Υπάρχει σοβαρός λόγος που οι Σκανδιναβοί αφήνουν τα μωρά τους στο πεζοδρόμιο με θερμοκρασίες κάτω του μηδέν, ενώ εκείνοι απολαμβάνουν τον καφέ τους στη ζεστασιά.

Εσείς, θα αφήνατε το μωρό σας έξω στην παγωνιά για τον μεσημεριανό υπνάκο του; Και όταν λέμε παγωνιά εννοούμε για θερμοκρασίες υπό του μηδενός.

 

 

Αυτό κάνουν οι περισσότεροι γονείς των Βορείων Χωρών, αφού γι’ αυτούς είναι κάτι συνηθισμένο.

Και ενώ εκείνοι απολαμβάνουν τον ζεστό latte τους μέσα στην καφετέρια, τα καρότσια με τα μωρά τους είναι παρκαρισμένα στο πεζοδρόμιο.

 

Η εικόνα αυτή είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη σε Δανία, Σουηδία, Νορβηγία: Δεκάδες παιδικά καροτσάκια «παρακαρισμένα» στα πεζοδρόμια, στο καθένα από τα οποία ένα μωρό κοιμάται ανενόχλητο.

 

Οι Σκανδιναβοί πιστεύουν ότι είναι καλό για την υγεία των παιδιών να κοιμούνται αναπνέοντας φρέσκο καθαρό αέρα, ειδικά τον χειμώνα όταν υπάρχουν πολλές ασθενειες που κυκλοφορούν στους κλειστούς χώρους.

 

Αλλά και  οι παιδίατροι λένε ότι είναι σημαντικό για τα παιδιά να εισπνέουν καθαρό αέρα ενώ κοιμούνται, αφού βελτιώνει την ποιότητα του ύπνου τους αλλά και την υγεία τους. Εστω κι αν έξω χιονίζει!

 

 

Σήμερα, οι περισσότεροι παιδικοί σταθμοί στη Σουηδία, βγάζουν τα παιδιά έξω για να κοιμηθούν. Είναι συνηθισμένο να βλέπει κανείς καρότσια παραταγμένα στη σειρά, ενώ τα μεγαλύτερα παιδιά κοιμούνται μέσα.

Βέβαια, μην φανταστείτε ότι εγκαταλείπουν τα μωρά τους ανεξέλεγκτα στο πεζοδρόμιο. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν ειδικό εξοπλισμό που παρακολουθεί το μωρό ενώ κοιμάται, και φυσικά βρίσκονται σε κοντινή απόσταση.

Παράλληλα, τα μωρά είναι πολύ καλά ντυμένα με ολόσωμες φόρμες, σκουφιά και ειδικές κουβέρτες, με μόνο ακάλυπτο σημείο το προσωπάκι τους.

 

 

Να τονίσουμε ότι, η εξωπραγματική για τη δική μας κοινωνία συνήθεια, είναι δείγμα μιας λιγότερο αγχωμένης κοινωνίας. Εξάλλου, είναι τόσο συνηθισμένο το φαινόμενο που κανείς δεν νιώθει έκπληξη βλέποντας ένα μωρό να κοιμάται στο πεζοδρόμιο.

Αν, λοιπόν, βρεθείτε σε κάποια από αυτές τις χώρες τον χειμώνα, και σας προτείνουν να κοιμίσετε το μωρό σας στο μπαλκόνι αντί για ένα ζεστό υπνοδωμάτιο, μην παραξενευτείτε.

Ωστόσο, μην το δοκιμάσετε στην Ελλάδα παρά μόνο αν αποφασίσετε να σταθείτε κι εσείς στο κρύο, δίπλα στο μωρό σας.

Τι ήταν οι αυτοσχέδιες συσκευές με γαληνίτη, που έγιναν μόδα στην ελληνική πρωτεύουσα

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς

Το ελληνικό δαιμόνιο ήταν εκείνο που κλήθηκε να αντιμετωπίσει την πρόκληση του μεγάλου κόστους των ραδιοφώνων, όταν άρχισε η επίσημη κρατική λειτουργία εκπομπών το 1938. Όλοι επιθυμούσαν να απολαύσουν τη νέα τεχνολογία, αλλά ελάχιστοι ήταν εκείνοι που διέθεταν τις 20.000 δραχμές που απαιτούνταν για να αγοραστεί μία αξιοπρεπής συσκευή ραδιοφώνου. Εξάλλου, τόσο κόστιζε εκείνη την εποχή ένα σπιτάκι σε λαϊκή συνοικία της πρωτεύουσας. Υπήρχαν βεβαίως και οι φθηνότερες συσκευές οι οποίες κόστιζαν περίπου 2.000 δραχμές, αλλά έπιαναν μόνον το σήμα του αρτισύστατου Ραδιοφωνικού Σταθμού Αθηνών. Σε αυτά πρέπει να προστεθούν και τα μέτρα που είχε λάβει το καθεστώς της 4ης Αυγούστου για τον πλήρη έλεγχο των ραδιοφώνων που κυκλοφορούσαν και τη φορολόγησή τους [1].

Σε εποχή, λοιπόν, που επικρατούσε… ραδιοφωνομανία, έπρεπε να βρεθεί μία λύση. Από την ημέρα που είχαν αρχίσει οι εκπομπές του Ραδιοφωνικού Σταθμού Αθηνών δεν υπήρχε σπίτι, δεν υπήρχε Αθηναίος που να μην ονειρευόταν, νύχτα και μέρα, την απόκτηση ενός ραδιοφώνου. Οπότε επιστρατεύτηκε το πολυμήχανο ελληνικό πνεύμα για να προσφέρει λύση. Έτσι, από τον Ιανουάριο του 1939, σε βιτρίνες της οδού Σταδίουφιγουράριζαν μικροσκοπικά μηχανήματα τα οποία οι εφημερίδες έγραφαν πως έμοιαζαν με τηλεφωνικές συσκευές ή με κουμπαράδες του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου.

