•Οι δικαστες δεν πατούν στο δάπεδο είναι στην έδρα μεταξυ Θεου και ανθρώπων δήλωσε ο κ.Ισιδώρος Ντογιάκος.Το τι εκπέμπει η δήλωση αυτή το σχολίασαν πολλοί δεν έχω κάτι να προσθέσω.
Σημειώνω όμως ότι προσφέρει μια ενδιαφέρουσα,σημαίνουσα,μεταφυσική εξήγηση.
Όταν κάνουν τρία χρόνια να βγάλουν μια απόφαση δεν φταίνε αυτοί.Είναι θέλημα Θεού.Ο Θεός καθυστερεί να τους ψιθυρίσει.Και ποιος βλάσφημος μπορεί να κρίνει το Θεό.Άγνωσται αι βουλαί του Κυρίου.
•Αντίθετα όταν σε κάποια θέματα ,γνωστά τοις πάσι,αποφασίζουν με τη ταχύτητα του φωτός αυτό συμβαίνει όταν επείγεται ο Θεός.
•Στις παλαιές στερεοτυπίες των εμμαρτύρων καταθέσεων αναφερόταν. «Άλλο δεν έχω να προσθέσω και γράμματα γνωρίζω και ούτω είη μοι ο Θεός βοηθός και το ιερόν Αυτού Ευαγγέλιον».

Πάνος Μπιτσαξής

photo by dessypris nick

Του Άγη Βερούτη 

Για κάποιον αδιόρατο λόγο, μεγάλη πλειοψηφία ανθρώπων γύρω μας έχουν πειστεί ότι η επαπειλούμενη κατάργηση των μετρητών ανά τον κόσμο είναι “καλή”.

Χωρίς πολλή σκέψη, παραδίδουν αδιαμαρτύρητα τον έλεγχο της ρευστότητας τους σε ένα σάπιο σύστημα διακυβέρνησης που έχει τη δυνατότητα να δεσμεύσει τα όλα περιουσιακά στοιχεία τους με το πάτημα ενός κουμπιού, με απλή διοικητική πράξη: δηλαδή την ατομική απόφαση ενός δημοσίου υπαλλήλου (υπουργείου ή δημοτικής αρχής) να τους εκμηδενίσει την οικονομική υπόσταση, χωρίς δικαστική απόφαση, χωρίς έλεγχο από κάποιον ανώτερο εκλεγμένο, χωρίς να νοιάζονται ποιοι και πόσοι καταστρέφονται με κάθε μια τέτοια απόφαση.

Αντίθετα, σε χώρες με λειτουργική δημοκρατία και μηχανισμούς του δημοσίου όπως η Ελβετία, τα μετρητά είναι επιθυμητά από το 70% του πληθυσμού, ενώ στο σχετικό άρθρο του 2019 στο BBC ένας 44χρονος λέγει: Cash is more tangible, he feels: “You can be sure you own it.” 

Και εκεί έγκειται η χρησιμότητα των μετρητών, τόσο για τη διασφάλιση του πραγματικού ιδιοκτησιακού δικαιώματος του ρευστού, όσο και για την προστασία του από αυθαίρετες ενέργειες δέσμευσής του, τόσο από τράπεζες, όσο και από δημόσιες υπηρεσίες. Παράδειγμα του πρώτου είναι τα ελληνικά capital controls του 2015 όσο και τα κυπριακά, όπου εκεί εκτός από την πρόσβαση στα χρήματά τους, οι πελάτες των Κυπριακών Τραπεζών έχασαν και το 50% των αποταμιεύσεών τους. 

Στην Ελλάδα η δέσμευση και κατάσχεση των αποταμιεύσεων γίνεται με απλή διοικητική πράξη ενός δημοσίου υπαλλήλου, όπως ανακάλυψαν τον περασμένο Δεκέμβριο περί τους 1.500 δημότες του δήμου Αμαρουσίου.  Λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα ένας υπάλληλος του δήμου, κατά τους Αντιδημάρχους “χωρίς δική τους έγκριση”, αποφάσισε να δεσμεύσει τους λογαριασμούς 1.500 δημοτών με επιστολή στις τράπεζες, και όπου πχ μια οφειλή των €300 (που μπορεί να μην είχε καν ενημερωθεί ο οφειλέτης) μετατράπηκε σε €600 με αυθαίρετες προσαυξήσεις σχεδόν 100%, και κατέληξε να δεσμεύσει τους λογαριασμούς του σε όλες τις τράπεζες, με καταθέσεις αρκετές δεκάδες φορές παραπάνω από την οφειλή, ακόμη και με την προσαύξηση!

Ποιος, θα μου πείτε, θα κινήσει νομική διαδικασία για €300 και θα πληρώσει δικηγόρο για να πάρει πίσω τα χρήματά του, ιδιαίτερα καθώς μπορεί να περιμένει και 10 χρόνια για να βγει η τελική απόφαση.

