Συντάκτης: Kostas Bertsias

Όταν πάψει να σε νοιάζει η γνώμη των άλλων θα είσαι ελεύθερος!!

Ο Warren Buffett θεωρείται ένας από τους καλύτερους επενδυτές όλων των εποχών, για αυτό και η ετήσια επιστολή του προς τους μετόχους της Berkshire Hathaway συγκεντρώνει πάντα μεγάλο ενδιαφέρον. Στις 144 σελίδες της φετινής επιστολής, ο «σοφός της Όμαχα» ανέλυσε, μεταξύ άλλων, το μυστικό της επιτυχίας του. Προσγειωμένος, όπως πάντα, ήταν αιφνιδιαστικά ειλικρινής.

«Τα ικανοποιητικά μας αποτελέσματα έχουν υπάρξει το προϊόν μιας ντουζίνας περίπου πραγματικά καλών αποφάσεων. Αυτό αντιστοιχεί σε περίπου μία κάθε πέντε χρόνια», έγραψε.

Ο δισεκατομμυριούχος επενδυτής αναφέρθηκε στα ποσοστά που έχει αγοράσει η Berkshire Hathaway στις Coca-Cola και American Express, που αποτελούν σημαντικό κομμάτι του ύψους 300 δισ. δολαρίων χαρτοφυλακίου μετοχών της.

Η εταιρεία του Buffett είχε επενδύσει αρχικά 1,3 δισ. δολάρια στην Coca-Cola, με τη θέση αυτή να αξίζει 25 δισ. δολάρια στα τέλη του 2022.

Επίσης είχε επενδύσει 1,3 δισ. δολάρια στην American Express, με αυτή την επένδυση να αξίζει στα τέλη του 2022, περίπου 22 δισ. δολάρια.

Επιπλέον, η Berkshire έλαβε 704 εκατ. δολάρια σε μερίσματα από την Coca-Cola πέρυσι και άλλα 302 εκατ. δολάρια από την American Express.

Ωστόσο, ο Buffett εξήγησε ότι στα σχεδόν 60 χρόνια που βρίσκεται στο τιμόνι της Berkshire, οι περισσότερες από τις επενδύσεις του έχουν υπάρξει στην καλύτερη περίπτωση μέτριες. Και κάποια λάθη του αντισταθμίστηκαν «από πολύ μεγάλες δόσεις τύχης», όπως είπε.

«Το μάθημα για τους επενδυτές: Τα αγριόχορτα δεν έχουν τόση σημασία καθώς τα λουλούδια ανθίζουν», εξήγησε. «Με τον καιρό, χρειάζονται μόνο μερικά κερδοφόρα στοιχήματα για να κάνεις θαύματα. Και ναι, βοηθάει εάν ξεκινήσεις (να επενδύεις) νωρίς και ζήσεις μέχρι τουλάχιστον τα 90 σου».

Σημειώνεται ότι στα τέλη του 2022 η Berkshire είχε 130 δισ. δολάρια στα ταμεία της, ενώ παρά τη μείωση των λειτουργικών κερδών της κατά 14%, στα 6,7 δισ. δολάρια το τέταρτο τρίμηνο, η εταιρεία έκλεισε το έτος με αποτελέσματα-ρεκόρ, στα 30,8 δισ. δολάρια.

moneyreview.gr

Συγχαρητήρια στην ΑΕΚ για την κατάκτηση του 13ου πρωταθλήματος στην ιστορία της!

Ο Ολυμπιακός είχε κατακτήσει το 13ο πρωτάθλημα της ιστορίας του το 1958!!

Στην αρχαία ελληνική γραμματεία, κορυφαία θέση –ως απόλυτα έργα τέχνης σε ό,τι αφορά την περιγραφή τους- κατέχουν οι πράξεις εκδίκησης.

Αυτοί που τις μηχανεύονται και τις ενορχηστρώνουν, εξολοθρεύουν τους εχθρούς τους ακόμη κι αν εκείνοι υπερέχουν σε ρώμη ή ανδρεία. Κλασικό παράδειγμα, η σκηνή μάχη ανάμεσα στον Αχιλλέα και τον Έκτορα, όπου ο πρώτος παίρνει εκδίκηση για τον θάνατο του αδελφικού του συντρόφου, Πάτροκλου ή ακόμη και η κορυφαία πονηρία της Μήδειας που δολοφονεί τον Κρέοντα και την κόρη του, χρησιμοποιώντας ρούχα ποτισμένα με δηλητήριο.  Οποία εκδίκηση για τον Ιάσονα, τον άπιστο σύζυγο…

Όλα αυτά τα επεισόδια δημιουργούν την απορία για το πώς ένα άτομο, που στερείται σωματικής δύναμης, υπερφυσικών ιδιοτήτων ή έστω υποστηρικτών, θα μπορούσε να πάρει εκδίκηση; Στην αρχαία ελληνική κοινωνία, ειδικά οι γυναίκες των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων, ακόμη κι αν δεν διέθεταν άλλο μέσο, κοινωνικές γνωριμίες ας πούμε στα υψηλά στρώματα, ωστόσο είχαν ένα πανίσχυρο όπλο για να καταποντίσουν έναν μισητό εχθρό τους: το κουτσομπολιό.

