Συντάκτης: Kostas Bertsias

Δημοσιεύτηκε στισ

Η αγάπη και η φιλία

Η αγάπη και η φιλία πολλές φορές ταυτίζονται, διότι η φιλία είναι αδύνατο να υπάρξει χωρίς αγάπη, αλλά την ανιδιοτελή αγάπη.  Ο φίλος είναι το αγαπημένο πρόσωπο το οποίο επιθυμούμε να το βλέπουμε ευτυχισμένο.  Χαιρόμαστε όταν είναι ευτυχισμένο και λυπούμαστε όταν δυστυχεί. Εκεί μάλιστα μετριέται και το μεγαλείο της αγνής φιλίας, της αγνής ψυχής, όταν χαιρόμαστε με την επιτυχία του φίλου μας. Γιατί ευκολότερα ο άνθρωπος κλαίει παρά χαίρεται. Το να λυπάσαι είναι ανθρώπινο, το να αγαπάς είναι ιερό

Δημοσιεύτηκε στισ

Μάνος Χατζιδάκις

Αδιαφορώ για την δόξα. Με φυλακίζει μες στα πλαίσια που καθορίζει εκείνη κι όχι εγώ.

Τώρα που ζω με τον εαυτό μου βαθειά κι απόλυτα, θέλω να μάθω ο ίδιος ποιος υπήρξα, τι σκέφτηκα, πώς έζησα και τι είναι αυτό που συνθέτει την μελλοντική μου απουσία. (σημείωμά του στο δίσκο «Αθανασία»)

Δημοσιεύτηκε στισ

Χειμωνιάτικο Καλοκαίρι

ΕΝΑ ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Από το βιβλίο του Νικολάου Κ. Αντωνόπουλου:

«ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ, ΙΣΤΟΡΙΑ-ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ»

Το καλοκαίρι του 1908 οι ατμοσφαιρικές συνθήκες επιφύλαξαν μια τεράστια έκπληξη στους κατοίκους του χωριού και προκάλεσαν μεγάλη καταστροφή. Όπως έλεγαν, όσοι έζησαν εκείνη την περίοδο, ενώ είχαν τα μισά σιτάρια θερισμένα και τα άλλα μισά θημωνιασμένα στα αλώνια, ο καιρός, από καλοκαιρινός, έγινε χειμωνιάτι­κος. Πυκνή συννεφιά και τσουχτερό κρύο με βροχές και νερόχιονο δεν επέτρεπαν τη συγκομιδή του σιταριού.

Ο Ασπρόκαμπος με τα πιο παραγωγικά εδάφη του είχε βαλτώσει από τα πολλά νερά και δε μπορούσε κάποιος ούτε να πατήσει στα χωράφια του. Τα στάχυα του σιταριού στις θημωνιές και τα χωράφια φούσκωναν από την υγρασία και οι σπόροι τους φύτρωναν. Η καταστροφή ήταν ολική. Κανένας δε μπορούσε να ερμηνεύσει αυτό το φαινόμενο.

Έπρεπε να περάσουν δεκαετίες, για να πληροφορηθεί ο κόσμος τι είχε συμβεί. Πολλοί συγγραφείς έχουν γράψει για το ουράνιο σώμα, που είχε πέσει σε μια περιο­χή της Σιβηρίας. Εμείς θα αναφερθούμε στον άγγλο μαθηματικό και φυσικό Άρθουρ Κλάρκ ο οποίος στο βιβλίο του “Τα μυστήρια του κόσμου” και στο κεφάλαιο 9 “Η μεγά­λη έκρηξη της Σιβηρίας” γράφει:

“Ο πολιτισμένος κόσμος σίγουρα δεν είχε καμιά δικαιολογία να αγνοήσει ίσως τη μεγαλύτερη και πιο μυστηριώδη έκρηξη που συνέβη ποτέ στη γη.

Στο Λονδίνο, εκείνη την τελευταία μέρα του Ιουνίου του 1908, μπορούσες να δια­βάσεις τα ψιλά γράμματα στους Τάιμς τα μεσάνυχτα. Στη Στοκχόλμη τραβήχθηκαν τελείως καθαρές φωτογραφίες τοπίων στη μέση μιας νύχτας, που θα ήταν από τις σίγουρα σύντομες εκείνες βόρειες νύχτες…”

“Στην Ευρωπαϊκή Ρωσία, που ήταν ακόμα πλησιέστερα προς το γεγονός, οι φωτεινές νύχτες συνεχίσθηκαν μέχρι τον Ιούλιο…”