Ήταν απλούστατα ραδιόφωνα ελληνικής κατασκευής -κάτι σαν ραδιοφωνάκια τσέπης! Προϊόντα εφευρετικής φαντασίας και επινοητικότητας, μπορούσαν να εξυπηρετήσουν όσους δεν διέθεταν … φουσκωμένα πορτοφόλια. Οι συσκευές αυτές, όχι μόνο ήταν φτηνές, αφού το κόστος τους δεν ξεπερνούσε τις 200 δραχμές, αλλά λειτουργούσαν και ως φορητές συσκευές με ακουστικά, σαν κι αυτές που γνωρίσαμε τα νεότερα χρόνια. Επισήμως, δεν χαρακτηρίζονταν ως ραδιόφωνα, οπότε δεν ενέπιπταν στις δεσμεύσεις του νόμου περί επίσημης δήλωσής τους στις Αρχές.

Επίσης, μπορούσαν εύκολα να μετακινηθούν, συνοδεύοντας τους κατόχους τους σε μία εκδρομή στην Πάρνηθα ή στη Βουλιαγμένη. Λειτουργούσαν, κατά κάποιον τρόπο, σαν τα μεταγενέστερα τρανζιστοράκια. Το δε γεγονός ότι μπορούσε οποιοσδήποτε να κατασκευάσει μόνος του τη συσκευή, πρόσθετε ένα μεγάλο πλεονέκτημα για την ευρύτατη εξάπλωσή τους.

Σχέδιο ραδιοφώνου τσέπης, δημοσιευμένο στον Τύπο της εποχής (1939).

Η «συνταγή» ήταν απλούστατη και πολλοί ήταν εκείνοι που ειδικεύονταν στην κατασκευή τέτοιων λαϊκών συσκευών κερδίζοντας το ψωμί τους, αρκεί να προμηθεύονταν από τα παλιατζίδικα πρώτα ένα ακουστικό, που στοίχιζε περίπου ένα κατοστάρικο. Το ακουστικό συνδεόταν απευθείας ή μέσω μιας πρίζας με έναν γαληνίτη. Ο γαληνίτης είναι ειδικό μέταλλο (θειούχος μόλυβδος) που έχει την ιδιότητα να συγκεντρώνει τα ηχητικά κύματα. Τέτοιους γαληνίτες, ειδικά συσκευασμένους, πωλούσαν όλα τα καταστήματα ραδιοφώνων προς 25 δραχμές τον έναν. Ο γαληνίτης συνδεόταν με ένα πηνίο, δηλαδή μια ξύλινη καλούμπα τυλιγμένη με ειδικό γαλβανισμένο σύρμα που κόστιζε λιγότερο από 30 δραχμές. Το πηνίο κατέληγε στην κεραία, που ήταν σύρμα πολλών δεκάδων μέτρων. Η άκρη της κεραίας έπρεπε να στηθεί σε ψηλό μέρος, συνήθως στην ταράτσα των σπιτιών- μόνο που δεν έπρεπε να εφάπτεται με τον τοίχο.

Έτσι πλημμύρισαν τα σπίτια με τις πρόχειρες κεραίες. Το «ραδιόφωνο τσέπης» ήταν πλέον μια πραγματικότητα. Βεβαίως, μέσω του ακουστικού μπορούσε να ακούει μόνο ένας, χωρίς μάλιστα να ενοχλεί τους γύρω του. Αν ήθελαν να ακούνε κι άλλοι, έπρεπε να προστεθεί ο γαληνίτης με λυχνία ραδιοφώνου και περισσότερα ακουστικά. Εξάλλου, μπορούσε η πρόχειρη συσκευή να συνδεθεί και με μεγάφωνο, ώστε να μπορούν να ακούν όλοι σε ένα δωμάτιο. Αλλά, όπως συμβαίνει συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις, η μεγάλη ζήτηση γαληνίτη προκάλεσε την αύξηση της τιμής του και την… εξαφάνισή του από την αγορά[2]. Επίσης, εξαφανίστηκαν και τα ακουστικά των τηλεφώνων από τα παλιατζίδικα. Κάποιος έξυπνος επιχειρηματίας τα μάζεψε, για να τα διαθέσει ύστερα προς εκατό δραχμές το ένα.

Πρώτη δημοσίευση: Εφημερίδα «Δημοκρατία», 24 Φεβρουαρίου 2019

Πηγή:taathinaika.gr

Τι έκανε κάποιον στην αρχαιότητα «ρωποπερπερήθρα»;

«Ρωποπερπερήθρας» χαρακτηρίζεται ο άνθρωπος που λέει συνεχώς ανοησίες, χαζομάρες.

Προέρχεται από τις λέξεις «ρώπος» (που σημαίνει κάτι το φτηνό) και «πέρπερος» (που ουσιαστικά σημαίνει τον φλύαρο).

Πώς ο μεταϊμπρεσιονιστής ζωγράφος Πολ Γκογκέν ενέπνευσε τον σχεδιασμό ενός πάρκου-προτύπου στη Λεμεσό

«Κεντρική ιδέα του σχεδιασμού ήταν η δημιουργία ενός υπερτοπικού πάρκου, που θα λειτουργήσει ως σημαντικός κόμβος στάσης, κοινωνικής συνάθροισης και αναψυχής και μελλοντικά θα προσδώσει δυναμική στην ευρύτερη περιοχή και θα συνδέσει με πράσινο δίκτυο και ποδηλατόδρομους άλλα πάρκα και σημαντικές λειτουργίες της δυτικής Λεμεσού, που σήμερα παρουσιάζονται ασύνδετες και κατακερματισμένες».

