Α. Συρίγος

Αποψη – Αγγελος Συρίγος: Γιατί εορτάζουμε την αρχή και όχι το τέλος του πολέμου

 

ΜΥΡΕΝΑ ΣΕΡΒΙΤΖΟΓΛΟΥ

– Με συγχωρείτε, πού βρίσκεται η αίθουσα τελετών του Παντείου;

– Στον δεύτερο όροφο νομίζω, απάντησε μία εκ των δύο φοιτητριών, δίχως καμία βεβαιότητα.

Στον δεύτερο όροφο δεν υπήρχε μήτε αίθουσα μήτε κόσμος συγκεντρωμένος για τον πανηγυρικό λόγο, μοναχά φοιτητές. Αυτή τη φορά πιο κατατοπιστικοί.

– Η αίθουσα είναι κάτω στο ισόγειο, κατεβείτε από τις σκάλες για να μη χαθείτε πάλι.

Κάπως έτσι βρέθηκα στον πρώτο όροφο, εκεί όπου βρίσκονται τα ανοίγματα από τα ευμεγέθη παράθυρα της εν λόγω αιθούσης που την έλουζε το φως. Για την ακρίβεια, προτού αντικρίσουν τον ήλιο τα μάτια, είχαν ήδη γητευτεί τα ευήκοα ώτα από το «Ασμα Ασμάτων» του Θεοδωράκη. Κι έτσι η άγνοιά μου για τον χώρο της εκδήλωσης μου χάρισε την εικόνα της χορωδίας του Παντείου –με βιολί, φλάουτο, πιάνο και νέα παιδιά, με φόντο την ολοτοίχια τοιχογραφία σε χρώματα της ώχρας και του κεράμου– από ψηλά.

Το νέο είχε σκάσει προ ημερών –που αλλού– στο Facebook. Ο αναπληρωτής καθηγητής Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου στην τελετή εορτασμού της Εθνικής Επετείου της 28η Οκτωβρίου, που θα πραγματοποιούνταν στις 24 Οκτωβρίου, ώρα 12.00, θα εκφωνούσε τον πανηγυρικό της ημέρας με θέμα γιατί δεν εορτάζουμε το τέλος του πολέμου αλλά την είσοδό μας σε αυτόν. Εντύπωση έκαναν τα πολυάριθμα likes στο εν λόγω post, καθώς και το πλήθος των κοινοποιήσεων, από ανθρώπους διαφορετικών ηλικιών, πεποιθήσεων, χώρων.

Ο καθηγητής, κατά την ομιλία του, με ένα κάποιο τρακ αρχικά, ανέπτυξε λίγο-πολύ ένα ήδη viral περυσινό του άρθρο στην «Καθημερινή», «Η ενοχλητική 28η Οκτωβρίου». Αναφερόμενος στη συζήτηση που γίνεται τα τελευταία χρόνια γιατί γιορτάζουμε την αρχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και όχι το πέρας, όπως η υπόλοιπη «φυσιολογική» Ευρώπη, στις 9 Μαΐου, παρουσίασε και τις προτάσεις για εορτασμό στις 12 Οκτωβρίου, ημέρα αποχώρησης των γερμανικών στρατευμάτων, ή στις 18 Οκτωβρίου, ημέρα που ο Γεώργιος Παπανδρέου ύψωσε την ελληνική σημαία στον Βράχο της Ακροπόλεως. Πίσω από αυτήν τη συζήτηση, επισήμανε ο καθηγητής, υπάρχει μια προσπάθεια να αποδομηθούν καταστατικοί μύθοι του ελληνικού έθνους, όπως το Ζάλογγο, η εθνική συνείδηση των Σουλιωτών εκ των οποίων πολλοί μιλούσαν αρβανίτικα, ακόμα και ο εορτασμός της 25ης Μαρτίου ως ορισμένης από τη Φιλική Εταιρεία ημέρα ενάρξεως της Επαναστάσεως στην κυρίως Ελλάδα.

