Συντάκτης: Kostas Bertsias

Μετά την πρώτη «ψυχρολουσία» ψάχνεις να βρεις τη δική σου αντίδραση σε αυτό που συμβαίνει.

Να μιλήσεις, να προκαλέσεις, να σιωπήσεις, να αγνοήσεις ή να απομακρυνθείς; Ό,τι και να διαλέξεις, μέσα σου γνωρίζεις ότι τίποτα δεν θα είναι το ίδιο πια. Αποστασιοποιείσαι συναισθηματικά κι από εδώ και πέρα είσαι πάντα πιο προσεκτικός ως προς το τι κάνεις και ως προς το τι λες. Χάνεις, δηλαδή, τη δική σου αυθεντικότητα και τον αυθορμητισμό. Νιώθεις πιο σφιγμένος, πιο μαζεμένος. Αρχίζεις, δυστυχώς, και εσύ να σκεφτεσαι καχύποπτα και δεν νιώθεις άνετα να μένεις πολύ ώρα με αυτούς τους ανθρώπους.

Πολλές φορές θα συναντήσουμε στη ζωή μας ανθρώπους που άλλα λένε όταν είμαστε παρόντες κι άλλα όταν λείπουμε. Είναι πολύ λυπηρό να διαπιστώνεις πόση υποκρισία μπορεί να κρύβεται πίσω από μια συμπεριφορά. Στην αρχή δυσκολεύεσαι να το πιστέψεις κι αναρωτιέσαι μήπως έχει γίνει κάποιο λάθος. Όταν, όμως, επιβεβαιώνεσαι σοκάρεσαι και στη συνέχεια απογοητεύεσαι. Απογοητεύεσαι, γιατί δεν το περίμενες από τα συγκεκριμένα άτομα, γιατί αισθάνεσαι ότι δεν έχεις κάνει κάτι ώστε να αξίζεις μια τέτοια αντιμετώπιση.

Αναρωτιέσαι ποια είναι εκείνη η αιτία που κάνει τα άτομα να προσποιούνται, να λένε άλλα από αυτά που εννοούν, ενώ θα μπορούσαν να είναι πιο ευθείς, πιο ειλικρινείς. Αν δεν συμπαθείς κάποιον, δεν χρειάζεται να του δείχνεις καταναγκαστικά ότι τον συμπαθείς. Με ευγενικό και διακριτικό τρόπο μπορείς να απέχεις και να αποφεύγεις. Δεν υπάρχει λόγος να γίνεσαι καυστικός, κακοπροαίρετος πίσω από την πλάτη του.

Οι ανθρώπινες σχέσεις πλήττονται από το ψέμα, την υποκρισία, την ανεντιμότητα. Γιατί τόσος κόπος, όμως, να διατηρήσουμε σχέσεις που δεν μας αρέσουν ή δεν μας ταιριάζουν; Γιατί μπαίνουμε στη διαδικασία να δώσουμε μια διαφορετική εικόνα στον άλλο από εκείνη που πραγματικά ισχύει;

Μπορεί να θέλουμε να κερδίσουμε κάτι, να θέλουμε να αποφύγουμε τσακωμούς και φασαρίες ή μπορεί να μην γίνεται να χαλάσουμε σχέσεις συγγενικές ίσως. Ό,τι και να ισχύει, το μόνο σίγουρο είναι ότι στο τέλος με κάποιον τρόπο η αλήθεια θα αποκαλυφθεί. Κάποια στιγμή θα γίνει αντιληπτό αν κάποιος πραγματικά μας φέρεται αυθεντικά ή καταβάλλει προσπάθεια να φανεί «σωστός» απέναντί μας.

Παρά τα όσα θα συναντήσουμε, παρά τις απογοητεύσεις που θα βιώσουμε, δεν θα πρέπει να πέσουμε στην παγίδα να βλέπουμε όλους τους ανθρώπους καχύποπτα. Όποιας κατηγορίας ανθρώπους και να συναντήσουμε, εμείς οφείλουμε να παραμείνουμε πιστοί στην αλήθειά μας.

