Η διάκριση Ορεινών- Πεδινών, ανάγεται στην Εθνοσυνέλευση της Γαλλικής Επανάστασης του 1789. Τότε, οι ριζοσπαστικοί με τις πλέον επαναστατικές ιδέες, κατέλαβαν το άνω αριστερό μέρος της αίθουσας της Εθνοσυνέλευσης και ονομάσθηκαν Ορεινοί επειδή τα έδρανά τους ήταν στο ψηλότερο μέρος του αμφιθεάτρου. Μεταξύ των Ορεινών ήταν ο Νταντόν, ο Μαρά, ο Σαιν Ζυστ και άλλοι από την ομάδα των Επαναστατών της Γαλλικής Επανάστασης.
H ζωή δεν είναι δίκαιη. Ξεπέρασε το. Δυστυχώς έτσι είναι ο κόσμος… Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να σε αδικήσουν ηθελημένα. Αθώοι άνθρωποι θα πληγωθούν και ένοχοι μπορεί να μην έχουν καμία επίπτωση.. «Η ζωή δεν είναι δίκαιη». Αλλά δεν έχει νόημα να γκρινιάζεις για αυτό και να αποτελεί δικαιολογία για να κλειστείς στον εαυτό σου..
Αν βλέπεις κάποια αδικία, προσπάθησε να κάνεις ότι μπορείς για να την διορθώσεις, είναι χρέος σου..μπορεί να μην τα καταφέρεις αλλά προσπάθησες!.
Μην περιμένεις την έγκριση από κάποιον για να κάνεις αυτό που θες στην ζωή σου. «Σταματήστε να περιμένετε κάποιον άλλο να σας δώσει το ‘πράσινο φως’ για να ξεκινήσετε να εργάζεστε για τους στόχους σας. Είναι τα δικά σου όνειρα!!
Ο Βοιωτικός Κηφισός εισέρχεται στο έδαφος του νομού από την επαρχία Λοκρίδας και διασχίζει τις πεδιάδες της Χαιρώνειας, του Ορχομενού και της Κωπαΐδας. Η πεδιάδα της Κωπαΐδας, συνέχεια των πεδιάδων της Χαιρώνειας και του Ορχομενού, ήταν άλλοτε μια αβαθής λίμνη (η μεγαλύτερη της Ελλάδας), μήκους 24 χλμ., πλάτους 13 χλμ. και βάθους 3 μέτρων.
Οι Μινύες υπήρξαν οι πρώτοι που σκέφτηκαν να την αποξηράνουν. Δεν γνωρίζουμε πόσο χρόνο τους πήρε αλλά τα κατάφεραν να αποκτήσουν μιαν απέραντη εύφορη έκταση δημιουργώντας ένα εκπληκτικό, για την εποχή, υδραυλικό σύστημα που άφησε άναυδους τους αρχαιολόγους, όταν το είδαν. «Είναι τα μεγαλύτερα αρδευτικά έργα της αρχαίας Ευρώπης», αποφάνθηκαν οι Γερμανοί ερευνητές που τα μελετούν από το 1990.
Ο πολιτισμός των Μινύων, του λαού που έζησε στη Βοιωτία με έδρα τον Ορχομενό, γνώρισε τη μεγάλη του ακμή του κατά 2η π.Χ. χιλιετία, παράλληλα με τον μυκηναϊκό, στον οποίο ουσιαστικά ανήκει. Υπάρχουν μάλιστα πολλοί ερευνητές, που πιστεύουν ότι η Αργοναυτική εκστρατεία απηχεί δικές τους περιπέτειες. Και τα μινυακά αγγεία, που έχουμε στη διάθεσή μας, μαρτυρούν έναν υψηλό βαθμό πολιτισμού.
Σήμερα πιστεύεται ότι οι Μινύες που εγκαταστάθηκαν στον Ορχομενό της Βοιωτίας υπήρξαν έθνος δραστήριο και ιδίως ναυτικό που ανέπτυξε εμπορικές σχέσεις με άλλα ελληνικά φύλα ομόδοξα, ομόγλωσσα και ομότροπα, με συνέπεια ν’ αποκτήσει μεγάλο πλούτο και ισχύ. Σε απόδειξη αυτού, ο Παυσανίας αναφέρει τον θολωτό τάφο του γενάρχη Μινύα που ο ίδιος είδε και που ανήκε στους μεσοελλαδικούς χρόνους (ΙΖ’ με ΙΣΤ’ π.Χ. αιώνα).
Η πόλη του Ορχομενού χτίστηκε πλάι στην Ακιδαλία πηγή του Βιργιλίου ή την πηγή των Χαρίτων, όπως τη λέει ο Παυσανίας. Τέσσερα ποτάμια έχυναν τα νερά τους στον κάμπο και τον πλημμύριζαν. Από εκεί, συνέχιζαν ως το βουνό και χάνονταν στις καταβόθρες. Ο αναμορφωτής του νεοελληνικού κράτους Χαρίλαος Τρικούπης οραματίστηκε την αποξήρανση της λίμνης. Ο Τρικούπης δε ζούσε πια, να δει τη δικαίωση του οράματός του. Πρόλαβε, όμως, να νιώσει πως ερχόταν δεύτερος. Τον είχαν προλάβει οι Μινύες, πάνω από 3.500 χρόνια πριν!
Έκπληκτοι οι Άγγλοι μηχανικοί είδαν, από το 1892 κιόλας, προϊστορικά αποστραγγιστικά έργα. Ο Έλληνας συνεργάτης στα έργα, μηχανικός Καμπάνης, μελέτησε τα ευρήματα, που αργότερα έγιναν αντικείμενο έρευνας και άλλων ειδικών.
Οι μεγαλοφυείς Μινύες είχαν φτιάξει τρεις αναχωματικές τάφρους στη μέση και στις δυο άκρες της λίμνης και διοχέτευαν τα νερά στις καταβόθρες, με τέτοιον τρόπο, ώστε να ρυθμίζουν όπως ήθελαν το ύψος της στάθμης. Μ’ άλλα λόγια, όχι μόνον είχαν αποξηράνει την απέραντη έκταση, αλλά χρησιμοποιούσαν τα νερά των ποταμών για να αρδεύουν τα νέα χωράφια τους. Δημιουργήθηκε έτσι ένα πλωτό αρδευτικό κανάλι μήκους περίπου 43 χλμ. και πλάτους σαράντα, η «Διώρυγα των Μινύων», που συνδεόταν με ένα περιφερειακό και άλλα μικρότερα ενώ, στην περιοχή υψώθηκαν τα κυκλώπεια τείχη του Γλα.
Οι έρευνες αποκάλυψαν και μια συμπληρωματική τεχνητή καταβόθρα, μήκους 2.230 μέτρων, ύψους 1,80 μ. και πλάτους 1,5 μ. με 16 κάθετα φρέατα. Στην πλούσια Αίγυπτο, τη δουλειά των τεχνητών καναλιών, που έφτιαξαν οι Μινύες, την έκανε ο θεϊκός Νείλος, όταν αποφάσιζε να ξεχειλίσει. Στον Ορχομενό, οι άνθρωποι αποφάσιζαν. Ο άλλοτε βυθός της λίμνης, φορτωμένος με την εύφορη λάσπη (ιλύ) που είχαν αποθέσει εκεί οι αιώνες, αποδείχτηκε ασύλληπτα γόνιμος. Το μαρτυρούν οι σιτοβολώνες, που αποκαλύφθηκαν εκεί στις κατοπινές ανασκαφές:
Πελώρια στρογγυλά κτίρια με εσωτερική διάμετρο έξι μέτρων, που έκλειναν από πάνω με κεραμίδια. Με σκάλες, οι Μινύες ανέβαιναν στην κορφή, έχυναν μέσα το στάρι και σφράγιζαν την οροφή. Όταν ήθελαν να πάρουν ποσότητα σταριού, αποσφράγιζαν ειδικά ανοίγματα στον κυλινδρικό τοίχο, από όπου χυνόταν έξω όσο χρειάζονταν. Ώσπου ν’ αδειάσουν οι σιτοβολώνες, ερχόταν η εποχή του νέου θερισμού.
