•Η μεγάλη ελπίδα της εκάστοτε αντιπολίτευσης,και εμου προσωπικά σε διάφορες φάσεις ,ηταν το παραπάνω δόγμα.Ότι η φύση είναι συμμαχος.Θα καλύψει,νομοτελειακά το κενό,και η μονοκρατορία του αντιπάλου θα ισορροπήσει και θα κλονιστεί.Αυτή η ελπιδα εκφράζεται τώρα από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ.

Αυτό το τσιτάτο ,περί της φύσης ,το έγραφε στο Βήμα ξανά και ξανά ,εμμονικα στα κύρια άρθρα του ο Σταύρος Ψυχαρης και το εμπεδώσαμε όλοι.
•Έτσι ως παππούς μαθητών αποφάσισα να ανατρέξω στη μεγάλη αποθήκη του internet να μάθω τι ακριβώς συμβαίνει με τη φύση.Έναυσμα ήταν ότι ο εγγονός μου Πάνος ,προς μεγάλη μου χαρά ,διέπρεψε στη φυσική.19.Δεν μπορούσα να μείνω πίσω.

•Βρήκα την απάντηση.Είμαι ενθουσιασμένος και ευγνώμων στο Ερευμητικό Κέντρο Φυσικών Επιστημών Σερρων ,τον κ.Δαποντε και την αναλυτική τους ανάρτηση..Δεν την έχω πλήρως καταλάβει αλλά θα επανέλθω και που θα πάει θα το μάθω.Το συμπέρασμα του κ.Δαποντε είναι το εξής.
«Ναι πράγματι η φύση απεχθάνεται το κενό αλλά η απέχθεια αυτή εχει κάποια όρια.»Το πως και το γιατί διαβάστε τα ,μη πω καμία σαχλαμάρα.Ετσι στο πηγαδι το νερό ανεβαίνει μεχρι τα 10,25 μέτρα.Μετά μουλαρωνει και δεν καλύπτει το κενό.Εν ολίγοις αν και η φύση απεχθάνεται το κενό δεν την ενοχλεί να αφήνει και ένα κενό ακάλυπτο.
•Συμπέρασμα για τη πολιτικη.Μη στηρίζεστε στη φύση.Πρωτα απ όλα για να απεχθανθεί η φύση το κενό πρέπει να υπάρχει πράγματι κενο.Μετά δε η φύση θα αποφανθεί πόσο το απεχθάνεται και πόσο το γουστάρει.

Πάνος Μπιτσαξής

Οι Γερμανοί στο πυρπολημένο Δίστομο

Ένα από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα των Ναζί στην κατεχόμενη Ελλάδα.

Το πρωί της 10ης Ιουνίου 1944 γερμανική στρατιωτική φάλαγγα των Ες-Ες ξεκίνησε από τη Λιβαδειά για την Αράχωβα, με σκοπό την εκκαθάριση της περιοχής από τις αντάρτικες δυνάμεις. Στο Δίστομο ενώθηκε με άλλη γερμανική ομάδα που είχε ξεκινήσει από την Άμφισσα και προχώρησαν προς το Στείρι. Οι κάτοικοι έλαβαν εντολή να μην απομακρυνθούν από το χωριό, μέχρι την επιστροφή των γερμανικών δυνάμεων.

Στη θέση Καταβόθρα οι Γερμανοί δέχθηκαν επίθεση από αντάρτες του ΕΛΑΣ. Μετά από σύντομη, αλλά σφοδρή μάχη, αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν, αφήνοντας στο πεδίο της μάχης 15 νεκρούς και άλλους τόσους τραυματίες. Οι γερμανικές απώλειες ανήλθαν σε 6 νεκρούς και 15 τραυματίες.

Οι Γερμανοί απέδωσαν την επίθεση του ΕΛΑΣ σε ειδοποίηση των κατοίκων του Διστόμου και επέστρεψαν στο χωριό για να εκδικηθούν. Με διαταγή του διοικητή τους, υπολοχαγού Χανς Ζάμπελ, το Δίστομο πυρπολήθηκε και 218 κάτοικοι (114 γυναίκες και 104 άνδρες) εκτελέστηκαν απάνθρωπα. Μεταξύ των νεκρών, 45 παιδιά και έφηβοι και 20 βρέφη.

Η πρωτοφανής θηριωδία έγινε αμέσως γνωστή μέσω του BBC στο εξωτερικό και προκάλεσε την κατακραυγή της διεθνούς κοινής γνώμης. Η Γερμανική Διοίκηση της Αθήνας επέρριψε την ευθύνη αποκλειστικά στους κατοίκους του Διστόμου, επειδή, όπως ανέφερε σε ανακοίνωσή της, δεν συμμορφώθηκαν με τις στρατιωτικές εντολές.

Μετά την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα, το Ελληνικό Γραφείο Εγκληματιών Πολέμου μπόρεσε να ανακαλύψει τον υπεύθυνο της Σφαγής, Χανς Ζάμπελ, ο οποίος είχε καταφύγει στο Παρίσι και είχε συλληφθεί. Οι γαλλικές αρχές τον παρέδωσαν στις ελληνικές, οι οποίες τον προφυλάκισαν.