Δεν χρειάζεται να υιοθετήσουμε το μοντέλο που ακολουθούν οι άλλοι. Δε χρειάζεσαι τα ψέματα για να αγαπήσεις και να αγαπηθείς, για να εξελιχθείς, για να επιβιώσεις. Είναι πιο έντιμο να είσαι ειλικρινής και να πορευτείς χωρίς την ανάγκη να αρέσεις σε όλους. Υπερασπίζεσαι αυτό που είσαι –δεχόμενος φυσικά και την καλοπροαίρετη κριτική-, αλλά δεν θα πρέπει να επιδιώκεις διακαώς να γίνεις συμπαθής από όλους ή να τα έχεις καλά με όλους.

Με «όπλα» την ευγένεια, τη διακριτικότητα, την αξιοπρέπεια, την ακεραιότητα και την ωριμότητά σου μπορείς να αντιμετωπίσεις κάθε λογής ανθρώπους. Δεν είναι εύκολο να παραμείνεις αυθεντικός. Ωστόσο, αν το χάσεις αυτό, κινδυνεύεις να χάσεις την αλήθειά σου, την ουσία σου.

Αν έχεις ανάγκη από κολακίες και ψεύτικα λόγια, μπορεί εύκολα να παρασυρθείς και να αναζητάς συνεχώς την επιβεβαίωση, ακόμα κι αν βαθιά μέσα σου ξέρεις ότι δεν είναι αληθινή. Αν, όμως, αντέχεις την απόρριψη, τη μη αποδοχή από ανθρώπους που ίσως τελικά ούτε και εσύ θα ήθελες να έχεις στη ζωή σου, τότε δεν χρειάζεται να στεναχωριέσαι για σχέσεις που αποδεικνύονται ανάξιες των προσδοκιών σου.

Άλλωστε, δεν χρειαζόμαστε πολλούς ανθρώπους γύρω μας, αλλά μόνο αυτούς που το ενδιαφέρον τους, ο λόγος τους, η έγνοια τους για σένα είναι τόσο γνήσια που δεν γίνεται να μην το νιώσεις. Η καλοσύνη και η αγάπη σε «διαπερνούν» και σε «αγγίζουν» τόσο πολύ που σε κάνουν να ξεχωρίζεις οτιδήποτε άλλο είναι ψεύτικο και προσποιητό. Ας εστιάσουμε, λοιπόν, στις σχέσεις που μας γεμίζουν και μας εμπνέουν κι ας αφήσουμε όλους τους άλλους που κακοπροαίρετα μιλούν για εμάς να παραμείνουν αυτό που είναι, γιατί ίσως αυτό έχουν μάθει να είναι…

πηγή : fanpage.gr

• Στις 3 Αυγούστου 1951 ιδρύεται το κόμμα της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς, (ΕΔΑ). Επικεφαλής της πρωτοβουλίας αυτής ήταν οι Ιωάννης Πασσαλίδης, Δημήτρης Μαριόλης, Σταμάτης Χατζήμπεης και Μιχάλης Κύρκου.
• Την ίδια ημέρα, 3 Αυγούστου, μέσα σε λίγα χρόνια, πεθαίνουν τρεις μεγάλες προσωπικότητες των ελληνικών γραμμάτων: Ηλίας Βενέζης (1973), Ανδρέας Εμπειρίκος (1975), Άγγελος Τερζάκης (1979)
• Στις 3 Αυγούστου 1996, η Νίκη Μπακογιάννη, με επίδοση 2,02 μέτρα, κατακτά το αργυρό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα.

Τα συμπεράσματα από μία πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη της GAIA ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ επάρκεια της Ελλάδας σε αγροτικά προϊόντα φυτικής προέλευσης, με βάση στοιχεία της περιόδου 2018-2020, παρουσίασε στις 31 Μαρτίου, η διευθύνουσα σύμβουλος της εταιρείας, Έλλη Τσιφόρου.