Το γεγονός ότι με τις διαδικασίες της εποχής του μνημονίου που παραμένουν και σήμερα, το Ελληνικό Κράτος συνεχίζει να λειτουργεί με τη συλλογιστική του χουντικού “Αποφασίζομεν και Διατάσσομεν!!”, συμπεριφέρεται στον πολίτη σαν να μην έχει δικαιώματα, ή βασικές ανθρώπινες ελευθερίες, όπως εκείνη της δικαστικής απόφασης πριν ένας δημόσιος υπάλληλος αποφασίσει να δεσμεύσει 1.500 λογαριασμούς μια βδομάδα πριν τα Χριστούγεννα, ειδικά καθώς φημολογείται ότι ο Δήμος είχε ανείσπρακτα από το κράτος που ανέρχονταν σε δεκάδες εκατομμύρια ευρώ.

Παραδείγματα σαν αυτά υπάρχουν χιλιάδες στην προηγούμενη δεκαετία (οκ ίσως όχι τόσο αυθαίρετα όπως αυτό που ανέφερα), τα οποία οδήγησαν στην απόσυρση δισεκατομμυρίων ευρών από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα στην προηγούμενη δεκαετία, τα οποία επέστρεψαν σιγά-σιγά πίσω τη διάρκεια της θητείας της παρούσας κυβέρνησης. 

Όμως, η προοπτική επιστροφής μιάς λεγόμενης “προοδευτικής διακυβέρνησης”, με σχηματισμό κυβέρνησης ηττημένων στις εκλογές, με τα χρήματα σε ηλεκτρονική μορφή πλην για συναλλαγές ως €500 (μπορεί να έχει πάει και στα €300 στο μεταξύ απ’ όσο γνωρίζω), και με ελέγχους αποτροπής σε οποιονδήποτε να πράξει όπως η μητέρα της τότε Υπουργού κ. Βαλαβάνη να βγάλει €200.000 από την τράπεζα μια μέρα πριν τα capital controls, ξαναφέρνει εφιαλτικές στιγμές στο μυαλό, με κόσμο να κλαίει χάμω, δίπλα στα ΑΤΜ.

Ακόμα χειρότερα, σκεφτείτε να αποφασίσουν μετά τις πρώτες (και πιθανόν μοναδικές εκλογές) όλα τα ελληνικά αντιπολιτευτικά κόμματα, να ψηφίσουν με 180 βουλευτές απλή αναλογική ΚΑΙ στις επόμενες εκλογές, οπότε θα μπούμε σε μια περίοδο ακυβερνησίας με αδύναμες κυβερνήσεις της αριστεράς, όπως πέρασε η Ιταλία στις δεκαετίες ‘70-’80, αλλά με γείτονα την αναθεωρητική Τουρκία, και όλους τους υποψήφιους επενδυτές στην Ελλάδα σε άτακτη φυγή.

Ευτυχώς, βέβαια για τις αποταμιεύσεις, εγκαίρως ανακαλύφθηκαν τα κρυπτονομίσματα που ΙΣΩΣ προσφέρουν μια στοιχειώδη προστασία από τις αυθαιρεσίες διεφθαρμένων συστημάτων κρατικής επιβολής, αν και αυτά χάρη στη μεθοδική υπονόμευση μέσω απατεώνων όπως η FX bank και λοιπών κρατικών κανονισμών που προσπαθούν να τα ελέγξουν, ίσως αποτελούν καταφύγιο μόνον για κάποιους που είναι διατεθειμένοι να διακινδυνεύουν να τα χάσουν όλα αν η υπονόμευση πιάσει.

Η συζήτηση για το πόση πραγματικά ελευθερία έχει μια κοινωνία που όλα τα περιουσιακά όλων των πολιτών, ακίνητα και ρευστά, ελέγχονται κεντρικά, υπηρεσιακά, χωρίς δικαστικές αποφάσεις, και προπάντων με πρόσφατη νομοθεσία που απαγορεύει στους πολίτες να κάνουν αναγκαστικά μέτρα εναντίον του Ελληνικού Κράτους, τείνει να κλείσει χωρίς να έχει καν αρχίσει. 

Μια χώρα όπως η δική μας όπου το κράτος παίρνει όσα και όποτε θέλει χωρίς να μεσολαβήσει δικαστής, ενώ οι πολίτες απαγορεύεται από το νόμο να εκτελέσουν απαίτησή τους από το Κράτος, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ, η επαπειλούμενη κατάργηση των μετρητών ισοδυναμεί με την κατάργηση των περιουσιακών δικαιωμάτων των Ελλήνων.

Σκεφτείτε μια κυβέρνηση μιας αλλοπρόσαλλης μειοψηφίας να αποφασίζει μέσω μιας κατασκευασμένης κατηγορίας να κατασχέσει τα περιουσιακά των πολιτικών της αντιπάλων με απλές διοικητικές αποφάσεις, και σε προσωπικό επίπεδο των βουλευτών, και σε επίπεδο κομματικών τραπεζικών λογαριασμών! Σας θυμίζει τίποτα; Πχ κάτι με όνομα φαρμακευτικής και με κατασκευασμένους μάρτυρες;

Σκεφτείτε απλά πώς κατάφερε να αποδεκατίσει την ελληνορθόδοξη κοινότητα της Τουρκίας ο Κεμάλ Ατατούρκ βάζοντας υπερβάλλοντες φόρους ιδιοκτησίας σε εκείνους που δεν αλλαξοπίστησαν στο Μωαμεθανισμό, πώς αποδεκάτισε ο Κατρούγκαλος τη μεσαία τάξη με την υπερφορολόγηση μέσω εισφορών και τελική φορολόγηση πάνω από 100% των εσόδων για μια κατηγορία εισοδημάτων, πως αποδεκάτισε την οικοδομή το ΦΠΑ 24% επι των σπιτιών του Αλογοσκούφη και το ΕΕΤΗΔΕ του Βαγγέλη Βενιζέλου που μετονομάστηκε σε ΕΝΦΙΑ. 

