Συντάκτης: Kostas Bertsias

Μινεττα , Meeting for insurance digital transformation

11/12/2010

11/12/2010

11/12/2010 στου προέδρου το σπίτι στο οροπέδιο

photo by abertsias

Στο http://www.ert.gr διαβάσαμε:

Ο Βασίλης Θεοχαράκης, γνωστός ζωγράφος, προστάτης των Τεχνών, αλλά και ένας από τους μεγάλους Έλληνες επιχειρηματίες, αυτοβιογραφείται στο «Μονόγραμμα», τη Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2018 στις 19:30 στην ΕΡΤ2.

Ο Βασίλης Θεοχαράκης γεννήθηκε στον Πειραιά, αλλά έλκει την καταγωγή του από το Καστέλι της Κισσάμου. Τελείωσε το Δημοτικό και Γυμνάσιο στην Καλλιθέα. Είναι πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ).

Από 15 ετών εισέρχεται, εκών-άκων, στην οικογενειακή επιχείρηση, ενώ παράλληλα ασκήθηκε στη ζωγραφική για πέντε χρόνια πλάι στον Σπύρο Παπαλουκά, καθηγητή της ΑΣΚΤ. Ο Παπαλουκάς δεν ήταν ο άνθρωπος που τον δίδαξε να ζωγραφίζει μόνο, «ήταν ο πατέρας μου κυριολεκτικά» λέει.

Ο πατέρας του άργησε να τον αποδεχτεί ως ζωγράφο. Φοβόταν μην εγκαταλείψει την επιχείρηση. Τον αποδέχτηκε αργότερα, όταν είδε ότι τα έργα του ήταν αποδεκτά από το κοινό και βεβαιώθηκε ότι ο γιος του εξακολουθούσε συγχρόνως να είναι και επιχειρηματίας.

Η πρώτη περίοδος του έργου του έχει σχέση με την οπτική πραγματικότητα και η απόδοση γίνεται με έναν ιδιαίτερο τρόπο, που είναι και η επιρροή από τα μαθήματα του Παπαλουκά. Ακολουθεί αυτό που ονομάζεται η αφηρημένη περίοδος. Όλα αυτά, παρουσιάστηκαν στο Μουσείο Μπενάκη και μάγεψαν τον κόσμο. Όταν ένας μεγάλος οίκος δημοπρασιών ζήτησε να τα βγάλει στη δημοπρασία ο Βασίλης Θεοχαράκης δεν το δέχτηκε. Δεν ήθελε να αποχωριστεί τα έργα του! Στη Γαλλία, μαγεύτηκαν πολύ από τα αφηρημένα.

Έπειτα από τα αφηρημένα, διανύει μια μεγάλη περίοδο με ιδιότυπα τοπία και με υπέροχα σύννεφα. Ακολουθούν τα υποθαλάσσια τοπία, μετά τα δάση και, φυσικά, το Άγιον Όρος.

Ο Βασίλης Θεοχαράκης έχει εκθέσει πολλές φορές τα έργα του τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Έργα του βρίσκονται σε διάφορους δημόσιους χώρους και μουσεία, όπως η Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδος, το Υπουργείο Εξωτερικών, καθώς και σε πολλές ιδιωτικές συλλογές. Σημαντικά λευκώματα έχουν εκδοθεί σχετικά με τα έργα του.

Το 2004 ίδρυσε με τη σύζυγό του Μαρίνα το κοινωφελές Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Βασίλη και Μαρίνας Θεοχαράκη. Αναζητούσε πολύ καιρό το κατάλληλο κτήριο, το οποίο θα ήταν και σε επίκαιρο σημείο αλλά θα είχε και μια νύξη αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, δηλαδή νεοκλασικό. Τελικά το βρήκε, σχεδόν απέναντι από τη Βουλή!

Έτσι, στο κέντρο της Αθήνας, δημιουργήθηκε ένα λίκνο πολιτισμού, που διαθέτει σχεδόν 500 τ.μ. εκθεσιακούς χώρους και αμφιθέατρο χωρητικότητας 175 θέσεων. Το κτίριο-κόσμημα του Ιδρύματος Θεοχαράκη άνοιξε τις πύλες του στο κοινό τον Δεκέμβριο του 2007 και έχει φιλοξενήσει σημαντικές εκθέσεις Ελλήνων αλλά και διεθνούς εμβέλειας ζωγράφων, προσφέροντας στο κοινό υψηλή Τέχνη.

