Γίναμε όλοι παιδιά στη Φωταγώγηση του Χριστουγεννιάτικου Δέντρου στον Άγιο Θωμά. Η συνεργασία των συλλόγων Γονέων & Κηδεμόνων, Γυναικών & Πολιτιστικού – Περιβαλλοντικού με τη Δημοτική Κοινωφελής Επιχείρηση Τανάγρας απέδωσε καρπούς και μας έκανε όλους ευτυχισμένους.

Ο Άι Βασίλης ήρθε στο ξύλινο σπιτάκι του και μοίρασε δώρα. Ταχυδακτυλουργοί και γελωτοποιοί απασχόλησαν δημιουργικά τα παιδιά. Κεράσματα και ροφήματα προσφέρθηκαν σε μικρούς και μεγάλους που γέμισαν τους χώρους εντός και στη πλατεία του ΚΑΠΗ.

Η έκπληξη της μέρας όμως ήταν το τρενάκι που ξεκίνησε από νωρίς τις βόλτες του στις γειτονιές του χωριού, αφού επικράτησε το αδιαχώρητο στα ταξίδια του και ενθουσίασε τους παρευρισκόμενους.

Παρέστη πλήθος κόσμου μεταξύ των οποίων: ο Δήμαρχος Τανάγρας Βασίλης Περγάλιας, ο Αντιδήμαρχος Οινοφύτων Ιωάννης Αναστασίου, ο πρόεδρος του ΝΠΔΔ Τανάγρας Ιωάννης Γκίνης, Οι εξ Αγίου Θωμά δημοτικοί σύμβουλοι Κωνσταντίνος Αναστασίου, Γιώργος Βουγέσης,  δημοτικοί σύμβουλοι όμορων δημοτικών ενοτήτων, ο πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Αγ. Θωμά Σωτήρης Κοκόσης.

περισσότερες φωτογραφίες

Στη ζωή υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων: οι αισιόδοξοι και οι απαισιόδοξοι. Οι απαισιόδοξοι έχουν συνήθως δίκιο. Αν όμως η ανθρωπότητα έφτασε ως εδώ, αυτό το χρωστάει στους αισιόδοξους

Άγιος Δημήτριος ο Λουμπαρδιάρης

εργασία και χαρά για το πυροσβεστικό  κλιμάκιο των δερβενοχωρίων

κέφια στην ομάδα !!!

πρωινές ασκήσεις του στρατού στην Πάρνηθα

Ο καθηγητής Ρίτσαρντ Πέτο του Αυτοκρατορικού Ταμείου Έρευνας κατά του Καρκίνου στο Λονδίνο και ο Ρίτσαρντ Ντολ, ο άνδρας που συνέδεσε επιστημονικά το κάπνισμα με τον καρκίνο των Πνευμόνων αναφέρουν ότι αν ένας καπνιστής κόψει το κάπνισμα πριν από την ηλικία των 35 χρόνων, αποφεύγει κατά 90% τον κίνδυνο καρκίνου των πνευμόνων ενώ σε οποιαδήποτε ηλικία μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο καρδιοπάθειας.

Αν σταματήσει κάποιος το κάπνισμα ακόμη και μετά από έμφραγμα (οξύ ισχαιμικό επεισόδιο) διπλασιάζει το προσδόκιμο επιβίωσης.

Για να μπει ένας καπνιστής σε διαδικασία διακοπής του καπνίσματος θα πρέπει :

• να νοιώσει μια εσωτερική επιθυμία για την αλλαγή αυτή,

• να αισθανθεί ότι απειλείται από τη συνήθεια του τσιγάρου τόσο αυτός όσο και οι γύρω του,

• να αισθανθεί ότι η απεξάρτηση από τη νικοτίνη θα επιφέρει σημαντικά οφέλη σε αυτόν και

• να αισθανθεί ότι είναι ικανός να αντεπεξέλθει στην αλλαγή αυτή.

Γενικά οι μη καπνιστές ζουν περισσότερα χρόνια από τους καπνιστές. Αντέχουν περισσότερο στις διάφορες μολύνσεις, γίνονται πιο γρήγορα καλά όταν αρρωστήσουν, υφίστανται καλύτερα τις συνθήκες χειρουργικής επέμβασης, αν κάποτε χειρουργηθούν.

