Συντάκτης: Kostas Bertsias

1999. Γ. Ζαχάρης, Μ. Μωυσής, Σ. Τζούμας στο οροπέδιο Τσιγκουρατίου Σκούρτων

Photo by Bertsias

Εἰς τὴν πολλὴν σοφίαν ὑπάρχει καὶ πολλὴ γνῶσις, καὶ ὅποιος θέλει νὰ πλουτίσῃ τὰς γνώσεις του, θὰ προσθέσῃ εἰς τὸν ἑαυτόν του κόπον, ταλαιπωρίαν καὶ ἀπογοήτευσιν.

Οποιος έρχεται να μας προσθέσει γνώση, θα μας προσθέσει πόνο. Η μάθηση που σκοπεύει και υπόσχεται να δώσει την ελευθερία στο πνεύμα μας, να το αποδεσμεύσει απο τις προλήψεις, τις δεισιδαιμονίες, τις έτοιμες αλήθειες και αξιοθεσίες, ποτέ δεν είναι ευχάριστη. Και γίνεται δεκτή (όταν και όσο γίνεται δεκτή) με έκπληξη και αμηχανία, φόβο και οδύνη. Απέναντί της έχει ο ανύποπτος άνθρωπος το αίσθημα οτι εγκαταλείπεται και υποχρεώνεται να κολυμπήσει μόνος σε βαθιά νερά. Εως την ώρα εκείνη είχε το σωσίβιο που τον διευκόλυνε να στέκεται στην επιφάνεια άνετα και σίγουρα : τη γλώσσα που μιλούν “ολοι”. Τώρα του το απέσπασαν και είναι αναγκασμένος να κινήσει τα μέλη του, που ήσαν δεμένα και απο την αδράνεια ναρκωμένα, και να κολυμπήσει με τις δικές του δυνάμεις και με την ευθύνη των δικών του αντιλήψεων, της δικής του ευαισθησίας , της δικής του αρετής. Πώς να μην τον πιάσει τρόμος, αγωνία, απόγνωση ;

ΜΥΣΤΗΡΙΟ 0 ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΜΕΤΑΒΑΣΗΣΤΕΛΕΤΗ ΕΝΑΡΞΗΣΣΑΒΒΑΤΟ 4 & ΚΥΡΙΑΚΗ 5 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

Έφτασε η στιγμή της επίσημης έναρξης του καλλιτεχνικού προγράμματος της 2023 Ελευσίς Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης. Το Σάββατο 4 & την Κυριακή 5 Φεβρουαρίου η Ελευσίνα θα βρεθεί στο επίκεντρο του ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος με τέσσερις πομπές να φθάνουν στην πόλη από ξηρά και θάλασσα, κι ένα διήμερο καλλιτεχνικό πρόγραμμα με εκθέσεις, συναυλίες, περφόρμανς, DJ πάρτι και παράλληλες εκδηλώσεις. Η δράση στο παράκτιο μέτωπο, στις 19:00 θα μεταδοθεί ζωντανά στην Ελλάδα και όλον τον κόσμο αποκλειστικά από το τηλεοπτικό δίκτυο της ΕΡΤ (ΕΡΤ2, ΕΡΤ World και ERTFLIX). 

Τα δελτία εισόδου για τις δυο εκδηλώσεις του Σαββάτου, για το παράκτιο μέτωπο (19:00) και τη συναυλία των Στέρεο Νόβα (21:30) έχουν εξαντληθεί. Σε όλες τις υπόλοιπες εκδηλώσεις του διημέρου, η πρόσβαση είναι ελεύθερη.

Να έχεις ένα στόχο για όλη σου τη ζωή, ένα στόχο για ένα μέρος της ζωής σου και ένα στόχο για κάθε χρόνο. Ένα στόχο για κάθε μήνα, ένα στόχο για κάθε εβδομάδα, ένα στόχο για κάθε μέρα, ένα στόχο για κάθε ώρα και κάθε λεπτό. Και να θυσιάζεις το μικρότερο στόχο για το μεγαλύτερο.

