Ομάδα στελεχών της interamerican σε σεμινάριο στο ξενοδοχείο της Εύβοιας γύρω στο 2000.

Βάση της επικούρειας διδασκαλίας και πυρήνας της επικούρειας τέχνης τού ευ ζην υπήρξε η ρήση-παράγγελμα του Επίκουρου λάθε βιώσας, που μνημονεύεται στα «Ηθικά» του Πλουτάρχου (Ει καλώς είρηται το λάθε βιώσας).

Το λάθε είναι β’ ενικό πρόσωπο προστακτικής αορίστου β’ (έλαθον) του ρήματος λανθάνω, που σημαίνει μένω κρυμμένος ή απαρατήρητος, διαφεύγω την προσοχή κάποιου.

Το βιώσας είναι μετοχή (ονομαστική αρσενικού γένους) αορίστου α’ (εβίωσα) του ρήματος βιώ (βιόω-ώ), που σημαίνει ζω, περνώ τη ζωή μου.

Το ρήμα λανθάνω ανήκει σε εκείνη την ομάδα ρημάτων (μεταξύ άλλων, διάγω, διατελώ, οίχομαι, τυγχάνω, φαίνομαι, φθάνω) που, όταν συντάσσονται με κατηγορηματική μετοχή, αποδίδονται με τροπικό επίρρημα, η δε κατηγορηματική μετοχή που εξαρτάται από αυτά με ρήμα.

Βάσει των ανωτέρω, το απόφθεγμα του Επίκουρου λάθε βιώσας σημαίνει ζήσε κρυφά, ζήσε εν κρυπτώ ή στην αφάνεια. Κατ’ επέκταση, ζήσε απαρατήρητος, μακριά από τη δημοσιότητα και χωρίς να προβάλλεσαι.

Δυστυχώς, όπως παρατηρείται και σε αρκετές άλλες περιπτώσεις χρήσεως παροιμιωδών φράσεων ή τυποποιημένων εκφράσεων στη νέα ελληνική γλώσσα, το λάθε βιώσας απαντά ουκ ολίγες φορές κακοποιημένο: λάθρα βιώσας ή και λάθρα βιώσαι.

Μολονότι το μεν επίρρημα λόγιας προέλευσης λάθρα (κρυφά, χωρίς να γίνεται κανείς αντιληπτός) ανήκει στην οικογένεια τού λανθάνω, το δε βιώσαι είναι απαρέμφατο του προαναφερθέντος αορίστου α’ εβίωσα, το αποτέλεσμα δεν μπορεί ασφαλώς να γίνει αποδεκτό.

Η επιλογή του «λάθε βιώσας», είναι μια πολύ δύσκολη επιλογή. Απαιτεί την ωριμότητα του ανθρώπου, που έχει «καθαρίσει» εντελώς με τους ετεροπροσδιορισμούς και το μόνο που τον αφορά είναι αποκλειστικά ο αυτοπροσδιορισμός, κυρίως μέσω της πνευματικής του καλλιέργειας. Εν ολίγοις το άτομο που οι θετικές ηδονές συμβιώνουν μαζί του χωρίς όμως να τον προσδιορίζουν, ενώ η γαλήνη του θυμικού του,(καταστηματική ηδονή), είναι η μόνη που τον αφορά.
Σε αντίθεση με τα παραπάνω, ο «λάθρα βιώσας» ενσυνείδητα ή και ασυνείδητα, ζει στο σκότος που είτε έχει επιλέξει, είτε του έχει επιβληθεί, φοβούμενος εσαεί την δαμόκλειο σπάθη της κοινωνικής κριτικής (κατακραυγής κατ’ αυτόν), ακριβώς γιατί σε αντίθεση με τον «λάθε βιώσαντα» ο ετεροπροσδιορισμός αποτελεί τον αυτοπροσδιορισμό του! Τεράστια η διαφορά.

Αν πραγματικά θέλεις να γνωρίσεις έναν άνθρωπο δώσε προσοχή στο πως συμπεριφέρεται: στον σερβιτόρο, στον υπάλληλο του πρατηρίου καυσίμων, και γενικά σε έναν απλό υπάλληλο που απευθύνεται να τον εξυπηρετήσει…..