Και η αλήθεια είναι ότι στην αρχαία Ελλάδα, οι ποιητές είχαν προσωποποιήσει, βασικά είχαν ανάγει σε θεότητα τη φήμη. Στα Ομηρικά έπη, η Φήμη παρουσιάζεται ως αγγελιοφόρος του Δία, που ορμά μαζί με τα πλήθη των στρατιωτών και διαρρέει μία είδηση ανάμεσα στους ανθρώπους: αυτή εξαπλώνεται από στόμα σε στόμα ανάμεσα στα πλήθη.

Ο Ησίοδος την απεικονίζει επίσης με κάποιο τρόπο θεϊκό, αλλά την περιγράφει ως κάτι απέναντι στο οποίο οι άνθρωποι οφείλουν να είναι επιφυλακτικοί, καθώς πρόκειται για κάτι «άτακτο, ελαφρύ και εύκολο να γιγαντωθεί, και που δύσκολα το ξεφορτώνεται κανείς».

Ο Αθηναίος ρήτορας Αισχίνης, ήδη από τον 4^ο π.Χ αιώνα κάνει λόγο για τις φήμες, τα κουτσομπολιά που φαινομενικά αυθόρμητα διατρέχουν πόλη και αφορούν θέματα του ιδιωτικού βίου, συνήθως.

Άντρες ή γυναίκες, πλούσιοι ή φτωχοί, ελεύθεροι ή σκλάβοι, νέοι ή ηλικιωμένοι, όλοι φαίνεται ότι αγαπούσαν το κουτσομπολιό στην Αρχαία Αθήνα: μπορεί κανείς να πει ότι ήταν το κοινό σημείο μεταξύ των πολιτών που γεφύρωνε όλα τα ταξικά και οικονομικά χάσματα. Η τάση των ανθρώπων να κουτσομπολεύουν άνοιγε κανάλια επικοινωνίας ανάμεσα στα χαμηλά στρώματα με τα ανώτερα, ανάμεσα στους αδύναμους της κοινωνίας με τους πιο ισχυρούς.

Ακόμη και ο Αριστοτέλης έφτασε να επισημαίνει το γεγονός ότι επρόκειτο για μια ελαφριά και ευχάριστη ασχολία, που όμως θα μπορούσε να έχει κακόβουλη αφετηρία, ειδικά όταν μιλούσε κάποιος που είχε αδικηθεί. Η αξιολόγηση των λέξεων ως όπλο των αδύναμων είναι κάτι που πρέπει να λαμβάνει σοβαρά κανείς υπ’ όψιν, ειδικά αν θυμάται ότι στα δικαστήρια της Αθήνας το κουτσομπολιό χρησιμοποιήθηκε ως μέσο εξόντωσης των νομικών αντιπάλων κάποιου.

Οι δικαστικές αρχές τότε βασίζονταν σε μεγάλο βαθμό στην αξιολόγηση του χαρακτήρα των ατόμων που εμπλέκονταν στην υπόθεση και όχι σε σοβαρές αποδείξεις. Ελλείψει επαγγελματιών δικαστών, στόχος των ομιλητών ήταν να δυσφημίσουν τους χαρακτήρες των αντιπάλων τους στα μάτια των ενόρκων, παρουσιάζοντάς τους εαυτούς τους ως αξιέπαινους πολίτες. Η δύναμη του κουτσομπολιού ήταν κάτι που τρόμαζε τους αρχαίους διάδικους, που πάντα φρόντιζαν να επισημάνουν πως ίσως οι δικαστές άκουγαν ιστορίες που ελάχιστα είχαν επαφή με την πραγματικότητα και στόχο είχαν να τους δυσφημίσουν.

Από τους αρχαίους ρήτορες μαθαίνουμε ότι δημόσιοι χώροι, όπως τα καταστήματα και οι αγορές ήταν χρήσιμες τοποθεσίες για να εξαπλωθούν ψευδείς φήμες με στόχο τη δυσφήμιση ενός αντιπάλου, κυρίως εξαιτίας του ετερόκλητου πλήθους που συγκεντρωνόταν εκεί.

Σε μια περίπτωση, που επισημάνθηκε από τον Δημοσθένη, ο Διόδωρος ισχυρίζεται ότι οι εχθροί του διαδίδουν ψευδείς πληροφορίες, στέλνοντας  επαγγελματίες της δυσφήμισης στις αγορές με την ελπίδα ότι θα επηρεάσουν την κοινή γνώμη προς όφελός τους. Ο ίδιος ο Δημοσθένης κατηγόρησε τον αντίπαλό του Μειδία ότι διέδιδε κακόβουλες φήμες. Και ο Καλλίμαχος λέγεται ότι επανειλημμένα έλεγε στα πλήθη  μια ιστορία κακομεταχείρισης του ιδίου στα χέρια του αντιπάλου του που τελικά έγινε πιστευτή.

Σε κάθε περίπτωση, ο στόχος των… κουτσομπόληδων ήταν οι πληροφορίες να καταλάβουν την πόλη, να δημιουργήσουν ψευδείς εντυπώσεις και στο τέλος οι εμπλεκόμενοι σε κάθε υπόθεση να κερδίσουν τη νομική μάχη.