Φυτική παραγωγή

Σύμφωνα με τη μελέτη σε 7 προϊόντα φυτικής παραγωγής η Ελλάδα έχει πολύ χαμηλό βαθμό επάρκειας, δηλαδή κάτω του 50% και στηρίζεται κατά βάση σε εισαγωγές από άλλες χώρες:

• Φακές (41,9%)
• Φουντούκια (41,9%)
• Φιστίκι αράπικο (35,1%)
• Μαλακό σιτάρι (25,1%)
• Αραβοσιτέλαιο (22,3%)
• Σόγια (5,2%)
• Ζάχαρη (1,9%)

Χαμηλό βαθμό επάρκειας , κάτω του 90%, έχουμε σε άλλα 7 προϊόντα φυτικής παραγωγής:

• Κριθάρι (83,5%)
• Αμύγδαλα (81,7%)
• Ρεβίθια (79,5%)
• Πατάτες (75,8%)
• Αραβόσιτος (63,4%)
• Ηλιέλαιο (57%)
• Φασόλια (52,9%)

Ικανοποιητικό βαθμό αυτάρκειας έχουμε σε 11 προϊόντα και σε 25, από σύνολο 57 προϊόντων φυτικής προέλευσης που εξέτασε η μελέτη, είμαστε αυτάρκεις.

Δεν κατέχει επισήμως το ρεκόρ Γκίνες, αλλά η οικογένειά του επιμένει πως ήταν αρκετά μεγάλος

O «γηραιότερος άνθρωπος του κόσμου», ο οποίος δήλωνε 127 ετών, άφησε την τελευταία του πνοή στη Βραζιλία. 

Ο Jose Paulino Gomes φαίνεται πως γεννήθηκε στις 4 Αυγούστου του 1895, σύμφωνα με τα στοιχεία από το πιστοποιητικό γάμου του.

Ο Willyan Jose Rodrigues de Souza, νομικός σύμβουλος σε ληξιαρχείο της χώρας εκτίμησε πως ο άνδρας μπορεί να είχε γεννηθεί πριν το 1900. «Σύμφωνα με τα αρχεία, παντρεύτηκε στα 22 του χρόνια. Πιθανολογείται ότι πράγματι γεννήθηκε πριν από το 1900. Οι άνδρες σπάνια παντρεύονταν στα 17 τους» εξήγησε. 

Εάν αληθεύουν τα στοιχεία τότε μιλάμε πράγματι για τον γηραιότερο άνθρωπο παγκοσμίως. Ωστόσο, το ρεκόρ – επισήμως – κρατά η Ισπανίδα Maria Branyas, ηλικίας 116 ετών. 

Η εγγονή του Gomes, Eliane Ferreira, σημείωσε σε τοπικά μέσα πως στην επαρχία οι δηλώσεις στο ληξιαρχείο αργούν πολύ και αρκετές υπάρχουν περιπτώσεις λανθασμένων καταγραφών. «Ήταν σίγουρα πάνω από 110 ετών, τουλάχιστον 110. Πλέον πρέπει να δούμε τι θα γραφτεί στη ληξιαρχική πράξη θανάτου». 

«Ήταν πολύ απλός, πολύ ταπεινός. Η μοναδικότητά του ήταν πως δεν του άρεσε τίποτα το βιομηχανικό, μόνο αντικείμενα από την επαρχία, φυσικά. Εξέτρεφε κότες, γουρούνια. Και πάντα του άρεσε να πίνει λίγο». 

Ένα δεύτερο συγγενικό του πρόσωπο επεσήμανε πως αφήνει παρακαταθήκη πολλές ιστορίες. 

Δεν έχει διευκρινιστεί εάν το βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες έχει εξετάσει ποτέ την περίπτωση του Gomes ή εάν θα το κάνει τώρα.

Πηγή:lifo.gr

Μουσουνιτσα

Τον Αθανάσιο Διάκο επέλεξε για να περάσει ένα διήμερο ο πρώην Πρωθυπουργός κ. Κώστας Καραμανλής συνοδευόμενος από τον συγχωριανό μας Σέργιο Τσίφτη καθώς και τον πρώην βουλευτή κ. Λευτέρη Ζαγορίτη. Ο πρώην Πρωθυπουργός περιηγήθηκε σε όλο το χωριό μαζί με μέλη της κοινότητας καθώς επίσης επισκέφτηκε το ορειβατικό καταφύγιο των Βαρδουσίων, αλλά διέθεσε και αρκετές ώρες σε περιπάτους εντός φύσης. Ο κ. Καραμανλής πέραν του Σέργιου Τσίφτη συνοδευόταν και από φίλους που όλοι τους έχουν κοινή αγάπη την φύση. Δοκίμασαν τα τοπικά εδέσματα καθώς επίσης και την ρουμελιώτικη κουζίνα από την οποία έμειναν απόλυτα ευχαριστημένοι με αποτέλεσμα να ανανεώσουμε το ραντεβού μας για το άμεσο μέλλον.