Άν ό,τι έκανες χθες σου φαίνεται ακόμη σπουδαίο, τότε δεν έχεις κάνει και πολλά σήμερα …

Μιχάλης Γκορμπατσώφ

Ήταν ωραίο εκείνο το απόγευμα με την ατελείωτη συζήτηση στο
πεζοδρόμιο.

Τα πουλιά κελαηδούσαν, οι άνθρωποι πέρναγαν, τ’ αυτοκίνητα τρέχανε.
Στο απέναντι παράθυρο το ράδιο έπαιζε ρεμπέτικα και το κορίτσι του
διπλανού μας τραγούδαγε το ντέρτι του.
Φυλλοροούσε η ακακία κι ευωδίαζε το γιασεμί
και μες στην Τάπια τα παιδιά παίζαν κρυφτούλι
και τα κορίτσια γύρναγαν σκοινί—
παίζαν στην Τάπια και δεν ξέραν απο θάνατο,
παίζαν στην Τάπια και δεν ξέραν απο τύψη,
κι εγώ τους αγάπησα πολύ τους ανθρώπους εκείνο το απόγευμα,
δεν ξέρω γιατί, πολύ τους αγάπησα, σαν ένας μελλοθάνατος.

Ν.Χριστιανόπουλος

Ο εμφύλιος και οι σκοτεινές όψεις του μετεμφυλιακού κράτους είναι ένα ταμπού.Συνειδητά η ασυνειδητα δεν θελουμε να ξύνουμε εκείνες τις μεγάλες πληγές.Είδαμε και πάθαμε να τις υπερβούμε και ακόμα μένει δηλητήριο στις φλέβες μας. Ένας μαθητής που τελειώνει το σχολείο αμφιβάλλω αν ξέρει ότι έγινε εμφύλιος. Θα έρθει η ώρα να κριθούν όλα μέ τη νηφαλιότητα του πανδαμάτορα χρόνου.

Κυρίως το σμπαραλιασμα της συνείδησης με τις δηλώσεις μετανοίας.Αλλά όχι μόνο αυτό.Τα πάντα.Τις ένθεν και ένθεν εξαρτήσεις,τα μίση,τις εκτελέσεις των απλών αγωνιστών τις φυλακίσεις αλλά και τις πάμπολλες « προοδευτικές» δολοφονίες της ΟΠΛΑ στα χωριά και τις γειτονιές όπως αυτή του Κιτσου Μαλτέζου για την οποία ένα βράδυ άκουγα νε κατάνυξη και προσοχή στο σπίτι μου να μου διηγείται την ιστορία ο ΓΑ Μαγκακης.Αλλά και η φρίκη της Ελένης Παπαδακη.Δυο συναρπαστικές προσωπικότητες.Αυτό που δεν μπορεί να γραφτεί γι αυτη τη γενιά το συμπυκνωνει ο Σαββόπουλος με ένα στίχο: «εφιάλτης ηταν το είδωλο αλήθεια ήταν το παθος».

άτυχη γενιά,πολύπαθη,παγιδευμενη,ονειροπόλος…

Πάνος Μπιτσαξής

Η απρέπεια είναι το κύριο χαρακτηριστικό των νεοελλήνων ..

Δημήτρης Μαρωνίτης

Ο Δημήτρης Μαρωνίτης, αναφερόμενος συχνότερα ως Δ. Ν. Μαρωνίτης, ήταν Έλληνας καθηγητής πανεπιστημίου, κλασικός φιλόλογος, κριτικός της νέας ελληνικής λογοτεχνίας, μεταφραστής αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων και δοκιμιογράφος.

καφέ στο θρυλικό καφέ: Café de la Paix (5, Place de l’Opéra –  Παρίσι)

Το 1975 η γαλλική κυβέρνηση ανακήρυξε το Café de la Paix ιστορικό μέρος. Αυτό το θρυλικό καφέ έχει αποτελέσει το σκηνικό για πολλούς πίνακες ζωγραφικής, ταινίες και ένα ποίημα. Το περίτεχνο εσωτερικό του με τους ζωγραφισμένους τοίχους και η κοντινή του απόσταση με την Όπερα Γκαρνιέ κάνουν αυτό το διαχρονικό μέρος να μοιάζει περισσότερο με μουσείο παρά με απλή καφετέρια. Έχει αγαπηθεί από Γάλλους συγγραφείς όπως ο Γκυ ντε Μωπασσάν και ο Εμίλ Ζολά.

