Συντάκτης: Kostas Bertsias

Μέχρι το 2020 θα περιμένουμε για το 5G στην Ελλάδα

Η 5η γενιά κινητής τηλεφωνίας, ή εν συντομία το 5G, έχει αρχίσει να κάνει την εμφάνιση του σε παγκόσμιο επίπεδο και είναι αξιοσημείωτο ότι ακόμη και στην Ελλάδα έχουν αρχίσει να πραγματοποιούνται πιλοτικές δοκιμές.

Η παρακάτω ανάρτηση από τον Γιάννη τον Πενταμοδιανό

Εχθές, παραμονή της Πρωτοχρονιάς, ήμουνα ξαπλωμένος στο κουβούκλι μας περασμένα τα μεσάνυχτα, και συλλογιζόμουνα. 

Είχα δουλέψει νυχτέρι για να τελειώσω μια Παναγία Γλυκοφιλούσα, και δίπλα μου καθότανε η γυναίκα μου κι έπλεκε. Όποτε δουλεύω, βρίσκουμαι σε μεγάλη κατάνυξη, και ψέλνω διάφορα τροπάρια. 

Σιγόψελνα λοιπόν εκεί που ζωγράφιζα την Παναγία, κι η Μαρία έψελνε και κείνη μαζί μου με τη γλυκειά φωνή της. 

Βλογημένη γυναίκα μου έδωσε ο Θεός, ας είναι δοξασμένο τ’ όνομά Του για όλα τα μυστήρια της οικονομίας του. 

Τον ευχαριστώ για όσα μου έδωσε, και πρώτο απ’ όλα για την απλή τη Μαρία, που μου τη δώρισε συντροφιά στη ζωή μου, ψυχή θρησκευτική, ένα δροσερό ποταμάκι που γλυκομουρμουρίζει μέρα νύχτα δίπλα σ’ έναν παλιόν καστρότοιχο…. 

Κοντά μου κάθεται και με συντροφεύει, ήμερος άνθρωπος, Μαρία η Απλή. Εκείνη πλέκει είτε ράβει, κι εγώ δουλεύω την αγιασμένη τέχνη μου και φιλοτεχνώ εικονίσματα που τα προσκυνά ο κόσμος. Τί χάρη μας έδωσε ο Παντοδύναμος, που την έχουνε λιγοστοί άνθρωποι: «Ότι επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν των δούλων αυτού». Το καλύβι μας είναι φτωχό στα μάτια του κόσμου, και μολαταύτα στ’ αληθινά είναι χρυσοπλοκώτατος πύργος κι ηλιοστάλαχτος θρόνος, γιατί μέσα του σκήνωσε η πίστη κι η ευλάβεια. Κι εμείς που καθόμαστε μέσα, ήμαστε οι πιο φτωχοί από τους φτωχούς, πλην μας πλουτίζει με τα πλούτη του Εκείνος που είπε: «Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν, οι δε εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού». 

Αφού λοιπόν τελείωσα τη δουλειά μου κατά τα μεσάνυχτα, ξάπλωσα στο μεντέρι μου, κι η Μαρία ξάπλωσε και κείνη κοντά μου και σκεπάσθηκε και την πήρε ο ύπνος. Έπιασα να συλλογίζουμαι τον κόσμο. Συλλογίσθηκα πρώτα τον εαυτό μου και τους δικούς μου, τη γυναίκα μου και το παιδί μου. Γύρισα και κοίταξα τη Μαρία που ήτανε κουκουλωμένη και δεν φαι­νότανε αν είναι άνθρωπος αποκάτω από το σκέπασμα. 

Κι είπα: Ποιος μας συλλογίζεται; Οι άνθρωποι λένε λόγια πολλά, μα δεν πιστεύουνε σε τίποτα, γι’ αυτό είπε ο Δαυίδ:«Πας άνθρωπος ψεύστης». Γύρισα και κοίταξα το φτωχικό μας, πούνε σαν ξωκλήσι, στολισμένο με εικονίσματα και με αγιωτικά βιβλία, χωμένο ανάμεσα στ’ αρχοντόσπιτα της Βαβυλώνας, κρυμένο, σαν τον φτωχό που ντρέπεται μη τον δει ο κόσμος. Η καρδιά μου ζεστάθηκε, κρυμένη και κείνη μέσα μου. 