Ντοστογιέφσκι

Πως θεραπεύουμε λοιπόν ένα φανατικό; Η εξαπόλυση κυνηγητού εναντίον μιας ομάδας φανατικών στα βουνά του Αφγανιστάν είναι ένας τρόπος. Η καταπολέμηση του φανατισμού όμως είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Φοβάμαι ότι δεν έχω κάτι το ιδιαίτερο να προσφέρω σχετικά με τη σύλληψη των φανατικών στα βουνά, έχω ωστόσο μερικές σκέψεις σχετικά με τη φύση του φανατισμού και με τα μέσα, αν όχι της θεραπείας του, τουλάχιστον του περιορισμού του.

Η επίθεση κατά της Αμερικής στις 11 Σεπτεμβρίου δε σχετιζόταν με τη φτώχεια που στρέφεται κατά του πλούτου. Η φτώχεια κατά του πλούτου είναι ένα από τα φοβερότερα προβλήματα του κόσμου αλλά κάνουμε λάθος διάγνωση για αυτές τις τρομοκρατικές επιθέσεις, αν πιστεύουμε απλώς ότι επρόκειτο για επίθεση των φτωχών κατά των πλουσίων. Το θέμα δεν είχε να κάνει με τους «έχοντες» και τους «μη έχοντες». Αν τα πράγματα ήσαν τόσο απλά, θα περίμενε κανείς η επίθεση να προέλθει από την Αφρική, από τους πιο φτωχούς, και ίσως να στρεφόταν κατά της Σαουδικής Αραβίας και του Περσικού Κόλπου, των πετρελαιοπαραγωγικών χωρών, των πιο πλούσιων.

Όχι, εδώ έχουμε να κάνουμε με αγώνα ανάμεσα σε φανατικούς, που πιστεύουν ότι ο σκοπός, οποιοσδήποτε σκοπός, δικαιολογεί τα μέσα, και στους υπόλοιπους από εμάς, που πιστεύουν ότι η ζωή είναι ένας σκοπός και όχι μια έννοια.

Είναι ένας αγώνας μεταξύ εκείνων, από τη μία πλευρά, που πιστεύουν ότι η δικαιοσύνη, ό,τι κι αν εννοούν με τη λέξη αυτή, είναι πιο σημαντική από τη ζωή και εκείνων από εμάς που πιστεύουν ότι η ζωή είναι ανώτερη όλων των άλλων αξιών, πεποιθήσεων ή θρησκειών.

Η σύγχρονη κρίση στον κόσμο, στη Μέση Ανατολή, στο Ισραήλ και στην Παλαιστίνη, δεν έχει να κάνει με τις αξίες του Ισλάμ. Δεν έχει να κάνει με τη νοοτροπία των Αράβων, όπως ισχυρίζονται μερικοί ρατσιστές – καθόλου.

Πρόκειται για την παλιά διαμάχη μεταξύ φανατισμού και πραγματισμού. Μεταξύ φανατισμού και πλουραλισμού. Μεταξύ φανατισμού και ανεκτικότητας.

Η 11η Σεπτεμβρίου δεν είχε καν σχέση με το αν η Αμερική είναι καλή ή κακή, αν ο καπιταλισμός είναι κακός ή αναπότρεπτος, αν πρέπει να μπει τέλος στην παγκοσμιοποίηση ή όχι. Είχε να κάνει με έναν τυπικό φανατικό ισχυρισμό: αν πιστεύω ότι κάτι είναι κακό, θα το εξοντώσω μαζί με ότι το περιβάλλει {…}

Πηγή: Άμος Οζ, Κατά του Φανατισμού, /Τρία κείμενα που αντιδρούν στην Παγκόσμια Ρητορεία/, Εκδόσεις Καστανιώτη, σελ.11-12

Ο Άμος Οζ, το αληθινό όνομα του οποίου είναι Άμος Κλάουσνερ, γεννήθηκε στην Ιερουσαλήμ το 1939, στη συνοικία Κέρεμ Αβραάμ. Οι γονείς του, ο Άρια Κλάουσνερ και η Φάνια Μούσμαν, ήταν μετανάστες από την Ανατολική Ευρώπη. Όταν ο Άμος Οζ ήταν 12 χρονών, η μητέρα του αυτοκτόνησε και το γεγονός αυτό σημάδεψε τη ζωή του. Τρία χρόνια αργότερα έφυγε από το σπίτι του και πήγε να ζήσει στο Κιμπούτς Χούλντα. Τότε άλλαξε το επίθετό του σε Οζ, που στα εβραϊκά σημαίνει δύναμη. Στο Κιμπούτς Χούλντα έζησε μέχρι το 1986, οπότε μετακόμισε στην πόλη Αράντ, επειδή ο γιος του έπασχε από άσθμα. Πήρε μέρος στον Πόλεμο των έξι ημερών το 1967 και στον Πόλεμο του Γιομ Κιπούρ. Σπούδασε φιλοσοφία και εβραϊκή λογοτεχνία στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο.

