Το διήγημα του Μιχαήλ Μητσάκη «Εις τρελλός» δημοσιεύτηκε στις 15 Μαρτίου 1887 στο περιοδικό «Εστία».

 

Μεταξύ των ολίγων περιέργων θεαμάτων της μικράς επαρχιακής πόλεως εις ην διήλθον την παιδικήν μου ηλικίαν, κατελέγετο και εις παράφρων, ούτινος η ανάμνησις έμεινεν βαθέως εγκεχαραγμένη εις το πνεύμα μου.
Υψηλός μάλλον το ανάστημα, κάτισχνος, την κόμην μακράν και αγρίαν, τους οφθαλμούς έξω των κογχών, το γένειον πυκνόν και άτακτον, το δέρμα κατερρικνωμένον υπό του ήλιου και του ψύχους, τον αυχένα κεκυφώς, περιέφερεν από πρωίας μέχρις εσπέρας ανά τας οδούς το ρακένδυτου σώμα του και την πειναλέαν ύπαρξίν του.
Τον ενθυμούμαι ακόμη διατρέχοντα μεγάλοις βήμασιν εν σοβαρότητι την πόλιν, πλανώμενον εις τα περίχωρα αυτής, εξηπλωμένον ακίνητον ως νεκρόν και θερμαίνοντα την κοιλίαν του εις τας αφορήτου φλογός ακτίνας θερινής μεσημβρίας ή ριγώντα συνεσπειρωμένον παρά την είσοδον αχυρώνος τινος τον χειμώνα.
Καθήμενος έξω των καταστημάτων της αγοράς ή οκλάζων παρά τον ουδόν οικίας, έμενεν επί ώρας βυθισμένος εις σιωπηλήν και άγνωστον μελέτην. Άλλοτε εμονολόγει βαδίζων ως να συνδιελέγετο μετ’ αοράτων ομιλητών και τινασσόμενος υπ’ αιφνίδιων ορμών αναιτίου θυμού εγροθοκόπει βαρέως τον αέρα, ως επιτεθέμενος κατ’ αφανών εχθρών.
Άλλοτε ήδεν ακαταλήπτου στιχουργίας άσματα, κατελαμβάνετο υπ’ εκρήξεων αλλοκότου ευθυμίας, έβαλλε δια μιας, ενώ εφαίνετο χαίρων, σπαρακτικωτάτους λυγμούς ή ετρέπετο, ενώ περιεπάτει γαλήνιος, εις δρομαίαν και ακατάσχετον φυγήν.
Αβλαβής άλλως κατά πάντα, ήρεμος ως αρνίον, συμπαθής μάλιστα, μ’ όλην της μορφής του την έκφρασιν και του βλέμματός του την ανήσυχον και αόριστον λάμψιν. Αλλ’ ίσα ίσα διότι ήτο αβλαβής υφίστατο τα πάνδεινα. Τα παιδία των σχολείων παρηκολούθουν αλαλάζοντα κατόπιν του, έσυρον εκ των όπισθεν τα εσχισμένα του φορέματα ή τον ελιθοβόλουν κατά βούλησιν. Οι χαριτωμένοι νεανίαι του γυμνασίου εδοκίμαζον την δύναμιν των βραχιόνων των επί της ράχεώς του. Τον εκύλιον εις την λάσην όταν έβρεχε και εις τον κονιορτόν όταν δεν έβρεχε· τον ηνάγκαζον να ασχημονή παντοιοτρόπως έμπροσθέν των. Του έδιδον και εκάπνιζε τσιγάρα εις τα όποια περιείχετο πυρίτις, όπως γελώσιν έπειτα βλέποντες αναφλεγομένας τας τρίχας του πώγωνός του. Ειδικαί συμμορίαι κατηρτίζοντο προς ανεύρεσίν του, τον συνελάμβανον, τον έδενον και τον έφερον όπου υπήρχε σύναξις κόσμου και ανελάμβανον τα καθήκοντα των εκτελεστών των προαποφασισθέντων προς τέρψιν των περιισταμένων και αναπλήρωσιν άλλης δημοσίας διασκεδάσεως.
Αν έλειπεν αυτός, θα ήτο αδύνατον να διέρχωνται ευαρέσκως τας μικράς αέργους ώρας των οι κάτοικοι. Μόνον αι γυναίκες περιέθαλπον αυτόν κατά τι, οσάκις εζήτει άσυλον εις τας αυλάς των οικιών, ενώ απέπεμπον συνήθως μετ’ οργής τούς δύο άλλους πλανοδίους της πόλεως, ένα ειδεχθή κωφάλαλον και μιαν ανάπηρον επαίτιδα.
Μ’ όλα όμως ταύτα δεν εφαίνετο υποφέρων. Έπί έτη έζη ούτω καί διέτριβεν έν τη πόλει. Ουδέποτε δε του επήλθεν η ιδέα να απομακρυνθή της περιοχής της. Είχε γίνη απαραίτητος, και αυτός εις εκείνη και εκείνη εις αυτόν. Γεγονός εθεωρείτο αν παρήρχετο ημέρα τις ολόκληρος χωρίς να φανή που.
Όλοι εγνώριζον και αυτόν καί την ιστορίαν του.
Έμπορος πρότερον, ιδιοκτήτης καταστήματος, εκ των πλέον μάλιστα νοημόνων και ευπορούντων. Αλλεπάλληλοι όμως ατυχίαι, εις τας οποίας προσετέθη ταυτοχρόνως και η ανακάλυψις της απιστίας της συζύγου του, διέσεισαν τον νουν του και συνεπήραν τας φρένας του. Έκτοτε, εν διαρκεί αφαιρέσει διατελών, εβίου απαθής προς πάσαν έξωθεν αίσθησιν και επήρειαν, ως να εταξείδευε μακράν, εις σφαίρας άλλας, και μόνον τυχαίως να επανήρχετο δι’ ολίγον κάποτε, υπνοβατών, εν τη ζωή. Εν τούτοις μίαν ημέραν ουδαμού εφάνη, και την επιούσαν ομοίως και επίσης την μεθεπομένη. Δια μιας εχάθη από της πόλεως. Είχεν αποφασίση άραγε επί τέλους να μεταναστεύση; Ήτο κεκρυμμένος; Του είχε συμβή άλλο τι;
Ποικίλαι εκυκλοφόρησαν διαδόσεις. Άλλ’ η πιθανωτέρα πασών υπήρξεν η κομισθείσα υπό χωρικών, ότι ώφθη κάτωθεν ενός των πέριξ βουνών, εντός βαθέος κρημνού, καταπεσών από δυσθεωρήτου ύψους, με την κεφαλήν διερρωγυίαν και εσκορπισμένον επί των γύρω πετρών τον εγκέφαλον – όστις από τόσου χρόνου δεν του εχρησίμευε πλέον…

