Διανοούμενοι σε περίπατο στα ορεινά δερβενοχώρια !!

Ό,τι και να σου τύχει στη ζωή, η επιλογή του πώς θα αντιδράσεις και πώς θα το διαχειριστείς είναι ΠΑΝΤΑ δική σου. 

Εσύ αποφασίζεις !! Μη ψάχνεις για “άλλοθι” στις συνθήκες, στις περιστάσεις, στην όποια άλλη “ανάγκη” ή “υποχρέωση”, σε δήθεν “ηθικό χρέος”, στο “κοινό καλό” κλπ. Κάθε στιγμή, τη διαδρομή που βαδίζεις την έχεις διαλέξει εσύ. Και την έχεις διαλέξει ανάλογα με τις πεποιθήσεις, τις αντιλήψεις ή/και τα “κολλήματα” και τις προκαταλήψεις, που διαμορφώνουν τη “νοοτροπία ζωής” που έχεις τη δεδομένη χρονική στιγμή. Αν λοιπόν δεν σου αρέσει η διαδρομή, κοίτα πρώτα να συνειδητοποιήσεις τα δικά σου ελλείμματα στον τρόπο σκέψης και στις θεμελιώδεις πεποιθήσεις σου, και εν συνεχεία να μεταβάλεις τη νοοτροπία σου σε όλα αυτά. Μετά θα είναι πιο εύκολο και ασφαλές για ΄σένα να κάνεις άλλες επιλογές και να παράξεις καλύτερα αποτελέσματα. “Επανάσταση” απέναντι σε “εξωτερικούς εχθρούς”, χωρίς προηγούμενη ενδοσκόπηση, οδηγεί μεσομακροπρόθεσμα σε επανάληψη των ίδιων ή ανάλογων λαθών του παρελθόντος.

Γιώργος Λογοθέτης

στο έργο του Ηθικά Νικομάχεια, ο Αριστοτέλης περιγράφει τα 3 διαφορετικά είδη φιλίας.

Σύμφωνα με τον Έλληνα φιλόσοφο υπάρχουν 3 είδη φιλίας:

1.Οι φιλίες που βασίζονται στη χρησιμότητα και την ωφέλεια

Σε αυτές και τα δύο μέλη κερδίζουν κάτι από την μεταξύ τους σχέση. Γίνεσαι δηλαδή φίλος με κάποιον επειδή πιστεύεις ότι μπορεί να σε βοηθήσει σε κάτι.

2. Οι φιλίες που βασίζονται στη διασκέδαση 

Ή εκείνες με βάση ευχάριστες εμπειρίες. Κάνεις παρέα με κάποιον επειδή περνάς ωραία μαζί του.

3. Οι φιλίες που βασίζονται στην αρετή

Σε αυτήν την περίπτωση και τα δύο μέλη μοιράζονται τις ίδιες αρχές και αξίες. Πρόκειται για άτομα που θαυμάζεις και σέβεσαι. Μ’ αυτά τα άτομα έχετε κοινές απόψεις για το τι θεωρείτε σημαντικό στην ζωή.

Είναι συναρπαστικό ότι αιώνες πριν ο Αριστοτέλης υποστήριζε πως ειδικά οι νέοι σε ηλικία συνηθίζουν να αναζητούν φιλίες που βασίζονται στην χρησιμότητα και την ωφέλεια, προκειμένου να κερδίσουν κάτι. Και όταν ο σκοπός της φιλίας επιτυγχάνεται, η φιλία διαλύεται. Το ίδιο ισχύει και σήμερα.

Όλα τα είδη φιλίας απαιτούν πολλή προσπάθεια και οι πραγματικές φιλίες είναι πολύ σπάνιες, υποστηρίζει ο Αριστοτέλης και συνεχίζει λέγοντας πως μπορεί και τα 3 είδη φιλίας να έχουν πλεονεκτήματα, αλλά μόνο το τελευταίο είδος που βασίζεται στην αρετή και στις κοινές αξίες, έχει διάρκεια και ουσία. Γιατί μόνο αυτό σου προσφέρει ουσιαστική επαφή.

Τώρα σκέψου σε ποια κατηγορία ανήκουν οι δικές σου σχέσεις. Σίγουρα έχεις φιλίες που βασίζονται στις δύο πρώτες κατηγορίες, τη χρησιμότητα και τη διασκέδαση, αλλά είναι σημαντικό να θυμάσαι πως αμφότερες εξυπηρετούν έναν συγκεκριμένο σκοπό και έχουν μικρή διάρκεια ζωής. Οι φιλίες της τρίτης κατηγορίας είναι αυτές που έχουν ουσία και απαιτούν τη μεγαλύτερη προσπάθεια για να διατηρηθούν, αλλά αυτά που σου προσφέρουν είναι ανεκτίμητης αξίας

Γλέντια στα ορεινά!

– Φρόντισε να κάνεις ξεκάθαρη διάκριση μέσα σου ανάμεσα στο “σχέδιο” και στο “στόχο”. Ο στόχος είναι που έχει πάντα σημασία ! Ένα σχέδιο είναι απλά ένας τρόπος που σκέφτηκες τη δεδομένη χρονική στιγμή ότι μπορεί να σε οδηγήσει πιο αποτελεσματικά, ταχύτερα και ασφαλέστερα στο στόχο σου. Αυτό μπορεί και να μην επιβεβαιωθεί στην πράξη, οπότε…απλά αλλάζεις το σχέδιο, δεν απογοητεύεσαι εύκολα, ούτε παρατάς το στόχο (αν έχει πραγματική σημασία για ΄σένα).