Πηγή: lifo.gr

Μια νηφάλια και αρκούντως τεκμηριωμένη προσέγγιση από τον Στ. Ράμφο.

Ορεινός

Τετάρτη, 14-Φεβ-2024

Νέα παρέμβαση Στ. Ράμφου: Ο ανερμάτιστος δικαιωματισμός οδηγεί στον ολοκληρωτισμό.

Μιμητισμό και παπαγαλία των συρμών του μεταμοντερνισμού θεωρεί ο φιλόσοφος κ. Στέλιος Ράμφος τη σπουδή της ψήφισης του νόμου που εξισώνει τον γάμο των ομοφυλοφίλων με αυτόν των ετεροφυλόφιλων. Ο ίδιος επισημαίνει πως το δικαίωμα είναι και αξίωση, ως αξίωση μπορεί να τεθεί σε δημοψήφισμα. Επίσης θεωρεί πως η τεκνοθεσία από ζευγάρια του ίδιου φύλου εντάσσεται στο γενικότερο κίνημα της “αφυπνίσεως”, το οποίο μέσω του ανερμάτιστου δικαιωματισμού οδηγεί στον ολοκληρωτισμό. 

Συνέντευξη στον Κώστα Στούπα

– Φαίνεται πως διαμορφώνεται στη Βουλή μια ευρεία πλειοψηφία υπέρ της εξίσωσης του γάμου των ομοφυλοφίλων με αυτόν των ετεροφυλόφιλων στο πλαίσιο που διαμορφώνεται για την τεκνοθεσία. Πώς εξηγείτε την απόκλιση που υπάρχει μεταξύ της πολιτικής εκπροσώπησης και της κοινής γνώμης όπως αυτή αποτυπώνεται στις περισσότερες μετρήσεις;

Νομίζω πως η μεν κοινωνία αντιμετωπίζει τα πράγματα ξεκινώντας από την πραγματικότητα της οικογενείας, αλλά και την παράδοση και την ανάγκη για αίσθηση ασφαλείας. Το δε πολιτικό σύστημα τα αντιμετωπίζει με διαφορετικά κριτήρια. Φαίνεται πως τα κόμματα που είναι πιο κοντά στην εξουσία σκέφτονται και με όρους ευρύτερους, ευρωπαϊκής συναινέσεως. 

Πρόκειται για το ρεύμα ενός μεταμοντερνισμού σε αυτά τα θέματα. Κυρίως είναι η μόδα της ισότητας και της προσαρμογής προς την ισότητα των κοινωνικών δικαιωμάτων τα οποία κερδίζουν έδαφος. 

Θεωρώ ότι η λέξη δικαίωμα τρομάζει τους ανθρώπους κάθε φορά που ανασύρεται στην επιφάνεια. Ξέρετε, το δικαίωμα παρουσιάζεται σαν ένα είδος απαράβατης αρχής. Δεν βρέθηκε κανείς χριστιανός να πει πως το δικαίωμα δεν είναι κανών δικαίου, το δικαίωμα είναι αξίωσις. Αξιώνω κάτι είτε βάσει του νόμου είτε βάσει της λογικής. Και αξιώνοντας κάτι διεκδικώ να το κάνει και ο άλλος αποδεκτό. 

Υπ’ αυτή την έννοια η βάση της συζητήσεως έχει υπονομευτεί. Στη δική μας την περίπτωση το δικαίωμα του ανθρώπου, του ομοφυλόφιλου εν προκειμένω ή του φιλομόφυλου όπως μ’ αρέσει να το λέω εγώ, είναι το δικαίωμά του να αισθάνεται ίσος με τον άλλο άνθρωπο.

Ο φιλομόφυλος δεν είναι ούτε ανήθικο, ούτε άρρωστο άτομο… Απλώς είναι προσηλωμένος προς το ίδιο φύλο, κάτι που σημαίνει πως έχει παραιτηθεί από την αναπαραγωγή και τη γονεϊκότητα. Γιατί η γονεϊκότητα μέσω της αναπαραγωγής απαιτεί δύο φύλα. 

Επικαλούνται πως ο γάμος  είναι δικαίωμα εκ της ισότητος και πως αυτό είναι το κρίσιμο και μ’ αυτό σταματάει η συζήτηση. Δεν πρόκειται περί αυτού. Ο γάμος των φιλομοφύλων διεκδικεί ισότητα, αλλά το κάνει με βάση μια απατηλή ισοδυναμία. Δηλαδή, με βάση την επιθυμία προς τον όμοιο, διεκδικεί ισοδυναμία προς τον γάμο ο οποίος προσθέτει στην επιθυμία προς τον άνθρωπο, του άλλου φύλου, τη γονεϊκότητα. 

Δεν αρκεί, αν βάλουμε δίπλα σε κάποιον ένα παιδί, αυτό να τον κάνει γονέα. Δεν αρκεί η επιθυμία ενός ενηλίκου να λογαριάζεται ως γονέας να τον κάνει γονέα. Η γονεϊκότητα είναι μια άλλη κατάσταση. 

