Συντάκτης: Kostas Bertsias

Δεν έχεις, Όλυμπε, θεούς,

μηδέ λεβέντες η Όσσα,

ραγιάδες έχεις, μάννα γη,

σκυφτούς για το χαράτσι,

κούφιοι και οκνοί καταφρονούν

τη θεία τραχιά σου γλώσσα,

των Ευρωπαίων περίγελα

και των αρχαίων παλιάτσοι…

Από το ανέκδοτο έργο του Ηλία Καινούργιου, «Κατοχικά»

Πηγή: Παλαιοχώρι Δωριέων Αρ φύλλου 154 Απρ. –Ιούν. 2015 σελ. 8

Στα χρόνια της Κατοχής, Κυβερνήτης της σκλαβωμένης Ελλάδας, ήταν ο Γεώργιος Ράλλης. Ό,τι του έλεγαν τα στρατεύματα κατοχής, το έκανε. Σκέτο ανδρείκελο και υπηρέτης τους. Έφτασε στο σημείο να δημιουργήσει δικό του στρατό –τους Ράλληδες- με τον οποίο προσπάθησε να διαλύσει την Εθνική Αντίσταση, όπου και να τους συναντούσε, σε πόλεις, χωριά, βουνά. Το είχε καλά πιστέψει, πως ο Χίτλερ θα επικρατούσε στην Ευρώπη και θα τον είχε τοποτηρητή της πατρίδας του Ελλάδας …

Οι Γερμανοί για να μην κλέβουν φανερά και αρπαχτά όλα τα αγαθά των Ελλήνων, βρήκανε το σύστημα της κοπής χρημάτων συνέχεια και των υπερανατιμήσεων κάθε ώρα και μέρα. Στην Ελλάδα έβγαλε ο Ράλλης τη μονάδα του – τα Ραλλικά χρήματα. Έπαιρναν λοιπόν τα Ραλλικά χρήματα οι Γερμανοί στα τσουβάλια κι αγόραζαν ό,τι ήθελαν. Τρόφιμα, ενδύματα, υποδήματα, φρούτα, όσπρια και … όση ποσότητα ήθελαν. Σε μια εβδομάδα τα χρήματα για το αντίστοιχο είδος δεν αναλογούσαν ούτε το ένα εκατοστό.

Αυτό γινόταν συνέχεια. Έτσι λοιπόν, με το να δίνουν αυτά τα χρήματα, κάλυπταν την κλεψιά και την αρπαγή των αγαθών του Ελληνικού λαού. Ο Ρωμιός όμως, πολύ καλά καταλάβαινε την κλεψιά που του εγένετο … τι να κάνει όμως; Όποιος έκρυβε τα αγαθά, τροφές, ενδύματα κλπ σε αποθήκες, τα έβρισκαν οι Γερμανοί, τα έπαιρναν κι έστελναν εκτόπιση στα Γερμανικά εργοστάσια τον έμπορο, όπου πέθαινε στα καταναγκαστικά έργα και κρεματόρια.

Οι τιμές ανέβαιναν αλματωδώς. Ένας υπάλληλος σήμερα έπαινε πεντακόσιες χιλιάδες το δεκαπενθήμερο, το δεύτερο δεκαπενθήμερο του έδιναν πέντε εκατομμύρια με τα οποία δεν μπορούσε να αγοράσει ούτε δύο κιλά ψωμί. Στα χωριά λοιπόν, όλες οι γριούλες που δεν είχαν δει στα μάτια τους ποτέ χιλιάρικο, πουλούσαν στους μαυραγορίτες κρυφά, αυγά, κότες, κι ό,τι άλλο είχαν και μάζευαν χιλιάρικα που τα εκλείδωναν καλά στην κασέλα τους. Έλεγαν πως έχουν θησαυρό και πως γίνηκαν εκατομμυριούχες. Πολλές, επειδή δεν μπορούσαν να μετρήσουν τα τόσα πολλά χιλιάρικα, τα εμέτραγαν με το ζύγι και με τις οκάδες.

