Η διάκριση Ορεινών- Πεδινών, ανάγεται στην Εθνοσυνέλευση της Γαλλικής Επανάστασης του 1789. Τότε, οι ριζοσπαστικοί με τις πλέον επαναστατικές ιδέες, κατέλαβαν το άνω αριστερό μέρος της αίθουσας της Εθνοσυνέλευσης και ονομάσθηκαν Ορεινοί επειδή τα έδρανά τους ήταν στο ψηλότερο μέρος του αμφιθεάτρου. Μεταξύ των Ορεινών ήταν ο Νταντόν, ο Μαρά, ο Σαιν Ζυστ και άλλοι από την ομάδα των Επαναστατών της Γαλλικής Επανάστασης.
Η επαναστατική εφεύρεση του Artur Fischer το 1958 είναι η πρίζα τοίχου (ή «Fischer socket», όπως είναι γνωστή και σε πολλές χώρες). Αυτό το μικροσκοπικό πλαστικό αντικείμενο του επέτρεψε να συνδέει βίδες σταθερά σε τοίχους από τούβλα, σκυρόδεμα και άλλα υλικά, κάτι που ήταν προηγουμένως δύσκολο και συχνά αναποτελεσματικό.
Σε διάφορες χώρες, αυτό το αντικείμενο ονομάζεται με πολλά ονόματα:
Βραζιλία: Τρύπα τοίχου
Πορτογαλία: Butcha ή ακίδα
Αγγλικά: Πρίζα τοίχου, πρίζα άγκυρας ή Rawlplug
Ισπανικά: Τάκο τοίχου
Γερμανικά: Dübel Ελληνικά : ούπα Σήμερα, το Fischer’s Ditch είναι μια συνεχής παρουσία σε σπίτια και κατασκευαστικά έργα παγκοσμίως, καθιστώντας το έργο των λάτρεις του DIY και των επαγγελματιών. Έφερε επανάσταση στον τομέα για την απλότητα και την αποτελεσματικότητά του, αποτελώντας μία από τις πιο πρακτικές εφευρέσεις του 20ου αιώνα.
Ο Artur Fischer ανακάλυψε και δήλωσε 2.252 πατέντες, κάτι πού τον κάνει έναν από τούς ποιό δημιουργηκους εφευρέτες του κόσμου. Για 570 πατέντες πήρε στη Γερμανία άδεια παραγωγής κάτι πού τον κάνει ισάξιο με τον Thomas Edison! Το επάγγελμα πού έμαθε ήταν τορναδόρος μηχανουργός και στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο υπηρετούσε ως μηχανικός αεροσκαφών. Ήξερε και να πετάει αλλά δεν τού δόθηκε άδεια γιατί φορούσε γυαλιά. Ξεκίνησε το 1948 μόνος του ανοίγοντας το πρώτο του συνεργείο. Σαν εργοστασιάρχης θεωρείται στη Γερμανία από τούς ποιό αγαπητούς με μεγάλη πατρική ευθύνη και κατανόηση για εργάτες και συνεργάτες. Πήγεναι καθημερινά στο εργοστάσιο και μιλούσε καθημερινά με τούς εργάτες ακόμη και μετά τα 90 του χρόνια.
Δημοσιεύτηκε στισ
Οι πολύ έξυπνοι άνθρωποι δεν μπορούν να είναι κακοί, γιατί το κακό απαιτεί βλακεία και περιορισμένη σκέψη».
•Είχαμε τους αρνητές του Ολοκαυτώματος τώρα έχουμε και τους αρνητές του λιμού.Επεισοδια από το ΚΚΕ εναντίον Ουκρανών που απέτιαν φόρο τιμής στα θύματα του λιμού της Ουκρανίας τη δεκαετία του 30.Τρια εκατομμύρια νεκροί από πείνα κατα τη διαδικασία μετατροπής της εύφορης αγροτικής γης σε κολχοζ.Με φαρδειά πλατιά την υπογραφή του Στάλιν, στο νούμερο 2 μεγαλύτερο γενοκτονικό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας τον 20ο αιώνα.Φρικτό,απαίσιο,στυγερό.