Η περιοχή κατοικήθηκε από την Πρωτοελλαδική ακόμα περίοδο (3η π.Χ. χιλιετία). Από τότε υπάρχουν και οι σιτοβολώνες. Στην Υστεροελλαδική (1600 – 1100 π.Χ.), ο Ορχομενός είχε ήδη εξελιχθεί σε πλουσιότατο μυκηναϊκό κέντρο με δική του βασιλική δυναστεία (παλαιότερος γνωστός βασιλιάς ο μυθικός Ετεοκλής). Οι Μινύες έλεγχαν ολόκληρη την περιοχή του Παγασητικού και του Ευβοϊκού κόλπου κι αποτελούσαν τον ναυτικό παράγοντα του μυκηναϊκού πολιτισμού. Γύρω στα 1400 π.Χ., έφτασαν στο απόγειο του πλούτου.
Όμως, οι καταβόθρες δεν ήταν σταθερές. Κάποιες από αυτές, κατά καιρούς, βούλωναν. Οι Μινύες κατασκεύασαν έναν νέο αγωγό κι έστελναν τα νερά στη γειτονική Λάρυμνα, όταν η απορρόφηση παρουσίαζε προβλήματα. Με τα χρόνια, οι φυσικές υποδοχές των νερών βούλωσαν ολοκληρωτικά. Ίσως να έφταιγε και η επέμβαση των ανθρώπων που ποτέ δεν μπόρεσαν να υποτάξουν πλήρως τη φύση.
Τα νερά δεν έβρισκαν πια διέξοδο κι ο αγωγός, που τα έστελνε στη Λάρυμνα, δεν επαρκούσε. Σιγά – σιγά, ο κάμπος πλημμύρισε, ξανάγινε λίμνη. Τα εύφορα χωράφια σκεπάστηκαν πάλι απ’ τα νερά. Ο Ορχομενός άρχισε να φθίνει. Στα 1100 π.Χ. δεν ήταν παρά ένα φτωχικό χωριό. Έτσι τον αναφέρει και ο Όμηρος στον Νεών κατάλογο. Ο Ορχομενός ξεχάστηκε.
απόσπασμα από το προς έκδοση μυθιστόρημα:”στα μέσα του χειμώνα” .
Μεσημέρι και ο παλιόκαιρος δε λέει να φτιάξει, από χθες το βράδυ άρχισε να χιονίζει και τις πρωινές ώρες σηκώθηκε και ένας διαβολοβοριάς που μέσα σε λίγο χρόνο στοίβαξε τόσο χιόνι που ήταν αδύνατο να περπατήσει ζωντανό πλάσμα στα στενά σοκάκια του χωριού.
Το χωριό κουρνιασμένο στα μέσα μιας ορθοπλαγιάς του Μεγάλου Βουνού, που κοβόταν από ένα βύθισμα και διαμόρφωνε ένα εγκάρσιο μικρό οροπέδιο.
Από μακριά έμοιαζε σαν ένα μεγάλο σκαλοπάτι στα μέσα της δύσβατης κατακόρυφης πλαγιάς του βουνού.
Στα Οθωμανικά χρόνια ιδανικός τόπος για τους κατοίκους του, που απολάμβαναν την ελευθερία τους γιατί κανένας κατακτητής δεν έχει την διάθεση να ανέβει εκεί ψηλά πεζοπορώντας στα κακοτράχαλα μονοπάτια κινδυνεύοντας να γκρεμοτσακιστεί στις σάρες και τις χαράδρες που απειλητικά κρεμόντουσαν κάτω από τα πόδια τους.
Και τι είχαν να κερδίσουν άλλωστε αν καταφέρνανε να φτάσουν σώοι, πράγμα μάλλον απίθανο σ’ αυτά το κακοτράχαλο μέρος;
Αυτή η απροθυμία ή αδιαφορία των κατακτητών επέτρεψε σιγά-σιγά αυτή η μεγάλη φωλιά του βουνού να γίνει ένα μεγαλοχώρι με πολλά σπίτια, όμορφα χτισμένα με μεγάλες πέτρες που πολλές από αυτές υπήρχαν από φυσικού τους τοποθετημένες έτσι που σχημάτιζαν ένα κυκλώπειο τοίχο.
Σε κάποιες δε περιπτώσεις και οι στέγες ήταν σκεπασμένες με μεγάλες πλάκες και έμοιαζαν σαν σπηλιές πάνω από το έδαφος.
Με μικρές παρεμβάσεις κατάφεραν οι πρώτοι κάτοικοι να λειτουργήσουν όλο αυτό το πλέγμα ως κατοικίες.
Οι φυσικές πηγές με άφθονο νερό στα ανατολικά του οροπεδίου και στα βόρεια το δάσος με τις αγριοκαστανιές και τις αγριοκαρυδιες προσέφερε δωρεάν τροφή για τους ανθρώπους και τα ζώα
Κάποτε εδώ είχαν φιλοξενηθεί πάνω από χίλιοι νοματαίοι όταν κάτω στον κάμπο το χαντζάρι του κατακτητή δεν σταματούσε να μακελεύει τους ατυχούς ραγιάδες.
Όταν οι ραγιάδες απέκτησαν την ελευθερία τους το χωριό άρχισε σιγά-σιγά να φυλλορροεί. Οι απείθαρχοι ορεσίβιοι άρχισαν να καλοβλέπουν τις βολές των πεδινών χωριών και των πόλεων, να τακτοποιούνται στα πεδινά και να συμβιβάζονται με την οργάνωση και την πειθαρχία των αστών.
Τώρα έχουν μείνει όλοι κι όλοι 13 άνθρωποι, όλοι πάνω από εβδομήντα χρονών, που δεν θέλουν να μπουν σε ζεύγλα, όπως λέει ο Μπαρμπαλιάς ο μεγαλύτερος κάτοικος του χωριού, που πλησιάζει τα ενενήντα πέντε!
Θέλουν να είναι ελεύθεροι, δεν θέλουν ζυγούς και συμβιβασμούς και ψεύτικες καλημέρες, που η ζωή στην πόλη απαιτεί.
Υπάρχει μια εξαίρεση, είναι ο μικρός Ταξιάρχης 18 ετών εγγονός της κυρά Μαρίας και του μπάρμπα Γρηγόρη, που οι γονείς του χάθηκαν πριν μερικά χρόνια σε αεροπορικό δυστύχημα.
Ο μικρός Ταξιάρχης εκείνο το καλοκαίρι είχε έρθει στον παππού και στη γιαγιά και έμενε μόνιμα εδώ.
Προσπάθησαν όλοι για να πείσουν το μικρό να κατέβει στην πόλη για να συνεχίσει το σχολείο του.
Πεισματικά αυτός αρνιόταν και απειλούσε ότι αν αναγκαστεί να γυρίσει στην πόλη θα βάλει τέλος στη ζωή του
και έτσι έμεινε στο χωριό των γερόντων.
Με τον νεαρό Ταξιάρχη το χωριό άρχισε να μεταμορφώνεται
σιγά-σιγά, ο νεαρός παρέσυρε τους γέρους που άρχισαν να νεανίζουν ή μάλλον να παλιμπαιδίζουν.
Ο Ταξιάρχης έγινε αρχηγός και όλοι οι γέροι άρχισαν να τον μιμούνται και να τον ακολουθούν.
Η νυχτερινή ησυχία έπαψε να βασιλεύει στο χωριό των γερόντων και η μουσική των coconaut rockers και του τζο στράμερ αντηχούσε όλη την νύχτα και συνόδευε το ξέφρενο γλέντι τους.
Στην βόρεια πλευρά του περίτεχνου συγκροτήματος των κατοικιών υπήρχε μια φυσική σπηλιά που παλιότερα χρησίμευε για αποθήκες για τα καρυδιά και τα άγρια κάστανα, που με τον ερχομό του Ταξιάρχη μετατράπηκε σε μουσική αποθήκη.
Χθες το βράδυ όλοι οι γέροντες μαζί με τον Ταξιάρχη μαζεύτηκαν εδώ για την νυχτερινή τους διασκέδαση.