Από το Βέλγιο έως την Ελευσίνα, οι TimeCircus διανύσαν πεζή 3.000 χιλιόμετρα σε εννέα μήνες, με μοναδικό όχημα την ανθρώπινη θέληση.

Η 2023 Ελευσίς Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης διοργανώνει το Μυστήριο_99 The ARK / LANDSHIP και υποδέχεται στην Ελευσίνα τους TimeCircus στη μεγαλύτερη προσκυνηματική πομπή στα 3.500 χρόνια ιστορίας της πόλης.

Τις τελευταίες μέρες η πομπή διέσχισε χωριά του Δήμου Τανάγρας όπου έτυχε θερμής υποδοχής και φιλοξενίας από τους κατοίκους και τις αρχές της Καλλιθέας, των Σκούρτων και της Στεφάνης

•Είμαι πολύ επιεικής και ανεκτικός στη κακή χρήση των λέξεων από τον Τσίπρα και πολλούς άλλους. Γιατί πήγαν σχολείο σε μια εποχή που έγινε ένα από τς μεγαλύτερα λάθη στην ιστορία της μεταπολίτευσης. Η εκτροπή της γλώσσας μέσω της κατάχρησης των απλουστεύσεων και την ετυμολογική κυρίως αφυδάτωση.

Έτσι δεν δίνω σημασία όταν διαβάζω ότι ο Ράμμος ενεχειριασε την επιστολή η η ΑΔΑΕ περισυνέλεξε τις αποδείξεις του εγκλήματος (το τελευταίο μπορεί να είναι και ακριβής νεολογισμός). Οι δυσκολίες αυτές είναι ανυπαίτιες και εισβάλλουν και στη δική μας ζωή μπερδεύοντας δραματικά την ορθογραφία. Συχνά αμφιβάλλω για την ορθογραφία. Υπάρχουν όμως κάποιες λέξεις που έχουν ένα κακό συνήθειο. Εκδικούνται όταν δεν τις χρησιμοποιείς σωστά.Σε ακυρώνουν.Σε κάνουν να φαίνεσαι επιρρεπής στη σαχλαμάρα,την αμετροέπεια.
•Η εκτροπή στη Δημοκρατία είναι πολύ σοβαρό ζήτημα για να τη συγχέεις με παθογένειες,λάθη,ακόμα και εγκληματικές παραβάσεις καθήκοντος η καταχρήσεις.Γιατί αν κάθε τι εσφαλμένο η εγκληματικό το ονομάζεις εκτροπή της Δημοκρατίας τότε η λέξη κατακρεουργείται.Δεν σημαίνει τίποτα γιατί το σημαίνον δεν έχει συμβεί.Όλοι αθώοι του αίματος.Είναι το ίδιο με τη χρήση του όρου λχ ανθρωπιστική καταστροφή που χρησιμοποιούσε ο Τσίπρας για το μνημόνιο.Πολλά συνέβησαν αλλά όχι αυτό. Άντε τώρα να διακρίνεις την Ουκρανία η το Νότιο Σουδάν του λιμού με το μνημόνιο.