– Τι είναι αυτό που οδηγεί άτομα τα οποία έχουν επιλέξει σχέσεις συμβίωσης που αποκλείουν την αναπαραγωγή, να επιδιώκουν στη συνέχεια δικαίωμα στην αναπαραγωγική διαδικασία, όπως είναι το μεγάλωμα των παιδιών;

Τι σημαίνει “επιδιώκει”. Σημαίνει πως το επιδιώκει αφού πριν το είχε αποκλείσει. Υπό την έννοια αυτή η διαφωνία (για το νομοσχέδιο που κατατίθεται για ψήφιση) δεν χρειάζεται παραπάνω από πέντε λεπτά συζήτηση. Μάλιστα, νομικώς εγώ θα τοποθετούσα το ζήτημα  με το άρθρο του Συντάγματος που λέει πως η καταχρηστική άσκηση του δικαιώματος δεν επιτρέπεται. 

Γιατί πρόκειται για καταχρηστική άσκηση δικαιώματος. Δηλαδή, αν θελήσει κάποιος να προσβάλει τον νόμο σε ένα δικαστήριο με τα επιχειρήματα που ήδη αναπτύξαμε μπορεί να πει πως εδώ υπάρχει καταχρηστική άσκηση δικαιώματος. Διότι το δικαίωμα αυτό προϋποθέτει μια ισότητα μέσω απατηλής ισοδυναμίας.

Ο γονιός δεν μπορεί να αντικαταστήσει τον δάσκαλο επειδή βοηθάει στα μαθήματα το παιδί του.

– Η ουσία του διαφωτισμού και του φιλελευθερισμού έγκειται στο πώς ο άνθρωπος διαμορφώνει ο ίδιος το νόημα και της δικής του ύπαρξης και των αξιών που διέπουν τη συμβίωση με τους άλλους ανθρώπους. Γιατί στο ζήτημα της τεκνοθεσίας από ομοφυλόφιλα ζευγάρια θα πρέπει να υποκύψουμε στους περιορισμούς της βιολογίας;

Η νοηματοδότηση δεν μπορεί να γίνεται άνευ όρων. Κοιτάξτε να δείτε, η ιστορική προέλευση της έννοιας που θίξατε έχει να κάνει με διάφορα κινήματα που άνθισαν κυρίως στην Αμερική μετά τις δεκαετίες του ’60-’70. Εν συνεχεία συνδυάζονται με τα λεγόμενα κινήματα αφυπνίσεως. Δηλαδή, ξεκίνησαν από το κίνημα των μαύρων, των φεμινιστριών κ.λπ., τα οποία διεκδικούσαν δικαιώματα ίσης μεταχειρίσεως και τα οποία είχαν το δίκιο με το μέρος τους, Όμως η προέκταση αυτών είναι το κίνημα της αφυπνίσεως, το κίνημα Woke. Αν δεν το έχετε υπόψη, σας πληροφορώ πως διώκονται άνθρωποι με αυτές τις απόψεις. Διάσημοι καθηγητές όπως ο Πέτερσον διώχθηκαν από την έδρα τους. Σε φημισμένα πανεπιστήμια, όπως το Πρίνστον, απαγορεύθηκε η διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών και των Λατινικών επειδή οι κοινωνίες στις οποίες αναφέρονται ήταν δουλοκτητικές. Υπάρχουν και πολλά άλλα παρόμοια περιστατικά τα οποία όμως δείχνουν κάτι άλλο. Δείχνουν τον δρόμο μέσα από τον οποίο από τη δημοκρατία είναι δυνατόν να γεννηθεί μια μορφή ολοκληρωτισμού μέσω αναγνώρισης ανερμάτιστων δικαιωμάτων.

Για την ακρίβεια μέσω των δικαιωμάτων που γίνονται αυτοσκοποί. Όταν γίνεται αυτοσκοπός το δικαίωμα μιας μικρότερης ή μεγαλύτερης μειοψηφίας οδηγεί σε μορφές ολοκληρωτισμού. Αυτό το βλέπουμε στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες περνάνε τώρα μια από τις χειρότερες περιόδους της ιστορίας τους. 

Αυτά δεν έχουν σχέση με τον κανονικό φιλελευθερισμό ο οποίος είχε μια λογική βάση. Δεν είπε ποτέ ο φιλελευθερισμός πως ο νοσοκόμος μπορεί να γίνει γιατρός, επειδή φροντίζει και συμπονάει τον ασθενή. 

– Άρα, θεωρείτε πως η αξίωση για εξίσωση των γάμων είναι μια καταχρηστική αξίωση;  

Είναι ακριβώς το άρθρο του Συντάγματος, αν θυμάμαι καλά είναι το 25, το οποίο προβλέπει πως δεν επιτρέπεται καταχρηστική άσκηση δικαιώματος. 

Εκτός από τα σχετικά άρθρα του Συντάγματος και οι διεθνείς συμβάσεις μιλάνε για οικογένεια με άνδρα και γυναίκα. Αλλά στο όνομα της ισότητος προστίθενται όλα αυτά τα οποία εγώ τα χαρακτηρίζω καταχρηστικά δικαιώματα. 

Οι διάφορες μειονότητες είτε για λόγους αποκαταστάσεως, είτε για λόγους ιδεολογικούς ή για το πως αισθάνονται οι ίδιες αρχίζουν και διεκδικούν διάφορα πράγματα εν ονόματι των “δικαιωμάτων”. Δεν είναι μόνο οι διεκδικήσεις τον ΛΟΑΤΚΙ+, αυτό το σταυρουδάκι στο τέλος σημαίνει και ό,τι ήθελε προκύψει…

Μιλάμε ακριβώς για την κατάσταση που διαμορφώνει αυτό που λέμε η μεταμοντέρνα πραγματικότητα, η οποία δεν έχει σχέση με τον φιλελευθερισμό. Είναι μια εκτροπή του φιλελευθερισμού η οποία γεννήθηκε με την κατάρρευση των ολοκληρωτικών συστημάτων γύρω στα τέλη της δεκαετίας του ’80. 