•Απόγευμα Κυριακής.Παρακολουθώ και έχω σαλταρει τις απευθείας συνδέσεις του Open.Εικόνα πρώτη.Έφηβοι πλατσουρίζουνε στο χωριό,μέχρι το λαιμό ,στα βρωμονερα για να δώσουν το σακουλάκι με το «φάρμακο»σε γιαγιά εγκλωβισμένη στο σπίτι της.Η αποκοτιά της ελπιδοφόρας σκληροτράχηλης νιότης.Η χαρά της μάχιμης προσφοράς.Αύριο θα είναι υπευθυνοι πολιτες.Μετά η Παγώνη με τα μη της επιστημης.Προς Θεού όχι.Μολύνσεις ,αρρώστιες,κουνουπια,σκουπίδια χημικά,λύματα.Το χάος.Το ένστικτο του γονιού εξεγείρεται μέσα μου.Δεν υπάρχει κάποιος να τους πει να μη βουτάνε χωρις προφύλαξη;Παιδιά είναι.Τι κάνουν όλοι αυτοί οι μαντραχαλοι που τους καμαρώνουν.Λίγο μυαλό δεν έχουν;Τι ψάχνω.Ναναι καλά τα παιδάκια αυτο μόνο.
•Εικονα δεύτερη.Ο υφυπουργός κ.τάδε.Τι θα γίνει με τα νεκρά ζώα κ.Υφυπουργε είναι υγειονομική βομβα πλέουν στα στάσιμα νερά.Είναι αρμόδια η Περιφέρεια όχι εμείς.Δώσαμε οδηγιες στις κτηνιατρικές υπηρεσίες των περιφερειών.Ο ΕΛΓΑ θα πάρει τις δηλώσεις.Το Υπουργείο θα κάνει τις αντιπαραβολες.Το υπουργείο Υγειας θα κάνει δειγματοληψίες των νερών.Το υπουργείο Οικονομικών τις αποζημιώσεις.Λαμβανουμε μεριμνα να γίνουν όλα γρήγορα.Ποτε;όταν υποχωρήσουν τα ύδατα.Τώρα δεν ξέρουμε τι συμβαίνει.Δεν τον ρώτησαν για σκουπίδια και λύματα.Κάποιος άλλος θάναι αρμόδιος.Μάλλον ο Δήμος.Αυτός είναι επι της γεωργίας τι δουλειά έχει με συτα.
•Εικόνα τριτη.Εθελοντρια.Φωνάζει.Είναι δίπλα μας ένα πλημμυρισμένο ποιμνιοστάσιο με 370 νεκρά πρόβατα.Τους λενε να τα φορτώσουν με τα χέρια αλλά δεν μπορούν οι άνθρωποι πως να το κάνουν με τα χέρια μέσα στα λασπόνερα.Μερικοί ανησυχούν γιατί αν δεν τα μετρήσει ο ΕΛΓΑ δεν θα αποζημιωθούν.Μα ο Υφ υπουργός το δήλωσε.Δεν χρειάζεται να έρθουν λέει η δημοσιογράφος.Εντάξει αυτό αλλά στο άλλο είναι η περιφέρεια.Μόνη λύση η απευθείας ανάθεση σε ιδιώτες.Κατεπειγόντως.Αν δεχτεί κάποιος ιδιώτης να το κάνει.
Ποια περιφέρεια και με τι μηχανισμούς;Παρε το αυγο και κούρεφτο.
•Εικόνα τεταρτη.Αγρότης σε τρακτέρ.Τι θέλετε να ρωτήσουμε τον Υφυπουργο ρωτάει η ρεπόρτερ.Υφ υπουργός;δεν ξέρω καν ποιος είναι απαντά.Κάθε λίγο αλλάζουν.
•Ποιος συντονίζει τους συναρμόδιους;Κατα νομον μόνο ο πρωθυπουργος.Το σύστημα μας είναι πρωθυπουργοκεντρικο και δεν αλλάζει.Αυτό πρέπει να καλύψει το επιτελικο κράτος.Γιατί προφανως δεν προλαβαίνει ο πρωθυπουργός.Δεν το ξέρει ούτε αυτό ούτε άλλα χίλια.Αν το μάθει θα είναι ήδη αργά για δάκρυα.Και αυτό δεν μπορεί παρα να είναι στο Μαξίμου.Και όταν λεω συντονισμό εννοώ να σηκώνεται το τηλ.και κάποιος να λέει καντο τώρα όχι σε μια ώρα τώρα και όσοι τον ακούν όποιοι και αν είναι ,να ξέρουν ότι αυτό είναι τέλος.Εντολή Πρωθυπουργου.Κι αυτός ο κάποιος ,είτε είναι υπουργός είτε με οποιοδήποτε τίτλο,να ηγείται επιτελείων με εξαιρετικές αναλυτικές ικανοτητες και με ικανότητες ταχείας εκτίμησης και απόφασης και να ενεργει στο όνομα του πρωθυπουργού όταν δεν μπορεί να το κάνει ο ίδιος.Δεν είναι κάτι μαγικο το επιτελικο κράτος.Αυτό είναι σε γενικές γραμμές.Βέβαια δεν είναι μόνο για τις έκτακτες καταστάσεις.Είναι για πολλά.Απλως στις έκτακτες το έλλειμμα του είναι καταλυτικής σημασίας.
•Αν πρέπει σε κάτι να λογοδοτήσει πολιτικά ο Μητσοτακης είναι ότι πήγε να το κάνει και στη πρώτη στραβή έκανε πίσω.Την ουρά στα σκέλια.Εγκατέλειψε και τον όρο.Τι περίμενε;να αλλάξει η τυχη;καλό θαταν αλλά τα λάθη εκδικούνται.Γι αυτό τον βλέπετε να τρέχει ο ίδιος σαν τη σβούρα.
•Επιμένω σχολαστικά.Όποιος πυροβολεί την ιδέα του επιτελικού κράτους δεν ξέρει τι είναι και πως λειτουργεί το κράτος.Είναι ακατάλληλος να κυβερνήσει.Όποιος ζητάει να βελτιωθεί τότε ναι υπάρχει αντικείμενο συζήτησης.Το επιτελικο κρατος είναι ζητούμενο.Άμεσο μάλιστα όπως φαίνεται.
•Εκτος αν ο Ανδρουλακης,η Αχτσιόγλου και εσχάτως ο Κασελακης πιστεύουν πως είναι οι Άτλαντες που κουβαλούν στους ώμους τον Ουρανό.Η αν στερξουν να μας πουν κάποια καλύτερη ιδέα.Ευπρόσδεκτη.Ας αφήσουν το επιτελικο κράτος έξω από την πολεμική.Γιατί όπως φαίνεται προσωρας καταργηθηκε.Δεν υπάρχει.Αυτό είναι φο προβλημα.Η κριτική τους έπιασε τόπο.