Σκεφτείτε τα Τεκμήρια (που συνεχίζουν να ισχύουν και σήμερα) για 120 τετραγωνικά και ένα αυτοκίνητο 1980 κυβικών να γίνουν €30.000 το χρόνο, και κάποιος που βγάζει €15.000 να πρέπει να πληρώσει αυτό το φόρο και να ζήσει κιόλας, και χωρίς να μπορεί να πληρώσει μετρητά, και με τους λογαριασμούς του δεσμευμένους για πάντα. 

Είναι αυτός πολίτης, ή μήπως είναι σκλάβος;

Μήπως οι Ελβετοί και οι Γερμανοί που διαφυλάσσουν τη χρήση των μετρητών τους, ξέρουν κάτι παραπάνω από εμάς;

Σκεφτείτε τώρα ένα σύστημα Τεχνητής Νοημοσύνης όπως αυτό που μας δώρισαν οι φίλοι μας οι Γερμανοί το 2018, να μπλοκάρει αυθαίρετα όλα τα περιουσιακά στοιχεία ενός φορολογουμένου, χωρίς καν να ξέρουν οι χρήστες του πώς πήρε αυτή την απόφαση, χωρίς καν να ξέρουν οι κατασκευαστές του πώς λειτουργεί (τα συστήματα ΤΝ δεν είναι ακόμα αντιληπτό πως δουλεύουν ούτε καν από τους αρχιτέκτονές τους).

Γιατί, άραγε, οι ίδιοι οι Γερμανοί δεν τολμούν να χρησιμοποιήσουν το σύστημά τους ενάντια στους δικούς τους Γερμανούς πολίτες;

Αυτά είναι πολύ επικίνδυνες εξελίξεις για μια χώρα όπως η δική μας, χωρίς λειτουργική δικαιοσύνη, όπου οι δημόσιοι υπάλληλοι οι οποίοι λαμβάνουν αυτές τις αποφάσεις δεν έχουν καν απόδοση ευθυνών, αλλά απλά έχουν μονιμότητα και ασυλία από τυχόν λανθασμένες αποφάσεις τους που μπορούν να καταστρέψουν τον οποιονδήποτε βρίσκεται στην δικαιοδοσία τους: δηλαδή όλους!

Έπρεπε προ πολλού να κάνουμε μια δημόσια συζήτηση για το τί θα κάνουμε ως κοινωνία με τα μετρητά, με δημοψήφισμα όπως οι Ελβετοί, και να δεσμευτούν οι αρχές που ψηφίζουμε ως πολίτες ότι θα τηρήσουν τις αποφάσεις που θα ληφθούν από όλους. Το “honey I closed the banks” ενός υποτιθέμενου μελλοντικού χαριεντιζόμενου λεβεντομ@λ@κ@, σε μια κοινωνία χωρίς μετρητά θα μας επιστρέψει στην παλαιολιθική εποχή, όπου έδινες 3 αυγά για 5 μήλα.

Δυστυχώς τόσο η γραφειοκρατία των Βρυξελλών, όσο και η νομενκλατούρα της δημόσιας διοίκησης της Ελλάδος και σύσσωμη η Αριστερά, αδιαφορεί προκλητικά για το τί σκέφτονται, τί θέλουν και τί χρειάζονται οι πολίτες τους. 

Σκεφτείτε απλά πώς για το γεγονός ότι λένε ότι πιάσανε την Καϊλή με την κατσίκα στην πλάτη (€600.000 μετρητά στο σπίτι της, που θα μπορούσαν να είναι μια μπάρα 10 κιλών χρυσού βαμμένο αγαλματάκι στο σαλόνι της) τα παιδιά σας ή εσείς οι ίδιοι θα είστε δέσμιοι μιας λάθος απόφασης από ένα σύστημα Τεχνητής Νοημοσύνης που κανείς δεν καταλαβαίνει πως έβγαλε αυτή την απόφαση. Ή από το επόμενο “honey I closed the banks” ενός ανεγκέφαλου πολιτικού που το ίδιο του το κόμμα τον εξοβέλισε. Σκεφτείτε ότι το επωαζόμενο CBDC που στοχεύει να είναι το ψηφιακό ευρώ έχει τις ίδιες βάσεις φιλοσοφίας και λειτουργίας του συστήματος IOU που ήθελε να εγκαταστήσει ο Γιάνης (με το ένα “νι”) όταν έκλεισαν οι τράπεζες

Σκεφτείτε ότι με αυτό οι ιδιωτικές τράπεζες δεν θα είναι πια απαραίτητες, και το κάθε κράτος θα έχει κεντρικό έλεγχο των νομισματικών αποθεμάτων του, της δανειακής ικανότητας εκάστου ενός εκ των πολιτών του, χωρίς καμία ιδιωτικότητα για κανέναν και για όλες τις συναλλαγές όλων των χρηστών του νομίσματος! 

