Εκλογές ΗΠΑ : Ενισχυμένη η ελληνική παρουσία στο Κογκρέσο

Και οι τέσσερις ελληνοαμερικανοί βουλευτές, μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων, κατάφεραν να επανεκλεγούν

ΤΟ ΤΣΑΡΟΥΧΙ

του Κώστα Φλώρου («Περαστικού»)

Μετά τη γκλίτσα, το τσαρούχι είναι εκείνο που επιτρέ­πει στον κτηνοτρόφο και σε κάθεξωμάχο, να πατήσουν σταθερά σε κάθε ομαλό και σε κάθε ανώμαλο έδαφος. Το τσαρούχιείναι εκείνο που δίνει φτερά στους Ρουμελιώτες κι όλους τους άλλους ορεσίβιους της χώραςμας, για να κινούνται με ταχύτητα αστραπής και να διεκδικούν τα ανθρώπινα δικαιώματατους, έναντι των καλοβολεμένων συνανθρώπων τους, του κάμπου και της πόλεως.

Το τσαρούχι είναι εκείνο που οδήγησε τους ανθρώπους των άγονων χώρων της Πατρίδαςμας, στα σχολεία προ­κειμένου να μορφωθούν, να εξελιχθούν πνευματικά και να γίνουνηγήτορες και άρχοντες αυτού του τόπου.

Τσαρούχια και γουρουνοτσάρουχα φόρεσαν ακόμη, πολλοί διαπρέψαντες στρατιωτικοί, πολιτικοί και οικονο­μικοί παράγοντες της χώρας μας, στα πρώτα βήματα της ζωής τους, όπως: οι Μακρυγιάννης, Κολοκοτρωναίοι, Κα­ραϊσκάκης, Διάκος, Δίκαιος κι όλοι οι παντόςβαθμού α­γωνιστές του ‘21, ακολουθήσαντες το παράδειγμα των αρματωλών και των κλεφτώνμας.

Τσαρούχια φόρεσαν οι: Βενιζέλος, Δεληγιάννης, Γού­ναρης, Τρικούπης, Τσαλδάρης, Μακρόπουλος, Ευταξίας, Αβέρωφ, Καλαντζής, Σουφλιάς και άπειροι άλλοιπαραδειγματισθέντες, από τον Όθωνα και τους άλλους τσαρουχοφόρους της Αυλής του.

Αργά αλλ’ ασφαλώς, το τσαρούχι έγινε το εθνικό έμ­βλημα μας, αλλά και το εθνικό μαςπυραυλοβόλο, τη δρά­ση και ευθυβολία, του οποίου, δοκίμασαν πρώτοι οι Ιτα­λοί στακακοτράχαλα και χιονισμένα βουνά της Αλβανίας. Το τσαρούχι, θρύλος σ’ όλες τιςδιαστάσεις, σ’ όλες του τις εκδοχές. Τσαρούχια φορούσε ο Ερμής κι όλοι οι Ολύ­μπιοι θεοίμας, τσαρούχια κι ο Ποσειδώνας όταν πατούσε τη στεριά. Τσαρούχια ο Μέγας Αλέξανδρος, τσαρούχια ο Οδυσσέας κι όλοι οι πολεμιστές της Τροίας, τσαρούχια ο Ηρακλής, ότανεκτελούσε τους άθλους του, τσαρούχια οι Κένταυροι και οι γίγαντες ο Ιάσων και οιΑργοναύτες, που έκλεψαν το χρυσόμαλλο δέρας. Με τα τσαρούχια κοιμόνταν ο Μενέλαος.

Τσαρούχια φορούσε ο Φειδιπίδης, όταν μετέφερε το άγγελμα της νίκης κατά των Περσώναπό το Μαραθώνα στην Αθήνα, τσαρούχια κι ο πρώτος ολυμπιονίκης, Μα­ραθωνοδρόμος, Σπύρος Λούης, το 1869.

Τσαρούχια φορούν ακόμη και σήμερα οι άγγελοι, για να εκτελούν αστραπιαία τις εντολέςτου Κυρίου και να μπορούν σε ένδειξη ευχαριστιών και υποταγής, να πετούν και ν’ ακουμπούν τον ουρανό με τα φτερά τους. Τσαρού­χια κι ο Δαυίδ, όταν κατατρόπωσε τονΓολιάθ. Τσαρούχια ο Μπαρμπαγιώργος του θεάτρου σκιών, τσαρούχια κι ο Θύμιος απ’  τηΜακρακώμη, του ελαφρού θεάτρου.