Μιχαήλ Μητσάκης

Έλληνας δημοσιογράφος και συγγραφέας, καθώς και ένας εκ των σημαντικότερων εκπροσώπων της Νέας Αθηναϊκής Σχολής.

Έλαβε τις γυμνασιακές του σπουδές στη Σπάρτη, απ´όπου έλκυε την καταγωγή του. Ως μαθητής εξέδωσε την χειρόγραφη βραχύβια εφημερίδα “Ταΰγετος“.Το 1880 γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, την οποία όμως εγκατέλειψε μετά από δύο χρόνια για να αφοσιωθεί στην δημοσιογραφία.

Ενας από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές που ανέδειξε το ελληνικό ποδόσφαιρο έφυγε από τη ζωή μετά από χρόνια προβλήματα υγείας.

Ο Μίμης Παπαϊωάννου άφησε σήμερα την τελευταία του πνοή στα 80 του χρόνια. Εδώ και χρόνια ταλαιπωρούταν από σοβαρά προβλήματα υγείας μιας και ο μύθος της ΑΕΚ και του ελληνικού ποδοσφαίρου πάλευε με τη νόσο Αλτσχάιμερ.

Έκανε μια καριέρα τεράστια εντός και εκτός ποδοσφαίρου. Θα μπορούσε να αγωνιστεί στη Ρεάλ Μαδρίτης που δεδομένα τον επιθυμούσε, όμως εκείνος ήθελε να κάνει καριέρα στο πλάι του Στέλιου Καζαντζίδη. Τραγούδησε τον ύμνο της ΑΕΚ, έγραψε πολλά χιλιόμετρα στους αγωνιστικούς χώρους και θα μνημονεύεται ως ένας εκ των κορυφαίων Ελλήνων ποδοσφαιριστών της ιστορίας.

Καταγόμενος από τη Νέα Νικομήδεια Ημαθίας, γεννημένος στις 23 Αυγούστου 1942 αποτέλεσμα ένας από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές που ανέδειξε το ελληνικό ποδόσφαιρο και μάλιστα η IFFHS τον αναγνώρισε ως τον κορυφαίο Έλληνα ποδοσφαιριστή του 20ού αιώνα. Το 2003 ψηφίστηκε ως ο τρίτος καλύτερος Έλληνας ποδοσφαιριστής από την ΕΠΟ για το εορτασμό των 50 χρόνων της UEFA, ενώ και πάλι η IFFHS τον επέλεξε στην καλύτερη 11άδα όλων των εποχών του ελληνικού ποδοσφαίρου στο 2021.
Μίμης Παπαϊωάννου (αρχείο ΕΡΤ)

Ο Μίμης Παπαϊωάννου ξεκίνησε την καριέρα του στην ομάδα της γενέτειράς του, τη Νέα Γενεά Νικομήδειας. Το 1962 πήρε μεταγραφή στην ΑΕΚ έναντι 140.000 δραχμών.

Με την ΑΕΚ αγωνίστηκε επί 17 συνεχείς περιόδους και μαζί της γνώρισε μεγάλες διακρίσεις. Κατέκτησε πέντε πρωταθλήματα Α΄ Εθνικής (1963, 1968, 1971, 1978, 1979) και τρία κύπελλα Ελλάδας (1964, 1966, 1978). Επίσης, αναδείχθηκε δύο φορές πρώτος σκόρερ (1964, 1966) και ήταν βασικός συντελεστής σε δύο εντυπωσιακές πορείες της ομάδας στα ευρωπαϊκά κύπελλα, το 1968-69 στο κύπελλο Πρωταθλητριών και το 1976-77 στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ.

interamerican: τρίτος από δεξιά, ο Καπουράνης και δίπλα του ο Κοντομηνάς και ο Σπύρου

Μαθητές δημοτικού

Ξενάγηση στο Γεφύρι του Γκέλη και στους Υδρόμυλους Ασωπού , των μαθητών του Γυμνασίου και Λυκείου Πύλης , με τον διευθυντή κ Ραβανό, την Κατερίνα Νοδάρα και τον Χ Μίχα

Τσούμα Πούσι /Σκούρτα Βοιωτίας

Ο μεγάλος Αμερικανός διανοητής εξηγεί γιατί η τεχνητή νοημοσύνη δεν μπορεί να γίνει πραγματικότητα μέσα από τέτοιου είδους προγράμματα.

