Ιώ Πατριανάκου: «Αποφάσισα να φέρω το χωριό στην πόλη»

Η 31χρονη άρτι αποφοιτήσασα της Γαλακτοκοµικής Σχολής Ιωαννίνων, ξεκίνησε τη λειτουργία κτηνοτροφικής εκμετάλλευσης στην Αττική

Πηγή : agrotypos Νίκος Γαργαλάκος

Για την Ιώ Πατριανάκου, η πορεία προς το σταυροδρόμι της Γαλακτοκοµικής ΕΠΑΣ Ιωαννίνων διαφέρει σημαντικά από την προδιαγεγραμμένη τροχιά που συνήθως ακολουθεί ένα νεαρό παιδί της αγροτικής υπαίθρου στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Άλλωστε, η ίδια δεν ήταν ποτέ προβλέψιμη. Στο κλεινόν άστυ της αθηναϊκής πρωτεύουσας, σπανίως θα συναντήσει κανείς μια 31χρονη μητέρα που να ασχολείται με την εκτροφή ζωικού κεφαλαίου και την παραγωγή κτηνοτροφικών προϊόντων. Ωστόσο, η ίδια δεν αμφιταλαντεύτηκε καθόλου στο να πραγματοποιήσει το φιλόδοξο ξεκίνημά της, με ζωικό κεφάλαιο μερικές δεκάδες αιγοπρόβατα, που συνεχώς αβγατίζει. Φέτος, έχοντας πλέον αποφοιτήσει από τη σχολή που την οδήγησε στα Ιωάννινα για μια διετία σπουδών, η Ιώ νιώθει δικαιωμένη, καθώς οι ορίζοντές της έχουν διευρυνθεί και η ίδια γίνεται συνεχώς καλύτερη σε αυτό που κάνει.

«ΕΊΧΑ ΠΆΝΤΑ ΜΈΣΑ ΜΟΥ ΤΟ “ΜΙΚΡΌΒΙΟ” ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΎ»

«Λίγο πριν από τη γέννηση της κόρης μου, είχε αναπτυχθεί μέσα μου η επιθυμία να φύγω από την Αθήνα και να μετακομίσω στο χωριό. Κατάγομαι από την Πετρίνα Λακωνίας, έναν τόπο ο οποίος θα αποτελεί πάντα στόχο και όνειρο για εμένα. Ωστόσο, οι πιθανότητες ώστε να πραγματοποιούσα τότε αυτό το βήμα ήταν μηδαμινές, καθώς τα περιθώρια για βιοπορισμό στο χωριό είναι ελάχιστα. Αποφάσισα λοιπόν να φέρω το χωριό στην πόλη!», αναφέρει στην «ΥΧ» η Ιώ.

Κάπως έτσι γεννήθηκε, πριν από μία πενταετία, στην περιοχή των Άνω Λιοσίων, η οικογενειακή εκμετάλλευση της Ιούς, με αρχικό ζωικό κεφάλαιο 20 αιγοπροβάτων. «Σήμερα δραστηριοποιούμαστε με τους γονείς μου στα όρια του δήμου, με διάφορες γραφειοκρατικές δυσκολίες. Παρ’ όλα αυτά, τα ζώα μας είναι αυξημένα σε σχέση με το ξεκίνημα, τόσο από τις γέννες όσο και με αγορά νέων. Χάρη σε αυτή μου την ενασχόληση, έχω πειραματιστεί πάνω σε διάφορα γαλακτοκομικά προϊόντα. Παρότι δεν διέθετα αγροτικές παραστάσεις, είχα πάντα μέσα μου το “μικρόβιο” του χωριού, κι έτσι πήρε σάρκα και οστά αυτή η πρωτοβουλία. Πιστεύω ότι για να ασχοληθεί κάποιος με τα ζώα πρέπει να διαθέτει αυτή την “τρέλα”».

Στο μεταξύ, η ύπαρξη της Γαλακτοκοµικής Σχολής Ιωαννίνων υπέπεσε τυχαία στην αντίληψη της Ιούς. «Εφόσον πληροφορήθηκα για την σχολή, σκέφτηκα να πάω, ώστε να διευρύνω τις γνώσεις μου πάνω στα γαλακτοκομικά. Αμέσως έκανα την αίτησή μου και κάπως έτσι βρέθηκα στις τάξεις της. Ευτυχώς, η σχολή παρέχει τη δυνατότητα στέγασης και διατροφής στους σπουδαστές της, καθιστώντας για μένα εφικτό να βρεθώ μακριά από τη “βάση” μου, την Αθήνα. Όσο σπούδαζα στην σχολή, οι γονείς μου ανέλαβαν όλη την φροντίδα των ζώων».