Σε γενικές γραμμές και με απλά λόγια, αν καταφέρετε να κόψετε το τσιγάρο θα μεγιστοποιήσετε το προσδόκιμο επιβίωσης ενώ ταυτόχρονα μειώνετε και απομακρύνετε σημαντικά τις πιθανότητες για έμφραγμα, αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, καρκίνο των πνευμόνων, καρκίνο του λάρυγγα, πνευμονοπάθεια, εμφύσημα. Έχει ανακοινωθεί ότι η πιθανότητα εμφράγματος μειώνεται στο μισό ένα χρόνο μετά την διακοπή του καπνίσματος. Θα γλιτώσετε επίσης από την κακοσμία του στόματος, τον πονόλαιμο, τους πονοκεφάλους, τον καθημερινό βήχα, τις καούρες στομάχου, την κόπωση, την καταρροή και τη δύσπνοια κόπωσης. Θα βελτιώσετε την όσφρηση, τη γεύση, την απόδοση στην εργασία σας, τη σεξουαλική σας συμπεριφορά (διάθεση και ικανότητα).

Τα κέρδη από την διακοπή Στοιχεία από την Αμερικάνικη Πνευμονολογική Εταιρεία, την Αμερικάνικη Αντικαρκινική Εταιρεία και από το Ινστιτούτο Αγωγής Υγείας Ελλάδας και Αμερικής. 20 λεπτά από το τελευταίο τσιγάρο

* Η αρτηριακή πίεση και ο καρδιακός σφυγμός πέφτουν σε φυσιολογικές τιμές.

* Η θερμοκρασία των άκρων (χεριών / ποδιών) αυξάνει σε φυσιολογικά επίπεδα.

8 ώρες από το τελευταίο τσιγάρο

* Το μονοξείδιο του άνθρακα στο αίμα πέφτει σε φυσιολογικές τιμές.

* Τα επίπεδα του οξυγόνου στο αίμα αυξάνουν.

24 ώρες από το τελευταίο τσιγάρο

* Αρχίζει να μειώνεται ο κίνδυνος αιφνίδιου καρδιακού επεισοδίου.

48 ώρες από το τελευταίο τσιγάρο

* Αρχίζει η αναγέννηση των νευρικών απολήξεων σε μύτη, γλώσσα, στόμα.

* Η αίσθηση της γεύσης και της όσφρησης αρχίζουν να επανέρχονται σε φυσιολογικά επίπεδα.

2 εβδομάδες έως και 3 μήνες από το τελευταίο τσιγάρο

* Βελτιώνεται η κυκλοφορία του αίματος γενικά.

* Βελτιώνεται το περπάτημα, μειώνεται η κόπωση.

* Αυξάνεται κατά 30% η αναπνευστική λειτουργία.

* Αρχίζει το νευρικό σύστημα να προσαρμόζεται στις νέες συνθήκες. Σπάνιες πια οι έντονες επιθυμίες για τσιγάρο.

1 μήνα έως 9 μήνες από το τελευταίο τσιγάρο

* Η συνολική ενέργεια του οργανισμού αυξάνει.

* Τα συμπτώματα που συνοδεύουν την χρόνια χρήση τσιγάρου μειώνονται (βήχας, καταρροή, συνάχι, κόπωση, λαχάνιασμα).

* Αποκαθίσταται ο φυσιολογικός ιστός της μύτης, του φάρυγγα, του λάρυγγα, των πνευμόνων.

1 χρόνο από το τελευταίο τσιγάρο

* Μειώνονται οι λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος.

* Μειώνεται το υπερβολικό ρίσκο για στεφανιαία καρδιοπάθεια στο μισό σε σχέση με τους καπνίζοντες.

5 χρόνια από το τελευταίο τσιγάρο

* Μειώνεται κατά 50% η πιθανότητα θανάτου από καρκίνο του πνεύμονα.

* Μειώνεται κατά 50% η πιθανότητα δημιουργίας καρκίνου του στόματος.