«Άκσες αρή: Η Θανάσαινα έχ’ πέντε οκάδες χιλιάρικα μαζέψ’»

Οι άντρες και οι νέοι στα χαμένα προσπαθούσαν να τις πείσουν πως με τα χρήματα που έχουν μαζεμένα δεν μπορούν να πάρουν ούτε μία ρομπίτσα …

«Τι τα κρατάς τα παλιόχαρτα εκεί μέσα γιαγιά και σου πιάνουν τον τόπο; Αει πέταξ’ τα!»

«Εε άστα πιδάκι μ’ που ξέρσ’ μπουρεί κάποτε να λάβν την αξία τς».

Διάβηκαν τα δίσεκτα χρόνια και οι οργισμένοι μήνες. Οι Γερμανοϊταλοί έφυγαν και ήρθε η γλυκιά ελευθερία. Το πήραν τώρα χαμπάρι και οι γριές πως τα χιλιάρικα είναι σκέτα χαρτιά. Τα έβγαλαν κι αυτές έξω και προσάναβαν το χειμώνα τη φωτιά. Πολλές έβαζαν πάνω από το ταψί στο ψωμί χιλιάρικα, να μην καεί από τη δυνατή φωτιά της γάστρας. Κάθε φορά που σκόρπιζαν τα χιλιάρικα οι γριές, έλεγαν κι από έναν κακό λόγο για το Ράλλη για να ξεθυμάνουν.

«Να χαθείς παλιου-Ράλλη, προδότ’ με τα ρούβλια σ’»

Όλες οι ελληνιστικές σχολές, θεωρούσαν ότι τα συναισθήματα, οι συγκινήσεις (τα πάθη) οι επιθυμίες, οφείλονται στις πεποιθήσεις.

Ότι τα ψυχολογικά προβλήματα (όχι οι ασθένειες όπως η μανιοκατάθλιψη ή η σχιζοφρένεια ή οι ψυχώσεις, δηλαδή βλάβες που τις θεωρούσαν σωματικές – αλλά ό,τι παράγει και αναπαράγει την καθημερινή ανθρώπινη μιζέρια, ό,τι στέκεται εμπόδιο στην ευδαιμονία, αυτά δηλαδή από τα οποία πάσχει η πλειονότητα των ανθρώπων) οφείλονται σε πεποιθήσεις ή τουλάχιστον δεν είναι ανεξάρτητα από τις πεποιθήσεις.

ο Άρης και η Λόλα

Σκουρτα

The Wall

Να μας λείπη η εκπαίδευση

να μας λείπη η πλύση εγκεφάλου

τέρμα στην ειρωνία της αίθουσας

δάσκαλε ,άστα τα παιδιά ήσυχα

εν τέλει είναι ένα ακόμη τούβλο

στον τοίχο

εν τέλει είσαι ένα ακόμη τούβλο

στον τοίχο

Παρασκευή απόγευμα

του ΧΡΗΣΤΟΥ Ν. ΚΩΝΣΤΑ

Όταν ανοίγει μια πληγή βάζεις γρήγορα έναν επίδεσμο. Θέλεις να αποφύγεις τη μόλυνση. Όταν όμως οι πληγές γεμίζουν τον κορμί, τότε σπεύδεις αμέσως στο γιατρό, να εντοπίσει την αιτία, να ξεκινήσει θεραπεία με μόνιμα αποτελέσματα.

Όσοι πιστεύουν ότι η ακραία και μεγάλη φτώχεια στην Ελλάδα θα αντιμετωπισθεί με τη διανομή μεγαλύτερων και περισσότερων κοινωνικών επιδομάτων, απλώς θέλουν να χαϊδέψουν αυτιά και να εκμεταλλευτούν την ευδαιμονία προσωρινών ψευδαισθήσεων ώστε να αποκομίσουν προσωρινά, προσωπικά, άνομα οφέλη.

