ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΙΛΕΡΗΣ /news24/7
10 ΜΑΡΤΙΟΥ 2025
Η ΧΟΥΝΤΑ ΤΟΝ ΕΨΑΧΝΕ ΚΙ ΑΥΤΟΣ ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΤΟ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ
Ανήμερα των γενεθλίων του Ολυμπιακού, ο Θανάσης Σκρουμπέλος μιλάει για την ομάδα που αγάπησε και έβλεπε ακόμη και όταν ήταν παράνομος στα χρόνια της χούντας. Το κόκκινο της ζωής και του ποδοσφαίρου σε μια συνέντευξη που διαβάζει σχεδόν όλη την 100χρονη ιστορία των “ερυθρολεύκων” και όχι μόνο
Ο πολυσχιδής Θανάσης Σκρουμπέλος χαράκτης και αγιογράφος. Σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Συγγραφέας και παλιότερα δημοσιογράφος. Μα πάνω απ’ όλα αριστερός και βέβαια Ολυμπιακός! Το κόκκινο τον παρέσυρε στον αγώνα της ζωής και τον έβαλε δίπλα σε μια ομάδα για την οποία έχει κάνει τα πάντα.
Δεν το ξέρετε, ίσως, αλλά ο Σκρουμπέλος είναι από τα ιδρυτικά μέλη του Ρήγα Φεραίου και ένα από τα τέσσερα στελέχη της κορυφαίας αντιδικτατορικής οργάνωσης που δεν συνελήφθη ποτέ από την Αστυνομία. Έζησε στην παρανομία για δυο χρόνια (1968-70) πριν φύγει για το εξωτερικό, ακολουθώντας πιστά τους συνομωτικούς κανόνες.
Οι μοναδικές φορές που τους παράβαινε ήταν όταν το άλλο … κόκκινο, τον καλούσε κοντά του. Κι ο αιώνιος έφηβος, ακόμα και τώρα που είναι 81 ετών, έπαιρνε το δρόμο για το Καραϊσκάκη αψηφώντας χούντες, χαφιέδες και την παρανομία. Σάμπως αυτό δεν πρόσταζε το πνεύμα και το δόγμα της ομάδας που αγάπησε; “Φευγάτε από μπρος, στο γήπεδο μπαίνει ο Ολυμπιακός”
Eκείνο το παιχνίδι με την Παναχαϊκή, όταν ο στρατιωτικός επίτροπος της χούντας αντισυνταγματάρχης Παπαποστόλου απειλούσε τον Βασίλη Μποτίνο, του έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη. Καθόρισε ενδεχομένως και ολόκληρη την στάση ζωής του. Πως μια τρέλα, μια παθολογική αγάπη για το κόκκινο, μπορεί να εναντιωθεί σε ένα ολόκληρο σύστημα, τερματίζοντας τον φόβο…
Έξοχος συνομιλητής, αλλά και ερευνητής της “ερυθρόλευκης” ιστορίας (έχει γράψει δυο βιβλία τους “Κόκκινους Βαρκάρηδες” και το “Μπούκοβι”), τον βρήκαμε στο σπίτι του στα Εξάρχεια, στο εργαστήριο του, περικυκλωμένο από διάφορα χαρακτικά, αγιογραφίες, τρικάκια συγκεντρώσεων αλλά και αφίσες ή αναμνηστικά του Ολυμπιακού.
Τα είπαμε όλα, αν και νομίζω ότι είχαμε … άλλα τόσα να συζητήσουμε για τον Ολυμπιακό, την αριστερά, τους μύθους, τονΜποτίνο, τους Ανδριανόπουλους, τον Αναματερό και τον Γόδα, τον Μαρινάκη και τον Κόκκαλη. Εκατό χρόνια είναι αυτά. Κι όπως λέει ο Σκρουμπέλος, ένας αιώνας κόκκινο! Ξεκινάμε από τα βασικά. Την αναγνώριση του ποδοσφαίρου ως ένός σημαντικού κομματιού της κοινωνίας, καθώς ναι μεν οι γεννήτορες του προέρχονται από την αστική τάξη, αγαπήθηκε όμως από τις ευρείες μάζες της κοινωνίας.
Λέει ο Θανάσης:
“Παλιά το ποδόσφαιρο ήταν εκτός κοινωνικού ουρανού, ίσως και πολιτικών καταστάσεων. Τελευταία κατανοήσαμε όλοι ότι πρόκειται για ένα φαινόμενο που τροφοδοτεί την κοινωνία και ταυτόχρονα ανατροφοδοτείται. Δεν μπορεί λοιπόν να ξεκόβεται από την ιστορία. Πάντα πέφτεις πάνω σε αυτήν είτε της γειτονιάς σου, είτε του γενικότερου τοπίου, ψάχνοντας να βρεις στοιχεία του παρελθόντος για τον σύλλογο, που σε ενδιαφέρει. Αναδεικνύουν όσα αναζητάς, η επίσημη αλληλογραφία και η γλώσσα που χρησιμοποιείται, τα ονόματα και οι εργασίες των ποδοσφαιριστών, οι συνθέσεις των διοικητικών συμβουλίων.
Για παράδειγμα ο Ολυμπιακός δημιουργήθηκε από τους εμπόρους του Πειραιά και από υψηλόβαθμα στελέχη δημόσιων υπηρεσιών, όπως η Ηλεκτρική (η ΔΕΗ δηλαδή). Δεν ασκούσαν διοίκηση όπως συνέβη με τους γεννήτορες του Παναθηναϊκού, ανήκαν όμως στην αστική τάξη. Αυτή ανέδειξε, άλλωστε, το ποδόσφαιρο. Οι σπόρτσμεν της εποχής ασχολήθηκαν με το άθλημα. Μη ξεχνάς ότι ο Γιάννης Ανδριανόπουλος, ένα από τα πέντε αδέρφια που ουσιαστικά ίδρυσαν το σύλλογο, σπούδασε στο Κέμπριτζ, από το οποίο δανείστηκε πιθανότατα το κόκκινο χρώμα, για τον Ολυμπιακό”.
Συνεχίστε την ανάγνωση του “100 χρόνια Ολυμπιακός!!”