ΟΡΕΙΝΟΣ

Γράφει ο Παναγιώτης Κονδύλης στην Παρακμή του Αστικού Πολιτισμού (1991· σελ. 125):

«[…] από τη μια η προσωπικότητα όφειλε να πραγματώσει και να ενσαρκώσει με τον τρόπο της τη σύνθεση Λόγου και ψυχόρμητου ή φύσης και πολιτισμού, κι από την άλλη να εξαντικειμενικεύσει την ατομικότητά της, δηλαδή να την αναπτύξει στο πλαίσιο της κοινωνίας και σε συμφωνία με υπερατομικές αρχές και αξίες».

Υπάρχουν πάντα τέσσερις πλευρές σε κάθε ιστορία: η δική σου εκδοχή, η δική τους εκδοχή, η αλήθεια και αυτό που πραγματικά συνέβη.

ο Σαίξπηρ αποφαίνεται πως σκοπός της τέχνης είναι: «πάντοτε και τώρα, ήταν και είναι, να βαστάει ας πούμε τον καθρέφτη μπροστά στη φύση· να φτιάχνει την αγνότητα κατά το δικό της το σχήμα, τη ντροπή κατά τη δική της την εικόνα, και να δίνει την αληθινή ηλικία και τη σωματική διάπλαση της εποχής, τη μορφή και το αποτύπωμά της» (Άμλετ , Πράξη 3, σκηνή 2).

Αριστοτέλης:

«Η κακία είναι μια ανοησία για εκείνους που δεν έχουν καταλάβει ότι δεν ζούμε για πάντα»

Όποιος έχει δουλέψει σε ένα γραφείο γνωρίζει τον τύπο του εργαζόμενου που είναι αποφασισμένος να πετύχει: Αυτόν που θέλει τόσο πολύ να ανελιχθεί ώστε δεν χάνει ευκαιρία να διαφημίζει τα επιτεύγματά του, δεν διστάζει να μειώνει όλους τους άλλους και αρνείται να κάνει πράγματα που ο ίδιος πιστεύει ότι είναι κατώτερα του ταλέντου, της θέσης ή των ικανοτήτων του. Οι άνθρωποι αυτοί, όπως εξηγεί η Wall Street Journal, συχνά λειτουργούν –συνειδητά ή υποσυνείδητα- με το εξής απλό σκεπτικό: Πολλοί ισχυροί άνθρωποι είναι αντιπαθητικοί, επομένως εάν θέλω να γίνω σαν και αυτούς, πρέπει να συμπεριφέρομαι έτσι.

Ο Cameron Anderson, καθηγητής του University of California, έκανε ένα λεπτομερές τεστ: Αφού κατέγραψε τα χαρακτηριστικά των προσωπικοτήτων 457 φοιτητών, στη συνέχεια παρακολούθησε την πορεία της καριέρας τους για μία περίοδο 14 ετών. Αυτό που βρήκε προκάλεσε έκπληξη:

Κόντρα σε όλες τις προσδοκίες, τα αντιπαθητικά άτομα δεν είχαν επιτύχει περισσότερο στη δουλειά τους σε σχέση με τα πιο συμπαθητικά άτομα.

Όπως σημείωσε ο Anderson και οι τρεις συνάδελφοί του στην μελέτη που δημοσιεύτηκε το 2020 στο PNAS, οι «κακοί» είχαν ένα προφανές πλεονέκτημα: «Τα αντιπαθητικά άτομα προκαλούσαν φόβο, κάτι που ενίσχυε τη δύναμή τους». Όμως το πλεονέκτημα αυτό αντισταθμιζόταν από το γεγονός ότι είχαν χειρότερες σχέσεις στον εργασιακό χώρο.

Έτσι, η μελέτη κατέληξε στο εξής συμπέρασμα: «Ανεξάρτητα από το άτομο ή τις συνθήκες, το να είναι κανείς αντιπαθητικός δεν αποτελεί πλεονέκτημα στην κούρσα για δύναμη, ακόμα και στις πιο αδίστακτες και ανταγωνιστικές κουλτούρες».

Τότε γιατί βλέπουμε τόσο πολλούς «κακούς» σε υψηλές θέσεις; Όπως σημειώνει η WSJ, οι ισχυροί άνθρωποι μπορούν ευκολότερα να γλιτώσουν τις συνέπειες της κακής συμπεριφοράς. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι το να είσαι κακός θα σε κάνει πιο ισχυρό.

Πηγή:it’s possible.gr

Η επιτυχία είναι συνήθως το αποκορύφωμα του να κοντρολάρεις την αποτυχία»

Περιοχή Καλλίου (βελούχι)

«Με ή χωρίς θρησκεία, οι καλοί άνθρωποι μπορούν να συμπεριφέρονται καλά και οι κακοί άνθρωποι μπορούν να κάνουν το κακό· αλλά για να κάνουν οι καλοί άνθρωποι το κακό, αυτό χρειάζεται τη θρησκεία»

Steven Weinberg (1933-2021) Αμερικανός φυσικός που εργάστηκε μαζί με τον Πακιστανό φυσικό Abdus Salam για να ενοποιήσει τις ηλεκτρομαγνητικές και τις ασθενείς αλληλεπιδράσεις το 1967. Αργότερα μοιράστηκε το βραβείο Νόμπελ φυσικής για την επιτυχία του αυτή.