10 χρόνια από το τελευταίο τσιγάρο

* Η πιθανότητα θανάτου από καρκίνο των πνευμόνων είναι ίδια με αυτή των μη καπνιστών

. * Τα προκαρκινικά κύτταρα έχουν αντικατασταθεί με υγιή.

* Το ρίσκο για αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο είναι ίδιο με αυτό των μη καπνιστών.

* Μειώνεται δραστικά η πιθανότητα καρκίνου του στόματος, φάρυγγα, λάρυγγα, οισοφάγου, ουροδόχου κύστης, νεφρών και παγκρέατος.

15 χρόνια από το τελευταίο τσιγάρο

* Είναι σαν να μην είχατε καπνίσει ποτέ. Οι πιθανότητες για οποιαδήποτε ασθένεια είναι ίδιες με αυτές των μη καπνιστών

Αντικλείδι, Τα οφέλη της διακοπής του καπνίσματος.

594 π.χ.  – Η πρώτη διαγραφή χρέους Ο όρος είναι σύνθετος από τα αρχαία ελληνικά, από το “σείω” (ταρακουνώ) + “άχθος” (βάρος, χρέος). Ουσιαστικά σήμαινε την “αποτίναξη των βαρών”.

Πριν την απαγόρευσή της από το Σόλωνα, στην Αθήνα ίσχυε ο θεσμός της υποδούλωσης για χρέη: ένας πολίτης που δεν μπορούσε να ξεπληρώσει το δανειστή του έχανε την ελευθερία του Τα νομοθετικά μέτρα του Σόλωνα ήταν πολύ τολμηρά, αλλά και δραστικά. Βασίζονταν στην αρχή της δίκαιης ανισότητας και όχι της απόλυτης ισότητας, ενώ επιδίωκαν να αποτρέψουν την εμφύλια διαμάχη και τη διάλυση της πολιτικής κοινότητας της Αθήνας, διατηρώντας παράλληλα την κοινωνική διαστρωμάτωση και την προβολή αυτής της διαστρωμάτωσης στη νομή της εξουσίας.

Η σεισάχθεια εντασσόταν στα μέτρα επανόρθωσης που έλαβε ο Σόλων. Πιο συγκεκριμένα, καταργούνταν τα υφιστάμενα χρέη ιδιωτών προς ιδιώτες και προς το δημόσιο, καταργήθηκε ο δανεισμός με εγγύηση το “σώμα” (προσωπική ελευθερία) του δανειολήπτη και των μελών της οικογένειάς του, ενώ απελευθερώθηκαν και όσοι Αθηναίοι είχαν γίνει δούλοι λόγω χρεών στην ίδια την Αθήνα και επαναφέρθηκαν στην πόλη όσοι εν τω μεταξύ είχαν μεταπωληθεί στο εξωτερικό.

Είναι γνωστό ότι με τη “σεισάχθεια” ο Σόλων έδωσε τέλος στην εξάρτηση των φτωχών αγροτών στην Αττική. Εκείνο που δεν είναι γνωστό και παραμένει θέμα διαμάχης ανάμεσα στους ερευνητές είναι η διαδικασία που ακολούθησε προκειμένου να αποκαταστήσει όσους είχαν πέσει θύματα της αυθαιρεσίας των πλουσίων, ακριβώς γιατί δεν υπήρχαν γραπτές διατάξεις (αυτό άλλωστε λέει και ο Σόλων σε ένα από τα ποιήματά του). Το μέτρο άλλοτε συνδέεται με τους εκτημόρους, τους εξαρτημένους αγρότες που καλλιεργούσαν τη γη των προνομιούχων με τη συμφωνία να τους δίνουν το 1/6 της παραγωγής αντί ενοικίου, ενώ άλλοτε με όλους όσους είχαν δανειστεί και καλλιεργούσαν την γη των πλουσίων και ισχυρών με ενέχυρο την προσωπική τους ελευθερία.

Στόχος ενός δημιουργικού ανθρώπου δεν είναι τόσο να δει αυτό που κάποιος άλλος δεν έχει δει μέχρι τώρα αλλά να σκεφθεί αυτό που κανείς δεν έχει ακόμη σκεφθεί για αυτά που όλοι βλέπουν .