Ή σκεφτείτε να μην είναι καν το κράτος αλλά μια μακρινή Κεντρική Τράπεζα ίσως στην Φρανκφούρτη, που θα αποφασίζει για εσάς χωρίς εσάς εδώ στις παρυφές!

Όσο για την μεγάλη διαφθορά, θα συνεχίσει να γίνεται παγκοσμίως όπως γινόταν ως τώρα, με ράβδους χρυσού, με ανοίγματα λογαριασμών στις Ανδόρες και τον Παναμά, με ανώνυμες μετοχές και με μεταβιβάσεις ακινήτων σε εικονικές τιμές… Δεν αποτελεί πραγματικά δικαιολογία η καταπολέμηση της διαφθοράς με την κατάργηση των μετρητών!

Μήπως πρέπει, επιτέλους, να μιλήσουμε για τα μετρητά;

Η ελευθερία των δυτικών κοινωνιών ίσως και να εξαρτάται από αυτή την κουβέντα.

Λέω, μήπως…

•Αφήνω στην άκρη τα όποια ιδεολογικά και εξετάζω τις στάσεις των «μικρών κομμάτων».Αυτών που κόπτονται για τη δικαιοσύνη της απλής αναλογικής.Ο ένας λέει.Το μόνο δίλλημα των εκλογών είναι το πόσο ισχυρό θα είναι το ΚΚΕ.Δηλαδή αν το ΚΚΕ αντί για 5% θα εχει 8%.Ο έτερος με τις αλοιφές,τη θρησκεια κλπ.Δεν συνεργάζομαι με κανέναν και ποτέ. «Προχωράμε μπροστά».Ο τρίτος.Να μου κοπεί το χέρι από τον ώμο.Μόνο αν γίνει η παγκόσμια επανάσταση και ανατραπεί η νέα τάξη πραγμάτων.Κοινή συνισταμένη.Θελουμε αναμπουμπουλα,σαματά.αδιέξοδο.Όπως οι λύκοι που τοτε μόνο χαίρονται.Δεν με εκπλησσει καθόλου.Είμαστε μικρός τόπος.Ξέρουμε καλά τα πρόσωπα,τους λόγους και τα κινητρα.Κίνητρα διαφορετικής προέλευσης αλλά κατ αποτέλεσμα κοινά.
•Αυτά τα κόμματα τα επιλέγει το 15% των Ελλήνων.Δηλαδή 1.000.000 πολιτες.Αφήνω στην άκρη τους νεοναζί γιατί είναι μια εντελως διαφορετική συζήτηση.Ένα ακόμα 5%.Πως σκέπτονται όλοι αυτοί;Με εξαίρεση κάποιους ιδεολόγους στο χώρο του ΚΚΕ,οι άλλοι έχουν ένα κοινό μοτίβο.Δεν με νοιάζει.Να μη το πω αγοραία για λόγους ευπρεπείας.Ας καεί το πελεκούδι.Δεν έχω τίποτα να χάσω και τίποτα να κερδίσω.Μα;δεν έχει μα.Όλοι τους με «γράφουν» τους «γράφω» κι εγώ.Ρε παιδιά αυτό εκείνο η δουλειά σου,το μέλλον σου;Ποια δουλειά;6 κατοστάρικα;Ποιό μέλλον;δεν υπάρχει μέλλον.Κάποιος πρέπει να μιλάει για μας.Κάποιος πρέπει να τους ζορίσει.Όλοι κοιτάνε τη πάρτη τους.Τι θα αρπάξουν.Τέλος συζήτησης.
•Είναι δυο κατηγορίες οι ανθρωποι αυτοί.Η μια δυστυχως έχει τα δικια της.Είναι οι ανθρωποι που περιθωριοποιούνται χωρίς να «φταίνε».Νέοι χωρίς προοπτική,ηλικιωμένοι σε αδιέξοδο,εργαζόμενοι κάθε ηλικίας που αγκομαχάνε.Αν δεν το δεις αυτό είσαι σε ροζ συννεφάκι.Αυτοί οι πολιτες είναι το ποο σοβαρό και φλέγον ζήτημα σε όποιον σκέπτεται με ορους ουσίας.Αδιάφορο αν είναι δεξιος,κεντρώος η αριστερός.Αυτοί όλοι είναι καρπός των συστημικών αποτυχιών κσι των χρόνιων παθογενειών.
•Υπάρχει και μια άλλη όμως κατηγορία «επαναστατών» που όταν τους ακους θες να τους πάρεις με τις πέτρες.Ξέρω ανθρώπους που δεν έχουν πληρωσει στη ζωή τους ένα ευρώ φόρο,βγάζουν ένα σκασμό μαύρα κι άραχλα και διαμαρτύρονται για το ΕΣΥ,τη παιδεία,τους δρόμους κλπ.Και είναι εναντίον του «συστήματος» που τους δυναστεύει.Συνταξιούχες από τα 45 τους με ευεργετικές διατάξεις που πίνουν καφέ όλη μέρα να μου μιλουν για το Βαρουφάκη και την Ανταρσύα.Ευνοημένους από ρουσφέτια να «επαναστατούν».Διάφορους αργόσχολους με περιουσίες που καταγγέλουν τη διαφθορά του συστήματος και ονειρεύονται τη ρήξη.Μη νομίζετε πως είναι λίγοι όλοι αυτοί.Καθόλου λίγοι.
•Όλοι τους δεν θέλουν «κανένα» για πρωθυπουργό.Όποιον και να τους πεις το ίδιο θα απαντήσουν.Ο τόπος θα παει μπροστά μόνο αν γίνουν πρωθυπουργοί οι ίδιοι.