Ένοιωσα πως ήμουνα χωρισμένος από τον κόσμο, κι οι λογισμοί μου πως ήτανε και κείνοι κρυμένοι πίσω από το καταπέτασμα που χώριζε τον κόσμο από μένα, και πως άλλος ήλιος κι άλλο φεγγάρι φωτίζανε τον δικό μας τον κόσμο. Κι αντί να πικραθώ, ευφράνθηκε η ψυχή μου πως μ’ έχουνε ξεχασμένο, κι η χαρά η μυστική, που τη νοιώθουνε όσοι είναι παραπεταμένοι, άναψε μέσα μου ήσυχα κι ειρηνικά, κι η παρηγοριά με γλύκανε σαν μπάλσαμο, ανακατεμένη με το παράπονο. 

Και φχαρίστησα Εκείνον που φανερώνει τέτοια μυστήρια στον άνθρωπο, και που κάνει πλούσιους τους φτωχούς, τους χαρούμενους, τους θλιμμένους, που δίνει μυστική συντροφιά στους ξεμοναχιασμένους, και που μεθά με το κρασί της τράπεζάς του όσους κρεμάσανε την ελπίδα τους σε Κείνον. Αν δεν ήμουνα φτωχός και ξευτελισμένος, δεν θα μπορούσα να αξιωθώ τούτη την πονεμένη χαρά, γιατί δεν ξαγοράζεται με τίποτα άλλο, παρεκτός με την συντριβή της καρδιάς, κατά τον Δαυίδ που λέγει: «Κύριε, εν θλίψει επλάτυνάς με». Επειδή όποιος δεν πόνεσε και δεν ταπεινώθηκε, δεν παίρνει έλεος. Έτσι τα θέλησε η ανεξιχνίαστη σοφία. Μα οι άνθρωποι δεν τα νοιώ­θουνε αυτά, γιατί δεν θέλουνε να πονέσουνε και να ταπεινωθούνε, ώστε να νοιώσουνε κάποιο πράγμα που είναι παραπέρα από την καλοπέραση του κορμιού κι από τα μάταια πάθη τους. 

Ολοένα, χωρίς να το καταλάβω, ανεβαίνανε τα δάκρυα στα μάτια μου, δάκρυα για τον κόσμο και δάκρυα για μένα. Δάκρυα για τον κόσμο γιατί γυρεύει να βρει τη χαρά εκεί που δεν βρίσκεται, και δάκρυα για μένα γιατί πολλές φορές δείλιασα μπροστά στη φτώχια και στους άλλους πειρασμούς, και δικαίωσα τους ανθρώπους, ενώ τώρα ένοιωσα πως δεν παίρνει ο άνθρωπος μεγάλο χάρισμα χωρίς να περάσει μεγάλον πειρασμό. Κι αντρειεύθηκα κατά το πνεύμα, κι ένοιωσα πως δεν φοβάμαι τη φτώχια, παρά πως την αγαπώ. Και κατάλαβα καλά πως δεν πρέπει ο άνθρωπος να αγαπήσει άλλο τίποτα από τον πόνο του, γιατί από τον πόνο αναβρύζει η αληθινή χαρά κι η παρηγοριά, κι εκεί βρίσκουνται οι πηγές της αληθινής ζωής. 

Αληθινά, η φτώχια είναι φοβερό θηρίο. Όποιος το νικήσει όμως και φτάξει να μην το φοβάται, θα βρει μεγάλα πλούτη μέσα του. Τούτη την αφοβία τη δίνει ο Κύριος, άμα ταπεινωθεί ο άνθρωπος. Σ’ αυτόν τον πόλεμο που η αντρία λέγεται ταπείνωση, και τα βραβεία είναι καταφρόνεση και εξευτελισμός, δεν βα­στάνε οι αντρείοι του κόσμου. Όποιος δεν περάσει από τη φωτιά της δοκιμής, δεν ένοιωσε αληθινά τί είναι η ζωή, και γιατί ο Χριστός είπε: «Εγώ είμαι η ζωή», και γιατί είπε πάλι: «Μακάριοι οι πικραμένοι, γιατί αυτοί θα παρηγορηθούνε». Όποιος δεν απελπί­σθηκε από όλα, δεν τρέχει κοντά στον Θεό, γιατί λογαριάζει πως υπάρχουνε κι άλλοι προστάτες γι’ αυτόν, παρεκτός του Θεού. 

