Μπήκαμε αισίως στη Σαρακοστή· κάποιοι νηστεύουν αυτή την περίοδο, είτε συστηματικά είτε επιλεκτικά, άλλοι όχι. Όμως όλοι σχεδόν, νηστεύοντες και μη, ξέρουμε την παροιμιώδη φράση «ασθενής και οδοιπόρος αμαρτίαν ουκ έχει», που εξαιρεί από τη νηστεία όσους ασθενούν κι όσους ταξιδεύουν· η λογική της εξαίρεσης των οδοιπόρων ήταν ότι, τον καιρό που πλάστηκε η φράση, που δεν είναι πάντως αρχαία ή βυζαντινή, ο ταξιδιώτης δεν είχε τη δυνατότητα να επιλέξει φαγητό, στο πανδοχείο όπου θα διανυκτέρευε.

Εδώ και μερικά χρόνια κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο η άποψη ότι η φράση αυτή είναι παρεφθαρμένη, και ότι το σωστό είναι «ασθενής και διπόρος». Άλλοι έχουν προτείνει άλλες λέξεις αντί για τον οδοιπόρο: ωδιπόρος, ωδειπόρος, ωδυπόρος. Υποτίθεται πως όλες αυτές οι λέξεις (διπόρος, ωδιπόρος, ωδειπόρος κτλ.) σημαίνουν την εγκυμονούσα ή τη θηλάζουσα γυναίκα.

Στην πραγματικότητα, όλες αυτές οι λέξεις είναι ανύπαρκτες. Δεν θα τις βρείτε ούτε στα σημερινά λεξικά, ούτε στα λεξικά της αρχαίας, ούτε στο Thesaurus Linguae Graecae (TLG) που αποθησαυρίζει το σύνολο της αρχαίας και βυζαντινής γραμματείας. Ακόμα, δεν είναι κανονικά σχηματισμένες. Ας πούμε, στα αρχαία ο τόνος ανεβαίνει στη σύνθεση, οπότε θα ήταν δίπορος, λέξη που σημαίνει τον τόπο που έχει δυο περάσματα.

Όπως άλλωστε έγραψε ο μακαριστός μητροπολίτης Ηλείας Γερμανός, σε άρθρο του που εύκολα μπορείτε να βρείτε ολόκληρο μέσω Γκουγκλ:

Τελευταίως εμφανίζονται κάποιοι θεολογικοφιλολογούντες, οι οποίοι ανεκάλυψαν τάχα ότι αυτό που λέει και κατανοεί ο λαός μας αιώνες τώρα διά την νηστείαν, ακολουθώντας την Κανονική παράδοσι των πατέρων μας, ότι δηλαδή «ασθενής και οδοιπόρος αμαρτίαν ουκ έχει», είναι τάχα λανθασμένον και ότι το ορθόν είναι να λέμε και να γράφωμε «ασθενής και ωδει(ι) πόρος (ήδιπόρος) αμαρτίαν ουκ έχει».

Και συνεχίζοντας ο σεβασμιότατος εκθέτει αναλυτικά για ποιο λόγο η λαϊκή παροιμία αναφέρεται όντως σε οδοιπόρους: αφενός ότι οι λέξεις ωδειπόρος, ωδιπόρος κτλ. δεν υπάρχουν σε κανένα λεξικό και αφετέρου ότι η εξαίρεση των οδοιπόρων είναι σύμφωνη και με τους ιερούς κανόνες και με την παράδοση της εκκλησίας.

Γιατί όμως εμφανίστηκαν, τα τελευταία 20 χρόνια, αυτές οι «αναθεωρητικές» απόψεις;

Αφενός, κάποιοι συγχέουν την πίστη με την αυστηρότητα, οπότε θέλουν να μειώσουν τις εξαιρέσεις στη νηστεία. Αφετέρου, κάποιοι που θεωρούν ότι είναι μορφωμένοι πάνω από τον μέσο όρο, αρέσκονται στο να ανακαλύπτουν «λάθη» σε λόγιες ή μη εκφράσεις που τις λέει όλος ο κόσμος, ώστε οι ίδιοι να αυτοεπιβεβαιώνονται, ότι τάχα ξέρουν (αυτοί και μόνο!) την αλήθεια που αγνοεί η… πλέμπα.