Θέλω να πω πως βρισκόμαστε σε μια περίοδο συγχύσεως και πολιτισμικής κρίσεως.

– Κάποιος που έκανε μια επιλογή επιθυμίας προς το ίδιο φύλο, δεν μπορεί να είναι καλός γονιός;

Οι φιλομόφυλοι είναι άνθρωποι οι οποίοι έχουν κάνει μια επιλογή ζωής με βάση την επιθυμία του ομοίου. Υπό αυτή την έννοια αποκλείουν το άλλο φύλο, επομένως και τη γονεϊκότητα. Προσαρμόζουν την επιθυμία τους αμετουσίωτα στη ζωή τους.

Έχω συγχρωτιστεί  πολύ καλά με ανθρώπους όπως ο Τσαρούχης, ο Χατζιδάκις κ.α. τους οποίους τιμώ βαθύτατα. 

Μπορεί να μην γεννάει παιδιά ο ομοφυλόφιλος αλλά δεν αποκλείεται να μετουσιώνει σε έργα υψηλής τέχνης τις επιθυμίες του. Αυτός είναι και ο λόγος που έχουμε πολύ σοβαρούς ανθρώπους αυτής της κατηγορίας, οι οποίοι είναι και πάρα πολύ σημαντικοί για την ανθρωπότητα. Πετυχαίνουν πολύ υψηλές επιδόσεις καλλιτεχνικές και άλλες γιατί αναπροσανατολίζουν την  επιθυμία, όχι στην αναπαραγωγή αλλά στην τέχνη ή στο πνευματικό πεδίο. 

Υπάρχουν ατελείωτες συζητήσεις που θα έπρεπε να είχαν γίνει και δεν έγιναν και κατά συνέπεια ο διάλογος για το επίμαχο νομοσχέδιο παρέμεινε θολός, γιατί δεν ήξερε κανείς περί τίνος επρόκειτο και για ποιο θέμα μιλούσε.

Οι μεν υποστηρίζουν μιμητικά τα περί ισότητος και δικαιωμάτων ενώ οι άλλοι είναι σε αμηχανία γιατί καταλαβαίνουν πως έχουν δίκιο, αλλά δεν ξέρουν πού να το βρουν, γιατί δεν μπορούν να αρθρώσουν στρογγυλό λόγο.

– Τι θεωρείτε πιο σημαντικό για ένα παιδί. Η ανατροφή σε έναν ασταθή γάμο  ετεροφυλόφιλων ή σε έναν σταθερό γάμο ομοφυλόφιλων;

Αν βάλεις ένα παιδί δίπλα σε δυο μπαμπάδες δεν σημαίνει πως έχεις σχηματίσει οικογένεια με την έννοια της γονεϊκότητας. Το παιδί αυτό θα δυσκολευτεί να σχηματίσει μια εικόνα για τον εαυτό του χωρίς αντιφάσεις.

Αυτό θα συμβεί γιατί δεν μπορεί να απαντήσει στο ερώτημα από πού προέρχομαι. Είναι μια θεμελιώδης και κρίσιμη ερώτηση διαπλαστική του ψυχισμού του παιδιού. Εδώ καλό είναι να προσθέσουμε πως οι μελέτες που έχουν γίνει σε σχέση με αυτά τα θέματα σε μεγάλο βαθμό ελέγχονται ξανά για τα αποτελέσματά τους. 

Είδα πως δημοσιεύσατε στο Capital.gr το υπόμνημα της κας Προκοπάκη προς τη Βουλή. Εκεί με επιχειρήματα και σαφείς αναφορές καταδεικνύει πως υπήρξαν προβλήματα σε πολλές έρευνες για τις επιπτώσεις της ανατροφής παιδιών από ζευγάρια του ιδίου φύλου. Προφανώς έκανε το υπόμνημα η κυρία αυτή, αλλά κανείς δεν το διάβασε. 

Πρόκειται για  ένα πολύ σημαντικό υπόμνημα όσον αφορά τις σχετικές μελέτες, γιατί όσοι υποστηρίζουν το νομοσχέδιο επικαλούνται πως όλες οι μελέτες συνηγορούν  πως τα παιδιά που μεγαλώνουν από ζευγάρια ομοφυλόφιλων δεν παρουσιάζουν αποκλίσεις από τις συμπεριφορές του συνόλου. Δεν είναι έτσι. Δεν προκύπτει αυτό στο συμπέρασμα από όλες τις μελέτες και αν κανείς καθίσει και τις αναψηλαφήσει προσεκτικά, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. 

Πιστεύω πως δεν κάνει να μπαίνουμε σε αχαρτογράφητα νερά από άκριτο μιμητισμό, απλά και μόνο για να αρέσουμε ή να συμμορφωνόμαστε. Η “παπαγαλία” σε αυτή την περίπτωση  δεν είναι χρήσιμη.

– Η επιθυμία ανατροφής ενός παιδιού με τα ιδιαίτερα κριτήρια καθενός μήπως κρύβει μικρο-εγωιστικά κίνητρα;

Ξέρετε, η ιδέα να έχω παιδί όπως θέλω εγώ δημιουργεί τεράστια προβλήματα στη συγκρότηση οικογενείας. Η οικογένεια είναι πυρήνας της κοινωνίας. Η οικογένεια στηρίζεται σε δυο πυλώνες μέσα στον χρόνο. Ο ένας είναι η αναπαραγωγή και ο άλλος είναι το “μη” και το “όχι”.  

