Μαρσέλ Τοπαλιάν, Δημήτρης Κοντομηνάς, Γρηγόρης Ζαχάρης. 

 

Η μεγαλύτερη και φονικότερη μάχη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και της παγκόσμιας ιστορίας γενικότερα. Υπολογίζεται ότι πάνω από 1.500.000 άνθρωποι (στρατιώτες και πολίτες) έχασαν τη ζωή τους. Όταν κάνουμε λόγο για «Μάχη του Στάλινγκραντ», εννοούμε μια σειρά πολεμικών συγκρούσεων μεταξύ Γερμανών και Σοβιετικών, που έλαβαν χώρα από τις 23 Αυγούστου 1942 έως τις 2 Φεβρουαρίου 1943 στα περίχωρα και στο κέντρο της πόλης του Στάλινγκραντ (νυν Βόλγκογκραντ).

Μετά την καταστροφική επιχείρηση του 1941 για την κατάληψη της Μόσχας, οι Γερμανοί σταθεροποίησαν τις θέσεις τους στην Ουκρανία και την άνοιξη του 1942 ήταν έτοιμοι να εξαπολύσουν νέα επίθεση κατά της Νότιας Ρωσίας. Ο Χίτλερ, με την παρότρυνση των οικονομολόγων του Τρίτου Ράιχ, επιδίωκε να θέσει υπό τον έλεγχό του τις πετρελαιοφόρες περιοχές του Καυκάσου, προκειμένου να εξασφαλίσει τις αναγκαίες ποσότητες πετρελαίου, που θα του επέτρεπαν να συνεχίσει τον πόλεμο.

Το Στάλινγκραντ θεωρήθηκε στρατηγικής σημασίας περιοχή για πολλούς λόγους. Ήταν ένα μεγάλο βιομηχανικό κέντρο στις όχθες του ποταμού Βόλγα (ζωτικής σημασίας θαλάσσιου δρόμου μεταξύ Κασπίας Θάλασσας και της βόρειας ρωσικής ενδοχώρας), η κατοχή του οποίου θα εξασφάλιζε τα νώτα των γερμανικών δυνάμεων που θα εξορμούσαν στον Καύκασο. Αλλά και σε συμβολικό επίπεδο ήταν σπουδαίο το Στάλινγκραντ. Και μόνο ότι έφερε το όνομα του μισητού του αντιπάλου Στάλιν, αποτελούσε ένα καλό ιδεολογικό και προπαγανδιστικό εργαλείο στα χέρια του Χίτλερ. Η ίδια διαπίστωση ίσχυε και για τον σοβιετικό ηγέτη, που ήθελε να μην αφήσει την πόλη στα χέρια του εχθρού. Γι’ αυτό και οι εντολές και των δύο προς τους στρατηγούς τους ήταν: «κρατήστε τις θέσεις σας πάσει θυσία και με οποιοδήποτε κόστος».

Η επιθετική ενέργεια των Γερμανών κατά της Νότιας Ρωσίας είχε την κωδική ονομασία «Υπόθεση Μπλε» και θα την έφερναν σε πέρας η Ομάδα Στρατιών Α υπό τον στρατάρχη Πάουλ φον Κλάιστ, η οποία θα αναλάμβανε την επιχείρηση στον Καύκασο και η Ομάδα Στρατιών Β υπό τον στρατηγό Μαξιμίλιαν φον Βάιχς, που θα επιχειρούσε στο Στάλιγκραντ. Την ομάδα Στρατιών Β αποτελούσαν η 6η Στρατιά υπό τον στρατηγό Φρίντριχ φον Πάουλους και η 4η Στρατιά Τεθωρακισμένων υπό τον στρατηγό Χέρμαν Χοτ.

Η επίθεση εκδηλώθηκε στις 28 Ιουνίου 1942 με τη γρήγορη προέλαση του γερμανικού στρατού (850.000 άνδρες) και ιδιαίτερα της 6ης Στρατιάς του Πάουλους, που απώθησε τους Σοβιετικούς στις όχθες του ποταμού Δον, στο τέλος του Ιουλίου. Η σχετικά εύκολη προέλαση των δυνάμεών του έκανε τον Χίτλερ να πιστέψει ότι επρόκειτο για μια επιχείρηση περιπάτου. Έτσι, έλαβε την λανθασμένη απόφαση, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, να αποσύρει την 4η Στρατιά Τεθωρακισμένων από το μέτωπο του Στάλινγκραντ και να την ενσωματώσει στην Ομάδα Στρατιών Α, που επιχειρούσε στον Καύκασο.

