Τα μεγάλα λάθη του Σόιμπλε
SZ: Το μεγάλο λάθος του Σόιμπλε με την Ελλάδα
«Σε τέσσερα κορυφαία λάθη υπέπεσε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στη μακρά και εντυπωσιακή σταδιοδρομία του», σχολιάζει η γερμανική Süddeutsche Zeitung με αφορμή την ανοιχτή στήριξη του νυν προέδρου της Μπούντεσταγκ στον υποψήφιο για την προεδρία του CDU Φρίντριχ Μερτς.
Οπως αναφέρει η Deutsche Welle, «το πρώτο λάθος αφορά την αμνηστία φοροφυγάδων στην υπόθεση Φλικ, το δεύτερο την υπόθεση των «μαύρων ταμείων» της CDU, το τρίτο την υπερβολική αφοσίωση στον τότε καγκελάριο Κολ. Η Μέρκελ γύρισε, την κατάλληλη στιγμή, την πλάτη στον “Καγκελάριο της Επανένωσης”. Γι’ αυτό και κατάφερε να γίνει καγκελάριος, ενώ ο Σόιμπλε ανέλαβε υπουργός.
Ως υπουργός Οικονομικών ο Β. Σόιμπλε έκανε το τέταρτο μέγα λάθος του, όταν ο κατά τα άλλα “πεπεισμένος Ευρωπαίος” θέλησε να διώξει με κάθε τρόπο την Ελλάδα από το ευρώ. Σε περίπτωση που η καγκελάριος δεν προέβαλλε αντίσταση, ο Σόιμπλε θα είχε τινάξει στον αέρα την ΕΕ.
Ο επιθετικός τρόπος που επέβαλε τον Μερτς για να εμποδίσει την εκλεκτή της Μέρκελ, Άνεγκρετ Καρμπ-Καρεμπάουερ, αποτελεί την εκδίκηση του Σόιμπλε για το γεγονός ότι δεν έγινε καγκελάριος, ότι η Μέρκελ δεν τον άφησε να γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας και για το ότι δεν έγινε επικεφαλής του Eurogroup».
Κέρδος online 6/12/2018 17:13
Τι τρέχει; Κόλαση στις παγκόσμιες αγορές,
Τι τρέχει; Κόλαση στις παγκόσμιες αγορές, στο -3% τα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια, στο -1,99% ο Dow Jones
Δεκέμβριος 6, 2018
Εικόνες κατάρρευσης παρουσιάζουν οι παγκόσμιες αγορές. Τα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια και η Wall Street βρίσκονται σε «ελεύθερη πτώση», ενώ οι αγορές διανύουν τη χειρότερη εβδομάδα των τελευταίων ετών.
Οι ανησυχίες για μια νέα επιδείνωση των εμπορικών σχέσεων ΗΠΑ και Κίνας έχουν προκαλέσει κλυδωνισμούς στις αγορές, ειδικά μετά τη σύλληψη της οικονομικής διευθύντριας της κινεζικής εταιρείας Huawei στον Καναδά.
Σύμφωνα με αναλυτές, η σύλληψη του στελέχους της κινεζικής εταιρείας θα καταστήσει ακόμα πιο δύσκολη την επίλυση του ζητήματος μεταξύ των δύο μεγαλύτερων οικονομιών του κόσμου, αν και πριν λίγες μέρες επετεύχθη στο πλαίσιο της Συνόδου Κορυφής των G20 στην Αργεντινή.
Η Ουάνγκζου Μενγκ συνελήφθη στο Βανκούβερ του Καναδά την 1η Δεκεμβρίου, και είναι αντιμέτωπη με την έκδοσή της στις ΗΠΑ, όπου έχει εκδοθεί ένταλμα σύλληψης σε βάρος της για παραβίαση των αμερικανικών κυρώσεων που έχουν επιβληθεί στο Ιράν.
Η σύλληψη της Μένγκ προκάλεσε έντονη αντίδραση στην κινεζική πρεσβεία στον Καναδά, η οποία την χαρακτήρισε παραβίαση των δικαιωμάτων των πολιτών της, ζητώντας ταυτόχρονα από τις ΗΠΑ και τη γειτονική τους χώρα να «διορθώσουν τις παραβιάσεις» και να την ελευθερώσουν.
Μετά τις χτεσινές απώλειες του βιομηχανικού δείκτη Dow Jones, όπου έχασε σχεδόν 800 μονάδες, σήμερα επίσης υποχωρεί 498,50 μονάδες ή 1,99% στις 24.528 μονάδες. Μέσα σε δύο μέρες ο βιομηχανικός δείκτης έχει χάσει 1.300 μονάδες!
Ο τεχνολογικός Nasdaq υποχωρεί κατά 132 μονάδες ή 1,86% στις 7.023 μονάδες.
Ο S&P 500 καταγράφει απώλειες σχεδόν 50 μονάδων ή 1,82% στις 2.649 μονάδες.
Άνω του 3% οι απώλειες σε Γαλλία και Γερμανία
Σε χαμηλά δύο ετών κινούνται οι δείκτες των ευρωπαϊκών χρηματιστηρίων, καθώς η αισιοδοξία για την εκεχειρία ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα εξανεμίστηκε, έπειτα από την ανακοίνωση ότι συνελήφθη η οικονομική διευθύντρια της κινεζικής εταιρείας τηλεπικοινωνιακού εξοπλισμού Huawei, για πιθανή έκδοση στις ΗΠΑ, με την κατηγορία ότι παραβίασε τις κυρώσεις κατά του Ιράν.
Ο πανευρωπαϊκός δείκτης Stoxx 600 διανύει τη χειρότερη ημέρα από τον Φεβρουάριο, και διαπραγματεύεται στο χαμηλότερο επίπεδο από το Δεκέμβριο του 2016. Συγκεκριμένα, υποχωρεί κατά 2,3% στις 346.04 μονάδες με όλους τους κλάδους που δραστηριοποιούνται σε αυτόν σε αρνητικό έδαφος.
Ισχυρές απώλειες καταγράφει και ο βρετανικός FTSE 100 υποχωρώντας κατά 2,9% στις 6.720 μονάδες, ενώ και ο γερμανικός DAX υποχωρεί 3,23% στις 10.842 μονάδες.
Στη Γαλλία ο CAC 40 υποχωρεί κατά 3,03% στις 4.794 μονάδες.