Τέλος, τσαρούχια φορούσαν οι τσολιάδες του 42 Συ­ντάγματος Ευζώνων κι όλο τοΕυζωνικό. Τσαρούχια φο­ρούσαν οι Σουλιώτισσες, όταν έσερναν το χορό του Ζα­λόγγου.

Όμως, αυτοί που τα φορούσαν έπρεπε να έχουν α­τσάλινες αρίδες, σιδερένια μπράτσα, ακέρια σωματική ρώμη, αετίσιο βλέμμα και πέρδικας λαλιά!!! Χρειαζόταν τόλμη καιαξεπέραστη παλληκαριά συνυφασμένη με πα­τροπαράδοτη λεβεντιά. Πολλοί τα φόρεσαν τατσαρού­χια με υπερηφάνεια και ικανοποίηση, πολλοί τα φόρεσαν από φτώχεια και ανάγκη.

Οι πρώτοι τα ήθελαν κόκκινα με ριζοβελονιές, χρυσο­ποίκιλτα και με φούτνα από μετάξι, ραμμένα με μπερσίμι και στολισμένα γύρω γύρω για να προκαλούν εντύπωση. Ανπροσθέσουμε στα τσαρούχια, τις σχετικές τσαρουχόπροκες, έχουμε ένα τέλειο υπόδημα, ελαφρύ, απλό και πρακτικό, ικανό να πατήσει και τα πιο δύσβατα βουνά.

Εκείνοι, αυτής της κατηγορίας που τα φορούσαν, είχαν φιλοδοξίες, παλληκαριά, υπερηφάνεια και προπαντός οι­κονομική επιφάνεια. Άλλα ήταν τα καθημερινά, άλλα τα γιορτινά κι άλλα τα γαμπριάτικα, ανάλογα με το μεράκι των κατασκευαστών στο θέμα τουστολισμού. Το τελατίνι, ήταν για τους γαμπρούς, τους σαρακατσαναίους, τους βλάχους καιτους γύφτους, μια κι είμαστε μια γενιά.

Τα βασικά υλικά ήταν: Λευκό δέρμα γίδινο ή βοδινό.

Οι δεύτερης κατηγορίας φέροντες, που είχαν τις δικές τους φιλοδοξίες, τα ήθελαν στρωτάκαι ελαφριά, χωρίς πολλές πρόκες και πολλές φορές χωρίς φούντες για να κι­νούνται εύκολαστη δουλειά τους. Σ’ αυτούς αρκούσαν δέρματα γουρουνιού, κυρίως ακατέργαστο, γιαγυναίκες και άντρες. Αυτά προπαντός αυτοκατασκευαζόμενα και χωρίς συνδετικά υλικά. Έναλουρί από το ίδιο δέρμα αρ­κούσε. Τα ήθελαν φθηνά και ελαφριά, για εύκολη κίνηση.

Απαραίτητο συμπλήρωμα ενός τσαρουχοφόρου, είναι μια δεύτερη φούντα στηνπαραδοσιακή άσπρη κάλτσα και μια τρίτη, στο κόκκινο φέσι ή φάριο ή μαύρη κλασσι­κήσκούφια, το λευκό πλατυμάνικο πουκάμισο και η α­παραίτητη φουστανέλλα, χακί ντουλαμάςκαι τα απαραί­τητα πεσλιά.

Στην ονοματολογία του στρατιωτικού υλικού τα τσα­ρούχια ονομάζονται «ξεπέτσωτα». Γιατη συμπλήρωση τους, χρειαζόντουσαν, οι τσαρουχόπροκες και τα κατήματα (πετσώματα) κ.λπ.

Από παλαιότατων χρόνων είχαν δημιουργηθεί, σε διά­φορα διοικητικά κέντρα, όπως ταΓιάννενα, Θεσσαλονίκη, Βέροια, Σέρρες, Λάρισα, Λαμία κ.λπ., εργαστήρια επεξερ­γασίαςδερμάτων και κατασκευής τσαρουχιών, τα οποία είχαν εξελιχθεί σε αξιόλογες βιοτεχνίες. Τακέντρα αυτά παραγωγής τσαρουχιών εξαιρετικής τέχνης λειτουργού­σαν για όλο τον κόσμο, για τους τσελιγγάδες και τους αρχιλήσταρχους και ήταν αριστοτεχνικά διακοσμημένα. Σή­μερα έχουν περιορισθεί αισθητά, τα κέντρα αυτά κι όσα απέμειναν, ήταν χρήσιμα για τιςανάγκες των φουστανελλοφόρων των προεδρικών φρουρών, με τη διαφορά, πως κανείςπρόεδρος δε φόρεσε τσαρούχια, λόγω καταγωγής και λόγω προσηλώσεως στο πρωτόκολλοτου θεσμού.