Την πείνα δεν την αντιμετωπίζεις μ’ ένα ψάρι αλλά μ’ ένα καλάμι για ψάρεμα.

Άλλος ένας φορέας κρούει των κώδωνα του κινδύνου σχετικά με τη γήρανση του πληθυσμού της Ελλάδας. Ο ΣΕΒ, μέσω του τελευταίου δελτίου που εξέδωσε, συσχετίζει άμεσα την πορεία της οικονομίας με τη συρρίκνωση και γήρανση του πληθυσμού. Είναι ενδεικτικό ότι ο πληθυσμός της Ελλάδας μειώνεται από το 2011 και αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Όπως αναφέρει το δελτίο “οι γεννήσεις μειώθηκαν κατά 29.380 μεταξύ 2009 και 2017, όσο περίπου είχαν μειωθεί τη δεκαετία του 1940 (-30 χιλ.).” Ο ΣΕΒ επισημαίνει την ανάγκη για αλλαγή πολιτικής και παροχή περισσότερων κινήτρων στους νέους να παραμείνουν στην Ελλάδα και να δημιουργήσουν οικογένειες, καθώς η οικονομική κρίση παγίωσε την τάση μείωσης των γεννήσεων αλλά και φυγής στο εξωτερικό.

ΧΑΣΙΑ

Οι ΗΠΑ έγιναν καθαρός εξαγωγέας αργού πετρελαίου

Την περασμένη εβδομάδα οι ΗΠΑ εξήγαγαν περισσότερο αργό πετρέλαιο από ότι εισήγαγαν για πρώτη φορά στην ιστορία.

Οι αμερικανικές εξαγωγές αργού κατέγραψαν άλμα την εβδομάδα που έληξε στις 30 Νοεμβρίου σε πάνω από 3,2 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα, ανακοίνωσε την Πέμπτη η Αρχή Πληροφοριών για την Ενέργεια των ΗΠΑ (EIA).

Όπως μεταδίδει το Reuters, οι ΗΠΑ είχαν καθαρές εξαγωγές 211.000 βαρελιών αργού την ημέρα την περασμένη εβδομάδα.

Είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό με βάση την EIA, η οποία άρχισε να καταγράφει στοιχεία το 1973.

Οι ΗΠΑ ήταν παραδοσιακά ένας από τους μεγαλύτερους εισαγωγείς αργού πετρελαίου, κυρίως λόγω και της απαγόρευσης των εξαγωγών που άρθηκε το 2015 από τον τότε πρόεδρο, Μπαράκ Ομπάμα.

Κέρδος online   7/12/2018 8:59

30/10/2010 Σκούρτα

 

Τελικά μήπως έχουν δίκιο οι μανάδες μας;. Μήπως φορώντας ζακέτα αρρωσταινουμε πιο σπάνια;. Έχει σημασία η προστασία από το κρύο;.

Αρχικά να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Αυτό που λέμε “κρύωσα ” ή αλλιώς “κοινό κρυολόγημα” είναι πάντα ίωση. Συνήθως είναι ένας ρινοϊός αλλά υπάρχουν σχεδόν 200 ιοί που προκαλούν το κοινό κρυολόγημα.

Με λίγα λόγια δεν γίνεται να κρυώσεις εάν δεν έρθεις σε επαφή με έναν ιό τον οποίον θα στον μεταδώσει κάποιος ο οποίος πάσχει. Τα συμπτώματα είναι τα γνωστά και συνήθη. Έχουμε μπουκωμα, τρέχει η μύτη μας, φταρνιζόμαστε συχνά, κλαίνε τα μάτια μας, βηχουμε.

Και γιατί τότε αρρωσταινουμε κυρίως τον χειμώνα;.

Η επιστήμη έχει βρει την απάντηση και σ αυτό.

1. Όταν ο καιρός είναι κρύος βρισκόμαστε πολύ περισσότερο σε χώρους που δεν αερίζονται σωστά και συγχρωτισμένους με περισσότερους ανθρώπους οπότε αυτό αυξάνει υπέρμετρα την έκθεση μας σε μικρόβια .