Πάνος Μπιτσαξής

από το οροπέδιο Τσιγκουρατίου Σκούρτων

Οι κατοχικοί μαυραγορίτες που το 1942 και το 1943 είχαν ανταλλάξει ένα γωνιακό σπίτι του κέντρου της Αθήνας με έναν τενεκέ λάδι κι ένα τσουβάλι πατάτες, μετά την απελευθέρωση παραπέμπονταν σε δίκη, καταδικάζονταν, επέστρεφαν τα κλεμμένα και κλείνονταν στη φυλακή. Τώρα, ούτε για επίπληξη δεν τους πάνε. Από τη μία η ελεύθερη αγορά και από την άλλη το χούι της φυλής μας…

Δημήτρης Ευθυμάκης/protagon.gr

Υπήρξε ο κατεξοχήν ερωτικός τραγουδιστής της δεκαετίας του ‘70, με πωλήσεις δίσκων που ξεπερνούν τα 100 εκατομμύρια.

Μπάρι Γουάιτ (1944 – 2003)

Ο Μπάρι Γουάιτ (Barry White) υπήρξε ο κατεξοχήν ερωτικός τραγουδιστής της δεκαετίας του ‘70, με ακροατήριο που ξεπερνούσε τα όρια της σόουλ και της μαύρης μουσικής. Το μαρτυρούν οι παγκόσμιες πωλήσεις των δίσκων, που ξεπερνούν τα 100 εκατομμύρια αντίτυπα και οι αμέτρητοι χρυσοί και πλατινένιοι δίσκοι του.