Τον Αύγουστο του 1949 ομολόγησε την έκταση των γερμανικών θηριωδιών στο Δίστομο, αλλά δικαιολογήθηκε ότι εκτελούσε διαταγές ανωτέρων του. Κατά τη διάρκεια της προφυλάκισής του, ο Ζάμπελ εκδόθηκε προσωρινά στη Δυτική Γερμανία για άλλη υπόθεση, αλλά δεν επέστρεψε ποτέ στην Ελλάδα για να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των πράξεών του.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/450?

Ο ανόητος ούτε συγχωρεί ούτε ξεχνά. Ο αφελής και συγχωρεί και ξεχνά. Ο έξυπνος συγχωρεί, αλλά δεν ξεχνά!

Αλεξάνδρος Παπαδιαμάντης, Η Σταχομαζώχτρα
(1899)

[…]Ἀλλὰ τὸ πρώτιστον εἰσόδημα τῆς θεια-Ἀχτίτσας προήρχετο ἐκ τοῦ σταχομαζώματος. Τὸν Ἰούνιον κατ᾽ ἔτος ἐπεβιβάζετο εἰς πλοῖον, ἔπλεεν ὑπερπόντιος καὶ διεπεραιοῦτο εἰς Εὔβοιαν. Περιεφρόνησε τὸ ὀνειδιστικὸν ἐπίθετον τῆς «καραβωμένης», ὅπερ ἐσφενδόνιζον ἄλλα γύναια κατ᾽ αὐτῆς, διότι ὄνειδος ἀκόμη ἐθεωρεῖτο τὸ νὰ πλέῃ γυνὴ εἰς τὰ πελάγη. Ἐκεῖ, μετ᾽ ἄλλων πτωχῶν γυναικῶν, ἠσχολεῖτο συλλέγουσα τοὺς ἀστάχυς, τοὺς πίπτοντας ἀπὸ τῶν δραγμάτων τῶν θεριστῶν, ἀπὸ τῶν φορτωμάτων καὶ κάρρων. Κατ᾽ ἔτος, οἱ χωρικοὶ τῆς Εὐβοίας καὶ τὰ χωριατόπουλα ἔρριπτον κατὰ πρόσωπον αὐτῶν τὸ σκῶμμα: «Νά! οἱ φ᾽στάνες! μᾶς ἦρθαν πάλιν οἱ φ᾽στάνες*!» Ἀλλ᾽ αὕτη ἔκυπτεν ὑπομονητική, σιωπηλή, συνέλεγε τὰ ψιχία ἐκεῖνα τῆς πλουσίας συγκομιδῆς τοῦ τόπου, ἀπήρτιζε τρεῖς ἢ τέσσαρας σάκκους, ὁλόκληρον ἐνιαυσίαν ἐσοδείαν δι᾽ ἑαυτὴν καὶ διὰ τὰ δύο ὀρφανά, τὰ ὁποῖα εἶχεν ἐμπιστευθῆ ἐν τῷ μεταξὺ εἰς τὰς φροντίδας τῆς Ζερμπινιῶς, καὶ ἀποπλέουσα ἐπέστρεφεν εἰς τὸ παραθαλάσσιον χωρίον της[…]

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ , ΑΠΑΝΤΑ ,
ΤΟΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ,ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ
Ν. Δ. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΥΛΟΣ,ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΟΜΟΣ
ΑΘΗΝΑ 1982 Σελ. 115-124

Lèon Augustin Lhermitte ,Οι σταχυολογητες το βράδυ, λάδι σε καμβά, 1891

Κομισιόν: Η Ελλάδα έχει τους περισσότερους δικαστές στην ΕΕ, αλλά η Δικαιοσύνη απονέμεται με ρυθμούς… χελώνας

•Ακούω συχνά μια μεγάλη και κοινώς αποδεκτή ανοησία. «Το θέμα δεν είναι τα πρόσωπα είναι οι πολιτικες».Η σημασία των προσώπων όμως είναι τεράστια,καταλυτική,καίρια.Δέστε για παράδειγμα τους δυο τομείς στους οποιους η ΝΔ απέτυχε παταγωδώς και ποια ήταν τα πρόσωπα.Την υγεία και τη δικαιοσύνη.

Στον πρώτο για λόγους εσωκομματικών ισορροπιών με την «πατριωτική» πτέρυγα άλλαξαν έναν ικανό άνθρωπο τον γιατρό Βασίλη Κικίλια και εβαλαν τον δικηγόρο Θανο Πλεύρη.Τι να σου κάνει ο χριστιανός;Συμπαθητικό παιδί έχει αποκηρύξει την πατρική αισχύνη και τα νιάτα του αλλά δεν αρκεί.Πόσο χρειάζεται για να γίνει κατανοητό ότι δεν μπορεί.