Arthur Schopenhauer

Σκούρτα Βοιωτίας

Με 4-1 στο γήπεδο της η Α Ο Σκούρτων συνέτριψε τον Ηρακλή Ασωπίας ,

Ήταν ωραίο παιγνίδι που απόλαυσαν οι φίλαθλοι που βρέθηκαν το απόγευμα στο γήπεδο των Σκούρτων .

photo by Giorgios

Τσίχλα την παρομοιάζανε στο χωριό την Αννούλα. Κ’ έζησε και πέθανε τσίχλα. Είτανε μιας μπουκιάς ανθρωπάκι. Αδύνατη, με ψιλά κανιά δίχως βάρος, πετούμενη. Δεν περπατούσε — πήδαγε κ’ έτρεχε. Αλλά για ποιο χωριό μιλάμε; Για εν από κείνα τα βουνίσια, που σκαρφαλώνουνε στην πλαγιά τού βουνού κ’ είναι όλα τα ίδια. Όμορφα, μα φτωχά και μίζερα κι’ αφημένα στην τύχη τους κι από θεούς κι ανθρώπους. Μια ρεματιά στην κατηφοριά με τις κόκκινες ροδοδάφνες και μια γιδόστρατα, πού φέρνει μες από το δάσος των πέφκων στην κορφή τού βουνού. Τόσο απόμερο, ξεχασμένο χωριό, πού σχεδόν είχε κι αυτό ξεχάσει τ’ όνομα του. Δεν τού χρειαζότανε, λες και του πέφτε βάρος. Αλλ’ όσο τους λείπουνε των μικρών αφτιών χωριών πολιτισμός, φροντίδα και χορτασιά, τόσο τους περισσέβ’ η ψυχή. Ψυχή του λαού! Είμαστε στον τελευταίο χρόνο της Κατοχής.