Κάτι παρόμοιο, άλλωστε, ισχύει και με την κοινότατη φράση «και πράσινα άλογα», για την οποία κάποιοι διατείνονται ότι είναι τάχα λάθος, παραφθορά της (ανύπαρκτης) «πράσσειν άλογα».

Αλλά αυτό θα το δούμε σε άλλο άρθρο. Προς το παρόν, ας θυμηθούμε και την άλλη φράση, που καταντάει επίκαιρη στις μέρες μας: Νηστεύει ο δούλος του Θεού, γιατί φαΐ δεν έχει.

✅Ο φράχτης στον Έβρο χρήσιμο εργαλείο
✅Τα εξοπλιστικά να συνεχιστούν
✅Η αστυνομία να παρεμβαίνει στα πανεπιστήμια
✅Έχω εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη
✅Θέλω ανοιχτές αγορές
✅Ανήκουμε στη Δύση

Είναι ψηφοφόρος του Κυριάκου & μας το κρύβει!

Μίνος Μωυσής

Την ακύρωση της Πασχαλινής συναυλίας που ήταν προγραμματισμένη για τις 29 Απριλίου, εισηγήθηκε ο δήμαρχος Αθηναίων κ. Χάρης Δούκας στο ΔΣ του ΟΠΑΝΔΑ. Στη συναυλία, που είχε εγκριθεί εδώ και περίπου ένα χρόνο με απόφαση της προηγούμενης διοίκησης, θα ερμηνεύονταν από τη Συμφωνική Ορχήστρα και τη Χορωδία του Δήμου Αθηναίων, έργα λατρευτικής μουσικής, τιμώντας την προτεσταντική, την ορθόδοξη και την καθολική εκκλησιαστική παράδοση.

Μεταξύ αυτών τον μνημειώδη ψαλμό 114 του Felix Mendelssohn, «Όταν το Ισραήλ έφυγε από την Αίγυπτο» και την εισαγωγή του έργου «Το Μεγάλο Ρωσικό Πάσχα», του Nikolai Rimsky-Korsakov. Στη συναυλία θα συμμετείχαν η σοπράνο Βασιλική Καραγιάννη και ο βαρύτονος Γιάννης Σελητσανιώτης, ενώ τη μουσική διεύθυνση θα είχε ο διεθνούς φήμης Ισραηλινός μαέστρος Yuval Zorn. 

Η συναυλία τελούσε υπό την αιγίδα της Πρεσβείας του Ισραήλ στην Ελλάδα. 

Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Δημάρχου: «Συνεκτιμώντας τις δραματικές εξελίξεις στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, την απόφαση του Σωματείου Εργαζομένων Μουσικών του Δήμου («σε περίπτωση τέλεσης της συναυλίας, οι συνθήκες ίσως δεν θα είναι ασφαλείς τόσο για τους συντελεστές, όσο και για το κοινό») και τις ανησυχίες που διατυπώθηκαν στην τελευταία συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, κρίνεται ότι η συναυλία των μουσικών συνόλων του ΟΠΑΝΔA πρέπει να αναβληθεί για λόγους ασφαλείας». 

Οι πληροφορίες λένε ότι ο κ. Δήμαρχος δέχθηκε πιέσεις από συγκεκριμένες κατευθύνσεις μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο, να ματαιώσει τη συναυλία. Η ίδια η ανακοίνωσή του, μιλάει για «ανησυχίες» που διατυπώθηκαν. Για θέματα μόνον ασφαλείας άραγε; ή μήπως επειδή αυτή θα γινόταν υπό την αιγίδα της Πρεσβείας του Ισραήλ; Και επομένως θα μπορούσαν να υπάρξουν θέματα ασφαλείας από κάποιους που θα ήταν αντίθετοι σε μια πολιτιστική σύμπραξη του Δήμου με το Κράτος του Ισραήλ; 

Ο κ. Δήμαρχος, δηλαδή, δέχεται ουσιαστικά ένα από τα εξής δύο: ή ότι δεν είναι ικανός ο Δήμος (με τη συνεργασία με την Αστυνομία) να προστατεύσει μια πολιτιστική εκδήλωση υψηλού επιπέδου και την ακυρώνει, ή ότι παρασύρεται στην ακύρωσή της από πιέσεις πολιτικού περιεχομένου από όσους αντιδρούσαν στη συναυλία λόγω της συμμετοχής σε αυτή του Κράτους του Ισραήλ. Και τα δύο ενδεχόμενα, δεν τιμούν ούτε τον ίδιο ούτε την Αθήνα. 