«Μου λένε, με ρωτάνε, πώς είναι δυνατόν να είσαστε και επιχειρηματίας και συγχρόνως ζωγράφος; Δεν το καταλαβαίνω αυτό, αυτό έχει γίνει αυτόματα, εγώ από μικρός, από 18-19 χρόνων ζωγράφιζα. Τα έχω φυλαγμένα μεν αυτά τα εργάκια αλλά δεν είναι για να τα δει άνθρωπος, θα σηκωθεί να φύγει δέκα μίλια μακριά, τόσο άσχημα ήταν. Εμένα όμως μου άρεσαν».

Παραγωγός: Γιώργος Σγουράκης.

Σκηνοθεσία: Χρίστος Ακρίδας.

Δημοσιογραφική επιμέλεια: Ιωάννα Κολοβού.

Διεύθυνση φωτογραφίας: Στάθης Γκόβας.

Ηχοληψία: Λάμπρος Γόβατζης.

Μοντάζ: Σταμάτης Μαργέτης.

Διεύθυνση παραγωγής: Στέλιος Σγουράκης.

Καλό βράδυ

Ορεινός

τ’ αστέρια & ο δρόμος τους

by ίριδα

Το παραμύθι που ακολουθεί έρχεται από τη Νότιο Αφρική:

Πολλά, πολλά χρόνια πριν, κάθε φορά που ο Γέροντας με τις φωτεινές μασχάλες ξάπλωνε να κοιμηθεί, ο ουρανός παρέμενε ολοσκόοτεινος τις νύχτες. Όμως με τον καιρό, οι άνθρωποι έμαθαν ν’ ανάβουν φωτιές μήπως και φωτίσουν την τόση σκοτεινιά.

Μία νύχτα, ένα κορίτσι που καθόταν μπροστά στη φωτιά προσπαθώντας να ζεσταθεί, άρχισε να σκαλίζει τις στάχτες. Πήρε λίγη στάχτη στα χέρια της και την τίναξε προς τα πάνω, να δει πόσο όμορφα αιωρείται στον αέρα. Και καθώς η στάχτη αιωρούνταν, το κορίτσι πρόσθεσε μερικούς πράσινους θάμνους στη φωτιά και την ανασκάλεψε μ’ ένα κλαδί. Οι λαμπερές σπίθες πέταξαν ψηλά, όλο και πιο ψηλά, έφτασαν μέχρι την αιωρούμενη στάχτη κι ανακατεύτηκαν μαζί της – στάθηκαν μαζί στον ουρανό, σχηματίζοντας ένα φωτεινό δρόμο καταμεσής του ουρανού. Και το δρόμο αυτό μπορείτε να τον διακρίνετε ακόμα και σήμερα. Οι λευκοί των ονομάζουν γαλαξία, όμως εμείς τον λέμε Δρόμο των Αστεριών.

Αχ! Πόσο χαρούμενο ήταν το κορίτσι! Χτύπησε τις παλάμες του δυνατά και χόρεψε, λικνίζοντας το σώμα του με τον τρόπο που το λικνίζουν οι άνθρωποί μας κάθε φορά που είναι ευτυχισμένοι. Να το τραγούδι που τραγούδησε:

‘Τα μικρά αστέρια! Τα μικροσκοπικά αστέρια!

Φτιάχνουν ένα δρόμο για τα άλλα άστρα.

Στάχτη της φωτιάς των ξύλων! Σκόνη Ηλίου!

Καλούν την Αυγή να φανεί, κάθε που η Νύχτα φεύγει!’