Τόσο πολύ ήσαν αφιερωμένοι στην διασκέδαση που ούτε κατάλαβαν ότι ο χιονιάς το έχει στρώσει τόσο πολύ, που θα ήταν αδύνατο τα ξημερώματα όπως συνήθιζαν το τελευταίο καιρό να πάνε στα σπίτια τους για ύπνο.
Γύρω στις πέντε το πρωί ο μπάρμπα Λευτέρης ο νεώτερος της παρέας, γύρω στα εβδομήντα, προσπάθησε να ανοίξει την μικρή πόρτα, δεν άνοιγε,το χιόνι είχε φθάσει σχεδόν μέχρι την κορφή. Γυρνά πίσω και προσπαθεί να πει τι έχει συμβεί μα κανείς δεν ακούει… η μουσική στη διαπασών και οι περισσότεροι έχουν ξαπλώσει στο πάτωμα και κοιμούνται, κάποιοι είναι ζαλισμένοι από το ποτό και δεν καταλαβαίνουν τι λέει ο μπάρμπα Λευτέρης.
Συνεχίζεται..
(Πόνημα δημιουργικής γραφής)
Κ. ΜΠΕΡΤΣΙΑΣ
“Υπάρχουν μερικά πράγματα που μπορεί κανείς να επιτύχει μόνο με ένα σκόπιμο άλμα προς την αντίθετη κατεύθυνση.“
Η σοφία του Κάφκα έγκειται στην αναγνώρισή του ότι μερικές φορές η πρόοδος απαιτεί να κινηθούμε ενάντια στο ρεύμα, αγκαλιάζοντας το αντισυμβατικό..
Μου φτάνει που ξέρω να διαβάζω, γιατί έτσι μαθαίνω αυτά που δεν ξέρω, ενώ όταν γράφεις, γράφεις μόνο αυτά που ξέρεις
ΟΥΜΠΕΡΤΟ ΕΚΟ
Τι υπήρχε πριν τον Θεό;
Πριν από την Αρχή της πρώτης Δημιουργίας που ονομάζουμε Θεόν, το μόνον που υπήρχε ήταν δυο τεράστιοι αόρατοι και Άπειροι κολοσσοί με απόλυτη ησυχία, γαλήνη, ηρεμία και αρμονία.
Ο ένας κολοσσός ήταν ο αγέννητος Άπειρος Χρόνος (όπως τον είχε περιγράψει πρώτος ο Έλλην φιλόσοφος και μαθηματικός Δημόκριτος) εκφραζόμενος ως Μηδέν (0) και ο δεύτερος ο Άπειρος Κενός Χώρος (όπως τον είχε περιγράψει ο Αναξίμανδρος) εξ ίσου εκφραζόμενος ως Μηδέν (0).
Δεν υπήρχε τίποτε πριν από αυτούς τους δυο Απείρους Αοράτους Κολοσσούς μέσα στους οποίους παρουσιάστηκε μια δύναμη που δημιούργησε το παν με την εξέλιξη σε βάθος Χρόνου
Μέσα σε αυτούς τους τεράστιους αόρατους κολοσσούς που δεν έχουν αρχή ή τέλος δεν υπήρχε ακόμη ούτε το Σύμπαν, ούτε ο ουρανός με τα άστρα ή οι Γαλαξίες και ασφαλώς ούτε η Γη ή το ηλιακόν μας σύστημα. Βασίλευε «η ανυπαρξία». Βασίλευε το «τίποτε». Δεν υπήρχε ούτε ο Θεός. Ακόμη και αν πούμε ότι υπήρχε ο Θεός, ξαναγεννιέται η ίδια ερώτηση· τι υπήρχε πριν από Αυτόν και καταντά η ίδια ερώτηση άπειρες φορές με απάντηση το τίποτε…
Εκτός αν υποθέσουμε ότι οι δυο άπειροι κολοσσοί, ο ένας του Χρόνου και ο άλλος του Χώρου, ήταν ο Θεός. Αλλά γιατί να μη υποθέσουμε ότι μέσα από αυτούς εγέννηθη Θεός ο οποίος ένεκα της ουσίας τους ως Άπειρων είναι και ο Θεός Άπειρος; Η φαντασία μας εκεί μας οδηγεί. Αλλά το ίδιο και η λογική. Η δε φαντασία μας είναι μέρος της διάνοιας του ίδιου του Θεού. Το κάθε τέκνον είτε άνθρωπος είναι είτε ζώον είτε ψάρι ή φυτόν έχει τα χαρακτηριστικά των γονιών του. Έτσι και ο Θεός είναι άπειρος διότι έχει τα χαρακτηριστικά των Άπειρων γονέων του.
Υπάρχουν δυο είδη ανθρώπων: αυτοί που είναι εύκολο να είσαι μαζί τους, αλλά εξίσου εύκολο να είσαι χωρίς αυτούς και αυτοί που είναι δύσκολο να είσαι μαζί τους, αλλά αδύνατο να ζήσεις χωρίς αυτούς…
Η φράση που έχει γίνει και τραγούδι με τίτλο «το νινί σέρνει καράβι» (δεν είναι ακριβώς έτσι, αλλά εν προκειμένω η έννοια -το γυναικείο φύλο- είναι κοινή) ξεκινά από μια επίπονη αλλά δελεαστική συνήθεια που είχαν οι ναυτικοί στην αρχαία Ελλάδα πριν ανοιχτεί ο ισθμός της Κορίνθου. Για να μη χρειαστεί να κάνουν με το πλοίο το γύρο της Πελοποννήσου, έβαζαν τους σκλάβους να σέρνουν τα καράβια από τη στεριά, με δέλεαρ ότι στην Κόρινθο θα μπορούσαν να αφεθούν στα θέλγητρα των διάσημων ιερών της Αφροδίτης. Εκεί,οι ιέρειες μπορούσαν -βάσει νόμου- να προσφέρουν το κορμί τους -ήταν κάτι σαν τα σημερινά Red Lights με τις βιτρίνες στο Αμστερνταμ). Οπότε μπροστά στον πειρασμό της γυναικείας φύσης, ναυτικοί και δούλοι έσερναν τα πλοία από την ξηρά. Διάσημοι για τη σοφία τους οι αρχαίοι κατέληξαν στο γνωστό συμπέρασμα που χιλιάδες χρόνια μετά -κι ενώ πια υπάρχει ο Ισθμός και ουδείς σέρνει καράβια στην Κόρινθο- παραμένει σε ισχύ
* Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες Κολομβιανός συγγραφέας, βραβευμένος με Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Θεωρείται ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του λογοτεχνικού ρεύματος του μαγικού ρεαλισμού και ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς όχι μόνο της ισπανόφωνης αλλά και της παγκόσμιας λογοτεχνίας.
Παίζοντας, γράφοντας, οδηγώντας Οι τύποι αυτοί («γερούνδια» λέγονται μάλλον) στα ελληνικά δεν χρησιμοποιούνται αυτόνομα, αλλά πάντοτε σε συνδυασμό με το κύριο ρήμα, με το οποίο έχουν κανονικά το ίδιο υποκείμενο. «Χτύπησε παίζοντας», «περπατώντας τραγουδώ». Αυτός που έπαιζε είναι ο ίδιος που χτύπησε, αυτός που τραγουδά είναι ο ίδιος που περπατά.
Συμβαίνει, δεν ξέρω γιατί, πολλές φορές, να τούς χρησιμοποιείτε με χωριστό, άσχετο υποκείμενο. Αν άλλος έπαιζε και άλλος χτύπησε, θα πρέπει να πούμε «καθώς έπαιζε ο Γιάννης, χτύπησε ο Κώστας». Ή «καθώς έπαιζε ο Γιάννης, χτύπησα τον Κώστα»· δεν μπορούμε να πούμε «παίζοντας ο Γιάννης».
νεοσύλλεκτος!!
εντύπωση προκαλεί ότι σε επίσκεψη σε στρατόπεδο οι επισκέπτες έχουν φορέσει τα ”καλά” τους!