Το χωριό, πού λέμε, βρισκότανε στα σύνορα των δύο Ελλάδων: της λέφτερης και της συνεργαζομένης. Αλλά προς τα εδώ. ‘Ένα γερμανικό φυλάκιο προσπαθούσε με τους ναζήδες τους δικούς του και τους τσολιάδες τους «δικούς» μας να μποδίζει τη λεφτεριά να κατέβει απ’ την κορυφή του βουνού προς τα κάτου – στον κάμπο. Γιατί κει ψηλά στην κορυφή του βουνού είχανε φωλιάσ’ οι αγωνιστές του έθνους κ’ ετοιμάζανε «καλά Χριστούγεννα», για τους εχθρούς. Με την απελευθερωτική επιτροπή του χωριού είχανε συχνή επαφή. Αλλά πώς; Μέσον της Τσίχλας. Είτανε κόρη μιας φτωχιάς χηρεβάμενης τού χωριού, πού ο άντρας της σκοτώθηκε στην Αλβανία. Οχτώ με δέκα χρονών η Τσίχλα. Μα γεμάτη φωνή, ξυπνάδα και μίσος εναντίον των εχθρών. Και σβέλτη και μπασμένη στη ζωή — σαν ώριμο πλάσμα — κι αδείλιαστη. Καιρός καλός στα τέλη του Δεκέμβρη. Ήλιος και στέγνη — μα και κρύο τσουχτερό. Η Τσίχλα μαζί μ’ άλλα παιδιά (τα σκολειά κλισμένα) έβγαιναν έξω απ’ το χωριό σ’ ένα πλάτωμα προς το ρέμα και παίζανε μπροστά στα μάτια των Γερμανών και των τσολιάδων. Παίζανε τόπι. Η Τσίχλα, πάνου στο φούντωμα του παιχνιδιού, τίναζε το τόπι όσο μπορούσε μακρύτερα προς το ρέμα κ’ ύστερις έτρεχε, όσον μπορούσε πιότερο, να το φτάσει. Το τόπι κυλούσε κάτου στη ρεματιά κ’ η Τσίχλα κυλούσε κι αυτή. Όχι πολύ ψηλά, μέσα στο δάσος την περιμένανε κατά το μεσημέρι, κάθε μέρα δύο αντάρτες. Τους έδινε το μήνυμα γραμμένο ή στοματικά της ’Επιτροπής και ξαναγυρνούσε πίσω λαχανιασμένη (για να μην αργήσει) με το τόπι στα χέρια! Αλλ’ αυτό το ταχτικό χάσιμο της Τσίχλας μέσα στο δάσος πονήρεψε τούς «εχθρούς» ξένους και δικούς. —Πρέπει να ιδούμε τί τρέχει, με τρόπο — γιατί το μωρό είναι πολύ πονηρό. Αλλά δεν χρειάστηκε τρόπος. Ο Πρόεδρος του χωριού, δεξί χέρι τω Ναζιών, έκανε την τελευταία του υπηρεσία «προς την πατρίδα». Τους πληροφόρησε τί συμβαίνει. Όταν την άλλη μέρα, παραμονή των Χριστουγέννων, η Τσίχλα ξανάκανε το «παιχνίδι» της, τρέξανε πίσω από το τόπι ναζήδες και «δικοί», σταματήσανε το τόπι, τη σταματήσανε κι αφτήνε. Και την ψάξανε. Βρήκανε χωμένο μέσα στα μαλλιά της ένα χαρτάκι. —Έλα δα, πουλάκι μου, τη ρώτησε ο πρόεδρος. Ποιος σου το΄δωσε τούτο; -—Μόνη μου το’γραψα. —Και τί ξέρεις εσύ από τέτοια πράματα; —Όλοι μας ξέρουμε. —Και τί άλλο «παιχνίδι» ξέρεις; —Όλα. Και να τρέχω. Και να πηδώ. Και να τραγουδώ. Να σκαρφαλώνω στα δέντρα να καρπολογώ και να πιάνω πουλάκια στις φωλιές τους. —Για σκαρφάλωσε σ’ αφτήνε την ελιά να ιδούμε; Η Τσίχλα βρέθηκε σ’ ένα λεπτό πάνω στο δέντρο. —Ξέρεις, είπες, να τραγουδάς. Για πες μας κανένα «σκοπό» ν’ ακούσουμε; Ότι σου αρέσει. Κ’ η Τσίχλα με λαγαρή παιδιάστικη φωνή κελάηδησε: —«Μαρ’ είν’ η νύχτα στα βουνά…» (Αφτό το τραγούδι είτανε τότες το πιο συνηθισμένο τραγούδι των σκλαβωμένων Ελλήνων. Μπαμ!, μπάμ!, μπάμ!… Οι Γερμαναράδες κ’ οι τσολιάδες τη βάλανε στο σημάδι και τη σκοτώσανε σα πουλί. Και το πουλί σωριάστηκε χάμου, μιας φούχτας σώμα κι απέραντη -ψυχή. Η ψυχή όλης της Ελλάδας. Περασμένα μεσάνυχτα, την ώρα πού οι καμπάνες διαλαλούσανε τη γέννηση του «Σωτήρος», πέσανε στο χωριό οι αντάρτες — και ναζηδες και «δικοί» κι ο πρόεδρος πλήρωσαν με τη ζωή τους το αναντρό τους έγκλημα. Κ’ υστέρα; ‘Ύστερα από ένα χρόνο η «’Ελευθερία» είχε κυνηγηθεί στεριάς και πελάου απ’ ολην την Ελλάδα. Αλλά κάθε Χριστούγεννα, μετά τα μεσάνυχτα, οι χαρούμενοι αντίλαλοι της καμπάνας δεν μπορούνε να πνίξουνε το θλιβερό κελάηδημα της Τσίχλας και το κλάμα της Πατρίδας…

*** O Κώστας Βάρναλης (26 Φεβρουαρίου 1884 – 16 Δεκεμβρίου 1974) ήταν Έλληνας λογοτέχνης, ποιητής και δημοσιογράφος. Έγραψε ποιήματα, αφηγηματικά έργα, κριτική και μεταφράσεις. Τιμήθηκε το 1959 με το Βραβείο Ειρήνης Λένιν.

Αντικλείδι

Ο χαρούμενος άνθρωπος που αγαπάει τον εαυτό του δεν ενδιαφέρεται καθόλου για τη γνώμη των άλλων ανθρώπων.