«ΟΙ ΓΝΏΣΕΙΣ ΚΛΕΙΔΊ ΓΙΑ ΝΑ ΕΜΠΛΟΥΤΊΣΩ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΉ ΜΟΥ»

Χάρη στα μαθήματα που παρακολούθησε, η 31χρονη παραδέχεται ότι έχει ενσωματώσει πρακτικές καίριας σημασίας στο γνωστικό της υπόβαθρο. «Η σχολή με βοήθησε να ξεφύγω από τα κλασικά προϊόντα ζωικής προέλευσης, δηλαδή τη φέτα –που παράγω κυρίως– και τη μυζήθρα, και να εντάξω στην παραγωγή μου το κασέρι και διάφορα άλλα υποπροϊόντα γάλακτος. Γενικότερα, οι γνώσεις που πήρα με βοήθησαν να κατανοήσω τη δομή του γάλακτος και πώς αυτό αντιδρά σε διάφορες θερμοκρασίες, ή ακόμα και σε εργαστηριακή καλλιέργεια μικροοργανισμών. Έμαθα δηλαδή ότι δεν είναι όλα τα μικρόβια κακά… Υπάρχουν και καλά! Επίσης η χημική ανάλυση του γάλακτος με βοήθησε να καταλάβω πότε ένα γάλα θεωρείται υγιές και θρεπτικό για τον άνθρωπο. Τέλος, θα ήθελα να μνημονεύσω τους υπομονετικούς καθηγητές μας, οι οποίοι ήταν αρκετά επεξηγηματικοί ώστε να δώσουν σε όλους μας να καταλάβουμε πώς λειτουργεί το γάλα στην τυροκόμηση και γενικότερα στα ζυμούμενα»

«ΓΙΑ ΤΗΝ ΏΡΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΏ ΝΑ ΔΙΟΧΕΤΕΎΣΩ ΤΑ ΠΡΟΪΌΝΤΑ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΆ, ΚΑΘΏΣ ΔΕΝ ΜΕ ΒΟΗΘΆ Ο ΑΡΙΘΜΌΣ ΤΩΝ ΖΏΩΝ»

Το μέλλον ίσως κρύβει ακόμα περισσότερες εκπλήξεις, αφού η Ιώ δεν λέει «όχι» στην πιθανότητα μελλοντικής διεύρυνσης της κλίμακας παραγωγής της κτηνοτροφικής εκμετάλλευσης. «Για την ώρα δεν μπορώ να διοχετεύσω τα προϊόντα μου στην αγορά, καθώς δεν με βοηθά ο αριθμός των ζώων. Όμως η εξέλιξη είναι πάντα μέσα στο πρόγραμμα, καθώς η πρωτογενής παραγωγή είναι το μέλλον. Προς το παρόν, όλες αυτές οι σκέψεις περιορίζονται σε θεωρητικό και πειραματικό επίπεδο, δεδομένου ότι η γραφειοκρατία δεν βοηθάει ιδιαίτερα. Πραγματικά δεν ξέρω για ποιο λόγο κάποιοι επιχειρούν να εκμηδενίσουν την πρωτογενή παραγωγή σε όλους τους κλάδους. Ζητάνε τόσα χαρτιά, που για έναν άνθρωπο ο οποίος για παράδειγμα θέλει να ξεκινήσει μια εγκατάσταση αιγοπροβάτων, είναι αποθαρρυντικό και στο τέλος τα παρατάει. Για την ακρίβεια, ή θα αφήσει τα ζώα του να πεινάσουν, διότι εκτός από χρόνο χρειάζεται και χρήμα, ή θα ξεκινήσει δειλά δειλά και όπου φτάσει».

Σε αυξητική πορεία οι πωλήσεις χάρη στις εξαγωγές

κύκλος εργασιών ανήλθε σε 3,2 δισεκατομμύρια ευρώ

Να επεκτείνει τους αμπελώνες του κατά σχεδόν 35.000 στρέμματα, πέρα από τα 750.000 που διαθέτει σήμερα η ονομασία προέλευσης, θέλει για την επόμενη χρονιά το γαλλικό κονιάκ, οι πωλήσεις του οποίου καταγράφουν τα τελευταία τέσσερα χρόνια αύξηση χάρη στις εξαγωγές.

Το Συμβούλιο της αμπελουργικής περιοχής Σαράντ-Κονιάκ στη Γαλλία, μέλη του οποίου είναι εκπρόσωποι των δημοσίων αρχών και του κλάδου, κατέθεσε το αίτημα για να αποκτήσει 34.740 στρέμματα

Κάθε χρόνο, οι αμπελώνες της Γαλλίας έχουν δυνατότητα επέκτασης σε εθνική εμβέλεια κατά 1% της συνολικής τους επιφάνειας, δηλαδή περίπου 80.000 στρέμματα επί των 8.000.000 και πλέον στρεμμάτων της χώρας, όπως εξηγεί το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, επικαλούμενο τον εξήγησε πρόεδρο του Εθνικού Διεπαγγελματικού Γραφείου του Κονιάκ Πατρίκ Ραγκενό.

