Χρήμα..

Εάν ένας άνθρωπος κυνηγάει τα λεφτά, είναι άπληστος, εάν τα φυλάει είναι τσιγκούνης, αν τα ξοδεύει είναι σπάταλος, αν δεν έχει λεφτά τότε είναι ανίκανος, αν δεν θέλει να τα έχει είναι άβουλος. Εάν τα έχει από κληρονομιά είναι χαραμοφάης και αν τα μάζεψε στη διάρκεια της ζωής του είναι κλέφτης

Τίτλοι και αξιώματα!

Το μόνο πράγμα που μπορεί να σου αποφέρει ένας τίτλος είναι λίγος χρόνος, για να μπορέσεις είτε να αυξήσεις την επιρροή σου ή να τη χάσεις τελείως….

Και να, αδελφέ μου, που μάθαμε να κουβεντιάζουμε
ήσυχα-ήσυχα κι απλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα ― δε χρειάζονται περισσότερα.

(από το «Καπνισμένο τσουκάλι»)

Αφορώ…

Μιχάλη Ρουμελιώτη.

ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗΣ

Τα τελευταία χρόνια έχει προκύψει μια νεοκαθαρευουσιάνικη κακόγουστη σύνταξη, το «αφορώ σε…», που προωθείται και ως πιο επίσημο ή λόγιο, και που εμφανίζεται πολύ στον λόγο ημιμαθών που θέλουν να φαίνονται γραμματιζούμενοι. Εμφανίζεται, σπανιότερα, και σε λόγο ανθρώπων που ξέρουν γράμματα. Αποφεύγετέ την ούτως ή άλλως. Δεν έχει καμία χρησιμότητα, και καταλήγει να μπερδεύει στον λόγο το «αφορώ», με το «αποβλέπω (σε κάτι)» και με το «αποσκοπώ», αλλά και με το «αναφέρομαι (στο τάδε ζήτημα)». Έτσι συντείνει και στα διάφορα εκτρώματα που εμφανίζονται στη θέση τού «όσον αφορά».

«Δεν με αφορά το ζήτημα», «το ζήτημα αφορά τον Γιάννη», «η διάταξη αφορά τούς συνταξιούχους». Έχει δηλαδή να κάνει με εμένα, τον Γιάννη, τούς συνταξιούχους. Απλά και σωστά. Οτιδήποτε άλλο προσπαθήστε να μην σάς παρασύρει. Εννιά φορές στις δέκα, τουλάχιστον, θα είναι ανοησία.

Το κανάλι του Σουέζ

Το Κανάλι του Σουέζ εγκαινιάστηκε στις 17 Νοεμβρίου 1869, ενώνοντας τη Μεσόγειο με την Ερυθρά Θάλασσα. Ανεπισήμως, το πρώτο πλοίο είχε διέλθει περίπου δύο χρόνια νωρίτερα, στις 17 Φεβρουαρίου του 1867.

Οι εργασίες για τη διάνοιξη του καναλιού είχαν αρχίσει στις 25 Απριλίου του 1859. Η αιγυπτιακή κυβέρνηση ανέθεσε το έργο σε γαλλική εταιρία, επικεφαλής της οποίας ήταν ο μηχανικός και διπλωμάτης Φερντινάν Ντε Λεσέπς. Για την αποπεράτωσή του εργάστηκαν 1,5 εκατομμύριο Αιγύπτιοι, 125.000 εκ των οποίων έχασαν τη ζωή τους, κυρίως εξαιτίας της χολέρας. Η ολοκλήρωση του καναλιού, μήκους 163 χιλιομέτρων άλλαξε ριζικά το εμπόριο και τις μετακινήσεις, καθώς για να φτάσει κανείς από την Ευρώπη στην Ασία ακτοπλοϊκώς δεν χρειαζόταν πλέον να κάνει το γύρω της Αφρικής.

Στις 26 Ιουλίου του 1956 ο αιγύπτιος πρόεδρος Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ προχώρησε στην εθνικοποίηση της διώρυγας του Σουέζ. Μία απόφαση που προκάλεσε διεθνή κατακραυγή και οδήγησε στον αποκαλούμενο Πόλεμο του Σουέζ, με τη συμμετοχή της Βρετανίας, της Γαλλίας και του Ισραήλ. Ως αποτέλεσμα αυτού του πολέμου, το κανάλι παρέμεινε κλειστό για αρκετούς μήνες, ενώ ο ΟΗΕ αποδέχθηκε την αιγυπτιακή κυριαρχία. Μετά τον «πόλεμο των έξι ημερών» το 1967, το κανάλι έκλεισε και πάλι, έως τις 5 Ιουνίου του 1975.