Στη σελίδα 268 επίσης γράφει: “Σίγουρα κάτι πολύ ισχυρό είχε συμβεί…”

“Σήμερα, πάνω από εβδομήντα χρόνια αργότερα, κάθε άλλο παρά είμαστε βέβαιοι για το τι ήταν εκείνο που ήρθε από την απεραντοσύνη του διαστήματος και τινάχθηκε, για να διαλυθεί σε εκείνες τις απόμακρες και δασωμένες περιοχές της άπω Σιβηρίας…

Δεν υπάρχει εξωτικό φαινόμενο της σύγχρονης αστροφυσικής που να μην έχει εξετασθεί σε σχέση με το μυστήριο. Ήταν μήπως ένα από τα δαιμονικά φαινόμενα, μια μαύρη τρύπα; Θα μπορούσε να είναι αντιύλη, την ύπαρξη της οποίας υπέθετε ο νομπελίστας φυσικός Πωλ Ντιτράκ και η οποία θα μπορούσε να εκμηδενίσει ο,τιδήποτε άγγιζε; Ή ήταν μήπως, όπως υποστηρίζουν μερικοί, ένα αστρόπλοιο, που εξεράγη καθώς εισχώρησε στη γήινη ατμόσφαιρα; Θα μπορούσε να ήταν μια ατομική έκρηξη, τριάντα επτά ολόκληρα χρόνια πριν από τις βόμβες στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι;”

Ως την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν είναι κανένας βέβαιος τι ήταν εκείνο το τεράστιο αντικείμενο. Οι πιο πολλοί υποθέτουν ότι ήταν κάποιος μεγάλος μετεωρίτης, που προκάλεσε τεράστια εκτόνωση του ατμοσφαιρικού αέρα και παρα­γωγή τεράστιας ποσότητας θερμότητας, με αποτέλεσμα να διαταραχθεί σε μέγιστο βαθμό η ατμόσφαιρα και να προκληθούν τα έκτακτα μετεωρολογικά φαινόμενα.

Επιλογή-Αντιγραφή: Τάκης Ευθυμίου

Δημοσιεύτηκε στισ

Οι κανάρες

«Το ξέρετε το τραγούδι που λέει θα ζήσω λεύτερο πουλί;»

(ακουστά το’ χα, όχι τόσο για να το φτιάξω στο πιάνο από μνήμης. Χρειαζόμουνα την κασέτα)

«Φέρε μού το σε κασέτα να στο φτιάξω».

«Που λέει θα χτίσω είκοσι φωλιές;»

«Φέρε μου κι εκείνο, σου φτιάχνω ό,τι θέλεις»

Εξετάσεις έρχονται πάλι, η πιανιστική μας χρονιά άρχισε να κοιττάζει την ουρά της. Είμαι ευτυχής όταν ο μαθητής έχει τραγούδι να μου προτείνει να του ετοιμάσω για το τέλος.

Να και η κασέτα, γράφουμε:

Θα ζήσω λεύτερο πουλί

Κι όχι κορόιδο στο κλουβί

για μια μονάχα θηλυκιά

να κελαηδάω

Θα χτίσω είκοσι φωλιές

Κι όταν γουστάρω αγκαλιές

Από κανάρα σε κανάρα

θα πετάω!

«Ο Χρηστάκης είναι;»

Τον θυμάμαι, στις ελληνικές ταινίες των αρχών του 70:

Γιατί λένε τα βατράχια

στης ακρολιμνιάς τα βράχια

(χορωδία): όποιος κλαίει είναι βλαξ!

(Χριστάκης) Βρεκεκέξ κοάξ κοάξ.

Ο χρόνος γιατρεύει τα πάντα. Ο χρόνος συγχωρεί τα πάντα. Έτσι κι ο Χρηστάκης σχωρέθηκε, τον βρήκανε φτωχότατο, νεκρό σ’ ένα δωμάτιο, σε κάποιαν πόλη της επαρχίας. Δεν τον ανεχόμουνα τότε, μόνον εκ των υστέρων εκτίμησα μιαν Αριστοφανική ποιότητα του περί βατράχων στιχουργήματος. Τότε δεν τον μπορούσα καθόλου. Αλλά αλλάξανε τα χρόνια. Κι όχι επειδή πέθανε. Άλλωστε, εντελώς τυχαία έμαθα τον θάνατό του, θα μπορούσα να μην τον είχα μάθει. Ο χρόνος είναι που μας καλεί να μονιάσουμε, ζωντανούς και πεθαμένους. Αυτός από τους πεθαμένους, λοιπόν, εγώ, για την ώρα, απ’ τους ζωντανούς, να τον ρωτήσω: «πού είναι, φίλε μου, οι είκοσι φωλιές; Τις έχτισες, τελικά;»