«Πέρσι, το κονιάκ ζήτησε και έλαβε 15.000 στρέμματα» πρόσθεσε υπογραμμίζοντας ότι ακόμη και διατηρώντας «πολύ λογικές και πολύ επιφυλακτικές εκτιμήσεις, η ονομασία προέλευσης έχει καλές προοπτικές», αιτιολογώντας τη φύτευση νέων αμπελώνων.

Μεταξύ της φύτευσης, του χρόνου ανάπτυξης και στη συνέχεια της ωρίμανσης στο βαρέλι «πρέπει να υπολογίζουμε έξι με επτά χρόνια για τις πρώτες φιάλες» τόνισε.

Οι πωλήσεις του κονιάκ, το 98% των οποίων αντιπροσωπεύουν εξαγωγές, γνώρισαν για την περίοδο εμπορίας 2017-2018 (1η Αυγούστου έως 31η Ιουλίου) και τέταρτη συνεχή χρονιά ανάπτυξης, με +8,2% σε όγκο και 5,4% σε αξία, συνεχίζοντας να ενισχύονται από τη βορειοαμερικανική αγορά, με την Ασία να είναι η περιοχή με τη μεγαλύτερη αύξηση.

Το ρεκόρ των 200 εκατομμυρίων φιαλών ξεπεράστηκε φθάνοντας τα 205,9 εκατομμύρια φιάλες και ο κύκλος εργασιών ανήλθε σε 3,2 δισεκατομμύρια ευρώ, σύμφωνα με το BNIC.

Και παρά τον περονόσπορο και το χαλάζι, η δυναμική της σοδειάς είναι καλή φέτος χάρη σε ένα εξαιρετικά καλό, ξηρό και ζεστό καλοκαίρι, σύμφωνα με το Συμβούλιο.

Πηγή : newsbeast

«Από την εποχή που μίλησε ο Όμηρος ως τα σήμερα, μιλούμε, ανασαίνουμε και τραγουδούμε με την ίδια γλώσσα»! Γιώργος Σεφέρης.

Στο σημερινό μας λεξιλόγιο χρησιμοποιούμε πάνω από 5.000 Ομηρικές λέξεις όπως : αλήθεια, αρετή, γελώ, θρηνώ, νεότης, πατρίς, πέλαγος, δίκαιος, σκέπτομαι, όπλο, όρκος, βουλή, πόλεμος κ.λπ.

Ποια Ελληνική λέξη είναι αρχαία και ποια νέα; Γιατί μια Ομηρική λέξη μας φαίνεται δύσκολη και ακαταλαβίστικη;

Οι Έλληνες σήμερα ασχέτως μορφώσεως μιλάμε ομηρικά, αλλά δεν το ξέρουμε επειδή αγνοούμε την έννοια των λέξεων που χρησιμοποιούμε.

Για του λόγου το αληθές θα αναφέρουμε μερικά παραδείγματα για να δούμε ότι η Ομηρική γλώσσα όχι μόνο δεν είναι νεκρή, αλλά είναι ολοζώντανη.

Ένας πολύ μεγάλος αριθμός ομηρικών λέξεων κρύβεται μέσα σε σύνθετα ή διάφορα παράγωγα π.χ. :

Την φωνή δεν την ονομάζουμε αυδή, λέμε όμως έμεινα άναυδος ή απηύδησα.

Η γη δεν λέγεται σήμερα άρουρα ή χθών, παρ’ όλα αυτά έχουμε και αρουραίους και υποχθόνιους θορύβους.

Το ιμάτιο δεν ονομάζεται λώπη υπάρχουν όμως αρκετοί λωποδύτες γύρω μας.

Δεν λέμε κυνώ το φιλώ, ούτε κύσα το εφίλησα. Λέμε όμως προσκυνώ το εικόνισμα, ενώ το φιλώ αγγλικά λέγεται kiss και γερμανικά küssen.

Το κρεβάτι δεν λέγεται λέχος, εμείς αποκαλούμε λεχώνα την γυναίκα που μόλις γέννησε και μένει στο κρεβάτι. Οι Ισπανοί το ονομάζουν lecho, letto οι Ιταλοί, lit οι Γάλλοι, Lager οι Γερμανοί.

Το συχνά δεν το λέμε θαμά, έχουμε όμως πολλούς θαμώνες στα καφενεία.