2. Φαίνεται πως οι ιοί ζουν περισσότερο χρόνο σε συνθήκες κρύου και σε κρύες επιφάνειες. Πχ ο ο ιός της γρίπης αν φταρνιστουμε στο χέρι μας, ζει περισσότερο χρόνο στο χερούλι της πόρτας που θα ακουμπησουμε παρά πάνω στο χέρι μας που είναι πιο ζεστό.

3. Τα ανοσοποιητικο φαίνεται πως δρα καλύτερα σε υψηλότερες θερμοκρασίες και πιο τεμπέλικα σε χαμηλότερες . Αφενός έχει βρεθεί πως τα κύτταρα του επιθηλιου της μύτης μας που είναι τα πρώτα που υποδέχονται τον ιό με την εισπνοή αντιδρούν λιγότερο στους ιούς που εισβάλλουν καθώς στεγνώνουν οι μεμβράνες τους με την έκθεση στον κρύο αέρα, αφετέρου τα κύτταρα σε χαμηλότερη θερμοκρασία φαίνεται πως παράγουν λιγότερες ιντερφερόνες, ουσίες δηλαδή που προειδοποιούν τον οργανισμό για τον εισβολέα εχθρ

Τελικά να φοράμε ζακέτα ή όχι;.

Η απάντηση είναι πως αν δεν νιώθει να κρυώνει κάποιος δεν χρειάζεται, αλλά και να νιώθει έτσι, χωρίς να συναντηθεί με κάποιον άνθρωπο που έχει ίωση δεν πρόκειται να “κρυώσει”.

Πολύ πιο σημαντικό λοιπόν από την ζακέτα είναι πχ να φοράμε μάσκα καλύπτοντας τη μύτη και το στόμα μας ή να πλένουμε συχνά τα χέρια μας αποφεύγοντας ταυτόχρονα να τα φέρνουμε συχνά στη μύτη μας ή τα μάτια μας. Η χρήση αντισηπτικου με 70 % αλκοόλη μπορεί να βοηθησει ή τα αλκοολούχα μαντηλάκια. Επίσης δεν φταρνιζομαστε ποτέ στις παλάμες μας αλλά στον αγκώνα μας και φυσικά αν είμαστε “κρυωμενοι” αποφεύγουμε τις κοινωνικές επαφές ιδίως με ευπαθείς ομάδες συνανθρώπων μας και τους κλειστούς χώρους.

Τελικά γιατρέ δεν μας απαντάς με ένα ναι ή ένα όχι.

Να φοράμε ζακέτα; Δεν σας απαντώ γιατί ακόμα και τότε θα μείνουν αναπάντητες εξίσου σημαντικές παρακλήσεις των μανάδων μας όπως ” Φάε τίποτα. Πετσί και κόκκαλο έχεις μείνει.” “Βάλε κάλτσες, πάλι ξυπόλητος είσαι;”. “Όταν φτάσεις να με πάρεις τηλέφωνο”.”Μην πατάς εδώ, έχω σφουγγαρισει”. “Πάρε τηλέφωνο τη θεία σου να πεις χρόνια πολλά.” και “Μην βγεις έξω λουσμένος”.

_______________________

Πηγή: Αντώνιος Δαρζέντας, παιδίατρος-νεογνολόγος

by Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Δείτε μερικές από αυτές:

Αιδώς Αργείοι: όταν θέλουμε να καταδείξουμε αισθήματα ντροπής αναφερόμενοι σε κάποιον άλλο. Ειπώθηκε από τον Αίαντα (σε έντονο ύφος) προς τους Αργείους κατά τη διάρκεια του Τρωικού πολέμου, με σκοπό να τους ανυψώσει το ηθικό όταν ο Αχιλλέας αποχώρησε από τη μάχη. (Ομήρου Ιλιάδα – Ε 787)

Αντίπαλον δέος: όταν αναφερόμαστε σε ισχυρό αντίπαλο. (Θουκυδίδης – Γ 11)