Δείγμα γραφής, βέβαια, έδωσε από την πρώτη κιόλας ημέρα της δημαρχίας του, με την ανοχή που επέδειξε κατά την Πρωτοχρονιάτικη γιορτή στο Σύνταγμα στις Παλαιστινιακές σημαίες και το γεγονός ότι δεν ζήτησε καν την απομάκρυνσή τους. 

Με την ακύρωση της συναυλίας, ο κ. Δήμαρχος δίνει ένα ακόμα στίγμα της αντι-Ισραηλινής του συμπεριφοράς και της μονομέρειας με την οποία επιλέγει να πολιτεύεται ως ο πρώτος δημότης σε μια πόλη που οι Ισραηλινές επενδύσεις και οι Ισραηλινοί επισκέπτες της ξεπερνούν αναλογικά κατά πολύ τα αντίστοιχα μεγέθη από κάθε άλλη χώρα. Ορθώνει ένα τείχος στη σχέση της Αθήνας με το Ισραήλ, αποθαρρύνει τις μεταξύ τους δημιουργικές συνεργασίες ξεκινώντας από τον πολιτισμό και μάλιστα για μια εκδήλωση με αφορμή τη γιορτή της αγάπης. Ο κ. Δήμαρχος κάνει ουσιαστικό βήμα ένταξης της Αθήνας στο κίνημα BDS (Boycott – Divestment – Sanctions) που είναι πυλώνας δαιμονοποίησης και απο-νομιμοποίησης του Ισραήλ. 

Κρίμα Κε. Δήμαρχε. Πραγματικά κρίμα. 

*Ο Μίνος Μωυσής είναι τ. Πρόεδρος Ισραηλιτικής Κοινότητας Αθηνών

Κακοί οιωνοί πλανώνται πάνω από τήν Χώρα,
τούς αγνοούν όπως ό Γαιος Ιούλιος Καίσαρ,
Μέμνησο,μάθετε από τό παρελθόν…..

Ἐσωτερικῶς ἀνήκουμε στὸν οὐρανό
Ἐξωτερικῶς μένουμε στὸν Κορυδαλλό
Ἐσωτερικῶς περπατᾶμε πάνω στὸ νερό
Ἐξωτερικῶς ὑπαγόμαστε στὰ ὑποβρύχια
[Ἐσωτερικῶς σταυρωνόμαστε στὸ μεσαῖο σταυρό
Ἐξωτερικῶς διαρρηγνύουμε τὰ ἱμάτιά μας.]
Ἐσωτερικῶς ἐξομολογιόμαστε ἐξωτερικῶς
Ἐξωτερικῶς μετανοοῦμε ἐσωτερικῶς
Ἐσωτερικῶς καὶ ἐν μέρει ἐξωτερικῶς
Μὲ μηχανάκι ἐξωτερικῶς
Μὲ φτερὰ ἀγγέλων ἐσωτερικῶς
[Δραστήριοι καλαθοσφαιριστὲς ἐξωτερικῶς
Ἕνα εἴκοσι ἐσωτερικῶς]
Ἐσωτερικόφρονες καὶ Ἐξωτερικοφανεῖς
Ἐσωτερικοφανεῖς καὶ ἐξωτερικόφρονες
Ἐλευθεροπαράφρονες ἐσωτερικοεξωτερικῶς
Ἄνθρωποι τῶν Ἰμαλαΐων ἐξωτερικῶς
Ἐσωτερικῶς τ ὰ Ἰ μ α λ ά ϊ α τ ὰ ἴ δ ι α .

Γιάννης Πατίλης, ΤΟ ΣΠΑΣΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΑΝΘΕΚΤΙΚΟ,

(ΠΟΙΗΜΑΤΑ 1970 – 2022), ἐκδ. ὕψιλον / βιβλία, σ. 112.

οίνος εκλεκτός !

Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής, που θεωρείται ως ο μεγαλύτερος «απατεώνας» στην ιστορία του ποδοσφαίρου της Βραζιλίας, καθώς προσποιούταν ότι ήταν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής για πάνω από 20 χρόνια, χωρίς όμως να έχει παίξει ούτε ένα λεπτό.

Ο Κάρλος Ενρίκε Ραπόζο, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στις 2 Απριλίου 1963 στο Ρίο Πάρντο της Βραζιλίας. Το παρατσούκλι «Κάιζερ» του αποδόθηκε λόγω της ομοιότητάς του με τον Φραντς Μπεκενμπάουερ, τον «Κάιζερ» του γερμανικού ποδοσφαίρου.