Μπάχαλο τα επείγοντα,μπάχαλο το ΕΚΑΒ,μπάχαλο τα περιφερειακά νοσοκομεία. Δεκαπλασιάζεται ο πληθυσμός στα νησιά και έχουν ένα ασθενοφόρο.άλλού έχουν ασθενοφορα αλλά δεν έχουν πληρώματα.Θέλει υψηλή φιλοσοφία να τα λύσεις αυτά;Τώρα ο Μητσοτάκης λεει ότι «είχαμε δυσκολίες» και ότι στην επόμενη τετραετία «θα ασχοληθει προσωπικά με το project ΕΣΥ.»Η υγεία δεν είναι project ειναι πολύ παραπάνω από αυτό.Τι δυσκολίες;έναν υπουργό να ξέρει τι δουλειά δεν μπορούσες να βρεις;

Στη Δικαιοσύνη έβαλαν μικροβιολόγο.Τι να σου κάνει ο χριστιανός;Αποτέλεσμα ένα μαύρο χάλι.
•Είναι σαν να μου πρότειναν να αναλάβω το Υπουργειο Γεωργίας.Θα τους έλεγα.Ευχαριστώ.Μ αρέσει να βλεπω από το αυτοκίνητο τα ανθοστόλιστα χωράφια αλλά δεν ξέρω κάτι άλλο επι του θέματος.Λυπάμαι δεν μπορώ.
•Η κυρια δουλειά του Πρωθυπουργου είναι να επιλέγει τους κατάλληλους και να τους συντονίζει.Από αυτό κρίνεται.Όχι οτι δεν καταλαβαίνουμε τις επιλογες.

Στην Ελλάδα ζούμε και ξέρουμε.Ειδικά δε στη Δικαιοσυνη ξερουμε περισσότερα από τη γεωργια.Ο πρωτος πληθυντικός δεν αφορά εμένα αλλά πάρα πολλούς σαν εμένα που θητεύουμε το χώρο.

Πάνος Μπιτσαξής

Ολιγαρχικό κίνημα κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου (431-404 π.Χ.), που ανέτρεψε το δημοκρατικό πολίτευμα στην αρχαία Αθήνα και εγκαθίδρυσε τη λεγόμενη «Αρχή των 400». Εκδηλώθηκε την 14η του μηνός Θαργηλιώνος (9 Ιουνίου) του 411 π.Χ.

Μετά την καταστροφική εκστρατεία των Αθηναίων στη Σικελία (415-413πΧ), το δημοκρατικό πολίτευμα στην Αθήνα άρχισε να κλονίζεται. Οι πλούσιοι κάτοικοί της, που επωμίζονταν τις δαπάνες του πολέμου, αντιμετώπιζαν οικονομικές δυσχέρειες και σχεδίαζαν την ανατροπή του και την εγκαθίδρυση ολιγαρχικού πολιτεύματος. Δεν δίσταζαν, μάλιστα, να καταφύγουν στην τρομοκρατία, για να πετύχουν τον σκοπό τους. Επιφανείς ηγέτες των δημοκρατικών, όπως ο Ανδροκλής, δολοφονήθηκαν από ομάδες νεαρών αριστοκρατών.

Το ολιγαρχικό κίνημα είχε ως ιθύνοντα νου τον δεινό ρήτορα Αντιφώντα, που δρούσε κυρίως από το παρασκήνιο. Άλλες σημαντικές προσωπικότητες των ολιγαρχικών ήταν οι δημαγωγοί Φρύνιχος και Πείσανδρος, άλλοτε θανάσιμοι αντίπαλοι και τώρα σύμμαχοι προ του κοινού σκοπού, και ο μετριοπαθής Θηραμένης. Οι ολιγαρχικοί ζητούσαν περικοπή δαπανών και περιορισμό των ενεργών πολιτών σε αυτούς μόνο που «χρήμασι και σώμασι» ήταν σε θέση να ωφελούν την πόλη. Γι’ αυτούς ήταν ο μόνος τρόπος να σωθεί η Αθήνα, που είχε απολέσει το στρατιωτικό πλεονέκτημα στην αναμέτρησή της με τη Σπάρτη.

Οι συνωμότες κέρδισαν αρχικά την Εκκλησία του Δήμου, όταν ανακοίνωσαν ότι η Περσία ήταν διατεθειμένη να βοηθήσει οικονομικά την Αθήνα με την μεσολάβηση του Αλκιβιάδη. Όταν, όμως, αυτός δεν τήρησε τις υποσχέσεις του, οι ολιγαρχικοί δεν μπορούσαν να κάνουν πίσω, σε μια Αθήνα που βρισκόταν σε έκρυθμη κατάσταση. Συγκάλεσαν την Εκκλησία του Δήμου και πρότειναν να δημιουργηθεί με μικτό σύστημα διορισμού και εκλογής η Βουλή των 400, που θα είχε απόλυτες εξουσίες, ενόσω διαρκούσε ο πόλεμος. Η Βουλή αυτή θα μπορούσε να συμβουλεύεται ένα σώμα 5.000 πολιτών, όποτε το θεωρούσε αναγκαίο.