Από μηχανής θεός: μη αναμενόμενη βοήθεια – λύση – συνδρομή σε κάποιο πρόβλημα ή δύσκολη κατάσταση. Προέρχεται από θεατρικό τέχνασμα στην αρχαία Ελλάδα που χρησιμοποιούσαν οι τραγικοί ποιητές όταν ήθελαν να δώσουν διέξοδο στη πλοκή του έργου και στο οποίο κατά τη διάρκεια της παράστασης εμφανιζόταν ένας Θεός επάνω σε εναέρια κατασκευή (γερανός).

Αρχή άνδρα δείκνυσι: η εξουσία δείχνει το ποιόν του ανθρώπου -δώσε του αξιώματα, για να δεις ποιος είναι. (Σοφοκλής, Αντιγόνη 62)

Ασκός του Αιόλου: σε περιπτώσεις επικείμενων δεινών – καταστροφών. Ο Αίολος έδωσε έναν ασκό στον Οδυσσέα ο οποίος περιείχε ανέμους. Όταν λοιπόν οι σύντροφοι του Οδυσσέα άνοιξαν τον ασκό, απελευθερώθηκαν οι άνεμοι και παρέσυραν το πλοίο στο νησί των Λαιστρυγόνων. (Ομήρου Οδύσσεια Κ 1-56)

Αχίλλειος πτέρνα: αδύνατο σημείο. Η φράση προέρχεται από το μύθο του Αχιλλέα, σύμφωνα με τον οποίο, όταν τον βύθιζε στο αθάνατο νερό η μητέρα του, επειδή τον κρατούσε από τη φτέρνα, στο συγκεκριμένο σημείο του σώματός του παρέμεινε θνητός.

Βίος αβίωτος: ζωή ανυπόφορη. (Χίλων Ο Λακεδαιμόνιος)

Γαία πυρί μειχθήτω: χώμα και φωτιά ας αναμιχθούν – δηλώνει πλήρη αδιαφορία για τις όποιες εξελίξεις, ζαμανφουτισμό.

Γη και ύδωρ: υποδηλώνει περιπτώσεις υποταγής, πλήρους υποχώρησης, παράδοσης άνευ όρων. Η φράση προέρχεται από τον Ηρόδοτο, σύμφωνα με τον οποίο οι Πέρσες απεσταλμένοι ζήτησαν από τους Σπαρτιάτες γη και ύδωρ σε ένδειξη υποταγής. (Ηροδότου Ιστορία V 17-18)

Γόρδιος δεσμός: αναφέρεται σε περιπτώσεις δύσκολων προβλημάτων (άλυτων). Η φράση λέγεται σε περιπτώσεις δύσκολων καταστάσεων, όπως αυτή που αντιμετώπισε ο Μέγας Αλέξανδρος, όταν προσπάθησε να λύσει ένα πολύπλοκο κόμπο, το «γόρδιο δεσμό» τον οποίον σύμφωνα με τον χρησμό όποιος τον έλυνε θα γινόταν κυρίαρχος της Ασίας. (Αρριαννού 11 3)

Δαμόκλειος σπάθη: απειλητικές καταστάσεις Η φράση προέρχεται από επεισόδιο που συνέβη μεταξύ του τυράννου των Συρακουσών Διονυσίου και του Δαμοκλή, ενός αυλικού κόλακα, όταν ο πρώτος θέλοντας να δείξει στο Δαμοκλή πόσο επικίνδυνο ήταν το αξίωμα του τυράννου τον έβαλε να καθίσει στο θρόνο, ενώ από πάνω του κρεμόταν ξίφος σε μια τρίχα αλόγου.

