Οι νέοι “αγκαλιάζουν” τον εναλλακτικό τουρισμό

Ισχυρή σεισμική δόνηση ταρακούνησε τη Ζάκυνθο και έγινε αισθητή σε μια μεγάλη ακτίνα από την Αθήνα μέχρι την Ιταλία, τη Λιβύη και τη Μάλτα. Οι πληροφορίες για το μέγεθος ποικίλουν, καθώς έχουν δοθεί μετρήσεις από 6,4 μέχρι 6,8 βαθμούς της κλίμακας Ρίχτερ. Το ευτύχημα είναι ότι δεν υπήρξαν θύματα ή τραυματισμοί, όμως η Ζάκυνθος έμεινε χωρίς ρεύμα για αρκετές ώρες, ενώ εντοπίστηκαν ζημιές σε λιμενικές εγκαταστάσεις αλλά και σε κτίρια του νησιού. Μεγάλες ζημιές υπέστη το μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου στο νησάκι Στροφάδες, ένα βυζαντινό μνημείο του 13ου αιώνα.

Samba Bolsonaro

Μια κρίση εμπιστοσύνης σε θεσμούς και πολιτικούς, στενά συνδεδεμένη μ’ ένα σκάνδαλο διαφθοράς πολλών εκατομμυρίων, τη στιγμή που μεγάλο μέρος της χώρας ζει υπό άθλιες συνθήκες και 13 εκατομμύρια άνθρωποι παραμένουν άνεργοι, μοιάζει ότι θα σταθούν αρκετά για να αναδείξουν έναν ακροδεξιό πολιτικό, απροκάλυπτα ρατσιστή, σεξιστή και ομοφοβικό, στο τιμόνι της μεγαλύτερης οικονομίας της Νότιας Αμερικής. Στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών στη Βραζιλία αυτή την Κυριακή, ο Jair Bolsonaro αναμένεται να στεφθεί νικητής, με τον αριστερό αντικαταστάτη του πρώην προέδρου της χώρας Luiz Inácio Lula da Silva -που βρίσκεται στη φυλακή- να αδυνατεί να ανατρέψει τα προγνωστικά.

Η εκλογή του Bolsonaro θα σημάνει το τέλος μια δεκαπενταετίας αριστερών κυβερνήσεων στη Βραζιλία, οι οποίες, μέσα από μια σειρά κοινωνικών προγραμμάτων, κατάφεραν να βγάλουν εκατομμύρια Βραζιλιάνων από τη φτώχεια. Όμως, το πάλαι ποτέ success story της Λατινικής Αμερικής, μετατράπηκε σε βόμβα έτοιμη να εκραγεί, όταν το 2014 ξεκίνησαν οι αποκαλύψεις για το σκάνδαλο Petrobras και η χώρα εισήλθε σε μια παρατεταμένη περίοδο οικονομικής κρίσης.

Τι θα φέρει η άνοδος του Bolsonaro στην εξουσία; Παρά το γεγονός ότι έχει κερδίσει το παρατσούκλι “Trump της Βραζιλίας”, μοιάζει να έχει περισσότερα κοινά με τον πρόεδρο των Φιλιππίνων Rodrigo Duterte. Αξίζει να διαβάσετε το άρθρο του Βραζιλιάνου ακτιβιστή και συνθέτη Caetano Veloso στους New York Times, ο οποίος διαπιστώνει ότι σκοτεινές μέρες έρχονται για τη χώρα του, όμως αρνείται να την εγκαταλείψει.

 

Όλο και περισσότερες εταιρείες εγκαταλείπουν την Ελλάδα

“Υψηλή φορολογία, διαφθορά, έλλειψη διαφάνειας – όλο και περισσότερες εταιρείες εγκαταλείπουν την Ελλάδα” – αυτός είναι ο τίτλος άρθρου της οικονομικής εφημερίδας Handelsblatt

Αστυνομικοί της ομάδας ΔΙΑΣ κατάφεραν και «συνέλαβαν» μία κατσίκα και έναν τράγο στην περιοχή του Κατσαμπά, στο Ηράκλειο Κρήτης, όχι με… χειροπέδες αλλά με σχοινί, ενώ τώρα προσπαθούν να εντοπίσουν τον ιδιοκτήτη τους.