•Η εκτροπή της δημοκρατίας σημαίνει κατάλυση του πολιτεύματος η τόσο σοβαρή αλλοίωση του ώστε αυτό που υπάρχει να μην είναι Δημοκρατία αλλά δικτατορία.Με νομικούς όρους ονομάζεται εσχάτη προδοσία.Αν υπήρχε εκτροπή τότε το σύνολο των Ελλήνων πρωθυπουργών,ο καθένας για κάποιο λόγο,θα έπρεπε να εκτίει μετά τη λήξη της θητείας του ισόβια κάθειρξη για εσχάτη προδοσία..Του Τσιπρα μη εξαιρουμένου για τα παραδικαστικά αλλά και τις τότε παρακολουθήσεις.
•Η εκτροπή κυριολεκτείται στον πυρήνα του όρου όταν αφαιρείς από την εκλεγμένη κυβέρνηση το δικαίωμα να κυβερνά.Στη περιφέρεια του όρου και όταν η κυβέρνηση αφαιρεί από τους αντιπάλους της το δικαίωμα να την κρίνουν και να την αντιπολιτεύονται.
•Τα παραπάνω ουδόλως σημαίνουν πως η αντιπολίτευση δεν οφείλει να θέτει και να υπογραμμίζει υπαρκτά και σοβαρά θέματα όπως οι παρακολουθήσεις η η διαφθορά στην Αστυνομία. Είναι καθήκον της στο πλαίσιο της Δημοκρατίας

Πάνος Μπιτσαξής

μη λησμονείς την επικούρεια ρήση :

«Μνημονευτέον δὲ ὡς τὸ μέλλον οὔτε πάντως ἡμέτερον οὔτε πάντως οὐχ ἡμέτερον͵ ἵνα μήτε πάντως προσμένωμεν ὡς ἐσόμενον μήτε ἀπελπίζωμεν ὡς πάντως οὐκ ἐσόμενον».

(= Πρέπει να θυμόμαστε ότι το μέλλον δεν είναι ούτε εντελώς δικό μας ούτε κι εντελώς ξένο μας, ώστε ούτε να περιμένουμε με βεβαιότητα ότι θα έρθει, ούτε να απελπιζόμαστε ότι σίγουρα δε θα έρθει).

Εγώ πάλι σου προτείνω να φροντίζεις σε κάθε περίσταση να κάνεις το καλύτερο που μπορείς τη δεδομένη χρονική στιγμή, ώστε τουλάχιστον να διασφαλίζεις ότι μέσα σου θα είσαι ήσυχος, ακόμα και αν το μελλοντικό αποτέλεσμα των προσπαθειών σου επηρεαστεί και διαμορφωθεί τελικά από εξωγενείς παράγοντες, πέραν της δικής σου επιρροής, φροντίδας και προσδοκιών.

Γιώργος Λογοθέτης

Γνώση + Εγώ = Έπαρση ή

Γνώση – Εγώ = Σοφία

Συγχαρητήρια στο φιλόξενο χωριό μας, το μαγευτικό Στεφάνη Δήμου Τανάγρας που φρόντισε και περιποιήθηκε όλους αυτούς που σέρνουν αυτό το άρμα για τον μεγάλο προορισμό την Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ελευσίνας. Γιατί τα εύσημα δεν ανήκουν μόνο στην Ελευσίνα αλλά σε όλους αυτούς που στήριξαν με τον τρόπο τους αυτή την πολιτιστική κίνηση που ξεκίνησε πριν από μήνες από το Βέλγιο.

Ελένη Σαμπάνη

Πρέπει να παρευρεθεί κάποιος σε κηδεία Αεροπόρου από την μεριά των συναδέλφων, για να βιώσει την ιδιαιτερότητα που χαρακτηρίζει αυτή την μικρή Ομάδα ανθρώπων.
Το «club» παραείναι μικρό, δυσπρόσιτο και δυσνόητο. Οι «απ´έξω» θα δυσκολευτούν να κατανοήσουν το πως μπορούν να συνυπάρξουν αστεία (ηλίθια ή πετυχημένα) μαζί με πόνο, στεναχώρια και βουβό κλάμα.
Το συνάφι αυτό είναι μια πολύ κλειστή αδελφότητα, που οι δεσμοί της ξεπερνούν κατά πολύ το συγκεκριμένο επάγγελμα (ή λειτούργημα αν θέλετε).
Ανεβαίνοντας τα σκαλιά της Σχολής μα το κυριότερο κατεβαίνοντάς τα 4 χρόνια μετά, έχεις πλέον γαλουχηθεί απόλυτα με τα ζόρια και τα ρίσκα του Χώρου.
Και τα αποδέχεσαι.
Πλήρως.
Αποδέχεσαι την πιθανότητα να μην γυρίσεις μια μέρα.
Αποδέχεσαι την άδεια καρέκλα στο briefing.
Aποδέχεσαι το άδειο φέρετρο με τη μισή αρβύλα και μερικά κομμάτια φόρμας.
Σφίγγεις τα δόντια και αποδέχεσαι το καθήκον να πας στη γυναίκα του κολλητού σου να της ανακοινώσεις την Απώλεια.
Μα το σημαντικότερο, αποδέχεσαι ότι απλά αυτό είναι το Κόστος. Το τίμημα ενός τόσο υψηλού Λειτουργήματος είναι ενίοτε η ίδια σου η ζωή. Σήμερα ο συνάδελφος, αύριο ίσως εσύ.