Στην περιφέρεια, ο ιταλικός FTSE MIB σημειώνει πτώση 2,58% στις 18.830,50 μονάδες, με τον IBEX 35 στην Ισπανία να καταγράφει απώλειες 2,09% στις 8.823,75 μονάδες.
Σε αρνητικό έδαφος κινείται και ο PSI 20 που χάνει 1,51% στις 4.847,03 μονάδες.
Πτώση και στους ασιατικούς δείκτες
Μεγάλες απώλειες εμφάνισαν και οι ασιατικές αγορές με τον κλάδο της τεχνολογίας στο επίκεντρο των πιέσεων μετά της σύλληψη της Μενγκ.
Στο Χονγκ Κονγκ ο δείκτης Hang Seng υποχώρησε 2,47%, ενώ στην ηπειρωτική Κίνα ο Shanghai Composite έχασε 1,68% και ο Shenzhen Composite 2,1%.
Στην Ιαπωνία, πτώση 1,9% κατέγραψε ο Nikkei, όπως και ο Kospi της Νότιας Κορέας που έχασε 1,5%.
Ισχυρή πτώση και στο πετρέλαιο
Την ίδια στιγμή, η πτώση στις τιμές του πετρελαίου επίσης δημιουργεί ερωτήματα σχετικά με τη συνολική κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας. Νωρίτερα, το πετρέλαιο υποχώρησε πάνω από 4% καθώς ο υπουργός Ενέργειας της Σαουδικής Αραβίας εκτίμησε πως η μείωση της παραγωγής μόλις κατά 1 εκατ. βαρέλια ημερησίως είναι αρκετή για τον OPEC και όλα τα πετρελαιοπαραγωγικά κράτη.
Στον απόηχο των δηλώσεών του, η τιμή του Brent υποχωρεί 4,21% στα 58,97 δολάρια, ενώ το West Texas Intermediate (WTI) διαμορφώνεται στα 50,62 δολάρια το βαρέλι, με πτώση 4,25%. Πλέον, οι πιέσεις έχουν υποχωρήσει στο -2,3% και -2,7% αντίστοιχα.
Πηγή lykavitos
Carl Young
Είναι δύσκολο να σκέφτεσαι γιαυτό οι περισσότεροι άνθρωποι προτιμούν να κρίνουν
Ελπίδες φρούδες
πικ νικ
1991
οροπέδιο
Τα πρώτα χρόνια στο οροπέδιο , ξεκίνημα με καλλιέργεια καλαμποκιού !!
photo
1/6/2000 ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ
Στις πλαγιές της Α. Παρασκευής
9/11/2009
cafe de la paix
ΠΑΡΙΣΙ 16/9/2009
Δερβενοχωρίτες απολαμβάνουν το καφέ τους στο διάσημο καφέ !!
Το Καφέ ντε λα Παι (γαλλικά: Café de la Paix = Καφέ της Ειρήνης) είναι ένα από τα πιο ιστορικά και παραδοσιακά καφενεία στο Παρίσι και από τα πιο γνωστά σημεία συνάντησης της γαλλικής διανόησης. Βρίσκεται στο Μπουλβάρ ντε Καπυσίν (12, Blvd des Capucines) στη Δεξιά Όχθη (Rive Droite) του Σηκουάνα, πολύ κοντά στην περίφημη Όπερα του Παρισιού Ιστορία
Η αλματώδης ανάπτυξη του Παρισιού κατά τον 18ο και 19ο αιώνα είχε ως συνακόλουθο και τη δημιουργία μεγάλων και πολυάριθμων καφέ στα μεγάλα βουλεβάρτα της γαλλικής πρωτεύουσας. Υπολογίζεται ότι στα 1789 υπήρχαν στο Παρίσι 900 περίπου καφενεία.
Τα καφέ στο Παρίσι ήταν η καρδιά της παρισινής κοινωνικής ζωής, όπως περιγράφεται στα έργα των θαμώνων τους Μπαλζάκ, Φλομπέρ και Γκυ ντε Μωπασάν. Ένα από τα ιστορικά αυτά καφέ είναι το Καφέ ντε λα Παι, που διατηρήθηκε και λειτουργεί μέχρι σήμερα, λόγω της θέσης του μέσα στο διάσημο Γκραν Οτέλ (Le Grand Hotel) και της γειτνίασής του με την περίφημη Οπερά Γκαρνιέ του Παρισιού.
Το Καφέ ντε λα Παι ιδρύθηκε το 1872, την ίδια χρονιά που οικοδομήθηκε και η Όπερα του Παρισιού. Το εσωτερικό του είναι διακοσμημένο από τον Σαρλ Γκαρνιέ (Charles Garnier, 1825 – 1898), που ήταν αρχιτέκτονας και της Όπερας. Αποτελεί εξαίρετο δείγμα του ρυθμού της Μπελ Επόκ.
Διάσημοι θαμώνες
Διασημότητες από όλο τον κόσμο έχουν επισκεφτεί κατά καιρούς το Καφέ ντε λα Παι. Ανάμεσά τους πρίγκιπες και βασιλείς, συγγραφείς, μουσικοί και καλλιτέχνες. Στον μακρύ κατάλογο των θαμώνων του, αναφέρονται τα ονόματα των Σεργκέι Ντιαγκίλεφ, Όσκαρ Ουάιλντ, Εμίλ Ζολά, Αντρέ Ζιντ, Πωλ Βαλερύ, όπως και του διάσημου Ιταλού τενόρου Ενρίκο Καρούζο.
Αμερικανοί συγγραφείς, που ήταν τακτικοί επισκέπτες του, όπως ο Χένρι Τζέιμς, ο Τόμας Γουλφ και ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ, περιγράφουν στα έργα τους με περισσή ζωντάνια το περιβάλλον και την ατμόσφαιρα στο Καφέ ντε λα Παι.
Όπως αναφέρει ο Noel Riley Fitch, ο στρατηγός Ντε Γκολ, πριν κάνει την θριαμβευτική είσοδό του στο απελευθερωμένο Παρίσι μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, βαδίζοντας πεζός στη Λεωφόρο Ηλυσίων Πεδίων από την Αψίδα του Θριάμβου ως την Πλατεία Ομονοίας, κάθισε προηγουμένως κι έφαγε μιαν ομελέτα στο Καφέ ντε λα Παι.
