Συντάκτης: Kostas Bertsias

Photo by parisakis

 

 

C

Αλ. Πουλακάκης: Ο πρωτοπόρος που έφερε το ηλεκτρικό ρεύμα στην Κρήτη

Το 1911 κατασκεύασε θερινό σινεμά στην πλατεία Ελευθερίας. Φίλος με τον Ελευθέριο Βενιζέλο τον είχε σώσει με μία άμαξα…

Πρόκειται για τον άνθρωπο που αποδεδειγμένα άλλαξε τη ροή των δεδομένων στο Ηράκλειο αλλά και γιατί όχι σε ολόκληρη την Κρήτη.

Ο λόγος για τον Αλέξανδρο Πουλακάκη, ο οποίος στις αρχές του 20ου αιώνα έφερε για πρώτη φορά στο Ηράκλειο το ηλεκτρικό ρεύμα βγάζοντας από το καθημερινό σκοτάδι τους κατοίκους του νησιού.

Ο άνθρωπος που πρώτος έφερε, βάσει αποδεδειγμένων στοιχείων, γεννήτρια στο Ηράκλειο και μάλιστα από τη Γερμανία ήταν ο Αλέξανδρος Πουλακάκης: κινηματογραφικός επιχειρηματίας της πόλης, μέλος μιας από τις πιο πλούσιες οικογένειες του νομού Ηρακλείου με καταγωγή από τις Στάβιες Μεσαράς, που εκποίησε όλη την περιουσία του για το θέατρο και τον κινηματογράφο.

Γεννημένος το 1866, ο Πουλακάκης αρχικά δραστηριοποιήθηκε στο εμπόριο και το 1911 ξεκίνησε ν’ ασχολείται με τις επιχειρήσεις θεαμάτων, κατασκευάζοντας ένα θερινό κινηματοθέατρο στην πλατεία Ελευθερίας, στο μέγαρο «Ηλέκτρα» το οποίο ονομάστηκε «Πολυθέαμα»… Πηγή ενέργειας του μία γεννήτρια που ο ίδιος μέσα από τα ταξίδια που πραγματοποίησε σε όλο τον κόσμο, έφερε πίσω στην πόλη του.

Ο δημοσιογράφος Λευτέρης Κουμαντάκης με την κάμερα της εκπομπής «ΚΡΗΤΗ ΣΗΜΕΡΑ» της ΚΡΗΤΗ TV, αναζήτησε εντόπισε  στη συνέχεια τους απογόνους του μεγάλου αυτού ευεργέτη… τα τέσσερα εγγόνια του που τους υποδέχτηκαν με περίσσια χαρά, γύρισαν το χρόνο πίσω περιγράφοντας την προσωπικότητα του, αγαπητού παππού τους, Αλέξανδρου Πουλακάκη.

Το 1921 λειτούργησε για τελευταία χρονιά το «Πολυθέαμα», τη θέση του οποίου πήρε δύο χρόνια αργότερα η κλειστή αίθουσα «Πουλακάκη», ένα πολυτελές κινηματοθέατρο που φιλοξένησε πολλούς και διάσημους θιάσους της εποχής, όπως αυτόν της Μαρίκας Κοτοπούλη.

Χρόνια αργότερα ο Αλέξανδρος Πουλακάκης και η ευρηματικότητα του αποτελούν το έναυσμά και το παράδειγμα για τους διοικούντες της πόλης, να παρέχουν φως μέσω γεννήτριας σε σπίτια του Ηρακλείου. Το Δεκέμβριο του 1925 το φως φτάνει και επίσημα στα σπίτια των Ηρακλειωτών.

Και όχι μόνο αυτό… το 1931 η αίθουσα Πουλακάκη έγινε η πρώτη τοπική αίθουσα που πρόβαλλε ηχητικές ταινίες, αφού αυτό που επικρατούσε ήταν ο βουβός κινηματογράφος.