Οι 400, που αποτελούνταν κυρίως από ακραίους ολιγαρχικούς, δεν ήταν διατεθειμένοι να μοιραστούν την εξουσία με τους πεντακισχιλίους. Επέβαλαν τη θέλησή τους και διέλυσαν τη δημοκρατικά εκλεγμένη Βουλή των 500. Η κατάλυση της Δημοκρατίας είχε επιτελεσθεί.

Οι πραξικοπηματίες δεν θα μπορούσαν να διατηρήσουν τη δύναμή τους, αν δεν είχαν τη συγκατάθεση του πανίσχυρου αθηναϊκού στόλου, που εκείνη την περίοδο ναυλοχούσε στη Σάμο. Δεν το πέτυχαν, γεγονός που συνετέλεσε στο θνησιγενές του εγχειρήματός τους. Τα πληρώματα μόλις έμαθαν για το κίνημα στην Αθήνα, ορκίστηκαν πίστη στη δημοκρατία, καθαίρεσαν τους αρχηγούς τους και εξέλεξαν νέους. Ο Θρασύβουλος και ο Θράσυλος ήταν δύο από αυτούς. Οι νέοι ηγέτες του στόλου ανακάλεσαν τον Αλκιβιάδη και διακήρυξαν την πρόθεσή τους να συνεχίσουν τον πόλεμο κατά της Σπάρτης.

Στην Αθήνα, η νέα ολιγαρχική διακυβέρνηση υπέφερε εξ αρχής από εσωτερικά προβλήματα, καθώς στους κόλπους της ξέσπασε διαμάχη μεταξύ μετριοπαθών και ακραίων στοιχείων. Οι μετριοπαθείς, με αρχηγό τον Θηραμένη, ζητούσαν την αντικατάσταση των 400 με ένα διευρυμένο ολιγαρχικό σώμα των 5.000, στο οποίο θα συμμετείχαν και εκπρόσωποι από τις κατώτερες τάξεις (ζευγίτες και άνω). Ευρισκόμενοι υπό πίεση, οι ακραίοι ολιγαρχικοί υπό τον Φρύνιχο ήταν έτοιμοι να συνάψουν ειρήνη με τους Σπαρτιάτες, θυσιάζοντας την ηγεμονία, ακόμη και την ανεξαρτησία της πόλης. Παράλληλα, άρχισαν να τειχίζουν την Ηιετιώνεια χερσόνησο (σημερινή Δραπετσώνα), στην είσοδο του Πειραιά. Οι διαδόσεις του Θηραμένη, ότι το οχυρό προοριζόταν να διευκολύνει την απόβαση των Σπαρτιατών, προκάλεσε την αντίδραση των οπλιτών, οι οποίοι το κατεδάφισαν. Θύμα των διαδόσεων αυτών έπεσε και ο Φρύνιχος, ο οποίος δολοφονήθηκε.

Μετά την εξέλιξη αυτή, οι μετριοπαθείς ολιγαρχικοί πήραν το πάνω χέρι και εγκατέστησαν την «αρχή των 5.000» τον Σεπτέμβριο του 411 π.Χ. Ο Θουκυδίδης εγκωμιάζει το νέο πολίτευμα, που αποτελούσε συνδυασμό ολιγαρχικών και δημοκρατικών στοιχείων. Από τους ηγέτες των ακραίων ολιγαρχικών, ο Αντιφών καταδικάσθηκε σε θάνατο και ήπιε το κώνειο, ενώ o Πείσανδρος κατέφυγε στους Σπαρτιάτες. Η δημοκρατία στην Αθήνα αποκαταστάθηκε τον Ιούνιο του 410 π.Χ, μετά τη διπλή νίκη του αθηναϊκού στόλου στην Κύζικο.

Πηγή: https://www.sansimera.gr

Η δράση λυτρώνει, η αδράνεια σκοτώνει… Ένας, μονάχα ένας είναι ο δρόμος να νικήσεις τον θάνατο. Να ζήσεις τη ζωή που γεννήθηκες να ζήσεις και να μη συμβιβαστείς ποτέ με τον φόβο

8/6/2023

Το πρόγραμμα :

Έναρξη της εκδήλωσης με video αφιέρωμα στον Δημήτρη Κοντομηνά.

Καλωσόρισμα και λίγα εισαγωγικά λόγια για τον Δημήτρη Κοντομηνά και για την εκδήλωση, από τον Αντώνη Σρόιτερ.

Σύντομη ομιλία από Γιάννη Καντώρο, Διευθύνοντα Σύμβουλο Interamerican.

Σύντομη ομιλία από Βαγγέλη Σπύρου, εκδότη Ασφαλιστικού Τύπου.

Χαιρετισμός από Mίνο Μωυσή, πρώην Διευθύνοντα Σύμβουλο της Interamerican.

Xαιρετισμός από Κώστα Μπερτσιά, πρώην Διευθύνοντα Σύμβουλο της Interamerican.

Χαιρετισμός από Γιώργο Κώτσαλο, πρώην Διευθύνοντα Σύμβουλο της Interamerican.