Δούρειος Ίππος: αναφέρεται σε περιπτώσεις δολιότητας, ή δώρων τα οποία υποκρύπτουν δόλο. Η φράση προέρχεται από τον Όμηρο και αναφέρεται κατά την περίοδο των Τρωικών πολέμων, τότε που οι Έλληνες, ενώ χάρισαν στους Τρώες ξύλινο άλογο μεγάλων διαστάσεων ως αφιέρωμα στους Θεούς, στο εσωτερικό του ήταν κρυμμένοι ο Οδυσσέας με τους συντρόφους του, οι οποίοι άνοιξαν τις πύλες της Τροίας στους υπόλοιπους Έλληνες. (Ομήρου Οδύσσεια λ 529)

Δρακόντεια μέτρα: αναφέρεται σε περιπτώσεις λήψης αυστηρών – σκληρών μέτρων Η φράση προέρχεται από τον Δράκοντα (7ος αιώνας π.Χ.) αρχαίο νομοθέτη των Αθηνών, ο οποίος ήταν γνωστός για τους αυστηρούς και σκληρούς νόμους που επέβαλε.

Eξ απαλών ονύχων: αναφέρεται στην νηπιακή ηλικία κυριολεκτικά, ή σε παλαιότερη χρονική περίοδο μεταφορικά. Η φράση χρησιμοποιείται για να προσδιορίσει τη νηπιακή ηλικία κατά την οποία ο άνθρωπος έχει μαλακά νύχια.

Έπεα πτερόεντα: αερολογίες, αβάσιμα επιχειρήματα. Ομηρική έκφραση βασισμένη στην αντίληψη ότι τα λόγια όταν εκστομίζονται τα παίρνει ο αέρας. (Ομήρου Ιλιάδα Α 201)

Επί ξυρού ακμής: στην κόψη του ξυραφιού, σε πολύ κρίσιμη κατάσταση, σε κρίσιμο σημείο. Ομηρική φράση η οποία ειπώθηκε από το Νέστορα στο Διομήδη στην προσπάθειά του να τον παροτρύνει για συμμετοχή στον πόλεμο εναντίον των Τρώων. (Ομήρου Ιλιάδα Κ 173)

Εκατόμβη: Θυσία με πολλά θύματα, μεγάλη απώλεια. Εκατόμβη στην αρχαία Ελλάδα ονόμαζαν την θυσία κατά την οποία γινόταν προσφορά από εκατό βόδια στους θεούς. (Ομήρου Ιλιάδα Α 65)

Ες αύριον τα σπουδαία: Αργότερα θα ασχοληθούμε με τα σοβαρά ζητήματα, αναβολή. Τη φράση είπε ο Θηβαίος Αρχίας, όταν έλαβε το γράμμα που τον προειδοποιούσε ότι κινδυνεύει από τον Πελοπίδα. (Πλουτάρχου Πελοπ. 10)

Ή ταν ή επί τας: Ή θα την φέρεις νικητής (ασπίδα) ή θα σε φέρουν επάνω της νεκρό – ή θα επιτύχουμε, ή θα αποτύχουμε. Τη φράση έλεγαν οι Σπαρτιάτισσες μητέρες στα παιδιά τους, όταν τους έδιναν την ασπίδα για τον πόλεμο. (Πλουτάρχου Λακεδαιμ. Αποφθ.16)

Ήξεις αφήξεις: Λέγεται όταν κάποιος αλλάζει συνεχώς γνώμη. Η φράση προέρχεται από το χρησμό του μαντείου των Δελφών «ήξεις αφήξεις ουκ εν πολέμω θνήξεις». Η θέση του κόμματος πριν ή μετά το αρνητικό μόριο «ουκ”, καθορίζει και τη σημασία του χρησμού.

Κέρβερος: Σκληρός, ανυποχώρητος. Προέρχεται από το ομώνυμο τέρας που φύλαγε τον Άδη και δεν επέτρεπε την είσοδο.

Κέρας Αμαλθείας: Παραπέμπει σε πλούτο – αφθονία υλικών αγαθών. Η φράση προέρχεται από περιστατικό όπου η Αμάλθεια έτρεφε τον μικρό Δία με κέρατο κατσίκας γεμάτο γάλα και μέλι.