Την Τετάρτη που μας πέρασε, ο Νόαμ Τσόμσκι δημοσίευσε στους New York Times τη γνώμη του σχετικά με τις “ψευδείς προσδοκίες” που προκαλεί η εμφάνιση του ChatGPT στο ιντερνετικό περιβάλλον. Ο μεγάλος διανοητής, παρέα με τον Ίαν Ρόμπερτς, γλωσσολόγο, και τον Τζέφρι Γουέιτμιλ, διευθυντή Τεχνητής Νοημοσύνης σε τεχνολογική εταιρεία, απορρίπτει ότι το μέλλον βρίσκεται σε τέτοιους είδους “μηχανές μάθησης” και εξηγεί τον λόγο, στο άρθρο που ακολουθεί:

“Ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες έγραψε κάποτε ότι το να ζεις σε μια εποχή μεγάλων κινδύνων και υποσχέσεων σημαίνει να βιώνεις τόσο την τραγωδία όσο και την κωμωδία, με “την επικείμενη αποκάλυψη” στην κατανόηση του εαυτού μας και του κόσμου να έρχεται. Σήμερα, οι υποτιθέμενες επαναστατικές προόδους μας στην τεχνητή νοημοσύνη είναι πράγματι ένας λόγος τόσο για να ανησυχούμε όσο και για να αισιοδοξούμε.

Απ’ τη μία να αισιοδοξούμε γιατί η ευφυΐα είναι το μέσο με το οποίο λύνουμε προβλήματα και απ’ την άλλη να ανησυχούμε γιατί φοβόμαστε ότι το πιο δημοφιλές και μοντέρνο στέλεχος A.I. (το machine learning δηλαδή η μηχανική μάθηση) θα υποβαθμίσει την επιστήμη μας και θα υποβαθμίσει και την ηθική μας, ενσωματώνοντας στην τεχνολογία μας μια θεμελιωδώς εσφαλμένη αντίληψη της γλώσσας και της γνώσης.

Το ανθρώπινο μυαλό, λόγω γλώσσας, μπορεί να κάνει ‘άπειρη χρήση πεπερασμένων μέσων’, δημιουργώντας ιδέες και θεωρίες με καθολική εμβέλεια”. AP Photo/Nader Daoud  ASSOCIATED PRESS
Το ChatGPT του OpenAI, το Bard της Google και το Sydney της Microsoft είναι θαύματα της μηχανικής μάθησης. Σε γενικές γραμμές, παίρνουν τεράστιες ποσότητες δεδομένων, αναζητούν μοτίβα σε αυτά και γίνονται όλο και πιο ικανά στη δημιουργία στατιστικά πιθανών αποτελεσμάτων -όπως η φαινομενικά ανθρώπινη γλώσσα και σκέψη.

Αυτά τα προγράμματα έχουν χαιρετιστεί ως οι πρώτες αναλαμπές στον ορίζοντα της τεχνητής γενικής νοημοσύνης -εκείνη η προφητευμένη στιγμή που τα μηχανικά μυαλά θα ξεπεράσουν τους ανθρώπινους εγκεφάλους όχι μόνο ποσοτικά ως προς την ταχύτητα επεξεργασίας και το μέγεθος μνήμης αλλά και ποιοτικά όσον αφορά την πνευματική διορατικότητα, την καλλιτεχνική δημιουργικότητα και κάθε άλλη ξεχωριστή ανθρώπινη ικανότητα.

Αυτή η μέρα μπορεί να έρθει αλλά η αυγή της δεν έχει ακόμη ξημερώσει, σε αντίθεση με ό,τι μπορεί να διαβάσει κανείς σε υπερβολικούς τίτλους και σε αντίθεση με τις αλόγιστες επενδύσεις που κάνουν κάποιοι. Η “μπορχεσιανή” αποκάλυψη της κατανόησης δεν έχει και δεν θα συμβεί -και, όπως υποστηρίζουμε, δεν μπορεί- να συμβεί εάν προγράμματα μηχανικής εκμάθησης όπως το ChatGPT συνεχίσουν να κυριαρχούν στον τομέα της A.I.

Όσο χρήσιμα κι αν είναι αυτά τα προγράμματα σε ορισμένους στενούς τομείς (μπορούν να είναι χρήσιμα στον προγραμματισμό υπολογιστών, για παράδειγμα, ή στην πρόταση ομοιοκαταληξιών για ανάλαφρους στίχους), γνωρίζουμε από την επιστήμη της γλωσσολογίας και τη γνωσιολογία ότι διαφέρουν βαθιά από το πώς οι άνθρωποι σκέφτονται και χρησιμοποιούν τη γλώσσα. Αυτές οι διαφορές θέτουν σημαντικούς περιορισμούς στο τι μπορούν να κάνουν αυτά τα προγράμματα, κωδικοποιώντας τα με μη εξαλείψιμα ελαττώματα.

Είναι ταυτόχρονα κωμικό και τραγικό, όπως θα μπορούσε να είχε σημειώσει ο Μπόρχες, ότι τόσα χρήματα και τόσο μεγάλη προσοχή επικεντρώνονται σε κάτι τόσο μικρό -και κάτι τόσο ασήμαντο σε αντίθεση με το ανθρώπινο μυαλό, το οποίο λόγω γλώσσας, σύμφωνα με τα λόγια του Βίλχελμ φον Χούμπολτ, μπορεί να κάνει “άπειρη χρήση πεπερασμένων μέσων”, δημιουργώντας ιδέες και θεωρίες με καθολική εμβέλεια.

Ο ανθρώπινος νους δεν είναι, όπως το ChatGPT και τα παρόμοια του, μια βαρετή στατιστική μηχανή για την αντιστοίχιση μοτίβων, που συλλέγει εκατοντάδες terabyte δεδομένων και προεκθέτει την πιο πιθανή απάντηση συνομιλίας ή την πιο πιθανή απάντηση σε μια επιστημονική ερώτηση. Αντίθετα, το ανθρώπινο μυαλό είναι ένα εκπληκτικά αποτελεσματικό και ακόμη κομψό σύστημα που λειτουργεί με μικρές ποσότητες πληροφοριών. Επιδιώκει να μην συμπεράνει ωμούς συσχετισμούς μεταξύ των δεδομένων αλλά να δημιουργήσει εξηγήσεις.