Στη Λαμία υπήρχε μεγάλος οργασμός τσαρουχοποιίας, βοηθούντος και του 42 ΣυντάγματοςΕυζώνων και λη­στών της περιοχής. Για τη βιοτεχνία τσαρουχιών στη Λα­μία, έγραψε, λίανεμπεριστατωμένη λαογραφική και ι­στορική μελέτη, όπου αναφέρονται τα υλικά και τα εργα­λεία της τέχνης, ο εκλεκτός καθηγητής φιλόλογος Δημ. Νάτσιος: «Τσαρουχάδικα καιτσαρουχάδες της Λαμίας» (19-20^ος αιώνας).

Πρωτεύουσα θέση, η σπάνια αυτή μελέτη, κατέχει στα «Φθιωτικά Χρονικά» 1989. Εκείαναφέρει τα πάντα. Τα γνωρίσματα της τέχνης, τα οικονομικά οφέλη, τα χρησι­μοποιούμεναυλικά και όλα τα χρειαζούμενα εργαλεία. Ι­στορία της τέχνης και ονοματεπώνυμα ονομαστώντσαρουχοποιών.

Όπως λέει στη σύντομη ιστορία του ο Δημ. Νάτσιος «η λέξη τσαρούχι (τσαρούχιν) στημεσαιωνική εποχή, τσαρούχ και τσαρούκ, στα τουρκικά και στην τουρκική γραφή (τσαρίκ), σημαίνει το χειροποίητο υπόδημα, το ο­ποίο κατασκευαζόταν και κατασκευάζεται απόκατεργα­σμένο ή ακατέργαστο δέρμα ζώου κι από άλλα υλικά».

Στη Λαμία ήκμασε η τέχνη αυτή από της απελευθερώσεως και προ αυτής μέχρι σήμερα καικατάφερε να υποδήσει πλούσιους και πένητες της υπαίθρου, αλλά και ορ­γανωμένα σώματατου στρατού. Ο λαός είναι υπερήφα­νος για τους τσαρουχοφόρους. Για όλους θα αποτελούσε συγκινητική ανάμνηση το γεγονός αυτό, αν δεν υπήρχε η ανακτορική φρουρά και οι δημοτικοίχοροί, που εξακο­λουθούν να μας τέρπουν και να μας διδάσκουν, με τις σχετικές χορευτικέςιπτάμενες φιγούρες.

Ενθουσιάζονται όλοι, γιατί ξέρουν, πως το τσαρούχι είναι εκείνο που δίνει φτερά στα πόδιακαι μεράκι στην καρδιά. Πως δείχνει την παλληκαριά, την υπερηφάνεια και τη λεβεντιά στορυθμικό λίκνισμα των χορευτών. «Ταρούχ’ φούντα, φέσ’, καμάρ’, λεβεντιά, περηφάνια καιδακτυλίδι μέσ’…».