Προκειμένου να αποκρούσει τις ανωτέρω προσπάθειες και αιτιάσεις, ο Αγγελος Συρίγος –το ακριβές όνομα του οποίου είναι Ευάγγελος, όπως μας πληροφορούσε η πρόσκληση της εκδήλωσης– επιχείρησε μια αρχαιολογία, σχεδόν φουκοϊκής εμπνεύσεως. Εφερε δηλαδή στο φως τα ίδια τα πράγματα όπως αυτά συνέβησαν, μέσα από εξέταση ιστορικών ντοκουμέντων και ημερολογίων. Και η ανα-διήγηση, οιονεί αναπαράσταση, εκτός από διαφωτιστική, ήταν εξόχως απολαυστική.

Ο εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου έλαβε χώρα για πρώτη φορά το 1941 στην Κατοχή, μόλις ένα έτος από τη νικηφόρο επέλαση των ελληνικών στρατευμάτων, και δεν ήταν κάτι επιβεβλημένο, κατασκευασμένο άνωθεν. Τον εορτασμό καθιέρωσε αυθορμήτως ο ίδιος ο λαός. Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος –καθηγητής της Νομικής Αθηνών τότε, μετέπειτα τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και Πρόεδρος της Δημοκρατίας (1975-1980)– την παραμονή της 28ης Οκτωβρίου, στην κατάμεστη αίθουσα, εκφώνησε ομιλία προς τους φοιτητές του, ενώ εξέδωσε λακωνική πλην σαφέστατη ανακοίνωση: «Αύριο κωλύομαι να διδάξω». Ακολούθως προέτρεψε τους φοιτητές να καταθέσουν ομαδικώς άνθη στο μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη, κάτι που εκείνη την ημέρα εστάθη αδύνατο λόγω της περιφρούρησης του χώρου από τους Ιταλούς καραμπινιέρους. Την επομένη απολύθηκε.

Την επαύριον, από το πρωί, κατόπιν προτροπής του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου, χιλιάδες λαού μέχρι τις 10 π.μ. καταθέτουν άνθη στο μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη, το οποίο ναι μεν είχε ολοκληρωθεί ως έργο από το 1933, αλλά μέχρι τότε δεν σήμαινε κάτι στη συλλογική συνείδηση των Ελλήνων, τουναντίον, το αντιμετώπιζαν σκεπτικά. Το απόγευμα ο πρωθυπουργός Τσολάκογλου υποχρεώνεται να αφήσει ο ίδιος λουλούδι στο σημείο. Κατόπιν συγκεντρώνεται ομάδα πολεμιστών του ’40, οι περισσότεροι ανάπηροι, σε καροτσάκια, να καταθέσουν άνθη στο μνημείο. Η σκηνή είναι μοναδική: οι τραυματισμένοι νικητές βρίσκονται ενώπιον των ηττημένων Ιταλών καραμπινιέρων, στους οποίους έχει ανατεθεί από τους Γερμανούς η διαφύλαξη της τάξης και η περιφρούρηση. Τα επόμενα δύο χρόνια, 1941-42, ο εορτασμός γίνεται αφορμή για συγκρούσεις με Γερμανούς και Ιταλούς από το πρωί, με πολλούς τραυματίες.

Στο δεύτερο μέρος της ομιλίας του ο καθηγητής Αγγελος Συρίγος απαρίθμησε τους λόγους για τους οποίους μας ενδιαφέρει η 28η Οκτωβρίου και ο εορτασμός της, ξεκινώντας από το γεγονός ότι η ημερομηνία αυτή σηματοδοτεί την απόφαση του ελληνικού λαού να πολεμήσει τις δυνάμεις του Αξονα, ενώ τα περισσότερα κράτη έχαναν, υποχωρούσαν ή συνθηκολογούσαν. Το πρωινό ανακοινωθέν της 28ης Οκτωβρίου περί της εμπλοκής της Ελλάδος στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, «Αι ιταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλλουν από της 5.30 π.μ. της σήμερον τα ημέτερα τμήματα προκαλύψεως της ελληνοαλβανικής μεθορίου. Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους», φέρνει στον νου και στην καρδιά τα λόγια που βάζει ο ποιητής Ομηρος στα χείλη ενός εχθρού, του Εκτορος, στην «Ιλιάδα», όταν ο Πολυδάμας τον νουθετεί ότι όλοι οι οιωνοί είναι ενάντιοι και για αυτό φρόνιμο να μην πολεμήσει: «Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης».

