ΟΡΕΙΝΟΣ

Τα πανηγύρια φέτος είχαν μεγάλο σουξέ, το hype τους ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα δεν θα το έβλεπαν πανηγυρτζήδες άλλων εποχών. Ξεφύτρωναν παντού, σε κάθε χωριό, σε κάθε νησί, σε κάθε θρησκευτική γιορτή και σε κάθε σύλλογο, με τον κόσμο, και ειδικά τους πολύ νέους που άλλοτε τα σνόμπαραν, να συρρέει μαζικά.

Είναι χίλιες φορές καλύτερο να διαθέτεις κοινή λογική χωρίς μόρφωση παρά μόρφωση χωρίς κοινή λογική διότι,αυτό είναι το μοναδικό μυστικό της επιτυχίας . Όχι η μόρφωση. Όχι να γεννηθείς με κρυφά ταλέντα.Η θέληση είναι το μέταλλο από το οποίο κατασκευάζεται ο χαρακτήρας του ανθρώπου και ο πόθος της Παιδείας.
Η ιστορία των ανθρώπινων πράξεων διδάσκει ότι οι μεγάλοι άνθρωποι είχαν θέληση· οι μικροί πόθους.

«Η ταπεινοφροσύνη, αν είσαι μικρός, είναι δουλοπρέπεια, αν είσαι μεγάλος υποκρισία. Να ‘σαι περήφανος. Η περηφάνια ταιριάζει σ’ όλα τα αναστήματα».

Ντίνας Χριστιανόπουλος

«Στα κακοτράχαλα τα βουνά / με το σουραύλι και το ζουρνά / πάνω στην πέτρα την αγιασμένη / χορεύουν τώρα τρεις αντρειωμένοι».