Το γεύμα ή το δείπνο δεν είναι πλέον δόρπον, αυτό όμως δεν μας εμποδίζει να γευθούμε κάποιο επιδόρπιον.

Στους ναούς υπάρχει πάντα ο νεωκόρος άν και το σκουπίζω, σαρώνω, φροντίζω δεν το λέμε κορέω. Αυτό το ομηρικό ρήμα κορέω γέννησε δεκάδες λέξεων στις δυτικές γλώσσες, μέσω των λατίνων, που το δανείσθηκαν και το πρόφεραν curo με την ίδια έννοια : «φροντίζω, επιμελούμαι» π.χ. cura = η θεραπεία, η φροντίδα για το σώμα.

Το πλοίο δεν ονομάζεται πλέον ναύς, έχουμε όμως και ναυπηγούς και ναυτιλία με ναυτικούς και ναυστάθμους με ναυτικό με ναυάρχους, ναύτες και ναυμαχίες και ναυαγούς με ναυαγοσώστες …και ναυτοδικείο και ναυτία.

Το ψωμί μόνο στις εκκλησίες το αποκαλούμε άρτο, όμως έχουμε αρτοποιεία, αρτοσκευάσματα.

Μπορεί να μην ονομάζουμε ιχθείς τα ψάρια, λέμε όμως ιχθυοπώλης, ιχθυοπωλείο, ιχθυοκαλλιέργεια, κ.λπ.

Αλέξω στην εποχή του Ομήρου σημαίνει εμποδίζω, αποτρέπω.

Τώρα χρησιμοποιούμε τις λέξεις αλεξίπτωτο, αλεξίσφαιρο, αλεξικέραυνο, αλεξήλιο. Αλέξανδρος (αυτός που αποκρούει τους άνδρες) κ.τ.λ.

Με το επίρρημα τήλε στον Όμηρο εννοούσαν μακριά, εμείς χρησιμοποιούμε τις λέξεις τηλέφωνο, τηλεόραση, τηλεπικοινωνία, τηλεβόλο, τηλεπάθεια κ.τ.λ.

Λάας ή λας έλεγαν την πέτρα. Εμείς λέμε λατομείο, λαξεύω.

Πέδον στον Όμηρο σημαίνει έδαφος, τώρα λέμε στρατόπεδο, πεδινός.

Πόρο έλεγαν την διάβαση, το πέρασμα, σήμερα χρησιμοποιούμε την λέξη πορεία. Επίσης αποκαλούμε εύπορο κάποιον που έχει χρήματα, γιατί έχει εύκολες διαβάσεις, μπορεί δηλαδή να περάσει όπου θέλει, και άπορο αυτόν που δεν έχει πόρους, τον φτωχό.

Φρην είναι η λογική. Από αυτή την λέξη προέρχονται το φρενοκομείο, ο φρενοβλαβής, ο εξωφρενικός, ο άφρων κ.τ.λ.

Ύλη ονόμαζαν ένα τόπο με δένδρα, εμείς λέμε υλοτόμος.

Τον θυμό τον αποκαλούσαν χόλο. Από την λέξη αυτή πήρε το όνομα της η χολή, με την έννοια της πίκρας. Λέμε επίσης αυτός είναι χολωμένος.

Νόστος σημαίνει επιστροφή στην πατρίδα. Η λέξη παρέμεινε ως παλινόστηση, ή νοσταλγία.

Άλγος στον Όμηρο είναι ο σωματικός πόνος, από αυτό προέρχεται το αναλγητικό.

Το βάρος το αποκαλούσαν άχθος, σήμερα λέμε αχθοφόρος.

Ο ρύπος, δηλαδή η ακαθαρσία, εξακολουθεί και λέγεται έτσι – ρύπανση.

Από την λέξη αιδώς (ντροπή) προήλθε ο αναιδής.

Πέδη, σημαίνει δέσιμο και τώρα λέμε πέδιλο. Επίσης χρησιμοποιούμε τις λέξεις χειροπέδες, …ορθοπεδικός (όχι ορθοπαιδικός!!!).

Από το φάος, το φως προέρχεται η φράση φαεινές ιδέες.

Άγχω, σημαίνει σφίγγω τον λαιμό, σήμερα λέμε αγχόνη.

Επίσης άγχος είναι η αγωνία από κάποιο σφίξιμο, ή από πίεση.

Βρύχια στον Όμηρο είναι τα βαθιά νερά, εξ ου και τo υποβρύχιο.

Φερνή έλεγαν την προίκα. Από εκεί επικράτησε την καλά προικισμένη να την λέμε «πολύφερνη νύφη».