Xαιρετισμός από Γιώργο Βελιώτη, Γενικό Διευθυντή Ζωής & Υγείας και συγγενή του Δημήτρη Κοντομηνά.

Αποκαλυπτήρια της προτομής από τους κ.κ Γιάννη Καντώρο, Μίνο Μωυσή, Κώστα Μπερτσιά και Γιώργο Κώτσαλο

Ομιλία Κ Μπερτσιά.

Νομίζω πως οι μέτοχοι της Ιντεραμέρικαν και η διοίκηση της εταιρίας έπραξαν σωστά, που σχεδόν ένα χρόνο μετά τον θάνατο του Δ. Κοντομηνά, ιδρυτή και για πάνω από σαράντα χρόνια εμπνευσμένος τιμονιέρης αυτής της εταιρίας, να τοποθετήσουν σήμερα την προτομή του στα κεντρικά τους γραφεία.

Μια πράξη που τιμά ιδιαίτερα και όλους εμάς, και σας βεβαιώ ότι είμαστε παρά πολλοί, που βοηθήσαμε άλλος λίγο άλλος περισσότερο στην υλοποίηση ενός μεγαλόπνοου ονείρου, που ο νεαρός Κοντομηνάς κουβαλούσε μαζί του, όταν γύρισε από τις σπουδές του στο Αμερικάνικο πανεπιστήμιο της Βηρυττού.

Οφείλουμε ως κοινωνία να τιμούμε τους ανθρώπους που ανοίγουν νέους δρόμους, πρωτοπορούν, και προφέρουν στην κοινωνία. Στους ώμους αυτών των ανθρώπους έρχονται και πατούν κάποιοι άλλοι και έτσι εξελίσσεται και προοδεύει ο Κόσμος.

Ο Δ. Κοντομηνάς ήταν ένας τέτοιος άνθρωπος στο χώρο του επιχειρείν. Αυτοδημιούργητος, οπλισμένος με τεράστια θέληση, λάτρης της καινοτομίας και συνάμα πρακτικός άνθρωπος που μπορούσε και ανίχνευε επιχειρηματικές ευκαιρίες και με ελκυστικό τρόπο τις πρόσφερε στην Αγορά. Πολύπλευρη προσωπικότητα που του επέτρεπε να δρα αποτελεσματικά σε περισσότερους επαγγελματικούς χώρους.

Η ελληνική ασφαλιστικη αγορά του περασμένου αιώνα χωρίς υπερβολή μπορεί να διαχωριστεί σε δυο περιόδους: στην περίοδο πριν Κοντομηνά και στην περίοδο μετά Κοντομηνά.

Ο Κοντομηνάς ουσιαστικά συνέβαλλε στην ανάπτυξη των ασφαλειών ζωής μέσω ενός καλά οργανωμένου agency, αναβάθμισε με την συστηματική εκπαίδευση το επάγγελμα του ασφαλιστή προσδίδοντας του ιδιαίτερο κύρος.

Η interamerican εφάρμοσε πρωτοποριακά συστήματα οργάνωσης συμπαρασύροντας και την υπόλοιπη αγορά να μετεξελιχθεί σε μια αγορά εφάμιλλη προηγμένων αγορών.

Η επίδραση του σε ολόκληρη την αγορά ήταν τεράστια. Όλοι τον αντέγραφαν, λίγοι όμως το ομολογούσαν..

Μάλιστα ένας συνάδελφος που ηγείτο μια μεγάλης εταιρίας του τηλεφώνησε την ημέρα που ανακοινώθηκε ότι η ιντεραμερικαν πέρασε στο έλεγχο της όλα δίκης euriko και του είπε ότι λυπάται πολύ γιατί έχασε την πυξίδα του. Δημήτρη του λέει: σε αντέγραφα.. ακόμη και την γραβάτα σου αν την φορούσε στραβά θα το ακολουθούσα και εγώ.. τώρα ποιον θα αντιγράφω;

Ο Κοντομηνάς πίστευε παρά πολύ και το έδειχνε και έμπρακτα ότι οι άνθρωποι κάνουν τις εταιρίες, πίστευε πολύ στη δύναμη και στην δημιουργικότητα, που κρύβουν οι άνθρωποι και οι οποίοι χρειάζονται το κατάλληλο περιβάλλον για να την αναδείξουν. Δημιουργούσε αυτό το περιβάλλον και έδινε απλόχερα ευκαιρίες. Ενθάρρυνε τους ανθρώπους του να παίρνουν ρίσκα και να δοκίμαζαν νέες ιδέες και ήταν ανεκτικός στις αποτυχίες . Προετοιμαστείτε καλύτερα και δοκιμάστε πάλι ενθάρρυνε τους συνεργάτες του..

Δεν υπάρχουν κακοί υπάλληλοι έλεγε πολυ συχνά στις συναντήσεις μας αλλά κακοί προϊστάμενοι….

Οι άνθρωποι που δούλευαν δίπλα στον Κοντομηνά είχαν το προνόμιο να ζουν στα όνειρα αυτού του ανθρώπου. Χάρισμα που έχουν οι μεγάλοι ηγέτες.