Με το ογκώδες παρουσιαστικό του, τη βαθιά βελούδινη φωνή του και τις πλούσιες ενορχηστρώσεις των συνθέσεών του, άφησε πίσω του μεγάλες επιτυχίες, όπως τα τραγούδια «I’m Gonna Love You Just A Little More Baby», «Never, Never Gonna Give Ya Up», «Can’t Get Enough Of Your Love, Babe» και «You’re The First, The Last, My Everything», που οριοθέτησαν το υποείδος της σέξι σόουλ.

Ο νεαρός Μπάρι Γουάιτ (επάνω δεξιά) με τους «Atlantics»Ο Μπάρι Γιουτζίν Κάρτερ γεννήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 1944 στο Γκάλβεστον του Τέξας και μεγάλωσε στο Λος Άντζελες, όπου έκανε τα πρώτα του μουσικά βήματα ως πιανίστας, σε ηλικία 11 ετών.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 έκανε αρκετές ηχογραφήσεις με το όνομα Μπάρι Λι και ως μέλος των φωνητικών συγκροτημάτων «The Upfronts», «The Atlantics» και «The Majestics». Εργάστηκε ακόμη ως στέλεχος δισκογραφικών εταιρειών, καθοδηγώντας τις καριέρες τραγουδιστριών, όπως η Φίλις Τέιλορ και η Βαϊόλα Γουίλς.

Στα 16 του απέκτησε το πρώτο από τα συνολικά οκτώ παιδιά του με την πρώτη του σύζυγο και τον επόμενο χρόνο γνώρισε της φυλακής τα σίδερα για τέσσερις μήνες, όταν συνελήφθη για κλοπή ελαστικών μιας Κάντιλακ αξίας 30.000 δολαρίων. Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του άκουσε τον Έλβις Πρίσλεϊ να τραγουδά στο ραδιόφωνο το «It’s Now or Never», το οποίο τον βοήθησε ν’ αλλάξει ζωή και να επικεντρωθεί αποκλειστικά στη μουσική.

Τα τραγούδια του Μπάρι Γουάιτ που έγιναν μεγάλες επιτυχίες

Ο Μπάρι Γουάιτ με το τρίο «Love Unlimited»Το 1969 δημιούργησε το γυναικείο φωνητικό τρίο «Love Unlimited», που το αποτελούσαν η Νταϊάν Τέιλορ, η μέλλουσα δεύτερη σύζυγός του Γκλοντίαν Τζέιμς και η αδερφή της Λίντα, καθώς και τη «Love Unlimited Orchestra», ένα σύνολο 40 μουσικών, που τον συνόδευαν στις μοναδικές «ζωντανές» εμφανίσεις του.

Η πρώτη του μεγάλη επιτυχία ήρθε το 1972 με το τραγούδι «Walkin’ In The Rain With The One I Love», που αναζωογόνησε την καριέρα του. Ακολούθησαν τραγούδια – επιτυχίες, όπως τα «I’m Gonna Love You Just A Little More Baby» (1973), «Never, Never Gonna Give Ya Up» (1973), «Can’t Get Enough Of Your Love, Babe» (1974) και «You’re The First, The Last, My Everything» (1974).

Παρόλο που οι επιτυχίες του μειώθηκαν προς τα τέλη της δεκαετίας του ’70, οι «ζωντανές» εμφανίσεις του προκαλούσαν πάντα το ενδιαφέρον του κοινού. Η τελευταία μεγάλη επιτυχία του Μπάρι Γουάιτ ήταν το 1977 με το τραγούδι «It’s Ecstasy When You Lay Down Next To Me».

Δύο βραβεία Γκράμι

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ‘80 και του ’90 κυκλοφόρησε μία σειρά επιτυχημένα εμπορικά άλμπουμ, που απέδειξαν ότι ο Μπάρι Γουάιτ ήταν κάτι παραπάνω από μία καλτ φιγούρα. Το 2000 κέρδισε τα πρώτα του δύο Γκράμι (από τις συνολικά 11 υποψηφιότητές του) για το τελευταίο άλμπουμ της καριέρας του «Staying Power» (1999).

Λόγω της βαθιάς βελούδινης φωνής του, ο Μπάρι Γουάιτ διακρίθηκε και ως ηθοποιός σε σειρές κινουμένων σχεδίων («The Simpsons», «South Park», κ.ά.).