Κι οι κανάρες; Μου επανέφεραν στο νου ένα παληό μου συλλογισμό, ο οποίος ενδεικνύει ένα σφάλμα μαθηματικών, που εμπεριέχεται στους στίχους. Οι κανάρες; σκέφτηκα. Θα είναι οι κανάρες λεύτερες;

Το μαθηματικό σκέλος έχει ως εξής: το κάθε λεύτερο πουλί, είκοσι φωλιές. Μέσα, από μια κανάρα. Μετράτε, είκοσι κανάρες. Τα είκοσι λεύτερα πουλιά; Πόσες κανάρες;

Θα χρειαζόταν τετρακόσιες κανάρες. Κι επειδή η φύση τα’ χει μοιράσει (ή έστω ότι τα χει μοιράσει) είκοσι λεύτερα πουλιά είκοσι κανάρες, θα πρέπει και  κάθε κανάρα να φιλοξενεί στη φωλιά της από είκοσι λεύτερα πουλιά.

Η περαιτέρω μαθηματική επεξεργασία του μοντέλου λεύτερα πουλιά-κανάρες θα απομόνωνε μία «πράξη διπλής όψεως». Μια πράξη στην οποία συμμετέχει αναγκαία και μόνον ένα λεύτερο πουλί και μία κανάρα. Μια τέτοια πράξη θα μπορούσε – το απλούστερο – να είναι μία συνουσία λεύτερου πουλιού-κανάρας («αγκαλιές»)[1] Θα μπορούσε να είναι ένας γάμος λεύτερου πουλιού – (λεύτερης) κανάρας («φωλιά»)[2]. Μόνον ένα πράγμα θα μετράς κάθε φορά: όταν μετράς τους γάμους, θα αγνοείς τις συνουσίες, και αντιστρόφως, όταν μετράς συνουσίες, θα αγνοείς τους γάμους (έστω, αντιστοίχως, οι μεταβλητές αυτές, «φωλιές» και «αγκαλιές»), αν θέλεις να είσαι μαθηματικά σωστός.

(η τεκνοποιία αποτελεί ένα τρίτο παράδειγμα πράξεως διπλής όψεως, πέρα από γάμους και συνουσίες: κάθε παιδί εμπλέκει μια πατρότητα και μία μητρότητα (όχι πατεράδες και μανάδες: ο κάθε «πατέρας» μπορεί να έχει πολλές πατρότητες, μία ή καμμία, η κάθε «μητέρα» ομοίως. Η «πράξη διπλής όψεως» είναι, εδώ, το παιδί, άκρος εποπτικό, το πιάνεις, το βλέπεις.

Έστωσαν, λοιπόν, Χ πράξεις διπλής όψεως λεύτερων πουλιών (γάμοι, συνουσίες, τεκνοποιίες ή ό,τι άλλο οριστεί). Έστω σαν α1 λεύτερα πουλιά με χ1 πράξεις διπλής όψεως το καθένα, α2 λεύτερα πουλιά ομοίως με χ2 πράξεις διπλής όψεως το καθένα κ.ό.κ., μέχρι αν λεύτερα παιδιά με χν πράξεις διπλής όψεως το καθένα. Οι πράξεις διπλής όψεως των λεύτερων πουλιών είναι το άθροισμα των γινομένων των α επί χ, κατά τον τύπο:

Χ = α1χ1+α2χ2+…+ανχν.

Με τον ίδιο τρόπο από την άλλη μεριά. Έστωσαν Ψ πράξεις διπλής όψεως των καναρών..Εάν β1 κανάρες συμμετέχουν σε ψ1 πράξεις διπλής όψεως η καθεμιά, ομοίως μέχρι βμ κανάρες σε ψμ πράξεις διπλής όψεως η καθεμιά, οι πράξεις διπλής όψεως των καναρών θα είναι:

Ψ=β1ψ1+β2ψ2+…+βμψμ.

Κι επειδή οι συνολικές πράξεις διπλής όψεως των λεύτερων πουλιών με τις συνολικές πράξεις διπλής όψεως των καναρών είναι οι ίδιες, δηλαδή Χ=Ψ, ο τύπος που αποκομίζουμε τελικά, είναι:

α1χ1+α2χ2+…+ανχν = β1ψ1+β2ψ2+…+βμψμ (εξίσωση 1)

Τούτος ο τύπος σας δίνει μεγάλα περιθώρια για να κινηθείτε.