Κι εκεί που τα συλλογιζόμουνα αυτά, ένοιωσα μέσα μου ένα θάρρος και μια αφοβιά ακόμα πιο μεγάλη, κι ειρήνη με περισκέπασε, κι είπα τα λόγια που είπε ο Ιωνάς μέσα από το θεριόψαρο: «Εβόησα εν θλίψει μου προς Κύριον τον Θεόν μου και εισήκουσέ μου. Από την κοιλιά του Άδη άκουσες την κραυγή μου, άκουσες τη φωνή μου. Άβυσσο άπατη με έζωσε. Το κεφάλι μου χώνεψε μέσα στις σκισμάδες των βουνών, κατέβηκα στη γης, που την κρατάνε αμπάρες ακατάλυτες. Ας ανεβεί η ζωή μου από τη φθορά προς εσένα, Κύριε ο Θεός μου. Την ώρα που χάνεται η ζωή μου, θυμήθηκα τον Κύριο. Ας έρθει η προσευχή μου στην αγιασμένη εκκλησιά σου. Όσοι φυλάγουνε μάταια και ψεύτικα θα παρατηθούνε χωρίς έλεος. Μα εγώ θα σε φχαριστήσω και με φωνή αινέσεως θα σε δοξολογήσω». 

Και πάλι δόξασα τον Θεό και τον φχαρίστησα γιατί μ’ έκανε αναίσθητο για τις ηδονές του κόσμου, τόσο που να συχαίνουμαι όσα είναι ποθητά για τους άλλους, και να νοιώσω πως είμαι κερδισμένος όποτε οι άλλοι λογαριάζουνε πως είμαι ζημιωμένος. Και γιατί πήρα δύναμη από Κείνον να καταφρονήσω τον σατανά, που παραφυλάγει πότε θα λιγοψυχήσω, κι έρχεται και μου λέγει: «Πέσε προσκύνησέ με, γιατί θα γίνουνε ψωμιά αυτές οι πέτρες που βλέπεις». 

Και πάλι ξανάρχεται και μου λέγει: «Ε, πως χαίρεται ο κόσμος! Ακούς τον αλαλαγμό, τις φωνές που βγαίνουνε από τα παλάτια όπου διασκεδάζουνε οι φτυχισμένοι υποταχτικοί μου, άντρες και γυναίκες; Πέσε προσκύνησέ με και σαν απλώσεις μοναχά το χέρι σου να τα πάρεις όλα. Εσύ είσαι άνθρωπος τιμημένος για την τέχνη σου. Γιατί να υποφέρνεις, σε καιρό που αυτοί χαίρουνται όλα τα καλά και τ’ αγαθά, μ’ όλο που δεν έχουνε τη δική σου την αξιοσύνη; Κοίταξε τη φτώχια σου, κι αν δεν λυπάσαι τον εαυτό σου, λυπήσου την καϋμένη τη γυναίκα σου και το φτωχό το παιδί σου, που υποφέρνουνε από σένα!». 

Συνεχίστε την ανάγνωση του “* Παραμονή πρωτοχρονιάς με τον Φώτη Κόντογλου”

που πας;  τώρα ήρθες , κάνει κρύο έξω

 

Θέατρο πέτρας

Η χρονιά της ματαίωσης Το 2018 διέψευσε τις περισσότερες απο τις ελπίδες που είχαμε επενδύσει στην είσοδό του.

Παρά το τέλος των μνημονίων, η χώρα δεν έκανε τη δυναμική επανεκκίνηση που περιμέναμε. Αντιθέτως προσπαθεί να γυρίσει πίσω, εκεί που βρισκόταν όταν ξεκίνησε η περιπέτεια της κρίσης

Πηγή: Protagon.gr

Ποδαρικό για καλή χρονιά από ένα ΚΟΝΔΗ

Να ζήσεις Ηλία και να μεγαλώνεις ευτυχισμένα !!