Πηγή: «ΣΤΕΡΕΑ ΕΛΛΑΣ», τ. 9, Σεπτ.  1994

Επιμέλεια-Ανάρτηση: Ευθυμίου Τάκης

ΗΠΑ :Ενδιάμεσες εκλογές αμφίρροπο το αποτέλεσμα .
Οι Ρεπουμπλικανοί εξασφαλίζουν τη πλειοψηφία στη Γερουσία, με 50 έδρες έναντι 38 των Δημοκρατικών. Οι Δημοκρατικοί, μετά από 8 χρόνια επανακτούν τη πλειοψηφία στη Βουλής των Αντιπροσώπων. Συγκεκριμένα προηγούνται με 183 έδρες έναντι 166 των Ρεπουμπλικάνων.
«Η περίοδος του μέλιτος έληξε», είπε ο Τομ Ντέιβις, Ρεπουμπλικανός βουλευτής από τη Βιρτζίνια. «Οι ψηφοφόροι αποφάνθηκαν ότι θέλουν έλεγχο του προέδρου και απέσυραν τη λευκή επιταγή που του είχαν δώσει».
Ο Τραμπ απώλεσε σε αυτές τις ενδιάμεσες εκλογές τη πλειοψηφία στη Βουλή . Και ο Μπιλ Κλίντον απώλεσε τη πλειοψηφία και στη Βουλή και στη Γερουσία το 1994.Και ο Τζορτζ Μπους έχασε το ίδιο το 2006. Ο Μπαράκ Ομπάμα έχασε τη Βουλή το 2010 και τη Γερουσία το 2014.Και ο Κλίντον και ο Ομπάμα ξανά κέρδισαν στις προεδρικές εκλογές Σ.Τ.
>>Οι ενδιάμεσες εκλογές του 2018 είναι οι πιο κοστοβόρες στην ιστορία των ΗΠΑ, αφού και τα δυο κόμματα δαπάνησαν (επισήμως) 5.2 δισεκατομμύρια δολάρια. Οι Δημοκρατικοί δαπάνησαν περίπου 300 εκ. δολάρια περισσότερα από τους Ρεπουμπλικάνους και 44% περισσότερο από τις προηγούμενες ενδιάμεσες εκλογές.
>>Ενώ τα διεθνή μέσα ενημέρωσης υποστηρίζουν ότι ο Τραμπ υπέστη μεγάλο πλήγμα στις ενδιάμεσες εκλογές, καθώς έχασε τον έλεγχο της Βουλής των Αντιπροσώπων, μια προσεκτική ματιά στην εκλογική ανθρωπογεωγραφία αλλά και το οικονομικό παρασκήνιο των εκλογών, οδηγεί σε λιγότερο αισιόδοξα συμπεράσματα.
>>Είναι χαρακτηριστικό ότι σε πολιτείες, όπου ο πρόεδρος έδωσε προσωπικά το «παρών», οι Ρεπουμπλικάνοι αύξησαν τις έδρες τους στη Γερουσία. Επίσης οι Ρεπουμπλικάνοι διατήρησαν την κυριαρχία τους σε περιοχές εργατικών στρωμάτων, ενώ οι Δημοκρατικοί πέτυχαν τις μεγαλύτερες νίκες τους σε περιφέρειες υψηλότερων εισοδημάτων και μορφωτικού επιπέδου.
>>Καταρχήν οι νίκες των προβεβλημένων στελεχών των Δημοκρατικών στηρίχθηκαν σε μια άνευ προηγουμένου ροή δισεκατομμυρίων δολαρίων, η οποία τα καθιστά δέσμια των μεγάλων χορηγών τους.Επαναλαμβάνοντας το γνωστό ψέμα του προέδρου Ομπάμα, ότι οι συνεισφορές προέρχονται από μικροποσά που δίνουν απλοί πολίτες, το Δημοκρατικό Κόμμα προσπάθησε να αποκρύψει το γεγονός ότι μόνο το 16% των χορηγιών αντιστοιχούσε σε ποσά μικρότερα των 200 δολαρίων. Για άλλη μια φορά τον τόνο έδωσαν τα μεγαθήρια της Wall Street, τα χρήματα των οποίων δόθηκαν κατά 52% στους Δημοκρατικούς. Παρά το γεγονός ότι η βάση του δημοκρατικού κόμματος έχει δείξει σαφή δείγματα ριζοσπαστικοποίησης τους τελευταίους μήνες, η ηγεσία του κόμματος εξακολουθεί να αντιπροσωπεύει τις οικονομικές ελίτ που, όπως έλεγε και ο Μπρεχτ, θέλουν να έχουν το κρέας στο τραπέζι, χωρίς να βλέπουν τον χασάπη την ώρα που σφάζει τα ζώα.

Τα αποτελέσματα των χθεσινών ενδιάμεσων εκλογών στις ΗΠΑ είναι πάνω-κάτω αυτά που είχαν προβλέψει οι δημοσκοπήσεις. Οι Δημοκρατικοί ανέκτησαν τον έλεγχο της Βουλής των Αντιπροσώπων, ενώ οι Ρεπουμπλικανοί διατηρούν τον έλεγχο της Γερουσίας – ένα διαιρεμένο Κογκρέσο που αντικατοπτρίζει μια Αμερική βαθιά διχασμένη.