πριν τα κιτριν γιλέκα
ΒΟΥΡΓΟΥΝΔΙΑ 15/9/2009
Είναι η καρέκλα το «νέο τσιγάρο» για την υγεία μας;
Για κάποιους είναι το «νέο τσιγάρο», άλλοι μιλάνε για τον «τρομακτικότερο ιό στη σύγχρονη εποχή». Ακόμη όμως και εκείνοι που θα χρησιμοποιούσαν πιο επιεικείς χαρακτηρισμούς θα συμφωνούσαν: η καθιστική ζωή βλάπτει σοβαρά την υγεία.
Θα συμφωνούσαν επίσης ότι είτε ως «νέο κάπνισμα» είτε ως «ιός που βρίσκεται ακριβώς από κάτω μας» δύσκολα μπορεί να καταπολεμηθεί με δεδομένο ότι σήμερα υπάρχουν σε ολόκληρο τον πλανήτη περισσότερες από 60 δισεκατομμύρια καρέκλες.
Ο υπολογισμός είναι του Βάιμπαρ Κρέγκαν Ράιντ, συγγραφέα του βιβλίου «Primate Change, How the world we made is remaking us». Ο ίδιος παρατηρεί ότι στη Βίβλο δεν γίνεται καμία αναφορά σε καθίσματα. Οι καρέκλες απουσιάζουν και από τους 30.000 στίχους του Ομήρου, αλλά και από τον Άμλετ του Σέξπιρ, ο οποίος γράφτηκε το 1599.
Θα έπρεπε να έρθουν τα μέσα του 19ου αιώνα για να αλλάξουν τα πράγματα: Στον «Ζοφερό Οίκο» του Ντίκεβς εμφανίζονται 187. Οι καρέκλες ήταν κάποτε σπάνιο είδος. Αλλά τώρα βρίσκονται παντού: σε γραφεία, τρένα, καφέ, εστιατόρια, μπαρ, αυτοκίνητα, αίθουσες συναυλιών, κινηματογράφους, ιατρεία, νοσοκομεία, σχολεία, αμφιθέατρα και σε σχεδόν σε κάθε γωνία του σπιτιού μας. Όπως σημειώνει ο Κρέγκαν Ράιντ στην επιθεώρηση «The Conversation», σε κάθε κάτοικο του πλανήτη αντιστοιχούν πλέον οκτώ με δέκα καρέκλες.
Από αυτήν την άποψη, η καρέκλα είναι ένα από τα εμβληματικά στοιχεία του γεγονότος ότι εισερχόμαστε στη λεγόμενη «Ανθρωπόκαινο Εποχή», τη γεωλογική περίοδο δηλαδή που θα χαρακτηρίζεται από τις επιπτώσεις της ανθρώπινης δραστηριότητας στον πλανήτη.
Η ίδια η καρέκλα άρχισε να γίνεται αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητας με τη βιομηχανική επανάσταση. Έως τότε, οι καρέκλες ήταν συνδεδεμένες με την ισχύ και τον πλούτο. Και παραμένουν, εάν λάβει υπόψη του κανείς ότι στην αγγλική γλώσσα το πρώτο συνθετικό της λέξης «επικεφαλής» είναι «chair» – καρέκλα. «Είναι παγκοίνως γνωστό ότι η καλύτερη καρέκλα σε μια εταιρία ανήκει στο αφεντικό» παρατηρεί ο συγγραφέας και καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Κεντ.
Ο ίδιος εξηγεί ότι ο εκδημοκρατισμός της καρέκλας συμπίπτει με την Γαλλική Επανάσταση. Το δεύτερο κύμα της τεχνολογικής επανάστασης, προς τα τέλη του 19ου αιώνα, φέρνει αλλαγές και στην αγορά εργασίας. Πολλοί εργαζόμενοι πια δεν είναι χειρώνακτες και βιομηχανικοί εργάτες αλλά υπάλληλοι γραφείου – μόνο στη Βρετανία ο αριθμός αυτών των τελευταίων διπλασιάστηκε μέσα σε δύο δεκαετίες.
Σήμερα οι «καθιστοί εργαζόμενοι» είναι η πλειονότητα. Παράλληλα, καθιστικές έγιναν και οι περισσότερες δραστηριότητες στον ελεύθερο χρόνο: η ανάγνωση βιβλίων που άρχισε να γίνεται δημοφιλής τον 19ο αιώνα, το σινεμά, το ραδιόφωνο και η τηλεόραση στον 20ο, σήμερα το διαδίκτυο, ο υπολογιστής, τα βιντεοπαιχνίδια. Ο άνθρωπος της «Ανθρωπόκαινου Εποχής» χρειάζεται μια καρέκλα για όλες αυτές τις δραστηριότητες – «εάν μπορούν να χαρακτηρισθούν δραστηριότητες» γράφει ο Κρέγκαν Ράιντ.
Σύγχρονη ζωή δεν υπάρχει χωρίς καρέκλα. Πρόσφατες έρευνες έχουν δείξει ότι περνάμε 9,5 ώρες την ημέρα καθισμένοι σε μια ή περισσότερες καρέκλες, κάτι που σημαίνει ότι περνάμε το 75% του χρόνου μας αδρανείς. Το αποτέλεσμα είναι ότι αλλάζει το σώμα μας αφού «το σώμα μας κάνει ό,τι μπορεί για να έχουμε το είδος του σώματος που χρειαζόμαστε». Αυτό σημαίνει ότι ανάλογα με τη χρήση, οι μύες μας μπορεί να γίνουν δυνατότεροι ή πιο αδύναμοι, όπως και τα οστά μας να γίνουν πιο λεπτά ή πιο πυκνά. Κάτι που εξηγεί γιατί με την καθιστική ζωή που κάνουμε ο πόνος στη μέση είναι παγκοσμίως η πρώτη αιτία αναπηρίας.
Μελέτη του 2012 συνέλλεξε τα δεδομένα από τις συνήθειες 7.813 γυναικών. Όπως διαπιστώθηκε, εκείνες που κάθονταν δέκα ώρες την ημέρα είχαν μικρότερα τελομερή, τα οποία αποτελούν δείκτη της γήρανσης των κυττάρων. Η καθιστική ζωή, ήταν το συμπέρασμα, είχε γεράσει αυτές τις γυναίκες κατά οκτώ χρόνια.
