Συντάκτης: Kostas Bertsias

Ως προς τις ελληνικές επιλογές του, ο Ασίμοφ ξεχώρισε αρχικά τη ρετσίνα Gaia Ritinitis, με τιμή στα 16.99 δολάρια. 

«Η ρετσίνα είναι ένα είδος που παρασκευάζεται από την αρχαιότητα, στο οποίο το κρασί αναμειγνύεται με τη ρητίνη της Χαλέπιου πεύκης. Οι σοβαρές ρετσίνες, όπως αυτή εδώ, είναι εξαιρετικές. Η Gaia χρησιμοποιεί ροδίτη ορεινής καλλιέργειας και φρέσκο ρετσίνι για να παράξει αυτό το φρέσκο, έντονο και ευωδιαστό κρασί. Δοκιμάστε το με οποιοδήποτε είδος ελληνικού ή μεσανατολικού φαγητού ή απλά πειραματιστείτε» γράφει ο ίδιος για την ελληνική ετικέτα.

Τελευταίο στη λίστα του βρίσκεται το ξινόμαυρο-νεγκόστα των αδερφών Τάτση.

«Οι αδερφοί Τάτση, ο Περικλής κι ο Στέργιος, καλλιεργούν βιοδυναμικά στην Μακεδονία, την επαρχία στα βόρεια της Ελλάδας, φτιάχνοντας κρασιά με την ελάχιστη επεξεργασία. Το κρασί αυτό, φτιαγμένο από μείγμα ποικιλιών ξινόμαυρου και νεγκόσκα, είναι μια υπέροχη σύσταση. Είναι αρωματικό με αρώματα μενθόλης και γλυκόριζας και, παρότι από νεαρά αμπέλια, είναι αρκούντως δομημένο για αρνίσια παϊδάκια ή ψητά κρέατα» γράφει ο ίδιος.

«Η ρετσίνα μού αρέσει πολύ» 

Σε πρόσφατη συνέντευξή του στον Γαστρονόμο, ο Ασίμοφ είχε αποκαλύψει πόσο του αρέσει η ρετσίνα στη νέα εποχή της. «Η ρετσίνα μού αρέσει πολύ. Νομίζω ότι είναι το τέλειο δείγμα κρασιού και πολιτισμού. Και, δυστυχώς, ήταν υποβαθμισμένη για καιρό. Ίσως τώρα περισσότεροι αρχίσουν να την πλησιάζουν ξανά. Έχει το κοινό της. Δεν νομίζω ότι πρόκειται να αποκτήσει πολύ μεγάλη δημοφιλία, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι θα περίμενε κανείς να συμβεί αυτό. Πιστεύω πως, αν φτάσει σε ένα σημείο όπου οι άνθρωποι θα εκτιμούν αυτό που είναι και αυτό που προσφέρει και δεν θα θεωρείται πλέον ένα αστείο ή ένα κρασί που πρέπει να αποφεύγεται, θα είναι μεγάλο βήμα». 

Πηγή: New York Times

“Είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας..
Σπέρνουνται , γεννιούνται σαν τα βρέφη..
ριζώνουν, θρέφουνται με το αίμα…
…τα ίδια τα λόγια
φυλάγουν τη μορφή του ανθρώπου
κι ο άνθρωπος έφυγε,
δεν είναι εκεί…”
Γ.Σεφέρης

Είμαστε οι μόνοι σε όλη την Ευρώπη που έχουμε το προνόμιο
να λέμε τον ουρανό ”ουρανό” και τη θάλασσα ”θάλασσα”,
όπως την έλεγαν ο Όμηρος και ο Πλάτωνας πριν 2.500 χρόνια.
Δεν είναι λίγο αυτό..

Ελύτης

 

Στην Ελλάδα ο πληθυσμός σύμφωνα με την απογραφή του 2011, είναι λίγο μεγαλύτερος από 10,8 εκατομμύρια. Ωστόσο, σε αυτόν δεν προσμετρείται ο πληθυσμός των Ελλήνων που ζουν στο εξωτερικό, ο οποίος σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία φτιάχνει άλλη μια μισή Ελλάδα.

Υπάρχουν καταγεγραμμένοι Έλληνες σε 140 χώρες εκτός της Ελλάδας. Η μετανάστευση των Ελλήνων ξεκίνησε στις αρχές του 20ου αιώνα, ενώ το μεγαλύτερο κύμα μετανάστευσης μέχρι και σήμερα ήταν εκείνο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το τελευταίο μεγάλο κύμα ήταν μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008.