Ειδικά, στα δικαστήρια  των Αθηνών, που διοικούνταν αποκλειστικά από άντρες, οι γυναίκες δεν είχαν την παραμικρή εκπροσώπηση ή ελπίδα δικαίωσης αν δεν υποστηρίζονταν από άντρες συγγενείς, που θα λειτουργούσαν εξ ονόματός τους.  Ωστόσο, η ικανότητα των γυναικών να μιλάνε με τον κόσμο, έστω και υπογείως, μπορούσε να γίνει όπλο τους ώστε να κερδίσουν μία σοβαρή νομική διαμάχη. Βάσει των πηγών της αρχαιοελληνικής γραμματείας, στο «Κατά Αριστογείτονος Α’» καταγράφεται ένα περιστατικό της βάναυσης και αχάριστης συμπεριφοράς του Αριστογείτονα σε μια αλλοδαπή γυναίκα, τη Ζομπία, την οποία αφού κακοποίησε, μετά απειλούσε ότι θα πουλήσει στα σκλαβοπάζαρα.

Από την πλευρά της, εκείνη που δεν ήταν καν πολίτης της Αθήνας για να προστρέξει στις επίσημες αρχές και να ζητήσει την παραδειγματική τιμωρία του Αριστογείτονα, άρχισε να μιλά ανοιχτά γι’ αυτό που είχε υποστεί στα χέρια του. Παρά το γεγονός ότι ανήκε στις τάξεις των πλέον αβοήθητων ανθρώπων στην Αθήνα, η ιστορία της που διαδόθηκε απ’ άκρη σ’ άκρη της πόλης, ακούστηκε και στο δικαστήριο, ένα μέρος αυστηρά ανδροκρατούμενο, και ο Αριστογείτονας κρίθηκε για τον κακό, βάναυσο, αναξιόπιστο χαρακτήρα του…

Να μια περίπτωση που τα κουτσομπολιά των γυναικών θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν αποτελεσματικά στο δικαστήριο και παρά το ότι δεν υπήρχε για εκείνες πρόσβαση σε νόμιμους τρόπους τιμωρίας, ωστόσο θα είχαν πάρει –έστω και έτσι- την εκδίκησή τους.

Ένα άλλο παράδειγμα γυναικείου κουτσομπολιού που αναφέρθηκε στο δικαστήριο εμφανίζεται στον «Λυσία»  σχετικά με τη δολοφονία του Ερατοσθένη. Σε αυτήν την ομιλία ο εναγόμενος Ευφίλητοςισχυρίζεται ότι σκότωσε νόμιμα τον Ερατοσθένη, επειδή τον έπιασε να τον απατά με τη σύζυγό του.

Ο Ευφίλητος μάλιστα εμφανίζεται να αφηγείται μια ιστορία για το πώς μια ηλικιωμένη τον πλησίασε κοντά στο σπίτι του για να τον ενημερώσει για την υπόθεση της συζύγου του με τον Ερατοσθένη. Αυτή η ιστορία λειτουργεί εν μέρει για να τονίσει από τη μία τον δήθεν αφελή χαρακτήρα του Ευφίλητου, ο οποίος χρειάζεται κάποιον να επισημάνει ρητά την απιστία της συζύγου του και από την άλλη για να αποδείξει την απαράδεκτη συμπεριφορά του Ερατοσθένη, που προκάλεσε το τέλος του.

Σύμφωνα με τον Ευφίλητο, η ηλικιωμένη γυναίκα δεν τον βρήκε τυχαία, αλλά ήταν απεσταλμένη και καλοθελήτρια μίας παλιότερης ερωμένης Ερατοσθένη, που προφανώς ήθελε να τον εκδικηθεί, όταν εκείνος την απέρριψε για κάποια άλλη.

Το σύνολο της ομιλίας του Ευφίλητου περιγράφει τον τρόπο που μια προδομένη γυναίκα, χωρίς καμία εξουσία και καμία δύναμη, ουσιαστικά με ένα κουτσομπολιό κινεί τα νήματα και προοικονομεί την τελική εξόντωση του άντρα που της προκάλεσε τόση οργή και πόνο. Με λίγα λόγια μιλάμε για την τέλεια εκδίκηση με τη διάδοση ενός μικρού, αλλά θανατηφόρου κουτσομπολιού…

Τι μας λένε όλα αυτά στο σήμερα; Κατ’ αρχάς, μας ενημερώνουν για το πόσο καλά γνώριζαν οι αρχαίοι Αθηναίοι τις συνέπειες και την αποτελεσματικότητα ενός καλού κουτσομπολιού και της σωστά υπολογισμένης χρήσης του. Κατά δεύτερον, το γεγονός ότι στα δικαστήρια εκείνης της εποχής παρουσιάζονταν γυναίκες – επαγγελματίες κουτσομπόλες καταδεικνύει το πόσο οι αρχαίοι υμών δεν νοιάζονταν επιλεκτικά για την ταξική ή οικονομική θέση (ή το φύλο ακόμη!) του «αγγελιαφόρου» που θα τους βοηθούσε να κερδίσουν τη δίκη.