Μπορείτε, για παράδειγμα, να υποθέσετε μεγάλο αριθμό λεύτερων πουλιών και μικρό  αριθμό καναρών και αντιστρόφως. Μπορείτε να μηδενίσετε ορισμένα χ ή ψ (άτεκνους ή άτεκνες, αν η «πράξη διπλής όψεως» που έχετε επιλέξει είναι το παιδί, ανύπαντρους ή ανύπαντρες, παρθένους ή παρθένες, κ.ό.κ. ανάλογα, αν διαλέξετε άλλη πράξη διπλής όψεως).

Πολλά παίζονται, επίσης, στην πράξη, στο περιθώριο των διαφορών ανάμεσα στα χ1, χ2, .. χν, και τα ψ1, ψ3, … ψμ. Μπορεί το καθένα από τα νούμερα αυτά να είναι από μηδέν μέχρι όσο μεγάλο φτάνει κανένας, όσο αντέχει. Εξαρτάται σε ποιο χ θα πέσεις …. και με ποιο ψ θα βρεθείς, και αντιστρόφως.

Όμως, τα πραγματικά δεδομένα υποβάλλουν την υπόθεση (έστω προσωρινά) ότι οι παράμετροι και οι μεταβλητές που εμφαίνονται τον τύπο μας υπακούουν σε δύο τάσεις:

(i) Οι κανάρες και τα λεύτερα πουλιά (στους ανθρώπους, τουλάχιστον) υπάρχουν σε περίπου ίσους αριθμούς μεταξύ τους. Τούτο το ρυθμίζει, ακόμα, η φύση, ώστε, για την ώρα:

– εάν α1+α2+…+αν = α και

– εάν β1+β2+…+βμ=β, τότε

α=β.

(ii) Οι πράξεις διπλής όψεως ανά λεύτερο πουλί τείνουν να εξομοιώνονται μεταξύ τους, δηλαδή όσες πράξεις έχει το ένα λεύτερο πουλί, τόσες τείνει να έχει και το άλλο. Υπάρχουν διαφορές, οπωσδήποτε, και ανισότητες (ενίοτε εξοργιστικές), αλλά ας υποθέσουμε μια «δημοκρατική κατανομή» των χ μεταξύ λεύτερων πουλιών:

χ1=χ2= … χν = χ.

Ομοίως δημοκρατική θα υποθέσουμε και την κατανομή των πράξεων διπλής όψεως και στις κανάρες:

ψ1=ψ2= … = ψμ = ψ.

Κι αν στην πράξη οι ανισότητες μεταξύ των διαφόρων χ και των διαφόρων ψ είναι αβυσσαλέες, η «δημοκρατική υπόθεση» δεν είναι αστήρικτη τελείως: είναι η κοινωνία η οποία δημιουργεί την «δημοκρατική» τάση αυτή, με την δύναμη της μίμησης, ώστε τα λεύτερα πουλιά βλέπουν το ένα τι ποιεί το άλλο και ποιούν ομοίως, το αυτό και για τις κανάρες.

Εάν, λοιπόν, α εν όλω λεύτερα πουλιά έχουν χ πράξεις διπλής όψεως ανά λεύτερο πουλί και, αντιστοίχως, β εν όλω κανάρες έχουνε ψ πράξεις διπλής όψεως ανά κανάρα, τότε η εξίσωση 1 απλοποιείται ως εξής:

αχ = βψ (εξίσωση 2).

Κι ακόμα, εάν α = β, τότε:

χ = ψ (εξίσωση 3),

ήτοι: όσες πράξεις διπλής όψεως ανά λεύτερο πουλί, τόσες πράξεις διπλής όψεως ανά κανάρα.

Το φυσικό νόημα του πράγματος, σε μια κοινωνία κάπως ομοιογενή, με όσες κανάρες έχει πάει («αγκαλιές») κάθε λεύτερο πουλί, με τόσα λεύτερα πουλιά έχει πάει («αγκαλιές») και κάθε κανάρα. Και τούτο δεν εξαρτάται από την κοινωνιολογία, λ.χ. από την απελευθέρωση της γυναίκας, από την άνοδο του κινήματος metoo, ή από την νομολογία του Αρείου Πάγου, του Συμβουλίου της Επικρατείας ή του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στο άρθρο 4 του Συντάγματος ή 14 της ΕΣΔΑ περί ισότητας, σε συνδυασμό και με το άρθρο 8 που ρυθμίζει το δικαίωμα στην ιδιωτική και την οικογενειακή ζωή, αλλά είναι σκέτα μαθηματικά.