Οι κώνοι της χαλεπίου πεύκης και της τραχείας πεύκης μένουν κλειστοί πάνω στα δέντρα και όταν ο κίνδυνος περάσει και ο τόπος κρυώσει, ανοίγουν και ρίχνουν στο έδαφος τους σπόρους που δεν έχουν πληγεί από τη φωτιά.

πάλι θὰ σοῦ τὸ ξαναπῶ
πάλι θὰ μοῦ ζητήσεις
λογικὴ ἐξήγηση
πάλι θὰ σοῦ ἀπαντήσω ὅτι
ν’ ἀντέξεις εἶναι τὸ ζητούμενο
ὄχι νὰ καταλάβεις..

* Κι αν οι ρίμες τύχουν
κιόλας να πετύχουν
γίνουνται ιδέες ευθύς..

Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε, Φάουστ, μετάφραση: Κωνσταντίνος Χατζόπουλος, Αθήνα, Γράμματα, 1991, σελ. 90.

ο Γιώργος Μπάλιας, Αν. Καθηγητής Περιβαλλοντικής Πολιτικής στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο τονίζει ότι «το ζήτημα δεν είναι η ανάπτυξη των ΑΠΕ, καθώς είναι απαραίτητη συνθήκη για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης. Το ζήτημα είναι το περιεχόμενο του ενεργειακού μείγματος και η ένταξη της κοινωνίας και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην ανάπτυξη των ΑΠΕ. Εδώ, λοιπόν, αντιπαρατίθενται δύο πολιτικές προτάσεις: από τη μια η νεοφιλελεύθερη που δίνει προτεραιότητα στις μεγάλες εταιρείες που κατασκευάζουν φαραωνικά έργα εις βάρος των δασών και των δασικών εκτάσεων και από την άλλη η ολιστική οικολογική-κοινωνική στην οποία συνυπάρχουν η προστασία του κλίματος και η προστασία της βιοποικιλότητας (στην οποία περιλαμβάνονται βεβαίως και τα δάση)».

Αναλυτικά η ανάρτηση του κ. Μπάλια:

«Το τελευταίο διάστημα, παρατηρώ ότι ξεπροβάλλει στον ορίζοντα ένας νέος μανιχαϊσμός: από τη μια πλευρά η συνωμοσιολογία και από την άλλη η απεριόριστη χρήση των δασών και των δασικών εκτάσεων για την εγκατάσταση αιολικών σταθμών. Ο μανιχαϊσμός αυτός συντηρείται από τις εταιρείες αιολικής ενέργειας (αρκετές από αυτές μάλιστα έχουν στο χαρτοφυλάκιό τους και επενδύσεις σε ορυκτά καύσιμα). Οι εν λόγω εταιρείες, αναδεικνύοντας τη συνομωσιολογία επί του ζητήματος (που διακινείται κυρίως από την άκρα δεξιά με την οποία κατά τα άλλα έχουν αγαστή συνεργασία), προσπαθούν να επηρεάσουν την κοινωνία ότι η μόνη εναλλακτική λύση είναι η εγκατάσταση αιολικών σταθμών απεριόριστα σε δάση και σε δασικές εκτάσεις.

Συμμάχους σε αυτή την προσπάθεια έχουν την εθνική νομοθεσία και όταν αυτή δεν τους βολεύει χρησιμοποιούν τη δικαιοσύνη, όπως συνέβη με την ΣτΕ Ολομ. 2499/2012 με την οποία για πρώτη φορά αναγνωρίζεται ότι ακόμη και αν δεν έχει αρθεί η πράξη αναδάσωσης, δηλαδή δεν έχει επανέλθει η δασική βλάστηση στην πρότερη κατάσταση, επιτρέπεται η εγκατάσταση ανεμογεννητριών. Πρόκειται για ευθεία παράβαση του συντάγματος καθώς το δικαστήριο δεν ερμήνευσε την οικεία διάταξη του συντάγματος (άρθρο 117, παρ. 3) αλλά νομοθέτησε κόντρα στη γραμματική και ιστορική ερμηνεία της διάταξης (βλ. μειοψηφία στην απόφαση εννέα δικαστών). Περαιτέρω, οι εταιρείες προσπαθούν να δείξουν ότι το αντιθετικό δίπολο είναι συνωμοσία ή σύνταγμα και επιστρατεύουν για το σκοπό αυτό και νομικούς με επιχειρήματα νηπιαγωγείου (βλ. Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 13.7.2023).

Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να θέσουμε εκποδών αυτόν το μανιχαϊσμό. Αν μελετήσουμε τον κλιματικό κανονισμό της ΕΕ (2021/1119) θα διαπιστώσουμε ότι προβλέπει να ενισχυθούν οι φυσικές καταβόθρες του CO2 που είναι κυρίως τα δάση και οι δασικές εκτάσεις. Επίσης, η νέα πρόταση κανονισμού για την αποκατάσταση της φύσης προβλέπει την ενίσχυση των δασών και των δασικών εκτάσεων (είναι η πρόταση που καταψήφισε στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο η ΝΔ και το ΕΛΚ). Επομένως, δεν μπορούμε από τη μια πλευρά να θυσιάζουμε δάση για την ανάπτυξη μέτρων μετριασμού (όπως είναι οι Α/Σ) και από την άλλη, εξ αιτίας αυτής της θυσίας, να μειώνονται οι φυσικές καταβόθρες. Τα επιστημονικά δεδομένα για αυτά που αναφέρω δεν είναι στο μυαλό κάποιου συνωμοσιολόγου, αλλά περιλαμβάνονται στην έκθεση της IPCC (2022) για την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή.

Σε αντίθεση με την ελληνική νομοθεσία, άλλα ευρωπαϊκά κράτη (Γαλλία, Γερμανία, Βέλγιο, Η.Β., Σουηδία, Δανία κλπ) θέτουν αυστηρές προϋποθέσεις για την εγκατάσταση Α/Σ σε δάση και δασικές εκτάσεις, έτσι ώστε ελάχιστες αιτήσεις να γίνονται δεκτές (κυμαίνονται από 2% μέχρι 6% των αιτήσεων). Οι εν λόγω εθνικές νομοθεσίες είναι σε πλήρη ευθυγράμμιση με τη νομολογία των δικαστηρίων. Πράγματι, αν δει κανείς τη νομολογία του ομοσπονδιακού Διοικητικού Δικαστηρίου της Γερμανίας, του γαλλικού και του βελγικού conseil d’Etat, όπως επίσης και των γαλλικών διοικητικών εφετείων (όποιος/α ενδιαφέρεται μπορώ να του αποστείλω τη σχετική νομολογία) θα διαπιστώσει ότι είναι πολύ αυστηρές οι προϋποθέσεις για εκχέρσωση των δασών με σκοπό την εγκατάσταση Α/Σ, με συνέπεια η συντριπτική πλειοψηφία των αιτήσεων να μην ικανοποιούνται.

Επομένως, το ζήτημα δεν είναι η ανάπτυξη των ΑΠΕ, καθώς είναι απαραίτητη συνθήκη για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης. Το ζήτημα είναι το περιεχόμενο του ενεργειακού μείγματος και η ένταξη της κοινωνίας και της Τ.Α. στην ανάπτυξη των ΑΠΕ. Εδώ, λοιπόν, αντιπαρατίθενται δύο πολιτικές προτάσεις: από τη μια η νεοφιλελεύθερη που δίνει προτεραιότητα στις μεγάλες εταιρείες που κατασκευάζουν φαραωνικά έργα εις βάρος των δασών και των δασικών εκτάσεων και από την άλλη η ολιστική οικολογική-κοινωνική στην οποία συνυπάρχουν η προστασία του κλίματος και η προστασία της βιοποικιλότητας (στην οποία περιλαμβάνονται βεβαίως και τα δάση). Άλλωστε, όπως τονίζει επανειλημμένα ο ΟΗΕ, η κλιματική κρίση οξύνει την απώλεια της βιοποικιλότητας, η δε απώλεια της βιοποικιλότητας οξύνει την κλιματική κρίση. Για το λόγο αυτό ο στόχος είναι κοινός και αυτόν οφείλουμε να υπηρετήσουμε.»

Κατασκευή προαυλίου δημοτικού σχολείου στην Δωρίδα