Για παράδειγμα, ένα μικρό παιδί που μαθαίνει μια γλώσσα αναπτύσσει -ασυνείδητα, αυτόματα και γρήγορα μέσα από μικροσκοπικά δεδομένα- μια γραμματική, ένα εκπληκτικά εξελιγμένο σύστημα λογικών αρχών και παραμέτρων. Αυτή η γραμματική μπορεί να γίνει κατανοητή ως έκφραση του έμφυτου και γενετικά εγκατεστημένου “λειτουργικού συστήματος” που προικίζει τους ανθρώπους με την ικανότητα να δημιουργούν περίπλοκες προτάσεις και μακριές διαδρομές σκέψης. Όταν οι γλωσσολόγοι επιδιώκουν να αναπτύξουν μια θεωρία για το γιατί μια δεδομένη γλώσσα λειτουργεί όπως λειτουργεί, χτίζουν συνειδητά και επίπονα μια ρητή εκδοχή της γραμματικής που το παιδί χτίζει ενστικτωδώς και με ελάχιστη έκθεση σε πληροφορίες. Το λειτουργικό σύστημα του παιδιού είναι εντελώς διαφορετικό από αυτό ενός προγράμματος μηχανικής εκμάθησης.

Πράγματι, τέτοια προγράμματα έχουν μείνει κολλημένα σε μια προανθρώπινη ή μη-ανθρώπινη φάση της γνωστικής εξέλιξης. Το βαθύτερο ελάττωμά τους είναι η απουσία της πιο κρίσιμης ικανότητας οποιασδήποτε νοημοσύνης: να λένε όχι μόνο τι ισχύει, τι συνέβη και τι θα συμβεί -αυτό είναι περιγραφή και πρόβλεψη- αλλά και τι δεν ισχύει και τι θα μπορούσε και τι δεν θα μπορούσε να ισχύει. Αυτά είναι τα συστατικά της εξήγησης, το σημάδι της αληθινής νοημοσύνης.

Κι ένα παράδειγμα για να καταλάβουμε καλύτερα. Ας υποθέσουμε ότι κρατάς ένα μήλο στο χέρι σου. Τώρα αφήνεις το μήλο ελεύθερο. Παρατηρείς το αποτέλεσμα και λες: “Το μήλο πέφτει”. Αυτή είναι μια περιγραφή. Μια πρόβλεψη μπορεί να ήταν η δήλωση “το μήλο θα πέσει αν ανοίξω το χέρι μου”. Και τα δύο είναι πολύτιμα, και τα δύο μπορεί να είναι σωστά. Αλλά μια εξήγηση είναι κάτι περισσότερο: δεν περιλαμβάνει μόνο περιγραφές και προβλέψεις, αλλά και αντιπραγματικές εικασίες όπως “οποιοδήποτε τέτοιο αντικείμενο θα έπεφτε”, συν την πρόσθετη ρήτρα “λόγω της της βαρύτητας” ή “λόγω της καμπυλότητας του χωροχρόνου” ή οτιδήποτε. Αυτή είναι μια αιτιολογική εξήγηση: “Το μήλο δεν θα είχε πέσει παρά μόνο εξαιτίας της δύναμης της βαρύτητας”. Αυτό είναι η σκέψη.

Η ουσία της μηχανικής μάθησης είναι η περιγραφή και η πρόβλεψη -δεν θέτει αιτιακούς μηχανισμούς ή φυσικούς νόμους. Φυσικά, οποιαδήποτε ανθρώπινη εξήγηση δεν είναι απαραίτητα σωστή. Είμαστε επιρρεπείς στο λάθος αλλά αυτό είναι μέρος του τι σημαίνει να σκέφτεσαι: για να έχεις δίκιο, πρέπει να είναι δυνατό να κάνεις και λάθος.

Η νοημοσύνη δεν αποτελείται μόνο από δημιουργικές εικασίες αλλά και από δημιουργική κριτική. Η ανθρώπινη σκέψη βασίζεται σε πιθανές εξηγήσεις και διόρθωση σφαλμάτων, μια διαδικασία που σταδιακά περιορίζει ποιες πιθανότητες μπορούν να εξεταστούν ορθολογικά. (Όπως είπε ο Σέρλοκ Χολμς στον Δρ. Γουάτσον, “Όταν έχεις εξαλείψει το αδύνατο, ό,τι απομένει, όσο απίθανο κι αν είναι, πρέπει να είναι η αλήθεια”.)

Αν και το ChatGPT και τα παρόμοια προγράμματα είναι, από τη σχεδίασή τους, απεριόριστα στο τι μπορούν να “μάθουν” (δηλαδή, να απομνημονεύσουν), ωστόσο είναι ανίκανα να διακρίνουν το δυνατό από το αδύνατο. Σε αντίθεση με τους ανθρώπους, για παράδειγμα, που είναι προικισμένοι με μια καθολική γραμματική που περιορίζει τις γλώσσες που μπορούμε να διδάξουμε με σχεδόν μαθηματική κομψότητα σε εκείνους που έχουν ένα συγκεκριμένο είδος γραμματικής, αυτά τα προγράμματα μαθαίνουν γλώσσες που είναι ανθρωπίνως δυνατές και ανθρωπίνως αδύνατες με την ίδια ευκολία.

Ενώ οι άνθρωποι είναι περιορισμένοι στα είδη των εξηγήσεων που μπορούμε λογικά να υποθέσουμε, τα συστήματα μηχανικής μάθησης μπορούν να μάθουν τόσο ότι η γη είναι επίπεδη όσο και ότι η γη είναι στρογγυλή. Ανταλλάσσουν απλώς πιθανότητες, οι οποίες αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου.

Για το λόγο αυτό, οι προβλέψεις των συστημάτων μηχανικής μάθησης θα είναι πάντα επιφανειακές και αμφίβολες.