Ο λόγος που ξεκινώ με τις δημοσκοπήσεις είναι γιατί συνήθως αναφερόμαστε σ’ αυτές μετεκλογικά μόνο όταν οι προβλέψεις τους πέφτουν έξω. Όταν -όπως συμβαίνει συνήθως- επαληθεύονται, δεν αποτελούν είδηση, κάπως έτσι έχει λοιπόν προκύψει τα τελευταία χρόνια η περιρρέουσα αίσθηση ότι οι δημοσκοπήσεις δεν είναι χρήσιμες. Στον δε απόηχο των εκλογών του ’16, η επικράτηση του Donald Trump πήρε μυθική διάσταση, σχεδόν μοιραία. Αφού συνέβη αυτό, ας πετάξουμε όλα όσα ξέρουμε απ’ το παράθυρο κι ας αποδεχθούμε ότι το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο. Δεν υπάρχει όμως τίποτα μοιραίο ή προδιαγεγραμμένο στην πολιτική.

Τόσο οι Δημοκρατικοί όσο και οι Ρεπουμπλικάνοι επωφελήθηκαν από την αυξημένη συμμετοχή: βοήθησε τους μεν να ανακτήσουν τη Βουλή και τους δε να κρατήσουν τη Γερουσία. Το ενδιαφέρον όμως εδώ είναι ότι τα δύο κόμματα κινητοποιούν πια μαζικά εντελώς ξεχωριστές ομάδες ψηφοφόρων. Η “επανάσταση” του Trump βασίζεται στη στήριξη που αντλεί από λευκούς άνδρες μεγαλύτερης ηλικίας, ιδιαίτερα από μη αστικές περιοχές. Ο τρόπος δε που τους φανατίζει, η γλώσσα που χρησιμοποιεί και οι πολιτικές που προκρίνει, θίγουν ευθέως μια σειρά από άλλες ομάδες -γυναίκες, φυλετικές και άλλες μειονότητες- ενώ έχουν περιορισμένη πέραση στους νέους. Από δημογραφικής λοιπόν σκοπιάς, οι ψηφοφόροι του Trump βρίσκονται σε αποδρομή, σε αντίθεση με τις πληθυσμιακές ομάδες τις οποίες στοχοποιεί.

Τα επόμενα 2 χρόνια δεν θα είναι καλύτερα από τα προηγούμενα 2 στις ΗΠΑ: στον Trump δεν αρέσει να χάνει, ειδικά όταν το διακύβευμα είναι η ίδια του η επιβίωση. Θα περάσει πολύ χειρότερα, με ένα Κογκρέσο που δεν θα αφήσει τίποτε αδιερεύνητο, ενώ χάνει και τη νομοθετική πρωτοβουλία που του επέτρεπε να είναι τόσο παρεμβατικός στα εσωτερικά των ΗΠΑ. Ο κίνδυνος είναι ότι με περιορισμένο το πεδίο στο εσωτερικό, και σε μια απελπισμένη κούρσα επιβίωσης, θα κινηθεί πολύ πιο επιθετικά στη διεθνή αρένα.

Ελλάδα αθάνατη !!

Αιχμηρός

Ιερώνυμος: Άλλο συμφωνία, άλλο πρόθεση συμφωνίας!!!!!

Συμφωνία Κράτους – Εκκλησίας: Ανοίγει ο δρόμος για 10.000 προσλήψεις στο Δημόσιο!!!

Πρωτεύουσα καινοτομίας 2018 ανακηρύχθηκε η Αθήνα, όπως ανακοινώθηκε πριν από λίγη ώρα σε ειδική εκδήλωση στη Λισαβόνα.

Η Αθήνα διεκδίκησε στην τελική φάση τη σημαντική αυτή διάκριση, από την Τουλούζη (Γαλλία), το Αμβούργο (Γερμανία), την πόλη Λουβέν (Βέλγιο), το Ούμεο (Σουηδία), και το Άαρχους (Δανία).

Το έπαθλο είναι ένα εκατομμύριο ευρώ ενώ οι άλλες τέσσερις πόλεις θα λάβουν από 100.000 ευρώ.   «Δείξαμε ότι τα πράγματα μπορούν να γίνουν αλλιώς μέσα από συνεργασίες, με τη συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών και με σχέδιο για την πόλη» τόνισε σε αποκλειστική του δήλων στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης για την ανακήρυξη της Αθήνας σε πρωτεύουσα καινοτομίας 2018.

Από τη Λισαβόνα όπου παρέστη στην ειδική εκδήλωση ανακήρυξης, ο κ. Καμίνης υπογράμμισε μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι «αυτό το βραβείο ανήκει σε όλους, προπαντός σε εκείνους τους πολίτες της Αθήνας που δούλεψαν με τον δήμο για να ξεπεραστεί η κρίση και αφού το βραβείο δίνεται στην πρωτεύουσα ανήκει σε όλη την Ελλάδα».