Και ο Δ. Κοντομηνάς ήταν ένας μεγάλος ηγέτης!!

Ταξίδι και προορισμός είναι ένα… Η Ιθάκη που κινήσαμε να πατήσουμε βρίσκεται μέσα μας, ο δρόμος ετέλεψε όταν βρούμε ποιοι πραγματικά είμαστε. Μακρύς, πολύ μακρύς ο δρόμος! Ευτυχώς…

Ο Yuval Noah Harari υποστηρίζει ότι η τεχνητή νοημοσύνη έχει χακάρει το λειτουργικό σύστημα του ανθρώπινου πολιτισμού

Oι φόβοι για την τεχνητή νοημοσύνη (AI) στοιχειώνουν την ανθρωπότητα από την αυγή της εποχής των υπολογιστών. Μέχρι τώρα αυτοί οι φόβοι επικεντρώνονταν σε μηχανές που χρησιμοποιούν φυσικά μέσα για να σκοτώσουν, να υποδουλώσουν ή να αντικαταστήσουν ανθρώπους. Όμως τα τελευταία δύο χρόνια έχουν εμφανιστεί νέα εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης που απειλούν την επιβίωση του ανθρώπινου πολιτισμού από μια απροσδόκητη κατεύθυνση. Η τεχνητή νοημοσύνη έχει αποκτήσει μερικές αξιοσημείωτες ικανότητες χειρισμού και δημιουργίας γλώσσας, είτε πρόκειται για λέξεις, είτε για ήχους είτε για εικόνες. Με αυτόν τον τρόπο έχει χακάρει το λειτουργικό σύστημα του πολιτισμού μας.

Η γλώσσα είναι το υλικό από το οποίο αποτελείται σχεδόν όλος ο ανθρώπινος πολιτισμός. Τα ανθρώπινα δικαιώματα, για παράδειγμα, δεν είναι εγγεγραμμένα στο DNA μας. Μάλλον, είναι πολιτιστικά αντικείμενα που δημιουργήσαμε λέγοντας ιστορίες και γράφοντας νόμους. Οι θεοί δεν είναι φυσικές πραγματικότητες. Μάλλον, είναι πολιτιστικά αντικείμενα που δημιουργήσαμε επινοώντας μύθους και γράφοντας «ιερές» γραφές.

Τα χρήματα, επίσης, είναι ένα πολιτιστικό τεχνούργημα. Τα τραπεζογραμμάτια είναι απλά πολύχρωμα κομμάτια χαρτιού και επί του παρόντος περισσότερο από το 90% των χρημάτων δεν είναι καν τραπεζογραμμάτια — είναι απλώς ψηφιακές πληροφορίες σε υπολογιστές. Αυτό που δίνει αξία στα χρήματα είναι οι ιστορίες που μας λένε γι’ αυτό τραπεζίτες, υπουργοί Οικονομικών και γκουρού κρυπτονομισμάτων. Ο Σαμ Μπάνκμαν-Φριντ, η Ελίζαμπεθ Χολμς και ο Μπέρνι Μάντοφ δεν ήταν ιδιαίτερα καλοί στη δημιουργία πραγματικής αξίας, αλλά ήταν όλοι εξαιρετικά ικανοί αφηγητές.

Τι θα συνέβαινε όταν μια μη ανθρώπινη νοημοσύνη γίνει καλύτερη από τον μέσο άνθρωπο στο να λέει ιστορίες, να συνθέτει μελωδίες, να σχεδιάζει εικόνες και να γράφει νόμους; Όταν οι άνθρωποι σκέφτονται το Chatgpt και τα άλλα νέα εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης, συχνά προσελκύονται από παραδείγματα του τύπου: «τα παιδιά στο σχολείο χρησιμοποιούν τεχνητή νοημοσύνη για να γράψουν τα μαθήματά τους. Τι επιπτώσεις θα χει στο εκπαιδευτικό μας σύστημα αυτό;» Όμως αυτού του είδους η ερώτηση χάνει τη μεγάλη εικόνα. Ξεχάστε τις σχολικές εκθέσεις. Σκεφτείτε τις επόμενες εκλογές και προσπαθήστε να φανταστείτε τον αντίκτυπο των εργαλείων τεχνητής νοημοσύνης που μπορούν να κατασκευαστούν για τη μαζική παραγωγή πολιτικού περιεχομένου, ψεύτικων ειδήσεων και «ιερών» γραφών για νέες αιρέσεις (όπως οι qAnon στην Αμερική).

Εικόνα από ΑΙ

[..] Σε ένα πιο απλό επίπεδο, μπορεί σύντομα να βρεθούμε να κάνουμε μακροσκελείς διαδικτυακές συζητήσεις για την άμβλωση, την κλιματική αλλαγή ή τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία με οντότητες που πιστεύουμε ότι είναι ανθρώπινες – αλλά στην πραγματικότητα είναι τεχνητή νοημοσύνη. Το πρόβλημά μας είναι ότι είναι εντελώς άσκοπο να ξοδεύουμε το χρόνο μας προσπαθώντας να αλλάξουμε τις προγραμματισμένες απόψεις ενός bot τεχνητής νοημοσύνης, όταν η τεχνητή νοημοσύνη θα μπορούσε να ρυθμίσει τα μηνύματά του με τόση ακρίβεια ώστε να έχει πολλές πιθανότητες να μας επηρεάσει.