Μετά την εξέλιξη αυτή, το βάρος της επίθεσης στο Στάλινγκραντ ανέλαβε η 6η Στρατιά του Φον Πάουλους. Την πόλη και την γύρω περιοχή υπερασπιζόταν η 62η Στρατιά του Κόκκινου Στρατού υπό τον στρατηγό Βασίλι Τσούικοφ. Ήταν σαφώς χαμηλότερων προδιαγραφών από την αντίστοιχη γερμανική, αλλά αντιστάθμιζε τις αδυναμίες της από το γεγονός ότι μάχες θα διεξάγονταν σε κατοικημένες περιοχές και όχι σε ανοικτό πεδίο. Γρήγορα ήλθε σε βοήθειά της η 64η Στρατιά. Συνολικά, οι στρατιωτικές δυνάμεις των Σοβιετικών καθ’ όλο το διάστημα των μαχών ανήλθαν γύρω στους 1.700.000 άνδρες.Βομβαρδισμός του Στάλινγκραντ, Αύγ. 1942Η Μάχη του Στάλινγκραντ άρχισε στις 23 Αυγούστου 1942 με καταιγιστικό βομβαρδισμό από την «Λουφτβάφε». Μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα το 80% της κτιριακής υποδομής της πόλης καταστράφηκε, λαμβανομένης υπ’ όψη και της ανεπαρκούς αντιεροπορικής άμυνας, στην οποία υπηρετούσαν νεαρές εθελόντριες. Τις πρώτες μέρες του Σεπτεμβρίου τα χερσαία τμήματα της «Βέρμαχτ» είχαν σχεδόν περικυκλώσει την πόλη. Η μόνη γραμμή ανεφοδιασμού που απέμενε ήταν από τη θαλάσσια οδό του Βόλγα.

Στα μέσα Σεπτεμβρίου οι Γερμανοί είχαν συμπιέσει τους Σοβιετικούς σε μια ζώνη μήκους 14 χιλιομέτρων και πλάτους 5 χιλιομέτρων. Οι σοβιετικοί επέλεξαν να αμυνθούν μέσα στην πόλη και τους επόμενους τρεις μήνες το κατεστραμμένο Στάλινγκραντ έγινε θέατρο σκληρών συγκρούσεων, πρωτοφανούς αγριότητας, αλλά και ανείπωτου ηρωισμού. Δρόμοι, οικοδομικά τετράγωνα, ακόμη και μεμονωμένα κτίρια διεκδικούνταν πόντο με πόντο και με το μεγαλύτερο πείσμα από τους εμπόλεμους, σε μάχες εκ του συστάδην. Όσο και να φαίνεται παράξενο, η κατάληψη μιας κουζίνας σε ένα από τα λιγοστά άθικτα κτίρια του Στάλινγκραντ κόστιζε δεκάδες νεκρούς.

Στα μέσα Οκτωβρίου η κατάσταση για αμυνομένους ήταν απελπιστική, καθώς δυσκόλεψε ο ανεφοδιασμός από τον Βόλγα, αφού γινόταν κάτω από τα πυρά των γερμανικών όπλων. Όμως, και το ηθικό των επιτιθεμένων είχε καταπέσει, εξαιτίας της κόπωσης, του επερχόμενου χειμώνα, αλλά και των βαρύτατων απωλειών. Θραύση έκαναν οι ελεύθεροι σκοπευτές του Κόκκινου Στρατού, που υπό την κάλυψη των ερειπίων, προκαλούσαν ανυπολόγιστη φθορά στους γερμανούς στρατιώτες. Πρωταθλητής στον μακάβριο κατάλογο, ο στρατιώτης Ιβάν Σιντορένκο του 1122ου Συντάγματος Τυφεκιοφόρων, ο οποίος σκότωσε πάνω από 500 γερμανούς στρατιώτες. Ακολούθησε ο Βασίλι Ζάιτσεφ από την ίδια μονάδα με 242 σκοτωμούς. Αυτός είναι πιο γνωστός στις μέρες μας, λόγω της ταινίας του Ζαν Ζακ Ανό «Ο εχθρός προ των πυλών» (2001), που εξιστορεί το κατόρθωμά του.