“O Albert Einstein άρχισε να μιλάει όταν ήταν 4 ετών. Μετά στο σχολείο οι δάσκαλοι και οι γονείς του νόμιζαν ότι είχε πρόβλημα. Αποβλήθηκε από το σχολείο και αργότερα απέτυχε στις εξετάσεις να μπει στο Swiss Polytechnic Institute στη Ζυρίχη.
* αποφθέγμα του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες (Gabriel García Márquez), του Κολομβιανού νομπελίστα συγγραφέα, ενός από τους μεγαλύτερους συγγραφείς του εικοστού αιώνα, ο οποίος αποτύπωσε μοναδικά στο έργο του την ομορφιά και την τραγωδία της Λατινικής Αμερικής και τιμήθηκε με Νομπέλ Λογοτεχνίας το 1982.
Απαρχή ξεχωριστής οικειότητας: να κουτσομπολεύεις μ’ έναν τρίτο τους κοινούς σας φίλους…
Π. ΚΟΝΔΥΛΗΣ
Έλληνας στοχαστής
……Κλείνοντας, θα ήθελα να σου θυμίσω μια φράση του Πλούταρχου: “Ζω σε μια μικρή πόλη και μου αρέσει να μένω, για να μη γίνει μικρότερη”». Κλείνοντας την εξώπορτα, τον ακούω να φωνάζει: «Και να μην ξεχνάς ποτέ ότι το αλλού είναι εδώ».
Το κλείσιμο της συντευξής του Δημήτρη Δελλή στην LIFO.gr
Ο Δημήτρης Δελλής είναι μια αναγνωρίσιμη μορφή της πόλης των Ιωαννίνων, γνωστός ως Αρχιερέας, ο οποίος, μετά από μεγάλα ταξίδια σε όλον τον πλανήτη, ζει απομονωμένος στη γενέτειρά του στο ΝΗΣΊ..
Στις ΗΠΑ ειπώνεται αυτή η φράση συνέχεια, το να είσαι Κένεντι είναι σαν να είσαι ροκ σταρ. Είναι πια πολλοί οι Κένεντι, πολλοί οι απόγονοι από τα εννιά παιδιά του πατριάρχη Τζόζεφ που έβαλε κάποτε στόχο την πολιτική δύναμη, αλλά το να είσαι ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζούνιορ, ο πρωτότοκος γιος του οραματιστή Μπόμπι, σε κάνει κάπως τον μπασίστα αυτής της μπάντας, είσαι ξεχωριστός, ειδικά αφότου ο αρχηγός του συγκροτήματος Tζον Τζούνιορ έχει χαθεί σε άλλη μια εθνική τραγωδία.
Ο 69χρονος Ρόμπερτ Τζούνιορ, τον οποίο οι δικοί του αποκαλούν επίσης Μπόμπι, μοιάζει πολύ στον πατέρα του, το ίδιο τετράγωνο σαγόνι, τα ίδια γαλάζια μάτια, τα τέλεια ίσια δόντια, ευφράδεια, μόνο η ομιλία είναι αλλιώς καθώς ο Ρόμπερτ πάσχει από σπασμωδική δυσφωνία, μια διαταραχή που χτυπά το 0,02% του πληθυσμού με ακούσιους σπασμούς που παρεμποδίζουν τη δόνηση των φωνητικών χορδών. Ο RFK Jr. μεγάλωσε σαν σε διαφήμιση Polo Ralph Lauren, με τις απαραίτητες διακοπές στο Χαγιάνις Πορτ, και τις απαραίτητες αποβολές από καλά σχολεία και συλλήψεις για κατοχή μαριχουάνας. Ήταν εννιά ετών όταν δολοφονήθηκε ο θείος του, και δεκατεσσάρων όταν δολοφονήθηκε ο πατέρας του.
Σπούδασε Νομικά στο Χάρβαρντ, με ένα μικρό διάλειμμα προκειμένου να βοηθήσει τον θείο του, Έντουαρντ Κένεντι, στον αγώνα του να κερδίσει το χρίσμα των Δημοκρατικών για τις εκλογές του 1980 (ενώ ο Τεντ ξεκίνησε με μεγάλο προβάδισμα, λόγω της αδύναμης καμπάνιας και της ρωσικής εισβολής στο Αφγανιστάν έχασε από τον πρόεδρο Κάρτερ, ο οποίος ηττήθηκε τελικά στις εκλογές από τον Ρέιγκαν ενώ για κάποιους η διαμάχη Τεντ Κένεντι-Τζίμι Κάρτερ δίχασε ανεπανόρθωτα το Δημοκρατικό κόμμα).
Ο Ρόμπερτ Τζούνιορ έγινε βοηθός εισαγγελέα της Νέας Υόρκης όμως παραιτήθηκε όταν δεν πέρασε τις εξετάσεις για την άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος. Την ίδια χρονιά μια σύλληψη για κατοχή ηρωίνης τον οδήγησε σε πρόγραμμα απεξάρτησης. Όταν το τελείωσε, είχε πια βρει τον δρόμο του. Πήρε την άδεια και ειδικεύτηκε στα θέματα περιβάλλοντος, χτίζοντας μια σπουδαία καριέρα. Έγινε καθηγητής Περιβαλλοντικού Δικαίου στο Πέις όπου ίδρυσε τμήμα περιβαλλοντικών διαφορών και στην διάρκεια των ετών μπήκε συνέταιρος σε μεγάλες δικηγορικές εταιρείες. Μια μεγάλη του νίκη ήταν η διάσωση του ποταμού Χάντσον με μηνύσεις σε πάνω από 100 βιομηχανίες που ρύπαιναν τον ποταμό, δράση που γέννησε την ακτιβιστική οργάνωση Riverkeeper και αυτή με τη σειρά της τη ΜΚΟ Waterkeeper Alliance, που έχει πλέον παραρτήματα σε 34 χώρες και σκοπό να εντοπίζει και να μηνύει ρυπαντές των υδάτινων πόρων.
Όλα πήγαιναν καλά. Ο Ρόμπερτ Τζούνιορ συνέλεγε δικαστικές νίκες, προβολή, θαυμασμό και συζύγους. Με την πρώτη του σύζυγο έκαναν 2 παιδιά, με τη δεύτερη, με την οποία ίδρυσαν μαζί την (αντιεμβολιαστική) οργάνωση Πρωτοβουλία για τις Τροφικές Αλλεργίες, 4. Το 2010 ζήτησε διαζύγιο και έναν χρόνο αργότερα γνώρισε σε πάρτυ του φίλου του, Λάρι Ντέιβιντ, την κωμικό Σέριλ Χάινς, που παίζει τη σύζυγο του Λάρι στο Curb Your Enthusiasm, ρόλο για τον οποίο έχει προταθεί για δύο Emmy. Παντρεύτηκαν το 2014.
Η αυτοκτονία της δεύτερης συζύγου του το 2012 πήρε μεγάλη δημοσιότητα.
Ένας Δημοκρατικός παίρνει το μπλε χάπι
O Κένεντι έχει πει πολλές φορές ότι πιστεύει, και λέει ότι το ίδιο πίστευε και ο πατέρας του, ότι είχε ανάμειξη η CIA στη δολοφονία του θείου του, ενώ έχει αμφιβολίες ότι τον πατέρα του δολοφόνησε ο Σιρχάν Σιρχάν. Επιμένει δε στην αθωότητα του ξαδέλφου του, Μάικλ Σκέικελ (γιος της αδελφής της μαμάς του), ο οποίος καταδικάστηκε για τη δολοφονία της 15χρονης γειτόνισσας του, Μάρθα Μόξλεϊ, και μάλιστα έγραψε βιβλίο για αυτό. Παρότι έχουν γίνει δίκες και έρευνες και για τις τρεις υποθέσεις, είναι οικογενειακά τραύματα που δικαιολογούν ανησυχίες.
Αλλά ο Ρόμπερτ Τζούνιορ έχει μπει σε περίεργο δρόμο. Όπως έχει πει ο ίδιος, λόγω της δουλειάς του να μηνύει εργοστάσια καύσης άνθρακα που δημιουργούν τοξικές εκπομπές υδραργύρου που συνδέονται με εγκεφαλικές βλάβες, άρχισαν να τον πλησιάζουν μητέρες παιδιών με νοητική αναπηρία που πίστευαν ότι τα παιδιά τους είχαν τραυματιστεί από τα εμβόλια.