Αλλά οι αποφάσεις έχουν ληφθεί, οι κίνδυνοι έχουν κατανοηθεί και βαθειά μέσα σου είσαι ήρεμος.

Το καλύτερο μνημόσυνο για όσους φεύγουν, είναι ο προγραμματισμός όλης της Μοίρας για πτήσεις την επαύριο της κηδείας.

Επειδή το «show» will and must go on.

Αίεν Υψικρατείν

Βασίλης Βασιλείου

Το Χόλιγουντ θα ήταν ένα άσημο προάστιο του Λος Άντζελες, αν δεν γινόταν η πρωτεύουσα της πανίσχυρης αμερικανικής βιομηχανίας του κινηματογράφου.

Το Χόλιγουντ (Hollywood) θα ήταν ένα άσημο προάστιο του Λος Άντζελες, αν δεν γινόταν στο διάβα του χρόνου η πρωτεύουσα της πανίσχυρης αμερικανικής βιομηχανίας της κινούμενης εικόνας, πρώτα του κινηματογράφου και κατόπιν της τηλεόρασης.

Η ιστορία του ξεκινά μόλις το 1886, όταν στην περιοχή καταφθάνει ένας κτηματομεσίτης από το Κάνσας, ο 54χρονος Χάρβεϊ Χέντερσον Γουίλσον. Αγόρασε μία έκταση εξακοσίων στρεμμάτων και πολύ σύντομα άρχισε να ξεδιπλώνει το όραμά του. Θα δημιουργούσε μια κοινότητα για αφοσιωμένους χριστιανούς, που θα ζούσαν μια ηθική ζωή, απαλλαγμένη από τις αμαρτίες και το αλκοόλ. Το όνομα «Χόλιγουντ» ήταν έμπνευση της συζύγου του Νταΐντα. Είχε σχέση με τα πιστεύω τους και το εμπνεύστηκε από το όνομα της θερινής κατοικίας ενός οικογενειακού τους φίλου στο Σικάγο.

Τα επόμενα χρόνια, το Χόλιγουντ άρχισε ν’ αλλάζει όψη, όχι προς την κατεύθυνση που επιθυμούσε ο Γουίλκοξ, καθώς το όραμά του αποδείχτηκε μια ακόμη ουτοπία. Η περιοχή άρχισε να οικοδομείται με ταχείς ρυθμούς, εξαιτίας του καλού της κλίματος, αλλά και της ανάπτυξης και επέκτασης του σιδηροδρόμου. Η κεντρική λεωφόρος Πρόσπεκτ -η σημερινή Χόλιγουντ Άβενιου- μετατράπηκε σ’ έναν δρόμο με κύρος, όπου κάθε πλούσιος από τη Δύση επιθυμούσε μία κατοικία. Το 1903 η κοινότητα απέκτησε νομική οντότητα, αλλά λόγω της έλλειψης πόσιμου νερού αναγκάστηκε να υπαχθεί το 1910 στην πόλη του Λος Άντζελες.

Το ίδιο διάστημα η πόλη υπέστη μια ακόμη μετάλλαξη, όταν μια μικρή ομάδα Εβραίων εμπόρων της Ανατολικής Ακτής, που πίστευαν πολύ στο μέλλον του κινηματογράφου, βρήκαν στην νότια Καλιφόρνια τις ιδανικές συνθήκες για τα γυρίσματα των ταινιών του. Συνδύαζε ήπιο κλίμα, παρατεταμένη ηλιοφάνεια και πολυμορφία χώρων, Το ήσυχο προάστιο του Λος Άντζελες με τις πορτοκαλιές, γέμισε σύντομα από πρόχειρα υπαίθρια πλατό, καθώς οι ταινίες τότε γυρίζονταν μόνο στο φως του ήλιου. Μέσα σε λίγα χρόνια, οι πρώην παλιατζήδες και πωλητές γαντιών κατάφεραν να μετατρέψουν αυτό το ριψοκίνδυνο πείραμα σε κερδοφόρα επιχείρηση και να καταστήσουν το Χόλιγουντ την πρωτεύουσα της βιομηχανίας των ονείρων με παγκόσμια απήχηση.