(…) Παραδόξως, ορισμένοι λάτρεις της μηχανικής μάθησης φαίνεται να είναι περήφανοι που οι δημιουργίες τους μπορούν να δημιουργήσουν σωστές “επιστημονικές” προβλέψεις (ας πούμε, για την κίνηση των φυσικών σωμάτων) χωρίς να κάνουν χρήση εξηγήσεων (που περιλαμβάνουν, ας πούμε, τους νόμους κίνησης του Νεύτωνα και την παγκόσμια έλξη). Αλλά αυτού του είδους η πρόβλεψη, ακόμη και όταν είναι επιτυχής, είναι ψευδοεπιστήμη. Παρότι οι επιστήμονες σίγουρα αναζητούν θεωρίες που έχουν υψηλό βαθμό εμπειρικής επιβεβαίωσης, ωστόσο, όπως σημείωσε ο φιλόσοφος, Καρλ Πόππερ, “δεν αναζητούμε πολύ πιθανές θεωρίες αλλά εξηγήσεις. Δηλαδή ισχυρές και εξαιρετικά απίθανες θεωρίες”.

Η θεωρία ότι τα μήλα πέφτουν στη γη επειδή αυτή είναι η φυσική τους θέση (άποψη του Αριστοτέλη) είναι δυνατή, αλλά προκαλεί μόνο περαιτέρω ερωτήματα. (Γιατί η γη είναι η φυσική τους θέση;) Η θεωρία ότι τα μήλα πέφτουν στη γη επειδή η μάζα κάμπτει τον χωροχρόνο (άποψη του Αϊνστάιν) είναι εξαιρετικά απίθανη, αλλά στην πραγματικότητα μας εξηγεί γιατί πέφτουν. Η αληθινή νοημοσύνη αποδεικνύεται στην ικανότητα σκέψης και έκφρασης απίθανων αλλά διορατικών πραγμάτων.

Η αληθινή νοημοσύνη είναι επίσης ικανή για ηθική σκέψη. Αυτό είναι το να περιορίζουμε την κατά τα άλλα απεριόριστη δημιουργικότητα του μυαλού μας με ένα σύνολο ηθικών αρχών που καθορίζουν τι πρέπει και τι δεν πρέπει να υπάρχει (και φυσικά υποβάλλοντας αυτές τις αρχές σε δημιουργική κριτική). Για να είναι χρήσιμο, το ChatGPT πρέπει να εξουσιοδοτηθεί να παράγει αποτελέσματα με νέο τρόπο. Για να είναι αποδεκτό από τους περισσότερους χρήστες του, πρέπει να αποφεύγει ηθικά απαράδεκτο περιεχόμενο. Αλλά οι προγραμματιστές του ChatGPT και άλλων θαυμάτων μηχανικής μάθησης αγωνίστηκαν -και θα συνεχίσουν να αγωνίζονται- για να επιτύχουν αυτό το είδος ισορροπίας.

Το 2016, για παράδειγμα, το chatbot “Tay” της Microsoft (πρόδρομος του ChatGPT) πλημμύρισε το διαδίκτυο με μισογυνιστικό και ρατσιστικό περιεχόμενο, έχοντας μολυνθεί από διαδικτυακά τρολ που το γέμισαν με προσβλητικά δεδομένα εκπαίδευσης. Πώς μπορεί, λοιπόν, να λυθεί αυτό το πρόβλημα στο μέλλον; Προς το παρόν, το ChatGPT περιορίστηκε πολύ από τους προγραμματιστές του στο να συνεισφέρει οτιδήποτε νέο σε αμφιλεγόμενες -δηλαδή σημαντικές- συζητήσεις. Θυσίασαν τη δημιουργικότητα τους για ένα είδος αμοραλισμού”.

Εν ολίγοις, το ChatGPT και τα “αδέρφια” του δεν είναι σε θέση να εξισορροπήσουν τη δημιουργικότητα με τους περιορισμούς. Είτε υπεργεννούν (παράγοντας και αλήθειες και ψεύδη, υποστηρίζοντας ηθικές και ανήθικες αποφάσεις εξίσου) είτε υπογεννούν (δείχνοντας μη δέσμευση σε οποιεσδήποτε αποφάσεις και αδιαφορία για τις συνέπειες). Δεδομένης της ηθικής, της ψεύτικης επιστήμης και της γλωσσικής ανικανότητας αυτών των συστημάτων, δεν μπορούμε παρά να γελάσουμε ή να κλάψουμε με τη δημοτικότητά τους”.

Πηγή: Κώστας Μανιάτης – news247.gr

Συνέδριο LIMRA (στελέχη ελληνικής και κυπριακής ασφαλιστικής αγοράς)

Είναι φυσικό να κυνηγάμε το συμφέρον μας έκαστος, απλά είναι παραφυσικές οι προσεγγίσεις μας περί αυτού. «Το βλέπουμε ολόγυρά μας και δε θέλομε να το παραδεχτούμε πως, με τούτα και με τα άλλα, κατάντησε σήμερα να λέγονται ανθρωπιστές αυτοί που δεν δίνουν δεκάρα για τον άνθρωπο, ή μάλλον που δίνουν τον άνθρωπο για μία δεκάρα», γράφει ο Λορεντζάτος (Διόσκουροι/2. Δ. Καπετανάκης). Αρμολογώ το τελευταίο για να συνοψίσω το πώς λέμε σήμερα (ανθρωπιστές) τους κακούς, που είναι καλοί βέβαια, αλλά όχι δυνατότεροι της βολεψιάς και του σκανδαλισμού τους, με αποτέλεσμα να κάνουν «κακά πράγματα». Απ’ ό,τι φαίνεται, έχει ευλογία – «μὴ ἀντιστῆναι τῷ πονηρῷ» (Ματθ. 5,39).