Νίκος Γκάτσος

Ένα κείμενο του Χρήστου Γιανναρά
από το έργο του «Πείνα και Δίψα.»
……..Τὸ ἀληθινὸ πάθος εἶναι ἡ μεγάλη καὶ ἀπεριόριστη δίψα τῆς ψυχῆς, ἡ τραγικὴ πάλη τοῦ ἀνθρώπου γιὰ νὰ ξεπεράσει τὸ μέτριο καὶ τὸ συμβατικό.
Μοναξιὰ δὲν εἶναι ἡ ἔλλειψη τῆς συντροφιᾶς, ἀλλὰ ἡ βαθειὰ συναίσθηση μιᾶς τέλειας μοναχικότητας, ἕνα αἴσθημα ἐγκατάλειψης ἀπ᾿ ὅλους κι ἀπ᾿ ὅλα μέσα στὴ ζωή.
Ὁ χαμένος παράδεισος ζεῖ μέσα μας στὶς στιγμὲς τῆς μεγάλης χαρᾶς, στὸ πλησίασμα ἑνὸς ἀνθρώπου, μιᾶς ἀλήθειας, μιᾶς ἀγάπης ἢ μιᾶς ὀμορφιᾶς.
Οἱ στιγμὲς τῆς δυνατῆς ζωῆς μᾶς πείθουν πὼς ὁ χαμένος παράδεισος δὲν ἔχει ἀνεπανόρθωτα χαθεῖ.
Ἦταν τὸ ξεκίνημα τῆς ἀνθρώπινης πορείας, θὰ εἶναι καὶ τὸ τέρμα της.
Ἡ νοσταλγία τοῦ ἀπολύτου ποὺ καίει μέσα μας εἶναι ἡ νοσταλγία τοῦ τέρματος.
Νομίζω πὼς ἡ πιὸ συχνὴ ἀφορμὴ κόπου εἶναι ἡ ἀντινομία ἀνάμεσα στὸν κόσμο ποὺ κρύβουμε μέσα μας καὶ στὸν κόσμο τῆς καθημερινότητας στὸν ὁποῖο εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ ὑποταχτοῦμε.
Νὰ ὑπάρχεις σημαίνει νὰ ζεῖς συνειδητὰ τὴν τραγικὴ ἀντινομία τοῦ μέσα σου καὶ τοῦ γύρω σου κόσμου.
Ὁ μεγάλος σκοπὸς εἶναι πάντα μιὰ μεγάλη μοναξιά. Καὶ μιὰ μεγάλη μοναξιὰ εἶναι ἡ ὀδύνη μιᾶς ζωῆς στερημένης ἀπὸ στοργή… Ὁ μεγάλος σκοπὸς εἶναι ἕνα χρέος ποὺ θὰ τὸ σηκώσεις μονάχος.
Γιατὶ ὁ Θεὸς δὲν ἀποκαλύπτεται παρὰ μόνο ὅταν ἀπομένεις μονάχος.
Ἡ αἴσθηση τῆς προσωρινότητας καὶ ἡ ἀβεβαιότητα τοῦ σήμερα ἴσως εἶναι τὸ μαρτυρικὸ τίμημα ποὺ προσφέρουμε γιὰ νὰ μείνουμε ἀδούλωτοι ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῆς ἐφήμερης ἐπανάπαυσης, τῆς σιγουριᾶς ποὺ ἐξασφαλίζει ἡ προσκόλληση στὴ ματαιότητα τοῦ κόσμου τούτου.
Ἐλεύθερος εἶσαι, ὅταν ἡ ἔκταση τοῦ μέσα σου κόσμου, ἡ ἔκταση στὴν ὁποία ζεῖ καὶ κινεῖται ἡ ψυχή σου, δὲν ἔχει σύνορα καὶ φραγμούς. Εἶσαι ἀδέσμευτος μέσα σου, ἔχεις μόνος ἐσὺ ὅλη τὴν εὐθύνη κι ὅλο τὸν ἔλεγχο τῆς ἐσωτερικῆς σου πορείας, κι ἡ πορεία σου αὐτὴ μπορεῖ σὲ κάθε στιγμὴ νὰ ζητήσει καινούργια κατεύθυνση.
Εἶναι τόσο σπάνιο ἡ ἀγάπη νὰ σέβεται τὴν ἐλευθερία. Εἶναι τόσο σπάνιο πρᾶγμα νὰ συντροφεύεται ἡ ἀγάπη ἀπ᾿ τὴν τρυφερότητα.
Εἶναι ἡ ἴδια ἡ τρυφερότητα μιὰ ἀτμόσφαιρα ἐλευθερίας. Καὶ αὐτὸ ὀφείλεται στὸ ὅτι ἡ τρυφερότητα δὲν ξεκινάει ἀπὸ καμιὰ σκοπιμότητα. Εἶναι ἡ ἴδια ἕνας αὐτοσκοπός, μιὰ γνησιότητα. Αὐτὸ μόνο.
Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ θὰ ἀποφασίσουμε νὰ ζήσουμε μιὰ προσωπικότερη ζωή, τὴ ζωὴ μιᾶς προσωπικῆς ἀναζήτησης, ἔχουμε νὰ σηκώσουμε τὸ βαρὺ φορτίο μιᾶς εὐθύνης ἀπόλυτα προσωπικῆς, χωρὶς κανένα ξαλάφρωμα μοιρασιᾶς.
Τὸν Θεὸ θὰ τὸν βρεῖς μονάχος· ὅσα κι ἂν σοῦ ποῦν γι᾿ Αὐτόν, ὅσα κι ἂν σὲ διδάξουν δὲν μποροῦν ποτὲ νὰ στὸν ἀποκαλύψουν.
Ὁ ἔρωτας εἶναι ἀκριβῶς μιὰ ἔλλειψη, μιὰ ἀνάγκη πλήρωσης, μιὰ ὀδυνηρὴ ἀναζήτηση τοῦ Θεοῦ.

Δυο τρόποι υπάρχουν για να εξαπατηθείς: ο ένας, να μην πιστέψεις κάτι που είναι αληθινό και ο άλλος να πιστέψεις σε κάτι που δεν είναι αληθινό …

Πηγη: Alfavita

Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε ότι ένα ποτηράκι κρασί την ημέρα είναι καλό για την καρδιά

Έρευνα σε πληθυσμό 108.000 ανθρώπων έδειξε ότι οι άνθρωποι που πίνουν συστηματικά μικρές ποσότητες αλκοόλ διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο κολπικής μαρμαρυγής, μιας καρδιακής αρρυθμίας η συχνότητα της οποίας αυξάνεται με την πάροδο της ηλικίας και η οποία αποτελεί την πιο συχνή αιτία ισχαιμικού αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου.