Κι έπειτα πήρα κάτι μισοφαγωμένες ρίζες και τις εκσφενδόνισε κι αυτές στον ουρανό και οι ρίζες στάθηκαν μετέωρες και μεταμορφώθηκαν σε μεγάλα άστρα. Όσες ρίζες ήταν γέρικες εξέπεμπαν μια κόκκινη αναλαμπή κι όσες ήταν πιο πρόσφατες εξέπεμπαν φως χρυσαφένιο. Αιωρούνταν εκεί στον ουρανό, τα νέα αστέρια, αναβόσβηναν, έγνεφαν, τραγουδούσαν. Ναι τραγουδούσαν και να τι τραγουδούσαν:

‘Είμαστε παιδιά του Ηλίου!

Έτσι είναι! Έτσι είναι! Έτσι είναι!

Αυτόν καλούμε κάθε που η Νύχτα φεύγει!

Έτσι είναι! Έτσι είναι! Έτσι είναι!

Αρμενίζουμε λαμπρά στον ουρανό

Ακολουθώντας τον Αστεριών το Δρόμο, ψηλά, τόσο ψηλά,

Κι αναβοσβήνουμε και σου χαμογελάμε,

Όπως αρμενίζουμε στο μπλε του ουρανού!

Έτσι είναι! Έτσι είναι! Έτσι είναι!’

Όμοια με μικρά παιδιά τραδουγούσαν. Όμως ένα από τ’ αστέρια μεγάλωνε και μεγαλώνε, μέχρι που μεγαλώσε περισσότερο απ’ όλα τ’ άλλα. Ήταν το Μεγάλο Άστρο και τραγουδώντας ονόμασε όλα τ’ αδέρφια του. Κάλεσε το κάθε ένα από αυτά με τ’ όνομά του, κι αυτά κατάλαβαν τη δύναμη του Μεγάλου Άστρου. Κανένα άλλο αστέρι δεν θα μπορούσε να έχει καταφέρει κάτι τέτοιο. Κι όταν είχε τελειώσει, τραγούδησαν ξανά όλα μαζί και δόξασαν το Μεγάλο Άστρο για τα ονόματα που τους είχε χαρίσει.

Τώρα πλέον, κάθε που η μέρα φεύγει, ξεκινούν τον περίπατό τους κατά μήκος τ’ ουρανού, στα χνάρια του Δρόμου των Αστεριών. Κι όταν η νύχτα φύγει κι αυτή με τη σειρά της, απομακρύνονται ακολουθώντας τον ίδιο δρόμο και καλούν την Αυγή να φωτίσει. Τ’ άστρο που τα οδηγεί ονομάζεται Αυγερινός και την πιο σκοτεινή ώρα, προτού τα αστέρια καλέσουν την Αυγή, λάμπει πιο έντονα από ποτέ! Είναι το πιο όμορφο. Πιο όμορφο κι από τη γυναίκα και το παιδί του ακόμα. Αρμενίζει μπροστά-μπροστά και περιμένει να το προλάβουν τα υπόλοιπα άστρα και προχωρώντας καλούν την Αυγή, καλούν τον Ήλιο να ξυπνήσει. Τους καλούν, τραγουδούν κι τρεμοσβήνουν:

‘Σε καλούμε απ’ άκρη σ’ άκρη τ’ ουρανού,

Αυγή! Έλα Αυγή!

Εσύ, όμοια με μικρό αγουροξυπνημένο κορίτσι,

που τρίβει τα μάτια του μπας κι επιτέλους ξυπνήσει!

Εσύ, με τα φωτεινά σου χέρια όπως τα τεντώνεις στον ουρανό,

Δείχνοντας το δρόμο στον Ήλιο!

Μπροστά στο δικό του χαμόγελο, τ’ Αστέρια σβήνουν,

Κι ο Δρόμος τους ξεθωριάζει.

Αυγή! Έλα Αυγή!

Σε καλούμε απ’ άκρη σ’ άκρη τ’ ουρανού,

Σε προσμένει ο Αυγερινός.

Έτσι είναι! Έτσι είναι! Έτσι είναι!

Έτσι τραγουδάνε, γιατί γνωρίζουν καλά ότι η νύχτα τελείωσε.