Το γεύμα στο οποίο ο κάθε παρευρισκόμενος έφερνε μαζί του το φαγητό του λεγόταν έρανος. Η λέξη παρέμεινε, με την διαφορά ότι σήμερα δεν συνεισφέρουμε φαγητό, αλλά χρήματα.

Υπάρχουν λέξεις, από τα χρόνια του Ομήρου, που ενώ η πρώτη τους μορφή μεταβλήθηκε – η χειρ έγινε χέρι, το ύδωρ νερό, η ναυς έγινε πλοίο, στην σύνθεση διατηρήθηκε η πρώτη μορφή της λέξεως.

Από την λέξη χειρ έχομε : χειρουργός, χειριστής, χειροτονία, χειραφέτηση, χειρονομία, χειροδικώ κ.τ.λ.

Από το ύδωρ έχομε τις λέξεις : ύδρευση υδραγωγείο, υδραυλικός, υδροφόρος, υδρογόνο, υδροκέφαλος, αφυδάτωση, ενυδρείο, κ.τ.λ.

Σύμφωνα με τα προαναφερθέντα παραδείγματα προκύπτει ότι: Δεν υπάρχουν αρχαίες και νέες Ελληνικές λέξεις, αλλά μόνο Ελληνικές.

Η Ελληνική γλώσσα είναι ενιαία και ουσιαστικά αδιαίρετη χρονικά.

Η γνώση των εννοιών των λέξεων θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε ότι μιλάμε την γλώσσα της ομηρικής ποίησης, μια γλώσσα που δεν ανακάλυψε ο Όμηρος αλλά προϋπήρχε πολλές χιλιετίες πριν από αυτόν.

Σκοπός μας είναι να ανακαλύπτουμε τις έννοιες των λέξεων για να μπορούμε να επικοινωνούμε καλύτερα.

—

Δημοσθένης Παπαγεωργίου

Συνέταιρος το κράτος στις επιχειρήσεις -Δίνουν το 52% των κερδών σε φόρους!

«Ακριβό μου επιχειρείν» θα μπορούσε να είναι ο υπότιτλος της Έκθεσης της Παγκόσμιας Τράπεζας για το επιχειρηματικό περιβάλλον, καθώς αν σκαλίσει κανείς κάτω από την ούτως ή άλλως αποκαρδιωτική βιτρίνα- μόλις στην 72η θέση η Ελλάδα- θα βρεθεί αντιμέτωπος με θηριώδεις φορολογικές επιβαρύνσεις.

Στο ειδικό κεφάλαιο, που αφορά στο «βάρος» πληρωμών για φόρους και εισφορές αλλά και στη γραφειοκρατία που επιβαρύνει ακόμα περισσότερο τις επιχειρήσεις, η Ελλάδα κατατάσσεται στην 65η θέση, με βαθμολογία 76,89, δηλαδή κάτω από το μέσο όρο των χωρών με υψηλό εισόδημα του ΟΟΣΑ (83,32). Ωστόσο, ούτε αυτό φωτίζει αρκετά το τι ακριβώς συνεπάγεται το επιχειρείν εν Ελλάδι.

Ανατρέχοντας στους επιμέρους δείκτες θα φτάσει στη ρίζα του κακού ή τουλάχιστον του ενός κακού: το σύνολο φόρων και εισφορών, που επιβαρύνουν μια μεσαία εταιρία λιανικών πωλήσεων (επιχείρηση με κεραμικές γλάστρες στο σενάριο εργασίας της Έκθεσης) ανέρχεται στο 51,9% των κερδών της!

Ας δούμε πώς αναλύεται αυτό το βάρος:

• Οι εισφορές, με συντελεστή 25,06%,  «τρώει» το 28,27% των κερδών

• Ο φόρος εισοδήματος με συντελεστή 29% αντιστοιχεί στο 22,95% των κερδών

• Οι διάφοροι φόροι ακινήτων στο 0,38%

• Ο φόρος 15% στους τόκους καταθέσεων στο 0,26% των κερδών

• Τα ασφάλιστρα στο 0,20%

• Τα οδικά τέλη στο 0,06%

Σημειωτέον ότι ο μέσος όρος επιβαρύνσεων στις χώρες με υψηλό εισόδημα είναι μόλις 39,8%, ενώ στις 32 χώρες με το καλύτερο ρυθμιστικό πλαίσιο η επιβάρυνση φόρων- εισφορών περιορίζεται στο 26,1% των κερδών.