Μετά τις πρώτες εχθροπραξίες με τους Ιταλούς, τις οποίες διέκοψε ο παγετός και η βαρυχειμωνιά, στις 9 Μαρτίου 1941 ξεκίνησε η μεγάλη εαρινή επίθεση των Ιταλών, την οποία ο ελληνικός στρατός κατάφερε να σπάσει στο ύψωμα 731. Και σε αυτό το σημείο ο καθηγητής επικαλείται μαρτυρίες αγωνιστών. Οι Ιταλοί βομβάρδιζαν και σφυροκοπούσαν επί τέσσερις-πέντε ώρες το ύψωμα, κι όπως οι Ελληνες στρατιώτες πλησίαζαν, κοβόταν η ανάσα τους, για να αφουγκραστούν αν έχουν μείνει ελληνικές δυνάμεις να αντιστέκονται. Κι όταν άκουγαν πάλι τον ήχο οπλοπολυβόλων, έπαιρναν στην κυριολεξία αναπνοή και συνέχιζαν. Το ύψωμα 731 έλκει την ονομασία του από τα 731 μέτρα ύψος που έχει πάνω από τη θάλασσα. Από εκείνη την ημέρα οι Ελληνες στρατιώτες ανεκδοτολογικά το αποκαλούσαν ύψωμα 729, λόγω του υποτιθέμενου απολεσθέντος ύψους κατόπιν των σφοδρών ιταλικών βομβαρδισμών.

Ολες οι συζητήσεις για εορτασμό σε κάποια άλλη ημέρα είναι άκυρες, τόνισε εν κατακλείδι ο Αγγελος Συρίγος, διότι η 28η Οκτωβρίου συνιστά έναν ενοποιητικό σταθμό για την κοινωνία και τον λαό μας, αποτελεί την πρώτη νίκη των συμμαχικών δυνάμεων κατά του Αξονα, είναι η δική μας νίκη.

Εξερχόμενη από τη θαλπωρή της αίθουσας, γεμάτης νεολαίας στα μετόπισθεν –«διευκρινίζω για τους νέους που κάθονται εκεί πίσω», είπε κάποια στιγμή ο καθηγητής–, βρέθηκα πάλι στο μικρό καλοκαίρι του Αγίου Δημητρίου, όπως λέμε εμείς στον Βορρά την καλοκαιρία των ημερών αυτών, ή ινδιάνικο καλοκαίρι, όπως χαρακτηρίζουν τη μετεωρολογική αυτή σταθερά στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Για εμάς τους βόρειους, αυτοί οι εορτασμοί έχουν άλλη σημασία. Είναι πολύ διαφορετικά να διαβιοίς σε τόπο που απέχει από τα σύνορα «ένα τσιγάρο δρόμο». Πατρίδα είναι η γη των πατέρων. Θρησκεία είναι η μνήμη των τεθνεώτων. Ο πατέρας μου «έφυγε» ανήμερα την εορτή του Αγίου Δημητρίου, πριν από εννέα έτη, και κάθε φορά που θυμάμαι, κάθε φορά που θυμόμαστε, ο πατέρας μου, όλοι οι πατέρες ανασταίνονται.

Το προαύλιο του Παντείου ήταν γεμάτο φοιτητές και παιδιά, αν είχαν παρευρεθεί όλοι, ο χώρος δεν θα έφτανε, δεν θα βαστούσε. Στην αίθουσα αυτή εισέρχονται, εισερχόμεθα οι περισσότεροι, όταν πια μας έχει αγγίξει η πρώτη ή οι πλείστες ακόλουθες απώλειες. Πραγματικές και πλασματικές.