Κι έρχεται η Αυγή, τρίβει αγουροξυπνημένη τα μάτια της και χαμογελά, τεντώνει τα φωτεινά της δάχτυλα, ξορκίζοντας τη σκοτεινιά μακρυά. Τα άστρα ξεθωριάζουν κι ο Δρόμος τους σβήνει, καθώς η Αυγή ξεδιπλώνει ένα μονοπάτι φωτός για τον Ήλιο, να βρει να βαδίσει. Και επιτέλους ανατέλλει με τα χέρια του τεντωμένα ψηλά και φως ξεχύνεται ανάμεσά τους, απλώνεται στον κόσμο όλο δημιουργώντας τη μέρα, ξυπνώντας τους ανθρώπους για να εργαστούν και να παίξουν.

Κι όταν έρθει η ώρα ν’ αποκοιμηθεί ξανά, τ’ αστέρια το ρίχνουν ξανά στο τραγούδι. Το καλοκαίρι τραγουδούν καλύτερα από κάθε άλλη εποχή. Όπως και να ‘ναι όμως, ακόμα κι απόψε, αν βγείτε στα παράθυρά της και τ’ αναζητήσετε, θα τα δείτε ν’ αναβοσβήνουν και θ’ ακούσετε το τραγούδι τους.

Πηγή: https://www.worldoftales.com/African_folktales/African_Folktale_

Βρίσκεται στη συμβολή των ποταμών Βάρδα και Ζαγορίτικου, κοντά στο χωριό Μηλιωτάδες, στην περιοχή του Ανατολικού Ζαγορίου.

στην υγειά σας ρε παιδιά !

Ο κύβος ερρίφθη στη Γερμανία, όπου το συνέδριο των Χριστιανοδημοκρατών εξέλεξε την εκλεκτή της Angela Merkel, Annegret Kramp-Karrenbauer, για να αναλάβει τα ηνία του κόμματος και να διεκδικήσει την καγκελαρία όταν έρθει η ώρα για τις επόμενες εκλογές. Ενδεικτικό πάντως του διχασμού που επικρατεί στην πλειοψηφία των mainstream πολιτικών κομμάτων της Ευρώπης είναι το πόσο οριακά κέρδισε η Kramp-Karrenbauer στην ψηφοφορία: με 517 ψήφους στις 999 στο δεύτερο γύρο εναντίον του Friedrich Merz, που φιλοδοξούσε να στρέψει το κόμμα προς τα δεξιά και έχει ασκήσει συστηματικά κριτική στη Merkel.

Η νίκη της “AKK”, όπως έχει γίνει γνωστή, είναι μια νίκη για μια αποδυναμωμένη Merkel, τόσο σε επίπεδο συνέχισης των πολιτικών της, όσο και σε ό,τι αφορά την παραμονή της στην εξουσία, καθώς η νέα ηγέτης του CDU θεωρείται απίθανο να πιέσει για πρόωρες εκλογές, κάτι που θα έφερνε την καγκελαρία της Μerkel σε πρόωρο τέλος.

Τι σημαίνει η νίκη αυτή για τη Γερμανία και τι για την Ευρώπη μένει να το δούμε. Πάντως, η στενή σχέση μεταξύ των δύο γυναικών υπονομεύει την αίσθηση ανανέωσης που απαιτεί το γερμανικό εκλογικό σώμα, όπως προκύπτει από μια σειρά από πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα, κάτι που χωρίς αμφιβολία πιο ακραία στοιχεία στο πολιτικό φάσμα θα εκμεταλλευτούν. Όσο για το μέλλον της Ευρώπης, είχαμε μιλήσει και στο παρελθόν για τα καλά και τα κακά της “μεθόδου Merkel” – της τάσης της να αντιμετωπίζει τις κρίσεις με ψυχραιμία, αλλά να μεταθέτει το υποβόσκoν πρόβλημα για την επόμενη μέρα. Μένει να δούμε αν η “νέα Merkel” θα βαδίσει στα βήματα της παλιάς και σε ποιο βαθμό θα χαράξει τη δική της πορεία.

Cretalive

>

Αντιδράσεις πολιτιστικούς συλλόγους του νησιού στην προσπάθεια των Ανωγείων να κατοχυρώσουν το αντικριστό!