από τον διάσημο ψυχίατρο Mikhail Litvak

Ταβέρνα τρία αδέλφια στα Σκούρτα

Photo by streethacker

Ο αμερικάνος γκουρού Of NLP

Γιάννης Βαλαμπούς: “Τα Κρασιά της Σαντορίνης Είναι Παγκοσμίου Κλάσεως”

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ ΤΟΥ ΟΙΝΟΠΟΙΕΙΟΥ VASSALTIS

Ο Γιάννης Βαλαμπούς έχει κάνει πράξη, με μεγάλη επιτυχία, κάτι που όλο και περισσότεροι νέοι Έλληνες επιχειρούν τα τελευταία χρόνια να κάνουν: αξιοποίησε την ελληνική γη στην παραγωγή προϊόντων υψηλής προστιθέμενης αξίας, με εξωστρεφή προσανατολισμό, έμφαση στην καινοτομία και άποψη. Τυχαίνει μάλιστα να είναι φίλος, γνωρίζω λοιπόν από πρώτο χέρι πόσο μεράκι, προσπάθεια και κέφι έχει μπει σε όλες τις πτυχές του Οινοποιείου Vassaltis. Δεν είναι τυχαίο ότι οι απαιτητικοί Sunday Times ξεχώρισαν φέτος το καλοκαίρι την ετικέτα του «Σαντορίνη Barrel Aged 2016» σε άρθρο τους για την ανάκτηση του ηρωικού status της ελληνικής οινοποιίας.

Πώς πήρες την απόφαση να ασχοληθείς με την οινοποιία, εγκαταλείποντας την προηγούμενή σου επαγγελματική σταδιοδρομία;

Η απόφασή μου να ασχοληθώ με τον κλάδο της οινοποιίας είχε να κάνει με προσωπικούς λόγους περισσότερο. Βρέθηκα σε ένα στάδιο της ζωής μου όπου αναζητούσα κάτι πιο δημιουργικό από την προηγούμενή μου καριέρα και παράλληλα να εφαρμόσω στην πράξη αυτό που πίστευα (και πιστεύω) ότι πρέπει να κάνει η Ελλάδα για να βγει από την κρίση: να εκμεταλλευτεί το συγκριτικό πλεονέκτημα που έχει στον αγροτοδιατροφικό τομέα, την εξαιρετική ποιότητα της παραγωγής της και να προσθέσει σ’ αυτήν αξία μέσω της μεταποίησης. Χαίρομαι ιδιαίτερα όταν βλέπω ανθρώπους της ηλικίας μου να έχουν ακολουθήσει την ίδια πορεία είτε είναι με μέλι, λάδι, βότανα, γιατί πιστεύω ότι και σαν παραγωγή, αλλά και σαν γενιά, έχουμε πολλά να δώσουμε στη χώρα.

Δημιουργώντας το οινοποιείο Vassaltis, είχες οδηγό σου κάποιο άλλο αγαπημένο οινοποιείο;

Δύσκολα θα βρεις δύο οινοποιεία να είναι ίδια και είναι πολύ κακός σύμβουλος το να βάζεις οδηγό ένα άλλο οινοποιείο, και εξηγώ. Το οινοποιείο αποτελείται και ορίζεται από πολλούς παράγοντες. Το ανθρώπινο δυναμικό: την ηλικία, το background, τις φιλοδοξίες, το ταλέντο. Την τοποθεσία του: τη χώρα, το χωριό, την εγγύτητα σε αστικό κέντρο. Το αμπελουργικό/οινοποιητικό δυναμικό: τις ποικιλίες, το στυλ των κρασιών, τη σύσταση του εδάφους, τις στρεμματικές αποδόσεις κ.λπ. και φυσικά την ηλικία του και τις οικονομικές δυνατότητες. Έτσι λοιπόν δεν βρήκα ποτέ ένα οινοποιείο-οδηγό αλλά έβρισκα κομμάτια που μου αρέσανε και τα έβαλα όλα μαζί με πολλή δόση από το χαρακτήρα μου και το όραμά μου, ώστε να δημιουργήσω αυτό που σήμερα λέγεται Vassaltis, ένα οινοποιείο διαφορετικό από τα άλλα, με δικό του DNA.