Έχετε εξουσία πάνω στους ανθρώπους, μέχρι τη στιγμή που τους πήρατε τα πάντα. Όμως από τη στιγμή που τους αφήσατε χωρίς τίποτα, τότε τους χάσατε, είναι ελεύθεροι.

.

O Tσακαλώτος λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μεροληπτεί υπέρ των μη προνομιούχων αλλά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο:

από τους φόρους και την παιδεία, ως την υγεία και την ασφάλεια, η προπαγάνδα και τα τεχνάσματα δεν αρκούν για να καλύψουν τα αποτελέσματα μιας κυνικής πολιτικής

Προσπαθώντας να δικαιολογήσει τη στοχοποίηση των μεσαίων στρωμάτων τα τελευταία τέσσερα χρόνια ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος δήλωσε προ ημερών στη Βουλή:

«Είμαστε μια κυβέρνηση με ταξική μεροληψία». Δηλαδή, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στήριξε τα πλέον αδύναμα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας γιατί έχει μεγαλύτερη κοινωνική ευαισθησία από τους υπόλοιπους.

Η δήλωση αυτή βγάζει νόημα αν δεν μπει κάποιος στον κόπο να εξετάσει τι ακριβώς συνέβη. Διότι αν το κάνει, ακόμη και στοιχειωδώς, θα διαπιστώσει ότι η πολιτική της κυβέρνησης είναι όντως ταξική αλλά εις βάρος των μη προνομιούχων. Και προς όφελος μόνο της πολιτικής της επιβίωσης μέσω του λαϊκισμού.

Ας δούμε πώς αντιστρέφεται η εικόνα που παρουσίασε ο κ. Τσακαλώτος, ρίχνοντας μια ματιά σε τέσσερα πεδία. Στους φόρους και στα βασικά που πρέπει να παρέχει το κράτος σε όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες: υγεία, παιδεία και ασφάλεια.

Φόροι:

Το θαύμα της επίτευξης υπερ-πλεονασμάτων που επιτρέπει τα χριστουγεννιάτικα χάπενινγκ διανομής κοινωνικού μερίσματος επιτεύχθηκε εν πολλοίς χάρη στους έμμεσους φόρους: από τα μακαρόνια και τον καφέ, μέχρι τα καύσιμα, την τηλεφωνία και πολλά ακόμη προϊόντα και υπηρεσίες. Είναι προφανές ότι ένας εργαζόμενος που ζει με 500 ευρώ το μήνα επιβαρύνεται πολύ περισσότερο από την αύξηση των έμμεσων φόρων από ό,τι ένας εργαζόμενος που αμείβεται με 2.000 ευρώ το μήνα. Και οι δύο πληρώνουν το ίδιο για κάθε προϊόν αλλά για τον πρώτο η αύξηση των έμμεσων φόρων στα αγαθά που έχει ανάγκη καθημερινά (π.χ. τρόφιμα και καύσιμα) είναι ένα πολύ μεγαλύτερο ποσοστό του εισοδήματός του. Πρόκειται λοιπόν για ξεκάθαρη ταξική πολιτική εις βάρος των μη προνομιούχων. Στη Γαλλία τα «κίτρινα γιλέκα» ανάγκασαν την κυβέρνηση να παγώσει την αύξηση στα καύσιμα. Στην Ελλάδα, όπου η βενζίνη κοστίζει ακριβότερα από ό,τι στη Γαλλία (και οι Έλληνες είναι προφανώς φτωχότεροι από τους Γάλλους), Τσίπρας και Τσακαλώτος πέρασαν χωρίς κανένα πρόβλημα τις αυξήσεις στα καύσιμα συνεχίζοντας τη ρητορική της δήθεν «κοινωνικής ευαισθησίας» υπέρ των μη προνομιούχων.

Υγεία:

Η υποβάθμιση της δημόσιας υγείας, με τις ατελείωτες ουρές και τους χρόνους αναμονής για βασικές εξετάσεις είναι προφανές ότι αποτελεί ταξική πολιτική εις βάρος όσων δεν έχουν χρήματα για να πληρώσουν τα ιδιωτικά θεραπευτήρια και τα διαγνωστικά κέντρα. Και ένας υπουργός που βρίζει στο Facebook και καπνίζει μέσα στο υπουργείο Υγείας δεν προσφέρει τίποτα επί της ουσίας πέρα από ένα φτηνό επικοινωνιακό τέχνασμα δήθεν ντομπροσύνης και λαϊκότητας. Και εδώ η προπαγάνδα και η επικοινωνία δεν καλύπτουν την πραγματικότητα.