Τα αντιλαμβάνεται κανείς όλα αυτά εάν λάβει υπόψη του ότι στην «Παλαιολιθική Εποχή» η βασική αιτία θανάτου ήταν η βία. Στην «Ανθρωπόκαινο Εποχή» είναι ο διαβήτης τύπου 2, τα καρδιαγγειακά νοσήματα και κάποιοι τύποι καρκίνου. Όλες αυτές οι ασθένειες συνδέονται με την αδράνεια. Ή, κυριολεκτικά μιλώντας, με την καρέκλα.
Πηγή: tovima
Photo by nikolas
Σαιξπηρ
Υπάρχουν και στις πράξεις των ανθρώπων παλίρροιες που, αν τις κάνει την ώρα της πλημμυρίδας , πετυχαίνει …
“Μη φόβου”
αντιγραφή από το FB
Μη φόβου
Από Γ Ζάβρα .
Κάπως αμήχανα με ρωτά : «Και τι κάνω τώρα που έφτασα στην δική μου» «“Ιθάκη”;»
Σκέφτομαι: Πόσο τρομακτική μπορεί να γίνει για τον άνθρωπο η συνειδητοποίηση ότι το ταξίδι προς τη χαμένη ή την μέχρι τότε άγνωστη «Ιθάκη» τελείωσε; Πώς είναι δυνατόν και σε ποιον είναι πιθανό να συμβεί κάτι τέτοιο; Αφού η ζωή μας είναι ταγμένη σαν καύσιμο υλικό να τροφοδοτεί τις μηχανές αυτού του ταξιδιού. Η επίγνωση ότι κάπου μπορείς να φτάσεις, ότι κάτι σου είναι αρκετό, ότι κάτι χωράει στην προσωπική σου πραγματεία για την Ιθάκη – δηλαδή τον προορισμό σου, τις επιθυμίες σου, τα όνειρά σου – μοιάζει εκ διαμέτρου αντίθετη με την ίδια τη φύση του ανθρώπινου γένους. Εάν δεν ήταν άπληστη και διαρκώς ανήσυχη η ιδιοσυγκρασία του είδους αυτού, θα μπορούσε ο κόσμος να υπάρχει; Η γη να γυρίζει; Λες και το ποδοβολητό του ανθρώπου – απ’ την προσπάθειά του να φτάσει στο «νησί» του – κάνει τη γη να γυρίζει γύρω απ’ τον άξονά της. Λες και υπηρετεί η αδηφάγος εγρήγορσή του κάποια νομοτέλεια – μικρή συνιστώσα η ανθρωπότητα στο διηνεκές του σύμπαντος.
Πόσο εύκολα παρακάμπτει κάποιος την ως άνω τελολογία του; Ποιος προσκυνητής σταματά να ακολουθεί τυφλά κι ευλαβικά τον αόρατο δρόμο προς την «πατρίδα» του; Ποιος τολμά να σκεφτεί, να δεχτεί και να αρθρώσει ότι έφτασε στη δική του «πατρίδα»; Και τι μπορεί στ’ αλήθεια να σημαίνει «πατρίδα»; Ό,τι είναι τόσο δικό μας, που απ’ το γλυκύ έθος να το κουβαλάμε, δεν μπορούμε καν να το δούμε; Να σημαίνει ό,τι εγγίζει περισσότερο τις αθέατες και μυστικές πτυχές του «είναι» μας; Αυτές που τόσο αριστοτεχνικά όσο και εγκληματικά απομακρύνουμε – άλλοτε από φόβο, άλλοτε από ντροπή κι άλλοτε από αρετή – για να μπορούμε έτσι να προφασιζόμαστε ότι η ζωή μας έχει το σκοπό της; Το σκοπό; Πόσο ματαιόδοξη κι άχρηστη σκέψη;
Με σκοπούς και στόχους ντύνουμε τη ζωή μας για να μπορούμε να την ακολουθούμε καθημερινά, σαν μουδιάζουμε οι ίδιοι, παρασυρμένοι από οίστρους εξωκοσμικών, μεταφυσικών, αιώνια αναπάντητων ερωτημάτων, και χάνουμε το χνάρι που μας εξασφαλίζει την παραμονή μας στο χώρο του λογικού. Αυτό το ρόλο παίζουν οι σκοποί … χνάρια είναι για να μην αποδρά ο νους σε κόσμους που οι προδιαγραφές του τον εμποδίζουν να φτάσει. Μήπως αυτό το ρόλο επιτελεί κι η Ιθάκη…;
Αυτή είναι η πραγματική μας «πατρίδα»; Η «Ιθάκη»; Αυτή. Η αποξήλωση της ζωής μας από την επιτήδευση των σκοπών και η παραδοχή ότι οι επιθυμίες μας και τα μεγάλα όνειρά μας μπορούν να πραγματωθούν στη διάρκεια της θνητότητάς μας. Η στροφή μας, η πανοραμική αποκάλυψη ότι ο μόνος λόγος που δεν βλέπουμε την «Ιθάκη» μας είναι η εμμονή μας να αναλισκόμαστε στην αναζήτηση αυτών που μας αγαπούν αντί – του ευλόγου – στην αναζήτηση όσων εμείς αγαπάμε.
Ποιος όμως δεν συνταράζεται σ’ αυτήν την αλήθεια μπροστά; Ποιος δεν δονείται μπροστά στην διαχείριση αυτής της πραγματικότητας, όπου το προσδοκούν θεόπνευστο ανάγεται σε χρόνο ενεστώτα και ουχί σε μέλλοντα – κατά το εικός;
Με ήρεμη φωνή και με μάτια αστραφτερά, τώρα πια φωνάζει: «Μη φόβου! Η» «Ιθάκη υπάρχει. Λέγεται λεμονάδα στη λιακάδα, λέγεται άνεμος στην Αμοργό, βράδι» «άνοιξης στο βράχο του Αρείου Πάγου, λέγεται τριανταφυλλιές στις αυλές των» «προσφυγικών της Ιωνίας. Μη φόβου! Λέγεται και έρωτας, λέγεται χαμόγελα, λέγεται» «και μοναξιά. Μη φόβου! Το ταξίδι είναι νοητό. Τα πέρατα του κόσμου μπορεί ν’» «αγγίξεις, χιλιόμετρα να διανύσεις και η Ιθάκη – ω του θαύματος – κρυμμένη στις» «διπλανές φυλλωσιές. Μόνο μη τρομάξεις, φώναξέ τη να τη ξορκίσεις, άλλως, θα» «καταδικαστείς ανερμάτιστα να την αναζητάς, λησμονώντας ότι… πάντα την είχες!»