Πάνος Μπιτσαξής

Το αγροτόσπιτο είναι σκεπασμένο εδώ και και 50 χρόνια από τα τα νερά της λίμνης Μόρνου.

Η καταστροφή του Τσερνόμπιλ

Ήταν ξημερώματα της 26ης Απριλίου 1986 όταν οι εργαζόμενοι στον πυρηνικό σταθμό «Βλαντιμίρ Ίλιτς Λένιν», στο Τσέρνομπιλ της Ουκρανίας, άρχισαν τις προγραμματισμένες εργασίες για ένα πείραμα…

Ήταν ξημερώματα της 26ης Απριλίου 1986 όταν οι εργαζόμενοι στον πυρηνικό σταθμό «Βλαντιμίρ Ίλιτς Λένιν», στο Τσέρνομπιλ της Ουκρανίας, άρχισαν τις προγραμματισμένες εργασίες για ένα πείραμα, που σκοπό είχε να ελέγξει τα συστήματα ασφαλείας, αλλά οδήγησε στο μεγαλύτερο πυρηνικό ατύχημα.

Στο πλαίσιο του πειράματος αυτού, οι τεχνικοί έκλεισαν τα αυτόματα συστήματα ρύθμισης της ισχύος της τέταρτης μονάδας του σταθμού, καθώς και τα συστήματα ασφαλείας, αφήνοντας ωστόσο τον αντιδραστήρα να λειτουργεί με το 7% της ισχύος του. Στη 1:23 το πρωί, η αλυσιδωτή αντίδραση στον τέταρτο αντιδραστήρα προκάλεσε διαδοχικές εκρήξεις, οι οποίες τίναξαν στον αέρα το ατσάλινο κάλυμμα του αντιδραστήρα, βάρους χιλίων τόνων. Τεράστιες ποσότητες ραδιενεργού υλικού σκορπίστηκε στον αέρα, μέσω του οποίου μεταφέρθηκε στις γύρω περιοχές με ταχείς ρυθμούς.

Στις 28 Απριλίου, σουηδικοί σταθμοί παρατήρησης άρχισαν να καταγράφουν υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας και απαίτησαν μια εξήγηση. Παρότι η σοβιετική κυβέρνηση αποπειράθηκε αρχικώς να συγκαλύψει το γεγονός, αναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι υπήρξε ένα «μικρό ατύχημα».

Επί δέκα ημέρες, τα φλεγόμενα πυρηνικά καύσιμα απελευθέρωναν στην ατμόσφαιρα εκατομμύρια ραδιενεργά στοιχεία, σε ποσότητα που αντιστοιχεί σε 200 βόμβες σαν αυτή της Χιροσίμας. Ραδιενεργός σκόνη απλώθηκε πάνω από την Ευρώπη και μέχρι το Βόρειο Πόλο. Χρειάστηκαν 7.000 τόνοι μετάλλου και 400.000 κυβικά μέτρα σιδηροπαγούς σκυροδέματος, προκειμένου να θαφτούν οι εκατοντάδες τόνοι πυρηνικών καυσίμων και ραδιενεργών συντριμμιών μέσα σε μια σαρκοφάγο.

Επισήμως, 31 άνθρωποι πέθαναν λίγο μετά την έκρηξη. Όμως, από το 1986 έως σήμερα έχουν χάσει τη ζωή τους περισσότεροι από 25.000 στρατιώτες και πολίτες από την Ουκρανία, τη Ρωσία, τη Λευκορωσία και άλλες Δημοκρατίες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, οι οποίοι εστάλησαν στις εργασίες αποκατάστασης του σταθμού. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, περίπου 8,4 εκατομμύρια άνθρωποι στις τρεις αυτές χώρες έχουν εκτεθεί στη ραδιενέργεια, από την οποία έχει μολυνθεί έκταση 150.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, ίση με τη μισή έκταση της Ιταλίας. Τετρακόσιες χιλιάδες άνθρωποι εγκατέλειψαν τις εστίες τους, αλλά περίπου 6 εκατομμύρια εξακολουθούν να ζουν σε μολυσμένες ζώνες.

Οι ακριβείς λόγοι που οδήγησαν σ’ αυτή την τραγωδία παραμένουν άγνωστοι. Διαφαίνεται, όμως, ότι σημαντικό ρόλο έπαιξε μία σειρά αλυσιδωτών παραγόντων, όπως τα ανεπαρκή συστήματα ασφαλείας και προστασίας του αντιδραστήρα, καθώς και οι λανθασμένοι χειρισμοί (ίσως και χωρίς σχετική εξουσιοδότηση) των ελλιπώς καταρτισμένων εργαζομένων.

Το μοιραίο εργοστάσιο του Τσερνόμπιλ έκλεισε οριστικά το Δεκέμβριο του 2000, ύστερα από διεθνείς πιέσεις που δέχθηκε η κυβέρνηση της Ουκρανίας και υπό το φόβο νέων πιθανών εκρήξεων στους πεπαλαιωμένους αντιδραστήρες του.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/

Εκτός από την παρθένα φύση της, αυτό που καθιστά την Τουρκία έναν ξεχωριστό βιώσιμο ταξιδιωτικό προορισμό είναι ο πλούτος και η ποικιλομορφία των τοπικών πολιτισμικών παραδόσεών της.