Το μοντέλο του Χρηστάκη εικονογραφεί, βέβαια, μια κοινωνία με κανάρες εταίρες: το «λεύτερο πουλί» έχει το δικό του χν, διαφορετικό από εκείνο του «κορόϊδου στο κλουβί», που είναι χφ=1, και κελαηδούν για μια μονάχα θηλυκιά. Μια τέτοια ομάδα «λεύτερων πουλιών» (τι, μονάχα ο Χρηστάκης θα ήτανε;), με είκοσι κανάρες το λεύτερο πουλί, θα προϋπέθετε αντίστοιχες κανάρες με ψλ σχετικά υψηλό. Στην κοινωνία του Χρηστάκη, κανάρες εταίρες. Γιατί, αν το «λεύτερο πουλί» καταλάμβανε «είκοσι φωλιές» με κανάρες που είχανε ψ=1, θα μένανε 19 τουλάχιστον αρσενικά χωρίς καμία θηλυκιά. Ποιος θα του το επέτρεπε;

Μαθηματικές λύσεις του προβλήματος, βέβαια, υπάρχουν άπειρες. Και αξίζει να διαλογιστεί κάποιος σε καθεμία, να την αναπαραστήσει, να την ζήσει νοητικά – γιατί αυτό είναι και το νόημα της διερεύνησης στα μαθηματικά.

Όμως, βρίσκω αμφίβολο να πέρασε απ’ το μυαλό του στιχουργού – ή του κοινού – του συγχρονικού κοινού του Χρητάκη, εννοώ, γιατί διαχρονικά … ο χρόνος κοινωνεί τα πάντα! – το μαθηματικό μέλος των στίχων. Πρόκειται για στίχους που, όπως οι τότε χορευτές τους πάνω από τα σπασμένα πιάτα, χορεύουν οι ίδιοι πάνω από τα θραύσματα της μαθηματικής λογικής. Και αυτή είναι, στο κάτω-κάτω, η ποιητική τους αρετή.

Κι επειδή ήμουν μελαγχολικός, κι αυτοί οι συλλογισμοί μου φτιάξανε το κέφι, αφιερώνω το κομμάτι μου αυτό της Νάσιας, με πολλή-πολλή αγάπη.

***

Υ.Γ. Κομμάτι γραμμένο γύρω στα 1995, και δημοσιευμένο στην «Προοδευτική Εύβοια». Με το που βρήκα ένα δακτυλογραφημένο αντίτυπο του κείμενο, το ανασυνέστησα και, επί τη ευκαιρία το επικαιροποίησα, λ.χ. με την νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των άλλων Ανωτάτων Δικαστηρίων της Χώρας!

(Από τις σημειώσεις ενός πιανοδιδασκάλου)

Κωστής Δεμερτζής

Βασιλικό, 25/11/2018

[1] Κι αν μου ειπή τινάς ότι υπεραπλοποιώ τα πράγματα, εντάξει, μπορεί να προσθέσει μετά ο ίδιος τις μεταβλητές που θέλει, αφού καταλάβει τι γράφω εδώ. Το μοντέλο είναι ανοιχτό, αλλά είμαι βέβαιος ότι έτσι, στην απλή του μορφή, το αντιλαμβανόταν ο Χρηστάκης. Πιο πολύπλοκοι συνδυασμοί θα ήταν αναχρονισμός, για τους οποίους, διέλευσις ευθύνη των οδηγών.

[2] Και μήτε ας μου ειπή τινάς ότι υπεραπλοποιώ τα πράγματα. Μιλάμε για τις δεκαετίες του 68 και του 70. Αν θέλει, ας προσθέσει αυτός τις μεταβλητές που θέλει – αφού καταλάβει τι γράφεται εδώ.

Πηγή :

Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Δημοσιεύτηκε στισ

Συμμαχία Βοιωτών κτηνοτρόφων

Οι κτηνοτρόφοι της Βοιωτίας που κλείνουν την πόρτα στους εμπόρους

«Αποφασίσαμε το προϊόν πλέον να μην το διαθέτουμε σε εμπόρους, αλλά να τυροκομήσουμε από μόνοι μας, με δική μας ταυτότητα»

Γιάννης Σάρρος – 28.11.2018,

Μέσα από δυσκολίες, αλλά με πίστη στους στόχους και την αναβίωση της ιδέας του συνεργατισμού, 36 κτηνοτρόφοι από την περιοχή της Βοιωτίας ένωσαν τις δυνάμεις τους για να μπορέσουν να στηρίξουν το εισόδημά τους και, παράλληλα, να παράγουν προϊόντα με τη δική τους ταυτότητα. Η απόφαση ελήφθη το καλοκαίρι και μέσα σε λίγους μήνες ξεκίνησαν τη διαδικασία της τυροκόμησης. Αρωγός στα πρώτα βήματα της προσπάθειάς τους η GAIA ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ, καθώς και το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθήνας.