Τον Νοέμβριο του 1942, το 90% του Στάλινγκραντ ήταν ένας σωρός ερειπίων και βρισκόταν υπό τον έλεγχο των Γερμανών. Τα μόνα κτίρια που απέμεναν όρθια ήταν κάποια εργοστάσια που τα κρατούσαν με νύχια και δόντια οι αμυνόμενοι για τις ανάγκες του ανεφοδιασμού τους. Ο Στάλιν, όμως, δεν είχε πει την τελευταία του λέξη. Στις 19 Νοεμβρίου 1942, οι Σοβιετικοί εκδήλωσαν αντεπίθεση με την κωδική ονομασία «Ουρανός». Το σχέδιο είχε εκπονηθεί από τους στρατηγούς Γκιόργκι Ζούκοφ και Αλεξάντρ Βασιλιέφσκι και προέβλεπε την προσβολή των εφεδρικών δυνάμεων της 6ης Στρατιάς, που τη συγκροτούσαν κακοεκπαιδευμένοι στρατιώτες των συμμαχικών χωρών των Άξονα (Ιταλοί, Κροάτες, Ρουμάνοι, Ούγγροι, αλλά και ντόπιοι συνεργάτες των Γερμανών).Σοβιετική αντεπίθεση, Νοέμβριος 1942Η σοβιετική αντεπίθεση εκδηλώθηκε με τρεις στρατιές υπό τον στρατηγό Νικολάι Βατούτιν και σημείωσε απόλυτη επιτυχία. Οι Γερμανοί σύντομα εγκλωβίστηκαν και μέσα σε μια περιοχή ολίγων τετραγωνικών χιλιομέτρων βρέθηκαν περικυκλωμένοι 250.000 στρατιώτες. Οι Σοβιετικοί ζήτησαν από τους Γερμανούς να παραδοθούν, προσφέροντάς τους ευνοϊκούς όρους. Όμως η διαταγή του Χίτλερ ήταν επίθεση μέχρις εσχάτων. Μια αερογέφυρα που στήθηκε για τον ανεφοδιασμό των εγκλωβισμένων γερμανικών δυνάμεων κατέληξε σε οικτρά αποτυχία. Η σοβιετική αντιαεροπορική άμυνα κατέρριψε 490 αεροπλάνα της «Λουφτβάφε».

Στις 16 Δεκεμβρίου 1942 οι σοβιετικοί εξαπέλυσαν και νέα επίθεση με την κωδική ονομασία «Κρόνος», με στόχο να εγκλωβίσουν αυτή τη φορά την Ομάδα Στρατιών Α, που είχε σταθεροποιήσει τις θέσεις της στον Καύκασο. Δεν τα κατάφεραν, αφού η αντίσταση της εγκλωβισμένης 6ης Στρατιάς στο Στάλινγκραντ έδωσε την ευκαιρία στον Φον Κλάιστ σε μια συντεταγμένη υποχώρηση. Μάλιστα, ο Χίτλερ προβίβασε τον φον Πάουλους στον βαθμό του στρατάρχη για τον ηρωισμό και την αυταπάρνησή του.

Όμως, τρεις μέρες αργότερα και συγκεκριμένα στις 2 Φεβρουαρίου 1943 ο στρατάρχης πλέον Φον Πάουλους αναγκάστηκε να παραδοθεί, όταν οι Σοβιετικοί πολιόρκησαν το αρχηγείο του και κάθε αντίσταση ήταν μάταιη. Ήταν ο πιο υψηλόβαθμος αξιωματικός που αναγκάστηκε να παραδοθεί στην ιστορία του γερμανικού στρατού. Μαζί του παραδόθηκαν 22 στρατηγοί και οι εναπομείναντες 91.000 στρατιώτες της 6ης Στρατιάς. Τελικά και από αυτούς μόνο οι 5.000 επέζησαν από τις κακουχίες της αιχμαλωσίας και επέστρεψαν στη Γερμανία αρκετά χρόνια μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Συνολικά, οι απώλειες για τους Γερμανούς και τους συμμάχους τους ανήλθαν σε 800.000 νεκρούς και τραυματίες. Οι Σοβιετικοί από την πλευρά τους είχαν ασυγκρίτως μεγαλύτερες απώλειες: 478.741 νεκρούς και 650.000 τραυματίες, στρατιώτες και πολίτες. H Μάχη του Στάλινγκραντ αποτέλεσε σημείο καμπής στην πολεμική αναμέτρηση μεταξύ Γερμανίας και Σοβιετικής Ένωσης. Εξολόθρευσε πολύτιμες στρατιωτικές δυνάμεις για τον Χίτλερ και ταπείνωσε τη γερμανική πολεμική μηχανή.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/