Σήμερα, περίπου 15.000 πλοία διαπλέουν κάθε χρόνο το κανάλι του Σουέζ.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/

για τον λύκο στην Πάρνηθα 

«Life Wild Wolf»: Ευρωπαϊκό πρόγραμμα για τον λύκο στην Πάρνηθα

Η περιβαλλοντική οργάνωση «Καλλιστώ» θα υλοποιήσει ευρωπαϊκό πρόγραμμα με τίτλο «Life Wild Wolf», για τον λύκο που επέστρεψε στην περιοχή του Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας, με φυσικό τρόπο, έπειτα από πολλά χρόνια.

Με την εναρκτήρια συνάντηση που οργανώθηκε στη Ρώμη στα τέλη Ιανουαρίου, ξεκίνησε και επίσημα η υλοποίηση του διεθνούς έργου για τον λύκο, διάρκειας 5 ετών (2023-2027),  που θα υλοποιηθεί σε οχτώ χώρες της νότιας και κεντρικής Ευρώπης από μια κοινοπραξία.

Η κοινοπραξία αυτή περιλαμβάνει πανεπιστήμια, ερευνητικά κέντρα, υπουργεία και αυτοδιοικητικές αρχές, αρχές προστατευόμενων περιοχών & δασαρχεία, κυνηγετικές ενώσεις και περιβαλλοντικές μη κυβερνητικές οργανώσεις με συντονιστή το Ιταλικό Ινστιτούτο Εφαρμοσμένης Οικολογίας.

Το έργο «Life Wild Wolf» έχει ως στόχο τη διαχείριση περιπτώσεων αλληλεπίδρασης του λύκου με ανθρώπινες δραστηριότητες. Θα εφαρμοστεί σε αγροτικές, αστικές και περιαστικές περιοχές της Γερμανίας, της Σουηδίας, της Τσεχίας, της Σλοβενίας, της Κροατίας, της Πορτογαλίας, της Ιταλίας και της Ελλάδας με έμφαση σε περισσότερο αστικοποιημένες περιοχές.

Λόγω του διεθνούς του χαρακτήρα και της πολυσυμμετοχικής διεπιστημονικής  και πολύ-συμμετοχικής ομάδας που συγκροτήθηκε για την υλοποίηση του, το «Life Wild Wolf» βασίζεται στην ανταλλαγή εμπειριών και βέλτιστων πρακτικών ή ανάπτυξης νέων, καινοτόμων μεθόδων, που θα δοκιμαστούν σε πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους περιβάλλοντα.

Στην Ελλάδα, το έργο θα εφαρμοστεί στην περιοχή του Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας, όπου ο λύκος επέστρεψε σταδιακά μετά από απουσία πολλών δεκαετιών. Στο έργο συμμετέχει ως εταίρος και ο Οργανισμός Φυσικού Περιβάλλοντος & Κλιματικής Αλλαγής, εποπτευόμενος από το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Οι δράσεις που έχουν σχεδιαστεί θα υλοποιηθούν με τη συνεργασία της τοπικής Μονάδας Διαχείρισης του ΟΦΥΠΕΚΑ με την «Καλλιστώ».

Σημαντικό είναι ότι το έργο θα επιδιώξει την ενεργή συμμετοχή και συνεργασία όλων των ενδιαφερόμενων μερών που δραστηριοποιούνται στον Δρυμό, ενώ θα εφαρμόσει τεχνικές και πρακτικές που αναμένεται να περιορίσουν την εξάρτηση των λύκων από ανθρωπογενείς πηγές τροφής σε περιαστικές περιοχές και επομένως τις πιθανότητες υβριδισμού του είδους με σκύλους, συνεισφέροντας συνολικά στην διατήρηση ή ενίσχυση του φυσικού οικολογικού ρόλου του λύκου ως θηρευτή άγριων θηραμάτων και περιορίζοντας όσο το δυνατόν τις ανεπιθύμητες αλληλεπιδράσεις του είδους με τις ανθρώπινες δραστηριότητες.

Πηγή: «Καλλιστώ»

Ο ναός που σώθηκε το 1834 από το πατέρα του Όθωνα.

Ο ναός της Καπνικαρέας στην Ερμού έχει εικονογραφεί από τον Φ. Κόντογλου.

Οι Βαυαροί είχαν σκοπό να γρεμίσουν την εκκλησία για την διάνοιξη της Ερμού, διαφώνησε όμως ο πατέρα του Όθωνα..

Στην βοιωτία η μεγαλύτερη Μυκηναϊκή ακρόπολη

1
KAstro-Gla-546x400

Βορειοανατολικά της κοιλάδας της Κωπαΐδας ξεπροβάλλει το κάστρο του Γλα. Ένα οχυρό που βρίσκεται στην περιοχή της Βοιωτίας και δημιουργήθηκε την περίοδο της Μυκηναϊκής εποχής. Το όνομα Γλα προέρχεται από την τουρκική γλώσσα καθώς δεν είναι το γνωστό το αρχαίο όνομα του.

