Πηγή:nextdeal.com

Ημέρα των βουνών η σημερινή και μπροστά στον κατευθυνόμενο τρόμο που έχει σπείρει η «κλιματική αλλαγή», σε πολλά σημεία της χώρας θα γίνουν συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας για την τρομακτική πίεση που ασκείται από ποικιλώνυμα συμφέροντα για την αμφίβολη «ανάπτυξη» κάθε κορυφής, οροσειράς, λιβαδιού, πλαγιάς και ρέματος στην Ελλάδα.

Η διαμάχη που έχει ξεσπάσει εδώ και αρκετά χρόνια ανάμεσα στους θιασώτες της «ανάπτυξης», το πολιτικο-επιχειρηματικό λόμπυ δηλαδή το οποίο μάλιστα διαθέτει άπειρους πόρους χρηματοδότησης και των εκείνων που υπερασπίζονται τα βουνά και την γη μας ευρύτερα κλιμακώνεται και έχει πάρει πλέον και πολιτικές διαστάσεις. Οι υπερασπιστές των βουνών από την επέλαση της «ανάπτυξης», συλλογικότητες και άτομα, έχουν δημιουργήσει πυρήνες αντίστασης και διαμαρτυρίας σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και καλούν τους πολίτες σήμερα να δώσουν το παρών τους και να πάρουν θέση…

Κινδυνεύουν όμως τα βουνά μας απ’ αυτό; Οι απλοί άνθρωποι, αυτοί που έχουν συναίσθηση της φύσης και της ιστορίας καθώς και ειδικοί, λένε ότι κινδυνεύουν και οι όποιες επεμβάσεις πραγματοποιούνται και σχεδιάζονται σε αυτά είναι μη ανατρέψιμες και με ανυπολόγιστες συνέπειες για το περιβάλλον και τις επόμενες γενιές. Για πρώτη φορά, λένε, συμβαίνουν τέτοιας κλίμακας επεμβάσεις που θα αλλάξουν την φυσιογνωμία και την λειτουργία των βουνών και κατά συνέπεια των ποταμών και των κάμπων. Άκριτα και ασυλλόγιστα, η προτεινόμενη «ανάπτυξη» θα ξεθεμελιώσει το σύμπαν των βουνών.

Ναι, τα θεμέλια του κόσμου είναι τα βουνά λένε οι ειδικοί και με τα αδειάσειστα επιστημονικά στοιχεία που επιστρατεύουν έρχονται να επιβεβαιώσουν την λαϊκή αντίληψη για την λειτουργία των βουνών και φυσικά τα λόγια του πατρο Κοσμά του Αιτωλού, ότι «τα βουνά θα είναι εκείνα που θα σώσουν τον κόσμο όταν παραστεί ανάγκη».

Γιατί τα βουνά εκτός από αποτελούν τους βασικούς υδροδότες της γης, αποτελούν και τα τελευταία καταφύγια των δασών και της ποικιλότητας των πλασμάτων και η όποια διαταραχή θα έχει απρόβλεπτες συνέπειες για το μέλλον της κοινωνίας μας. Και η μεγαλύτερη απόδειξη γι’ αυτό δεν είναι παρά η καταφυγή των Ελλήνων (να μιλάμε για τον τόπο μας) σε αυτά όταν κινδύνευαν είτε από επιδρομείς, είτε από άλλα πράγματα κι εκεί να προσπαθούν να ζήσουν, καλλιεργώντας την δύσκολη γη και βόσκοντας τα ζώα τους.

Απότοκο αυτής της επιβίωσης ήταν και η καλλιέργεια της ελευθερίας, πράγμα που εξελίχθηκε σε σύμφυτο του ελληνικού τρόπου ζωής και χάρη σε αυτό οι ορεινοί, διατηρώντας τα πατρογονικά ήθη και τα έθιμα  ανέπτυξαν τον δικό τους πολιτισμό. Είναι άπειρα τα παραδείγματα σε όλη την ορεινή Ελλάδα της διάκρισης των ορεινών στις τέχνες και τα γράμματα και βεβαίως στη γενναιοψυχία. Δεν είναι πολύ μακριά από την εποχή μας το 1940 που στα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας γράφτηκαν οι πιο λαμπρές σελίδες της ιστορίας μας και της Κατοχής που σε αυτά κατέφυγαν οι απελπισμένοι Έλληνες να επιβιώσουν και να σηκώσουν κεφάλι απέναντι στους κατακτητές της χώρας.

