Συντάκτης: Kostas Bertsias

•Επιτέλους να πλευσω σε κάτι μαζί της. «η αγάπη μπορεί να κινήσει το συμπαν,να μετακινήσει βουνά».Να αλλαξουμε τον κόσμο «με την αγάπη».Ήταν η καίρια τοποθέτηση στις προγραμματικές δηλώσεις.Ενθουσιαστηκα.Είναι καλό να ανακαλύπτεις την αγάπη και να την τιμάς παντοιοτρόπως με τις πράξεις σου ακόμα και όταν έχεις αντιδράσεις.Τάσσομαι υπέρ της αγάπης.Προς τον συνάνθρωπο,προς την οικογένεια,προς τους φίλους,προς το σύντροφο.
Πιστις,Ελπίς Αγάπη μείζων δε τούτων η Αγάπη.
•Για το συμπαν και τα βουνά διατηρώ βεβαίως επιφυλάξεις.Για την αλλαγή του κόσμου όμως θα συμφωνήσω.Όταν η φιλαλληλια και η αλληλεγγύη ,ως μορφή αγάπης,επικρατεί σε μια κοινωνία πράγματι κάτι αλλάζει προς το καλό.
•Βέβαια θέλει μια προσοχή.Αγάπη που έγινες δίκοπο μαχαίρι.Να μη λάχει.σε κανένα μας.Γιατί τότε ,όπως λέει η Ζωή σε άλλη αποστροφή του λόγου της «τα όνειρα ζητούν εκδίκηση».Και η εκδίκηση δεν συμβιβάζεται με την αγάπη.

Πάνος Μπιτσαξής

Γενικός Διευθυντής πωλήσεων της interamerican

Μπέρτολτ Μπρεχτ: Ποιο είναι το μεγάλο μυστικό του βλάκα; (Ιστορίες του κ. Κοϊνερ)

«Ποιο είναι το μεγάλο μυστικό του βλάκα;» ρώτησαν κάποτε τον κ. Κόινερ. «Αυτό που τον κάνει ακατανίκητο, ανυπέρβλητα κακό και πάντα νικητή;»

– Το μεγάλο μυστικό του βλάκα, χμ, για να σκεφτώ λίγο… Ε… μάλλον ότι δεν του περνά καν από το μυαλό, δεν διανοείται ότι μπορεί για μια στιγμή να ‘χει άδικο. Κι αν του περάσει μια στάλα υποψίας από το μυαλό, γρήγορα τη διώχνει. Αυτός βλαξ; Ποτέ των ποτών. Οι άλλοι είναι πάντα. Έτσι γίνεται αδίσταχτα θρασύς, υπέροχα επικίνδυνος, ανυπέρβλητα αλαζονικός. Και πείθει. Γιατί πάντα υπάρχουν αρκετοί βλάκες για να σχηματίσουν μια πλειοψηφία. Αυτό είναι το μυστικό όπλο του βλάκα. Μα γι αυτό ακριβώς πρέπει να εξολοθρεύουμε τη βλακεία, γιατί κάνει βλάκες αυτούς που τη συναντούν.

«Άραγε η βλακεία οδηγεί στην κακία ή η κακία οδηγεί στην βλακεία;» τον ρώτησαν. 

-Ούτε το ένα ούτε το άλλο .. Και τα δυο δεν είναι παρά συμπτώματα. Η βαθύτερη αιτία είναι η δυσανεξία απέναντι σε ένα Απύθμενο εσωτερικό κενό…

Ο Βλαξ το υποψιάζεται , αλλά καθώς αδυνατεί να το παραδεχτεί, το απωθεί. Το παραγεμίζει είτε σωματικά -λαιμαργία-είτε στρεφόμενος προς τον εξωτερικό κόσμο : Με κακία.

Προσπαθώντας να επιβάλλει την εξουσία του ελπίζει να ξεχάσει την εσωτερική του κενότητα. Αλλά εκείνη επιστρέφει τα βράδια καθώς ετοιμάζεται να κοιμηθεί… ή τα πρωινά λίγα δευτερόλεπτα πριν ανοίξει τα ματιά του. Φαύλος κύκλος.