Το θέμα ήταν το πώς θα επωφελούνταν –απ’ οτιδήποτε και οποιονδήποτε- προκειμένου να νικήσουν τον αντίπαλό τους. Και, καταληκτικά, προκύπτει το πώς το κουτσομπολιό –αυτό το ευτελές κομμάτι της καθημερινότητας, παλιάς και σύγχρονης- μπορούσε να γίνει όπλο και σκαλοπάτι ακόμη, όχι μόνο στη δικαίωση, αλλά και στην ανέλιξη αδύναμων ανθρώπων (σκλάβων, γυναικών, φτωχών, αλλοδαπών χωρίς αναγνωρισμένα δικαιώματα), που πάλευαν όπως μπορούσαν για να πάρουν εκδίκηση.

***

Πηγή: Lifo – Με στοιχεία από το aeon.co, βασισμένο σε ένα κείμενο της Fiona MacHardy, ακαδημαϊκού και συγγραφέως του εξαιρετικού “Revenge in Athenian Culture” (2008) και συν-συγγραφέα του “Revenge and Gender in Classical, Medieval and Renaissance Literature” (2018) [Μετάφραση / επιμέλεια: Χριστίνα Γαλανοπούλου]

by Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Όταν θέλω να καταλάβω τι συμβαίνει σήμερα ή προσπαθώ να εικάσω τι θα συμβεί αύριο, κοιτάζω πίσω….

«Όταν υπήρχαν χειμώνες», το τελευταίο μυθιστόρημα του βοιωτού Γιώργου Πύργαρη

Διαβάζεται και στα καλά καφέ στην Ακαδημίας !!

•Η προεκλογική περίοδος τείνει να απαξιώσει μια από τις πιο γόνιμες ιδέες που έχουν υπάρξει στη δημόσια σφαίρα.Την ιδέα του επιτελικού Κράτους.Είναι τέτοιος ο καταιγισμός που υποθέτω ότι αρχίζει να αμφιβάλλει και ο ίδιος ο Μητσοτάκης.Δεν είναι επιτελικο κράτος είναι επιτελικο παρακράτος λένε.Κράτος κολλητών και συγγενών.Παίρνουν δηλαδή λάθη,παραλείψεις και αληθινά ελαττώματα που παρουσιάστηκαν για να ακυρώσουν την ιδέα.Αφού χάλασε το μπουζί ιδού η απόδειξη.Είμαστε εναντίον των αυτοκινήτων.Ακολουθεί μια αδιέξοδη θεωρητικολογια,γενικολογία και συχνά μπουρδολογία για το τέλειο Κράτος των ονείρων μας.Το οποίο θα πέσει ως μάνα εξ ουρανού,ως δώρο Θεού ,αν πέσει ο Μητσοτάκης.
•Τι θα πει όμως επιτελικό Κράτος;Ακούγεται βαρύγδουπο αλλά είναι εξαιρετικά απλό.Συντονισμός,συνένωση δυνάμεων.Σε όλα τα επίπεδα.Ότι γινόμαστε αληθινό Κράτος και όχι συνομοσπονδία φορέων ,που κάθε φορέας έχει το βιλαέτι του και αγνοεί τι κάνουν οι άλλοι.Τη δομή δηλαδή που μας έρχεται από τη Τουρκοκρατία κσι αδυνατούμε ακόμα να υπερβούμε ,201 χρόνια μετά.Τη δομή της σπατάλης,της αναποτελεσματικότητας και της διοικητικής αδυναμιας.Γι αυτό θυμήθηκα την ιστορία του κολυμβητηρίου.
•Στη Λαμία η σύσκεψη με τους τοπικούς φορείς κρατούσε πολλές ώρες.Ατελείωτη.Είχα κουραστεί.2010.Όλοι ήταν εκεί.Η επίσκεψη του Γενικού Γραμματέα Αθλητισμού ήταν μια ευκαιρία να ακουστούν τα προβλήματα της πόλης και της Φθιώτιδας ,με ένα αθλητισμό με τα πρώτα σημάδια κατάρρευσης λόγω της κρίσης.Οι πόροι λιγοστοί.Πολλά ήθελα λίγα μπορούσα.
Όλοι παίρναν το λόγο και συνέκλιναν σε ένα αίτημα.Η πόλη χρειάζεται κολυμβητήριο.Είναι μακριά από τη θάλασσα.Πέραν του εν στενή εννοία αθλητισμού όλοι έλεγαν ότι τα παιδιά πρέπει να μάθουν κολύμπι και οι Λαμιείς να μπορούν να ασκούνται.Μου φαινόταν πολύ λογικό και σωστό.Τσίμπησα.Ήμουν έτοιμος να το εξαγγείλω.300.000 κοστος αλλά έδειχνε να αξίζει το κόπο.Τα τοπικά μέσα ήταν έτοιμα να με ρωτήσουν για το πάνδημο αίτημα.Εκείνη τη στιγμή πετάχτηκε ένας πιτσιρικάς από ένα σύλλογο και μου λέει το απίστευτο.κ.Γενικέ να ξέρετε ότι έχουμε ήδη κολυμβητήριο αλλά δεν λειτουργεί.Τι είπες αγόρι μου του λέω.Έχουμε μου λέει.Κοίταξα τους πάντες αποσβολωμένος.Αυτό είναι άλλο μου λένε.Δεν είναι δικό μας είναι του Πανεπιστημίου.Ε και λοιπον;εκεί είναι πανεπιστημιακό άσυλο μου λένε δεν μπορούν να μπουν τα σωματεία.Καλά με τις πρυτανικές αρχές μιλήσατε ρωτάω.Όχι μου λένε αυτά είναι δεδομένα.Σάλταρα.Παρά λίγο θα έχανα την αστική μου ευγένεια.Πετάχτηκα πάνω.Πάμε να το δούμε τώρα είπα.
•Το Πανεπιστήμιο,δεν θυμάμαι ποιες σχολές είχε,ήταν σε ένα απεριποίητο αλλά πολύ συμπαθητικό campus.Το κολυμβητήριο ήταν πανάκριβο και υπερσύγχρονο.Δεν λειτουργούσε γιατί το Πανεπιστήμιο δεν είχε τους πόρους να το συντηρεί.Είχε μετατραπεί σε εστία συμπαθέστατων βατράχων.Πόσο θέλει να το φτιάξουμε ρώτησα συνεργάτη μου της τεχνικής υπηρεσίαςΜου λέει γύρω στα 7000 ευρώ.Καλά και γιατί δεν το ξέρουμε ρωτάω.Είναι του Πανεπιστημίου μου απαντούν.Δεν είναι δικό μας.Και πόσο χρόνο θέλει;δεν θελει πολύ ένα δυο μηνες.
•Μην σας το πολύ λέω.Με δύσκολες διαπραγματεύσεις για το πανεπιστημιακό άσυλο(αν είναι δυνατόν) οι φορείς συμφώνησαν.Το κολυμβητήριο λειτούργησε.Δεν ξέρω τι απέγινε.Με βοήθησε ο φίλος μου εξαιρετικός γιατρός και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ ο Νίκος Τσώνης.
•Αν δεν είχε μιλήσει ο πιτσιρικάς το Δημόσιο θα είχε ξοδέψει 300 χιλιάρικα για να κάνει κολυμβητήριο ενώ το είχε ήδη.Φορέας της ανοησίας θα ήμουν εγώ.
Ο πιτσιρικάς είχε πλήρη αντίληψη του τι σημαίνει επιτελικο κράτος χωρίς να ξέρει ίσως τον όρο.