Η μεγαλύτερη συγκέντρωση ελληνικού πληθυσμού είναι στις ΗΠΑ με 3 εκατομμύρια. Η Ευρώπη ακολουθεί με 1 εκατομμύριο, η Αυστραλία έχει περίπου 70 χιλιάδες και 300 χιλιάδες ο Καναδάς, σύμφωνα με τη Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού. Ποιες όμως είναι οι πόλεις με τον μεγαλύτερο πληθυσμό Ελλήνων στο εξωτερικό; Οι 10 παρακάτω…

10. Μόναχο, Γερμανία (30.000)

Στην Γερμανία υπάρχουν περίπου 280.000 Έλληνες, ο μεγαλύτερος πληθυσμός Ελλήνων στην Ευρώπη. Η πλειοψηφία τους βρίσκεται στο Μόναχο, με τους περισσότερους να εργάζονται στην αυτοκινητοβιομηχανία και την υγεία.

9. Σαντιάγο, Χιλή (40.000)

Ο ακριβής αριθμός των Ελλήνων που ζουν στη Χιλή δεν είναι γνωστός. Αλλά σύμφωνα με το υπουργείο εξωτερικών οι Έλληνες μετανάστευσαν στην Χιλή από τις αρχές του 16ου αιώνα. Σήμερα υπολογίζεται πως στη χώρα της Λατινικής Αμερικής ζουν τουλάχιστον 100 χιλιάδες απόγονοι Ελλήνων μεταναστών.

Η πλειοψηφία τους ζει στην πρωτεύουσα της χώρας, το Σαντιάγο. Η ιστορία των Ελλήνων στη Χιλή ξεκίνησε όταν Έλληνες της Κρήτης μετανάστευσαν στην πόλη Αντοφαγκάστα, η οποία τότε αλλά και μεταγενέστερα ήταν από τα μεγαλύτερα εμπορικά κέντρα της δύσης.

8. Τορόντο, Καναδάς (60.000)

Στην απογραφή του 2016 που έγινε στον Καναδά, αναφέρθηκε πως 300 χιλιάδες Έλληνες κατοικούν στη χώρα, με το 1/5 αυτών να κατοικούν στο Τορόντο. Η απογραφή έδειξε πως τα ελληνικά είναι 20η πιο συχνή γλώσσα που ακούγεται στην πόλη.

7. Βοστώνη, ΗΠΑ (100.000)

Η Μασαχουσέτη είναι η 4η πολιτεία με τον μεγαλύτερο πληθυσμό Ελλήνων, ήταν όμως και το πρώτο μέρος που εγκαταστάθηκαν οι Έλληνες που έφτασαν στην Αμερική.

Μεταξύ 1600 και 1700, οι Έλληνες άρχισαν τη μετανάστευση στις ΗΠΑ, κυρίως στην περιοχή της Βοστώνης. Κάποιοι μάλιστα αναφέρουν πως Έλληνες ναυτικοί και καπετάνιοι βοήθησαν στην εκπαίδευση του αμερικανικού ναυτικού.

6. Σίδνεϊ, Αυστραλία (130.000)

Σύμφωνα με την Ελληνική Κοινότητα της Μελβούρνης, οι πρώτοι ‘Έλληνες έφτασαν στην Αυστραλία στις αρχές του 1800, με την πλειοψηφία τους να εγκαθίσταται στο Σίδνεϊ. Επρόκειτο για εργάτες ορυχείων και αγρότες, που μετανάστευσαν από τα νησιά του Αιγαίου.

Οι Έλληνες άρχισαν να εργάζονται σταδιακά και σε άλλους τομείς, με πολλά ονόματα δρόμων πλέον να έχουν ελληνικά ονόματα προς τιμήν τους.

5. Φλόριντα, ΗΠΑ (150.000)

Ξέρουμε ότι η Φλόριντα δεν είναι πόλη αλλά πολιτεία, απλά δεν μπορούσε να λείπει από την λίστα. Κι αυτό γιατί στην Φλόριντα υπάρχει το Tarpon Springs, η πόλη με το μεγαλύτερο ποσοστό Ελλήνων επί του συνολικού πληθυσμού εκτός Ελλάδος. Στην πόλη κατοικούν περίπου 25.000 άνθρωποι, με τους Έλληνες να αγγίζουν το 12%.