«Ποιες δραστηριότητες επιλέγει συνήθως ο Βλάκας ;»

-Επειδή είναι ανασφαλής επιλέγει δραστηριότητες που του δίνουν μια ψευδαίσθηση παντοδυναμίας. Καθώς είναι περιορισμένος στην βλακεία του διαθέτει και ορισμένα πλεονεκτήματα: Οργανωτικότητα, επιμονή και υπομονή. Τα καταφέρνει συνήθως να οικειοποιείται δουλειές άλλων. Εξάλλου διαθέτει και ένα σπάνιο χάρισμα: δεν έχει καθόλου την αίσθηση της ευγνωμοσύνης… Καθώς επίσης είναι και βλάκας δεν μπορεί να διανοηθεί ότι κάνει κάτι το κακό, καρπούμενος τον πνευματικό ή μη μόχθο, άλλων. Αυτό αποτελεί συνέπεια του μυστικού όπλου του βλάκα

«Ποια ύπαρξη ενοχλεί περισσότερο τον Βλάκα;»

-Η αλογόμυγα … Γιατί τον βάζει σε υποψίες αυτογνωσίας.

«Ναι κύριε Κόινερ… Αλλά γιατί από την άλλη η αλογόμυγα πάει και κολλάει στα μούτρα του Βλάκα;»

– Διότι δεν μπορεί να ανεχτεί την Βλακεία… Αυτή είναι η μοίρα της αλογόμυγας .

«Και γιατί ο Βλάκας παρόλο που είναι πιο δυνατός δεν εξοντώνει την Αλογόμυγα;»

-Γιατί είναι βλάκας και υπερβολικός. Προσπαθεί να την εξοντώσει με κανονιές… Μόνο ένας βλάκας θα προσπαθούσε να εξοντώσει μια αλογόμυγα με κανόνι…

«Και ποια θα ήταν η λύση;»

-Η λύση θα ήταν να έπαυε να είναι Βλάκας. Αλλά καθώς αυτό είναι αδύνατον δυστυχώς δεν υπάρχει λύση: Ούτε για τον βλάκα αλλά και ούτε για την αλογόμυγα…

«Και δεν είναι Τραγικό για τον βλάκα να πρέπει να υποφέρει διαρκώς την ενοχλητική του αλογόμυγα;»

-Ε όχι και τόσο. Tι να πούνε και όσοι θα πρέπει να υποφέρουνε τον βλάκα ;

«Πως είναι δυνατόν ο Βλάξ να μην έχει ΚΑΘΟΛΟΥ την αίσθηση του χιούμορ;»

– Στην ουσία η έλλειψη Χιούμορ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΤΟΝ ΒΛΑΚΑ. Διότι, αν είχε στοιχειώδη αίσθηση του Χιούμορ, δεν θα έπαιρνε και τον εαυτό του τόσο σοβαρά, οπότε θα έπαυε νάναι και βλάκας .

«Και ποια είναι τα πιο σημαντικά Χαρακτηριστικά της βλακείας ;» Ρώτησαν κάποτε τον κ Κόινερ.

-Ας τα πάρουμε ένα ένα, απάντησε ο κ Κόινερ. Πρώτα απ’ όλα ο Βλάξ δεν έχει καμιά ικανότητα μεταφορικής σκέψης. Τα παίρνει όλα κυριολεκτικά… Έτσι αδυνατεί να καταλάβει πότε ο συνομιλητής του μεταφέρει μια άποψη άλλων από την άποψη του ιδίου του συνομιλητή του. Δεν μπορεί να αντιληφθεί την εντός εισαγωγικών φράση… Παράδειγμα, λέει η Βίβλος ”Ο Άφρων είπε: Δεν υπάρχει Θεός ” και λέει ο Άφρων (δηλαδή ο Βλάξ) «Είδατε ; Το λέει και η Βίβλος. Δεν υπάρχει θεός.»

«Δηλαδή τι θέλετε να μας πείτε κ Κόινερ; Ότι υπάρχει Θεός;»

-Αγαπητό μου παιδί . Δεν ξέρω αν υπάρχει ή δεν υπάρχει Θεός. Εκείνο για το οποίο είμαι Βέβαιος είναι ότι η ανθρώπινη βλακεία είναι ακατανίκητη, κυριολεκτικά!!