Το εντυπωσιακό κάστρο έχει τρία χιλιόμετρα μήκος και θεωρείται η μεγαλύτερη μυκηναική ακρόπολη της Ελλάδας. Χτίστηκε περίπου το 1.300 π.Χ. ώστε οι άρχοντες της περιοχής να επιβλέπουν την πεδιάδα.

Η πεδιάδα της Κωπαϊδας, τα παλαιότερα χρόνια ήταν λίμνη και ο λόφος που χτίστηκε η ακρόπολη, νησί. Πάνω στο «νησί» χτίστηκε το τεράστιο φρούριο σε ύψος 20 εώς 40 μέτρα από την πεδιάδα.

Οι Μινύες ένα προϊστορικό φύλο που έλεγχε την περιοχή της Βοιωτίας, όταν έφτασαν στην περιοχή είχαν αναλάβει την αποξήρανση της λίμνης.

Τα επόμενα χρόνια χτίστηκε το κάστρο του Γλα. Δύο εκατομμύρια κυβικά μέτρα χώματος υπολογίζεται, σύμφωνα με σημερινές έρευνες, ότι μετακινήθηκαν και 250.000 κυβικά μέτρα από πέτρες χρησιμοποιήθηκαν για το μεγαλόπνοο έργο.

Το οχυρό είχε 5,50 μέτρα πάχος και αποτελούταν από τεράστιους ογκόλιθους. Για την ολοκλήρωση του, εργάστηκαν οι κάτοικοι των γύρω περιοχών. Στο εσωτερικό του δεν είναι χτισμένα πολλά κτίρια.

Το μεγαλύτερο και βασικό κτίριο της ακρόπολης είναι το Μέλαθρον. Υπάρχουν δρόμοι που ενώνουν τις τέσσερις πύλες του κάστρου και αναχώματα περιμετρικά για να εμποδίζουν την εισροή νερού.

Πιθανότατα, το κάστρο του Γλα χρησίμευε ως αποθηκευτικό κέντρο των καλλιεργειών και ως χώρος επίβλεψης των εργασιών στην πεδιάδα. Τα ελάχιστα κτίσματα φανερώνουν ότι δεν χτίστηκε για να κατοικηθεί από πληθυσμό.

Πιθανώς, διέμεναν εργάτες και οι άρχοντες που διορίζονταν από τα ανάκτορα των Θηβών και Ορχομενού ώστε να ελέγχουν την αποξήρανση της λίμνης. Λειτουργούσε για να οργανώνονται οι γεωργικές εργασίες, η φορολογία και να ελέγχεται ο τοπικός πληθυσμός.

Εκατό χρόνια μετά την δημιουργία του, το φρούριο εγκαταλείφθηκε ξαφνικά. Μια μεγάλη φωτιά που ξέσπασε το 1.200 π.Χ. είναι η επικρατέστερη αιτία, η οποία θα προήλθε από κάποιον εχθρό. Όταν καταστράφηκε, αυτόματα σταμάτησαν όλα τα έργα.

Ο Όμηρος αναφέρει ότι ο πόλεμος που ξέσπασε μεταξύ των βασιλείων της Θήβας και του Ορχομενού ήταν η αιτία που η Κωπαίδα έγινε πάλι λίμνη

Διογένης

Μια μέρα ο Διογένης έτρωγε ένα πιάτο φακές καθισμένος στο κατώφλι κάποιου σπιτιού.

Δεν υπήρχε σ’ όλη την Αθήνα πιο φτηνό φαγητό από ένα πιάτο φακές.

Μ’ άλλα λόγια, αν έτρωγες φακές, σήμαινε ότι βρισκόσουν σε κατάσταση απόλυτης ανέχειας.

Πέρασε ένας απεσταλμένος του άρχοντα και του είπε:

«Α, Διογένη! Αν μάθαινες να μην είσαι ανυπότακτος κι αν κολάκευες λιγάκι τον άρχοντα, δεν θα ήσουν αναγκασμένος… να τρως συνέχεια φακές».

Ο Διογένης σταμάτησε να τρώει, σήκωσε το βλέμμα και κοιτάζοντας στα μάτια τον πλούσιο συνομιλητή του αποκρίθηκε:

«Α, φουκαρά αδερφέ μου! Αν μάθαινες να τρως λίγες φακές, δεν θα ήσουν αναγκασμένος να υπακούς και να κολακεύεις συνεχώς τον άρχοντα».