«Πιστεύεις πραγματικά ότι το φεγγάρι δεν υπάρχει όταν δεν το κοιτάς;»

Το είπε ο Άλμπερτ Αϊνστάιν στον  φίλο του Abraham Pais!!

Η μέση τροχιακή ταχύτητα της Γης είναι περίπου 30 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο ή 110.000 χιλιόμετρα την ώρα.

Όταν η Γη είναι πιο κοντά στον Ήλιο (που συμβαίνει στις αρχές Ιανουαρίου, περίπου δύο εβδομάδες μετά το βόρειο χειμερινό ηλιοστάσιο) κινείται γρηγορότερα από ό, τι όταν είναι πιο μακριά. Άρα, σε διαφορετικές ημερομηνίες η ταχύτητα της Γης μεταβάλλεται.

Πηγή:http://physics4u.gr

Ένας φίλος από τα παλιά -από τα ωραία χρόνια της interamerican-μας αποχαιρέτησε …

αλησμόνητα θα μας μένουν τα ωραία εταιρικά ταξίδια, σχεδόν σε όλα τα μέρη τον πλανήτη, που είχες οργανώσει !

Καλό κατευόδιο στο δικό σου μοναχικό και χωρίς επιστροφή ταξίδι αγαπητέ συνάδελφε Μαρσέλ Τοπαλιάν…

Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του.

Γκαίτε: «Ο έξυπνος άνθρωπος αλλάζει γνώμη, ο ηλίθιος ποτέ»;

Διακρίνονται:Δημήτρης Κοντομηνάς, Θεόφραστος Λύχρος, Μπάμπης Βατικιώτης, Ατζολετάτη Ρ, Γλεζάκης, Νικολιδάκη, Κουσουρή Χρ..

Περπατώντας μπορείς να σκέφτεσαι όλα όσα έχεις κάνει στο παρελθόν, αλλά και να ανακαλύψεις νέες προοπτικές και στρατηγικές. Γι’ αυτό την επόμενη φορά που δεν θα έχεις καμία ιδέα, κάνε διάλειμμα και πήγαινε μία βόλτα. Είτε αυτή είναι σε μία παραλία, είτε στο κέντρο της πόλης, ένα 15λεπτος περίπατος μπορεί να είναι καθοριστικός για την επόμενη επιτυχία σου. Αξίζει να αναφέρουμε, ότι λάτρεις του περπατήματος είναι και άλλοι μεγάλοι επιχειρηματίες, όπως ο Mark Zuckerberg και ο Jack Dorsey.

«Το περπάτημα είναι το καλύτερο φάρμακο του ανθρώπου», έλεγε ο Ιπποκράτης.

Και δεν είχε άδικο. Έρευνες επιβεβαιώνουν τα λόγια του Έλληνα φιλόσοφου, καθώς υποστηρίζουν πως το περπάτημα ανά τακτά χρονικά διαστήματα μειώνει τον κίνδυνο χρονιών παθήσεων, ενώ παράλληλα αυξάνει τη ροή του αίματος στον εγκέφαλο. Κάθε μας βήμα, στέλνει το αίμα στις αρτηρίες, ενισχύοντας την απόδοση του εγκεφάλου.

 

Περπατάς στις ανηφοριές των βουνών και ξαφνικά κάτι σκιρτάει μέσα σου. Ακούς τον γνώριμο ήχο του νερού, που κατρακυλάει χαρούμενο. Τρέχεις τότε να το συναντήσεις και να προσεταιριστείς την αστραφτερή δροσιά και τη λάμψη του. Ναι, είναι το απόκρυφο, το μυστικό, το κρυφό νερό, που τρέχει διάφανο, μοναχικό και πάναγνο μέχρι να φτάσει κάτω στους οικισμούς και την ασύδοτη ανθρώπινη συνύπαρξη. Σκύβω και πλένω τα χέρια μου και μαζί το πρόσωπό μου. Πίνω και γεύομαι την αφρίζουσα καταρροή του. Ξεκουράζομαι στη θέα και την ομορφιά της εικόνας του. Του λέω ότι μου μοιάζει και το πιστεύει. Αφού άλλωστε με βλέπει κι αυτό προσεχτικά μέσα από τα χίλια βλέμματά του. Τι εμπειρία κι αυτή: να σε κοιτάζει το νερό και να σε εγκρίνει.