Κάτι που πολλοί δεν γνωρίζουν είναι πως ο ηρακλειώτης Αλ. Πουλακάκης, είχε και προσωπικές σχέσεις με τον εθνικό ευεργέτη ΕΛ. Βενιζέλο, αφού χρειάστηκε να είναι στο πλευρό του σε δύσκολες στιγμές, όπως στην απόπειρα δολοφονίας του μεγάλου πολιτικού στις Αρχάνες.

Ο Πουλακάκης σταδιακά έχασε την κυριότητα της επιχείρησης ξεκινώντας από το 1939, όταν πούλησε το 50% στους επιχειρηματίες Χατζιδάκη, Ρασιδάκη και αδερφούς Τσιλένη. Ο Πουλακάκης πέθανε το 1941, όταν  κατά τη διάρκεια του πολέμου δυο βόμβες κατέστρεψαν τα πάντα στο σημείο.

Πηγή

https://www.neakriti.gr

Πηγή : http://www.apopsi-tora.gr/

Στα Σκούρτα το πρώτο άναμμα Χριστουγεννιάτικου δέντρου του Δήμου Τανάγρας

Στα Σκούρτα το πρώτο άναμμα Χριστουγεννιάτικου δέντρου του Δήμου Τανάγρας

Με πολλά χαμόγελα και γιορτινή διάθεση άναψε σήμερα το απόγευμα, 1η Δεκεμβρίου, το πρώτο Χριστουγεννιάτικο δέντρο του Δήμου Τανάγρας στα Σκούρτα Δερβενοχωρίων.

Από νωρίς το εορταστικό τρενάκι ξετρέλανε τα παιδιά με τις βόλτες του, εκτελώντας δρομολόγια για το σπίτι του Άι-Βασίλη.

Μικροί και μεγάλοι περίμεναν με ανυπομονησία τη φωταγώγηση του Χριστουγεννιάτικου δέντρου στην πλατεία του γραφικού χωριού, απολαμβάνοντας χριστουγεννιάτικες μελωδίες, γλυκίσματα και ζεστή σοκολάτα με τον Άγιο Βασίλη και τα ξωτικά του.

Ακολούθησε η παιδική παράσταση «Ονειροκλωστές», με μαριονέτες, στο Πνευματικό Κέντρο Σκούρτων.

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα του Δήμου Τανάγρας σε συνεργασία με τους Συλλόγους της περιοχής (Σύλλογος Γυναικών «Άγιος Αθανάσιος», Σύλλογος Γυναικών «Σκούρτων», Σύλλογος Γονέων & Κηδεμόνων Δημ. Σχολείου Σκούρτων και Σύλλογος Νέων Δερβενοχωρίων).

από Χ Μίχα

Σκάμανδρος (ποταμός)
Ο ποταμός Σκάμανδρος (Μπιθσιάκουλι) βρίσκεται στο ανατολικό άκρο της Βοιωτίας. Πηγάζει από τα Σκούρτα ,περιοχή Τσιγκουράτι ,και εκβάλλει στον Ασωπό ποταμό.

Η διαδρομή του έχει μήκος 15 περίπου χιλιόμετρα και είναι το φυσικό όριο μεταξύ των χωριών Αγίου Θωμά και Κλειδίου.
Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του: χειμαρώδης, βουερός με ψηλές και απότομες όχθες. Είναι ο μοναδικός στη Βοιωτία ποταμός που είναι οχυρωμένος και στα δύο του άκρα.

Στην εκβολή του υπάρχει ο λόφος ‘Καστρί’ με υψόμετρο που οι κατακόρυφες πλαγιές του ανατολικά και νοτιοδυτικά καταλήγουν στον Σκάμανδρο και στον Ασωπό ποταμό. Στην κορυφή του λόφου σώζονται ερείπια οχυρωματικού περιβόλου και ορατά θεμέλια αρχαίων κτιρίων.