Μέσω της δεξιοτεχνίας της στη γλώσσα, μπορούσε ακόμη και να δημιουργήσει στενές σχέσεις με τους ανθρώπους και να χρησιμοποιήσει τη δύναμη της οικειότητας για να αλλάξει τις απόψεις και τις κοσμοθεωρίες μας. Αν και δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι το AI έχει συνείδηση ​​ή συναισθήματα, για να καλλιεργηθεί ψεύτικη οικειότητα με τους ανθρώπους αρκεί η τεχνητή νοημοσύνη να τους κάνει να αισθάνονται συναισθηματικά δεμένοι μαζί του. Τον Ιούνιο του 2022, ο μηχανικός της Google, Blake Lemoine, υποστήριξε δημόσια ότι το chatbot Lamda με τεχνητή νοημοσύνη στο οποίο δούλευε είχε γίνει «αισθανόμενο». Ο αμφιλεγόμενος ισχυρισμός του κόστισε τη δουλειά του. Το πιο ενδιαφέρον σε αυτό το επεισόδιο δεν ήταν ο ισχυρισμός του κ. Lemoine, ο οποίος ήταν μάλλον ψευδής. Αντίθετα, ήταν η προθυμία του να ρισκάρει την προσοδοφόρα δουλειά του για χάρη του chatbot AI. Εάν η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να επηρεάσει τους ανθρώπους να ρισκάρουν τις δουλειές τους για αυτό, τι άλλο θα μπορούσε να τους παρακινήσει να κάνουν;

Σε μια πολιτική μάχη που εξαπολύει συναισθηματικά μηνύματα, η οικειότητα είναι το πιο αποτελεσματικό όπλο. Όλοι γνωρίζουμε ότι την τελευταία δεκαετία τα social media έχουν γίνει πεδίο μάχης για τον έλεγχο της προσοχής των ανθρώπων. Με τη νέα γενιά τεχνητής νοημοσύνης, το μέτωπο της μάχης μετατοπίζεται από την προσοχή στην οικειότητα. Τι θα συμβεί στην κοινωνία μας και την ψυχολογία μας όταν μια τεχνητή νοημοσύνη θα ανταγωνίζεται μια άλλη τεχνητή νοημοσύνη σε μια μάχη που θα προσεταιρίζεται την οικειότητά μας, και  οι οποίες μπορούν στη συνέχεια να χρησιμοποιηθούν για να μας πείσουν να ψηφίσουμε ορισμένους πολιτικούς ή να αγοράσουμε συγκεκριμένα προϊόντα;

Ακόμη και χωρίς τη δημιουργία «ψευδής εξοικείωσης», τα νέα εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης θα είχαν τεράστια επιρροή στις απόψεις και τις κοσμοθεωρίες μας. Οι άνθρωποι μπορεί να φτάσουν στο σημείο να χρησιμοποιούν έναν μόνο σύμβουλο τεχνητής νοημοσύνης ως μαντείο που γνωρίζει τα πάντα. Δεν είναι περίεργο που η Google είναι τρομοκρατημένη. Γιατί να μπω στον κόπο να ψάξω όταν μπορώ απλώς να ρωτήσω το μαντείο; Οι βιομηχανίες ειδήσεων και διαφήμισης θα πρέπει επίσης να έχουν τρομοκρατηθεί. Γιατί να διαβάζω μια εφημερίδα όταν μπορώ απλώς να ζητήσω από τη μάντισσα να μάθω τα τελευταία νέα; Και τι νόημα έχουν οι διαφημίσεις όταν μπορώ απλώς να ζητήσω από τη μάντισσα να μου πει τι να αγοράσω;

Και ακόμη και αυτά τα σενάρια δεν αποτυπώνουν πραγματικά τη μεγάλη εικόνα. Αυτό για το οποίο μιλάμε είναι δυνητικά το τέλος της ανθρώπινης ιστορίας. Όχι το τέλος της ιστορίας, απλώς το τέλος του ανθρωποκεντρικού μέρους της. Η ιστορία είναι η αλληλεπίδραση μεταξύ βιολογίας και πολιτισμού. Ανάμεσα στις βιολογικές μας ανάγκες και επιθυμίες για πράγματα όπως το φαγητό και το σεξ, και τις πολιτιστικές μας δημιουργίες όπως οι θρησκείες και οι νόμοι. Η ιστορία είναι η διαδικασία μέσω της οποίας νόμοι και θρησκείες διαμορφώνουν το φαγητό και το σεξ.