Σφοδρή αντιπαράθεση έχει ξεσπάσει γύρω από την προσπάθεια κατοχύρωσης του “αντικριστού” από την δημοτική αρχή Ανωγείων με 32 πολιτιστικούς συλλόγους να αντιδρούν ζητώντας το παραδοσιακό έδεσμα να χαρακτηριστεί όχι ανωγειανό αλλά κρητικό με την μέθοδο ΕΠΙΠ (Εγγυημένο Παραδοσιακό Ιδιότυπο Προϊόν).

Για το λόγο αυτό με επιστολή τους ζητούν την παρέμβαση του Περιφερειάρχη Κρήτης Σταύρου Αρναουτάκη σημειώνοντας ότι οι 32 σύλλογοι θα προχωρήσουν σε όλες τις νόμιμες ενέργειες προκειμένου να διασφαλίσουν το πολιτιστικό τους κεκτημένο.

Αναλυτικά στην επιστολή αναφέρεται :

Κύριε Περιφερειάρχα,

Πριν από μερικές μέρες πληροφορηθήκαμε τις προθέσεις τών Ανωγείων, δια μέσου του αντιδημάρχου κ. Βασίλη Σμπώκου, να προβούν σε ενέργειες για την κατοχύρωση του Αντικριστού Κρήτης ως «Ανωγεινού οφτού» με την μέθοδο ΕΠΙΠ (Εγγυημένο Παραδοσιακό Ιδιότυπο Προϊόν) προκειμένου να διασφαλιστεί ή γεωγραφική ένδειξη του προϊόντος ως πνευματική ιδιοκτησία στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η είδηση έχει προκαλέσει οργή και αγανάκτηση αλλά και γέλωτα, αφού φαίνεται ότι για κάποιους η γραφικότητα δεν έχει όρια. Για όλους εμάς που ζούμε ή καταγόμαστε από τα χωριά που βρίσκονται γύρω από τους πρόποδες του Ψηλορείτη , το «αντικριστό» ή «οφτό» κατά άλλους αποτελεί κοινή πολιτιστική κληρονομιά. Το Αντικριστό είναι μέρος της γαστρονομικής μας κουλτούρας και σύμφωνα με την βιβλιογραφία η ιστορική του ρίζα ξεκινά αιώνες πριν ανοίξει οι όρεξη κάποιων για την ιδιοποίηση του .Αποτελεί πατροπαράδοτο έθιμο που πέρασε από γενιά σε γενιά μέχρι τις μέρες μας, και σήμερα είναι κοινό χαρακτηριστικό γνώρισμα όλων των περιοχών που βρίσκονται γύρω από τον Ψηλορείτη και όχι μόνο.

Το πιο μελανό σημείο της ανακοίνωσης όμως είναι ότι σε αυτή την προσπάθεια καπήλευσης και παραχάραξης της ιστορίας, αρωγός είναι η Περιφέρεια Κρήτης – κατά τον κ.Σμπώκο- προκειμένου να καταρτιστεί φάκελος, να κατατεθεί στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και εν συνεχεία να περάσει από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για έγκριση. Όλοι οι σύλλογοι που υπογράφουμε την επιστολή διαμαρτυρίας σας καλούμε να πάρετε θέση εγγράφως, ως το αρμόδιο θεσμικό όργανο για το θέμα, και σας γνωστοποιούμε ότι θα προχωρήσουμε σε όλες τις νόμιμες ενέργειες προκειμένου να διασφαλίσουμε το κοινό πολιτισμικό μας κεκτημένο.

Τέλος προτείνουμε η περιφέρεια να αναλάβει δράσεις για την κατοχύρωση με την μέθοδο ΕΠΙΠ (Εγγυημένο Παραδοσιακό Ιδιότυπο Προϊόν) προκειμένου να διασφαλιστεί ή γεωγραφική ένδειξη του προϊόντος ως πνευματική ιδιοκτησία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με τον τίτλο «Κρητικό Οφτό» ή «Κρητικό Αντικριστό», ούτως ώστε να καλύψει όλες τις περιοχές που μετέχουν σε αυτό το γαστρονομικό, πολιτιστικό χαρακτηριστικό.