Πάνος Μπιτσαξής

Δόθηκε στις 8 Μαΐου 1821 και έληξε με ήττα των Οθωμανικών δυνάμεων του Ομέρ Βρυώνη από τους Έλληνες επαναστάτες υπό τον Οδυσσέα Ανδρούτσο.

Πίνακας του Παναγιώτη Ζωγράφου

Μετά την ήττα των Ελλήνων στην Αλαμάνα (23 Απριλίου 1821), άνοιξε διάπλατα ο δρόμος για τους Τούρκους πασάδες Ομέρ Βρυώνη και Κιοσέ Μεχμέτ προς την Ανατολική Στερεά και την Πελοπόννησο. Ο μαρτυρικός θάνατος του Αθανάσιου Διάκου είχε αφήσει χωρίς ικανό αρχηγό τους εξεγερμένους ραγιάδες. Ο φόβος κυρίευσε τα ήδη επαναστατημένα κέντρα (Λιβαδιά, Σάλωνα και Αττική), όπου είχε χυθεί αίμα ντόπιων Τούρκων. Όλοι ανέμεναν να ξεσπάσει η χωρίς οίκτο οργή των δύο πασάδων. Η Επανάσταση κινδύνευε σοβαρά ένα μήνα μετά την εκδήλωσή της και σώθηκε χάρη στις στρατιωτικές ικανότητες του Οδυσσέα Ανδρούτσου και τους κακούς υπολογισμούς του Ομέρ Βρυώνη.

Ο ελληνικής καταγωγής αλβανός πασάς, αντί να προελάσει προς τις καταπτοημένες περιοχές της Ανατολικής Στερεάς και να διεκπεραιωθεί το ταχύτερο δυνατό στην Πελοπόννησο, έκρινε ότι έπρεπε να ενισχύσει τις δυνάμεις του, προτού περάσει τον Ισθμό. Θεώρησε ότι με το να προσεταιριστεί του Έλληνες οπλαρχηγούς, τους οποίους γνώριζε από την Αυλή του Αλή Πασά, θα προκαλούσε την παράλυση των Πελοποννησίων ανταρτών. Με αυτή τη λογική είχε προτείνει και στον Αθανάσιο Διάκο να ενταχθεί στις δυνάμεις του, αλλά αυτός είχε αρνηθεί. Ο Ομέρ Βρυώνης δεν είχε αντιληφθεί την έκταση και την έννοια του ελληνικού ξεσηκωμού. Πίστευε ότι επρόκειτο για μια απλή ανταρσία, που θα ήταν εύκολο να κατασταλεί και όχι για τον ξεσηκωμό ενός ολοκλήρου έθνους, που διεκδικούσε την ελευθερία και την αυτοδιάθεσή του.