Γ Ζάβρα
Οι ντόπιοι … δεν καταδέχονται να πάνε στις ελιές
Αντώνης Παντινάκης
Cretalive.gr
Κρήτη | 04.12.18
Η αποστροφή πρέπει να γίνει επι… στροφή στις ρίζες!
Η ανάπτυξη μπορεί να έρθει μέσα από τον πρωτογενή τομέα, είναι η άποψη που διατυπώνουν ο αντιπρόεδρος της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Ηρακλείου κ. Μύρων Χιλετζάκης και ο επιχειρηματίας κ. Μιχάλης Αλμπαντάκης.
Ο κ. Χιλετζάκης, μάλιστα, επαναφέρει στο προσκήνιο και μία πολύ πρωτοποριακή πρόταση, την οποία είχε μεταφέρει και προσωπικά στον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κ. Βαγγέλη Αποστόλου: «Πρέπει να καταργηθεί το ταμείο Ανεργίας και να γίνει Ταμείο Εργασίας», επισημαίνει ο αντιπρόεδρος της ΕΑΣΗ, αναλύοντας εν συνεχεία, πιο εκτενώς το σκεπτικό του: «Ένας μικρός ελαιοπαραγωγός με όλα αυτά τα καιρικά φαινόμενα που τον χτυπούν και το κομμάτι που λέγεται υπερβολικό κόστος παραγωγής, δεν μπορεί να δίνει μεροκάματο πάνω από 20 ευρώ. Αλλά κι ένας εργάτης γης δεν μπορεί να ζήσει κι αυτός με αυτό το ποσό ημερησίως. Το καταλαβαίνουμε κι εμείς οι ίδιοι.
Εκεί όμως που ένας άνεργος παίρνει 350 ευρώ από το Ταμείο Ανεργίας, αντί να κάθεται όλη μέρα σπίτι και σερφάρει στο διαδίκτυο, θα μπορέσει να δουλεύει στις ελιές, να είναι ασφαλισμένος και να του κόβεται ένα κουπόνι των 20 ευρώ που θα μπορέσει να το εξαργυρώσει από οποιοδήποτε τραπεζικό ίδρυμα της χώρας – διότι ο παραγωγός θα το έχει προπληρώσει. Και με την εμφάνιση του κουπονιού, θα παίρνει μία έξτρα επιδότηση των 15 ευρώ από το κράτος, έτσι ώστε να μπορεί κι αυτός να ζει αξιοπρεπέστατα».
Ο Μύρων Χιλετζάκης
«Να βγούμε στον αγρό για να φέρουμε την ανάπτυξη!»
Έχουμε και λέμε λοιπόν: 20 ευρώ από τον εργοδότη συν 15 από το κράτος, ίσον 35 ευρώ μεροκάματο, με ασφάλιση! Όπως λέει ο κ. Χιλετζάκης, με τον τρόπο αυτό εκτός του ότι θα μοιραστούν τα οικονομικά βάρη μεταξύ κράτους και ιδιωτών, θα περιοριστεί η φοροδιαφυγή και οι άνεργοι και κυρίως οι νέοι θα στραφούν «πιο κοντά στη γη», εξασφαλίζοντας ένα «αξιοπρεπάστατο» ποσό με το οποίο «θα μπορέσουν να ζήσουν την οικογένειά τους!».
«Με αυτόν τον τρόπο», συμπληρώνει ο κ. Χιλετζάκης, «ο κοιμώμενος γίγαντας, που λέγεται πρωτογενής τομέας στην Κρήτη, ο οποίος είναι πολυτεμαχισμένος και έχει πάρα πολλές δυσκολίες, θα μπορέσει να ξυπνήσει. Θα γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί και έχουμε μεγαλύτερες παραγωγές, τις οποίες κάθε χρόνο τις χάνουμε».
Και ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Cretan Olive Mill κ. Μιχάλης Αλμπαντάκης έχει πανομοιότυπη άποψη: «Οι τέσσερις τόνοι λάδι, με τις τωρινές τιμές, κάνουν περίπου 12.000 ευρώ. Όταν έχεις 10-15 στρέμματα που είναι ο μέσος όρος κλήρου αυτή τη στιγμή στην Κρήτη, θεωρώ ότι μπορείς να βγάλεις αυτά τα χρήματα αν ασχοληθείς εντατικά με τη γη!».
Γι’ αυτό, προτρέπει τους νέους « να βγούμε στον αγρό, γιατί το νησί μας έχει πάρα πολλά εύφορα κτήματα και μπορούμε μέσα από αυτά να φέρουμε την ανάπτυξη»!
Ο Μιχάλης Αλμπαντάκης
«Οι νέοι προτιμούν τα τάμπλετ από τις… ελιές»!
Ο πετυχημένος Κρητικός επιχειρηματίας επισημαίνει ένα πολύ σύνηθες φαινόμενο, που έχει ενταθεί -παραδόξως- σε πολύ μεγάλο βαθμό τα χρόνια της κρίσης: Οι νέοι απαξιώνουν τον πρωτογενή τομέα και πολλές φορές οι ελαιοπαραγωγοί ψάχνουν και δεν βρίσκουν εργάτες (ιδίως Έλληνες) για να εργαστούν στις ελιές (ειδικά αυτή την εποχή, όπου βρισκόμαστε στην «καρδιά» του λιομαζώματος!).
«Ο νέος Έλληνας, δυστυχώς ασχολείται με το τάμπλετ και το κινητό και δεν πάει έξω στη γη για να πάει να δει πως βγαίνει το 50αρικο που χρειάζεται για καφέ, τσιγάρα και βενζίνη στο αυτοκίνητο ή στο μηχανάκι του», παρατηρεί ο κ. Αλμπαντάκης, ο οποίος αναζητώντας προσωπικό « και για το πυρηνελαιουργείο, και για τα ελαιοτριβεία και για εμφιαλωτήριο και για να μαζέψω τις ελιές στα κτήματά μας, δεν μπορώ να βρω Έλληνες!».