Ιστορίες του κ. Κοϊνερ, του Μπέρτολτ Μπρέχτ. Τις «Ιστορίες του κυρίου Κόινερ» ο Μπέρτολτ Μπρεχτ τις έγραφε από το 1927 μέχρι τον θάνατό του. Τώρα, για πρώτη φορά, μπορούμε να τις διαβάσουμε στο σύνολό τους χάρη στον Πέτρο Μάρκαρη και στη μετάφρασή του, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Κείμενα».

Γράφει ο Σεβ. Μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου κ. Αμφιλόχιος

---

Στην πορεία «ορατότητας» όπως ονόμασαν οι διοργανωτές πορεία, προ ολίγων ημερών, στο Ενετικό λιμάνι των Χανίων, πορεία «ενάντια… στις φοβίες, στους αποκλεισμούς, στον συντηρητισμό, στην εμπορευματοποίηση και εκμετάλλευση της ζωής και των δικαιωμάτων μας, στα πάσης φύσης ροζ πλυντήρια κρατών, κομμάτων, …..στην πατριαρχία, στην έμφυλη βία, στον φασισμό, στις διακρίσεις στους αποκλεισμούς, στον συντηρητισμό, στην εμπορευματοποίηση και εκμετάλλευση της ζωής και των δικαιωμάτων μας, στα πάσης φύσης ροζ πλυντήρια κρατών, κομμάτων, ….», όπως δήλωναν οι οργανωτές της· σε αυτή λοιπόν την πορεία «ορατότητας», ανάμεσα στα άλλα συνθήματα που κυριάρχησαν ήταν και το εξής: «Στο διάολο η οικογένεια, στο διάολο η πατρίς. Η Ελλάδα να πεθάνει να ζήσουμε εμείς». 

Το σύνθημα, που υπήρχε και σε πανό, μεταφέρεται αυτολεξεί, (στο διαδίκτυο εξ΄ άλλου έχει αναρτηθεί) καθώς νομίζω είναι κομβικής και μείζονος σημασίας να κατανοήσουμε-συνειδητοποιήσουμε όχι μόνο τα μηνύματα του, αλλά, κυρίως, τις συνέπειες του στην αυριανή κοινωνία.

Σε αυτή την πορεία υπήρχε, επίσης, και υψηλόβαθμο θεσμικό πρόσωπο, το οποίο σε δηλώσεις του υπερασπίστηκε «το αναφαίρετο δικαίωμα ο καθένας να αυτοπροσδιορίζεται», καταδικάζοντας «κάθε έκφραση – θέση απέναντι στην πορεία αυτή». 

Αυτονόητη η υπεράσπιση των δικαιωμάτων του άλλου, ανεξάρτητα από την συμφωνία ή διαφωνία. Όμως, το πρώτο ερώτημα- απορία, που γεννάται είναι γιατί αυτή η «καταδίκη» δεν συμπεριέλαβε και τα υβριστικά συνθήματα που ακουγόταν στην εν λόγω πορεία ενάντια: στην Οικογένεια, στην Πατρίδα, στην Ελλάδα; 

Έτερο ερώτημα, θα είχε θεωρούμε ενδιαφέρον η απάντηση του: πως γίνεται αυτοί που στην πορεία με έναν τόσο απροκάλυπτο και χυδαίο τρόπο, υβρίζουν ότι ιερό και όσιο για κάποιους άλλους, την Πατρίδα και την Οικογένεια, πως εξηγείται οι ίδιοι να μιλούν για δικαίωμα στην υιοθεσία κλπ; 

Έτερο, επίσης, ερώτημα: Οι επερχόμενες γενιές εφόσον, εάν γαλουχηθούν, με ότι εκφράζει και δηλώνει αυτό το σύνθημα-μήνυμα, τι σχέση θα έχουν με «των Ελλήνων τις Κοινότητες»; Έτερο ερώτημα; Όταν υβρίζεις και χυδαιολογείς και μάλιστα σε δημόσιο χώρο και εις επήκοο πάντων έναν ολόκληρο λαό· λαό ο οποίος ιστορικά και διαχρονικά όχι μόνο δηλώνει την πίστη του στην Οικογένεια του και την Πατρίδα του, αλλά θυσιάζεται, δίνει την ζωή του και το αίμα του για αυτή την Οικογένεια και αυτή την Πατρίδα, όταν λοιπόν υβρίζεις αυτό τον λαό, αυτό πως ονομάζεται; τι είναι τελικά; «Δημοκρατία» και «αναφαίρετο δικαίωμα σου»; ή… φασισμός, διάκριση και συντηρητισμός στην πιο ακραία του μορφή, που εσύ κατηγορείς τους άλλους, στην προσπάθεια σου να υπερασπιστείς τα δικαιώματα σου;