Οι ανάγκες αυτής της νέας βιομηχανίας έφεραν ραγδαίες αλλαγές στην κοινότητα, προκαλώντας συγκρούσεις ανάμεσα στους παλιούς και τους νέους κατοίκους. Οι αγροτικές εκτάσεις στα βόρεια της κεντρικής λεωφόρου κόπηκαν σε οικόπεδα, όπου χτίστηκαν σπίτια για τη φιλοξενία των εργαζομένων. Εμπορικά κέντρα, εστιατόρια, κινηματογράφοι, κλαμπ και τράπεζες άρχισαν να ξεφυτρώνουν παντού, κατά τις δεκαετίες του’ 20 και του ’30.

Επί τρεις περίπου δεκαετίες, από τον βωβό κινηματογράφο ώς τις ομιλούσες ταινίες, προσωπικότητες όπως οι Ντέιβιντ Γκρίφιθ, Σάμιουελ Γκόλντουιν, Άντολφ Ζούκορ, Γουίλιαμ Φοξ, Λούις Μάγερ, Τζέσι Λάσκι, Ντάριλ Ζάνουκ και Χάρι Κον διετέλεσαν επικεφαλής τών μεγάλων κινηματογραφικών εταιρειών (20th Century Fox, Metro-Goldwyn-Mayer, Paramount Pictures, Columbia, Warner Brothers κ.ά.), παίζοντας καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη του κινηματογράφου.

Οι πρωταγωνιστές των ταινιών, μυθικά ονόματα πλέον σε όλο τον κόσμο, ζούσαν και εργάζονταν μέσα σε ένα περιβάλλον πλούτου και λάμψης, ενώ η συμπεριφορά τους συχνά σκανδάλιζε την κοινή γνώμη. Η συντηρητική Αμερική θεωρούσε το Χόλιγουντ συνώνυμο της αμαρτίας και «Νέα Βαβυλώνα».

Το Χόλιγουντ ήταν πλέον μια αντιφατική πόλη, «…ελαφρόμυαλη και σοβαρή, τολμηρή και φιλόδοξη, ανήθικη και φανταχτερή, πρόστυχη και φτηνή και απίθανα μεγαλοπρεπής, σκουπίδια και μεγαλοφυία σε μια απίστευτη ένωση», όπως συμπέρανε μια ατάκα από ένα μιούζικαλ του 1935. Ποιος να φανταζόταν την εξέλιξη αυτή, με δεδομένο το αρχικό όραμα του ιδρυτή της.

Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, άρχισε σταδιακά να χάνει την λάμψη του. Με τήν διάδοση της τηλεόρασης την δεκαετία του ’60, τα μεγάλα κινηματογραφικά στούντιο εγκατέλειψαν την περιοχή και το Χόλιγουντ έγινε ή έδρα της τηλεοπτικής βιομηχανίας των ΗΠΑ. Οι περισσότεροι αστέρες της μεγάλης οθόνης μετακόμισαν στο κοντινό Μπέβερλι Χιλς και τα κομψά εστιατόρια και μαγαζιά τους ακολούθησαν.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/

Η Μουσική δημιουργήθηκε την ίδια στιγμή που ο Δημιουργός δημιούργησε τον Κόσμο και το Σύμπαν. Όχι δεν είναι η μουσική κάποια επινόηση του νοήμονα ανθρώπου. 

Προϋπήρξε του ανθρώπου, αφού γνωρίζουμε από την εποχή του Πυθαγόρα, ότι όλες οι αναλογίες που υπάρχουν στις νότες σε σχέση με τις χορδές, τον αέρα των πνευστών και τις επιφάνειες των κρουστών ενυπάρχουν στους πλανήτες και τις τροχιές τους μέσα από τους αριθμούς και τους λόγους τους. Το ότι είναι για παράδειγμα το Φεγγάρι βρίσκεται σε αυτή την απόσταση από τη Γη και εκτελεί τη συγκεκριμένη τροχιά με συγκεκριμένη συχνότητα είναι απευθείας ανάλογο με το ότι χορδή συγκεκριμένου μήκους παράγει συγκεκριμένη νότα.