Την εποχή εκείνη βρισκόταν στην Ανατολική Στερεά ο τρομερός και φοβερός Οδυσσέας Ανδρούτσος, παλιός αρματολός της περιοχής, ο οποίος είχε πέσει σε δυσμένεια του σουλτάνου, ως άνθρωπος του Αλή Πασά. Από το 1818 ήταν μέλος της Φιλικής Εταιρείας και ένθερμος υποστηρικτής του Αγώνα. Ο Ομέρ Βρυώνης βρήκε μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να τον προσεταιρισθεί, επειδή γνώριζε πολύ καλά τις στρατιωτικές του ικανότητες. Του έγραψε μια επιστολή ως παλιός φίλος και του ζήτησε τη σύμπραξή του κατά των ελλήνων ανταρτών, με πλήθος υποσχέσεων και δόλωμα την οπλαρχηγία ολοκλήρου της Ανατολικής Στερεάς. Του πρότεινε, μάλιστα, να συναντηθούν στη Γραβιά και συγκεκριμένα σε ένα μικρό πλινθόκτιστο χάνι. Ο Ανδρούτσος απεδέχθη την πρόσκληση κι έσπευσε στην περιοχή με άλλο σκοπό κατά νου.

Η διαφωνία στο πολεμικό συμβούλιο στο Χάνι της Γραβιάς

Αμέσως συγκάλεσε πολεμικό συμβούλιο στο Χάνι της Γραβιάς, με τη συμμετοχή των οπλαρχηγών Δυοβουνιώτη και Πανουργιά. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο Ομέρ Βρυώνης θα κατήρχετο στην Πελοπόννησο, όχι δια του Ισθμού, αλλά δια του Γαλαξειδίου. Διαφώνησαν, όμως, ως προς το σχέδιο αντιμετώπισής του. Ο Ανδρούτσος πρότεινε να δώσουν τη μάχη στο Χάνι, ενώ οι Δυοβουνιώτης και Πανουργιάς το έκριναν ακατάλληλο, επειδή ήταν πλινθόκτιστο και ευρίσκετο σε ανοικτό πεδίο. Εν τω μεταξύ, ο Ομέρ Βρυώνης με 9.000 άνδρες πλησίαζε στη Γραβιά και είχε πληροφορηθεί την παρουσία του Ανδρούτσου στο χάνι με μικρή δύναμη. Δεν ανησύχησε, όμως, πιστεύοντας ότι ο Ανδρούτσος θα έκανε αποδεκτή την πρότασή του.

Σε μια δεύτερη σύσκεψη των ελλήνων οπλαρχηγών, που δεν είχαν στη διάθεσή τους πάνω από 1200 άνδρες, λύθηκε η διαφωνία τους. Αποφάσισαν ο μεν Δυοβουνιώτης με τον Πανουργιά να πιάσουν τις γύρω περιοχές, ο δε Ανδρούτσος να χτυπήσει τον εχθρό από το χάνι σε μια οπωσδήποτε παράτολμη ενέργεια. Μαζί του βρέθηκαν 117 άνδρες, που μετέτρεψαν το πλινθόκτιστο κτίριο σε οχυρό με πρόχειρα έργα.

Το πρωί της 8ης Μαΐου 1821, ο Ομέρ Βρυώνης με τον στρατό του πλησίασε σε απόσταση βολής από το χάνι και αμέσως δέχτηκε καταιγισμό πυρών. Κατάλαβε ότι ο παλιός του φίλος δεν πήγε εκεί με φιλικούς σκοπούς, αλλά για να τον πολεμήσει. Πρώτα διέταξε να γίνει επίθεση κατά των ανδρών του Δυοβουνιώτη και του Πανουργιά, τους οποίους διασκόρπισε στα γύρω βουνά, όπως και στη Μάχη της Αλαμάνας. Στη συνέχεια, επικεντρώθηκε στο Χάνι και τον Ανδρούτσο.

Έκανε μια απόπειρα να τον μεταπείσει, στέλνοντας ένα δερβίση ως αγγελιοφόρο. Η αποστολή του ιερωμένου είχε τον λόγο της. Ο Ομέρ Βρυώνης γνώριζε ότι ο Ανδρούτσος ήταν Μουσουλμάνος Μπεκταξής. Ο δερβίσης προχώρησε έφιππος προς το Χάνι, αλλά ξαφνικά δέχθηκε μια σφαίρα στο μέτωπο κι έπεσε άπνους. Οι Οθωμανοί επιτέθηκαν κατά κύματα στο Χάνι. Ο Ανδρούτσος και οι άνδρες του κρατούσαν γερά. Ο Ομέρ Βρυώνης εξεμάνη με την ανικανότητα των αξιωματικών του και διέταξε και νέα επίθεση κατά το μεσημέρι. Και αυτή απέτυχε.