Χρόνια πολλά.

Απίθανη ιστορία

Η απίθανη ιστορία των αδελφών Michelin: Πώς από ελαστικά κατάφεραν να δίνουν…. αστέρια σε σεφ [εικόνες]

Από το ταπεινό ξεκίνημα το 1889, οι αδερφοί Michelin έχτισαν μια αυτοκρατορία που προκάλεσε επανάσταση στα ταξίδια και μετέτρεψε το Κλερμόν-Φεράν, την πόλη τους σε κινητήρα της γαλλικής παραγωγικότητας.

Τα λιθόστρωτα δρομάκια του Κλερμόν-Φεράν και τα πέτρινα κτίρια μοιάζουν περισσότερο γραφικά παρά επαναστατικά. Αλλά αυτή η γαλλική πόλη άλλαξε τόσο πολύ τον κόσμο του ταξιδιού όταν, το 1889, οι αδερφοί André και Edouard Michelin ίδρυσαν την εταιρεία ελαστικών τους εδώ.

Ο Edouard Michelin

Η ξεχωριστή αρχιτεκτονική και η γεωλογικά εντυπωσιακή ύπαιθρος κάνουν την σημερινή πόλη Κλερμόν -Φεράν, μια πόλη περίπου 145.000 κατοίκων της γαλλικής περιοχής Auvergne-Rhône-Alpes, ένα πλούσιο μέρος για να εξερευνήσετε. Υπάρχει όμως και μια άλλη ίντριγκα κρυμμένη ανάμεσα στους μαύρους πυργίσκους και στα πλούσια διακοσμημένα αρχοντικά. Το πιο διάσημο ζευγάρι εφευρετών του Κλερμόν-Φεράν, δεν άλλαξε μόνο τον σύγχρονο τρόπο μετακίνησης, αλλά δημιούργησε ένα εμπορικό σήμα που χαρακτηρίζεται ως μία από τις υψηλότερες αρετές στον γαστρονομικό κόσμο: τα αστέρια Michelin, τα οποία απονέμονται μόνο στα καλύτερα εστιατόρια.

Ο Andre Michelin

Οι ταξιδιώτες στη Γαλλία και πέρα από αυτήν, οφείλουν πολλά στους αδερφούς Michelin. Γεννημένοι στο Κλερμόν – Φεράν, οι αδερφοί θέλησαν να σώσουν την προβληματική βιομηχανία των παππούδων τους, αλλά κατέληξαν να πετύχουν πολλά περισσότερα. Οι καινοτομίες των ελαστικών τους, από τα αφαιρούμενα ελαστικά ποδηλάτων έως τις αμαξοστοιχίες που κινούνταν με ελαστικά από καουτσούκ, βοήθησαν στην ευκολότερη και οικονομικότερη μεταφορά των ανθρώπων από ποτέ.

Με την κυκλοφορία των οδηγών και των χαρτών Michelin στις αρχές του 20ου αιώνα, οι αδερφοί κατάφεραν να καταστήσουν το «Michelin» μια λέξη όχι μόνο γνωστή για τα ελαστικά – σήμερα είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος κατασκευαστής ελαστικών παγκοσμίως, βάση εσόδων – αλλά και για τα ταξίδια και την haute cuisine. Ένας από τους πιο έξυπνους ελιγμούς της εταιρείας ήταν να αναδείξει τρόφιμα για τα οποία άξιζε να ταξιδέψει κανείς. Τα εξώφυλλα των οδηγών με εστιατόρια με ξεχωριστή τοπική κουζίνα και γεμάτα κελάρια με κρασιά, έκανε τους οδηγούς να θέλουν να ταξιδέψουν όλο και πιο μακριά (και φυσικά, χρειάζονταν να ανθεκτικά ελαστικά Michelin για να φέρουν εις πέρας το ταξίδι τους). Με την εμφάνιση των αστεριών Michelin το 1926, που απονέμει βραβεία στα καλύτερα εστιατόρια των οδηγών, τα ανθεκτικά ελαστικά αυτοκινήτων και το κυνήγι για το καλύτερο boeuf bourguignon έγιναν για πάντα έννοιες ταυτόσημες.