 

Ιδού που θέλησα να αναμετρηθώ με το σιωπηλό κυπαρίσσι. Προσπαθώ να ακούσω κάτι από μέσα του, αλλά τα φύλλα του δεν ψιθυρίζουν τίποτα και η σιωπή του έχει διαποτίσει βαθιά μέχρι και το ξύλο του κορμού του. Κάθε φορά θαυμάζω αυτά τα θαρρετά κυπαρίσσια, καθώς επικάθονται σαν ένα πελώριο θαυμαστικό πάνω στη γραφή της γης. Τι μας λέει η γραφή της γης; Μα, το πόσο μικροί είμαστε. Και ας υπάρχουν οι άφρονες, που δεν το πιστεύουν.

Πηγή:neoplanodion.gr//Ηλίας Κεφαλάς

10+1 αλήθειες για το συμπαθές τετράποδο/Καθημερινή

Κείμενο: Γιώργος Φραντζεσκάκης/ Καθημερινή

Ο γάδαρος, όπως το λένε στο νησί του παππού μου, τη Μήλο, είναι σπουδαίο ζώο.

Δεν στηλώνει τα πόδια του από πείσμα. Είναι η ενστικτώδης αντίδρασή του στον φόβο. Άλλα ζώα το βάζουν στα πόδια, αυτός τα καρφώνει στη γη.
Ο γάιδαρος, τετράποδη εκδοχή της υπομονής και της καλοσύνης, γίνεται το πιο τρυφερό κατοικίδιο. Ένας φίλος, συνταξιούχος, έχει μαζέψει δύο στο εξοχικό που σιγά σιγά μετατρέπει σε μόνιμο σπίτι του. Μόνο για τους γαϊδάρους του μας μιλάει.

Πολέμησε στην Αλβανία δίπλα στον παππού μου. Ο παππούς μου είχε λίγες ιστορίες να μου διηγηθεί για τους συμπολεμιστές του· πολύ περισσότερες για τους γαϊδάρους.

Δεν είναι φτωχοσυγγενής του αλόγου. Είναι ένα διαφορετικό ιπποειδές με άλλες αρετές.
Ο γάιδαρος καλπάζει. Το ψέμα ότι δεν καλπάζει το διέδωσαν οι ευγενείς, αυτοί που καβαλούσαν μόνο άλογα, για να διαχωρίσουν τη θέση τους από τους κοινούς θνητούς. Οι κοινοί θνητοί είμαστε εμείς.

Ο γάδαρος δεν είναι μπάσταρδος. Είναι ζώο που γεννάει υβρίδια ζευγαρώνοντας με το άλογο και με τη ζέβρα.
Δεν είναι μπαμπέσης. Δεν θα σε κλοτσήσει ποτέ ύπουλα ή αναίτια. Αν σε φοβηθεί, θα απομακρυνθεί. Αν τον στριμώξεις, θα κλοτσήσει. Μια δαγκωνιά (!) έχω φάει στη ζωή μου και αυτή ήταν από ιπποειδές. Από άλογο, αν πρέπει να ξέρετε.

Ο γάιδαρος έχει δουλέψει φύλακας σε κοπάδια αιγοπροβάτων σε πολλές φάσεις της Ιστορίας του.

Έχει μια τεράστια επικοινωνιακή γκάμα, δεν ξέρει απλά «να γκαρίζει». Είναι το μόνο ζώο που μπορεί «να μιλάει» όταν εισπνέει αλλά και όταν εκπνέει.
Ο γάιδαρος έχει μαθησιακή ικανότητα εφάμιλλη του δελφινιού και του σκύλου. Θυμάται τις εμπειρίες του για πολύ καιρό και είναι βαθιά κοινωνικός. Θέλει παρέα και μπορεί να πάθει κατάθλιψη αν του τη στερήσεις (γι’ αυτό συνήθως οι άνθρωποι παίρνουν δύο γαϊδούρια μαζί για κατοικίδια).