Ο Ριζοσπάστης μας διαπαιδαγωγεί.Προκειται για αντικομμουνιστικό ,αντισοβιετικό fake κατασκεύασμα από εχθρούς του λαού.Ενας μύθος.Ναι πέθαναν από πείνα εκατομμύρια αλλά δεν έφταιγε ο Στάλιν.Εφταιγαν οι κουλάκοι που εμπόδιζαν την κολεκτιβοποίηση,η ξηρασία και ο τύφος.Οι πληγές του Φαραώ που ενέσκηψαν όλες μαζί.Μας συνιστά και βιβλία. «Μια άλλη ματιά στον Στάλιν» ενός Βέλγου.Ο Στάλιν «άξιο τέκνο ενός καταξιωμένου λαού» μιας Ελληνίδας. Καμιά σχέση με την κατάσχεση των σιτηρων και των ζώων που οδήγησε στη πείνα.Καμια σχέση με τον εγκλωβισμό των ανθρώπων,ώστε να μην ξεφύγουν από τη ζώνη του λιμού.Μυθοι όλα αυτά.Για να συκοφαντηθεί η Σοβιετική Ένωση που δεν υπάρχει και όσοι ακόμα την φαντασιώνονται. •Σε κάθε περίπτωση ακόμα και αν το πιστεύουν μέσα στον ύστερο φανατισμό τους ποιος τους δίνει το δικαίωμα να καταργούν την ελευθερία του λόγου και της ειρηνικής συνάθροισης;Μας δίνουν και μια ιδέα πώς φαντάζονται την κοινωνία των ονείρων τους. •. «Αν η πραγματικότητα διαφέρει από τις απόψεις μας τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα» έχει ειπωθεί.
Γεννηθείς στον Πύργο Ηλείας, σπούδασε στη Στρατιωτική Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με ειδίκευση στην παθολογία και μετεκπαίδευση στην υγιεινολογία. Παραιτήθηκε το 1958, υποχρεώθηκε ωστόσο να επιστρέψει και από το 1959 ως το 1968 έζησε στην Καβάλα.
Έναυσμα για τα πρώτα του πεζά, που διακρίνονται για το χιούμορ, την λιτότητα, την αγάπη για τη φύση, την οξύτατη σάτιρα για τη στρεβλή σχέση των ανθρώπων με το περιβάλλον, την έντονη και πηγαία ερωτική διάθεση, την προσήλωση στον κόσμο των αφανών, παραγκωνισμένων και συχνά καταδιωγμένων πλασμάτων, αποτέλεσαν τα παιδικά και νεανικά του βιώματα στην Ηλεία που αργότερα πλουτίστηκαν από τις διαμονές και διαρκείς περιπλανήσεις του στην ελλαδική ενδοχώρα, αλλά και στον νησιωτικό χώρο.
Είναι εντελώς διαφορετικό να διαβάζεις πώς ξετυλίχθηκαν τα γεγονότα από το να βλέπεις τους πρωταγωνιστές τους στην τηλεόραση να τα διηγούνται. Λίγο η σύσπαση του προσώπου τους, λίγο κάποιος μορφασμός ή μια πλάγια ματιά, λίγο μερικές χειρονομίες, δίνουν την αίσθηση της αμεσότητας στον θεατή, ο οποίος έτσι σχηματίζει πληρέστερη εικόνα για όλους αυτούς που κάποτε έγραψαν Ιστορία. Το βιβλίο σού προσφέρει, μέσω της αφής, μιαν οικειότητα, η ανάγνωση απαιτεί συγκέντρωση και μνήμη, όμως η εικόνα εγγράφεται πολύ πιο έντονα στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Αλλο είναι να διαβάζεις τι είπε ο Παλαΐνης και άλλο είναι να τον βλέπεις να διηγείται τα γεγονότα.