Ο τράγος και η κατσίκα βρέθηκαν στην περιοχή, άγνωστο το πώς, και προκάλεσαν πανικό σε διερχόμενους οδηγούς και κατοίκους.

Τα ζώα τρομοκρατήθηκαν με αποτέλεσμα να σπάσουν και μία τζαμαρία καταστήματος χωρίς ευτυχώς να τραυματιστεί κανείς.

Ένας πολίτης που τα είδε προσπάθησε να τα σταματήσει χωρίς αποτέλεσμα και αμέσως ειδοποίησε Δήμο και Αστυνομία, σύμφωνα με το cretapost.gr.

Στο σημείο έφτασαν άνδρες της ομάδας ΔΙΑΣ και αστυνομικοί του Α’ Αστυνομικού Τμήματος Ηρακλείου, οι οποίοι κατάφεραν και τα ακινητοποίησαν. Αναζήτησαν σχοινί με τα οποία τα έδεσαν σε ασφαλές σημείο, έως ότου εντοπιστεί ο ιδιοκτήτης τους και έρθει να τα πάρει.

Επειδή έκλεψε ο Γιάννος το 2003, θα υπομένουμε τον Αλέξη ως το 2023;

Αναρωτιέται ο Δ Καμπουράκης στο liberal !!!

Με ιστορία δυόμισι χιλιάδων χρόνων τουλάχιστον και μια αστείρευτη ποικιλία γεύσεων, τα αλλαντικά αποτελούν κυρίαρχο έδεσμα της ελληνικής διατροφής.

Από τον καβουρμά του Έβρου, την πορκέτα της Ευρυτανίας και το σύγλινο της Μάνης, μέχρι την Λούτζα των Κυκλάδων, το απάκι της Κρήτης, αλλά και το ζαμπόν, το λουκάνικο, το μπέικον ή το σαλάμι αέρος, η Ελλάδα απολαμβάνει τις γευστικές προκλήσεις που δημιούργησε η φαντασία, η εφευρετικότητα και το μεράκι γενεών. Η ανάγκη διατήρησης του κρέατος δημιούργησε την ιδέα της μεταποίησης, που σήμερα ονομάζουμε «αλλαντοποίηση».

Αρχαία Ελλάδα: Αναφορές στην παραγωγή και κατανάλωση αλλαντικών έχουμε από την Αρχαία Ελλάδα. Ιστορικές πηγές αναφέρουν πως ο πρώτος αλλαντοποιός ήταν ο Χαρίνος (500π.Χ. περίπου), πατέρας του Αισχίνη, μαθητή του Σωκράτη. Ο Χαρίνος ξεκίνησε την παραγωγή των λουκάνικων και των καπνιστών κρεάτων στην οικοτεχνική τους μορφή. Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν μεγάλοι λάτρεις των εντοσθίων και είχαν μάλιστα δημιουργήσει τις δικές τους συνταγές και μεθόδους παρασκευής λουκάνικων, το γνωστό μας σήμερα σπληνάντερο, από πολύ νωρίς – πολύ πριν οι Ρωμαίοι αναλάβουν να διαδώσουν σε ολόκληρη την Ευρώπη τη γεύση και την τέχνη της αλλαντοποιίας.

Βυζάντιο: Στην πορεία του χρόνου, η παραδοσιακή γαστρονομική κληρονομιά εμπλουτίστηκε με απολαυστικές, πικάντικες και γευστικές συνταγές προϊόντων κρέατος. Έκτοτε παράγονται συνεχώς νέα προϊόντα σε νέους συνδυασμούς και νέες γεύσεις.