Καθένας βεβαίως βλέπει τα βουνά με το δικό του μάτι αλλά εμείς που σε αυτά μεγαλώσαμε νιώθουμε την καρδιά μας να σκιρτά σαν τα αντικρύζουμε από μακριά και η ψυχή μας πετάει ως τις κορυφές τους όταν τα περπατάμε. Κι έχουμε υποχρέωση, να διατηρούμε την μνήμη αυτής της εμπειρίας και να επαναλαμβάνουμε διαρκώς τα λόγια του πατρο Κοσμά: Τα βουνά θα σώσουν πάλι τον κόσμο… 

Πηγή:nextdeal.com

Να τους

δείχνεις τί

έκανες

και όχι

τί θα

κάνεις.

Μετρά η

απόδειξη

κι όχι το

θεώρημα.

Πηγή:www.παν.com

Κάποτε ένας γνωστός του Μ. Καραγάτση, τον ρωτούσε πώς στο καλό σκαρφίζεται αυτά που γράφει.

Πως φαντάζεται τους ήρωες, τις ιστορίες, τις καταστάσεις.
”Α ρε Καραγάτση”, του έλεγε, ”αν μπορούσα να σκεφτώ κι εγώ μια πρωτότυπη ιστορία, θα γινόμουν εξίσου καλός συγγραφέας.”
”Θα σου πω εγώ μία”, του αποκρίνεται ο συγγραφέας, “θα σου την κάνω δώρο”.

“Μια νέα γυναίκα έπληττε στο γάμο της με έναν πλούσιο άντρα, ισχυρό παράγοντα της περιοχής. Κάποτε ερωτεύτηκε παράφορα έναν νεότερο και ομορφότερο, εγκατέλειψε σύζυγο και οικογένεια και τον ακολούθησε.

Ο νεαρός όμως, έπειτα από λίγο καιρό την παράτησε και η γυναίκα γύρισε συντετριμμένη στον άντρα της. Του ζήτησε να τη συγχωρέσει αλλά εκείνος την έδιωξε και της απαγόρευσε να βλέπει το παιδί της. Κι εκείνη, απελπισμένη, αυτοκτόνησε.”

”Σιγά την ιστορία! Ένα μελό του κερατά είναι αυτό”, του είπε.

Και ο Καραγάτσης του απάντησε:
”Μόλις σου διηγήθηκα την Άννα Καρένινα. Γιατί σημασία δεν έχει τί γράφεις, αλλά και πώς το γράφεις.”

Είμαι σε φάση που ο Καβάφης μου φέρνει συχνά συνειρμούς.Οι ανεξαρτητοποιήσεις βουλευτών συνοδεύονται σχεδόν πάντα από δηλώσεις τους για το πόσο χρήσιμος/η είναι ο αποχωρών/ουσα για τη Πατρίδα, το πόσο ένθερμα υποστηρίζει «αρχές» και «αξίες» και άλλα θριαμβικά.Στην ουσία;μας τα λέει ο Καβάφης το 1930.Ειναι η αγάπη «για την προσφιλή πατρίδα μου Συρία».

Ας φροντιζαν

Κατήντησα σχεδόν ανέστιος και πένης.
Αυτή η μοιραία πόλις, η Αντιόχεια
όλα τα χρήματά μου τα ’φαγε:
αυτή η μοιραία με τον δαπανηρό της βίο.
Αλλά είμαι νέος και με υγείαν αρίστην.
Κάτοχος της ελληνικής θαυμάσιος
(ξέρω και παραξέρω Αριστοτέλη, Πλάτωνα·
τί ρήτορας, τί ποιητάς, τί ό,τι κι αν πεις).
Από στρατιωτικά έχω μιαν ιδέα,
κι έχω φιλίες με αρχηγούς των μισθοφόρων.
Είμαι μπασμένος κάμποσο και στα διοικητικά.
Στην Αλεξάνδρεια έμεινα έξι μήνες, πέρσι·
κάπως γνωρίζω (κι είναι τούτο χρήσιμον) τα εκεί:
του Κακεργέτη βλέψεις, και παλιανθρωπιές, και τα λοιπά.
Όθεν φρονώ πως είμαι στα γεμάτα
ενδεδειγμένος για να υπηρετήσω αυτήν την χώρα,
την προσφιλή πατρίδα μου Συρία.

Σ’ ό,τι δουλειά με βάλουν θα πασχίσω
να είμαι στην χώρα ωφέλιμος. Αυτή είν’ η πρόθεσίς μου.

Αν πάλι μ’ εμποδίσουνε με τα συστήματά τους —
τους ξέρουμε τους προκομμένους: να τα λέμε τώρα;
αν μ’ εμποδίσουνε, τί φταίω εγώ.

Θ’ απευθυνθώ προς τον Ζαβίνα πρώτα,
κι αν ο μωρός αυτός δεν μ’ εκτιμήσει,
θα πάγω στον αντίπαλό του, τον Γρυπό.
Κι αν ο ηλίθιος κι αυτός δεν με προσλάβει,
πηγαίνω παρευθύς στον Υρκανό.