Τα διάσημα σε όλο τον κόσμο ελαστικά Michelin

«Οι Michelin έβαλαν τα θεμέλια για την πορεία του τουρισμού στις αρχές του 20ου αιώνα» λέει ο καθηγητής Πάτρικ Γιανγκ, ειδικός στη γαλλική ιστορία του 19ου και του 20ου αιώνα στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης. «Αυτό που ήταν καινοτόμο στους οδηγούς Michelin ήταν η ενσωμάτωσή τους στις μετακινήσεις με αυτοκίνητο, οι λεπτομερέστατες πληροφορίες για τις διαδρομές και το σύστημα βαθμολόγησής τους για ξενοδοχεία και εστιατόρια».

Το Κλερμόν – Φεράν ήταν η έδρα των κεντρικών γραφείων της Michelin και παραμένει μέχρι σήμερα. Αν και μια βιομηχανική πόλη, το Κλερμόν- Φεράν έχει ένα βουκολικό σκηνικό: περιβάλλεται από το Chaîne des Puys, το οποίο ήταν εγγεγραμμένο στη λίστα παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco το 2018 λόγω των εντυπωσιακών γεωλογικών ιδιοτήτων του. Αυτοί οι 80 λόφοι και κώνοι είναι τα ερείπια των ηφαιστείων που δημιουργήθηκαν πριν από 7.000 χρόνια.

Οι αδερφοί Michelin κατασκεύασαν το πρώτο ελαστικό που μπορεί να αντέξει ταχύτητες άνω των 100 χιλιομέτρων την ώρα.

Οι ταξιδιώτες, πάντως, δεν χρειάζεται να απομακρυνθούν από το ιστορικό κέντρο της πόλης για να μάθουν για την κληρονομιά Michelin. Μόλις λίγα χιλιόμετρα ανατολικά βρίσκεται στο L’Aventure Michelin, μια διαδραστική γκαλερί και ένα μουσείο που εγκαταστάθηκε σε ένα κτήριο του 20ου αιώνα στη μεγαλύτερη βιομηχανική περιοχή Michelin του Κλερμόν-Φεράν. Μέχρι στιγμής 600.000 επισκέπτες έχουν επισκεφθεί το μέρος αυτό από τα εγκαίνιά του το 2009.

«Η ιστορία της Michelin και της Κλερόμ – Φεράν είναι στενά συνδεδεμένη» δήλωσε ο Στέφαν Νικολά, επιμελητής στο L’Aventure Michelin. «Σκοπός του είναι να μοιραστεί την ιστορία, τον πολιτισμό και τις αξλίες της Michelin με όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους».

Η πρώτη ανακάλυψη των αδερφών Michelin ήταν μια πατέντα για το αφαιρούμενο ελαστικό, που δοκιμάστηκε στον αγώνα ποδηλασίας Παρίσι – Βρέστη – Παρίσι το 1891. Στη συνέχεια, εφηύραν το πρώτο ελαστικό αυτοκινήτου, το πρώτο ελαστικό που μπορούσε να χιεριστεί ταχύτητες άνω των 100 χιλιομέτρων την ώρα και της πρώτης αφαιρούμενης ζάντας. Από το 1929 προχώρησαν στις σιδηροδρομικές μεταφορές: οι μηχανές με ελαστικά από καουτσούκ Micheline έκαναν την πρώτη τους εμφάνιση στις σιδηροδρομικές γραμμές το 1931.