Η εκσκαφή υδαταγωγού της ΕΥΔΑΠ στη νοτιοδυτική πλαγιά του λόφου έφερε στο φως ένα αξιόλογο κομμάτι από την ιστορία της περιοχής, όπου ανεβρέθηκαν:

Αναλληματικός τοίχος και διάσπαρτες κατοικίες ρωμαϊκής εποχής. Για την κατασκευή των κατοικιών έχει χρησιμοποιηθεί αρχαίο οικοδομικό υλικό σε δεύτερη χρήση ως και τμήματα από σπονδύλους κιόνων δωρικού ρυθμού.
Κάτω από το αναλληματικό ρωμαϊκό τείχος και σε βάθος δύο περίπου μέτρα υπάρχουν λείψανα αρχαϊκής εποχής.

χρήστος Μίχας

Η είσοδος στο φαράγγι από οροπέδιο του Τσιγκουρατίου στα Σκούρτα

μέσα στο φαράγγι π

πανέμορφη διαδρομή το φαράγγι του Σκάμανδρου είναι όμως δυσκολοδιάβατη όταν ο χείμαρρος έχει νερό

2/12/2018

Του Όσιου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτη σήμερα και ο Γιάννης ο Πενταμοδιανός μας έστειλε την πιο κάτω ανάρτηση .

Να σημειωθεί ότι Άγιος λόγω των στενών σχέσεων που είχε με την οικογένεια Παπαγεωργίου επισκεπτόταν συχνά τα Δερβενοχωρια ,είχε μάλιστα σχεδιάσει να κτίσει στα Σκούρτα , στο δρόμο προς το Τσιγκουράτι ,μοναστήρι που τελικά δεν έγινε γιατί άλλαξε απόφαση και το ανήγειρε τελικά στο Μηλεσι .

Χρόνια πολλά την ευλογία του να έχουμε

Ορεινός .

Βιογραφία

Ο όσιος Γέρων Πορφύριος, κατά κόσμον Ευάγγελος Μπαϊρακτάρης, γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1906 μ.Χ., στην Εύβοια, στο χωριό Άγιος Ιωάννης της επαρχίας Καρυστίας. Οι γονείς του, Λεωνίδας Μπαϊρακτάρης και Ελένη, το γένος Αντωνίου Λάμπρου, ήταν ευσεβείς και φιλόθεοι άνθρωποι. Ο πατέρας του, μάλιστα, ήταν ψάλτης στο χωριό και είχε γνωρίσει προσωπικά τον Άγιο Νεκτάριο. Η οικογένειά του ήταν πολυμελής και οι γονείς, φτωχοί γεωργοί, δυσκολεύονταν να τη συντηρήσουν. Γι’ αυτό ο πατέρας υποχρεώθηκε να φύγει στην Αμερική, όπου δούλεψε στην κατασκευή της διώρυγας του Παναμά.

Ο μικρός Ευάγγελος ήταν το τέταρτο παιδί της οικογένειας. Φύλαγε πρόβατα στο βουνό και είχε παρακολουθήσει μόνο την πρώτη τάξη του δημοτικού, όταν αναγκάστηκε και αυτός λόγω της μεγάλης φτώχειας να πάει στη Χαλκίδα για να δουλέψει. Ήταν μόλις επτά χρονών. Εργάστηκε δύο τρία χρόνια σ ἕνα κατάστημα. Μετά πήγε στον Πειραιά, όπου δούλεψε δύο χρόνια στο παντοπωλείο ενός συγγενούς.

Στα δώδεκά του χρόνια έφυγε κρυφά για το Άγιον Όρος, με τον πόθο να μιμηθεί τον Άγιο Ιωάννη τον Καλυβίτη, τον οποίο είχε ιδιαίτερα αγαπήσει, όταν παλαιότερα είχε διαβάσει το βίο του. Η χάρις του Θεού τον οδήγησε στην καλύβη του Αγίου Γεωργίου Καυσοκαλυβίων και στην υποταγή δύο Γερόντων, του Παντελεήμονος, ο οποίος ήταν και πνευματικός, και του Ιωαννικίου, αδελφών κατά σάρκα. Αφοσιώθηκε στους δύο Γέροντες, που κατά κοινή ομολογία ήταν ιδιαίτερα αυστηροί, με μεγάλη αγάπη και με πνεύμα απόλυτης υπακοής.