Θα με θελήσει πάντως ένας απ’ τους τρεις.

Κι είν’ η συνείδησίς μου ήσυχη

για το αψήφιστο της εκλογής.
Βλάπτουν κι οι τρεις τους την Συρία το ίδιο.

Αλλά, κατεστραμμένος άνθρωπος, τί φταίω εγώ.
Ζητώ ο ταλαίπωρος να μπαλωθώ.
Ας φρόντιζαν οι κραταιοί θεοί
να δημιουργήσουν έναν τέταρτο καλό.
Μετά χαράς θα πήγαινα μ’ αυτόν.

Πάνος Μπιτσαξής

(

Δημητρης Καλαντζής:

παντού μπροστάρης! Στο καθήκον, στην κοινωνική δράση και προσφορά, στο χορό.. παντού πρώτος.

γαίαν έχοι ελαφράν ….

Δημήτρης Καλαντζής (1943-2024), αναχώρησε για άλλες πολιτείες …

Ο Δημήτρης, γνήσιος Δωριέας, υπηρέτησε με τον καλύτερο τρόπο την πατρίδα του από πολλές θέσεις . Αρχηγός της Πυροσβεστικής το 1993.

Στην φωτό το 2003 στα δερβενοχώρια (δεύτερος από αριστερά)

Αιωνία η μνήμη του.

θεατρικό)

Όλη η σκηνή εκτυλίσσεται σε μια

 παραλία -βράδυ- ακούγονται τα 

 κύματα της θάλασσας και φαίνονται 

 πεντακάθαρα τα αστέρια στο ουράνιο στερέωμα

 ________________________________________

[Βλέπουμε έναν παππού με το εγγόνι του 7 ετών 

να κάθονται σε ένα παγκάκι ατενίζοντας τον ορίζοντα]

.

Εγγόνι: Παππού κοίτα εκεί μακριά στη θάλασσα βλέπω ένα καραβάκι με φως!

.

(Χαμογελά ο παππούς)

.

Παππούς: Παιδί μου εκείνο είναι φάρος, όχι καραβάκι!

.

Εγγόνι: Και τί είναι φάρος παππού;

.

Παππούς: Είναι ένας πελώριος πύργος που φωτίζει τη νύχτα 

για να βλέπουν οι ναυτικοί τη στεριά.

.

(Το παιδί γυρίζει προς τον ουρανό)

.

Εγγόνι: Παππού κοίτα στον ουρανό ένα αεροπλάνο!

.

(Χαμογελά και πάλι ο παππούς)

.

Παππούς: Παιδί μου εκείνο είναι αστέρι που πέφτει, όχι αεροπλάνο!

.

Εγγόνι: Και σε τί χρησιμεύει το αστέρι παππού;

.

Παππούς: Εσύ γιατί νομίζεις;

.

(Τον κοιτά με βλέμμα απορίας το παιδί)

.

Εγγόνι: …Για να φωτίζει την νύχτα τον ουρανό παππού;

.

Παππούς: Για τους ναυτικούς! Φωτίζει για τους ναυτικούς!

.

Εγγόνι: Δηλαδή παππού όλα φωτίζουν για τους ναυτικούς;

.

Παππούς: όχι μόνο για τους ναυτικούς, απλώς χρησιμέυουν πολύ και σ’αυτούς

Στη πραγματικότητα φωτίζουν για αυτόν που θέλει να βρεί το δρόμο του…

.

Εγγόνι: Δηλαδή παππού;

.

(Παίρνοντας το χέρι του μικρού ο παππούς του δείχνει την μικρή άρκτο)

.

Παππούς: Νά! Κοίτα εκεί βλέπεις τη μικρή Άρκτο;

.

Εγγόνι: Ποιά είναι η μικρή Άρκτος παππού;

.

Παππούς: Η μικρή άρκτος σημαίνει μικρή αρκούδα…

.

Εγγόνι: Δηλαδή παππού εκεί ψηλά μένει η μικρή αρκούδα;

.

(Χαμογελώντας με λίγη παραπάνω ένταση από πρίν ο παππούς λέει)

.

Παππούς: Θα σου πω κάτι… ένα μυστικό, θές;

.

Εγγόνι: Ναί!! Παππού!

.

Παππούς: Βλέπεις το κεφάλι της μικρής Άρκτου;

.

Εγγόνι: Ναί! Είναι και αυτό ένα αστέρι παππού!

.

Παππούς: Ακριβώς,το κεφάλι αυτό στη πραγματικότητα είναι πάντα ακίνητο

και δείχνει πάντα το Βορρά!