Αισιόδοξος για την πορεία, αλλά και τις προοπτικές του συνεταιρισμού δηλώνει στην «ΥΧ» ο πρόεδρος της οργάνωσης, Δημήτρης Ζανιάς: «Ξεκινήσαμε τη λειτουργία του συνεταιρισμού στα μέσα Σεπτεμβρίου, καλύπτοντας μία έκταση 100 χιλιομέτρων, από τη Θήβα μέχρι και την Αράχωβα. Τα ιδρυτικά μέλη στο ξεκίνημα ήταν 21, αυτήν τη στιγμή είναι εγγεγραμμένοι 36 και έχουμε αιτήσεις για περίπου 70 παραγωγούς. Ο λόγος της δημιουργίας του συνεταιρισμού ήταν οι πιέσεις που δεχόμασταν ως προς το θέμα των τιμών. Αναγκαστήκαμε εκ των πραγμάτων να πάρουμε την τύχη στα χέρια μας και από κοινού να κάνουμε τα επόμενα βήματα».

Πρώτο βήμα η συνεργασία για την τυροκόμηση

«Αποφασίσαμε το προϊόν πλέον να μην το διαθέτουμε σε εμπόρους, αλλά να τυροκομήσουμε από μόνοι μας, με δική μας ταυτότητα», εξηγεί. «Για τον λόγο αυτόν, ξεκινήσαμε τη συνεργασία με τυροκομική μονάδα, η οποία θα αναλάβει για λογαριασμό μας φασόν το γάλα μας και θα παράγει προϊόντα με πρώτη ύλη που θα προέρχεται από μας. Ήδη, από αυτές τις μέρες, έχει ξεκινήσει η τυροκόμηση και μέσα στους επόμενους μήνες θα έχουμε τα πρώτα αποτελέσματα. Ξεκινάμε παράγοντας φέτα, γιατί θα αποτελέσει το σημαντικότερο προϊόν μας που θα αναδεικνύει τη ρουμελιώτικη ταυτότητά μας. Θα παραγάγουμε, επίσης, βούτυρο, κατσικίσιο γάλα, καθώς και άλλα προϊόντα. Το τυροκομείο με το οποίο συνεργαζόμαστε έχει όλες εκείνες τις απαραίτητες πιστοποιήσεις που απαιτούνται, ώστε τα προϊόντα μας να είναι ποιοτικά και ασφαλή. Ο τυροκόμος παράλληλα είναι και μέλος της ομάδας μας».

Ο ίδιος καταλήγει, λέγοντας ότι «διαχειριζόμαστε σε ημερήσια βάση περίπου 2 τόνους γάλακτος. Συνεργαζόμαστε, επίσης, με εταιρεία διανομής για την προώθηση των προϊόντων σε τρεις νομούς της περιοχής μας. Τα προϊόντα μας θέλουμε να έχουν τη δική μας ταυτότητα και αυτό θα αποτελέσει το ισχυρό brand. Προσπαθούμε τα προϊόντα που παράγουμε να είναι φιλικά προς το περιβάλλον. Ακόμα και η συσκευασία που χρησιμοποιούμε είναι 100% βιοδιασπώμενη».

Συμμετοχή σε προγράμματα του ΠΑΑ

«Ο συνεταιρισμός μας έχει ενταχθεί στο Μέτρο 9, πράγμα που επιτεύχθηκε σε συνεργασία με τη GAIA ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ. Προωθούμε επίσης και την ένταξή μας στο Μέτρο 16. Μέσα από αυτήν τη δράση, κάνουμε πράξη την έννοια των συνεργειών και ενισχύουμε την τοπική ταυτότητα και οικονομία. Στο πρόγραμμα αυτό συμμετέχει και το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθήνας, καθώς δίνουμε μεγάλη έμφαση στην επιστημονική γνώση, η οποία πρέπει να είναι παρούσα σε όλα τα στάδια παραγωγής του προϊόντος, από τη διατροφή των ζώων μέχρι και το τελικό προϊόν.