Πηγή: αντιφωνο/Νίκος Τουλαντάς

«Εν αρχή ην ο Λόγος» του ChatGPT: Οι θεοί της τεχνητής νοημοσύνης (Γιώργος Χατζηβασιλείου, Διδάκτωρ Φιλοσοφίας της Τεχνολογίας ΑΠΘ, με μεταπτυχιακές σπουδές στην Πολιτική Φιλοσοφία)

Ποιες σαρωτικές αλλαγές αναμένεται να φέρει η Τεχνητή Νοημοσύνη στις ζωές των ανθρώπων;

ChatGPT, η τεχνητή νοημοσύνη, οι «θεϊκές της» δυνάμεις και η επίδρασή της στο μέλλον της εργασίας, της κοινωνικότητας, της φιλίας, των ιδεολογιών.

«Εν αρχή ην ο Λόγος και ο Λόγος ην ο Θεός». Αιώνες τώρα η περίφημη αυτή θρησκευτική ρήση αναδεικνύει τη σημασία του Λόγου. Μιας έννοιας πολυσήμαντης, φιλοσοφικής, που μεταξύ άλλων σημαίνει την αιτία, τη λογική ή την ομιλία. Στον θαυμαστό καινούργιο κόσμο της τεχνητής νοημοσύνης πάντως μια νέα εφαρμογή, το ChatGPT, θύμισε με απρόσμενο τρόπο τη σημασία του λόγου ξεσηκώνοντας θύελλα συζητήσεων. Λογικό. Δεν είχαμε ξαναδεί άψυχες μηχανές που να προσφέρουν μεγαλοδύναμο, παντογνώστη και πανταχού παρόντα «Λόγο»…

Το ChatGPT, η νέα πλατφόρμα τεχνητής νοημοσύνης του OpenΑΙ, παράγει λόγο που μοιάζει ανθρώπινος και μάζεψε 1 εκατομμύριο χρήστες ήδη απ’ την πρώτη (δοκιμαστική) βδομάδα λειτουργίας του. Για να έχουμε μια τάξη μεγέθους, για να κατορθώσει κάτι αντίστοιχο το Netflix χρειάστηκε 3.5 χρόνια, το Facebook 10 μήνες, το Spotify 5 μήνες, το Instagram 2.5 μήνες και το ChatGPT μόλις… 5 ημέρες.

Ο λόγος του μοιάζει υπερ-ανθρώπινος. Μέσα σε δευτερόλεπτα γράφει κατεβατά από ακαδημαϊκές εργασίες, δημοσιογραφικά άρθρα, επεξηγηματικά κείμενα, αναρτήσεις για social media, αστεία ή… ποίηση. Όλα αυτά στον χρόνο που εμείς προλαβαίνουμε μόνο να συνοφρυωθούμε μπροστά του. Τα επιτεύγματα της τεχνολογίας του (που αναμένονταν από καιρό απ’ τους πιο μυημένους) εκτιμάται πως θα μεταμορφώσουν ταχύτατα την ανθρώπινη ζωή: τον τρόπο που κάνουμε αναζητήσεις στο web, την εκπαίδευση, την επιστήμη, την πολιτική – και βέβαια την αγορά εργασίας.

Κανείς δεν γνωρίζει αν η επίδραση της τεχνητής νοημοσύνης (ΤΝ) θα είναι κυρίως ωφέλιμη ή επιζήμια έτσι σε βάθος χρόνου. Αν οι μηχανές λόγου όπως το ChatGPT π.χ. θα οδηγήσουν εκτός εργασίας μυριάδες ανθρώπους από επαγγέλματα που στηρίζονται στον λόγο, όπως του εκπαιδευτικού, του γιατρού, του δικαστή, του δημοσιογράφου, ή του προγραμματιστή. Ή αν θα οδηγήσει σε μαζική λογοκλοπή τους μαθητές, τους φοιτητές και τους ίδιους τους πανεπιστημιακούς καθηγητές, ή αν απλώς θα μας οδηγήσει στο να δουλεύουμε όλοι με ένα πολύ πιο γρήγορο, εύκολο και παραγωγικό τρόπο.

Πολλοί λένε ότι αμέτρητες από τις τωρινές εργασίες μας πράγματι θα αφανιστούν σύντομα, αλλά μαζί θα γεννηθούν και νέα επαγγέλματα: όπως του δημιουργού ψηφιακών κόσμων, του ειδικού διασύνδεσης ρομπότ-ανθρώπου, του ειδικού ηθικής της ΤΝ, του αναλυτή κυβερνοπόλεων κι άλλων τέτοιων φουτουριστικών. Εκεί που όλοι συμφωνούν ωστόσο είναι ότι τα πράγματα τρέχουν πια με αστρονομική ταχύτητα και η κοινωνική επίδραση της ΤΝ στις αμέσως επόμενες δεκαετίες θα είναι σαρωτική μεταμορφώνοντας τον κόσμο.

Φίλοι ή φαντάσματα;

Οι πλέον πρωτόγνωρες αλλαγές που φέρνει η ΤΝ λόγου όπως το ChatGPT αφορά στο περιεχόμενο της κοινωνικότητάς μας. Σύντομα, και αναπόφευκτα, θα αναπτυχθούν «φίλοι ΤΝ» που θα κουβαλούν όσοι επιθυμούν στα κινητά τους κάνοντας διαλόγους μαζί τους για κάθε πιθανό ή απίθανο ζήτημα: από ψιλοκουβέντα για τα πολιτικά, το Χόλιγουντ ή τα προσωπικά τους μέχρι τις τελευταίες εξελίξεις στην κβαντομηχανική ή τη ζωγραφική.

Με το ρίσκο που κάθε πρόβλεψη περιέχει, μια προσωπική εκτίμηση είναι πως στα επόμενα 10-20 χρόνια οι «φίλοι ΤΝ» θα αναπτυχθούν τόσο πολύ όσο στα περασμένα 10-20 χρόνια αναπτύχθηκαν τα social media που πλέον όλοι σχεδόν κουβαλάμε στα κινητά μας. Τα social media θα γίνουν ένας πρόγονος των «φίλων ΤΝ».