.

Εγγόνι: Ω! Παππού κατάλαβα τώρα γιατί οι ναυτικοί το χρειάζονται!

.

Παππούς: Για αυτό παιδί μου πάντα στη ζωή σου 

να έχεις ένα σημείο αναφοράς, έναν Βορρά πίστης 

που όσες φορές και να χαθείς, πάντα θα σου δείχνει το δρόμο…

.

Εγγόνι: Σαγαπώ πολύ παππού!

.

(Και του δίνει μια γερή αγκαλιά…)

Πηγή:www.παν.com

Η άποψη διαχωρίζεται από την γνώμη. Η άποψη είναι μια δισδιάστατη όψη της αλήθειας, αντίθετα η γνώμη είναι η τρισδιάστατη όψη της, που προκύπτει από την γνώση.  Η θεωρία είναι μια άποψη και η πράξη  μια άλλη άποψη. Κάθε άποψη εμπεριέχει σύνολο πληροφοριών. Εάν το δούμε σε πλαίσιο μαθηματικών, τότε οι δυο απόψεις μπορούν να θεωρηθούν ως μαθηματικά σύνολα πληροφοριών, άρα η ένωση τους παράγει τη γνώμη.

.

.

(ΑΠΟΨΗ ΘΕΩΡΙΑΣ) ∪ (ΑΠΟΨΗ ΠΡΑΞΗΣ) = ΓΝΩΜΗ

.

.

Η γνώμη είναι γνώση,  ενώ η άποψη είναι ένα γνήσιο υποσύνολο της γνώσης. Άρα η γνώμη σε ένα μεγάλο αριθμό περιπτώσεων  είναι η ένωση  της θεωρίας με τη πράξη.Σε ποιητικό και συμβολικό επίπεδο η θεωρία μπορεί να συνδεθεί με τον ουρανό ενώ η πράξη με τη γη, όταν βλέπουμε πολύ μακριά στον ορίζοντα παρατηρούμε να συγχωνεύονται σε μια γραμμή. Σε αντίθεση με το κοντά, που βλέπουμε  μόνο τον ουρανό ή  μόνο τη γη.  Το μακριά είναι  το μπροστά  που λαμβάνει υπόψιν τα πίσω για να πράξει το μετά που οδηγεί προς το μετέπειτα. Σε κοινωνικό πλαίσιο,  τα άτομα της κοινωνίας  που έχουν συνήθως απόψεις θεωρούν πως κάθε άποψη είναι γνώμη,  αυτό οδηγεί σε ασυμφωνίες και για αυτό απλώς επικοινωνούν. Σε ανθρώπινο πλάισιο οι άνθρωποι της ανθρωπότητας μοιράζονται γνώμες, ενώ όταν έχουν απόψεις τότε οι νοημοσύνη τους, τους επιτρέπει να συνενοούνται, ώστε να αποκτήσουν γνώμη συνεργατικά.

OTAN ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΓΝΩΣΗ… ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΣΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΓΝΩΜΗ…

Πλάτων

 

 “Οι ιστότοποι κοινωνικής δικτύωσης έδωσαν το δικαίωμα να μιλάνε σε λεγεώνες ηλιθίων που άλλοτε δεν μίλαγαν παρά μόνο σε μπαρ, αφού είχαν πιει κανένα ποτήρι κρασί, χωρίς να βλάπτουν την κοινότητα. Τους αναγκάζαμε αμέσως να σωπάσουν, αλλά σήμερα έχουν το ίδιο δικαίωμα λόγου με ένα βραβείο Νόμπελ. Είναι η εισβολή των ηλιθίων.”

Ο Ουμπέρτο Έκο ήταν ένας άνθρωπος που έκανε την σκέψη μόδα. Φιλόσοφος, σημειωτικός, μυθιστοριογράφος και διανοούμενος, έπλεξε περίπλοκους ιστούς νοήματος από τα νήματα της ιστορίας, της λογοτεχνίας και του πολιτισμού.

Ο κριτικός λειτουργεί ως συνείδηση της Ιστορίας και από κει και πέρα κρίνεται κι αυτός. Ο Καντ είχε πει ότι η κριτική είναι δημόσια ανάληψη ευθύνης. Ευθύνεσαι για ό,τι γράφεις, κι αν δεν αξίζεις, εξαφανίζεσαι. Δεν σε διαβάζουν – τελεία. Εγώ είμαι ευτυχής για τους αναγνώστες που με διαβάζουν διαφωνώντας μαζί μου – γι’ αυτούς που θέλουν να δουν τι γράφω, ακόμη και αν διαφωνούν.

Κώστας Γεωργοσόπουλος