Νεώτερη Ελλάδα: Στις αρχές του εικοστού αιώνα η ελληνική παραγωγή προϊόντων κρέατος εμφάνισε έντονη οικοτεχνική δραστηριότητα. Το πρώτο αλλαντοποιείο στην Αθήνα ιδρύθηκε από τους Γερμανούς την περίοδο της κατοχής. Από το 1950 μέχρι το 1970 έγινε μια αξιόλογη προσπάθεια εκσυγχρονισμού της αλλαντοποιίας, με αποτέλεσμα να σημειωθεί μεγάλη ανάπτυξη στον κλάδο. Η οικοτεχνική δραστηριότητα στη συνέχεια συστηματοποιήθηκε, ενώ με σταθερούς ρυθμούς συνεχίστηκε η οργάνωση του κλάδου, δημιουργώντας τα βασικά χαρακτηριστικά μιας μεταποιητικής βιομηχανίας, στην οποία έχουν επενδυθεί τεράστια κεφάλαια με συγχρηματοδότηση Εθνικών και Κοινοτικών προγραμμάτων ανάπτυξης. Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει τεράστιες επενδύσεις σε υπερσύγχρονες μονάδες παραγωγής που λειτουργούν σύμφωνα με τα Ευρωπαϊκά πρότυπα. Τα προϊόντα τους, επώνυμα, τυποποιημένα, ασφαλή και σε μεγάλη ποικιλία γεύσεων, δεν λείπουν από κανένα σπίτι!

Η επιτυχία και η ευτυχία είναι η φυσική κατάσταση του ανθρώπου – Emmet Fox

Δεν υπάρχει κανένας λόγος για να είσαι δυστυχισμένος.

Δεν υπάρχει κανένας λόγος για να είσαι απογοητευμένος ή καταπιεσμένος ή γεμάτος θλίψη.

Δεν υπάρχει κανένας λόγος να είσαι άρρωστος ή αποτυχημένος ή αποθαρρυμένος.

Δεν υπάρχει κανένας λόγος για οτιδήποτε άλλο από το ενδιαφέρον και τη χαρά στη ζωή.

Όσο αποδέχεσαι μια αρνητική κατάσταση τόσο παραμένεις δέσμιος σ΄αυτήν.

Αρκεί όμως να διεκδικήσεις την κληρονομιά σου σαν ελεύθερος άνθρωπος και θα είσαι πια ελεύθερος.

Η επιτυχία και η ευτυχία αποτελούν μια φυσική κατάσταση για τον άνθρωπο. Είναι πολύ πιο εύκολο να πραγματώσει κανείς αυτές τις καταστάσεις, παρά τις αντίθετες.

Ίσως για ένα διάστημα να επισκιάζεται αυτό το γεγονός από κακές συνήθειες σκέψης και δράσης, όπως λόγου χάρη μπορεί να μας φαίνεται ευκολότερο να βαδίζουμε ή να καθόμαστε ή να κρατάμε το στυλό ή ένα μουσικό όργανο όχι όπως πρέπει, απλά και μόνο επειδή το έχουμε συνηθίσει έτσι, ο σωστός όμως τρόπος είναι στα σίγουρα ευκολότερος.

Η δυστυχία, η απογοήτευση, η φτώχεια και η μοναξιά είναι πράγματι άσχημες καταστάσεις, στις οποίες έχουν προσκολληθεί τα θύματά τους, πιστεύοντας ότι δεν υπάρχει άλλη λύση ενώ βέβαια υπάρχει.

Η λύση αυτή είναι απλά ν΄αποκτήσει κανείς καλές νοητικές συνήθειες αντί για κακές.

_______________________

~ Πνευματικό ημερολόγιο Έμμετ Φοξ Εκδόσεις Πύρινος Κόσμος

Πηγή: enallaktikiagenda.gr

by Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Χρόνια πολλά στον Δημήτρη και πάλι!

από sarant

Ταξίδευα χτες και δεν προλάβαινα να ετοιμάσω άρθρο, οπότε η σημερινή γιορτή μού δίνει την ευκαιρία να αναδημοσιεύσω ένα άρθρο για όσους γιορτάζουν σήμερα, που αρχικά το είχαμε δημοσιεύσει πριν από τρία χρόνια.

Με μια δόση υπερβολής, σήμερα γιορτάζει η μισή Ελλάδα: γιορτάζουνε οι Δήμητρες, γιορτάζουν οι Δημήτρηδες, γιορτάζει όμως κι η Θεσσαλονίκη -μεγάλη γιορτή λοιπόν, οπότε ταιριάζει να της αφιερώσουμε το σημερινό άρθρο.