Περνάς μεγάλο μέρος της χρονιάς σου στη Σαντορίνη. Πώς είναι η εμπειρία της ζωής στο νησί το χειμώνα; Βλέπεις μεγάλες αλλαγές στη Σαντορίνη στη διάρκεια της τελευταίας πενταετίας;

Ευτυχώς που δεν έχουμε τουρισμό όλο το χρόνο και χαιρόμαστε το νησί! Η Σαντορίνη το χειμώνα είναι ένα εκπληκτικό μέρος. Ήσυχα και συνάμα άγρια, η έλλειψη τουρισμού αφήνει άπλετο ελεύθερο χρόνο στους κατοίκους να έρθουν πιο κοντά, να ασχοληθούν με τη φύση και τα χόμπι τους. Φυσικά, η οικοδομική δραστηριότητα το χειμώνα είναι αδιάκοπη και αυτή είναι η μεγαλύτερη διαφορά την τελευταία πενταετία. Η αλόγιστη ανοικοδόμηση του νησιού που δημιουργεί ανεπανόρθωτη ζημιά στο φυσικό κάλος και την εμπειρία του επισκέπτη.

Ποιες είναι οι ιδιαιτερότητες της οινοποιίας στη Σαντορίνη; Χρησιμοποιείτε στα αμπέλια σας παραδοσιακές μεθόδους όπως η «κουλούρα

Οι ιδιαιτερότητες της αμπελουργίας έγκεινται στις ιδιαιτερότητες του κλίματος της Σαντορίνης: μηδαμινή βροχόπτωση, ισχυροί άνεμοι, υπερβολική ηλιοφάνεια – όλα είναι καιρικά φαινόμενα που δυσκολεύουν την ανάπτυξη του αμπελιού. Οι αντιξοότητες αυτές οδηγούν σε πολύ χαμηλές στρεμματικές αποδόσεις και κατά συνέπεια υψηλά κόστη) και αναγκάζουν τον αμπελουργό να εφεύρει τρόπους να προστατεύσει την παραγωγή του. Το κλάδεμα της «κουλούρας» είναι ένας από αυτούς. Το πρέμνο κλαδεύεται σε θαμνοειδές κύπελλο, με τα σταφύλια να μεγαλώνουν στη μέσα πλευρά του φυτού ώστε να τα προστατεύει το φυτό από τους ανέμους και το φύλλωμα να μεγαλώνει από πάνω, ώστε να του δίνει σκιά τους καλοκαιρινούς μήνες. Η ανταπόκριση στα κρασιά σας έχει υπάρξει ιδιαίτερα θερμή εντός και εκτός Ελλάδας, με το παλαιωμένο Ασύρτικο Vassaltis να λαμβάνει πρόσφατα μια διθυραμβική κριτική από τους Sunday Times.

Ποια είναι τα επόμενά σας βήματα, ποιες οι ευκαιρίες της επόμενης περιόδου και ποιες οι προκλήσεις;

Το βασικότερο μέλημά μας αυτή τη στιγμή είναι να διατηρήσουμε το υψηλό επίπεδο ποιότητας που μας χαρακτηρίζει στις πρώτες μας σοδειές, και παράλληλα να αυξήσουμε την έκταση του αμπελώνα που ελέγχεται από το Vassaltis. Πλέον απευθυνόμαστε σε ένα ελληνικό κοινό εκπαιδευμένο στο Ασύρτικο και σε ένα ξένο κοινό εξοικειωμένο με το Ασύρτικο. Η πρόκληση τώρα είναι να προσφέρουμε στα δύο αυτά ακροατήρια κρασιά υψηλότερης ποιότητας, μέσω ειδικών οινοποιήσεων και ξεχωριστών αμπελοτοπιών, που θα αναδείξουν το δυναμικό της ποικιλίας και του τόπου, αλλά και το ταλέντο της ομάδας μας.

Τα κρασιά της Σαντορίνης είναι παγκοσμίου κλάσεως και δεν θα σταματήσω ποτέ να λέω ότι εάν αυτά τα κρασιά είχαν άλλη χώρα προέλευσης, η αξία τους θα ήταν πολλαπλάσια.