Οι ερχόμενες γενιές θα μεγαλώνουν με φίλους ΤΝ όντας εξοικειωμένες μαζί τους σε τέτοιο βαθμό που θα είναι δύσκολο να τους αποχωριστούν. Ίσως μάλιστα να τους προτιμούν από τους ανθρώπους, αφού όχι μόνο θα κουβεντιάζουν μαζί τους για ό,τι βρίσκουν ενδιαφέρον οι ίδιοι, αλλά και η συντροφιά της ΤΝ δεν θα συνοδεύεται από τις προσωπικές συγκρούσεις που φέρνουν οι ανθρώπινες σχέσεις.

Οι «φίλοι ΤΝ» θα μπορούν να τοποθετηθούν επιπλέον παντού: σε παιδικά κουκλάκια π.χ. ή σε αξιαγάπητα ρομπότ που θα μοιάζουν με κουτάβια. Μπορεί ακόμη οι «φίλοι ΤΝ» να βρίσκονται στον κόσμο του virtual reality και των metaverse. Φορώντας τα κατάλληλα γυαλιά ή τους κατάλληλους φακούς επαφής καθένας θα μπορεί να βλέπει ακριβώς δίπλα του στον καναπέ ή στο γραφείο του τον φίλο ΤΝ όπως τον έχει ο ίδιος επιλέξει να μοιάζει: με καρτούν της Disney ή με τη sexy μορφή της Αντζελίνα Τζολί… Μπορεί να έχει και πολλούς ψηφιακούς φίλους. Και το καρτούν της Disney και την Αντζελίνα Τζολί και όποιον άλλο θέλει… Ποιος χρειάζεται ανθρώπους με τέτοια ψηφιακή παρέα; 

Η μοναξιά θα απαλυνθεί με έναν ανήκουστο τρόπο και καθένας θα έχει «πανταχού παρών» έναν «παντογνώστη» φίλο στην τσέπη του που θα τροφοδοτεί τα ατομικά του ενδιαφέροντα όσο κανείς άλλος. Η κοινωνικότητά μας θα γίνει πιο εύκολη από ποτέ.

Ή μήπως όχι; Ή μήπως κοιτάζουμε μια ερεβώδη δυστοπία που ο άνθρωπος οδηγείται σε μια όλο και μεγαλύτερή του απομόνωση; Σε μια υπαρξιακή του «καραντίνα»;

Το κουτί της Πανδώρας μόλις που ανοίγει. 

Στο μέλλον ο κόσμος μπορεί να γεμίσει από πάμπολλα «ψηφιακά φαντάσματα», κάνοντας πιο δύσκολη από ποτέ τη διάκριση μεταξύ αλήθειας και εικονικότητας (μεταξύ Είναι και Φαίνεσθαι). Η αναγνώριση της αλήθειας δεν ήταν ποτέ εύκολη υπόθεση αλλά στον καιρό της ΤΝ μπορεί να γίνει πιο δυσδιάκριτη από ποτέ άλλοτε.

Ας θυμηθούμε επιπλέον πως οι επόμενες γενιές θα είναι γηγενείς στον κόσμο της ΤΝ, ενώ εμείς είμαστε τώρα απλοί επισκέπτες. Είμαστε η τελευταία γενιά ανθρώπων που γεννήθηκε σε έναν κόσμο που δεν υπήρχε κάποτε το web και η ΤΝ.

Με αυτή τη ματιά ίσως θα ήταν γόνιμο οι «φίλοι ΤΝ» να περιοριστούν νομοθετικά για τους ανήλικους. Να μην μπορεί ένα παιδί 5 ή 10 ή 15 χρονών να έχει εικονικούς φίλους ΤΝ που θα μπολιάσουν τον νου του με ασάφεια και σύγχυση ως προς το τι είναι έμψυχο κι «αληθινό» και τι όχι. Φανταστείτε γενιές ανθρώπων που να δυσκολεύονται εφεξής να κάνουν αυτή τη διάκριση. Είναι ένα θέμα ηθικής (δηλ. φιλοσοφίας) της ΤΝ με πληθωρικές κοινωνικές προεκτάσεις που θα κληθούμε πολύ γρήγορα να κατανοήσουμε και να οριοθετήσουμε. 

Ένα ψηφιακό ιερατείο των Δελφών

Ένας ψηφιακός φίλος θα είναι μαζί κι ο ψηφιακός μας γραμματέας. Θα αποθηκεύει τα ίχνη μας στο web (απ’ τη ληξιαρχική μας πράξη γέννησης και τα email μας έως τα likes στα social media) γνωρίζοντας τις προτιμήσεις στην ψυχαγωγία, τις επαγγελματικές συνήθειες, τους κύκλους συναναστροφών, το ιατρικό μας ιστορικό όσο κανείς άλλος. Ο ψηφιακός φίλος δεν θα γνωρίζει μάλιστα μόνο εμάς. Αλλά κι ολόκληρες βιβλιοθήκες στατιστικών γνώσεων πάνω στο τι είναι πιο ωφέλιμο για την ψυχολογία και τη βιολογία γενικά του ανθρώπινου είδους.

Ο λόγος, οι γνώμες, που θα εξάγουν τότε οι αλγόριθμοι θα φαντάζει στα μάτια μας σοφός – σχεδόν θεϊκός. Και τότε θα μοιάζει σχεδόν παράλογο να μην ανατρέχουμε στις πολύτιμες συμβουλές τους.