To 2005 έγραψε στο Rolling Stone και το Salon το άρθρο Deadly Immunity στο οποίο ισχυριζόταν ότι τα εμβόλια που περιέχουν θειομερσάλη, που έχει ως βάση τον υδράργυρο, προκαλούν αυτισμό (όμως κανένα εμβόλιο, εκτός από κάποια κατά της γρίπης, δεν περιέχει θειομερσάλη, και ο τύπος του υδραργύρου που χρησιμοποιείται είναι ο αιθυλικός υδράργυρος, ο οποίος απομακρύνεται από τον οργανισμό γρήγορα και αβλαβώς).. Ήταν μια εποχή που ακόμη και κάποιοι γιατροί υποστήριζαν την άποψη βασιζόμενοι στην περίφημη «έρευνα» που είχε δημοσιεύσει το 1998 ο Άντριου Γουέκφιλντ και ενοχοποιούσε το εμβόλιο ιλαράς-ερυθράς-παρωτίτιδας (MMR). Έξι χρόνια αργότερα, το Rolling Stone είχε κατεβάσει το άρθρο, όπως και το Lancet κατέβασε τη δημοσίευση του Γουέικφιλντ, η οποία, σύμφωνα με έρευνα του British Medical Journal, δεν ήταν απλώς λάθος, αλλά προϊόν απάτης των αντιεμβολιαστών. Πολλοί επώνυμοι που είχαν στηρίξει το αντιεμβολιαστικό κίνημα ζήτησαν συγγνώμη. Όχι ο Ρόμπερτ Τζούνιορ που ξεκίνησε σταυροφορία.
Το 2011 ίδρυσε τη μη κερδοσκοπική οργάνωση Children’s Health Defense, η οποία κάνει αγώνα ενάντια στα φυτοφάρμακα, τη φθορίωση του νερού, την παρακεταμόλη, το αλουμίνιο, τις ασύρματες επικοινωνίες και κυρίως τα εμβόλια, τα οποία κατηγορεί για αυτισμό, ΔΕΠΥ, τροφικές αλλεργίες, καρκίνο και αυτοάνοσα.
Δύο από τα αδέλφια του, η πρώην αντικυβερνήτης του Μέριλαντ Καθλίν Κένεντι Τάουνσεντ και ο πρώην βουλευτής Τζόζεφ Κένεντι ΙΙ, μαζί με την ανιψιά του, Μέιβ Κένεντι ΜακΚέιν, διευθύντρια των Παγκόσμιων Πρωτοβουλιών Υγείας του Πανεπιστημίου Τζορτζτάουν, ένιωσαν την υποχρέωση να καταγγείλουν σε άρθρο στο Politico την παραπληροφόρηση του: «Τον στηρίζουμε στον συνεχή αγώνα του για την προστασία του περιβάλλοντος, ωστόσο, όσον αφορά τα εμβόλια κάνει λάθος. Το έργο του και το έργο άλλων αντιεμβολιαστών έχει σπαρακτικές συνέπειες δεδομένουν ότι τα εμβόλια αποτρέπουν 2 έως 3 εκατομμύρια θανάτους ετησίως». Μια άλλη ανιψιά του υπέγραψε στους New York Times το άρθρο «Τα εμβόλια είναι ασφαλή, ό,τι κι αν λέει ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζούνιορ».
Ο νέος κορονοϊός, έδωσε στους αντιεμβολιαστές, που πλέον είχαν μετατραπεί σε πολιτικό κίνημα, νέο πεδίο δράσης. Ο Κένεντι τάθηκε κατά της «κοινωνικής αποστασιοποίησης» ή την παρακολούθηση των κρουσμάτων από το κράτος και φυσικά κατά των εμβολίων mRΝA. Ένας στενός του συνεργάτης έφτιαξε την ταινία Plandemic, που, γεμάτη από fake news, πρόλαβε να σαγηνεύσει πολλούς προτού απαγορευτεί από όλες τις πλατφόρμες. Ο κόσμος εκείνες τις μέρες διψούσε για νέες πληροφορίες, και ο Κένεντι και οι φίλοι του ήταν έτοιμοι να τους ξεδιψάσουν. Πριν την πανδημία το Children’s Health Defense είχε 150.000 επισκέπτες μηνιαίως. Μετά την πανδημία είχαν φτάσει τα 4,7 εκατομμύρια με τις δωρέες να αυξάνονται ανάλογα. Ο Κένεντι απευθύνθηκε ειδικά τη μαύρη κοινότητα που τελικά είχε δυσανάλογα πολλούς ανεμβολίαστους και θύματα.
Στο βιβλίο The Real Anthony Fauci (2021) κατηγόρησε τον πρώην σύμβουλο του Λευκού Οίκου και τον Μπιλ Γκέιτς ότι μεγαλοποίησαν την πανδημία εν μέρει για να προωθήσουν τα εμβόλια και ότι εξαπέλυσαν «ένα ιστορικό πραξικόπημα κατά της δυτικής δημοκρατίας» ασκώντας υπέρμετρη επιρροή στα μέσα ενημέρωσης και τη δημόσια υγεία. Παράλληλα προώθησε τη χρήση μη εγκεκριμένων θεραπειών, όπως της ιβερμεκτίνης (που προωθούσε και ο Πολάκης). Ο Τραμπ του υποσχέθηκε ότι θα τον κάνει επικεφαλής επιτροπής για την ασφάλεια των εμβολίων.
Το Instagram έκλεισε τον λογαριασμό του το 2021 λόγω «επανειλημμένης κοινοποίησης διαψευσμένων ισχυρισμών σχετικά με τον κορονοϊό ή τα εμβόλια» (του τον ξανάνοιξε όταν ανακοίνωσε την υποψηφιότητα του για το χρίσμα) και το facebook έχει κλείσει τους λογαριασμούς που ανήκουν στην Children’s Health Defense.
Σε μια συγκέντρωση κατά των υποχρεωτικών εμβολίων στην Ουάσινγκτον ο Κένεντι παρομοίασε τoυς υποχρεωτικούς εμβολιασμούς με ναζιστικές μεθόδους, υπονοώντας ότι η Άννα Φρανκ ήταν σε καλύτερη μοίρα όταν κρυβόταν από τους Ναζί: «Ακόμη και στη χιτλερική Γερμανία μπορούσες να διασχίσεις τις Άλπεις στην Ελβετία. Μπορούσες να κρυφτείς σε μια σοφίτα, όπως έκανε η Άννα Φρανκ. Επισκέφθηκα, το 1962, την Ανατολική Γερμανία με τον πατέρα μου και συνάντησα ανθρώπους που είχαν σκαρφαλώσει το τείχος και είχαν δραπετεύσει, οπότε ήταν εφικτό. Ναι, πολλοί έχασαν τη ζωή τους, αλλά ήταν εφικτό». Οι εβραϊκές οργανώσεις διαμαρτυρήθηκαν και η ίδια η σύζυγος του διευκρίνισε ότι διαφωνεί.
Τελικά η αλυσίδα ανάμεσα στον αντιεμβολιαστή και τον συνωμοσιολόγο δεν είναι μεγάλη, περνάει από το 5G (θυμόμαστε όλοι την υστερία του 2019) και καταλήγει στον Μπιλ Γκέιτς. Πλέον ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζούνιορ διακηρύσσει ότι:
Υποψήφιος για το χρίσμα
Ο Κένεντι ανακοίνωσε την υποψηφιότητα για το χρίσμα των Δημοκρατικών στις 6 Απριλίου, αποκαλώντας τον Μπάιντεν «στενό οικογενειακό φίλο» και υποσχόμενος ότι δεν θα διεξάγει βιτριολική καμπάνια, διευκρινίζοντας όμως ότι οι δυο τους έχουν εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις για θέματα όπως «ο πόλεμος, η λογοκρισία, ο έλεγχος της Γουόλ Στριτ και των μεγάλων εταιρειών της ομοσπονδιακής κυβέρνησης και των φαρμακευτικών, καθώς και τη χρήση του φόβου ως εργαλείο διακυβέρνησης».