Στη Μήλο και σε άλλα νησιά του Αιγαίου (δεν ξέρω μήπως οι Επτανήσιοι είναι κάπως πιο πολιτισμένοι) τα γαδούρια τα παρατούσαν στα μακρινά χωράφια για να ψοφήσουν, όταν δεν μπορούσαν να πάρουν τα πόδια τους. Δεν είχαν τα κότσια ούτε ένα φυσίγγιο να χαλαλίσουν. Ο παππούς μου είχε τσακωθεί πολλούς τέτοιους χωριάτες και είχε μαζέψει δύο γκουρίτες (θηλυκές γαϊδάρες), για να τις γηροκομήσει. Τη μία την πρόλαβα. Με αγαπούσε.

Ξέρω ότι η γλώσσα εξελίσσεται όπως γουστάρει εκείνη· όμως η φράση «είσαι γάιδαρος» για τον αγνώμονα, αγενή, απολίτιστο αγροίκο πρέπει να εξαλειφθεί διά νόμου. Ο γάιδαρος είναι ακριβώς το αντίθετο. Η φράση προέρχεται από τους ανθρώπους που βρέθηκαν κοντά στον γάιδαρο –στην ελληνική επαρχία βεβαίως βεβαίως– και το μόνο που είδαν στο υπέροχο αυτό ζώο ήταν ο φόβος του να κάνει όλα αυτά τα δυσβάσταχτα που του ζητάνε ακόμα και σήμερα.

Αυτά ξέρω για τους γαϊδάρους. Κι όλο αυτό το κατεβατό είναι η απάντηση στην αγένεια μιας τυχαίας συνάντησης που μου είπε –επί λέξει– «εντάξει, αλλά νισάφι πια με το γαϊδούρι της Ζίτσας. Ασχοληθείτε με τους ανθρώπους και αφήστε τα ζώα σε εμάς που ζούμε στην επαρχία και ξέρουμε καλύτερα».
Δεν ξέρετε. Ο γάιδαρος δεν σας αξίζει.

Ένα πλοίο που μεταφέρει περίπου 14.000 πρόβατα και 2.000 βοοειδή έχει εγκαταλειφθεί αβοήθητο στα ανοιχτά των αυστραλιανών ακτών σε συνθήκες αποπνικτικής ζέστης αφού υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τη διέλευσή του από την Ερυθρά Θάλασσα, γεγονός που έχει προκαλέσει αντιδράσεις για την υγεία των ζώων.

Το πλοίο απέπλευσε από την Αυστραλία στις 5 Ιανουαρίου με προορισμό το Ισραήλ, όπου επρόκειτο να ξεφορτώσει τα ζώα, αλλά άλλαξε την πορεία πλεύσης του στα μέσα Ιανουαρίου εξαιτίας της απειλής από τις επιθέσεις των Χούθι, της ένοπλης σιιτικής οργάνωσης της Υεμένης, προτού κληθεί από την αυστραλιανή κυβέρνηση να επιστρέψει εκεί απ΄όπου αναχώρησε.

Τα ζώα βρίσκονται τώρα σε κατάσταση αναμονής και πιθανόν να αποβιβαστούν στην Αυστραλία, όπου οι κανονισμοί βιοασφαλείας απαιτούν να μπουν σε καραντίνα, διαφορετικά θα πρέπει να κάνουν και πάλι με το πλοίο ένα ταξίδι που θα διαρκέσει ένα μήνα με προορισμό το Ισραήλ, αλλά γύρω από την Αφρική για να αποφευχθεί η Ερυθρά Θάλασσα, όπως ανακοίνωσε η κυβέρνηση και αξιωματούχοι της βιομηχανίας.

Το περιστατικό υπογραμμίζει τον αυξανόμενο αντίκτυπο από τα πλήγματα των Χούθι στην Ερυθρά Θάλασσα–την κύρια ναυτική οδό ανάμεσα στην Ασία και την Ευρώπη– τα οποία έχουν προκαλέσει μεγάλα προβήματα στο παγκόσμιο εμπόριο.

Υπογραμμίζει επίσης και τον κίνδυνο για την αυστραλιανή βιομηχανία εξαγωγής ζώντων ζώων, που στέλνει εκατοντάδες χιλιάδες ζώα προς τη Μέση Ανατολή κάθε χρόνο.