Το τέλος της τηλεοπτικής ιστορικής σειράς «Σκοτεινή δεκαετία 1964-1974» φανέρωσε πανηγυρικά αυτό που όλοι φανταζόμασταν: απίθανα, ευθυνόφοβα ανθρωπάκια, ικανά μόνον για συνωμοσίες, λύγισαν μπροστά στο βάρος των γεγονότων που αυτά προκάλεσαν. Πίστεψαν πως κηρύσσοντας γενική επιστράτευση θα φοβέριζαν την Τουρκία και είχαν αποφασίσει να κηρύξουν τον πόλεμο, χωρίς όμως να πολεμήσουν. Και το εξίσου τραγικό: Υπήρχε επιχειρησιακός σχεδιασμός να σταλούν σύγχρονα αεροπλάνα στην Κύπρο για να πλήξουν το πρώτο κύμα εισβολής και στη συνέχεια ή να προσγειωθούν σε αεροδρόμια της Μ. Ανατολής ή να πέσουν στη θάλασσα, στερώντας τον εθνικό εναέριο χώρο από σημαντική δύναμη πυρός.
Το τέλος της τηλεοπτικής ιστορικής σειράς «Σκοτεινή δεκαετία 1964-1974» φανέρωσε πανηγυρικά αυτό που όλοι φανταζόμασταν: απίθανα, ευθυνόφοβα ανθρωπάκια λύγισαν μπροστά στο βάρος των γεγονότων.
Αλλά το «κλου» του τελευταίου επεισοδίου ήταν η αποκάλυψη ότι ο δικτάτορας Δημ. Ιωαννίδης προσέφυγε ικέτης στη σοβιετική πρεσβεία ζητώντας την άμεση παρέμβαση της Σοβιετικής Ενωσης για να αντιμετωπιστεί η τουρκική εισβολή. Και το ελληνικό αντίδωρο θα ήταν ναυτικές βάσεις σε νησιά του Αιγαίου. Αδυνατώ να μετρήσω τον βαθμό απόγνωσης αυτού του ανθρώπου όταν έβλεπε πού είχε οδηγήσει την πατρίδα του και το καθεστώς του. Διότι μόνον σε κατάσταση απερίγραπτης απόγνωσης, αυτός, ένας συνειδητός αντικομμουνιστής, θα ζητούσε βοήθεια από τη Μέκκα του κομμουνισμού.
Φυσικά, ο αεροπορικός ακόλουθος της σοβιετικής πρεσβείας στον οποίον απευθύνθηκε υπενθύμισε στον Δ. Ιωαννίδη πως ο κόσμος είναι χωρισμένος σε δύο στρατόπεδα και η Ελλάδα επέλεξε να ενταχθεί στο αντίπαλο στρατόπεδο. Και κάπως έτσι έκλεισε κάθε συζήτηση επί του θέματος. Το πώς αντιμετώπισε η Σοβιετική Ενωση την τουρκική εισβολή είναι ένα μεγάλο ζήτημα που δεν μπορεί να εξεταστεί παρεμπιπτόντως. Σχεδόν σαράντα χρόνια μετά, ο Βλαντιμίρ Πούτιν, ένας γνήσιος Homo Sovieticus, σεβάστηκε και αυτός τις σφαίρες επιρροής και αρνήθηκε το δάνειο των 5 δισ. που του ζήτησε ο τότε πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Και δεν έμεινε εκεί. Ενημέρωσε τον Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ για το αίτημα του Ελληνα πρωθυπουργού.
Να θυμίσω ότι και, πολύ παλαιότερα, ο Στάλιν τήρησε μια συμφωνία που μονόγραψε μαζί με τον Τσώρτσιλ σε μια χαρτοπετσέτα και παρακολουθούσε μακρόθεν και αδιάφορος τη μάχη της Αθήνας. Τελικά οι Σοβιετικοί ήταν σοβαροί άνθρωποι, σέβονταν τη μοιρασιά του κόσμου και έπαιζαν μπαλίτσα εκεί όπου τους έπαιρνε.