Οι επόμενες κινήσεις μας αφορούν την προώθηση των προϊόντων σε αγορές του εξωτερικού, με στόχο πάντα να πάρουμε την προστιθέμενη αξία από το προϊόν που παράγουμε. Σε συνεργασία με το Επιμελητήριο Βοιωτίας, όπως και με την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας, προσπαθούμε να αναδείξουμε τα προϊόντα μας στις αγορές του εξωτερικού. Για τον λόγο αυτόν, προγραμματίζουμε να συμμετάσχουμε σε σημαντικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό».

Δημοσιεύτηκε στισ

Στις φτώχειας τον καιρό

Στις φτώχειας τον καιρό, κάθε Ευρώ πρέπει να μετράει διπλό…

του ΧΡΗΣΤΟΥ Ν. ΚΩΝΣΤΑ

Το μυστικό το ξέρουν όλοι όσοι έχουν πλουτίσει. Με τη δουλειά του ουδείς έγινε πλούσιος. Μόνο η ενεργητική διαχείριση των εσόδων από την εργασίαμπορεί να φέρει αξία και περισσότερα χρήματα στο κάθε νοικοκυριό.

Μετά από μια οδυνηρή δεκαετία οικονομικής και θεσμικής κρίσης, η αποταμίευση στην Ελλάδα αποτελεί όνειρο επικίνδυνο. Ίσως όμως ήρθε η ώρα για τον κάθε νοικοκύρη να αναλάβει πρωτοβουλίες.

Banks.com.gr

Δημοσιεύτηκε στισ

«Τρέχω να τα προλάβω όλα, που τελικά δεν προλαβαίνω καν να ζήσω»: Κείμενο – καμπανάκι

Χτυπάει το ξυπνητήρι στις εφτά. Πετάς τα σκεπάσματα κι αρχίζεις τον αγώνα. Πρωινό για τα παιδιά, το κολατσιό για το σχολείο, να τα ξυπνήσεις, να τα ντύσεις,  έναν καφέ στα γρήγορα, τρέχεις για να προλάβεις το κουδούνι κι έπειτα τρέχεις για δουλειά. Σχολάς δέκα λεπτά αργότερα, τρέχεις να προλάβεις το ολοήμερο, έπειτα το καράτε, τα αγγλικά, τα γαλλικά, στις έξι παρά δέκα το μπαλέτο, να αφήσεις το ένα παιδί, να παραλάβεις το άλλο, κι αργά το απόγευμα είσαι επιτέλους σπίτι. Να ετοιμάσεις το φαΐ, να ελέγξεις τα μαθήματα, έπειτα νεροχύτης, σίδερο, μαζεύεις τα παιχνίδια, να τους διαβάσεις παραμύθι, μια αγκαλιά, ένα φιλί και καληνύχτα. Η ώρα είναι ήδη εννιά κι έχεις κουράγιο μόνο για ένα μπάνιο, λίγη τηλεόραση και ύπνο.

Μια εβδομάδα γεμάτη τρέξιμο και άγχος. Μία ζωή γεμάτη υποχρεώσεις και την κλεψύδρα να σε κυνηγά. Οι δείκτες ενός μεγάλου ρολογιού σπρώχνουν τα πόδια σου σε έναν δρόμο που νιώθεις να μην βγάζει πουθενά.  Τρέχεις, ιδρώνεις, λαχανιάζεις και όταν έρχεται το βράδυ συνειδητοποιείς πως πάλι δεν πρόλαβες να κάνεις τίποτα…. Δεν είδες φίλους, δεν διάβασες το βιβλίο σου, δεν έφτιαξες το αγαπημένο σου γλυκό, δεν πήρες μία τρυφερή αγκαλιά τον άνθρωπό σου. Ήταν απλώς μία μέρα ακόμη. Ένα εικοσιτετράωρο που η μόνη επαφή που είχες με τα παιδιά ήταν να δίνεις εντολές και να επαναλαμβάνεις σαν ρομπότ την φράση «γρήγορα, δεν θα προλάβουμε!».