Ένα σημαντικό στοιχείο της μοναδικής τουρκικής κληρονομιάς αφορά τη λαϊκή αρχιτεκτονική της χώρας. Από τα άφθονα παραδοσιακά κτίσματα της Τουρκίας, τα «σπίτια με τα κουμπώματα» συγκαταλέγονται στα πλέον ενδιαφέροντα. Αυτές οι γραφικές κατοικίες, κατασκευασμένες από ξύλο και πέτρα, βρίσκονται στο χωριό Ορμάνα, στους πρόποδες της Οροσειράς του Ταύρου στην περιοχή της Αττάλειας, την καρδιά της τουρκικής Ριβιέρας.

Τα παραδοσιακά κτίσματα του χωριού Ορμάνα

Τα «σπίτια με τα κουμπώματα», που ξεχωρίζουν ως δείγματα λαϊκής αρχιτεκτονικής, συγκαταλέγονται στα πλέον βιώσιμα παραδείγματα της τοπικής αρχιτεκτονικής της Τουρκίας. Υπάρχουν περίπου 300 τέτοια σπίτια στο χωριό Ορμάνα και στη γύρω περιοχή. Τα κτίσματα, των οποίων η κατασκευή συνδυάζει σύστημα δόμησης βασισμένο σε ξύλινο σκελετό και λίθινη τοιχοποιία, χτίστηκαν χωρίς τη χρήση επιχρίσματος (σοβάς). Ο ξύλινος σκελετός είναι κατασκευασμένος από ξύλο κέδρου και τρέμιθου της περιοχής. Οι πέτρες συγκρατούνται χάρη στα ξύλινα στοιχεία και αυτά με τη σειρά τους σταθεροποιούνται με τη χρήση κάθετων δοκών από κέδρο.

Τα κτίσματα αποκαλούνται «σπίτια με τα κουμπώματα», επειδή τα εμφανή μέρη του ξύλινου σκελετού (ξυλοδεσιές) μοιάζουν με κουμπώματα. Αυτές οι κατασκευές παρουσιάζουν εξαιρετική αντοχή σε σεισμούς, καθώς οι πέτρες της λιθοδομής μπορούν να μετακινούνται ελαφρώς κατά τη διάρκεια των αναταράξεων της γης. Επιπλέον, επηρεάζονται ελάχιστα από τις διαφορές της θερμοκρασίας: διαθέτουν πολύ παχείς τοίχους, γεγονός που διασφαλίζει ότι το εσωτερικό τους παραμένει ζεστό τον χειμώνα και δροσερό το καλοκαίρι. Οι κατοικίες αυτές, που δεν απαντούν σε καμία άλλη περιοχή της Ανατολίας, είναι δίπατες. Το ισόγειο χρησιμοποιούνταν παραδοσιακά ως στάβλος ή χώρος αποθήκευσης ζωοτροφών, ανάλογα με την αγροτική παραγωγή και τις ανάγκες των οικόσιτων ζώων.

Σήμερα, ορισμένα από τα «σπίτια με τα κουμπώματα» έχουν αποκατασταθεί και χρησιμοποιούνται ως boutique ξενώνες. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής σας στο χωριό Ορμάνα, μπορείτε να διαμείνετε σε έναν από αυτούς τους αυθεντικούς ξενώνες, να βυθιστείτε στην ατμόσφαιρα της περιοχής και να απολαύσετε την εμπειρία του μοναδικού τρόπου ζωής του χωριού.

Δεκαετία 60 στο Στενό,στην γέφυρα του Μακρυγιάννη .

•Ο μεγάλος μύθος του πολιτικού συστήματος είναι τα προεκλογικά προγράμματα και οι γενικότητες τους
•Στη πράξη αρχή ανδρα-και γυναίκα-δεικνυσι.Το τι κάνεις όταν έχεις την εξουσία στα χέρια σου.Τα άλλα είναι για να περνάμε την ωρα μας.Ο φίλος μου Θόδωρος Πάγκαλος με τη καυστική παντα διάθεση μου έλεγε ότι τα προεκλογικά προγράμματα είναι κάτι βαρετά κειμενα που κανεις δεν ξέρει ποιος τα έγραψε,κανεις δεν τα έχει διαβάσει και δεν εφαρμόζονται ποτέ.
•Στην ουσια η χωρα προοδεύει η οπισθοδρομεί σε μεγάλο βαθμό από τα «μικροπράγματα».Από το πως λειτουργεί η χώρα σε χιλιάδες επιμέρους τομείς.
•Ένα μικρό παράδειγμα τα υδροπλανα.Τα ακούω και δεν τα βλεπω 10 χρονια και παραπάνω.5 εταιρείες έχουν εκδηλώσει επενδυτικο ενδιαφέρον.Για τη θάλασσα και για τις λίμνες.Η αναπτυξιακή διάσταση ιδιως για τα νησιά προφανής.Δεν έχουν όμως δοθεί οι άδειες για τα υδατοδρόμια.Γιατί;Στο ένα διαφωνεί η Κτηματική υπηρεσία του Δημοσίου.Στο άλλο η αρχαιολογική υπηρεσια.Στο τρίτο εκκρεμεί προσφυγή στο ΣΤΕ του συνδέσμου ψαράδων και τα ζώα μου αργά.Τι να τα κάνω τα λόγια για τη σημασία της νησιωτικότητας και τα προγράμματα;
•Η γιαγιά μου η Φιλώ,κοσμοπολίτισσα,είχε ταξιδεψει με υδροπλάνο από τη Κωνσταντινουπολη στο Φάληρο το 1928.Ταξιδι 9 ωρών με στάση στη Σύρο.Τώρα περιμένουν να ξεκουνηθει η Κτηματική Υπηρεσία για την άδεια στον Άλιμο.Τοτε έναν αιώνα πριν δεν είχαν άδεια είχαν όμως υδροπλάνα.