«Ο άνεργος γιος δε δουλεύει με τον πατέρα!»
Ο κ. Αλμπαντάκης αναφέρεται και σε κάτι άλλο πολύ σύνηθες: «Παρατηρώ το φαινόμενο ο γιος να είναι άνεργος και να μην πηγαίνει να βοηθήσει τον πατέρα του στις ελιές. Και ο πατέρας του αναγκάζεται να παίρνει εργάτες, ξένους κυρίως και λιγότερους Έλληνες, για να μπορέσει να κάνει τη δουλειά του!»
Η εδραίωση αυτής της… νοοτροπίας τοποθετείται πριν την δεκαετία του ’00, όπως σημειώνει ο ίδιος, «όπου ο μπαμπάς μας έστελνε στο Πανεπιστήμιο να σπουδάσουμε και δεν μας είπε ότι πρέπει να γυρίσουμε να δουλέψουμε στα χωράφια. Δηλαδή βλέπουμε γεωπόνους, από ΑΕΙ και ΤΕΙ, που δεν θέλουν να γυρίσουν και να δουλέψουν πίσω στη γη, να αυξήσουν την παραγωγή τους και να κερδίσουν από αυτή!».
Ο γνωστός επιχειρηματίας εκτιμά ότι το εν λόγω πρόβλημα, της αποστροφής των Ελλήνων και δη των νέων για ενασχόληση με τον πρωτογενή τομέα, «τα επόμενα χρόνια θα το αντιμετωπίσουμε πάρα πολύ έντονα εμείς οι επαγγελματίες αλλά και οι παραγωγοί. Μαθαίνω ότι οι παραγωγοί δεν μπορούν να βρουν εργάτες να μαζέψουν τις ελιές τους και το καλοκαίρι τα σταφύλια τους! Αυτό θα απομακρύνει τον παραγωγό από τη σωστή παραγωγή και τα επόμενα χρόνια δεν θα μπορούμε να βρούμε Έλληνα στα χωράφια εργατοτεχνίτη ή εργάτη του αγρού να κάνει τη δουλειά του».
«Χιλιάδες αιτήσεις χωρίς ανταπόκριση»!
«Τα στοιχεία που έχουμε πάρει και από το Εργατικό Κέντρο Ηρακλείου, κι άλλα Εργατικά Κέντρα, είναι απελπιστικά: Έχουν γίνει χιλιάδες αιτήσεις από ελαιοπαραγωγούς και δεν ανταποκρίνεται κανένας Έλληνας!», λέει με τη σειρά του ο κ. Μύρων Χιλετζάκης.
Οι πιο εξειδικευμένοι εργάτες γης είναι αλβανικής καταγωγής. Αλλά και πολλοί εξ αυτών, όπως τονίζει ο αντιπρόεδρος της ΕΑΣΗ, «έχουν βρει ανοιχτές πόρτες στο Ηνωμένο Βασίλειο και στη Γερμανία, κι έχουν φύγει σε αυτές τις χώρες».
Τη δουλειά στα χωράφια και στις ελιές, τούτη την περίοδο, την βγάζουν είτε αποδεκατισμένα… συνεργεία ντόπιων, είτε αλλοδαποί εργάτες από διάφορες χώρες των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής, που έχουν αναζητήσει την τύχη τους στην πατρίδα μας.
Γιατί τα μηχανήματα δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τους ανθρώπους
Ο κ. Χιλετζάκης θεωρεί ότι τα μηχανήματα δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τους… ανθρώπους στα λιόφυτα, και το εξηγεί: «Ο μικρός και ο πολυτεμαχισμένος κλήρος της Κρήτης χρειάζεται εργατικά χέρια για να μπορέσουμε, αυτό που λέγεται λάδι και ελληνικός χρυσός, να το μαζέψουμε με τον τρόπο που ξέρουμε! Μηχανική καλλιέργεια δεν μπορεί να μπει στην Κρήτη, γιατί κυριολεκτικά καλλιεργούμε στα βουνά και στους γκρεμούς!».
Η λύση, εν κατακλείδι, ενδεχομένως να βρίσκεται… δίπλα μας! Η αποστροφή πρέπει να γίνει επι… στροφή στις ρίζες μας! Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι σε δύσκολες περιόδους της ελληνικής ιστορίας, με συνεχείς κοινωνικοοικονομικές ανακατατάξεις, η «μητέρα γη» κράτησε όρθια τα μεσαία και χαμηλά κοινωνικά στρώματα…
Κι αν επιστρέψουμε σ’ αυτή και το μάζεμα των ελιών θα γίνει πιο απλή υπόθεση, και ο πρωτογενής τομέας θα «ανθίσει», επιφέροντας αυτομάτως ανάπτυξη στην πατρίδα μας, με αύξηση της απασχόλησης και της παραγωγής!
Who Said What
Ένα ακόμα έμμεσο πλήγμα δέχθηκε χθες ο Donald Trump, καθώς το γραφείο του ειδικού εισαγγελέα Robert Mueller ζήτησε με έγγραφο που υποβλήθηκε σε αμερικανικό δικαστήριο “να μη φυλακιστεί” ο πρώην σύμβουλος εθνικής ασφαλείας του Αμερικανού πρόεδρου Michael Flynn, καθώς “προσέφερε ουσιαστική βοήθεια κατά τη διάρκεια της εξέτασής του σχετικά με την ανάμειξη της Ρωσίας στις αμερικανικές εκλογές του 2016”. Με ένα χρόνο καθυστέρηση, το περσινό χριστουγεννιάτικο σκετς του Jimmy Fallon Robert Mueller’s Comin’ to Town αποδεικνύεται προφητικό…
Διάλογος !