Τα νούμερά του, γύρω στο 20% των Δημοκρατικών ψηφοφόρων, είναι παρόμοια με εκείνα του υποψηφίου για το ρεπουμπλικανικό χρίσμα Ρον ΝτεΣάντις, αλλά μάλλον αντικατοπτρίζουν την αναγνωρισιμότητα του ονόματός του και την έλλειψη ενθουσιασμού για τον Μπάιντεν, τον οποίο περισσότεροι από τους μισούς ψηφοφόρους των Δημοκρατικώνδεν θέλουν ξανά υποψήφιο (αλλά στην ανάγκη θα τον ψηφίσουν).
Ανάμεσα στους υποστηρικτές του Κένεντι είναι ο πρώην CEO του Twitter Τζακ Ντόρσεϊ, ο οποίος στις αρχές του Ιουνίου πόσταρε ένα βίντεο που δείχνει τον Ρόμπερτ Τζούνιορ να λέει ότι θα μπορούσε να νικήσει τον Μπάιντεν, συμπληρώνοντας «Μπορεί και θα το κάνει».
Μπορεί; Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζούνιορ μοιάζει να μην έχει ιδέα από δημόσια αξιώματα. Όταν τον ρώτησαν πριν λίγες μέρες ποιον θα διάλεγε για υπουργό Εξωτερικών, επέλεξε την Τούλσι Γκάμπαρντ, την οποία όλοι έχουν καταδείξει ως πράκτορα που έχει εξαγοράσει από καιρό η Ρωσία.
Όμως έχει συμπαραστάτες. O Mασκ έκανε δύο φορές, δύο συνεχόμενες εβδομάδες Twitter Spaces μαζί του. Ο Τζο Ρόγκεν τον κάλεσε στο πόντκαστ του και τα είπανε. Όταν ο γνωστός επιστήμονας Πίτερ Χότεζ τουίταρε ένα άρθρο του Vice που επέκρινε τις αντιεμβολιαστικές δηλώσεις του Ρόγκαν, εκείνος προθυμοποιήθηκε να δώσει $100.000 σε φιλανθρωπικούς σκοπούς αν ο Χότεζ ερχόταν στο πόντκαστ του για να συζητήσει με τον Κένεντι. Ο Μασκ μπήκε και αυτός στο παιχνίδι. Πλέον το ποσό έχει ξεπεράσει τα 2 εκατομμύρια δολάρια. Ο Χότεζ δεν φαίνεται πρόθυμος να πάει.
«Μπορείς να έρθεις οπλισμένος με όλα τα γεγονότα του κόσμου» γράφουν οι New York Times, «αλλά όταν έχεις να κάνεις με συνωμοσιολόγους, δεν υπάρχει πραγματικός τρόπος να κερδίσεις. Για τους ανθρώπους των οποίων οι απόψεις δεν εδράζονται σε γεγονότα, κέρδος είναι απλά να τραβάς την προσοχή – και όταν διαφωνείς δημόσια με κάποιον σαν τον Κένεντι, έχεις ήδη χάσει».
πηγη.inside story
Είναι καλύτερο να είσαι δυστυχισμένος και να γνωρίζεις το χειρότερο παρά να είσαι ευτυχισμένος στον παράδεισο των ηλιθίων.…
Ο ψυχίατρος Robert Waldinger κάνει πράξη αυτό που πρεσβεύει. Ως διευθυντής της Μελέτης Ανάπτυξης Ενηλίκων του Χάρβαρντ, μιας από τις μακροβιότερες μελέτη για το πώς να ζει κανείς υγιή, ευτυχισμένη και γεμάτη νόημα ζωή, ξέρει πώς να εφαρμόζει “το δικό του φάρμακο” – και το προτείνει ανεπιφύλακτα: Δεν είναι τα χρήματα, η επαγγελματική επιτυχία ή οι διακοπές σε τροπικούς παραδείσους που μας κάνουν ευτυχισμένους, αλλά οι σχέσεις μας με τους άλλους. Αυτό είναι που καθορίζει σε ποιο βαθμό είμαστε ευτυχισμένοι με τη ζωή μας και σε μεγάλο βαθμό πόσο θα ζήσουμε.
15. Η κατάρα της μητρός μου
Απόγευμα Παρασκευής, οχτώ μέρες πριν το τελείωμα του Σεπτέμβρη του 1972, ανήμερα της φθινοπωρινής ισημερίας, που η νύχτα και η μέρα ισομεριάζουν, και στο σπιτικό μας, στην κοιλάδα του Μόρνου, επικρατεί μεγάλη αναστάτωση.
Είμαστε στις τελευταίες ώρες πριν την οριστική φυγή. Τα περισσότερα πράγματα έχουν μαζευτεί, έχουν χωριστεί σε δυο ομάδες, αυτά που θα πέρναμε μαζί μας στην Αθήνα και τα υπόλοιπα, που θα μεταφέραμε πάνω στο χωριό. Είμαστε όλοι εκεί και βοηθάμε, ξαφνικά ακούγεται μια φωνή από το δρόμο να καλεί τον πατέρα μου. Ο πατέρας μου ήταν ανεβασμένος στο πατάρι για να κατεβάσει κάποια πράγματα και βγήκα εγώ να δω ποιος είναι. Βγαίνοντας στην αυλή αντικρίζω ένα άγνωστο άνδρα που με ρωτά:
«Είναι εδώ ο πατέρας σου;»
Πριν προλάβω να απαντήσω εμφανίστηκε ο πατέρας μου και τον καλωσόρισε.
Ήταν ο Γιάννης ο Πεντεορίτης, από ένα χωριό κοντά στο Γαλαξίδι, που είχε συνεννοηθεί με τον πατέρα μου να αγοράσει το άλογο, την αγαπημένη μας φοράδα, την Κούλα. Την Κούλα την είχαν αγοράσει από το επαχτίτικο παζάρι πριν 18 χρόνια, την χρονιά που γεννήθηκα κι εγώ, και μάλιστα σχεδόν την ίδια ημερομηνία, είμαστε δηλαδή συνομήλικοι. Η Κούλα εκείνη την στιγμή έβοσκε στις σιτοκαλαμιές ακριβώς κάτω από την αυλή. Με το άκουσμα ότι τη φοράδα θα την πάρει ο ξένος, όλη η οικογένεια συγκεντρωθήκαμε στην αυλή. Η μάνα μου πήγε και της φόρεσε το σαμάρι και τραβώντας από το καπίστρι την έφερε μπροστά μας. Λες και ήταν άνθρωπος, τη σύστησε με επισημότητα στο νέο της αφεντικό και άρχισε να λέει στο κύριο Γιάννη τα προσόντα της Κούλας. Πόσο εργατική ήταν, πόσο συνεργάσιμη με το ταίρι της στα οργώματα, με πόση άνεση μετέφερε τα φορτία, πόσο γρήγορο ζώο είναι και άλλες αρετές της που δεν θυμάμαι. Τελειώνοντας με τα καλά συμβούλεψε τον κύριο Γιάννη να την προσέχει, ειδικά όταν υπάρχουν μικρά παιδιά, γιατί σαν θηλυκό είναι και λίγο ζηλιάρα και μπορεί να τα δαγκώσει.
Μετά της χάιδεψε το κεφάλι της και με δάκρυα την αποχαιρέτησε λέγοντας πως δεν φταίει αυτή, αλλά η κακιά η λίμνη που σε λίγο θα τους διώξει όλους και θα σκεπάσει τα πάντα. Η μάνα είχε την πιο στενή συνεργασία όλα αυτά τα χρόνια με το ζώο και το ένιωθε σαν παιδί της. Τα τελευταία δέκα χρόνια, που ο πατέρας μου δούλευε σε διαφορά δημόσια τεχνικά έργα, αυτή είχε την φροντίδα των χωραφιών, από το δύσκολο έργο του οργώματος και της σποράς μέχρι τον θερισμό και το αλώνισμα. Σε αυτό το επίπονο έργο που συνήθως ήταν δουλειά των ανδρών είχε την άμεση βοήθεια της Κούλας και ενός μεγαλόσωμου μουλαριού, που ήταν δωρεά της Αμερικής στο πλαίσιο του σχεδίου Μάρσαλ. Αυ- τό το σκληροτράχηλο μουλάρι, –δεν θυμάμαι πως το φωνάζαμε–, είχε ψοφήσει πριν ένα χρόνο από γερατειά, αφού είχε οργώσει μαζί με την Κούλα με σιδερένιο άροτρο ή με ξύλινο αλέτρι δεκάδες στρέμματα πάνω από είκοσι χρόνια. Το κουφάρι του το είχαμε μεταφέρει στην ποταμιά, όπου αυτά τα κακάσχημα και μεγαλόσωμα όρνια που όρμησαν από τις κορφές των Βαρδουσίων το αποτελείωσαν.