Η έρευνα που δημοσιεύθηκε στην European Heart Journal έδειξε ότι συγκριτικά με την μη κατανάλωση αλκοόλ η πόση ενός αλκοολούχου ποτού την ημέρα συσχετίστηκε με αυξημένο κατά 16% κίνδυνο κολπικής μαρμαρυγής κατά τη διάρκεια μιας περιόδου παρακολούθησης 14 ετών. Το ένα αλκοολούχο ποτό κατά τους ερευνητές περιέχει 12γρ αιθανόλης που αντιστοιχούν σε ένα μικρό (120ml) ποτήρι κρασί μια μικρή μπιρα (330ml) ή 40ml δυνατούαλκοολούχου ποτού.

Είναι γνωστό βάσει ερευνών ότι η αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ συσχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο καρδιακής ανεπάρκειας, καθώς και ότι ο καρδιαγγειακός κίνδυνος για όσους δεν πίνουν αλκοόλ είναι ελαφρώς υψηλότερος. Επομένως η μικρή κατανάλωση αλκοόλ σχετίζεται με μειωμένο κίνδυνο καρδιακών προβλημάτων, αλλά μέχρι σήμερα δεν ήταν ξεκάθαρο τι ακριβώς ισχύει στην περίπτωση της κολπικής μαρμαρυγής.

Η τρέχουσα έρευνα που διεξήχθη από την καθηγήτρια Renate Schnabel καρδιολόγο στο Καρδιαγγειακό Κεντρο του Πανεπιστημίου Hamburg-Eppendorf, δεν έδειξε ωστόσο κάτι αντίστοιχο αναφορικά με την κατανάλωση μικρής ποσότητας αλκοόλ και τον κίνδυνο κολπικής μαρμαρυγής. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι παρόλο που οι χαμηλές δόσεις αλκοόλ συσχετίστηκαν με μειωμένο κίνδυνο καρδιακής ανεπάρκειας, δεν παρατηρήθηκε κάτι αντίστοιχο στον κίνδυνο για κολπική μαρμαρυγή. Αυτό υποδηλώνει ότι ο αυξημένος κίνδυνος κολπικής μαρμαρυγής σε άτομα που πίνουν μικρές ποσότητες αλκοόλ δεν πυροδοτήθηκε από καρδιακή ανεπάρκεια.

Με απλά λόγια η νέα έρευνα δείχνει σύμφωνα με την καθηγητρια Schnabel ότι η χαμηλή καθημερινή κατανάλωση αλκοόλ μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο κολπικής μαρμαρυγής.   «Αυτά τα ευρήματα είναι σημαντικά καθώς η τακτική κατανάλωση αλκοόλ, το” ένα ποτήρι κρασί την ημέρα “για την προστασία της καρδιάς, όπως συνιστάται συχνά στα MME, πιθανότατα δεν θα πρέπει πλέον να προτείνεται χωρίς την προηγούμενη εξισορρόπηση τωνκινδύνων και πιθανών οφελών για όλες τις καρδιοπάθειες, συμπεριλαμβανομένης της κολπικής μαρμαρυγής» τονίζει η καθηγήτρια

Πάτημα σταφυλιών!

Ο θείος Τζίμης από την Αμερική!

«Πρέπει να ‘σαι πάντα μεθυσμένος» αποφαίνεται ο Σαρλ Μποντλέρ* στο ποίημά του «Μεθύστε» και συνεχίζει: «Για να μη νιώθετε το φριχτό φορτίο του Χρόνου/ που σπάζει τους ώμους σας και σας γέρνει στη γη,/ πρέπει να μεθάτε αδιάκοπα…».

Αν δεν ήταν τόσο πρόσφατες έρευνες σύμφωνα με τις οποίες «ακόμα και μικρές ποσότητες αλκοόλ μπορεί να έχουν αρνητικές συνέπειες για την υγεία μας», θα ανταποκρινόμασταν πιθανώς με μεγαλύτερη ζέση στην προτροπή του, αν και, κακά τα ψέματα, τον χρόνο δεν τον ξεγελάς ούτε με μεθύσια ούτε με τίποτε..

*Υπήρξε ο δημιουργός της θρυλικής ποιητικής συλλογής “Τα άνθη του κακού”,Γάλλος ποιητής, μεταφραστής και κριτικός τέχνης.