Τις πρώτες ώρες του δειλινού διέταξε κατάπαυση του πυρός, συνειδητοποιώντας ότι είχε διαπράξει ένα ακόμη λάθος. Από υπερβολική εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του και υποτιμώντας την ανδρεία των Ελλήνων είχε εκστρατεύσει χωρίς πυροβολικό. Αποφάσισε να αποσύρει προσωρινά τις δυνάμεις του και να διατάξει να του φέρουν κανόνια από τη Λαμία. Ήταν αποφασισμένος το πρωί της επόμενης ημέρας να ισοπεδώσει το Χάνι, με τους αυθάδεις υπερασπιστές του. Την κίνηση αυτή του Ομέρ Βρυώνη μάντεψε ο Ανδρούτσος και γύρω στις δύο τα ξημερώματα της 9ης Μαΐου επεχείρησε με τους 110 άνδρες του ηρωική έξοδο. Οι έξι είχαν σκοτωθεί κατά τη διάρκεια της ολοήμερης μάχης. Αιφνιδίασαν τις τουρκικές φρουρές που είχαν περικυκλώσει το Χάνι και χάθηκαν μέσα στα σπαρτά.

Η Μάχη στο Χάνι της Γραβιάς στοίχισε στον Ομέρ Βρυώνη πάνω από 300 νεκρούς και 200 τραυματίες Κυρίως, όμως, προκάλεσε κλονισμό στο ηθικό του στρατού του και τον δικό του δισταγμό για το αν έπρεπε να συνεχίσει την εκστρατεία του. Για λίγο καιρό, τουλάχιστον, ένας σοβαρός κίνδυνος για την Πελοπόννησο εξέλιπε. Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος αναγνωρίσθηκε απ’ όλους ως αναμφισβήτητος ηγέτης της Ανατολικής Στερεάς.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/

Ένα από τα πρώτα τυροκομεία που έμαθα από μικρή ήταν αυτό τουΛακαφώση. Η οικογένεια ξεκίνησε το ταξίδι της από το βουνό της Γκιώνας, για να έρθει στη Σταμάτα τη δεκαετία του ’50 με τα κοπάδια της και να μοιράζει το πολύτιμο γάλα και το γιαούρτι που έφτιαχναν στις γειτονιές. Τότε ο γαλατάς ήταν πολύτιμος σε κάθε περιοχή και πολλοί ήταν αυτοί που εγκατέλειπαν τις δύσκολες συνθήκες ζωής της επαρχίας για να έρθουν πιο κοντά στην πόλη και να δοκιμάσουν την τύχη τους σε αυτήν. Έτσι, σιγά-σιγά, δημιουργήθηκε το πρώτο γαλακτοπωλείο της οικογένειας στον Άγιο Στέφανο και σήμερα, τρίτη γενιά τυροκόμοι, συνεχίζουν να μας προσφέρουν αυθεντικές, παραδοσιακές γεύσεις στα προϊόντα τους, που φτιάχνονται αποκλειστικά με γάλα της Αττικής.

Το κατάστημά τους στη Σταμάτα είναι ένα κόσμημα και μια πολύ καλή ευκαιρία για να βγούμε λίγο εκτός πόλης και να γυρίσουμε σπίτι με απίστευτα νόστιμο και θρεπτικό αγελαδινό γάλα, γιαούρτι πρόβειο, λευκό, αιγοπρόβειο τυρί μακράς ωρίμανσης, ρυζόγαλο και τα πιο νόστιμα παγωτά που θα μπορούσαμε να φανταστούμε. Φτιαγμένα και αυτά με αιγοπρόβειο γάλα, χωρίς αυγά, με καραμελωμένους ξηρούς καρπούς και φρέσκα φρούτα, τα παγωτά του Λακαφώση είναι αγνά και απολαυστικά, κάτι σαν ταξίδι σε άλλη εποχή.
Γαλακτοπωλείο Λακαφώση, Λεωφόρος Σταμάτας 47, 210 6217810

Πηγή: lifo.gr/Δώρα Μάστορα.

Ξεκίνησε η σεζόν της συγκομιδής στα ορεινά δερβενοχώρια !!