Π Μπιτσαξής

Το πρωινό της 25ης Απριλίου του 1915, 15.000 άπειροι αυστραλοί και νεοζηλανοί στρατιώτες, κατόπιν διαταγής των άγγλων αξιωματικών τους, αποβιβάστηκαν στις ακτές της Καλλίπολης στα Δαρδανανέλια…

Αποφράδα ημέρα η 25η Απριλίου 1915 για την Αυστραλία, αλλά και ημερομηνία – σταθμός για τη σφυρηλάτηση της εθνικής της ενότητας.

Το πρωινό της 25ης Απριλίου του 1915, 15.000 άπειροι αυστραλοί και νεοζηλανοί στρατιώτες, κατόπιν διαταγής των άγγλων αξιωματικών τους, αποβιβάστηκαν στις ακτές της Καλλίπολης στα Δαρδανανέλια, κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Στόχος τους να καταλάβουν τα Στενά και να επιτρέψουν στους ρώσους συμμάχους τους στην «Αντάντ» να περάσουν με τα πλοία τους τον Ελλήσποντο και να ανοιχτούν στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο.

Παρά το γεγονός ότι ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος δεν απειλούσε άμεσα την εδαφική ακεραιότητα της Αυστραλίας, η τότε κυβέρνηση της χώρας αποφάσισε, ως μέλος της βρετανικής κοινοπολιτείας και λόγω συνταγματικής της υποχρέωσης απέναντι στη Μεγάλη Βρετανία, να λάβει μέρος στον πόλεμο. Στην Καλλίπολη θα ήταν η πρώτη φορά που η νεοσύστατη Αυστραλιανή Αυτοκρατορική Δύναμη, όπως ονομάστηκε η στρατιωτική δύναμη των Αυστραλών που στάλθηκε στην Ευρώπη, θα έπαιρνε μέρος σε πολεμική αναμέτρηση.

Όλα ξεκίνησαν ένα πρωινό του Νοεμβρίου του 1914, όταν από το λιμάνι Όλμπανι της Δυτικής Αυστραλίας έφυγαν η 1η Μεραρχία Πεζικού και η 1η, η 2η και η 3η Ελαφρά Ταξιαρχία Ιππικού. Αρχικά ήταν προγραμματισμένο να ταξιδέψουν στη Βρετανία, όπου και θα εκπαιδεύονταν. Η έλλειψη υποδομής, όμως, είχε ως αποτέλεσμα να μεταφερθούν σε εκπαιδευτικά στρατόπεδα των συμμαχικών δυνάμεων στην Αίγυπτο. Παρέμειναν εκεί για περίπου τρεις μήνες. Εν τω μεταξύ, έφταναν στην Αίγυπτο και άλλοι αυστραλοί στρατιώτες.Στις αρχές Μαρτίου του 1915 δόθηκε η ειδοποίηση από την κεντρική διοίκηση των συμμαχικών δυνάμεων για την εκστρατεία κατάληψης των Στενών των Δαρδανελίων και η στρατιωτική δύναμη των Αυστραλών και Νεοζηλανδών θα χρησιμοποιούνταν γι’ αυτή την επιχείρηση. Στην Ελλάδα, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ελπίζοντας ότι η κατάληψη των Δαρδανελίων θα είχε ως αποτέλεσμα τη διεκδίκηση της Κωνσταντινούπολης έδωσε την άδεια στη Μεγάλη Βρετανία να χρησιμοποιήσει τη Λήμνο ως ναυτική βάση.

Έτσι, στις 4 Μαρτίου 1915 οι πρώτοι Αυστραλοί και Νεοζηλανδοί στρατιώτες από τις ANZAC (Australian and New Zealand Army Corps) πάτησαν για πρώτη φορά το πόδι τους σε ελληνική γη. Το λιμάνι του Μούδρου με τα απάνεμα νερά του, τους υποδέχτηκε. Η στεριά, όμως, δεν ήταν και τόσο φιλική γι’ αυτούς. Η ξερή γη, έντονο χαρακτηριστικό της Λημνιακής φύσης, οι γυμνοί λόφοι και η έλλειψη νερού δεν υπόσχονταν την καλύτερη διαμονή. Παρόλα αυτά, για πολλούς το ηφαιστειογενές τοπίο της Λήμνου ήταν ασυγκρίτως καλύτερο από την έρημο και τη ζέστη της Αιγύπτου. Οι πρώτες εντυπώσεις του στρατιώτη Τ. Α. Μάιλς για τους Έλληνες: «Οι κάτοικοι του νησιού ζουν σε πρωτόγονες συνθήκες. Έχουν μικρά σπίτια και αρκετοί από τους άνδρες φορούν προβιές αρνιών και περπατούν ξυπόλυτοι ή φορούν σκληρά παπούτσια».