Κόπρος του Αυγείου: Συγκεντρωμένες ατασθαλίες – καταστάσεις οι οποίες δύσκολα διορθώνονται. Η φράση προέρχεται από άθλο του Ηρακλή, κατά τον οποίο καθάρισε την κοπριά από τους στάβλους του Αυγείου.

Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα: Λέγεται για όσους υπερηφανεύονται και καυχώνται για ανεπιβεβαίωτα κατορθώματα και καλούνται να αποδείξουν ότι λένε την αλήθεια. Η φράση προέρχεται από Αισώπειο μύθο σύμφωνα με τον οποίο κάποιος ισχυριζόταν ότι κάποτε στη Ρόδο έκανε ένα πολύ μεγάλο άλμα και του ζήτησαν να το επαναλάβει λέγοντάς του την παραπάνω φράση. (Αισώπου Μύθοι «Ανήρ Κομπαστής»)

Mηδένα προ του τέλους μακάριζε: Μην βιάζεσαι να μακαρίσεις κάποιον πριν το τέλος. Με αυτή τη φράση σχολίασε ο Σόλωνας τους θησαυρούς του Κροίσου, όταν ο τελευταίος τους έδειξε με υπερηφάνεια. (Ηροδότου Ι 32 7)

Κύκνειο άσμα: Η τελευταία ενέργεια – πράξη – έργο κάποιου. Προέρχεται από το τελευταίο τραγούδι του κύκνου πριν το θάνατό του. (Πλάτωνος Φαίδων 84 Ε)

Ιστός της Πηνελόπης: Λέγεται για έργο που δεν τελειώνει. Η φράση είναι από τον Όμηρο όπου στην Οδύσσεια αναφέρεται στην Πηνελόπη η οποία ύφαινε ένα ύφασμα την ημέρα και το ξήλωνε τη νύχτα, θέλοντας να ξεγελάσει τους μνηστήρες μέχρι να γυρίσει ο Οδυσσέας από την Τροία. (Ομήρου Οδύσσεια τ 149)

Κουτί της Πανδώρας: Εμφάνιση πολλών δεινών ταυτόχρονα. Η φράση προέρχεται από τη μυθολογία, σύμφωνα με την οποία ο Δίας για να τιμωρήσει τους ανθρώπους έδωσε στην Πανδώρα ως δώρο ένα κιβώτιο γεμάτο με όλες τις συμφορές, με αποτέλεσμα μόλις το άνοιξε να βγουν όλα τα δεινά, εκτός από την ελπίδα.

Προκρούστειος Κλίνη: Προσαρμογή κάποιας κατάστασης βάσει συμφέροντος. Προέρχεται από τον μυθικό κακούργο Προκρούστη, ο οποίος έδενε τα θύματά του σε κρεβάτι κι έπειτα τους έκοβε ή εξάρθρωνε τα πόδια, προκειμένου να τους φέρει σε ίσο μήκος με το κρεβάτι.

Μέμνησο των Αθηναίων: Μην ξεχνάς αυτόν που πρόκειται να εκδικηθείς.Τη φράση έλεγε καθημερινά ένας υπηρέτης στον Δαρείο (κατόπιν εντολής του) υπενθυμίζοντάς του ότι έπρεπε να τιμωρήσει τους Αθηναίους, διότι συμμετείχαν στην πυρπόληση των Σάρδεων. (Ηροδότου V 105)

Μερίς του λέοντος: Το μεγαλύτερο μερίδιο. (Αισώπου μύθοι «Λέων και αλώπηξ»)

Κομίζω γλαύκα εις Αθήνας: Όταν λέγονται ήδη γνωστά πράγματα. Η φράση λέγεται διότι στην Αθήνα η γλαύκα, η κουκουβάγια, ήταν γνωστή, σαν σύμβολο της Αθήνας και εικονιζόταν παντού, όπως στις στις στροφές των σπιτιών, στα νομίσματα κ.λπ. (Αριστοφάνη, Όρνιθες, 301)