Στη δεκαετία του ‘70 και του ‘80, όταν δεν υπήρχαν μέσα ενημέρωσης όπως τα ξέρουμε σήμερα και χωρίς τη βοήθεια του διαδικτύου, οι περισσότερες μετεγγραφές γίνονταν με συστάσεις. Γνωρίζοντας καλά τη βιομηχανία του ποδοσφαίρου, ο Κάρλος ξεκίνησε να κάνει φιλίες, με κορυφαίους άσους της μπάλας, όπως οι Ρενάτο Γκαούτσο, Ρομάριο, Αλμπέρτο Τόρες και Ρικάρντο Ρότσα, αποκτώντας έτσι «μέσο» για δοκιμές με διαφορετικές ομάδες. Ο ίδιος ο Ρότσα δήλωνε ότι «ήταν ένας μεγάλος φίλος, ένας εξαιρετικός άνθρωπος, αλλά το μεγάλο πρόβλημά του ήταν η μπάλα».

Ο τρόπος του αυτός αποδείχθηκε αλάνθαστος. Ο Κάρλος κατάφερε να υπογράψει με περισσότερες από 15 ομάδες, με το χρόνο παραμονής του σ’ αυτές να μην διαρκεί περισσότερο από έξι μήνες. Ανάμεσά τους οι Μποταφόγκο, Φλαμένγκο, Μπανγκού, Φλουμινένσε, Βάσκο ντα Γκάμα, Ελ Πάσο στις ΗΠΑ και η γαλλική Αζαξιό. Ακόμα, για να συμπληρωθεί το βιογραφικό του, είπε ότι είχε παίξει στη μεγάλη Ιντεπεντιέντε εκείνης της εποχής, με πρωταθλήματα Αργεντινής, διηπειρωτικά κύπελλα και Κόπα Λιμπερταδόρες στη συλλογή της. Μόνο που ο Κάρλος που έπαιζε εκείνη την περίοδο στην Ιντεπεντιέντε ήταν… Αργεντινός.

Δεν υπάρχουν βίντεο ή φωτογραφίες του Κάρλος να παίζει σε κάποιο παιχνίδι, αφού πάντα κατάφερνε να μην παρουσιάζεται στο γήπεδο, με ανέκδοτες ιστορίες, που υπερβαίνουν κάποιον που προσποιείται τραυματισμό. «Εκείνη την εποχή ήταν πολύ εύκολο, άγγιζα το μηρό κι έμενα εκτός προπόνησης. Δεν υπήρχε κάτι δύσκολο, ένας φίλος οδοντίατρος μου έγραφε μία γνωμάτευση και γινόταν αμέσως αποδεκτή» είπε σε μία από τις πολλές συνεντεύξεις του.

Άλλοτε πάλι, πριν από μία προπόνηση προσποιήθηκε ότι μιλούσε στο τηλέφωνο στ’ αγγλικά με έναν ξένο ατζέντη, όταν ένας προπονητής που είχε ζήσει στην Αγγλία κατάλαβε ότι έλεγε ανοησίες, πράγματα ασυνάρτητα. Αλλά και πάλι τίποτα.

Κάποια στιγμή, όμως, τα πράγματα δυσκόλεψαν. «Κάποτε ο πρόεδρος της Μπούνγκα μού ζήτησε με αυστηρό τρόπο να βγω για να παίξω. Σκέφτηκα ότι κάτι έπρεπε να κάνω. Έτσι, πιάστηκα στα χέρια με κάποιους οπαδούς που ούρλιαζαν στην εξέδρα. Αποβλήθηκα πριν από την είσοδο στον αγωνιστικό χώρο. Αργότερα, στα αποδυτήρια, είπα στον προπονητή μου ότι δεν μπορούσα να μείνω σιωπηλός, ακούγοντας τις απειλές για την ομάδα μας. Με φίλησε και την επόμενη μέρα μου ανανέωσαν για ακόμα έξι μήνες το συμβόλαιο που έληγε».

Σήμερα, ο Κάρλος Ενρίκε Ραπόζο ασκεί το επάγγελμα του προσωπικού γυμναστή κι εξακολουθεί να διηγείται τη μεγάλη ποδοσφαιρική του ιστορία, όπου κι αν τον καλούν.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/