Ποιός είναι τελικά «ο μεσαίωνας», «τα σκοτάδια της Ελληνικής κοινωνίας», «ο υπερσυντηρητικός», «η οπισθοδρόμηση της κοινωνίας»; Αυτός που χτίζει την ζωή του, τρέφει και γαλουχεί την οικογένεια του με τις αξίες, τα πιστεύω και τα ιδανικά που ανέστησαν από την τέφρα της αυτή την Πατρίδα ή αυτός που δηλώνει και πρεσβεύει: «Στο διάολο η οικογένεια, στο διάολο η πατρίς. Η Ελλάδα να πεθάνει να ζήσουμε εμείς»; 

Ποιος δημιουργεί τις αντιπαλότητες, τις εντάσεις, τον διχασμό και τις διακρίσεις μέσα στις κοινωνίες; 

Αυτός που προκαλείται ή αυτός που προκαλεί; «Νηστεία και προσευχή και θα σωθούμε. Αν πιούμε και λίγο αγιασμένο νερό ή αν φορέσουμε και κανένα κομποσκοίνι, τι τους θέλουμε τους γιατρούς; Τι να την κάνουμε την επιστήμη»; 

Κάποια από τα… ειρωνικά σχόλια όσων κατηγορούν για «χριστιανοταλιμπανισμό» όσους δηλώνουν την πίστη τους στον Χριστό, στην Πατρίδα και την Οικογένεια! 

Αλήθεια: τι είδους πολιτισμός είναι αυτός που όχι μόνο δεν σέβεται τα πιστεύω, τις αρχές και τα ιδανικά του άλλου, αλλά τα ειρωνεύεται, τα εμπαίζει και χυδαία τα υβρίζει; 

Πόσο δικαίωμα και πως μπορεί κάποιος, όπως και αν αυτοπροσδιορίζεται αυτός, να απαιτεί, να διεκδικεί, να γίνουν σεβαστά και αποδεκτά τα όποια δικαιώματα του, όταν ο ίδιος τόσο απροκάλυπτα και προκλητικά βάλλει εναντίον του δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού του άλλου;; 

Για τι είδους «ανεκτικότητα» και «συνύπαρξη» δικαιούται και μπορεί να μιλά κάποιος, όταν ο ίδιος χρησιμοποιεί ρητορική που όχι μόνο δεν συμβάλλει στην ενότητα και ανεκτικότητα του «άλλου», αλλά στοχοποιεί, μηδενίζει-απαξιώνει τον «άλλο», κυρίως όμως προσβάλλει το είναι του και την ταυτότητα του; Θίγει τις πιο ευαίσθητες χορδές της ύπαρξης του; 

Είναι «ρατσισμός» και «ξενοφοβία» το να μην ανέχεται, να μην επιτρέπει κάποιος, να του βρίζουν την Πατρίδα του, την Πίστη του και την Οικογένεια του; 

Όσοι, τέλος, δηλώνουν: «… να πεθάνει η Ελλάδα να ζήσουμε εμείς» ας καταλάβουν πως «.. η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει», καθώς όπως έλεγε και ο Μακρυγιάννης, ο μεγάλος αυτός εκφραστής της Ελληνικής ψυχής: «Ελλάδα δεν πουλάω». 

Εάν λοιπόν αυτή η Ελλάδα τους δυσκολεύει, τότε ο αυτοπροσδιορισμός τους θα πρέπει να περιοριστεί μέχρι εκεί που δεν θίγει, δεν προσβάλλει τα δικαιώματα όσων «Ελλάδα ποτέ δεν πουλούν».



Το Δολάριο (Dollar) αποτελεί τη νομισματική μονάδα των ΗΠΑ από το 1785. Χάριν συντομίας, απεικονίζεται με το σύμβολο $. Είναι το πιο διαδεδομένο νόμισμα στον κόσμο, καθώς υπολογίζεται ότι το 2005 κυκλοφορούσαν 760 δισεκατομμύρια δολάρια, τα δύο τρίτα των οποίων εκτός ΗΠΑ.