H ανθρώπινη φύση ήδη αποζητά τη συμβουλευτική και την αυτογνωσία στα πιο απίθανα μέρη: από το καθημερινό ωροσκόπιο που διαβάζουν βουλιμικά μυριάδες, μέχρι αμφιβόλου ποιότητας best-sellers «αυτό-βελτίωσης» και σοβαρούς ψυχολόγους. Δεν θα καταφεύγουν νομίζετε σε έναν σύμβουλο ΤΝ που θα γνωρίζει την προσωπικότητά τους καλύτερα απ’ ό,τι οι ίδιοι γνωρίζουν τον εαυτό τους;

Ήδη κυβερνήσεις, στρατοί, εταιρείες κι ακαδημαϊκά project αποζητούν την καθοδήγηση της ΤΝ επενδύοντας εκατομμύρια στους αλγόριθμους. Στο μέλλον αυτή η ροπή εκτιμάται μόνο πως θα γιγαντώνεται όσο βελτιώνεται όλο και περισσότερο η ΤΝ, που τώρα διανύει μόλις τα πρώτα της εμβρυικά στάδια. Στις ερχόμενες δεκαετίες ο Λόγος της ΤΝ είναι άγνωστο ποιους απροσπέλαστους, για εμάς τώρα, γαλαξίες γνώσεων θα έχει χτίσει.

Η ΤΝ ενδέχεται να μεταλλαχθεί έτσι σε ένα λυσιτελή συμβουλάτορα. Σε ένα νέο ψηφιακό «ιερατείο των Δελφών» όπου ο άνθρωπος θα καταφεύγει για καθοδήγηση πάνω σε κάθε προσωπικό, επαγγελματικό ή πολιτικό ζήτημα. Το κέντρο λήψης αποφάσεων είναι πιθανό να μετατοπιστεί απ’ τα μυαλά μας στα τσιπ σιλικόνης.

Αυτό φέρνει μεγάλες προκλήσεις στον διεθνή χάρτη. Πώς επιβιώνει π.χ. η Δημοκρατία; Αν οι πολιτικές μου θέσεις σε προσωπικό επίπεδο εκφράζονται καλύτερα από μια ΤΝ που έχω εκχωρήσει οικειοθελώς τις επιλογές μου, οι δημοκρατικές διεργασίες μπορεί κάποτε να φανούν παρωχημένες. Σε κυβερνητικό επίπεδο, αν οι καλύτερες αποφάσεις υποδεικνύονται όχι από εκλεγμένους πολιτικούς (ή από εντεταλμένους τεχνοκράτες) αλλά από πάγιους αλγόριθμους, ο πολιτικός φιλελευθερισμός πάει περίπατο.

Και τι γίνεται αν η ΤΝ κάνει λάθη στις αποκρίσεις της; Ήδη εξάλλου κάτι τέτοιο συμβαίνει (και όχι σπάνια). Ιδίως στο μέλλον όμως, όταν θα εμπιστευόμαστε ολοένα και πιο πολύ την ΤΝ, πώς θα γνωρίζουμε αν κάνει λάθη όταν εκείνη θα είναι όλο και πιο ισχυρή και ο τρόπος που θα λαμβάνει αποφάσεις όλο και πιο περίπλοκος και ακατανόητος για μας; Με ποια Data φορτώνουμε την ΤΝ ώστε οι αποκρίσεις της να είναι και σωστές και ηθικές;

Με ποιες πληροφορίες φορτώνουμε λόγου χάρη την ΤΝ για να ερμηνεύσει το «τι είναι ο άνθρωπος» και άρα τι είναι ωφέλιμο για εκείνον; Εμείς οι ίδιοι αδυνατούμε να μας ορίσουμε. Πώς κωδικοποιείται το «τι είναι ο εγκέφαλος;», «τι είναι η συνείδηση;», «τι είναι ο χρόνος» ή «τι είναι ο θάνατος;». Ο άνθρωπος παραμένει ένα πλάσμα τόσο αινιγματικό όσο (σχεδόν) ήταν πάντοτε. Αν φορτώσουμε τη ΤΝ με Big Data από ατελείς και στρεβλές βεβαιότητές μας, οι συμβουλές που θα μας δώσει θα είναι κι εκείνες ατελείς και στρεβλές.

Η ΤΝ δεν θα κρίνει στο μέλλον μόνο ποια είναι η καλύτερη ταινία που μπορούμε να δούμε στο Netflix όπως κάνει τώρα, ή το ποια είναι η καλύτερη διαδρομή που μπορούμε να ακολουθήσουμε με το αυτοκίνητο όπως κάνει σήμερα. 

Θα κρίνει και το ποια είναι η καλύτερη διαδρομή που μπορούμε να ακολουθήσουμε σε επίπεδο προσωπικό, συλλογικό και άρα πολιτικό. Το ζήτημα της διαχείρισής της έτσι είναι ένα από τα κορυφαία πολιτικά ζητήματα του καιρού μας.

Η κριτική διερεύνηση ερωτημάτων ηθικής όπως αυτά γύρω από την ΤΝ είναι ίσως μια από τις πιο κρίσιμες αποστολές της πολιτικής, της νομικής, της παιδαγωγικής και της ίδιας της τεχνολογίας στον 21^ο αιώνα. Ο (υπερ)ανθρώπινος λόγος του ChatGPT αρχίζει να γράφει μόλις την πρώτη παράγραφο απ’ ό,τι ακολουθεί. 

Η τεχνολογία οργώνει με φρενήρεις ρυθμούς έναν κόσμο όπου η ΤΝ αποκτά νέες «θεϊκές» δυνάμεις που ως τέτοιες θα χτίσουν νέες ιδεολογίες, νέες θεολογίες, νέες οιονεί θρησκείες. Οι νέες θρησκείες δεν θα ξεπηδήσουν όμως τώρα από τους ναούς της αρχαίας Αθήνας ή της Ιερουσαλήμ, αλλά από εργαστήρια όπως της Silicon Valley ή του ΜΙΤ. Εκεί όπου ένας νέος, πανταχού παρών και παντογνώστης Λόγος ΤΝ αρχίζει να αναβλύζει.

Χορευτικά δρώμενα