Όταν ακούς μερικούς (προφανώς κουρασμένους & απογοητευμένους από το απρόσφορο των σχεδίων τους και συνακόλουθα τη διάψευση των προσδοκιών τους) να λένε “δεν κάνω σχέδια στη ζωή”, να ξέρεις ότι στην πραγματικότητα αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν στόχους. Σχέδια χωρίς στόχους είναι σαν τις τουφεκιές στον αέρα, οπότε αφού δεν “πετυχαίνουν” τίποτα, μερικοί πέφτουν στην πλάνη και καταλήγουν να πιστεύουν πως ό,τι κι αν κάνουν δεν έχει νόημα.

Γιώργος Λογοθέτης

Πρόκειται για μια φράση που έχει πει ο ίδιος, ο Warren Buffett στο ετήσιο report προς του μετόχους της εταιρίας του, Berkshire Hathaway, το 2001

«Δεν έχει νόημα να προσλάβεις έξυπνους ανθρώπους για να τους πεις τι να κάνουν. Εμείς προσλαμβάνουμε έξυπνους ανθρώπους, για να μας πουν αυτοί τι θα κάνουμε», έχει πει ο Steve Jobs ο συνιδρυτής, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλοςτης Apple

Η φωτιά είναι στο ύψος του Μοναστηριού της Αναλήψεως των Σκούρτων στην ανατολική πλευρά στην θέση Καλιούνι. Η άμεση επέμβαση ευτυχώς πρόλαβε τα χειρότερα.

“Με τρεις μεθόδους ίσως μάθουμε να είμαστε σοφοί: Πρώτα με την σκέψη, που είναι η πιο ευγενής, δεύτερο με την μίμηση που είναι η πιο εύκολη και τρίτον με την εμπειρία, που είναι η πιο πικρή”

Οι προβλέψεις του ΟΗΕ (World Population Prospects 2022): Το 2100 η Ελλάδα θα κατοικείται από 6,4 εκατομμύρια ανθρώπους, γέροντες στη συντριπτική τους πλειοψηφία….

Επαναστάτης άρχισα απ’ τον Ρήγα κι απ’ την ΚΝΕ,
τον ήλιο σήκωνα κι εγώ τον κόσμο να φωτίσει,
μετά έγινα εκσυγχρονιστής με φράγκα και κονέ,
τώρα το Σόι προσκυνώ και υμνολογώ τη Δύση.

Πηγή: neoplanodion.gr

Κρήτη 1978

Από τον Πάνο Μπιτσαξή

•Δεν πίστευα ότι θα το ξανακούσω. Όμως δόνησε με ενθουσιασμό πολίτες που περίμεναν με τις ώρες να ξεπροβοδίσουν τον εκλιπόντα. Αυτό το σύνθημα πάντα μου προκαλουσε έκπληξη. Αδυναμία ερμηνείας. Η δύναμη του μύθου; συλλογικός ψυχαναγκασμός; πεποίθηση ισως αλλά τι είδους πεποίθηση; Ζητώ τη βοήθεια του κοινού.

Είναι λαϊκό σύνθημα. Σημαίνει πως αποδεχόμαστε κάθε ανέχεια, τη φτώχεια, ακόμα και την πιο έντονη, αρκεί να έχουμε τον βασιλια μας. Θυσιάζουμε τα πάντα αλλά θελουμε το βασιλια. Γιατί; άβυσσος η ψυχή.

•Είναι και η στιγμή που μόλις κατέγραψα μια διεισδυτικη παρατήρηση του Γιάννης Ιωαννίδης, γνωστή ίσως αλλά χωρίς πυκνή δόκιμη αποτύπωση Η κληρονομική μοναρχία , μεταξύ άλλων , είναι ο συνδετικός κρίκος -«ένα παιχνίδι δικτυωσης»-των ελίτ του πλούτου. Προσθέτω. Το σημείο που προσδίδει στις ελίτ πέραν του πλούτου την κοινωνική και ταξική διακριτότητα και αποδοχή και ίσως ενίοτε «ξεπλένει» και την πηγή του πλούτου ,ιδιως την απώτερη.
•Τι σχέση άραγε μπορεί να συνδέει το παραπάνω με το ψωμί και την ελιά. Το παντεσπάνι και το χαβιάρι. Είναι η ιδεολογία ,ηλίθιε,η πίστη που δεν έρευνα θα μου πείτε. Μάλλον τι να πω. Δεν ξέρω.
•Είναι και το ρεμπέτικο «βασιλιάς,δικτατορας,Θεός και παντοκράτορας». «Δικιά μου είναι η Ελλάς,με τη κατάντια της γελάς,της λείπει το ένα της ποδάρι,το άλλο το παίξανε στο ζάρι».Στίχος Ε;

Στάλθηκε από το αγαπητό φίλο Νίκο Φ.

Έξοχο κείμενο από τον Mario de Andrade
(Ποιητή, συγγραφέα, δοκιμιογράφο και μουσικολόγο από τη Βραζιλία).

«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ’ότι έχω ζήσει έως τώρα…
Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.
Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.
Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.
Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.
Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.
Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.
Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.
Μισώ, να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο… μετά βίας για την επικεφαλίδα.
Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες. Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται…Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα…
Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση.
Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους.
Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους.
Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους.
Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.
Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.
Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.
Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων…
Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.
Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.
Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν…Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ’όσες έχω ήδη φάει.
Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου…»
Mario de Andrade (1893-1945).
Για την αντιγραφή Ν.Φ

Ο δάσκαλος και ο μαθητής !