Αμέσως μετά την Αμερικανική Επανάσταση του 1776 το νέο έθνος είχε την ανάγκη ενός ενιαίου νομισματικού συστήματος, καθότι και στις 13 πολιτείες υπήρχαν διαφορετικά νομίσματα… Από το «Γουαμπούν», τη χρηματική μονάδα των ιθαγενών Ινδιάνων, μέχρι το χάρτινο «Κοντινένταλ», που κόπηκε από τους επαναστάτες για τις ανάγκες του αγώνα.

Η λέξη Δολάριο δεν ήταν άγνωστη την εποχή εκείνη στην αμερικανική ήπειρο. Το ισπανικό πέσο ή ντολάρο κυριαρχούσε και στις αποικίες της Μεγάλης Βρετανίας στη Βόρεια Αμερική. Έτσι, στις 6 Ιουλίου του 1785 το δολάριο, υποδιαιρούμενο σε 100 σεντς, έγινε η επίσημη νομισματική μονάδα των νεοσύστατων Ηνωμένων Πολιτειών με πρωτοβουλία του Τόμας Τζέφερσον και απόφαση του Κογκρέσου. Ήταν η πρώτη φορά που ένα κράτος υιοθετούσε το δεκαδικό νομισματικό σύστημα.

Ετυμολογικά, η λέξη δολάριο προέρχεται από παραφθορά της λέξης τάλερ, που ήταν ένα νόμισμα του 16ου αιώνα στην περιοχή που καταλαμβάνει η σημερινή Τσεχία. Από τη λέξη τάλερ προέρχεται άλλωστε και το δικό μας τάλιρο.

Όσο για το σύμβολο του δολαρίου, υπάρχουν διάφορες υποθέσεις. Η κρατούσα υποστηρίζει ότι στην αρχή επρόκειτο για ένα U και ένα S, αρκτικόλεξα των λέξεων United States (Ηνωμένες Πολιτείες). Έπειτα το U, εξαιτίας μιας κακής κοπής, καταργήθηκε κι έτσι παρέμεινε το S με τις δύο κάθετες ευθείες που το τέμνουν ($). Οι δυο κάθετες γραμμές του δολαρίου συμβολίζουν τη σταθερότητα του νομίσματος, όπως συμβαίνει με τις οριζόντιες γραμμές στα σύμβολα του Ευρώ (€) και του Γιέν (¥).

Το πρώτο χάρτινο δολάριο κυκλοφόρησε μεσούντος του Εμφυλίου Πολέμου το 1862. Ως το 1975 το δολάριο είχε αντίκρισμα σε ασήμι ή χρυσό, ενώ σήμερα είναι μόνο λογιστικό χρήμα και διαπραγματεύεται ελεύθερα, ακολουθώντας τους κανόνες της προσφοράς και ζήτησης.

Το δολάριο χρησιμοποιείται ως συναλλακτικό μέσο για μία σειρά προϊόντων, όπως ο χρυσός και το πετρέλαιο. Στις μέρες μας, παραμένει το ισχυρότερο νόμισμα στο κόσμο, αν και αμφισβητείται η κυριαρχία του από το ευρώ.

Ο Πολ Σαμούελσον και άλλοι οικονομολόγοι υποστηρίζουν ότι η διεθνής ζήτηση για το δολάριο επιτρέπει στις Ηνωμένες Πολιτείες να κρατούν τα ελλείμματά τους σε υψηλά επίπεδα, χωρίς να αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο υποτίμησης. Όμως, προβλέπει ότι στο μέλλον οι Ηνωμένες Πολιτείες θα αντιμετωπίσουν έντονες πιέσεις, που θα οδηγήσουν σε καταβαράθρωση του δολαρίου, με σοβαρές συνέπειες για την παγκόσμια οικονομία.

*Τσέζαρε Παβέζε Ιταλός ποιητής, μυθιστοριογράφος, κριτικός λογοτεχνίας και μεταφραστής συγκαταλέγεται στους σημαντικότερους συγγραφείς του 20ού αιώνα στη χώρα του.

Η αλάνα μας διέθετε και γκολπόστ παρακαλώ…την έθαψαν και αυτή τα νερά της λίμνης του Μόρνου φωτο του 1972

Δεβενοχώρια 25 χρόνια πριν …

Θαμμένα τοπία..