Στην πολιτεία της Φλοριντά ζουν διάσπαρτα Έλληνες, πολλοί από αυτούς είναι Ελληνοαμερικανοί που μετακόμισαν εκεί από άλλες πολιτείες.

4. Ιλινόις, ΗΠΑ (180.000)

Και το Ίλινοις μπηκε στη λίστα για χάρη του Σικάγο, όπου κατοικούν οι 125 από τις 180 χιλιάδες Έλληνες που ζουν στην κεντρική πολιτεία των ΗΠΑ.

Η πόλη του Σικάγο έχει την δική της Greektown, η οποία γνώρισε άνθηση της δεκαετίες του ’80 και του ’90, όταν και είχε γίνει σημείο συνάντησης για διασκέδαση. Η κατασκευή φοιτητικών εστιών αλλά και μεγάλων εθνικών δρόμων, ανάγκασαν πολλούς Έλληνες να εγκαταλείψουν την Greektown και να βρουν αλλού σπίτι. Αλλιώς και οι 180 χιλιάδες θα ζουσαν στην πόλη του Σικάγου.

3. Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο (280.000)

Σύμφωνα με το δημαρχείο του Λονδίνου, υπάρχουν περίπου 280 χιλιάδες Έλληνες στην περιφέρεια του Λονδίνου. Η μετανάστευση στην αγγλική πρωτεύουσα ξεκίνησε από τον 15ο αιώνα κιόλας, ενώ το ίδιο συνέβη και με μεγάλα λιμάνια του Ηνωμένου Βασιλείου, όπως το Μπρίστολ και το Λίβερπουλ.

Η Βρετανία άλλωστε έχει τον μεγαλύτερο πληθυσμό Ελλήνων του εξωτερικού που γεννήθηκε στην Ελλάδα.

2. Νέα Υόρκη, ΗΠΑ (300.000)

Η Νέα Υόρκη έχει τον μεγαλύτερο πληθυσμό Ελλήνων στις ΗΠΑ. Οι 300 χιλιάδες επίσημα καταγεγραμμένοι ωστόσο ενδέχεται να είναι περισσότεροι. Η Αστόρια έχει το μεγαλύτερο ποσοστό Ελλήνων, όπου μπορείς σε κάποια μέρη να ακούς μόνο ελληνικά. Βέβαια, Έλληνες μπορείς να βρεις σε κάθε γωνιά της πόλης αλλά και ολόκληρης της ομώνυμης πολιτείας.

1. Μελβούρνη, Αυστραλία (400.000)

Αυτό δεν είναι έκπληξη, αφού ίσως έχετε ακούσει την φράση ότι η Μελβούρνη είναι «η 3η μεγαλύτερη ελληνική πόλη στον κόσμο», μετά την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Ελληνικά σχολεία, εκκλησίες, καταστήματα συναντώνται συχνά στη Μελβούρνη, με το Oakleigh να θεωρείται το πιο ελληνικό μέρος στον κόσμο, εκτός Ελλάδος.

Πηγή: greekcitytimes.com

Αγαπητοί φίλοι μεγαλώσαμε! κλείσαμε τα ένδεκα!!

Ο Ορεινός συμπλήρωσε σήμερα ένδεκα χρόνια αδιάλειπτης παρουσίας στην μπλογκόσφαιρα, αυτή την σύγχρονη επικοινωνιακή πλατφόρμα.

Το ιστολόγιο μας, που ξεκίνησε πειραματικά στις 22/2/2012 και συνεχίζει πειραματικά και «πειρατικά» καθημερινά να εκπέμπει χωρίς «χιόνια» και «παράσιτα»…. Διαβάζεται και «ακούγεται» όλο και περισσότερο μέσα σε αυτή την ζούγκλα των κοινωνικών αμφίδρομων ή μονόδρομων επικοινωνιακών διαύλων.
Σε αυτά τα ένδεκα χρόνια αποκτήσαμε φίλους, συνεργάτες και συνοδοιπόρους, που και μόνο, η αίσθηση ότι μας παρακολουθούν, με την βροντερή σιωπή τους ή με την αιχμηρή απουσία τους ή ακόμη και με την φανερή επιδοκιμασία τους, έδωσαν την απαραίτητη δύναμη στα πτερύγια του σύγχρονου επικοινωνιακού μύλου ώστε οι μυλόπετρες του να παράγουν ή να αναπαράγουν αναρτήσεις και να μεταφέρουν στο ωκεανό του Διαδικτύου απόψεις, ιδέες ή και μνήμες καταχωνιασμένες στα χρονομπαούλα για να γίνουν φανερές και να «κλέβουν» και να σταματούν τον χρόνο το άχρονο….