Αν δεν έχουμε το “μη” και το “όχι” π.χ. θα είχαμε την απαγόρευση της αιμομιξίας; Είναι οι απαγορεύσεις σαν αυτή της αιμομιξίας που δημιουργούν κοινωνία. 

Αυτοί είναι οι δύο πυλώνες του εξανθρωπισμού από τότε που υπάρχει ο άνθρωπος. Την απαγόρευση της αιμομιξίας που σας ανέφερα τη συναντούμε από καταβολής της ανθρωπότητος σε όλες τις φυλές και όλους τους πολιτισμούς, χωρίς οι περισσότεροι από αυτούς να  έχουν συναντηθεί μεταξύ τους. 

Τα ζώα δεν έχουν κοινωνία. Τρώνε, αναπαράγονται και ζούνε μέσα στη φύση. Ζούνε στο τώρα με βάση την επιθυμία τους μόνο.

Εμείς δεν ζούμε στη φύση, ζούμε στην κοινωνία και η κοινωνία για να γίνει χρειάστηκε μεγάλο χρόνο και στηρίζεται στις απαγορεύσεις που χαλιναγωγούν ένστικτα και  επιθυμίες. Τα ζώα δεν έχουν απαγορεύσεις.

Στην ανθρώπινη κοινωνία λοιπόν για να επεκταθεί προς τα έξω η οικογένεια είναι απαραίτητα τα “μη” που θέτουν υπό έλεγχο τα ένστικτα. Δεν αρκεί κάτι να μας αρέσει, πρέπει να επιτρέπεται. Αν σε δυο αδέρφια αρέσει να παντρευτούν δεν σημαίνει πως μπορούν. 

Μεγαλώνουμε ενσωματώνοντας μια κοινωνικότητα η οποία δεν είναι ενστικτώδης. Ο ρόλος της οικογένειας είναι ο αναπροσανατολισμός των επιθυμιών. Αυτό είναι που ξεχωρίζει τον άνθρωπο από το ζώο. Το ζώο κρατάει την επιθυμία δεμένη με το ένστικτο. 

Αυτά είναι γνωστά πράγματα, δεν σας λέω τίποτα καινούργιο. 

– Η εκκλησία μίλησε μια δημοψήφισμα. Τίθεται θέμα δημοψηφίσματος όταν πρόκειται για ατομικά δικαιώματα;

Θα πρέπει να κατανοήσουμε τι θα πει δικαίωμα. Αν το δικαίωμα είναι και αξίωση, ως αξίωση μπορεί να τεθεί σε δημοψήφισμα. Δεν ισχύει αυτό που ειπώθηκε από κυβερνητικούς παράγοντες πως ως δικαίωμα δεν μπορεί να τεθεί σε δημοψήφισμα. 

Ως αξίωση τίθεται.

– Η εξίσωση των γάμων με στόχο την τεκνοθεσία, αν δεν προβλέπεται προς το παρόν, θα θέσει αργά ή γρήγορα  και το θέμα της παρένθετης κύησης. Όλα αυτά μου θυμίζουν τον “Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο” του Άλντους Χαξλεϋ, ένα δυστοπικό μυθιστόρημα, όπου τα παιδιά δεν τα γεννούσαν μητέρες αλλά εργοστάσια με τεχνητές μήτρες. Πού πάμε;

Ξέρετε τι είπατε τώρα; Περιγράψατε αυτό μπροστά στο οποίο βρισκόμαστε. Αυτή τη στιγμή στην Αμερική, στη Γερμανία, στην Ιαπωνία έχουμε έτοιμο το σχέδιο τεχνητής μήτρας. Αν μπείτε στο YouTube και ψάξετε τεχνητή μήτρα θα το βρείτε. Νομίζουν πως έτσι θα αντιμετωπίσουν την υπογεννητικότητα.  Έχουν ήδη γίνει με πρόβατα τα πειράματα, πήγαν καλά. Υπάρχουν λοιπόν τεχνητές μήτρες στις οποίες θα τοποθετήσουν γονιμοποιούμενα ωάρια. Τώρα αν από εκεί βγει ο Τζέκιλ και ο Χάιντ είναι μια άλλη ιστορία.

Βρισκόμαστε προ εκπλήξεων τις οποίες ενδεχομένως από κάποιο σημείο και μετά δεν θα ξέρουμε πώς να συμμαζέψουμε. 

– Σαν πολιτισμός είμαστε σε θέση να απαντήσουμε σε τόσο θεμελιώδη ερωτήματα;

Αν καθίσουμε και διαβάσουμε τους κλασικούς θα μπορέσουμε. Αλλά έχουμε ξεχάσει τους κλασικούς και διαβάζουμε στις εφημερίδες μόνο τους μοντέρνους και κυρίως του μεταμοντέρνους, τους ανθρώπους των δικαιωμάτων και των επιθυμιών. Θα έλεγα μάλιστα πως όλα αυτά είναι ο απόηχος και μνημόσυνα των μοντέρνων ιδεών. 

Αλλά αυτά που ψηφίζονται είναι νόμοι και δεν είναι ιδέες και βιβλία που μπορούμε να τα βάλουμε στην αποθήκη. Παράγουν αποτελέσματα και συνέπειες.

Το ενωσιακό δίκαιο αρκείται στο σύμφωνο ελευθέρας συμβίωσης. Δεν είναι τίποτα υποχρεωτικό. Άλλωστε όλες οι διεθνείς συνθήκες μιλάνε για οικογένεια με άνδρα και γυναίκα, μητρότητα, παιδική ηλικία κ.λπ.