Τον Μάιο του 2003, ο Μπάρι Γουάιτ υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο, ενώ βρισκόταν σε αναμονή για μεταμόσχευση νεφρού. Άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο Μάουντ Σινάι του Λος Άντζελες στις 4 Ιουλίου 2003, σε ηλικία 58 ετών.
Πηγή: https://www.sansimera.gr/

Ζορζ Ντε Παρί:

Ελληνο-αμερικανός ράπτης, με μεγάλη καριέρα στην Ουάσιγκτον. Από άστεγος στις αρχές της δεκαετίας του ‘60, βρέθηκε να ράβει τα κοστούμια εννέα αμερικανών προέδρων, από τον Λίντον Τζόνσον έως τον Μπαράκ Ομπάμα.

Ζορζ Ντε Παρί (1934 – 2015) 

Ελληνοαμερικανός ράφτης, με μεγάλη καριέρα στην Ουάσιγκτον. Από άστεγος στις αρχές της δεκαετίας του ‘60 βρέθηκε να ράβει τα κοστούμια εννέα αμερικανών προέδρων, από τον Λίντον Τζόνσον έως τον Μπαράκ Ομπάμα.

Ο Γεώργιος Χριστόπουλος, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 1934 στην Καλαμάτα. Σε ηλικία 12 ετών έμαθε να ράβει και στις αρχές της δεκαετίας του ‘50 μετακόμισε στη Μασσαλία, όπου δούλεψε ως ράφτης.

Στα τέλη της δεκαετίας του ‘50 γνώρισε δι’ αλληλογραφίας μία Γαλλοαμερικανίδα, η οποία έμοιαζε με την Μπριζίτ Μπαρντό και ζούσε στην Ουάσινγκτον. Τον προσκάλεσε στην Αμερική να εργαστούν μαζί και να παντρευτούν. Όταν, όμως, αντίκρυσε τη μελλοντική σύζυγό του και διαπίστωσε ότι απείχε παρασάγγας από το να είναι η Μπριζίτ Μπαρντό, την εγκατέλειψε, έχοντας χάσει και τις λιγοστές του οικονομίες. Για αρκετό διάστημα ήταν άστεγος και κοιμόταν στα πάρκα της αμερικανικής πρωτεύουσας.

Γρήγορα, όμως, πήρε την τύχη στα χέρια του. Αγόρασε μία ραπτομηχανή και άρχισε να ράβει τα πρώτα κοστούμια. Άνοιξε ραφείο κοντά στο Λευκό Οίκο και άρχισε να γίνεται γνωστός, όταν έγινε πελάτης του ο αμερικανός πρόεδρος Λίντον Τζόνσον. Τότε υιοθέτησε και το επαγγελματικό ψευδώνυμο Ζορζ ντε Παρί (Georges de Paris) και διέδιδε ότι είναι Γάλλος. Σύντομα η φήμη του εκτοξεύτηκε, με δεδομένη την «τρέλα» των Αμερικανών για κάθε τι γαλλικό, και άρχισε να ντύνει ανώτερα στελέχη της γραφειοκρατίας των ΗΠΑ, επιχειρηματίες και τους λοιπούς αμερικανούς προέδρους μέχρι τον Ομπάμα.

Ο Ζορζ ντε Παρί ή Γεώργιος Χριστόπουλος πέθανε στην Ουάσιγκτον στις 13 Σεπτεμβρίου 2015, μετά από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο και τάφηκε στη γενέτειρά του στις 20 Οκτωβρίου 2015.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/

Οι μουσικές νότες είναι μόνο πέντε τον αριθμό, αλλά οι μελωδίες που μπορείς να συνθέσεις με αυτές είναι τόσο πολλές που δεν σου φτάνει μια ζωή για να τις ακούσεις!!

Η σωστή διαχείριση μιας «αποτυχίας» είναι επίσης μία επιτυχία! Δεν μπορώ πάντοτε να κερδίζω ούτε να πετυχαίνω σε όλα όσο δοκιμάζω.

Σπύρος Χρυσικόπουλος κολυμβητής υπεραποστάσεων με παγκόσμιο ρεκόρ Γκίνες

Έσπασαν δεξαμενές!