Η αγροτική δουλειά εκείνα τα χρόνια με τα παραδοσιακά μέσα ήταν πολύ σκληρή και για τους ανθρώπους και για τα ζώα. Απαιτούσε, εκτός του μεγάλου κόπου, ιδιαίτερη επιμονή και μαεστρία για τον άριστο συντονισμό και την υπακοή των ζώων στα κελεύσματα του αγρότη ώστε να παραχθεί το ζητούμενο έργο.
Αυτή τη δουλειά για πολλά χρόνια την έκανε η κυρία Ευθυμία, η μάνα μου, μόνη της. Πόσες φορές δεν την είχα ακούσει, όταν είχε υπερβεί τα όριά της, να καταριέται αγανακτισμένη τα χωράφια που όργωνε με την φράση:
«Κακή λίμνη δεν θα γίνει… να τα πάρει να ησυχάσουμε…»
Και αυτά τα έλεγε πριν από πολλά χρόνια και πριν ακόμη να έχει ακουστεί κάτι για κατασκευή λίμνης.
Τέτοιες φράσεις εκστόμιζαν και άλλες γυναίκες που δούλευαν σκληρά στα χωράφια τους και οι απολαβές των κόπων τους ήσαν τόσο μικρές, που τις έφερνε σε κατάσταση απελπισίας, ειδικά σε χρονιές με κακές καιρικές συνθήκες.
Να που η κατάρα της μάνας έπιασε, σκεφτόμουν, άλλο αν η ίδια ήθελε μάλλον να το ξεχάσει…
Ήμασταν όλοι σε κακή ψυχολογική κατάσταση γιατί είχαμε δεθεί με το ζώο. Ο κύριος Γιάννης προσπάθησε να ελαφρύνει την ατμόσφαιρα μιλώντας στην Κούλα για τον εαυτό του και πόσο πολύ αγαπά τα ζώα κι ότι θα περνά καλύτερα μαζί του μιας και έχει πολύ λίγα αγροκτήματα και μάλιστα φυτεμένα με ελιές, που δεν απαιτούν κουραστικές δουλειές για το άλογο. Γυρνώντας προς την μεριά μας, λέει:
«Σας καταλαβαίνω, κι εγώ στενοχωριέμαι όταν αποχωρίζουμε τα ζώα μου, τα έχω σαν τα παιδιά μου, όποτε θέλετε να έρχεστε στο χωριό μου να τη βλέπετε τη φο- ράδα.»
«Κάποια στιγμή θα έρθουμε, είναι στο χωριό σου παντρεμένη και η θειά μου η Όλγα με το χωριανό σου το μπάρμπα Δήμο», του απαντά η μάνα μου.
«Ναι, ναι, το είχα ξεχάσει πως η κυρά Όλγα είναι από το Λούτσοβο.»
«Είναι αδελφή του πατέρα μου.»
«Αγαπημένο ζευγάρι, καλοί άνθρωποι, τους αγαπά όλο το χωριό. Αν τους είχε δώσει κι ο θεός ένα παιδάκι… τέλος πάντων, αυτά είναι τυχερά πράγματα.»
Ο παππούς, που δεν είχε μιλήσει μέχρι τώρα, πλησίασε το ζώο, του χάιδεψε την χαίτη και κοιτώντας προς εμάς λέει: «Τυχερή είναι η Κούλα, σε καλά χέρια θα πέσει, ο Γιάννης φαίνεται πολύ καλός άνθρωπος.» Και συνεχίζει: «Θυμάσαι Γιώργο, τότε στην Ναύπακτο, στο παζάρι, ήταν μια βδομάδα μετά την γέννηση του Κώστα, που εσύ διάλεξες αυτό το ζώο, εγώ ήθελα να πάρουμε αρσενικό αλλά εσύ επέμενες και φαίνεται πως έπραξες άριστα, πολύ καλή φοράδα. Γιάννη, θα μείνεις πολύ ευχαριστημένος, με την καρδιά μας σου την δίνουμε… καλορίζικη!».
«Καλορίζικη, καλορίζικη!!!» ακούστηκε μια φωνή από όλους μας.
Οι παλιοί άνθρωποι, όταν πωλούσαν κάτι έπρεπε να το δώσουν με την καρδιά τους, διαφορετικά πίστευαν ότι τη συναλλαγή θα συνόδευε η γρουσουζιά. Γι αυτό οι αγοραστές, αν διαισθάνονταν ότι δεν υπήρχε καλή διάθεση συνήθως χάλαγαν την συμφωνία.
Η παρέμβαση του παππού ήταν καταλυτική προς άπαντας.
Ο Γιάννης ο Πεντεορίτης καβάλησε τη φοράδα, αφού πρώτα μας ευχαρίστησε και μας υπενθύμισε να μην ξεχάσουμε τη θεία μας τη Όλγα και την Κούλα και να επισκεφτούμε το χωριό του, όπου με χαρά θα μας φιλοξενήσει.
Παρακολουθούσαμε αμίλητοι τον Γιάννη με την φοράδα να απομακρύνονται προς την πλευρά του Στενού. Δεν είχαν διανύσει ούτε διακόσια μέτρα όταν το άλογο κάνει απότομα στροφή 180 μοίρες, σηκώνει τα μπροστινά του πόδια και, κοιτάζοντας προς την δική μας πλευρά, άρχισε να χλιμιντρίζει έντονα ενώ ο Γιάννης με δυσκολία προσπαθούσε να το επαναφέρει στην πορεία του.
Αυτό το χλιμίντρισμα ήταν το τελευταίο ακουστικό αποτύπωμα της Κούλας, που έμεινε άσβεστο στην μνήμη μου παρόλο που έχουν περάσει τόσες δεκαετίες…
Η κόρνα του φορτηγού που είχε σταματήσει στον δημόσιο δρόμο μας επανέφερε στην πραγματικότητα. «Ο Θύμιος είναι», λέει ο πατέρας μου, «πάω να συνεννοηθούμε τι ώρα θα έλθει το πρωί να φορτώσουμε.» Ο Θύμιος ο Καραγιάννης, φίλος του πατέρα μου και ξάδελφος της μάνας μου, είχε φορτηγό και προσφέρθηκε να μας μεταφέρει στην Αθήνα…
. Όταν είσαι μικρός, πέρασε τουλάχιστον έξι μήνες με ένα χρόνο όσο πιο φτωχικά σε παίρνει, ξοδεύοντας όσο το δυνατόν λιγότερα, αποκτώντας μόνο απαραίτητα αντικείμενα, τρώγοντας όσο χρειάζεσαι, ζώντας σε ελάχιστα τετραγωνικά. Έτσι θα έχεις μια εικόνα του με τι μπορεί να μοιάζει η «χειρότερη» φάση της ζωής σου. Αν το κάνεις, κάθε φορά στο μέλλον που θα ρισκάρεις κάτι δεν θα φοβάσαι το χειρότερο….
Οι ανθρώπινες προσωπικότητες σύμφωνα με τον Καρλ Γιούνγκ χαρακτηρίζονται από την προτίμηση της γενικότερης στάσης τους: εξωστρεφείς ή εσωστρεφείς, αισθητικές ή διαισθητικές, λογικές ή συναισθηματικές, κριτικές ή αντιληπτικές.