Διαλογικές αψιμαχίες !!!!μετά τις αψιμαχίες η νηνεμία
Τόμας Χομπς
ΛΙΓΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΠΕΡΙ του Τόμας Χομπς
Από τον Γιάννη τον Πενταμοδιανό
Από αρχής της ορθοδόξου πατερικής θεολογίας και σκέψης, οι άγιοι μας, οι πατέρες μας αμφισβήτησαν τις αισθήσεις και τις θεώρησαν, όπως όλα τα εργαλεία, χρήσιμες αλλά και ανάλογα με τη χρήση επικίνδυνες. Όπως δηλαδή το μαχαίρι μπορεί να καθαρίσει ένα φρούτο αλλά και να σκοτώσει ένα άνθρωπο, έτσι και οι αισθήσεις μπορεί να ανοίξουν την πόρτα του παραδείσου ή την πόρτα της κόλασης. Και μπορεί δηλαδή να λειτουργήσουν ως αφετηρία της εμπειρικής γνώσης ή ως απαρχή των φληναφημάτων της «φιλοσοφίας» ή ως απαρχή των παθών του ανθρώπου, που με τη σειρά τους μπορεί να οδηγήσουν στην καταστροφή…
Σχετικά δε με το μηχανιστικό νευτώνειο μοντέλο της λογικής που προσθαφαιρεί και κάνει εξισώσεις, έχει από καιρού καταρριφθεί από την μη γραμμική δυναμική ανάλυση αλλά και για να τα λέμε πιο απλά από την καθημερινή μας εμπειρία. Η καύσις της καρδίας του ανθρώπου για τον συνάνθρωπο και η Θεία Χάρις ανοίγει τη διάνοια και μας κάνει να κατανοήσουμε άλλα μη ορατά από τις αισθήσεις μας πράγματα και …θαύματα…
Με λίγα λόγια, σε αντιδιαστολή από τον Τόμας Χόμπς, οι πατέρες της Ορθόδοξης Ανατολικής Εκκλησίας που με κάθε τρόπο, Μαρτύριο, Αγιότητα, Σοφία, Διδασκαλία, Συγγραφή και ότι άλλο, οριοθέτησαν την Αλήθεια από το ψεύδος, την Ομορφιά από την ασχήμια, την Ζωή από τον θάνατο, την Καλοσύνη από την κακία.
Γιάννης Πενταμοδιανός
Ατύχημα στήν Συγγρού
Σοβαρό ατύχημα στη Συγγρού , ένας νεκρός
Βοιωτία: Ασύλληπτοι οι ληστές παρά την καταδίωξη στα Δερβενοχώρια
Διέφυγαν τελικά οι τρεις δράστες που καταδίωκε για ώρες ισχυρή αστυνομική δύναμη από την υποδιεύθυνση της Θήβας στην ευρύτερη περιοχή των Δερβενοχωρίων έπειτα από καταγγελίες για κλοπές και ληστεία στο Δήλεσι του Δήμου Τανάγρας στη Βοιωτία.
Στην Α.Δ. Βοιωτίας σήμανε συναγερμός όταν «έσκασε» η πληροφορία ότι οι δράστες πιθανότατα Ρομά, κινούνται στην περιοχή με ταξί του Νομού Αττικής, μάρκας skoda, κίτρινου χρώματος.
Το κλεμμένο -όπως αποδείχθηκε- όχημα εντοπίστηκε από τους αστυνομικούς στο επαρχιακό οδικό δίκτυο των Δερβενοχωρίων και ακολούθησε άγρια καταδίωξη για τη σύλληψη των δραστών.
Καλά πληροφορημένες πηγές αναφέρουν ότι οι αστυνομικοί κατάφεραν να στριμώξουν τους δράστες στους δασικούς δρόμους των Δερβενοχωρίων αναγκάζοντάς τους να εγκαταλείψουν το ταξί χωρίς να προλάβουν να το κάψουν.
Οι τρεις δράστες διέφυγαν τη σύλληψη πεζή, εκμεταλλευόμενοι το πυκνόφυτο δάσος.
Οι αστυνομικοί μετέφεραν το κλεμμένο ταξί στο κτήριο της Αστυνομικής Υποδιεύθυνσης Θήβας προκειμένου η υπηρεσία της Σήμανσης να ερευνήσει για τυχόν ίχνη που θα οδηγήσουν τους αστυνομικούς στην ταυτότητα των δραστών.
Πηγή: tvstar.gr
Όλοι μπορούν να γίνουν επιχειρηματίες, αλλά η επιχειρηματικότητα δεν είναι για όλους
Χρήστος Κοτσακάς
Δημοσιογράφος – Senior Editor, epixeiro.gr
Αυτό που σου λένε για την επιχειρηματικότητα ίσως να διαφέρει από την πραγματικότητα.
Ο Malcolm Lemmons, CEO της εταιρείας Players Point Agency και πρώην αθλητής, συνόψισε σε άρθρο του στο Medium πέντε μύθους γύρω από το τι σημαίνει να είσαι entrepreneur.
• Χρειάζεσαι λεφτά για να ξεκινήσεις ή να επεκτείνεις μια επιχείρηση: Η συμβουλή του Lemmons είναι να ξεκινήσεις με λίγα, με δικά σου χρήματα, και να επεκταθείς σταδιακά. Μελέτησε και προσάρμοσε κάθε λεπτομέρεια. Οι περισσότεροι, όταν ξεκινούν, δεν είναι έτοιμοι ούτε για περισσότερα κεφάλαια, ούτε για περισσότερους ανθρώπους. Περισσότερα λεφτά σημαίνουν περισσότερες υποχρεώσεις και περισσότεροι άνθρωποι, όπως επενδυτές, σημαίνουν περισσότερα άγχη.
• Εάν δουλέψεις σκληρά, όλα τα άλλα θα έρθουν: Η συγκεκριμένη λογική είναι λάθος, καθώς δεν χρειάζεται απλώς να δουλέψεις σκληρά αλλά και έξυπνα. Η σκληρή δουλειά είναι ένας βασικός παράγοντας, αλλά εάν την επικεντρώσεις στα λάθος πράγματα, δεν θα τα καταφέρεις. Με απλά λόγια, είναι άλλο να είσαι απασχολημένος με κάτι και άλλο να είσαι παραγωγικός. Μην ασχολείσαι απλώς με κάτι και μην είσαι απλώς παραγωγικός. Ασχολήσου με το να είσαι παραγωγικός.
• «Χτίσε το» και θα έρθουν: Η συγκεκριμένη λογική μπορεί να λειτουργεί σε κάποια πράγματα (και ίσως στις ταινίες του Hollywood, από όπου και προέρχεται) αλλά δεν μπορεί να εφαρμοστεί πάντα στην επιχειρηματικότητα. Το βασικό που θα πρέπει να κάνεις είναι να δεις εάν υπάρχει ζήτηση ή ανάγκη για την ιδέα σου, το προϊόν ή την υπηρεσία που θέλεις να προσφέρεις. Εάν το χτίσεις, ίσως έρθουν. Αλλά εάν ξέρεις από πριν τι θέλουν και μετά το «χτίσεις», τότε σίγουρα θα έρθουν.