Αναμένουμε την απάντηση και τις ενέργειες σας

Με εκτίμηση,

1. Οι σύλλογοί:

Ζωνιανά

2. Αξός

3. Βενί

4. Σύλλογος Μυλοποταμιτών

5. Λειβαδίων

6. Κράνα

7. Γέργερη

8. Νίβριτος

9. Ζαρός

10. Κρουσώνας

11. Αγ.Βαρβάρας

12. Πλατάνια Αμάρίου

13. Μέρωνας

14. Βορίζα

15. Γερακάρι

16. Πανασός

17. Μαστραχιανά

18. Καρδιαμανά

19. Καμάρες

20. Αποδούλου

21. Χελιαν

22. Άνω Ασιτώς

23. Κάτω Ασίτες

24. Απομαρμά

25. Πυργού

26. Πετροκεφάλι

27. Μονίσκια

28. Αγ.Ιωάννης

29. Μοναστηράκι

30. Γερακάρι

31. Τύλισος

32. Λουτράκι

Πηγή:

Cretalive

NEW YORK 1989

1971, αγροτόσπιτο με την οικογένεια στην αυλή , σήμερα  η συγκεκριμένη τοποθεσία έχει κατακλυστεί από τα νερά της λίμνης ΜΌΡΝΟΥ

Το παράδειγµα ενός οργανωµένου προβατοτρόφου από το Κάστρο Βοιωτίας, είναι χαρακτηριστικό της πίεσης που δέχονται αυτό τον καιρό οι αγρότες, είτε δραστηριοποιούνται στη ζωική είτε ακόµα και στη φυτική παραγωγή.

Γιάννης Πανάγος

Ο Αθανάσιος Φλούδας, έχει δηµιουργήσει τα τελευταία χρόνια µια καλά δοµηµένη εκµετάλλευση µε 500 πρόβατα της φυλής  Λακόν (Lacaune), παράγει κάθε χρόνο περί τους 120-150 τόνους γάλα. Καλλιεργεί ταυτόχρονα περί τα 200 στρέµµατα µε καλαµπόκι και ψυχανθή για να τροφοδοτεί τη µονάδα του µε δικές του ζωοτροφές. Για πολύ καιρό είχε συνεργασία µε µια καλοκουρδισµένη γαλακτοκοµική επιχείρηση από τη Θεσσαλία, η οποία παραλάµβανε το σύνολο της παραγωγής του σε καλή τιµή και χωρίς να παραβαίνει ποτέ το χρόνο στις πληρωµές.

Το µόνο το οποίο του είχε ζητήσει εξ αρχής ο παραλήπτης του γάλακτος, ήταν οι ζωοτροφές και ειδικότερα η σόγια που θα χρησιµοποιούσε να είναι απαλλαγµένη από γενετικά τροποποιηµένο καρπό (NO GMO) και ταυτόχρονα το γάλα που θα παραδίνει να τηρεί τις προδιαγραφές σε λιπαρά και πρωτεϊνες. Για πολύ καιρό όλα πήγαιναν µια χαρά. Μέχρι τη στιγµή που από την πλευρά της γαλακτοβιοµηχανίας άρχισε να έχει οχλήσεις, όχι για την ποιότητα της παραγωγής του αλλά για το γεγονός ότι επέµενε να ταίζει τα ζώα µε ιδιοπαραγόµενες ζωοτροφές. Άρχισε να ασκείται σιγά – σιγά µια πίεση για αλλαγή τακτικής σ’ αυτό το θέµα και µάλιστα µε υποδείξεις για την προµήθεια των ζωοτροφών από συγκεκριµένη εταιρεία. Παρ’ ότι στην αρχή δεν έδωσε πολύ σηµασία, µε τον καιρό οι πιέσεις έγιναν αφόρητες. Μπήκε λοιπόν στη διαδικασία να ρωτήσει, για το κόστος αυτών των ζωοτροφών και για τα λοιπα χαρακτηριστικά τους.

Διαβάστε αναλυτικό ρεπορτάζ στην Agrenda που κυκλοφορεί το Σάββατο 8 Δεκεμβρίου