Σύμφωνα με την έρευνα για τα ελληνικά ονόματα, που έχει κάνει ο Χάρης Φουνταλής, ο Δημήτρης είναι το δεύτερο σε συχνότητα ελληνικό αντρικό όνομα, πίσω από τον Γιώργο που προηγείται με διαφορά. Βέβαια, αν προσέξετε τους αριθμούς, θα δείτε ότι Κώστας και Γιάννης ελάχιστα υπολείπονται -αν ήταν δρομείς θα χρειαζόταν φωτοφίνις. Η Δήμητρα, πάλι, χωρίς να είναι σπάνιο όνομα, υστερεί σαφώς σε συχνότητα -στη γυναικεία κατάταξη βρίσκεται στη δέκατη θέση.

Κι όμως, η Δήμητρα γέννησε τον Δημήτρη, ή έστω τον Δημήτριο. Εδώ χρειάζονται εισαγωγικά στο ρήμα, αλλά το στοκ το έχουν εξαντλήσει οι εισαγωγικομανείς, που τα βάζουν και στα λάχανα. Φυσικά, κάποιες Δήμητρες έχουν γεννήσει Δημήτρηδες αλλά εγώ εννοώ τα ονόματα.

Εν αρχή ην η Δήμητρα λοιπόν, η μεγάλη θεά της γης και της καλλιέργειας, ιδίως της καλλιέργειας σιτηρών -από το ψωμί ξεκινάμε. Η Δήμητρα, Δημήτηρ και Δαμάτηρ στα πολύ αρχαία, όνομα αβέβαιας ετυμολογίας, που θα μπορούσε να προέρχεται από το «γη μήτηρ». Μεγάλη θεά, τα πιο μεγάλα μυστήρια της αρχαιότητας συνδέονταν μαζί της.

Και τα σιτηρά άλλωστε, τα λέμε δημητριακά επειδή είναι το δώρο της Δήμητρας. Αλλά και ο αγγλικός όρος, cereals, και αυτός ανάγεται, μέσω λατινικών, στη Ceres, τη θεά των Ρωμαίων που ήταν το αντίστοιχο της Δήμητρας. Ceres ή Δήμητρα λέγεται κι ένας πλανήτης-νάνος, ο μεγαλύτερος από τους αστεροειδείς. Και από τον νάνο πλανήτη πήρε το όνομά του το χημικό στοιχείο Δημήτριο, που ανήκει στις σπάνιες γαίες -όχι επειδή βρίσκεται στον πλανητάκο, αλλά επειδή ανακαλύφθηκε το 1803, δυο χρόνια μετά τον πλανήτη. Το σύμβολό του είναι Ce, από το Cerium.

Ο Δημήτριος αρχίζει εκεί που τελειώνει η Δήμητρα. Η ίδια η λέξη, δημήτριος, σημαίνει «ο σχετιζόμενος με τη Δήμητρα» και γρήγορα άρχισε να χρησιμοποιείται ως κύριο όνομα, με πιο επιφανή στην προχριστιανική εποχή τον Δημήτριο τον Πολιορκητή, στη σπάταλη εποχή των επιγόνων, στρατηγό προικισμένο που όμως πήρε το προσωνύμιό του από μια… αποτυχημένη πολιορκία και που ο Αθήναιος στους Δειπνοσοφιστές του έχει συγκεντρώσει γι΄αυτόν ένα σωρό σκαμπρόζικα ανέκδοτα και λογοπαίγνια, ακατάλληλα για ανηλίκους.

Αυτός ο Δημήτριος δεν άγιασε. Αν είναι τόσο συχνό το όνομα, το οφείλει στον μάρτυρα Δημήτριο, που μαρτύρησε στη Θεσσαλονίκη τον 4ο αιώνα και που έγινε πολιούχος της. Ο Δημήτριος αυτός λέγεται και Μυροβλύτης, και έτσι γράφεται αυτό το επίθετο, και όχι Μυροβλήτης όπως νόμιζα εγώ και πολλοί άλλοι (έχουμε γράψει και άρθρο προ οκταετίας). Ο άγιος Δημήτριος ήταν δημοφιλέστατος τον Μεσαίωνα, όπως κι ο Άι Γιώργης, αλλά μόνο στους ορθόδοξους, και γι’ αυτό το όνομα είναι μάλλον εξωτικό στη δυτική Ευρώπη, ενώ στα Βαλκάνια και γενικά στους ορθόδοξους λαούς της Ανατολικής Ευρώπης είναι πολύ συχνότερο.