Τι θα γίνει με την πορεία της ιστορίας όταν [η τεχνητή νοημοσύνη] κυριαρχήσει στον πολιτισμό και αρχίσει να παράγει ιστορίες, μελωδίες, νόμους και θρησκείες; Παλαιότερα εργαλεία όπως το τυπογραφείο και το ραδιόφωνο βοήθησαν στη διάδοση των ανθρώπινων πολιτιστικών ιδεών, αλλά ποτέ δεν δημιούργησαν νέες δικές τους πολιτιστικές ιδέες. Η τεχνητή νοημοσύνη είναι κάτι θεμελιωδώς διαφορετικό. Μπορεί να δημιουργήσει εντελώς νέες ιδέες, εντελώς νέα κουλτούρα.

Στην αρχή, το AI πιθανότατα θα μιμηθεί τα ανθρώπινα μοντέλα στα οποία εκπαιδεύτηκε. Αλλά κάθε χρόνος που περνά, η κουλτούρα της τεχνητής νοημοσύνης θα προχωρά χωρίς δισταγμό εκεί που δεν είχε τολμήσει ο άνθρωπος. Για χιλιετίες οι άνθρωποι έχουν ζήσει στα όνειρα άλλων ανθρώπων. Τις επόμενες δεκαετίες μπορεί να βρεθούμε να ζούμε στα όνειρα μιας εξωγήινης νοημοσύνης.

Ο φόβος της τεχνητής νοημοσύνης στοιχειώνει την ανθρωπότητα μόνο τις τελευταίες δεκαετίες. Αλλά για χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι στοιχειώνονται από έναν πολύ βαθύτερο φόβο. Πάντα αναγνωρίζαμε τη δύναμη των αφηγήσεων και των εικόνων να χειραγωγούν το μυαλό μας και να δημιουργούν ψευδαισθήσεις. Κατά συνέπεια, από την αρχαιότητα οι άνθρωποι φοβούνταν ότι θα παγιδευτούν σε έναν κόσμο ψευδαισθήσεων.

Yuval Noah Harari 

***

Πηγή: economist 28/4/2023

by Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Με αυτό τον χαρακτηρισμό έμεινε στην ιστορία του ποδοσφαίρου η επέμβαση του άγγλου τερματοφύλακα Γκόρντον Μπανκς στην κεφαλιά του Πελέ, κατά τη διάρκεια του αγώνα Βραζιλίας – Αγγλίας για την τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1970, που διεξήχθη στα γήπεδα του Μεξικού.

Στις 7 Ιουνίου, οι εθνικές ομάδες της Βραζιλίας και της Αγγλίας παρατάχθηκαν στο γήπεδο Χαλίσκο της Γουαδαλαχάρα, ενώπιον 66.000 θεατών, για το ντέρμπι του τρίτου ομίλου. Στο 18ο λεπτό του αγώνα ο Ζαϊρζίνιο έκανε μία κούρσα από τα δεξιά, απέφυγε έναν αντίπαλο και την κατάλληλη στιγμή σέντραρε προς την εστία του Μπανκς. Εκεί βρισκόταν ο Πελέ, ο οποίος σηκώθηκε σχεδόν ανενόχλητος, έπιασε μια καρφωτή κεφαλιά και έστειλε την μπάλα στην κάτω δεξιά γωνία του τέρματος του Μπανκς.

Το γκολ ήταν κάτι παραπάνω από σίγουρο, καθώς η μπάλα είχε προσκρούσει στο χορτάρι, προτού πάρει πορεία προς τα δίχτυα. Ο Πελέ άρχισε να πανηγυρίζει προκαταβολικά φωνάζοντας «Γκολ!», αλλά αμέσως μετά συνειδητοποίησε ότι η μπάλα δεν βρήκε τον στόχο. «Από το πουθενά εμφανίστηκε ένα χέρι και αποσόβησε το γκολ» είπε σε μία συνέντευξή του. Ο Μπανκς από την πλευρά του, όπως έχει δηλώσει σε πολλές συνεντεύξεις του, δεν πολυκατάλαβε τι έκανε. Κινήθηκε ενστικτωδώς και αντιλήφθηκε την μπάλα να χτυπά στο χέρι του και να βγαίνει έξω.

Τελικά, με γκολ του Ζαϊρζίνιο στο 59ο λεπτό η μεγάλη Βραζιλία της εποχής εκείνης νίκησε με 1-0 την εξίσου σπουδαία αντίπαλό της, που ήταν και η κάτοχος του τίτλου. Και οι δύο ομάδες προχώρησαν στην επόμενη φάση, αλλά στο τέλος η Βραζιλία πανηγύρισε τον τίτλο.

Η απίστευτη απόκρουση του Μπανκς θεωρείται από τους ειδικούς η κορυφαία επέμβαση τερματοφύλακα τον 20ο αιώνα. Ο Γκόρντον Μπανκς (1937) έχει ψηφισθεί ως ένας από τους 2-3 καλύτερους τερματοφύλακες όλων εποχών.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/

Κι εσύ που ξέρεις από ποίηση
κι εγώ που δεν διαβάζω
κινδυνεύουμε.
Εσύ να χάσεις τα ποιήματα
κι εγώ τις αφορμές τους.