Παιδεία:

Το επικοινωνιακό τρικ έχει να κάνει με το υποτιθέμενο «βάθεμα και πλάτεμα» της γνώσης και της δημοκρατίας. Τη δήθεν ευαισθησία ότι τα παιδιά πρέπει να κοιμούνται περισσότερο, να μην δυσκολεύονται να διαβάζουν δύσκολα μαθήματα, να μπαίνουν στα πανεπιστήμια με βαθμό 3 ή και με μηδέν -αν ανοίξουμε εντελώς τις πόρτες- και να παίρνουν πτυχία που τους οδηγούν στην ανεργία. Ποιον ευνοεί η πολιτική υποβάθμισης της δημόσιας παιδείας αν όχι τα παιδιά που πηγαίνουν σε ιδιωτικά σχολεία, δηλαδή τα παιδιά των προνομιούχων (όπως ο πρωθυπουργός), έναντι των παιδιών των φτωχών οικογενειών που πρέπει να στηρίξουν την πορεία της ζωής τους στα εφόδια που τους δίνει το κράτος μέσω της δημόσιας παιδείας; Και εδώ η ιδεολογική γαρνιτούρα του ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι εμείς είμαστε κοινωνικά ευαίσθητοι και δεν επιτρέπουμε ιδιωτικά πανεπιστήμια. Στέλνουμε όμως τα παιδιά μας σε πανεπιστήμια του εξωτερικού και τα προετοιμάζουμε για να φοιτήσουν σε ιδιωτικά σχολεία.

Ασφάλεια:

Ίσως το κερασάκι στην τούρτα της ταξικής πολιτικής εναντίον των αδύναμων και υπέρ των προνομιούχων. Ας το πούμε απλά. Ποιος έχει περισσότερο ανάγκη την αστυνόμευση στην γειτονιά του; Ο πλούσιος με το μαντρότοιχο και την ιδιωτική εταιρεία security ή ο πολίτης που κατοικεί σε ένα διαμέρισμα σε μια μικροαστική γειτονιά της Αθήνας; Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι αντιστέκεται περήφανα στο «νόμος και τάξη», όπως το συνόψισε πρόσφατα ο υποψήφιος δήμαρχος της Αθήνας Νάσος Ηλιόπουλος. Όμως αυτή η πολιτική πλήττει τα δικαιώματα των μη προνομιούχων να νιώσουν το ίδιο ασφαλείς και το ίδιο ελεύθεροι στα σπίτια τους και στις γειτονιές τους, με τους προνομιούχους που απολαμβάνουν το αγαθό της ασφάλειας. Στο ίδιο πεδίο εφαρμόζεται και η πιο ανεύθυνη ίσως επικοινωνιακή στρατηγική. Η ανοχή στη βία συνδέεται εμμέσως με την δήθεν επαναστατικότητα και το ανατρεπτικό πνεύμα, τη φλόγα κάτω από το συμβιβασμό των κυβερνώντων. Και εκφράζεται με τη στάση απέναντι στους πάσης φύσεως ταραξίες και το «φουλ πανσιόν» για τους καταδικασμένους τρομοκράτες. Συσπειρώνει ίσως επικοινωνιακά κάποιες μικρές ομάδες αλλά βλάπτει ευθέως το σύνολο. Τι θα συμβεί άραγε αν όσοι σήμερα δρουν ανενόχλητοι αύριο αποφασίσουν να σκοτώσουν; Θα ακούσουμε ξανά ότι υπερασπίζονται ένα «ιδεώδες υπέρ του ανθρώπου»;

Πηγή: Protagon.gr Αλέκος Παπαναστασίου

Χρόνια πολλά φίλοι, καλή χρονιά !!

Και να μη ξεχνάμε ότι χρόνος είναι δωρεάν, αλλά είναι ανεκτίμητος.

Δεν σου ανήκει, αλλά μπορείς να τον χρησιμοποιήσεις.

Δεν μπορείς να τον αποταμιεύσεις, αλλά μπορείς να τον ξοδέψεις.