Μάιος 93

•Η Λουιζης Ριανκούρ,αν δεν σας λέει με τη πρώτη,είναι πολύ κοντά στο Γηροκομείο στη συμβολή με τον περιφερειακό.Συνδεει τον περιφερειακό με τη Πανόρμου.Εκεί είναι τα πιο σύγχρονα,νεόκτιστα Δικαστήρια της Αθήνας.Το Διοικητικό Πρωτοδικείο και το Διοικητικό Εφετείο.Διατηρούνται αρκετά καλά επειδή εχουν ,λόγω ύλης ,
μικρή σχετικά κίνηση.Ειδικα στο Διοικητικό Εφετείο Αθηνών βαράνε μύγες.Ήρεμα όλα.Δεν είναι κακό αυτό.Ετσι έπρεπε να είναι όλα τα Δικαστήρια.
•Το Διοικητικό Εφετείο Αθηνων εξέδωσε μια σημαντική και νομικά πολυ αναλυτική και εμπεριστατωμένη απόφαση κατα του Δημοσίου για τις ευθύνες του στη πλημμύρα της Μανδρας.Αφορούσε τον πνιγμό 27 χρόνου που πήγαινε στη δουλειά του και το νερό τον χτύπησε και βρέθηκε δυο μέρες αργότερα,με τραγικό τρόπο,60 χιλιόμετρα από το σημείο.
•Η απόφαση είναι τελεσίδικη συνεπώς εκτελεστή.Έτσι λέει ο νόμος.Αλλά δεν είναι έτσι.Κατα τη πρακτική πρέπει να επιδοθεί στι Δημόσιο η απόφαση.Σωστά θα πείτε και δεν θα διαφωνήσω.Δημόσιο εδώ εννοούμε το Σύνταγμα,το Υπουργείο Οικονομικών.
•Εκεί αρχίζει ένα μακρινό ταξίδι.Κάτι σαν το γύρο του κόσμου όχι σε 80 μέρες όπως στον Ιούλιο Βερν σε πολύ,πολύ παραπάνω.Πρέπει πρώτα η απόφαση να καθαρογραφηθει και να θεωρηθεί. Είναι η προετοιμασία του μεγάλου ταξιδιού,η αγορά των εφοδίων.Κάτι λίγους μηνες δεν χάλασε ο κόσμος.Ας περιμένει ο υπήκοος.Μετά όμως αρχίζει η διαδρομή.Πως θα φτάσει η απόφαση από τη Λουίζης Ριανκούρ στο Σύνταγμα.Μεγάλο πρόβλημα.Η απόσταση τρομάζει.Πρεπει να βρεθεί Δικαστικός Επιμελητής αλλά ο άνθρωπος είναι απησχολημενος.Δεν μπορεί να φερουμε την εξοχοτητα του για μια μόνο απόφαση.Να περιμένουμε να πάρει κι άλλες να του δώσουμε «πακετο».Τη κρατάμε λοιπόν στο συρτάρι.
•Και τι κάνει ο ερμος Δικηγόρος;Παίρνει τηλέφωνα,παίρνει τα πόδια του,φωνάζει και τον μεμφονται σκαιά γιατί γίνεται απαράδεκτος,αγενης.Δεν σέβεται το μόχθο του υπαλλήλου.Μια,δυο,τρεις και το κατόρθωμα του Δικηγόρου γίνεται πραγματικότητα.Η απόφαση ταξιδεύειφτάνει στο Σύνταγμα.Πόσο κράτησε;στη περίπτωση αυτή 6 μηνες.Επειδή το «τρεξαμε».Αν δεν το «τρέχαμε» ποιος ξέρει πόσο ακόμα.
•Αλλά δεν τέλειωσε.Το ταξίδι πρέπει να συνεχιστεί.Το Υπουργειο είναι τεράστιο.Δεν είναι παίξε γέλασε.Από το πρωτόκολλο μέχρι τον αρμόδιο αρχίζει ένα δεύτερο ταξίδι επιστροφής από το Σύνταγμα στη Χαριλαου Τρικουπη κάπου εκεί ειναι η αρμόδια υπηρεσία.Δεν ξέρω πόσο θα διαρκέσει όταν τελειώσει θα σας πω.
•Δεν θέλω καν να περιγράψω τι χρειάζεται μετά και πόσες άπειρες υπογραφές απαιτούνται για να πληρωθεί η αποζημίωση.
•Και πάλι δεν θα έχει τελειώσει.Το Δημόσιο μπορεί να ασκήσει αναίρεση στο ΣΤΕ.Κι ας έχουν υπάρξει δυο βαθμοί δικαιοδοσίας.Υπάρχει λόγος αναίρεσης; Όχι αλλά ας κάνουμε μια της φωτιάς να υπαρχει.Είναι η παγια πρακτική του Νομικού Συμβουλίου και της ευθυνοφοβίας του.Πόσο θα διαρκέσει αυτό;5 χρονια με πολλές αναβολές «οίκοθεν» λόγω του «φόρτου» του ΣΤΕ.Το κραταιό βασίλειο της ουσιαστικής αρνησιδικίας.
•Πάμε μπροστά όχι πίσω λέει ο Μητσοτάκης .Σωστά μπροστά να ταξιδέψουμε.Δικαιοσύνη παντού λέει ο Τσίπρας.Συμφωνώ παντού και πάντα και στη Λουιζης Ριανκούρ.Γελάω.

Πάνος Μπιτσαξής

Ωραίον ήτο το απόγευμά μου, λίαν
ωραίον. Την αλεξανδρινή θάλασσαν ηδέως λείαν 

αγγίζει ελαφρότατα, θωπεύει η κώπη.
Χρειάζεται μια τέτοια ανάπαυσις: είναι βαρείς οι κόποι. 

Να βλέπουμε κι αθώα κάποτε τα πράγματα, και ήπια.
Βράδιασεν όμως, δυστυχώς. Να, και τον οίνον όλον ήπια, 

δεν έμεινε μες στην φιάλη μου μια στάλα.
Είν’ η ώρα να στραφούμεν, οίμοι!, στ’ άλλα. 

Ένδοξος οίκος (ο περιφανής Σωσίβιος κι η καλή
συμβία του· έτσι να λέμε) εις εορτήν του μας καλεί. 

Στες ραδιουργίες μας πρέπει να πάμε πάλι
— να ξαναπιάσουμε την ανιαρά πολιτική μας πάλη.

Κ. Καβάφης