Ο ΟΡΕΙΝΟΣ ευχαριστεί θερμά τους χιλιάδες αναγνώστες φίλους του και πιστεύει και αισιοδοξεί ότι θα τους κρατεί αλλά και θα του κρατούν συντροφιά και στα επόμενα ταξίδια του ………

Υγεία και δύναμη σε όλους.

Ορεινός 22/2/2023

Ένα βήμα πριν την παραπομπή στο Ευρωδικαστήριο η χώρα μας.

Τι τίτλο θα δίνατε στην εποχή που ζούμε;

Είμαστε μάρτυρες μιας εποχής που παρατηρούνται τεκτονικές αλλαγές άνευ προηγουμένου σε επίπεδο ευημερίας του ανθρώπου, παγκόσμιας οικονομίας και περιβάλλοντος. Είμαστε καθ’ οδόν προς μια ταχεία εξέλιξη που αφορά οτιδήποτε συμβαίνει γύρω μας και συχνά φαίνεται ανεξέλεγκτη. Νομίζω ότι είναι η περίοδος του σπουδαίου αγνώστου. Πορευόμαστε σε μια εποχή που κυριαρχεί το αναπάντεχο, το απροσδόκητο και το ξαφνικό. Ζούμε καθημερινά σαν να περιμένουμε το αιφνίδιο. Αλλά θεωρώ ότι αυτό ήταν το μεγάλο μάθημα της πανδημίας. Το άγνωστο, βέβαια, είναι σημαντικό γιατί παράλληλα δίνει νόημα στην ανθρώπινη υπόστασή μας.

Μηνάς Καφάτος*

*Μηνάς Καφάτος, διακεκριμένος Έλληνας κοσμολόγος και καθηγητής Υπολογιστικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Chapman της Καλιφόρνιας.

Το γεγονός ότι μιλάμε την ελληνική γλώσσα, δεν σημαίνει ότι την μιλάμε και σωστά. Πολλά από τα γλωσσικά λάθη που κάνουμε καθημερινά, στον προφορικό και στον γραπτό λόγο, προέρχονται κυρίως από άγνοια ή από αδιαφορία να εξακριβώσουμε αν αυτό που λέμε είναι σωστό.

Το BookSitting, επιθυμώντας να συμβάλει στην ορθότερη χρήση της γλώσσας, αναδημοσιεύει από την ιστοσελίδα Λεξογραφήματα συνήθη γλωσσικά λάθη, αρχίζοντας από το πολύπαθο ρήμα «απαθανατίζω».

«Απαθανατίζω» ή «Αποθανατίζω»; Ποιο είναι το σωστό;

Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Γ. Μπαμπινιώτη):

απαθανατίζω: ρ μετβ {απαθανάτι-σα, -στηκα (λόγ -σθηκα) -σμένος} κάνω να διατηρηθεί (κάτι) στη μνήμη, συνήθ. με τη φωτογραφία, με εικαστικά έργα τέχνης κλπ.· ο φωτογράφος απαθανάτισε τη συνάντηση των δύο ηγετών || ο ζωγράφος απαθανάτισε την ομορφιά της. — απαθανάτιση (η) [μτγν.|. (ετυμ αρχ. < άπ(ο)- + -αθανατίζω < αθάνατος]
αποθανατίζω ή αποθανατίζω; Το σωστό είναι απαθανατίζω, δηλ. από + αθανατίζω (< αθάνατος), δηλώνοντας τη σημ. «καθιστώ κάποιον/κάτι αθάνατο». Το αποθανατίζω, προϊόν ανομοιώσεως των αλλεπαλλήλων -α- και παρασυσχετισμού προς τα πολλά σύνθετα με απο- (απο-θαρρύνω, απο-θησαυρίζω, απο-βλέπω κ.τ.ό.), θα σήμαινε περισσότερο το «αποτελειώνω κάποιον, του αφαιρώ κάθε ίχνος ζωής»!