Πέρα από την προφανή υπερφορολόγηση, η γραφειοκρατία είναι το κερασάκι στην τούρτα. Είναι ενδεικτικό ότι απαιτούνται, ούτε λίγο ούτε πολύ, 193 ώρες για ολοκληρωθούν οι διαδικασίες συγκέντρωσης στοιχείων και συμπλήρωσης των αντίστοιχων ηλεκτρονικών εντύπων, ΜΟΝΟ για τους 3 βασικούς φόρους, δηλαδή το φόρο εισοδήματος, τις ασφαλιστικές εισφορές και το ΦΠΑ!

Υπάρχουν και χειρότερα; Φυσικά. Μόνο και μόνο ότι η πέτρα του σκανδάλου των τελευταίων εβδομάδων, η Ιταλία, έχει χειρότερη βαθμολογία από την Ελλάδα είναι παρηγοριά. Ωστόσο, το γεγονός ότι η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Κύπρος, ακόμα και οι Βαλτικές χώρες φιγουράρουν στα υψηλά «πατώματα», αν μη τι άλλο προκαλεί κατήφεια…

πηγή economistas.gr

Η είδηση της ημέρας είναι μία και απολύτως ενδεικτική του κλίματος που επικρατεί στην πραγματική οικονομία στη χώρα μας: η Ελλάδα συνεχίζει να κατρακυλά στο δείκτη της επιχειρηματικής δραστηριότητας “Ease of Doing Business”.

Στη φετινή έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας Doing Business 2019, η χώρα μας υποχώρησε κατά 5 θέσεις και πλέον βρίσκεται στο νούμερο 72 ως προς τη συνολική αξιολόγησή της μεταξύ 190 χωρών, με τα εμπόδια με τα οποία έρχεται αντιμέτωπο το επιχειρείν να αυξάνονται σε ό,τι αφορά τη διαδικασία καταχώρησης ακίνητης περιουσίας, τη διαδικασία ηλεκτροδότησης, ως προς τη λήψη πίστωσης, την προστασία των μετόχων μειοψηφίας, αλλά και σε ό,τι αφορά τις διασυνοριακές συναλλαγές.

Χαμηλότερη είναι επίσης η κατάταξή μας και σε ό,τι αφορά την έναρξη επιχείρησης, όμως η βαθμολογία μας παραμένει σταθερή, ενώ η ηλεκτρονική σύσταση επιχείρησης δεν πρόλαβε να συμπεριληφθεί στην έκθεση.

Βελτιωθήκαμε μόνο στη διαδικασία έκδοσης οικοδομικών αδειών. Πόσο ελκυστική είναι η Ελλάδα σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες; Έχει τη δεύτερη χειρότερη επίδοση μεταξύ των 28 μετά την Μάλτα. Αυτό το τελευταίο έχει τη σημασία του.

Πόσο σαθρή είναι η βάση του “success story” για το οποίο επαίρονταν κυβερνώντες και Ευρωπαίοι τον περασμένο Αύγουστο, όταν μια χώρα που βρέθηκε σε απανωτά προγράμματα προσαρμογής για σχεδόν μια δεκαετία, υπό την καθοδήγηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και με στόχο -στη θεωρία τουλάχιστον- την αύξηση της ανταγωνιστικότητάς της, εξακολουθεί να πατώνει σ’ έναν από τους βασικότερους δείκτες της;

 

Αυτές τις προτάσεις οι πολιτικοί μας προτιμούν να τις αγνοούν: ασυμβίβαστο μεταξύ βουλευτή και υπουργού και απαγόρευση των υπουργών να πολιτεύονται στις επόμενες εκλογες της θητείας των , έλεγχος στα οικονομικά των κομμάτων, κατάργηση της μονιμότητας στο Δημόσιο, κατάργηση του προνομίου του Δημοσίου στην τριτοβάθμια  εκπαίδευση ,διαχωρισμός εκκλησίας κράτους . αιχμηρος

Κάθε φορά που εντυπωσιάζεις, αποκτάς κι έναν εχθρό

Ο Ισπανός ψυχολόγος και ψυχίατρος Enrique Rojas αναφέρει πως «όσοι νιώθουν ότι αποτελούν αντικείμενο του φθόνου συναδέλφων, συμμαθητών, γειτόνων, φίλων, ακόμα και συγγενών, πρέπει να ξέρουν πως το πιο σημαντικό είναι να προφυλάσσονται, να μην εκτίθενται σε καταστάσεις που προκαλούν και οξύνουν αυτό το συναίσθημα».

Για το τόσο ανθρώπινο ελάττωμα του φθόνου, μια παραδοσιακή ιστορία αναφέρει πως μια φορά ένα φίδι άρχισε να κυνηγάει μια πυγολαμπίδα/Υστερα από τρεις μέρες αδιάκοπης καταδίωξης, χωρίς δυνάμεις πια, η πυγολαμπίδα σταμάτησε και μίλησε στο φίδι:

—    Μπορώ να σου κάνω μια ερώτηση;

—    Δε συνηθίζω ν’ ακούω τα θηράματά μου, αλλά μια που θα σε καταβροχθίσω, μπορείς να ρωτήσεις.