Ένα από τα αυτοκίνητα στο μουσείο L’Aventure Michelin

Οι αδερφοί ανήκαν στο κύμα των Γάλλων οραματιστών που περιελάμβανε τον βιρτουόζο της μηχανικής Γκουστάβ Άιφελ, την σχεδιάστρια μόδας Coco Chanel και τον πρωτοπόρο της αεροπορίας Louis Blériot, υπεύθυνο για την πρώτη επανδρωμένη πτήση μεταξύ Μεγάλης Βρετανίας και ηπειρωτικής Ευρώπης. Την εποχή εκείνη, η γεωργία στη Γαλλία άρχισε να στηρίζεται σε ένα βιομηχανικό μέλλον. Υπήρχαν λιγότερα από 3.000 αυτοκίνητα όταν οι αδερφοί Michelin άνοιξαν το πρώτο τους κατάστημα. Η Γαλλία έχει πλέον περισσότερα από 32 εκατομμύρια οχήματα. Και το μουσείο τους έχει μια εκπληκτική σειρά αυτοκινήτων και μεταφορικών μέσων από αυτή την εποχή της ταχείας αλλαγής.

«Όταν δημιουργήσαμε το L’Aventure Michelin, δεν αντλήσαμε την έμπνευσή μας από μια υπάρχουσα ιδέα» εξηγεί ο Νικολά. «Θέλαμε η εμπειρία να είναι εξατομικευμένη και σύμφωνα με την προσωπικότητα της Michelin». Τα μεταλλικά δάπεδα και οι στέγες που θυμίζουν κύματα δίνουν μια βιομηχανική αίσθηση, ενώ συχνά τα σκηνικά είναι σουρεαλιστικά: αυτοκίνητα που βγαίνουν μέσα από γιγάντιους χάρτες και η μασκότ της εταιρείας – ο άνθρωπος Michelin ή Bibendum όπως είναι γνωστός στη Γαλλία, χαμογελά πάνω από τις πόρτες.

Οι αδερφοί Michelin δημιούργησαν επίσης ταξιδιωτικούς οδηγούς

Η μασκότ «γεννήθηκε» το 1898 και κλείνει τα 120 φέτος. Μια έκθεση στο L’Aventure Michelin, που θα διαρκέσει μέχρι τα τέλη του 2018, δείχνει την καλύτερη πλευρά μιας από τις παλαιότερες μασκότ εταιρείας στον κόσμο, συγκεντρώνοντας 120 σχέδια από όλες τις δεκαετίες ζωής του, δείχνοντας την εξέλιξή του από ένα περιστρεφόμενο bon vivant που καπνίζει ένα πούρο μέχρι μια πιο λεπτή φιγούρα. Το όνομά του, Bibendum, προέρχεται από το λατινικό « Nunc est bibendum», που σημαίνει «ήρθε η ώρα να πιεις». Σκοπός του ήταν να προκαλέσει τον τρόπο που τα ελαστικά Michelin «έπιναν» κάθε εμπόδιο στο δρόμο τους. Μέσα από τα σύγχρονα μάτια πάντως, μοιάζει μάλλον σαν μια πρόβλεψη του ταξιδιού της Michelin στον κόσμο του καλού φαγητού.

Η εταιρεία Michelin άρχισε να εκδίδει ταξιδιωτικούς οδηγούς το 1900, ξεκινώντας με έναν οδηγό για τη Γαλλία, ο οποίος δόθηκε στους οδηγούς δωρεάν. Οι οδικοί χάρτες ακολούθησαν μέσα σε μια δεκαετία. Τα βιβλία και οι χάρτες προσέλκυαν τους οδηγούς για να εξερευνήσουν τη χώρα τους, κάνοντας παρακάμψεις σε ελκυστικά εστιατόρια και παραμονής μιας νύχτας για να επιμηκύνουν τα ταξίδια τους- ένας τρόπος για να ενθαρρύνουν τα μεγαλύτερης διάρκειας ταξίδια με αυτοκίνητο, πράγμα που με τη σειρά του σήμαινε μεγαλύτερες πωλήσεις ελαστικών.