Και από τη στιγμή που τον χάσεις, δεν μπορείς να τον πάρεις πίσω!!!

Δεν μας τά είπες φέτος μαέστρο ..

Συνάντηση προέδρων

Και τώρα τι κάνουμε ….. πάει και το 2018 , καιρός να αλλάζουμε πρόεδρο ;

 

31 Δεκεμβρίου 2018

του ΧΡΗΣΤΟΥ Ν. ΚΩΝΣΤΑ

Είναι προφανές ότι οι Τεχνοκράτες, όσο ικανοί κι αν είναι στην διεκπεραίωση των καθηκόντων τους, δεν μπορούν να πείσουν τους πολίτες. Είναι συνήθως αντιπαθείς, χρησιμοποιούν λεξιλόγιο που προκαλεί αρνητικές αντιδράσεις στην κοινή γνώμη, οι απόψεις τους εύκολα διαστρεβλώνονται.

Είναι δεδομένο ότι οι Πολιτικοί, εξ ορισμού διαθέτουν αυτή τη μία, μοναδική ικανότητα να πείθουν τους ψηφοφόρους τους ότι αυτοί και μόνον αυτοί αποτελούν τη σωτήρια επιλογή.

Από την άλλη όμως πλευρά, οι Πολιτικοί, ακριβώς επειδή στηρίζουν την επιβίωση τους στη δημοφιλία, δεν έχουν πολλά περιθώρια για τη λήψη δύσκολων αποφάσεων και αναγκαίων, προσωρινά αντιλαϊκών μέτρων.

Σε περιόδους κρίσης, σε δύσκολες και περίπλοκες συγκυρίες, οι ηγεσίες οφείλουν να είναι τεχνοκρατικά επαρκείς και πολιτικά ισχυρές.

• Ο Ηγέτης οφείλει να καθοδηγεί, να προ-τοποθετείται στις εξελίξεις, να μπορεί να χαράζει νέες κατευθύνσεις και στρατηγικές προτού η κοινή γνώμη συνειδητοποιήσει την αναγκαιότητα και τη χρησιμότητά τους.

Επειδή όμως αυτές οι αποφάσεις είναι συνήθως οδυνηρές και προκαλούν αντιδράσεις, η εφαρμογή τους απαιτεί σωστό σχεδιασμό, επαγγελματική προετοιμασία και αποτελεσματικότητα που μόνον ένας καλός τεχνοκράτης διαθέτει.

Η Ελλάδα σήμερα έχει άμεση ανάγκη από έντονα Πολιτικοποιημένους Τεχνοκράτες για να αναλάβουν τις ευθύνες, για την πραγματική, ουσιαστική, αληθινή έξοδο από την κρίση. Χρειάζεται ταυτόχρονα πολιτική ευαισθησία αλλά και τεχνοκρατική γενναιότητα ώστε να ληφθούν εγκαίρως αποφάσεις που θα εφαρμοστούν με ταχύτητα και αποτελεσματικότητα.

Δεν υπάρχουν πλέον άλλα περιθώρια απώλειας χρόνου…

• Η αμορφωσιά, η έλλειψη Παιδείας και Πολιτισμού, η άγνοια των διεθνών δεδομένων, η ανικανότητα, η φοβικότητα απέναντι στον λαϊκισμό έχουν κοστίσει πολύ ακριβά σε εκατομμύρια ελληνικές οικογένειες που είναι πλέον πρόθυμες να πιστέψουν σε επικίνδυνα παραμύθια αφού δεν αντέχουν την σκληρή πραγματικότητα.

Η Ελλάδα χρειάζεται πολιτικοποιημένους τεχνοκράτες. Όχι μόνον σε επίπεδο κεντρικής κυβέρνησης αλλά και στη διαχείριση του κρατικού μηχανισμού.

• Η Παιδεία, η Υγεία, η Δικαιοσύνη, η Οικονομία ακόμη και η Άμυνα της χώρας δεν μπορούν πλέον να αποτελούν παιχνίδι στα χέρια μαθητευόμενων σαλτιμπάγκων του λαϊκισμού.

Πρέπει να τολμήσουμε για να μην τα χάσουμε όλα…

Η εποχή της γραβάτας  και του μουστακιού !!!