Τρέχω τόσο πολύ να τα προλάβω όλα, που νιώθω ότι δεν προλαβαίνω να γνωρίσω τα παιδιά μου. Δεν ξέρω ούτε τι σκέφτονται, ούτε τι νιώθουν. Ξέρω πως τους αρέσει ο αρακάς και ότι θέλουν το τοστ τους με διπλό τυρί, αλλά δεν έχω ιδέα τι συζητάνε με τους φίλους τους, εάν αγαπούν την άνοιξη και τί συγκράτησαν απ’ το βιβλίο που τους διάβασα. Πασχίζω να τους μάθω ιστορία ή μαθηματικά, αλλά δεν προλαβαίνω να τους δείξω τα όσα συμβαίνουν στο «εδώ και τώρα» . Ξοδεύω χρόνο για να’ χουν ρούχα καθαρά, αλλά δεν βρίσκω λίγες ώρες να μάθω τι έχουν στην ψυχή τους. Παρατηρώ προσεχτικά εάν βουρτσίζουν με επιμέλεια τα δόντια τους, αλλά όχι εάν τα μάτια τους χαμογελούν. Δεν βρήκα ούτε και σήμερα τον χρόνο να παίξω έστω πέντε λεπτά μαζί τους και να τους πω πως «είμαι εδώ» όχι μονάχα για τα δύσκολα και τα καθημερινά, αλλά και για τα όμορφα και τα διασκεδαστικά.

Τρέχω τόσο πολύ να τα προλάβω όλα, που νιώθω πως ο  σύζυγός μου είναι ξένος. Ζω με έναν άνθρωπο που επιστρέφει κάθε απόγευμα απ’ τη δουλειά και συζητάμε μόνο για όλα τα πρακτικά που αφορούν το σπίτι ή τα παιδιά. Ξέρω πως το γραφείο τον ζορίζει, αλλά δεν έχω ιδέα για την κούραση ή την πίεση που κουβαλά. Δεν ξέρω εάν είδε κάτι όμορφο σήμερα το πρωί ή εάν άκουσε τους τελευταίους μήνες το αγαπημένο του τραγούδι. Ξέρω πως είναι πάντα εδώ κοντά, αλλά δεν ξέρω εάν είναι ευτυχισμένος. Δεν βρήκα ούτε και σήμερα τον χρόνο να του πω ότι τον αγαπώ κι αυτό είναι άδικο για όλους.

Τρέχω τόσο πολύ να τα προλάβω όλα, που νιώθω πως πλέον δεν γνωρίζω ούτε και μένα.Κοιτάζω στον καθρέφτη μου και βλέπω μία γυναίκα που μου μοιάζει. Δεν είναι εγώ, δεν έχουμε κοινά, ούτε θυμίζει την κοπέλα που ήμουνα παλιά. Τα όνειρά μου σκονισμένα στο πατάρι μαζί με την φοιτητική κιθάρα μου κι όλα τα «θέλω» μου χωμένα στο μπαούλο με κάποιες παιδικές μου αναμνήσεις. Όχι, δεν με γνωρίζω πια. Ξέρω ότι μ’ αρέσει να φοράω το ζεστό λευκό παλτό μου το χειμώνα, αλλά δεν ξέρω τι «ζεσταίνει» τις κενές και κουρασμένες μου στιγμές. Δεν βρήκα ούτε και σήμερα μια ώρα για να μείνω λίγο μόνη μου, να με κοιτάξω ουσιαστικά, να με φροντίσω.

Τρέχω τόσο πολύ να τα προλάβω όλα, που τελικά δεν προλαβαίνω να ζήσω. Δεν απολαμβάνω μία εκδρομή με τα παιδιά, δεν μιλάω όπως παλιά στον άνθρωπό που κάποτε αγάπησα πολύ, δεν βρίσκω χρόνο για τους φίλους μου, δεν προλαβαίνω να ασχοληθώ μαζί μου. Ο χρόνος είναι αδυσώπητος και σκέφτομαι πως κάτι πάει πολύ λάθος…. Ίσως να φταίει το σύστημα ή οι ρυθμοί όπως τους έχουμε ορίσει. Ίσως να φταίω εγώ και ο λάθος χειρισμός του χρόνου μου. Ό,τι κι αν φταίει, το αποτέλεσμα είναι ότι δεν ζω. Κι αυτό θέλω να το αλλάξω.

Θέλω να ζήσω, να βγαίνει ο ήλιος το πρωί και να χαμογελώ. Θέλω να έχω τον χρόνο σύμμαχο και οδηγό και όχι εχθρό μου. Περνάνε τα λεπτά, τα χρόνια, η ζωή και ακόμα δεν βρήκα ούτε ένα δευτερόλεπτο να δείξω στα παιδιά μου ότι η ζωή αξίζει όταν προσφέρουμε ή όταν αγαπάμε με τις πράξεις μας. Δεν βρήκα ούτε και σήμερα καιρό να δω εάν ο καθρέφτης μου απεικονίζει εμένα και όχι μία ξένη που τρέχει να τα προλάβει όλα και τελικά ξεχνάει να ζήσει…

πηγή:

Από την Αλεξάνδρα Κεντρωτή

Dingo .gr