Έγινε μοναχός σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών και πήρε το όνομα Νικήτας. Μετά από δύο χρόνια έγινε μεγαλόσχημος. Λίγο αργότερα ο Θεός του δώρισε το διορατικό χάρισμα.

Στα δεκαεννέα του χρόνια ο Γέροντας αρρώστησε πολύ σοβαρά, γεγονός που τον ανάγκασε να εγκαταλείψει οριστικά το Άγιον Όρος. Επέστρεψε τότε στην Εύβοια, όπου εγκαταβίωσε στη Μονή του Αγίου Χαραλάμπους Λευκών. Ένα χρόνο αργότερα, το έτος 1926 μ.Χ., σε ηλικία είκοσι ετών, χειροτονήθηκε ιερέας στον Άγιο Χαράλαμπο Κύμης από τον Πορφύριο Γ’ , Αρχιεπίσκοπο Σινά, ο οποίος του έδωσε το όνομα Πορφύριος. Στα είκοσι δύο του έγινε πνευματικός-εξομολόγος και λίγο αργότερα αρχιμανδρίτης. Για ένα διάστημα εργάστηκε ως εφημέριος στους Τσακαίους, χωριό της Εύβοιας.

Στην Εύβοια, στην Ιερά Μονή Αγίου Χαραλάμπους, έζησε δώδεκα χρόνια, διακονώντας τους ανθρώπους ως πνευματικός και εξολόγος, και τρία χρόνια στην Άνω Βάθεια, στην εγκαταλελειμμένη Μονή του Αγίου Νικολάου.

Το 1940 μ.Χ., παραμονές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Γέροντας Πορφύριος εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου ανέλαβε καθήκοντα εφημερίου και πνευματικού στην Πολυκλινική Αθηνών. Όπως ο ίδιος έλεγε, έζησε εκεί τριάντα τρία χρόνια σαν μία μέρα, ασκώντας ακαταπόνητα το πνευματικό έργο και ανακουφίζοντας τον πόνο και την ασθένεια των ανθρώπων.

Από το 1955 μ.Χ. είχε εγκατασταθεί στα Καλλίσια, όπου είχε μισθώσει από την Ιερά Μονή Πεντέλης το εκεί ευρισκόμενο μονύδριο του Αγίου Νικολάου με την αγροτική περιοχή που το περιέβαλλε, την οποία καλλιεργούσε με μεγάλη επιμέλεια. Εδώ, παράλληλα εξασκούσε το πλούσιο πνευματικό του έργο.

Το καλοκαίρι του 1979 μ.Χ., εγκαταστάθηκε στο Μήλεσι με το όνειρο να χτίσει μοναστήρι. Εκεί ζούσε στην αρχή σε ένα τροχόσπιτο κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες και μετά σε ένα απέριττο κελλάκι από τσιμεντόλιθους, όπου και υπέμενε αγόγγυστα τις πολλές δοκιμασίες της υγείας του. Το 1984 μ.Χ. μεταφέρθηκε σε κτίσμα του υπό ανέγερση μοναστηριού, για την ολοκλήρωση του οποίου ο Γέροντας, παρόλο που ήταν πολύ άρρωστος και τυφλός, εργαζόταν ακατάπαυστα και ακαταπόνητα. Με τη θεμελίωση του Καθολικού της Μονής Μεταμορφώσεως, στις 26 Φεβρουαρίου 1990 μ.Χ., αξιώθηκε να δει το όνειρό του να γίνεται πραγματικότητα.

Τα τελευταία χρόνια της επίγειας ζωής του άρχισε να προετοιμάζεται για την κοίμησή του. Επιθυμούσε να αποσυρθεί στο Άγιον Όρος, στα αγαπημένα του Καυσοκαλύβια, όπου μυστικά και αθόρυβα, όπως έζησε, θα έδιδε την ψυχή του στο Νυμφίο της. Πολλές φορές τον άκουσαν να λέει: «Επιδιώκω και τώρα που εγήρασα να πάω και να πεθάνω εκεί πάνω».