Το χωριό Ασκρη ήταν η πατρίδα του Ησίοδου που ήταν ποιητής, ραψωδός, συγγραφέας και μυθογράφος και θεωρείται ο δεύτερος σπουδαιότερος ποιητής μετά τον Ομηρο. Πίστευε ότι οι Μούσες του Ελικώνα τον προίκισαν με το χάρισμα της ποιητικής δημιουργίας. Η ακριβής ημερομηνία της γέννησής του δεν είναι γνωστή, αλλά υπολογίζεται γύρω στο 800 π.Χ. Το σπουδαιότερο έργο του ήταν η περίφημη «Θεογονία», που αναφέρεται στην απαρχή του κόσμου και στην κυριαρχία των ολύμπιων θεών. Αλλο σημαντικό έργο του που έχει διασωθεί ήταν το «Εργα και Ημέραι», στο οποίο δίνει πρακτικές συμβουλές για την καθημερινή συμβίωση των ανθρώπων.

Η λατρεία των Μουσών, εδώ στα μέρη του βοιωτικού Ελικώνα, εισήχθη από τους Αλωάδες, τους ιδρυτές της Ασκρης, και έκτοτε ονομάζονται Ελικωνιάδες Μούσες. Οι Μούσες του Ελικώνα λοιπόν ήταν αυτές που δίδαξαν στον Ησίοδο την τέχνη της ποίησης και του τραγουδιού όταν αυτός έβοσκε το κοπάδι του στα λιβάδια που απλώνονται στα ριζά του όρους Ζαγαράς. Οι Μούσες ήταν αυτές που κάποτε έδιναν έμπνευση για έργα ειρήνης και πολιτισμού σε θεούς αλλά και ανθρώπους!

Εδώ στη Βοιωτία λατρεύονταν οι τέχνες σαν ύψιστο αγαθό και διοργανώνονταν από τους Θεσπιείς σπουδαίες γιορτές, τα «Μούσεια», προς τιμή των προστάτιδων θεών τους. Σ’ αυτές έπαιρναν μέρος επικοί ποιητές, αυλωδοί και αυλητές. Στις ανασκαφές που έγιναν στην περιοχή βρέθηκαν τα εννέα βάθρα των αγαλμάτων των Μουσών, ενώ υπήρχε θέατρο, ιερό, βωμός και στοά.

Τα σημαντικότερα αξιοθέατα

Από το χωριό Ασκρη θα προσεγγίσετε με κατεύθυνση βορειοδυτική την Κοιλάδα των Μουσών, την οποία διασχίζει ο Περμησσός ποταμός. Λίγο έξω από το χωριό θα δείτε πάνω σε ύψωμα τα απομεινάρια φραγκικού πύργου του 13ου αιώνα. Αντίκρυ διακρίνεται το ξεροβούνι Πυργάκι στην κορφή του οποίου είναι εμφανής η οχύρωση αρχαίου πύργου που χτίστηκε από τους Θεσπιείς το 371 π.Χ. με σκοπό να ελέγχουν την κοιλάδα αλλά και τις κινήσεις της αντίπαλης πόλης των Θηβών. Σε μικρή απόσταση μπορείτε να αναζητήσετε την εκκλησία, αφιερωμένη στην Ανάσταση του Χριστού που θεωρείται η παλιότερη της Βοιωτίας (9ος αι.).

Επάνω στον χαλικοστρωμένο δρόμο που οδηγεί στην Κοιλάδα των Μουσών συναντάμε τα ερείπια της Επισκοπής, ενός κτίσματος βυζαντινής προέλευσης του 9ου αιώνα. Λίγο ψηλότερα οι γαλλικές ανασκαφές του 1899 έφεραν στο φως τη βάση του βωμού που στήριζαν τα εννέα αγάλματα των Μουσών. Σε μικρή απόσταση εντοπίζεται ο χώρος του αρχαίου θέατρου όπου γίνονται οι εκδηλώσεις προς τιμή των Μουσών.

Ανάβαση στο όρος Ζαγαράς

Από τον αρχαιολογικό χώρο ο χωμάτινος δρόμος ανηφορίζει τις παρυφές του όρους Ζαγαράς, περνά από την κρήνη Χαλίκι και κατηφορίζει προς το χωριό Ευαγγελίστρια από όπου εύκολα θα συνεχίσετε προς Αλίαρτο. Αν έχετε διάθεση για μια γερή πεζοπορική δοκιμασία, να σας ενημερώσουμε ότι από την πηγή Χαλίκι (υψομ. 900) αρχινά το ανηφορικό σημαδεμένο αλλά όχι καλά συντηρημένο μονοπάτι που θα σας φέρει στη θρυλική Ιπποκρήνη (απόσταση 2 χλμ.), η οποία βρίσκεται σε υψόμετρο 1.280.