Ο κάθε άνθρωπος που έρχεται στη ζωή φέρει στο σώμα του εκ γενετής, εκτός από τα ζωτικά του όργανα και δύο μουσικά όργανα. Το πρώτο είναι η καρδιά. Είναι το κατεξοχήν ζωτικό όργανο αλλά και ένα έξοχο μουσικό όργανο. Γιατί η καρδιά είναι ο μετρονόμος, είναι εκείνη που με το χτύπο της δίνει την εσωτερική αίσθηση του χρόνου και του ρυθμού. Και μουσική είναι πρώτα-πρώτα ρυθμός.

Ο πρώτος άνθρωπος άρχισε να χτυπά ασυναίσθητα αντικείμενα για να παράξει ρυθμό. Και όταν ήθελε να είναι ήρεμος ο ρυθμός για να νανουρίσει τα μωρά τα χτυπούσε αργά, όταν ήθελε ένταση το έκανε γρήγορα. Και έπεφτε και κοιμόταν το μωρό καθώς συντονιζόταν η καρδιά του σε χαμηλούς σφυγμούς. Και πεταγόταν και χόρευε εκστασιασμένος με εκείνους τους έντονους ρυθμούς που συντονίζονταν με την καρδιά του, μη ξέροντας και μη καταλαβαίνοντας ότι οφείλεται στον εσωτερικό ρυθμό που του έδινε το πρώτο του αυτό μουσικό όργανο.

Το άλλο μουσικό όργανο είναι η φωνή. Άκουσε ο πρώτος άνθρωπος το κελάηδισμα των πουλιών και το μιμήθηκε με τη φωνή του. Γιατί τα πουλιά κελαηδούσαν πάντοτε αυθόρμητα αφού η μουσική προϋπάρχει της ζωής. Το μιμήθηκε και με το σφύριγμά του. Διαπίστωσε πώς όταν εκπνέει τον αέρα από μέσα του δημιουργεί μελωδίες. Με την εξέλιξη της γλώσσας τραγούδησε τα έπη του Ομήρου και τη λυρική ποίηση της Σαπφούς.

Έπειτα άκουσε τον αέρα να σφυρίζει καθώς περνούσε μέσα από τις καλαμιές. Πήρε το καλάμι, που είναι κούφιο από τη φύση του, και το φύσηξε και έβγαλε ήχο. Διαπίστωσε ότι αλλάζοντας μέγεθος στο καλάμι άλλαζε και το τονικό ύψος του ήχου. Έτσι κατασκεύασε τον αυλό του Πάνα, δένοντας μια σειρά καλάμια με διαφορετικά μήκη, το ένα πλάι στο άλλο.

Πηγή: Αντικλείδι

•Ουδεμία σημασία έχει ο λόγος που έπεσε το αεροσκάφος. Δυο παλληκάρια έχασαν τη ζωή τους αμυνόμενα των πατρίων εν ειρήνη. Η Ελλάδα οφείλει να τους ευγνωμονεί και να τους τιμά.Άκουσα χτες και δεν το ήξερα ότι από το 1951 μέχρι σήμερα έχουν πέσει εν ειρήνη 161 αεροπόροι.
Κατά τη γνώμη μου τη ταπεινή σε κεντρικό σημείο της Αθηνάς πρέπει να υπάρχει ένα μνημείο μνήμης και τιμής για τους πεσόντες εν ειρήνη.

Γιατί η ειρήνη την οποία απολαμβάνει και ελπίζω και στο μέλλον να απολαμβάνει η χώρα είναι αποτέλεσμα και της ετοιμότητας θυσίας των ένοπλων παιδιών μας ιδίως των αεροπόρων μας.Σε αυτό το μνημείο να πηγαίνουν τα σχολεία και να μαθαίνουν τη σημασία αυτής της θυσίας.
•Αιώνια η μνήμη και να είναι υπερήφανοι οι γονείς μέσα στην απέραντη θλίψη τους

Πάνος Μπιτσαξής