Διότι βέβαια το Jimmy δεν είναι το αντίστοιχο του Δημήτρης στα αγγλικά, κι ας λέμε Τζίμηδες τους δικούς μας Δημήτρηδες -είναι το υποκοριστικό του James, του Ιάκωβου. Στα αγγλικά, το αντίστοιχο του Δημήτρη είναι το σπάνιο Demetri, όπως και το Dimitri στα γαλλικά. Οι ανατολικοί έχουν βέβαια Ντμίτρι, Ντιμίταρ, Ντουμίτρου κτλ. και από το ρώσικο υποκοριστικό Μίτια λέγεται ότι προέρχεται το αρχικό Μ. του ψευδώνυμου του Μ. Καραγάτση (Δημήτρη Ροδόπουλου).

Ο Δημήτρης έχει πολλά υποκοριστικά του ονόματός του. Δημήτρης λοιπόν, Δημητράκης, Δημητρούλης, Δημητρός, Δήμος. Μίμης, όπως ο αξέχαστος πατέρας μου. Μήτσος, φυσικά, αλλά και Μήτσης (τα Μητσάρας και Μητσάκος δεν ξέρω να τα έχει χρησιμοποιήσει κανένας για να αποκαλείται έτσι). Μήτρος και Μητρούσης και Μήτρακας, Ντέμης και Ντίμης, Τζίμης, Τζιμάκος. Δεν πρέπει να ακούγεται πια ο Μιμίκος. Νομίζω πως αυτός της Μαίρης ήταν ήδη επίθετο. Και ο πολυσήμαντος Τάκης. Η Δήμητρα έχει τη Δημητρούλα, τη Μιμή, τη Μίτση.

Δεν βρήκα κάποιον λαϊκό-διαλεκτικό τύπο (σαν τους πολλούς που υπάρχουν για τον Κώστα), αν ξέρετε εσείς συμπληρώστε. Να πούμε επίσης ότι ο Δήμος στις μέρες μας πιο πολύ είναι Δημοσθένης παρά Δημήτρης, ενώ ο Ντέμης Νικολαΐδης είναι Θεμιστοκλής. Επίσης, τον βιομήχανο Δημήτρη Γιαννακόπουλο που ασχολείται με τα διοικητικά του Παναθηναϊκού τον φωνάζουν Τράκη αλλά δεν ξέρω αν είναι πειραχτικό, ή ιδιωτικό υποκοριστικό ή αν λέγεται γενικότερα.

Ο αξέχαστος πατέρας μου, γεννημένος στη Μυτιλήνη, βαφτίστηκε Δημήτρης αλλά όλοι τον έλεγαν Μίμη, υποκοριστικό συχνότατο στο νησί, αν και λέγεται και σε πολλά άλλα μέρη. Για μας και για τους παλιούς του φίλους ήταν Μίμης, αλλά για τις νεότερες γνωριμίες Δημήτρης, εκτός αν γνωρίζονταν καλά στη συνέχεια. Όταν όμως δούλευε μαχόμενος μηχανικός, είχε τύχει ν’ακούσω να τον λένε και Μήτσο άνθρωποι της πιάτσας. Ο συγγραφέας Δημήτρης Ραβάνης είχε και το ψευδώνυμο Δήμος Ρεντής, αλλά για τους δικούς του ήταν Μίμης. Από την άλλη, ο Ψαθάς όταν έγραφε στα έντυπα της ΕΠΟΝ υπέγραφε Μίμης Ψαθάς ενώ στα άλλα του κείμενα Δημήτρης.

Ο Μήτσος λέγεται πολύ και σήμερα, όσο κι αν μπορώ να φανταστώ κάποιους να το θεωρούν μπας κλας. Οι δέκα μικροί Μήτσοι του Λαζόπουλου ήρθαν όταν ο τύπος είχε αρχίσει να χάνει σε συχνότητα, ενώ ο Μήτσος με το Κατινάκι του γελοιογράφου Διογ. Καμμένου είχε φτιαχτεί σε μια εποχή μητσικού μεσουρανήματος. Κάποτε το Μήτσος ήταν συνηθισμένο σε λογοτέχνες: Μήτσος Ευθυμιάδης, Μήτσος Αλεξανδρόπουλος, Μήτσος Λυγίζος, Μήτσος Κασόλας, Μήτσος Παπανικολάου. Ο Δημήτρης Πουλικάκος είναι Μήτσος μερικής απασχόλησης.