Μια συλλογή από ταξιδιωτικούς οδηγούς Michelin

Μέχρι το 1926, η Michelin παρήγαγε πιο περιεκτικούς ταξιδιωτικούς οδηγούς με έμφαση πλέον στο καλό φαγητό και η χρήση τους εκτοξεύτηκε εν μέρει χάρη στην αξιοπιστία των επιθεωρήσεων, οι οποίες διεξάγονταν ανώνυμα από μυστικούς πελάτες (μια διαδικασία που παραμένει προσεκτικά φυλασσόμενη μέχρι σήμερα). Τώρα πλέον, η Michelin καλύπτει 34 προορισμούς στην Ευρώπη, την Ασία και την Αμερική, με το διάσημο σύστημα βαθμολόγησης Michelin-star που προκαλεί τρόμο αλλά και θρίαμβο στα εστιατόρια ανά τον κόσμο. Ένα αστέρι Michelin είναι ο στόχος σχεδόν όλων των επίδοξων σεφ.

Ένας σύγχρονος οδηγός Michelin

Οι οδηγοί συνεχίζουν να εκδίδονται και η Michelin έχει καταφέρει να διατηρήσει την φήμη της ως γευσιγνώστης. Ωστόσο, από πολλούς θεωρείται δικτάτορας της γεύσης και οι ακραίες πιέσεις που συνδέονται με την απόκτηση ή την απώλεια ενός αστεριού Michelin συχνά εμφανίζονται στους τίτλους των ειδήσεων. Μάλιστα, λέγεται πως ο διάσημος σεφ Γκόρντον Ράμσεϊ έβαλε τα κλάματα όταν ένα εστιατόριό του έχασε και τα δύο αστέρια του Michelin.

Το ανθρωπάκι Michelin ή αλλιώς Bibendum προέρχεται από το λατινικό « Nunc est bibendum», που σημαίνει «ήρθε η ώρα να πιεις»

Παρόλα αυτά, οι αδερφοί Michelin έφεραν επανάσταση τόσο στον χώρο των ελαστικών, όσο και στων ταξιδιωτικών οδηγών και του καλού φαγητού και έτσι θα μείνουν για πάντα στην ιστορία.

Πιάτο βραβευμένου εστιατορίου με αστέρι Michelin

Φωτογραφίες: AP, Wikipedia, L’Aventure Michelin

Κέρδος online   27/10/2018 14:07

Αυτάρκεια

Η αυτάρκεια είναι μια λέξη που όσο περνά ο καιρός, τόσο και χάνεται πίσω στον χρόνο και στη λήθη, η σημασία της και η δύναμή της. Φυσικά δε θέλουμε να γυρίσουμε το χρόνο πίσω και να ζήσουμε όπως ζούσαν οι άνθρωποι πριν 100 χρόνια, αλλά εκμεταλευόμενοι την γνώση και τη δύναμη που μας παρέχει η διάχυση και η άντληση πληροφοριών να προβάλλουμε κάποιες, ανέξοδες λύσεις. Δε θέλουμε να σας κουράζουμε οπότε μπαίνουμε κατευθείαν στο «ψητό».

Σκοπός της ΑΥΤΑΡΚΕΙΑΣ είναι, σε κάθε αγορά και κάθε μας κίνηση να παράγουμε και να καταναλώνουμε δικά μας πράγματα. Μπορεί αρχικά όλο αυτό να φαίνεται μία ουτοπία, αλλά με τη βοήθεια του διαδικτύου και καταναλώνοντας χρόνο, μπορούμε να πετύχουμε αρχικά κάποια θαυματάκια. Αντί να ξοδεύουμε άσκοπα τον χρόνο μας στην τηλεόραση ή σε άλλα ανώφελα πράγματα, μπορούμε να δημιουργήσουμε ΜΟΝΟΙ μας πράγματα που ούτε τα φανταζόμαστε!!!

Η τάση να μοιραζόμαστε νέα από τη ζωή μας δεν είναι ούτε καινούρια ούτε ναρκισσιστική. Όταν ερχόταν επισκέπτης στο βικτωριανό σπίτι, συχνά κάθονταν όλοι μαζί και ξεφύλλιζαν το ημερολόγιο κάποιου μέλους της οικογένειας. Αυτό δεν ήταν ένα τετράδιο διπλοκλειδωμένο, αλλά ένα μέσο για την ανταλλαγή εμπειριών με τους άλλους.