Οι ξένοι στρατιώτες άρχισαν σιγά-σιγά να ξεθαρρεύουν και να συναναστρέφονται τους ντόπιους. Ο σηματωρός Ν.Κ. Χάρβεϊ γράφει στα απομνημονεύματά του: «Δεν είχαμε αρκετά ξύλα, σε αντίθεση με το αλκοόλ που ήταν μπόλικο, κάθε μαγαζί στη Λήμνο μέχρι το τέλος του Μαρτίου πουλούσε μπύρα και κονιάκ. Υπήρχε έλλειψη καύσιμων ξύλων. Οι κάτοικοι χρησιμοποιούσαν μικρά κομμάτια κάρβουνου για να μαγειρέψουν. Μετά ήρθε το Πάσχα τους και με μεγάλη περιέργεια παρακολουθούσαμε τον τρόπο με τον οποίο το γιόρταζαν. Οι καμπάνες των εκκλησιών τους χτυπούσαν συχνά και για δύο περίπου μέρες δεν σταματούσαν καθόλου. Την ημέρα του Πάσχα ήρθαν στο στρατόπεδο οι Έλληνες και μας πρόσφεραν κόκκινα αυγά και άλλα δώρα».Στις 20 Απριλίου 1915 το λιμανάκι του Μούδρου πλημμύρισε από πολεμικά πλοία των συμμαχικών δυνάμεων. Ο Τ. Α. Μάιλς γράφει: «Κανένα άλλο λιμάνι του κόσμου εκείνες τις μέρες δεν είχε περισσότερα πλοία απ’ αυτό το λιμανάκι της Λήμνου». Είχε έλθει η ώρα της μάχης. Οι Αυστραλονεοζηλανδοί ξεκίνησαν από την ελληνική γη το απόγευμα της 24ης Απριλίου για να επιτεθούν στην Καλλίπολη και να πάρουν τον έλεγχο των Στενών από τους Τούρκους.

Οι επιχειρήσεις, που κράτησαν έως τον Ιανουαρίου του 1916, στέφθηκαν από παταγώδη αποτυχία. Κάπου 2.000 Αυστραλοί βρήκαν τραγικό θάνατο εκείνο το πρωινό της 25ης Απριλίου 1915, αφού οι Τούρκοι, που ανήκαν στο αντίπαλο στρατόπεδο των «Κεντρικών Δυνάμεων», τους περίμεναν κρυμμένοι στις ακτές της Καλλίπολης και τους αποδεκάτισαν. Τους επόμενους μήνες άλλοι 11.000 αυστραλοί και νεοζηλανδοί στρατιώτες άφηναν την τελευταία τους πνοή στα μέρη εκείνα. «Χρειάστηκαν 10 χρόνια για να παρθεί η Αρχαία Τροία που βρισκόταν στα ίδια Στενά. Τώρα καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι να κατακτήσουμε τα Στενά αυτά» παραδέχτηκε ο στρατηγός της συμμαχικής δύναμης, σερ Ιαν Χάμιλτον, μετά την πρώτη μάχη στα Δαρδανέλια.

Η σφαγή στάθηκε αφορμή για να δημιουργηθεί κλίμα εθνικής ομοψυχίας στην Αυστραλία και να πάρει σάρκα και οστά το όνειρο της δημιουργίας του Αυστραλιανού έθνους. Το 1901 οι βρετανικές αποικίες της Αυστραλίας είχαν ενωθεί και είχαν δημιουργήσει το ομόσπονδο αυστραλιανό κράτος, που όμως δεν είχε ακόμα συνοχή, κάτι που του έδωσε η θυσία της Καλλίπολης.

Στην απόβαση της Καλλίπολης πήραν μέρος και 12 ελληνοαυστραλοί: ο δεκανέας Τζακ Μαρκ, ο υποδεκανέας Τζον Ζαβιτσάνος και οι στρατιώτες Πέρσυ Κουκουσάκης, Κώστας Αρώνης, Γιώργος Κρίτον, Ρόμπερτ Κρόκος, Άθα Χάλκας, Λεωνίδας Μανούσου, Γιώργος Πάπας, Πίτερ Ράντος, Ρόι Ραλφ και Αναστάσιος Ρεμπέα. Ο μόνος άτυχος υπήρξε ο 24χρονος μάγειρας Πίτερ Ράντος, που έπεσε στο πεδίο της μάχης.

Κάθε χρόνο στις 25 Απριλίου η Αυστραλία τιμά με εκδηλώσεις σε ολόκληρο τον κόσμο την επέτειο αυτή, με επίκεντρο την Καλλίπολη. Στη Λήμνο, όπου αποτέλεσε πέρασμα για την απόβαση της Καλλίπολης και πολλοί Αυστραλοί βρήκαν καταφύγιο μετά την καταστροφή, υπάρχουν δύο στρατιωτικά νεκροταφεία και ένα μνημείο για να θυμίζουν το πέρασμα των Αυστραλονεοζηλανδών από την ελληνική γη

Πηγή: https://www.sansimera.gr/a