Πηγή:Capital.gr

Ο πυριφλεγής ερωτευμένος Παπαφίγγος και το πάθημά του στην Αγία Τριάδα Κερατέας.

Τον έδειραν και τον πασάλειψαν με φούμο!

Η Αγία Τριάδα Κερατέας, δεκαετία 1910. Ανέκδοτο τεκμήριο από το φωτογραφικό αρχείο του «Συλλόγου των Αθηναίων».

Η Κερατέα της Αττικής είναι τόπος με πλούσια ιστορία και έθιμα και από τις περιοχές που φημίζονταν για τα αυστηρά ήθη των κατοίκων της. Υπήρξε μια κλειστή κοινωνία στα χρόνια της Τουρκοκρατίας αλλά και αργότερα. Ωστόσο, τα χρόνια πέρασαν, οι περίκλειστες νοοτροπίες αμβλύνθηκαν και η όμορφη Κερατέα προόδευσε όπως και όλη η Ελλάδα. Ας ρίξουμε λοιπόν ένα βλέμμα στο παρελθόν, πηγαίνοντας στον Ιούνιο του 1934, για να δούμε πως το… φύσαγε και δεν κρύωνε ένας νέος της εποχής, ο ευσταλής Παπαφίγγος, ο οποίος ένιωσε την καρδιά του να σκιρτά για τα μάτια μιας πανέμορφης κοπέλας, της Πόπης Χατζηβασιλείου. Αμφότεροι από καλές οικογένειες της εποχής, συναντιόντουσαν που και που στον δρόμο, στην εκκλησία, στις γιορτές και στα πανηγύρια. Ούτε σκέψη βέβαια να μιλήσουν απευθείας και ακόμη περισσότερο να συναντηθούν.

Εκείνος της έστελνε το αθώο του χαμόγελο και εκείνη απλώς το αποδεχόταν παθητικά. Δεν αντιδρούσε ούτε θετικά, ούτε αρνητικά. Δηλαδή, ένα αθώο φλερτ με παιδικά χαρακτηριστικά. Αλλά ο Παπαφίγγος γεννούσε τα δικά του σενάρια. Εργατικός, νέος και ονειροπόλος είχε κάθε λόγο να πιστεύει πως η Πόπη θα ανταποκρινόταν στα αισθήματά του. Εξάλλου, είχε και τον… τρόπο του, όπως έλεγαν όταν κάποιος διέθετε κάποια περιουσιακά στοιχεία. Έναν ολόκληρο χρόνο λοιπόν την πολιορκούσε. Ο πυριφλεγής νέος θεωρούσε ως αποδοχή των προθέσεών του το αθώο χαμόγελο της Πόπης. Αποφάσισε λοιπόν να της εμπιστευθεί το σχέδιό του: «Μια από αυτές τις βραδιές θα σε απαγάγω», της είπε τρέμοντας από συγκίνηση. Αλλά η Πόπη τρομοκρατήθηκε. Δεν αισθανόταν κάτι για εκείνον. Κι αν το χωριό μάθαινε τις προθέσεις του;

Δύο νύχτες έμεινε ξάγρυπνη και σκεφτόταν τις επιπτώσεις που μπορούσε να έχει το πάθος του ερωτοχτυπημένου Παπαφίγγου. Οπότε αποφάσισε να τα πει όλα στον πατέρα της. Εκείνος στην αρχή νευρίασε, αλλά μετά αντιμετώπισε την κατάσταση με ψυχραιμία. Μάζεψε μερικά από τα μέλη της οικογενείας του και λίγους έμπιστους φίλους και συζήτησε το θέμα. Το σχέδιο που συνέλαβαν και έθεσαν σε εφαρμογή ήταν σατανικό. Νοίκιασαν ένα αυτοκίνητο και μετέφεραν στην τοποθεσία «Αγία Τριάς» τον φίλο της οικογένειας Γιώργο Σεκέρη, τον οποίο είχαν φροντίσει να ντύσουν με τα καλά ρούχα της Πόπης. Στη συνέχεια άλλος φίλος, ο Ανδρέας Πρίφτης φρόντισε να πληροφορήσει τον Παπαφίγγο που βρισκόταν το αντικείμενο του πόθου του.

«Είδα την Πόπη στο ξωκλήσι της Αγίας Τριάδας. Μα τι ομορφιά είναι αυτή; Έτσι μου ήρθε να την κλέψω», είπε στον ατυχή Παπαφίγγο, ο οποίος τινάχτηκε από τη θέση σα να τον χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα. Προφασίστηκε πως δεν ένιωθε καλά και έφυγε προς το σπίτι του. Αλλά κατευθύνθηκε τραγουδώντας και τρέχοντας προς την Αγία Τριάδα. Σε όλη την διαδρομή ωστόσο τον παρακολουθούσαν πολλά ζευγάρια μάτια. Τριάντα νοματαίοι είχαν επιστρατευθεί από την οικογένεια της Πόπης για να πετύχουν το σατανικό σχέδιο του πατέρα της.

«Πόπη, Πόπη, έφθασα», φώναξε μόλις αντίκρισε τις πλάτες του υποδυόμενου τη… νύφη. Απάντηση δεν πήρε βεβαίως ο Παπαφίγγος από απόσταση, αλλά μόνον όταν έφτασε και άπλωσε τα χέρια του να την πιάσει διαπίστωσε πως προσπαθούσε να αγκαλιάσει έναν μουστακαλή! Κεραυνοβολήθηκε. Χωρίς να το καταλάβει δεχόταν ατέλειωτες κατραπακιές. Οι συγγενείς της Πόπης δεν τον απάλλαξαν από τα ρούχα του, όπως είχαν σχεδιάσει, αλλά τον έβαψαν με φούμο. Μαύρος κι άραχλος γύρισε στην Κερατέα και αφού έβγαλε το φούμο, έτρεξε να καταγγείλει το πάθημά του στην Αστυνομία.