Viral έχουν γίνει οι εικόνες από ένα χωριό στην Πορτογαλία, όπου οι δρόμοι του πλημμύρισαν από 2,2 εκατομμύρια λίτρα… κρασί.

Η «πλημμύρα» από το άφθονο κρασί σημειώθηκε στο χωριό Σάο Λουρένκο ντο Μπάιρο, όταν δύο τεράστιες δεξαμενές κρασιού έσπασαν σε ένα αποστακτήριο.

Σαστισμένοι οι ντόπιοι παρακολουθούσαν το ποτάμι των 2,2 εκατ. λίτρων κρασιού – που χωράνε σε μια πισίνα ολυμπιακών διαστάσεων – να πλημμυρίζει το υπόγειο ενός σπιτιού και να διαπερνά τους δρόμους. Σημειώνεται, ότι το μεγαλύτερο μέρος του χύθηκε σε χωράφια.

Επιπλέον, υπήρχαν φόβοι ότι θα μπορούσε να μολύνει ένα κοντινό ποτάμι, αλλά οι τοπικές αρχές δήλωσαν ότι κατάφεραν να αποτρέψουν κάτι τέτοιο. Η εταιρεία απόσταξης, Levira, ζήτησε συγγνώμη για τη ζημιά και δήλωσε ότι αναλαμβάνει πλήρως την ευθύνη για το ασυνήθιστο ατύχημα.

«Τα αίτια του συμβάντος διερευνώνται από τις αρμόδιες αρχές. Δεσμευόμαστε πλήρως να καλύψουμε το κόστος που σχετίζεται με τον καθαρισμό και την αποκατάσταση της ζημιάς, με ομάδες έτοιμες να δράσουν άμεσα. Δεσμευόμαστε να επιλύσουμε αυτή την κατάσταση το συντομότερο δυνατό», δήλωσε η εταιρεία.

Όταν μία νεαρή ομογενής αοιδός που τραγουδούσε το «Πότε Βούδας πότε Κούδας» συνάντησε τον ίδιο τον Γιώργο Κούδα σε μία βραδινή έξοδό του το 1996 στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ.

Το 1986 ο Μανώλης Ρασούλης εμπνεόμενος από τη δημοφιλία και το άστρο του μεγάλου ποδοσφαιριστή Γιώργου Κούδα γράφει το λαϊκό άσμα «Πότε Βούδας πότε Κούδας», το οποίο σε μουσική του Πέτρου Βαγιόπουλου και ερμηνεία με τη φωνή του Νίκου Παπάζογλου έγινε διαχρονική επιτυχία.

Το 1996 μάλιστα συνέβη και το εξής απροσδόκητο. Σε μία περιοδεία βετεράνων ποδοσφαιριστών από τη Νεάπολη Θεσσαλονίκης, στις ΗΠΑ, όπου μετείχε και ο Γιώργος Κούδας ως προσκεκλημένος, βετεράνος πλέον ποδοσφαιριστής, σε μία βραδινή έξοδο για διασκέδαση το βράδυ της Ανάστασης του Πάσχα, σε ελληνικό μαγαζί της Φιλαδέλφειας, η ελληνίδα αοιδός, ομογενής δεύτερης ή τρίτης γενιάς, τραγουδούσε το συγκεκριμένο άσμα «Πότε Βούδας πότε Κούδας», χωρίς να γνωρίζει ότι μέσα στην παρέα και μάλιστα στα πρώτα τραπέζια βρίσκονταν ο έλληνας άσος.

Η νεαρή τραγουδίστρια κυριολεκτικά αιφνιδιάστηκε και ομολόγησε ότι τόσα χρόνια τραγουδάει το συγκεκριμένο κομμάτι, χωρίς ποτέ να έχει τη συγκυρία να συναντηθεί με τον Γιώργο Κούδα, στον οποίον αφιέρωσε όχι μόνο το υπόλοιπο της βραδιάς, αλλά δεν ξεκόλλησε και το βλέμμα της από πάνω του. Ο μεγάλος άσος ήταν τότε στα 50 του και με την αθλητική κορμοστασιά του και το επιλεγμένο μοντέρνο ντύσιμό του, κέντριζε και μαγνήτιζε τα βλέμματα του γυναικείου πληθυσμού.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/anekdota/