Πράγματι, τον Ιούνιο του 1991 μ.Χ., προαισθανόμενος το τέλος του, και μη θέλοντας να κηδευθεί με τιμές, αναχώρησε για το καλύβι του Αγίου Γεωργίου στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους, όπου είχε καρεί μοναχός πριν από περίπου 70 χρόνια και στις 4:31΄ το πρωί της 2ας Δεκεμβρίου 1991 μ.Χ. παρέδωσε το πνεύμα στον Κύριο, που τόσο αγάπησε στη ζωή του.

Τα τελευταία λόγια που ακούστηκαν από το στόμα του ήταν από την αρχιερατική προσευχή του Κυρίου, αυτά που τόσο αγαπούσε και πολύ συχνά επαναλάμβανε: «ἵνα ὦσιν ἓν».

Στην αγιοκατάταξη του Γέροντος Πορφυρίου προχώρησε η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, κατά την συνεδρίαση της 27ης Νοεμβρίου 2013 μ.Χ., υπό τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο.

άρωμα Χριστουγέννων!!

Πριν 25 χρόνια

Ο δήμαρχος Παξιμαδάς με το δημοτικό συμβούλιο πριν 30 χρόνια

Οι Έλληνες χρωστάνε 226 δισ. ευρώ παντού. Σε εφορίες, Ταμεία, τράπεζες, ιδιώτες

«Βόμβα» στα θεμέλια μιας έτσι κι αλλιώς ασθμαίνουσας ελληνικής οικονομίας, εξακολουθεί να παραμένει το ιδιωτικό χρέος, το οποίο στα χρόνια της κρίσης έχει εκτοξευτεί σε δυσθεώρητα ύψη.

Παρά τις προσπάθειες που έχουν γίνει κατά καιρούς για υπάρξει ένας εξορθολογισμός των οφειλών των ιδιωτών, η κατάσταση παραμένει εκρηκτική. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την εφορία έχουν ξεπεράσει πλέον και τα 103 δις ευρώ

«Βόμβα» στα θεμέλια μιας έτσι κι αλλιώς ασθμαίνουσας ελληνικής οικονομίας, εξακολουθεί να παραμένει το ιδιωτικό χρέος, το οποίο στα χρόνια της κρίσης έχει εκτοξευτεί σε δυσθεώρητα ύψη.

Παρά τις προσπάθειες που έχουν γίνει κατά καιρούς για υπάρξει ένας εξορθολογισμός των οφειλών των ιδιωτών, η κατάσταση παραμένει εκρηκτική. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την εφορία έχουν ξεπεράσει πλέον και τα 103 δις ευρώ.

Το 2010, στο ξεκίνημα της κρίσης, τα συνολικά ληξιπρόθεσμα χρέη ήταν 40 δις ευρώ ενώ τον Δεκέμβριο του 2015 εκτινάχτηκαν στα 85 δις ευρώ για να ξεπεράσουν τα 100 δις μέσα στην επόμενη διετία.

Παράλληλα, όπως δείχνουν τα στοιχεία του Κέντρου Είσπραξης Ασφαλιστικών Εισφορών (ΚΕΑΟ), τον Σεπτέμβριο οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς τα ασφαλιστικά ταμεία εκτοξεύτηκαν στα 34,35 δις ευρώ. Για να καταλάβει κανείς το μέγεθος της τραγικής κατάστασης που έχουν βρεθεί τα νοικοκυριά, οι επιχειρήσεις και βεβαίως τα Ταμεία που δεν εισπράττουν μπορεί να δει κανείς αυτό το στοιχείο. Στο τέλος του 2014, πριν αναλάβει η παρούσα κυβέρνηση, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές στο ΚΕΑΟ είχαν φτάσει στα 12,67 δις ευρώ. Μέσα σε τέσσερα χρόνια δηλαδή έχουν σχεδόν τριπλασιαστεί.