Πηγή: Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς/Αθηναικά

Από αριστερά: Μαγουλάς, Δημάκης, Ζερβός, Αναγνώπουλος, Μωράκης, Ρουχωτάς, Παναγόπουλος.

•Παράξενο πράγμα οι συνειρμοί.Σούρχονται εκεί που δεν το περιμένεις.Έτσι όταν το διάβασα μου ήρθε «Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων», «ο Πέτρος που παει παντού»,
«Κόκα κόλα πάει με όλα», «όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη».Σουρτουκες έλεγε η γιαγιά μου τις γυναίκες που έβγαιναν έξω από το σπίτι πέραν του κοινωνικά δέοντος.
•Πέραν της πλακας όμως ήταν έξυπνη και ενδιαφέρουσα κίνηση.

Πάνος Μπιτσαξής

οροπέδιο στην βόρεια Πάρνηθα

ΕΣΦΟΡΜΕΣ, ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ, ΜΠΕΡΤΣΙΑΣ (interamerican 1992)

«Κάθε μαθητής γνωρίζει πως ο Νεύτωνας ανακάλυψε τη βαρύτητα, ο Δαρβίνος ανακάλυψε την εξέλιξη και ο Αϊνστάιν τη σχετικότητα. Όμως όταν μιλάμε για τη σύνθεση του σύμπαντος τα βιβλία λένε μόνο ότι το πιο κοινό στοιχείο του είναι το υδρογόνο. Κανείς δεν αναρωτιέται πώς το ξέρουμε αυτό» είπε το 2002 ο πρύτανης του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, Τζέρεμι Νόουλς.

Αρκετοί άνδρες επιστήμονες αποπειράθηκαν να οικειοποιηθούν της ανακάλυψης με την αλήθεια στην προκειμένη περίπτωση να έχει γυναικεία υπογραφή. Η Σεσίλια Πέιν Γκαπόσκιν έκανε μία από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις της ανθρωπότητας, σε ηλικία 25 ετών. Ούσα ακόμα διδακτορική φοιτήτρια η Γκαπόσκιν απέδειξε ότι ο ήλιος αποτελείται κυρίως από υδρογόνο και ότι το τελευταίο είναι το πιο κοινό στοιχείο του σύμπαντος.

Αμφισβητήθηκε από πολλούς κι όμως επέμεινε γνωρίζοντας πολύ καλά τι έβλεπε μπροστά της. Ο αστρονόμος Χένρι Νόρις Ράσελ απέρριψε την έρευνα της Γκαπόσκιν. Πέντε χρόνια αργότερα συνειδητοποίησε ότι η Σεσίλια Πέιν Γκαπόσκιν είχε δίκιο, όταν έβγαλε τα ίδια αποτελέσματα χρησιμοποιώντας διαφορετικά μέσα.

Το 1929 δημοσίευσε τα ευρήματά του σε μια εργασία που αναγνώριζε εν συντομία το προηγούμενο έργο και την ανακάλυψη της Γκαπόσκιν, συμπεριλαμβανομένης της αναφοράς ότι «ο πιο σημαντικός προηγούμενος προσδιορισμός της αφθονίας των στοιχείων με αστροφυσικά μέσα είναι αυτός από τη Miss Payne».

Μια απλή αναφορά για τα δεδομένα που λίγα χρόνια πριν θεωρούσε «ψευδή». Η Σεσίλια Πέιν Γκαπόσκιν αναγνωρίστηκε ως κορυφαία επιστήμονας με τον αστρονόμο Όττο Στρούβε να χαρακτηρίζει τη διατριβή της «Αστρικές ατμόσφαιρες: Συμβολή στην παρατηρησιακή μελέτη υψηλών θερμοκρασιών στα στρώματα αναστροφής των αστέρων», ως «την πιο λαμπρή που γράφτηκε ποτέ στην αστρονομία».

Για την ιστορία, η Σεσίλια Πέιν Γκαπόσκιν αν και είχε τελειώσει το Κέμπριτζ δεν έλαβε ποτέ πτυχίο γιατί ήταν γυναίκα (το Κέμπριτζ άρχισε να δίνει πτυχία σε γυναίκες μόλις από το 1948 και μετά).

Ο Κόσμος χρειάζεται ανθρώπους που δεν φοβούνται να ζουν ο ένας δίπλα στον άλλον. Χρειάζεται ανθρώπους, που να φέρουν το ηθικό βάρος του να φτιάξουν έναν κόσμο ανθρώπινο και κατοικήσιμο. Και αυτές οι έννοιες δεν έχουν καμία σχέση με την “επιτυχία”, όπως την ορίζουμε τώρα..

Η επιτυχία θα πρέπει να είναι συνώνυμη και συνυφασμένη με την ευτυχία, γιατί τότε οι άνθρωποι θα συνειδητοποιούσαν, ότι δεν σπαταλάνε την ζωή τους.

Ο πλανήτης χρειάζεται τέτοιους ανθρώπους, γιατί όχι μόνο δεν έχουν κανέναν λόγο να τον καταστρέψουν, αλλά έχουν κάθε λόγο να δημιουργήσουν καινούργια και υπέροχα πράγματα.

David Orr, συγγραφέας

Μια φράση που αντικατοπτρίζει την περιφρόνηση και καταστρέφει τις σχέσεις περισσότερο, είναι η εξής: «Μακάρι να μη σε γνώριζα ποτέ»…