Μίλησε μας για το αφρώδες κρασί που βγάλατε φέτος στην αγορά, σε περιορισμένο αριθμό φιαλών.

Το Petillant Naturel (φυσικές φυσαλίδες στα γαλλικά) ή PetNat είναι ένας τύπος κρασιού εξαιρετικά δημοφιλής στον υπόλοιπο κόσμο. Στην Ελλάδα είναι ένα από τα λίγα και ίσως το πρώτο. Παράγεται με την αρχαϊκή μέθοδο (method ancestrale), εμφιαλώνοντας δηλαδή το μούστο προτού αποζυμώσει. Δίνει ένα κρασί πολύ απολαυστικό, ιδανικό για τις ζεστές καλοκαιρινές μέρες, είτε σαν απεριτίφ είτε συνοδεύοντας λαδερά πιάτα (γεμιστά, μπριάμ κ.λπ.) ή λιπαρά ψάρια.

Πολύς κόσμος σχολιάζει επιδεικτικά την αύξηση των τιμών της Σαντορίνης. Τι έχετε να πείτε σχετικά;

Τα κρασιά της Σαντορίνης είναι παγκοσμίου κλάσεως και δεν θα σταματήσω ποτέ να λέω ότι εάν αυτά τα κρασιά είχαν άλλη χώρα προέλευσης, η αξία τους θα ήταν πολλαπλάσια. Όσο η παγκόσμια αγορά ανακαλύπτει αυτά τα κρασιά, τόσο θα ανεβαίνει η τιμή τους. Βέβαια, η Σαντορίνη είναι το μοναδικό μέρος στον κόσμο όπου υπάρχει τόσο έντονη τουριστική και αγροτική δραστηριότητα σε έναν τόσο μικρό χώρο. Το αποτέλεσμα είναι, η αξία της γης (και κατά συνέπεια του παραγόμενου αγροτικού προϊόντος) να είναι υψηλή. Η διαρκής ανοικοδόμηση του νησιού, η έμφαση στην ανάπτυξη του τουριστικού κλάδου και η έλλειψη υποδομών είναι παράγοντες που επιδρούν αρνητικά στον όγκο του παραγόμενου αγροτικού προϊόντος με ό,τι συνέπειες έχει αυτό στην τιμή του. Νομίζω ότι φτάνουμε σε ένα σημείο όπου η Σαντορίνη -ως κοινωνία και πολιτική ηγεσία-θα πρέπει να αποφασίσει εάν θέλει να διασώσει την αγροτική οικονομία της από τον υπερ-τουρισμό και τι είναι διατιθέμενη να κάνει προς αυτή την κατεύθυνση.

Αν σας φέρει ο δρόμος σας στη Σαντορίνη, μην αμελήσετε να επισκεφθείτε το tasting room του Οινοποιείου Vassaltis στο Βούρβουλο. Για τη διαμονή σας, μπορείτε να επιλέξετε το αδερφάκι του Vassaltis, το μπουτίκ ξενοδοχείο The Vasilikos, στο Ημεροβίγλι.

Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στο πρώτο τεύχος του Carpe Vinum, του θεματικού περιοδικού e-book της αθηΝΕΑς για το κρασί, το οποίο μπορείτε να απολαύσετε εδώ.

Μητσοτάκης: Επίδομα 2.000 για κάθε νέα γέννηση -Αύξηση κατώτατου μισθού

Έργα , έργα στο Καματερό

Αυτός που απελπίζεται από την ανθρώπινη μοίρα είναι δειλός. Αυτός που έχει ελπίδες γι’ αυτήν είναι ανόητος.

Αλμπέρ Καμύ, 1913-1960, Γάλλος συγγραφέας, Νόμπελ 1957

Δεν μπορεί κανείς ποτέ να ξέρει αυτό που πρέπει να θέλει, γιατί έχουμε μόνο μια ζωή και δεν μπορούμε ούτε να την συγκρίνουμε με προηγούμενες ζωές, ούτε να την επανορθώσουμε σε ζωές επερχόμενες.