Από αυτές τις 4 διχοτομήσεις όλες οι πιθανές μεταλλάξεις των προτιμήσεων παράγουν 16 διαφορετικές προσωπικότητες προσδιορισμένες από ένα ακρωνύμιο 4 γραμμάτων που ανταποκρίνεται στον συνδυασμό αυτών των προτιμήσεων.
Επομένως η προσωπικότητα ΕΔΑΚ που σημαίνει Εσωστρεφής, Διαισθητικός , Αισθητικός και Κριτικός είναι μια από τις σπανιότερες.
Σε μια τάξη με μαθητές, θα παρατηρήσετε τους 1-2 που κάθονται ήσυχα σε μια γωνιά παρατηρώντας ευχάριστα όλα όσα συμβαίνουν γύρω τους χωρίς να αλληλεπιδρούν με τους άλλους. Γι αυτή την προσωπικότητα μιλάμε!
Αυτά τα παιδιά δεν είναι ντροπαλά, απλώς είναι εσωστρεφή. Φυσικά, δεν είναι μόνο αυτό το χαρακτηριστικό της προσωπικότητας.
Για να ανακαλύψετε αν ανήκετε στην σπανιότερη προσωπικότητα του κόσμου εδώ υπάρχουν 12 χαρακτηριστικά που όλοι οι ΕΔΑΚ έχουν.
1) Συγκεντρώνονται στο να πετύχουν αυτά που έχουν σημασία.
Αυτά τα άτομα πάντα βλέπουν την μεγαλύτερη εικόνα. Εστιάζουν σε αυτό που έχει σημασία και δεν επηρεάζονται από τις κοινοτοπίες γύρω τους.
Οποιαδήποτε πρόκληση και αν εμφανιστεί στον δρόμο τους, την διαχειρίζονται με αυτοπεποίθηση και ευκολία.
Αν τα σχέδια τους δεν γίνουν έτσι όπως τα θέλουν, μπορούν να βρουν νέους τρόπους για να τα πραγματοποιήσουν.
2) Είναι συνειδητοποιημένοι εργαζόμενοι
Όταν πρόκειται για δουλειά, μπορείτε να στηριχτείτε σε αυτά τα άτομα.
Δουλεύουν σκληρά όχι μόνο από υποχρέωση, αλλά βεβαιώνονται ότι θα δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους σε ότι και αν τους ανατεθεί.
Έχουν στόχους και δουλεύουν σκληρά για να τους πετύχουν.
3) Είναι εξαιρετικά διαισθητικοί και μπορούν να αισθανθούν τι πρόκειται να συμβεί.
Έχουν πολύ ανεπτυγμένη την διαίσθηση επειδή είναι φυσικά πιο συνδεδεμένοι μαζί της.
Όταν αισθάνονται πως κάτι δεν πάει καλά, γρήγορα δρουν με βάση το ένστικτο, ξέροντας ότι σπάνια κάνει λάθος.
Η διαίσθηση τους είναι τόσο δυνατή που νιώθουν ότι κάτι θα συμβεί στη ζωή τους είτε αυτό είναι θετικό είτε αρνητικό.
4) Είναι ανήσυχοι αναζητητές της αλήθειας
Η παραδοσιακή γνώση ποτέ δεν τους ικανοποιεί.
Είναι ανήσυχοι αναζητητές της αλήθειας και βρίσκουν ένα δικό τους τρόπο για να μάθουν τα μυστικά της δημιουργίας και όλου του σύμπαντος.
Ίσως τους βρείτε να κοιτούν επίμονα τον ουρανό την νύχτα. Το Σύμπαν τους γοητεύει τόσο πολύ καθώς είναι γεμάτο από αφάνταστα μυστήρια.
5) Έχουν λίγους, επιλεγμένους φίλους.
Επιλέγουν τους φίλους τους προσεκτικά. Δεν θα τους βρείτε να τριγυρίζουν, αλλά να είναι με επιλεκτικούς φίλους που μοιράζονται τις αξίες και σέβονται τον προσωπικό χρόνο.
Δεν βγαίνουν με μεγάλη παρέα, αντιθέτως προτιμούν να μείνουν σπίτι και να είναι μόνοι. Γι αυτό δεν έχουν πολλούς φίλους, αλλά λίγους και κοντινούς.
6) Είναι ενσυναισθητικοί.
Ως ενσυναισθητικοί, είναι γνήσιοι και ευαίσθητοι.
Επειδή είναι γενναιόδωροι και τους αρέσει να φροντίζουν, το να βοηθήσουν κάποιον βγαίνει από μέσα τους φυσικά.
Αφού νιώθουν τα αισθήματα των άλλων, ίσως αποστραγγιχτούν συναισθηματικά αν μιλήσουν με πολλά άτομα. Αν το κάνουν, χρειάζονται λίγο χρόνο για να επαναφορτιστούν.
7) «Διαβάζουν» τους άλλους εύκολα.
Με το δώρο της ενσυναίσθησης, μπορούν να διαβάσουν το μυαλό των άλλων μέσω των συναισθημάτων του.
Καταλαβαίνουν όταν κάποιος τους λέει ψέματα ανεξάρτητα από το πόσο καλά μπορεί να κρύψει τις προθέσεις του.
Αυτό τους βοηθά να προστατευτούν από τους ανθρώπους που έχουν κακούς σκοπούς και θέλουν να τους βλάψουν. Αποφεύγουν αυτά τα άτομα πριν καν σκεφτούν να τους πληγώσουν.
8) Αγαπούν το να είναι μόνοι τους.
Ο προσωπικός χρόνος είναι σημαντικός γι αυτούς.
Θέλουν να είναι μόνοι τους για να σκεφτούν τα πράγματα και να επαναφορτιστούν. Έχουν έναν δικό τους κόσμο να εξερευνήσουν κι έτσι το να είναι μόνοι τους δεν είναι βαρετό όπως υποθέτουν οι άλλοι.
Δεν νιώθουν άβολα να βγουν μια βόλτα μόνοι στον δρόμο ή να φάνε σε ένα εστιατόριο. Προτιμούν να είναι μόνοι από το να βρίσκονται με άτομα που δεν νιώθουν άνετα μαζί τους.
9) Είναι απρόβλεπτοι.
Αν υπάρχουν άνθρωποι που η διάθεση τους αλλάζει με ένα χτύπημα των δαχτύλων, τότε είναι αυτοί.
Τη μια στιγμή τους βλέπετε μελαγχολικούς και την επόμενη εύθυμους.
Είναι τόσο απρόβλεπτοι, που δεν μπορείτε να ξέρετε τι θα συμβεί μετά. Μπορούν να φτάσουν από το ένα στο άλλο άκρο πριν οι άλλοι αξιολογήσουν το πώς νιώθουν.
10) Δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό.
Μόλις πουν ότι θα κάνουν κάτι, να περιμένετε ότι θα το κάνουν σχεδόν τέλεια.
Το να μην κάνουν ότι καλύτερο μπορούν, είναι σαν μην κάνουν τίποτα.
Είναι αυτοί που δίνουν σημασία στην ποιότητα, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι θα ξοδέψουν όλο τον χρόνο τους γι αυτή. Το σύνθημα τους είναι κάτι σαν «όλα ή τίποτα».
11) Οι ικανότητες τους στο να λύνουν τα προβλήματα είναι αξιοθαύμαστες.
Το να λύνουν τα προβλήματα τους βγαίνει αυθόρμητα αφού πάντα βλέπουν τις καταστάσεις στην μεγαλύτερη εικόνα τους.
Η ικανότητα τους να βλέπουν τα πράγματα με κάθε λεπτομέρεια και από κάθε γωνία τους βοηθά να καταλάβουν τι είναι λάθος και πώς να το ξεπεράσουν.
Και απλά για να ξέρετε, σπάνια κάνουν λάθος.
12) Λατρεύουν να γράφουν.
Δεν μπορούν να περάσουν την ζωή τους χωρίς να εκφράσουν τις σκέψεις και την δημιουργικότητα τους.
Αλλά αφού δεν τους αρέσει να μιλούν πολύ, απελευθερώνουν την εσωτερική ιδιοφυία τους μέσω της συγγραφής.
Όσο περισσότερο εκφράζονται, τόσο πιο ήρεμοι νιώθουν.