ότι δεν είναι χρήσιμοι, αλλά καθώς πέρα από την επιστήμη τους υπηρετούν πλέον και την διαφήμιση, άλλοτε φανερή αλλά περισσότερο υποδόρια, έφτασαν στην υπερβολή. Δεν είναι δύσκολο προσέχοντας τις διαφημίσεις που ακολουθούν τα δελτία να καταλάβει κάποιος τι υπηρετούν και πως οι διαφημιστές τους βάζουν στην πρώτη γραμμή.

Παλιότερα όλοι ακούγαμε και βλέπαμε τα σχετικά με τον καιρό από τα κρατικά ΜΜΕ. Τα δελτία που στηρίζονταν στις προγνώσεις της ΕΜΥ ήταν λιτά και προσεγμένα ενώ σπάνια συνοδεύονταν από σχόλια, προτροπές και νουθεσίες. Αυτά καθιερώθηκαν από τότε που άρχισαν να πολλαπλασιάζονται τα τηλεοπτικά κανάλια και όπως επιβάλλει ο ανταγωνισμός άρχισαν και οι διαφοροποιήσεις που πέρα από την εμφάνιση και το ταπεραμέντο των παρουσιαστών άρχισαν και οι διαφορετικές προσεγγίσεις αναφορικά με την πρόβλεψη. Λες και τα καιρικά φαινόμενα αλλιώς προβλέπονται για το άλφα κανάλι κι αλλιώς για το βήτα.  

Με λίγα λόγια φθάσαμε να περιμένουμε τα κανάλια να μας που τι καιρό θα κάνει σήμερα και αύριο και από τους παρουσιαστές τι πρέπει να κάνουμε σε διάφορες περιπτώσεις. Είναι κατά τη γνώμη μου ένα άλλο στοιχείο της απόστασης που έχουμε πάρει από την πραγματικότητα και την αλήθεια. Καθώς μάλιστα λιγοστεύουν και οι άνθρωποι που αντιμετώπιζαν αλλιώς τον καιρό, μειώνονται και οι πρακτικές που μπορούν να ζεστάνουν το σπίτι και την οικογένεια. Αν ανατρέξουμε σε αφηγήσεις τους ή σε γραπτά θα δούμε για παράδειγμα πως το κόστος θέρμανσης μιας οικογένειας (το αναφέρω γιατί εντέχνως τα περισσότερα δελτία την κατανάλωση ενέργειας υπονοούν) θα δούμε πως είναι αρκετά υποπολλαπλάσιο από το σημερινό χωρίς φυσικά να καταγράφονται κρυοπαγήματα!

Όσο για τις μετακινήσεις, ο χειμώνας ενισχύει και την διάθεση να μείνουμε σπίτι και να ασχοληθούμε με αυτό και τους δικούς μας και δεν είναι για τους δρόμους και φυσικά ούτε για παιχνίδια στο χιόνι γιατί εκεί έξω καθώς πολλοί είναι άμαθοι μπορεί να πουντιάσουν. Ο χειμώνας έρχεται στην ώρα του και αυτό για το οποίο πρέπει να τον τιμούμε και να τον σεβόμαστε είναι ότι μας υποχρεώνει σε μια συστολή, υποστηρίζει την αυτογνωσία, εκτιμά την πρόβλεψη και την ετοιμότητα ενώ περιορίζει την κατανάλωση και τις άσκοπες κινήσεις. Περνάει δε καλύτερα και τον απολαμβάνει όποιος δεν περιμένει να τον υποδεχτεί μαζί με τους μετεωρολόγους και τους παρουσιαστές της τηλεόρασης…

ΥΓ. Η φωτογραφία με την οδό Πανεπιστημίου στα χιόνια, το 1964

Ηλίας Προβόπουλος

Πηγή:nextdeal.gr

Ένα αλλιώτικο μνημείο στη μνήμη “όσων έζησαν σαν ξένοι σε ξένο τόπο”, των προσφύγων από τη μια στην άλλη μεριά του Αιγαίου, ως αποτέλεσμα της εφαρμογής της 100χρονης πια Συνθήκης των Λωζάννης το 1923, βλέπει κανείς επισκεπτόμενος το απέναντι από τη Λέσβο μικρασιατικό Κιουτσούκουγιου.

Μια χυτεμένη σε μέταλλο και στην αιωνιότητα, οικογένεια με ένα ανδρόγυνο και δυο παιδιά αποβιβάζονται στην ακτή και στέλνουν 100 χρόνια μετά την εφαρμογή της Συνθήκης της Λωζάννης, ένα μήνυμα συναδέλφωσης.

Το μνημείο στήθηκε πριν από περίπου 10 χρόνια και στη βάση του γράφει στα ελληνικά, στα τούρκικα και στα αγγλικά “ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΤΑΛΛΑΓΕΝΤΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΥΟ ΠΛΕΥΡΕΣ” και στήθηκε στο Κιουτσούκουγιου με πρωτοβουλία του εκεί δήμου δεδομένου του ότι μεγάλο μέρος των κατοίκων του είναι ανταλλαγέντες στη βάση της Συνθήκης της Λωζάννης, Τούρκοι της Κρήτης. Ιδιαίτερη σημασία όμως, προσλαμβάνει το γεγονός της ύπαρξης ενός μνημείου που είναι αφιερωμένο σε ένα γεγονός που μέχρι πρόσφατα ήταν κυριολεκτικά “κρυφό” από τον τουρκικό λαό. Ουδέποτε στη γειτονική χώρα, αναφέρεται ότι από την Τουρκία σε εφαρμογή της Συνθήκης της Λωζάννης και των όσων προηγήθηκαν αυτής από τον Αύγουστο του 1922, ξεκληρίστηκε ένας ολόκληρος λαός. Κι αυτό το “ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΥΟ ΠΛΕΥΡΕΣ” αποτελεί μια έμμεση αποδοχή από την άλλη πλευρά, τη μοναδική ως σήμερα, των δεινών της Μικρασιατικής καταστροφής που ακολούθησε την Ελληνική Εκστρατεία στη Μικρά Ασία την περίοδο 1919 – 1922.

Ας σημειωθεί ότι στα αποκαλυπτήρια του μνημείου εκτός από τους Τούρκους κατοίκους είχαν παραβρεθεί και πολλοί κάτοικοι της Λέσβου. Ανάμεσα τους ο τότε βουλευτής Λέσβου της Νέας Δημοκρατίας Παύλος Βογιατζής, που σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής είχε πει ότι το πρωτότυπο αυτό μνημείο “μας θυμίζει τις ρίζες μας και τα λάθη που δεν πρέπει να επαναλάβουμε”. Ιδιαίτερα φορτισμένος ήταν ο λόγος του εκπροσώπου της Κίνησης “Συνύπαρξη και Επικοινωνία στο Αιγαίο” Απόστολου Κομνηνάκα. “Ίσως, ποιος ξέρει, το μεγαλείο της ψυχής που εκπέμπει αυτό το μνημείο να μας οδηγήσει στο μέλλον να στήσουμε και ένα άλλο κοινό μνημείο. Αφιερωμένο στους νεκρούς του πολέμου. Και από τις δυο πλευρές. Και αυτό το μνημείο να είναι το τελευταίο” είχε πει ο κ. Κομνηνάκας.