Και τέλος τα «κόκκινα» δάνεια, οι μη εξυπηρετούμενες οφειλές των ιδιωτών στις τράπεζες, σύμφωνα με την ΤτΕ ανήλθαν στο τέλος Ιουνίου του 2018 σε 88,9 δισεκ. ευρώ, μειωμένα κατά περίπου 5,6 δισεκ. ευρώ συγκριτικά με το τέλος Δεκεμβρίου του 2017 και κατά περίπου 18,2 δισεκ. ευρώ (δηλ. περισσότερο από 1/6) έναντι του Μαρτίου του 2016, οπότε είχε καταγραφεί και το υψηλότερο επίπεδο ΜΕΑ. Η υποχώρηση του αποθέματος των ΜΕΑ κατά τη διάρκεια του 2018 οφείλεται κυρίως σε διαγραφές (3,3 δισεκ. ευρώ) και πωλήσεις (2,1 δισεκ. ευρώ) μη εξυπηρετούμενων δανείων.

Κι εδώ η σύγκριση είναι τρομακτική. Τον Δεκέμβριο του 2009 τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια ήταν σχεδόν 20 δις ευρώ. Τον Δεκέμβριο του 2013 έφτασαν τα 70 δις, τον Σεπτέμβριο του 2014 ήταν 76 δις για να εκτιναχτούν στα 108 δις ευρώ τον Μάρτιο του 2016.

Τεράστιο χρέος

Συνολικά το ιδιωτικό χρέος ανέρχεται σήμερα στα επίπεδα των 226 δις ευρώ χωρίς να υπολογίζονται και τα χρέη των ιδιωτών προς ιδιώτη. Αντιλαμβάνεται κανείς ότι η βόμβα του ιδιωτικού χρέους δεν έχει απασφαλιστεί παρά τις προσπάθειες που έχουν γίνει. Η 8ετής κρίση προκάλεσε μια γενικευμένη στάση πληρωμών από νοικοκυριά και επιχειρήσεις που δεν είχαν πράγματι να πληρώσουν. Εφερε όμως και τη δημιουργία μιας νέας γενιάς στρατηγικών κακοπληρωτών που εκμεταλλεύτηκαν την κρίση και δεν πληρώνουν τίποτε περιμένοντας ρυθμίσεις ή διαγραφές οφειλών.

Στα παραπάνω χρέη εντάσσονται φυσικά και οφειλές που θεωρούνται πλέον ανείσπρακτες, όπως π.χ. οφειλές του… Μινιόν ή της Πειραϊκής Πατραϊκής. Ωστόσο, ακόμη κι αυτά να αφαιρεθούν το νούμερο είναι τεράστιο και δείχνει ότι το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι το εξωτερικό χρέος, για το οποίο έγινε τόσο μεγάλη συζήτηση και πάρθηκαν τόσα πολλά μέτρα, αλλά το εσωτερικό, που δείχνει την εικόνα της χώρας, την κατάσταση που βιώνουν καθημερινά εκατομμύρια πολίτες.

Σύμφωνα με τα χθεσινά στοιχεία της ΑΑΔΕ, πάνω από 4 εκατ. πολίτες με δικό τους ΑΦΜ, έχουν χρέη στην εφορία. Δυσκολεύονται να πληρώσουν, καθυστερούν τις δόσεις, εντάσσονται σε ρυθμίσεις και στη συνέχεια «σκάνε». Πολλοί παίρνουν φορολογική ενημερότητα κι έπειτα σταματούν να πληρώνουν, άλλοι περιμένουν νέες, πιο ευνοϊκές ρυθμίσεις. Όταν κατά μέσο όρο εντάσσονται κάθε μήνα πάνω από 500 εκατ. ευρώ νέοι απλήρωτοι φόροι τότε κάτι πάει στραβά.