—    Ανήκω στην τροφική σου αλυσίδα; “Όχι·,

—    Σου έκανα κανένα κακό;

—   Όχι

—    Τότε γιατί θέλεις να με σκοτώσεις; Αφού σκέφτηκε λίγο, το φίδι απάντησε:

—    Επειδή δεν αντέχω να σε βλέπω να λάμπεις.

Δεν είναι λίγες οι φορές που προκαλούμε τον φθόνο και την ζήλια των τριγύρων μας και γινόμαστε αποδέκτες μιας άσχημης συμπεριφοράς χωρίς να υπάρχει κάποια προφανή αιτία! Δεν είναι λίγες, επίσης, οι φορές που τα σχόλια των γύρων μας όταν υλοποιούμε αυτά που ονειρευόμαστε, όταν κάνουμε πράξη αυτά που μας εκφράζουν, θα είναι το λιγότερο επικριτικά και το μέγιστο απαξιωτικά.

Και τότε σκεφτόμαστε ότι αυτό που καταφέρνουμε, δεν είναι αποδεκτό και μαλώνουμε άλλη μια φορά τον εαυτό μας για την απερισκεψία μας έστω και να ονειρευτούμε…

Και ξεκινάμε, αδύναμοι, σαν την πυγολαμπίδα, να τρέχουμε μακριά από αυτούς μας επικρίνουν και μας καταδιώκουν, φοβούμενοι την οργή και τα σχόλια που προκαλούν οι πράξεις μας. Θέλει μεγάλο κουράγιο και ψυχικό σθένος να σταματήσουμε να τρέχουμε και να στραφούμε στον θηρευτή μας και να τον αντιμετωπίσουμε κατάματα. Και αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που ανταμοιβόμαστε με μια μεγάλη αλήθεια. Σοκαριστική μεν, αλλά μεγάλη: «Επειδή δεν αντέχω να σε βλέπω να λάμπεις.»

Και τότε συνειδητοποιούμε όχι μόνο το μάταιο αυτού του κυνηγητού αλλά και τον πραγματικό μας εχθρό. Είμαστε αυτοί που είμαστε, λάμπουμε με τον τρόπο που φτιαχτήκαμε να λάμπουμε. Και αυτός από τον οποίο τρέχαμε να ξεφύγουμε δεν ήταν τελικά κανένας άλλος από τον ίδιο μας τον φόβο για την επικριτική στάση του κόσμου. Και όλα αυτά γιατί απλά δεν είχαμε συνειδητοποιήσει πως… λάμπουμε!

Κάθε φορά λοιπόν που κάνουμε κάτι που μας αρέσει, κάτι που μας εκφράζει, κάτι που μας συγκινεί, ας θυμόμαστε ότι αυτό είναι το φως μας και αν εμπιστευόμαστε το πως φαίνεται αυτό το φως στα δικά μας μάτια, δεν έχουμε να φοβηθούμε κανένα κυνηγητό από αυτούς που ενοχλήθηκαν. Πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν… Πάντα θα προσπαθούν να σβήσουν την δική μας λάμψη γιατί απλά δεν γνωρίζουν τον τρόπο να αναδείξουν την δική τους…

Γιατί ο καθένας είναι μοναδικός και δεν μπορεί να λάμψει ποτέ με τον ίδιο τρόπο που λάμπει ο διπλανός του…

_______________________

~ Ο Enrique Rojas είναι καθηγητής Ψυχιατρικής και Ιατρικής Ψυχολογίας στη Μαδρίτη, και Πρόεδρος του Ιδρύματος Rojas-Estapé για τους υποβαθμισμένους νέους με διαταραχές της προσωπικότητας.

Πηγή:anthologion.gr

by Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Η κυβέρνηση της Ιταλίας θέλει να ενθαρρύνει τη γεννητικότητα προσφέροντας ένα αγροτεμάχιο στους γονείς που θα αποκτήσουν μέσα στα επόμενα χρόνια τρίτο παιδί, αναφέρουν σήμερα τα ιταλικά μέσα ενημέρωσης.

Το μέτρο, που επεξεργάσθηκε η ακροδεξιά Λέγκα και το οποίο εντάχθηκε στο σχέδιο προϋπολογισμού 2019, προβλέπει την παραχώρηση δημόσιου αγροτεμαχίου για 20 χρόνια στις οικογένειες που θα διευρυνθούν στο διάστημα από το 2019 έως το 2021.