Αυτή η ευρωπαϊκή διοργάνωση απευθύνεται σε πόλεις που αξιοποιούν την καινοτομία για να βελτιώσουν την ανθεκτικότητα και βιωσιμότητά τους και να προσφέρουν νέες ευκαιρίες στους πολίτες, καθώς και σε πόλεις που συμβάλλουν στη δημιουργία δυναμικών καινοτόμων οικοσυστημάτων και συνεργάζονται με τους πολίτες στη λήψη αποφάσεων και την υλοποίηση δράσεων.

Η υποψηφιότητα του Δήμου Αθηναίων εστιάζει στη στρατηγική επιλογή της Αθήνας να αξιοποιήσει, με τρόπο οργανωμένο και συστηματικό, καινοτόμες λύσεις προκειμένου να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που βιώνει μέσα στην πιο βαθιά κοινωνική και οικονομική κρίση.

Πηγή: www.lifo.gr

«Γύριζε, μη σταθείς ποτέ, ρίξε μας πέτρα μαύρη,

ο ψεύτης είδωλο είν εδώ, το προσκυνά η πλεμπάγια,

η Αλήθεια τόπο να σταθεί μια σπιθαμή δε θα βρει.

Αλάργα. Μόρα της ψυχής της χώρας τα μουράγια.

Από θαμπούς ντερβίσηδες και στέρφους μανταρίνους

κι από τους χαλκοπράσινους η Πολιτεία πατιέται.

Χαρά στους χασομέρηδες! Χαρά στους αρλεκίνους!

Σκλάβος ξανάσκυψε ο Ρωμιός και δασκαλοκρατιέται.

Δεν έχεις Όλυμπε θεούς, μηδέ λεβέντες Όσσα,

ραγιάδες έχεις μάνα γη, σκυφτούς για το χαράτσι,

κούφιοι και οκνοί καταφρονάν τη θεία τραχειά σου γλώσσα,

των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι.

Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι,

και Μαμμωνάδες βάρβαροι,και χαύνοι λεβαντίνοι,

λύκοι ώ κοπάδια οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι

κι οι χαροκόποι αδιάντροποι και πόρνη η Ρωμιοσύνη!»

η απόφαση ελήφθη από τον Δήμο και σήμερα το ερειπωμένο αυτό οικοδόμημα έκτρωμα που είναι σε κεντρικό σημείο της πλατείας των Σκούρτων θα γκρεμιστεί και θα απελευθερωθεί ο χώρος .

Εύγε στον Γιάννη Σαμπάνη για την αποφασιστικότητα του .

Ευάγγελος Αβέρωφ Τοσίτσας

Επιφανής πολιτικός, πρόεδρος του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας (1981 – 1984) και λογοτέχνης.

Γόνος ιστορικής οικογένειας από το Μέτσοβο, σπούδασε νομικά και οικονομικά στην Ελβετία.

Το 1940 -1941, κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου, υπηρέτησε σε επιχειρήσεις δολιοφθοράς κατά του ιταλικού στρατού. Μετά την κατάληψη της Ελλάδος από τους Γερμανούς, το 1941, συμμετέσχε στην Εθνική Αντίσταση, συνελήφθη και μεταφέρθηκε στην Ιταλία, απέδρασε και εξακολούθησε να αναπτύσσει αντιστασιακή δραστηριότητα.

Εξελέγη βουλευτής το 1946, με το Κόμμα Φιλελευθέρων και το 1952 υπηρέτησε για σύντομο χρονικό διάστημα ως υφυπουργός Εξωτερικών. Μετά την ανάδειξη στην πρωθυπουργία του Κ. Καραμανλή, προσχώρησε στην ΕΡΕ, με την οποία εκλεγόταν συνεχώς ως το 1967. Το 1956 ανέλαβε το υπουργείο Γεωργίας, και από το Μάιο 1956 ως το 1963 χρημάτισε υπουργός Εξωτερικών. Σημαντικό μέρος των προσπαθειών του εντοπίστηκε στη ενίσχυση του κυπριακού αγώνα (1955 – 1959): εκτός από τη διπλωματική δραστηριότητα που ανέπτυξε, επέβλεψε τον ανεφοδιασμό της ΕΟΚΑ με όπλα και υπήρξε εκ των πρωτεργατών των συμφωνιών Ζυρίχης και Λονδίνου, που απέδωσαν στη Μεγαλόνησο την ανεξαρτησία της. Το 1967 έγινε υπουργός Γεωργίας στην κυβέρνηση Π. Κανελλόπουλου, η οποία ανατράπηκε στις 21 Απριλίου.

Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας (1967-1974), διατήρησε στενή επαφή με τον Κ. Καραμανλή, που βρισκόταν στο Παρίσι, αναμίχθηκε στο κίνημα του Ναυτικού το 1973 και συνελήφθη. Κατά τις κρίσιμες συσκέψεις που, τον Ιούλιο του 1974, οδήγησαν στη Μεταπολίτευση, διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο, ιδιαίτερα στην απόφαση να κληθεί στην πρωθυπουργία ο Κ. Καραμανλής.

Ως σημαίνον στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας και υπουργός Εθνικής Αμύνης, το 1974-1981, συνέβαλε αποφασιστικά στην αποκατάσταση της νομιμότητας στο στράτευμα, καθώς και στην ισχυροποίηση των Ενόπλων Δυνάμεων, σε μία εποχή που ο πόλεμος με την Τουρκία φαινόταν πιθανός.

Το Μάιο του 1980 διεκδίκησε την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας και την πρωθυπουργία. Μετά την επικράτηση του Γ. Ράλλη, εξακολούθησε να κατέχει το αξίωμα του υπουργού Αμύνης και το επόμενο έτος ανέλαβε και την αντιπροεδρία της κυβερνήσεως. Το Δεκέμβριο του 1981, εξελέγη πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. Μετά όμως την ήττα της ΝΔ στις ευρωεκλογές του 1984, και καθώς αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας, αποφάσισε να παραιτηθεί. Παρέμεινε επίτιμος πρόεδρος του κόμματος ως το θάνατό του, στις αρχές Ιανουαρίου 1990.

Παράλληλα με την πολιτική του δραστηριότητα, συνέγραψε σειρά ιστορικών και λογοτεχνικών έργων. Επίσης, επιτέλεσε σημαντικό κοινωνικό έργο στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Μέτσοβο.

ΜΕΤΣΟΒΟ μουσείο Ε. ΑΒΕΡΩΦ – ΤΟΣΙΤΣΑ 

photo by manolis

ΜΕΤΣΟΒΟ μουσείο Ε. ΑΒΕΡΩΦ – ΤΟΣΙΤΣΑ 

photo by manolis

ΜΕΤΣΟΒΟ μουσείο Ε. ΑΒΕΡΩΦ – ΤΟΣΙΤΣΑ 

Κάποιες φορές χρειάζεται κάτι παράτολμο και με μεγάλο ρίσκο για να φέρει την επιτυχία. Και κάποιες από αυτές τις φορές, η απόφαση αυτή μπορεί να αλλάξει μια ολόκληρη αγορά ή ακόμη και τον τρόπο που σκέφτονται οι άνθρωποι

Η ιστοσελίδα Fast Company συγκέντρωσε, σε πρόσφατο άρθρο, μερικές από τις πιο παράτολμες αποφάσεις που πήραν διάφοροι CEO, τις σημαντικότερες από τις οποίες σας παρουσιάζουμε παρακάτω.

H. J. Heinz, 1897: Κατά τη διάρκεια μιας περιόδου ανησυχίας των καταναλωτών γύρω από θέματα που σχετίζονταν με την ασφάλεια των τροφίμων, ο «βασιλιάς της κέτσαπ» ήταν ο πρώτος που άρχισε να δέχεται το κοινό στο εργοστάσιο του και να πραγματοποιεί περιηγήσεις σε αυτό. Με αυτόν τον τρόπο, κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη του και να δέχεται ακόμη και 20.000 επισκέπτες στο εργοστάσιο, σε ετήσια βάση.

William Wrigley Jr, 1915: Ο Wrigley θέλησε να αυξήσει τις πωλήσεις του προϊόντος του, που δεν ήταν άλλο από τις τσίχλες που παρήγαγε. Αποφάσισε λοιπόν να στείλει δωρεάν δείγματα σε 1,5 εκατομμύριο σπίτια Αμερικανών που διέθεταν τηλέφωνο. Η προσπάθεια του είχε επιτυχία και ξεκίνησε παράλληλα και την πρακτική του direct marketing, μια βιομηχανία που αποτιμάται σήμερα σε πολλά δισεκατομμύρια.