Εννοείται ότι στις μέρες μας πολύ δύσκολα θα βρεθεί Μήτρος, όνομα οπλαρχηγών του 21. Ο τελευταίος Μήτρος που θυμάμαι να αποκαλείται έτσι ήταν ο Μήτρος Σουλιμιώτης, κομμουνιστής δήμαρχος της Αγίας Βαρβάρας επί τέσσερις τετραετίες αμέσως μετά τη μεταπολίτευση.

Αν κάνουμε το τεστ της διασημότητας κατά Γκουγκλ, οι διασημότεροι Δημήτρηδες είναι ο Χορν, ο Μητροπάνος και ο Μητρόπουλος (ο μουσικός). Από τους Μίμηδες, ο Ανδρουλάκης, ο Φωτόπουλος και ο Πλέσσας, ενώ από τους Μήτσους ο Κωστόπουλος (ο πρώην του ΚΚΕ). Δήμητρα η Γαλάνη και Μιμή όχι αυτή που σκεφτήκατε αλλά η Ντενίση.

Περιέργως, ο Δημήτρης δεν έχει αφήσει αποτύπωμα στη φρασεολογία μας. Μπορώ να σκεφτώ μόνο τη φρ. τα έκαναν τάτσι μίτσι κότσι, που λέγεται για όσους ενεργούν προσυνεννοημένα για να εξαπατήσουν κάποιον ή να πετύχουν αθέμιτο σκοπό, όπου (σύμφωνα με την επικρατέστερη θεωρία) οι τρεις λέξεις είναι αρβανίτικα υποκοριστικά (Τάτσης, Μήτσης και Κώτσης).

Ο Άγιος Δημήτριος, που τον αναφέραμε πιο πάνω, σημαδεύει και τον μήνα που γιορτάζει, αφού ένα από τα λαϊκά ονόματα του Οχτώβρη είναι «αγιοδημητριάτης». Αλλά «αγιοδημητριάτικα» λέγονται και τα χρυσάνθεμα, που αυτή την εποχή βγαίνουν. Παρεμπιπτόντως, μόνο δυο ουσιαστικά ή επίθετα έχει το λεξικό από αγίους: τα αγιοδημητριάτικα και τον αγιοβασιλιάτικο. Να αναφέρουμε και τον δήμο Αγίου Δημητρίου, που είναι το παλαιότερο Μπραχάμι. Έχουμε επίσης τη Δημητριάδα, την αρχαία πόλη στον Παγασητικό κόλπο, που πήρε το όνομά της από τον Δημήτριο τον Πολιορκητή που την ίδρυσε -στον Βόλο υπάρχει συνοικία «Νέα Δημητριάδα», ενώ το όνομα διατηρείται επίσης στην ονομασία της τοπικής μητρόπολης, που λέγεται Δημητριάδος και Αλμυρού (μητροπολίτης Δημητριάδος ήταν για πολλά χρόνια ο μετέπειτα αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος).

Από βιβλία με τον Δημήτρη στον τίτλο τους θα αναφέρω το «Η μάσκα του Δημήτριου» του Έρικ Άμπλερ, που έγινε και ταινία το 1944. Ο επώνυμος ήρωας είναι ένας τυχοδιώκτης ονόματι Δημήτριος Μακρόπουλος. Στα θεατρικά θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθεί ο Φον Δημητράκης του Δημήτρη Ψαθά.

Από τραγούδια, πέρυσι είχαμε βάλει το «Δημήτρη μου Δημήτρη μου» του Ζαμπέτα, αλλά φέτος λέω να συνεχίσω με Δημητράκη -ο συγκεκριμένος ήτανε φτωχός, του Γιώργου Μητσάκη:

Και κλείνουμε όπως την περασμένη φορά, πάλι με Δημητράκη, τούτη τη φορά όμως του ελαφρού, που δεν του πάει το πάχος, τραγούδι του Αττίκ που το ακούμε εδώ από τον Θέμη Ανδρεάδη.

 

Europa League: Με… αέρα ο Ολυμπιακός πήρε το διπλό (0-2) επί της Ντουντελάνζ

Euroleague: Ο Ολυμπιακός «συνήλθε», κέρδισε (88-80) την Μακάμπι