Πολλοί είναι αυτοί που τρώνε από τα έτοιμα καθώς συρρικνώνονται συνεχώς και οι καταθέσεις. Προ κρίσης είχαν ξεπεράσει τα 250 δις ευρώ, το 2017 έπεσαν στα 120 δις και πολλά χάθηκαν είτε γιατί έφυγαν στο εξωτερικό, είτε γιατί είναι στα σεντούκια είτε γιατί δόθηκαν για πληρωμές οφειλών και για τις καθημερινές ανάγκες.

Το πρόβλημα του ιδιωτικού χρέους είναι πέρα από το success story που επιχειρεί να δημιουργήσει. Δεν έχει να κάνει καν με το αν βγήκαμε από τα μνημόνια. Κι όπως λένε οι ειδικοί, οι οφειλές θα συνεχίσουν να αυξάνονται αν δεν «γεννηθεί» νέο χρήμα. Αν δεν υπάρξουν επενδύσεις που θα αυξήσουν την απασχόληση με αξιοπρεπείς μισθούς και με εισφορές που θα καταβάλλονται κανονικά στα Ταμεία.

Και βεβαίως αν δεν υπάρξουν γενναίες ρυθμίσεις από την πλευρά της πολιτείας και των τραπεζών για χρέη που είναι αδύνατον να πληρωθούν. Η ευθύνη της σημερινής κυβέρνησης είναι ότι δεν κυνήγησε τους στρατηγικούς κακοπληρωτές, αντιθέτως χαρίζει πρόστιμα και οφειλές σε μεγαλόσχημους της οικονομικής ζωής, δεν εφαρμόζει νόμους που της επιτρέπουν να κυνηγήσει μεγαλομετόχους με τεράστιες περιουσίες αλλά πτωχευμένες επιχειρήσεις.

Από την άλλη έχει προβεί σε εκατοντάδες χιλιάδες κατασχέσεις ακόμη και μικροποσών ενώ καθημερινοί είναι πλειστηριασμοί ακινήτων για ελάχιστες οφειλές κι ετοιμάζεται να βγάζει στο σφυρί ακίνητα ακόμη και κάτω των 100 χιλ. ευρώ.

Πηγή : https://medlabgr.blogspot.com

Η τύχη αποτελεί μια μορφή που πίσω της κρύβεται η ανάγκη

όμορφα από ψηλά !!

της Αλεξίας Εμμανουλοπούλου

Σε έναν κόσμο γεμάτο ερεθίσματα και πειρασμούς, συχνά ξεχνάμε να πατήσουμε στοπ. Όσο πιο απασχολημένοι είμαστε, τόσο πιο σημαντικοί νιώθουμε. Τις σπάνιες στιγμές ηρεμίας, αντί να χαλαρώσουμε, σπεύδουμε να ψυχαγωγηθούμε με οποιονδήποτε τρόπο – συνήθως μπροστά στην οθόνη. Έτσι χάνουμε ένα πολύτιμο διάλειμμα απ’ τη συνεχή εγκεφαλική διέγερση και κουραζόμαστε περισσότερο.

Γιατί επιλέγουμε να είμαστε τόσο πολυάσχολοι; Πιστεύουμε πως είναι ο μόνος τρόπος να αντεπεξέλθουμε στην απαιτητική μας καθημερινότητα; Νιώθουμε ότι έτσι αξιοποιούμε καλύτερα την ημέρα; Δουλεύουμε σκληρά για να πετύχουμε τους στόχους μας σε μια αναζήτηση ευτυχίας; Ή πρόκειται απλά για μια κακή συνήθεια;

Η συνέχεια του άρθρου, εδώ.

Εκτός από τους Έλληνες σκεπτικιστές και τους Ρωμαίους αυτοκράτορες της παρακμής, όλα τα πνεύματα φαίνονται υποδουλωμένα σε έναν κοινωνικό προορισμό. Μόνο αυτοί χειραφετήθηκαν, οι μεν με την αμφιβολία, οι άλλοι με την παραφροσύνη, από την ανούσια ιδεοληψία να είναι χρήσιμοι.

Σιοραν