Walt Disney, 1954: Όταν ο Disney σχεδίασε το ψυχαγωγικό πάρκο Disneyland, απευθύνθηκε στο τηλεοπτικό δίκτυο ABC για την απαιτούμενη χρηματοδότηση, με αντάλλαγμα την παιδική σειρά Disneyland. Η συγκεκριμένη σειρά έμελλε να αποτελέσει μια τρομερή διαφήμιση για το πάρκο και να μείνει στον τηλεοπτικό αέρα για τα επόμενα τριάντα χρόνια. Το ABC είναι σήμερα μέρος της Walt Disney Company.

Katharine Graham, 1971: Ως επικεφαλής της εφημερίδας Washington Post, η Graham αποφάσισε να δημοσιεύσει – μαζί με τους New York Times και λίγο πριν την IPO της εταιρείας – τα Pentagon Papers, στα οποία εντοπίζονταν αποκαλυπτικές πληροφορίες για την εμπλοκή των ΗΠΑ στον πόλεμο του Βιετνάμ. Ως αποτέλεσμα, κατάφερε να ανεβάσει το κύρος της εφημερίδας και να αποτελέσει μέρος ενός σημαντικού επιτεύγματος για την ελευθερία του Τύπου, εμπνέοντας ολόκληρες γενιά δημοσιογράφων.

Steve Jobs, 1984: Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του Macintosh, ο Jobs θα βγάλει τον υπολογιστή από μια τσάντα και, μετά από μια μικρή παρουσίαση, η συσκευή θα πει: «Hello, I’m Macintosh. It sure is great to get out of that bag». Το σύνολο εκείνης της παρουσίασης αναφέρεται πως άλλαξε τον τρόπο που πραγματοποιούνται από τότε οι επιδείξεις τεχνολογικών προϊόντων, με παρόμοιες πρακτικές να χρησιμοποιούνται ακόμη και στις μέρες μας.

Ted Turner, 1997: Ο ιδρυτής του CNN εκπλήσσει, αποφασίζοντας εκείνη την χρονιά να δωρίσει 1 δισεκατομμύριο δολάρια στα Ηνωμένα Έθνη, σε μια ανακοίνωση που αναφέρεται πως δεν ήταν προσυμφωνημένη, δημιουργώντας το United Nations Foundation. Η απόφαση του Turner, που βοήθησε στη δημιουργία υποστηρικτικών προγραμμάτων σε χώρες όπως η Ζάμπια και η Κένυα, θεωρείται πως επηρέασε και άλλους δισεκατομμυριούχους στο θέμα των φιλανθρωπιών, όπως ο Bill Gates.

Debbi Fields, 1977: Την πρώτη μέρα στη νέα της επιχείρηση, η Fields έβαλε στόχο να πουλήσει μπισκότα συνολικής αξίας 50 δολαρίων, μετά από στοίχημα με τον άντρα της. Τελικά, η συνολική αξία έφτασε τα 75 δολάρια, με την Fields να βγαίνει στον δρόμο και να καλεί τον κόσμο να δοκιμάσει τα προϊόντα της. Η ίδια θα βρεθεί αργότερα να αναλύει υπολογιστικά μοντέλα και πωλήσεις, επηρεάζοντας στην πορεία και τον τρόπο που λειτουργούν από τότε οι αλυσίδες εστιατορίων.

Πηγή : epixeiro.gr

«Μαζικές και πρωτόγνωρες» αντιδράσεις προαναγγέλλουν οι κληρικοί

Την έντονη αντίδρασή του για τη συμφωνία μεταξύ Αλέξη Τσίπρα και Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου αναφορικά με τις σχέσεις Κράτους-Εκκλησίας εκφράζει με ανακοίνωσή του ο Ιερός Σύνδεσμος Κληρικών Ελλάδος, καλώντας τους μητροπολίτες να ακυρώσουν τη συμφωνία.

Οι κληρικοί δηλώνουν προδομένοι από όσους συμμετείχαν στις διαβουλεύσεις για την λήψη των αποφάσεων, διαμηνύουν ότι θα πράξουν τα δέοντα για να ακυρωθεί η «επαίσχυντη» συμφωνία προβαίνοντας σε όλες τις νόμιμες διαδικασίες, ενώ προαναγγέλλουν πως οι αντιδράσεις τους θα είναι μαζικές και πρωτόγνωρες στην ελληνική ιστορία.