«Λένε πως οι Ιταλοί κάνουν λίγα παιδιά και η τάση αυτή πρέπει να ανατραπεί», εξήγησε στους δημοσιογράφους ο υπουργός Γεωργίας Τζαν Μάρκο Τσεντινάιο, που προέρχεται από τη Λέγκα. «Το υπουργείο θέλει να συμβάλει ευνοώντας τις αγροτικές ζώνες».

Το ποσοστό γεννητικότητας στην Ιταλία είναι το χαμηλότερο στην Ευρώπη και η Λέγκα υπόσχεται ότι θα κάνει την οικονομία να ανακάμψει ώστε οι Ιταλοί να αποκτήσουν και πάλι την επιθυμία να κάνουν παιδιά.

Ο υπουργός Οικογένειας, ο πολύ καθολικός Λορέντσο Φοντάνα, ο οποίος προέρχεται κι αυτός από τη Λέγκα, εξέφρασε την υποστήριξή του στο μέτρο αυτό, διευκρινίζοντας πάντως πως δεν θα αφορά παρά τα παντρεμένα ζευγάρια που είναι εγκατεστημένα στην Ιταλία εδώ και τουλάχιστον 10 χρόνια.

Σύμφωνα με το Coldiretti, το κύριο αγροτικό συνδικάτο της χώρας, το κράτος εξακολουθεί να διαθέτει πέντε εκατομμύρια στρέμματα καλλιεργήσιμης γης, η συνολική αξία των οποίων υπολογίζεται σε σχεδόν 10 δισεκατομμύρια ευρώ.

Όμως σύμφωνα με την Corriere della Sera, η αξία αυτή είναι θεωρητική, καθώς το κράτος έχει ήδη πωλήσει τα καλύτερα εδάφη του. «Αυτά που απομένουν είναι κυρίως τα υπόλοιπα», εκτιμά η εφημερίδα.

1.μηδενική φτώχεια

2.μηδενική πείνα

3.καλή υγεία και ευημερία

4.ποιοτική εκπαίδευση

6.ισότητα φύλων

7.καθαρό νερό και αποχέτευση

8.φθηνή και καθαρή ενέργεια

9.αξιοπρεπής εργασία και οικονομική ανάπτυξη

10.βιομηχανία καινοτομία και υποδομές

11.λιγότερες ανισότητες

12.βιώσιμες πόλης και κοινότητες

13.υπεύθυνη κατανάλωση και παραγωγή

14.δράση για το κλίμα

25.ζωή στο νερό ζωή στη στεριά

16.Ειρήνη, δικαιοσύνη και ισχυρή θεσμοί .

17.συνεργασία για τους στόχους .

Τα τρία τέταρτα της Βενετίας έχουν πλημμυρίσει ως αποτέλεσμα των έντονων καιρικών φαινομένων που έπληξαν τη γειτονική μας Ιταλία τις τελευταίες μέρες, αφήνοντας πίσω τους τουλάχιστον 11 νεκρούς και αρκετούς τραυματίες. Η στάθμη του νερού ανέβηκε κατά 156 εκατοστά, στο πιο υψηλό επίπεδο από το Δεκέμβριο του 2008, πριν αρχίσει να υποχωρεί.

Η εικόνα μιας πλημμυρισμένης Βενετίας μπορεί να μην ακούγεται σαν κάτι ασυνήθιστο,  είναι όμως ενδεικτική καιρικών φαινομένων στην περιοχή μας που θα γίνονται ολοένα και πιο ακραία καθώς η θερμοκρασία του πλανήτη μας θα ανεβαίνει. Μη ξεχνάμε ότι ερευνητές έχουν προβλέψει ότι η άνοδος στη στάθμη του νερού στη Μεσόγειο θα “βουλιάξει” τη Βενετία μέσα στα επόμενα 100 χρόνια, αν δεν ληφθούν σοβαρά μέτρα θωράκισής της, όπως αυτά τα οποία μέχρι στιγμής καθυστερούν, εξαιτίας υπερβάσεων κόστους και σκανδάλων διαφθοράς των τοπικών αξιωματούχων. Για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στον άνθρωπο ακούμε τελευταία πλήθος από καμπανάκια.

Τι γίνεται όμως με τις επιπτώσεις του ανθρώπου σε άλλα μέλη του ζωικού βασιλείου; Σύμφωνα με μια νέα μελέτη της WWF, ο πληθυσμός των άγριων ζώων στον πλανήτη μειώθηκε κατά 60% σε διάστημα 40 ετών. “Είμαστε η πρώτη γενιά που γνωρίζει ότι καταστρέφουμε τον πλανήτη μας και η τελευταία που μπορεί να κάνει κάτι γι’ αυτό”, τονίζεται στην μελέτη χαρακτηριστικά.