Ο Ρόρι Γκάλαχερ υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους μουσικούς του μπλουζ-ροκ. Δεν ήταν τυχαίο, ότι 40.000 ροκάδες βρέθηκαν στις 12 Σεπτεμβρίου 1981 στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας…

Ο Ρόρι Γκάλαχερ (1948-1995) υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους μουσικούς του μπλουζ-ροκ. Μέγας δεξιοτέχνης της ηλεκτρικής κιθάρας με πολλούς και πιστούς θαυμαστές και στη χώρα μας. Δεν ήταν τυχαίο, ότι 40.000 ροκάδες βρέθηκαν στις 12 Σεπτεμβρίου 1981 στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας για να ακούσουν τον ιρλανδό ρόκερ και να δουν από κοντά τη «Στρατοκάστερ» του να πιάνει φωτιά. Ήταν μία από τις πρώτες ροκ συναυλίες στη χώρας μας, η οποία συνοδεύτηκε από σοβαρά επεισόδια.

Την εποχή εκείνη η Ελλάδα βρισκόταν σε προεκλογική περίοδο. Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου ήταν προ των πυλών της εξουσίας και η λέξη «Αλλαγή» κυριαρχούσε στα χείλη όλων. Η προσπάθεια της Νέας Δημοκρατίας και του πρωθυπουργού Γεωργίου Ράλλη ήταν μάταιη. Έδιναν ένα αγώνα εκ των προτέρων χαμένο.

Ήταν μια ζεστή φθινοπωρινή βραδιά, όταν ο Ρόρι Γκάλαχερ (κιθάρες), Τζέρι Μακ Αβόυ (μπάσο) και Μπρένταν Ο’ Νιλ (ντραμς) ανέβηκαν λίγο μετά τις εννιά στη σκηνή. Ο Ιρλανδός με την πρώτη νότα πήρε το κοινό μαζί του και το απογείωσε. Πολλοί θαυμαστές του δεν δίσταζαν να ανέβουν στη σκηνή εν ώρα συναυλίας για να αγγίξουν το ίνδαλμά τους και να του εκφράσουν την αγάπη τους. Οι άνδρες ασφαλείας είχαν πολύ δουλειά.

Έξω από το γήπεδο της ΑΕΚ είχαν αρχίσει τα πρώτα επεισόδια. Πρωταγωνιστές, αρκετοί τζαμπατζήδες και οι άνδρες της Αστυνομίας, που άρχισαν να βαράνε στο ψαχνό και να ρίχνουν δακρυγόνα. Πολύ γρήγορα οι δρόμοι της Νέας Φιλαδέλφειας μετατράπηκαν σε πεδίο μάχης. Η μυρωδιά των δακρυγόνων έκανε αποπνικτική την ατμόσφαιρα και μέσα στο χώρο της συναυλίας.

Μια μοναδική περιγραφή για τα γεγονότα μάς δίνει ο ίδιος ο Γκάλαχερ:

Δεν ήξερα από πού έπρεπε να προφυλαχτώ. Μέσα στα παρασκήνια κυκλοφορούσαν κάποια άτομα με αστυνομική στολή που έδειχναν απειλητικοί. Μπήκαμε, λοιπόν, στα γρήγορα μέσα σ’ ένα αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε να πάμε στο ξενοδοχείο. Στην πορεία, όμως, μείναμε από βενζίνη κι έτσι βρεθήκαμε μέσα στη δίνη των επεισοδίων, με τα δακρυγόνα να μας έχουν τσακίσει και να είμαστε υποχρεωμένοι να γυρίσουμε με τα πόδια. Η συναυλία από μόνης της ήταν εκπληκτική, αλλά και επικίνδυνη. Απλά δεν ήθελα να αφήσω τα κόκαλά μου σ’ ένα γήπεδο ποδοσφαίρου στην Ελλάδα, χωρίς να ξέρω καν τι συνέβαινε.

Την επόμενη μέρα, οι εφημερίδες κυκλοφόρησαν με πρωτοσέλιδα όπως «Κάηκε η Νέα Φιλαδέλφεια από τους ροκάδες». Η συναυλία αργότερα κυκλοφόρησε σε πειρατική έκδοση με τίτλο Live in Athens 1981.

Πηγή: https://www.sansimera.gr