Οργανώσεις των κτηνοτρόφων και εξαγωγέων λένε ότι τα ζώα που επιβαίνουν στο MV Bahijah είναι καλά στην υγεία τους, αλλά με τις θερμοκρασίες να πλησιάζουν τους 40 βαθμούς Κελσίου, οι υπέρμαχοι των δικαιωμάτων των ζώων αντιδρούν έντονα.

Η δοκιμασία που περνούν τα ζώα δείχνει ότι οι εξαγωγές ζώντων ζώων “είναι κάτι σάπιο στον πυρήνα του”, λέει ο Τζος Ουίλσον, βουλευτής του Φριμάντλ, όπου φορτώθηκε το πλοίο.

“Αυτό που εξετάζεται είναι ένα ταξίδι 60 ημερών για 14.000 πρόβατα σε ένα βρωμερό μεταλλικό πλοίο που βράζει από τη ζέστη. Είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί κάποιος ότι αυτό συνάδει με τα πρότυπα για την ευημερία των ζώων τα οποία οι Αυστραλοί αναμένουν να εφαρμόζονται στα αυστραλιανά ζώα”, δήλωσε στο 10 News.

Το υπουργείο Γεωργίας ανακοίνωσε ότι δεν έχει αποδεικτικά στοιχεία που να οδηγούν σε σοβαρές ανησυχίες για την υγεία των ζώων και ότι συνεργάζεται με τους αρμόδιους φορείς για να διασφαλίσει ότι τηρούνται τα πρότυπα της βιοασφάλειας και της υγείας των ζώων.

Ο εξαγωγέας, η ισραηλινή εταιρεία Bassem Dabbah Ltd, έχει ζητήσει από την αυστραλιανή κυβέρνηση άδεια να φορτώσει μεγαλύτερες ποσότητες ζωοτροφής και κτηνιατρικές προμήθειες και να αποπλεύσει για το Ισραήλ γύρω από την Αφρική, δήλωσε ο Τζέοφ Πίρσον, ο επικεφαλής της ένωσης WA Farmers.

Το Reuters δεν ήταν σε θέση να επικοινωνήσει με την Bassem Dabbah, ενώ η διαχειρίστρια εταιρεία του πλοίου, η Korkyra Shipping, δεν απάντησε σε αίτημα να σχολιάσει.

Η Καμπέρα είπε ότι το πλοίο είχε αιτηθεί να ξεφορτώσει κάποια ζώα προτού αποπλεύσει με τα υπόλοιπα.

Η Αυστραλία είναι μεγάλος εξαγωγέας ζώντων ζώων και τον περασμένο χρόνο μετέφερε πάνω από μισό εκατομμύριο πρόβατα και μισό εκατομμύριο βοοειδή.

Τα περισσότερα βοοειδή μεταφέρονται σε ασιατικές αγορές όπως η Ινδονησία και το Βιετνάμ, αλλά η Μέση Ανατολή είναι μακράν η δημοφιλέστερη αγορά για τα αυστραλιανά πρόβατα.

Το Ισραήλ είναι μια βασική αγορά, έχοντας παραλάβει 86.100 πρόβατα αξίας 6,5 εκατομμυρίων δολαρίων και 10.848 βοοειδή αξίας 14 εκατομμυρίων δολαρίων από την Αυστραλία κατά το πρώτο τρίμηνο του περασμένου χρόνου, δείχνουν τα δεδομένα του εμπορικού τομέα.

Η κυβέρνηση Εργατικών της Αυστραλίας έχει δεσμευτεί να απαγορεύσει τις εξαγωγές ζώντων προβάτων κατά τα επόμενα χρόνια, αλλά συναντά αντιδράσεις από οργανώσεις κτηνοτρόφων που υποστηρίζουν ότι αυτό θα προκαλέσει ανεργία και θα καταστρέψει τις κτηνοτροφικές κοινότητες.

Η Νέα Ζηλανδία απαγόρευσε τις εξαγωγές ζώντων ζώων μετά την βύθιση ενός πλοίου που μετέφερε πάνω από 5.800 βοοειδή στη διάρκεια θαλασσοταραχής το 2020 και το ναυάγιο άφησε πίσω δεκάδες αγνοούμενους ναύτες και νεκρά ζώα να επιπλέουν στη θάλασσα.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