• Κάποιοι μέρα θα γίνεις εκατομμυριούχος: Δεν θα γίνουν όλοι εκατομμυριούχοι entrepreneurs. Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι δεν θα πλησιάσουν καν αυτόν τον στόχο. Εάν ο βασικός σου στόχος είναι να βγάλεις εκατομμύρια, καλύτερα να αναζητήσεις άλλα επαγγέλματα. Εάν επικεντρώσεις στα χρήματα, δεν θα καταφέρεις να πετύχεις τους στόχους σου. Επικέντρωσε στην αξία, στους ανθρώπους και στο να προσφέρεις κάτι. Τα χρήματα θα ακολουθήσουν.
• Όλοι μπορούν να γίνουν entrepreneurs: Η επιχειρηματικότητα είναι κάτι πολύ δύσκολο. Αν και τίποτα δεν σε σταματά από το να γίνεις ένας entrepreneur, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα πως θα πρέπει και να το κάνεις. Χρειάζεται πολύ χρόνο, κόπο, ενέργεια, προσοχή, θυσίες, επιμονή, δεξιότητα, ταλέντο, υπομονή και μια δόση τύχης. Είναι μια δύσκολη διαδικασία στην οποία επιβιώνουν μόνο οι δυνατοί. Πρέπει να το αγαπάς και να του δώσεις όλο σου τον εαυτό. Ο καθένας μπορεί να γίνει επιχειρηματίας, αλλά η επιχειρηματικότητα δεν είναι για όλου
Electra palace
Πλατεία Αριστοτελους
Να ρίξουμε 20 μύρια…
ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ
Ειπώθηκαν πολλά για την επίσκεψη του πρωθυπουργού στο καμένο Μάτι. Πολλοί στάθηκαν στο επίδομα των 2.000 ευρώ, που μετά έγινε σαρκαστικό σύνθημα «θα τα σπατάλαγες». Ολόκληρη η στιχομυθία, όμως, έχει ενδιαφέρον και αναδεικνύει τον τρόπο που πολιτεύεται η κυβέρνηση. Δίχως έρμα, δίχως στόχο, δίχως σχέδιο.
«Και να σου πω και κάτι άλλο;», είπε ο πρωθυπουργός. «Και να ’παιρνες 2.000 ευρώ δεν θα γινόταν τίποτε. Θα τα έχανες αυτά τα λεφτά, θα τα σπατάλαγες. Αρα ας μην το πάμε εκεί. Π.χ. ας σκεφτούμε για το νοσοκομείο. Εγώ λέω να το βάλουμε μπροστά. Να σκεφτούμε τον χώρο εκείνο… Δεν ξέρω πού… Υπάρχει ένα κτίριο που είναι στο Νταού επάνω, το κέντρο υγείας. Αυτό μπορούμε να ρίξουμε είκοσι εκατομμύρια εκεί και να φτιάξουμε ένα νοσοκομείο που να είναι για όλη την Ανατολική Αττική. Αυτό θα είναι μια ωφέλεια για την περιοχή…». Κατόπιν η συζήτηση ξεστρατίζει διότι κάποια κυρία βάζει το θέμα της αναδάσωσης, την οποία υπόσχεται ο πρωθυπουργός αλλά τον διαψεύδει ο αρειμανίως φουμάροντας υπουργός Υποδομών Χρήστος Σπίρτζης, λέγοντας ότι έχει ήδη ξεκινήσει.
Να μας συμπαθά ο κ. Τσίπρας, αλλά αυτά γίνονται μόνο σε συνελεύσεις μπατζανάκηδων που έχουν συμπήξει ομόρρυθμη εταιρεία και συζητούν πού θα ανοίξουν το επόμενο σουβλατζίδικο. «Να ρίξουμε πενήντα χιλιάρικα στην πλατεία τάδε, ώστε να πάρουμε την πελατεία της τάδε γειτονιάς κι ακόμη παραπέρα». Ενας πρωθυπουργός υποτίθεται ότι έχει ενημερωθεί από το επιτελείο του για το πού βρίσκεται η υπόθεση του Νοσοκομείου Ανατολικής Αττικής, πάει προετοιμασμένος με κάποιο σχέδιο και προσπαθεί να πείσει γι’ αυτό. Ακόμη και σε ανώνυμη εταιρεία, δεν πάει ο διευθύνων σύμβουλος σε συνέλευση μετόχων να πει «θα ρίξουμε είκοσι εκατομμύρια» (λες και είναι στραγάλια) κάπου. Ξέρει ότι θα απολυθεί, ίσως διότι εκεί κάποιοι σκέφτονται τα λεφτά τους.
Παντού στον σύγχρονο κόσμο τα σχέδια εμπεριέχουν αυτό που λέει η λέξη: σχεδιασμό ευρύτερο του «ξέρω εγώ πού». Κάνει για νοσοκομείο το Νταού Πεντέλης; Εχει οδικό δίκτυο για πρόσβαση; Φτάνουν τα είκοσι εκατομμύρια; Μήπως χρειάζονται δεκαοκτώ και τα υπόλοιπα θα είναι σπατάλη, που τόσο… απεχθάνεται ο πρωθυπουργός; Αλλά τι σχέδιο να υπάρχει για το νοσοκομείο, όταν ο πρωθυπουργός ήταν απροετοίμαστος και για τη συνάντηση καθαυτή; «Σύντομα θα ξεκινήσει η δενδροφύτευση», είπε· «έχει ξεκινήσει», διόρθωσε ο υπουργός του.
Εξ όνυχος τον λέοντα. Από την επιμέλεια της διοργάνωσης μιας απλής επίσκεψης μπορούμε να φανταστούμε με πόσο ενδελεχή σχεδιασμό λειτούργησε η κυβέρνηση πριν από τέσσερα χρόνια, δηλαδή τις πρώτες (πραγματικά) διακόσιες ημέρες της κυβέρνησης. Ετσι, χωρίς σχέδιο και προετοιμασία και με την πεποίθηση ότι «θα μας ρίξουν μερικά δισεκατομμύρια. Δεν τους συμφέρει να μην πληρώσουν…».
Έντυπη καθημερινή