Πρόκειται για ένα αρχαίο πηγάδι που δημιουργήθηκε σύμφωνα με τον μύθο από τον καλπασμό του φτερωτού αλόγου Πήγασου και αφιερώθηκε στις Μούσες. Παραδίπλα υπάρχουν υπολείμματα βωμού αφιερωμένου στον Δία. Από την Ιπποκρήνη το ασαφές μονοπάτι οδηγεί στην κορφή του Ζαγαρά (υψόμ. 1.525).

📍 Ερχόμενοι από τον Αλίαρτο θα βρείτε το ψυχαγωγικό πάρκο Λίμνης Μουσών, όπου μπορείτε να πιείτε τον καφέ σας και να κάνετε ιππασία ή τοξοβολία. Η μικρή τεχνητή λίμνη είναι ιδανικός χώρος για να παίξουν τα παιδιά και να χαλαρώσουν οι μεγαλύτεροι.

Αυτόν τον ιερό τόπο οφείλουμε να τον προστατεύσουμε

Ισως έχουμε καταντήσει μονότονα επαναλαμβανόμενοι, αφού συνεχώς αναφερόμαστε σε έργα εταιρειών ενέργειας που κατέστρεψαν ή πρόκειται να καταστρέψουν παρθένες ορεινές περιοχές εγκαθιστώντας γιγαντιαία αιολικά πάρκα.

Είναι όμως πλέον γεγονός ότι οι πανέμορφες κορυφογραμμές της πατρίδας μας, που έχουν υμνηθεί από την αρχαιότητα για το κάλλος και την αρμονία τους, παραδίδονται η μία μετά την άλλη στις ορέξεις της αιολικής βιομηχανίας.

Αυτή είναι μια εξαιρετικά βίαιη, πρωτοφανούς έντασης και έκτασης, γεωφυσική αλλαγή που επιχειρείται στην τοπιογραφία της χώρας με ανυπολόγιστες συνέπειες στην πανίδα, τη χλωρίδα και το μικροκλίμα. Ομως και με οικονομικούς όρους να το αποτιμήσουμε, το εθνικό φυσικό κεφάλαιό μας με αυτόν τον τρόπο συρρικνώνεται και φτωχοποιείται και το τουριστικό προϊόν που σχετίζεται με τη φύση αποδομείται και απαξιώνεται στερώντας μελλοντικούς πόρους από τις κοινωνίες που διαβιούν σε αυτό και από αυτό. Οσοι παραβλέπουν ή σκόπιμα υποβαθμίζουν αυτήν την πραγματικότητα είναι σαν να υποστηρίζουν τις έωλες δικαιολογίες των κερδοσκόπων που βαφτίζουν μόνο για το δικό τους όφελος την οικολογική καταστροφή ως «καθαρή πράσινη ενέργεια».

Είναι μια τραγική πραγματικότητα. Οι περισσότερες κορυφογραμμές της Βοιωτίας έχουν πλέον καταντήσει βιομηχανικές περιοχές, αφού έχουν ήδη εγκατασταθεί εδώ εκατοντάδες ανεμογεννήτριες, έχουν διανοιχθεί αμέτρητα χιλιόμετρα νέων δρόμων, έχουν κοπεί χιλιάδες δέντρα και έχουν υψωθεί δεκάδες πυλώνες υψηλής τάσης.

Μέχρι τώρα θαρρείς πως τα τραγούδια του Ησίοδου κρατούσαν μακριά αυτά τα μεταλλικά τέρατα από την Κοιλάδα των Μουσών και το βουνό του, τον Ζαγαρά. Δυστυχώς όμως με τις ευλογίες του κρατικού μηχανισμού οι αδηφάγες πολυεθνικές, που βλέπουν κάθε κορυφογραμμή μόνο ως κερδοσκοπική επένδυση, σχεδιάζουν να καταστρέψουν έναν ιερό και ιστορικό τόπο ο οποίος από την εποχή του Ησίοδου ήταν σεβαστός και μέχρι σήμερα έχει μείνει αλώβητος από ανθρωπογενείς παρεμβάσεις.

Οι δήμοι της περιοχής και οι τοπικές κοινωνίες βρίσκονται σε αναβρασμό και γνωμοδοτούν αρνητικά, το ίδιο και η Εφορεία Αρχαιοτήτων Βοιωτίας, ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων αλλά και η Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή. Δυστυχώς όμως το μέλλον του όρους Ζαγαράς και της Κοιλάδας των Μουσών φαντάζει αβέβαιο για πρώτη φορά μετά από 3.000 χρόνια Ιστορίας!

📍 www.viewsofgreece.com

Πηγή: efsyn

Από αριστερά: Μπερτσιάς, Αλεξανδράτος, Δημαράς, Γεωργιάδης, Καλτσάς, Παπασπύρου, Πάππας, Σταυρίδης, Χολέβας, Θωμόπουλος, Παλούμπης.

Καθιστοί: Ψαρράς, Τσαμπούκος.

Σε συνέδριο της LIMRA

Καθώς διαβαίνουν τα χρόνια θα ’πρεπε
να πλησιάζουμε στους στόχους μας.
Τα περιττά και τα άχρηστα βαραίνουν υπερβολικά·
πολλά –όχι όλα– μπορούμε να τα αποχωριστούμε
χωρίς μεγάλη προσπάθεια, κοιτάζοντας έξω από
το ανοικτό παράθυρο, στον κήπο μετά την πρωινή βροχή
καθώς τα πουλιά βρήκαν ευκαιρία να ξεδιψάσουν.
Η δικιά μας δίψα πορεύεται όλο και πιο μειούμενη.
Κάπου είχα γράψει, στο περιθώριο ενός βιβλίου
κατά πάσα πιθανότητα, πως όταν χάνεις μια διάσταση
έχεις παραιτηθεί από κάθε αξίωση απ’ την πραγματικότητα.
Διάσταση όχι βάρος. Αυτή είναι μια μεγάλη διαφορά
Πολλά πράγματα βέβαια προσεγγίζονται με λάθος τρόπο
Θέλω να πω ότι το λάθος συνίσταται στο να αποφασίζεις
αυτό που θέλεις να κάνεις πρώτα και μετά να επινοείς
λόγους δικαιολόγησης. Βέβαια ό,τι και να κάνεις θα το μετανιώσεις.
Θα περιμένω λοιπόν μέχρι να ξυπνήσεις μέσα στη νύχτα
και να σβήσεις το φως. Είναι η ώρα που έξω χαράζει.
Ακριβώς λίγο πριν το τέλος του μονοπατιού της δικαίωσης.

ΠΨ, Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2023

Πηγή: neoplanodion.gr

Αν σας πει κάποιος ότι ανήκει εις την Αριστερά, ρωτήστε τον: Αριστερά μπαίνοντας ή Αριστερά βγαίνοντας;

Τζίμης Πανούσης 
Έλληνας τραγουδιστής & κωμικός  (1954-2018)

•Σας έγραφα χτες για την «ιστορική ασυνειδησία» της ΝΔ.Τ ο πόσο υποκριτικό είναι να κατηγορεί τους «άλλους» όταν δεν μπορεί να κάνει αποτίμηση του δικού της ρόλου. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής το ίδιο θα έλεγα και για το ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΡΙΖΑ αλλά όλοι ήταν τέλειοι στην Ελλάδα.

Πάντα «δεν φταίω εγώ δεν φταις εσύ φταίνε οι άλλοι». Ιδιαίτερα με θύμωσε η αμετροέπεια για το Γιώργο.Ότι έφταιγε αυτός.Έλεος. Έχω διαφωνήσει με τις επιλογές του στην πρόσφατη πορεία του.Αλλά όχι ότι έφταιγε αυτός για όλα τα δεινά.Μην τρελαθούμε.Γι αυτό θα σας πω αν με αντέξετε πως τα άλογα έπασχαν από κατάθλιψη.
•Όταν ανέλαβα το σύνολο της ευθύνης για τον αθλητισμό,γι αυτό φταίει και ο Παύλος και ο Γιώργος που το θέλησαν,το 2009,κλήθηκα κυριολεκτικά να πάρω φτυάρι στη κόπρο του Αυγεία. Δεκάδες φορείς εποπτευόμενοι ο καθένας με την ιδιαιτερότητα του. Ομοσπονδίες,στάδια και πλήθος σωματείων.Τα λεφτά στον κουβά και η μικροπολιτική φαυλότητα ήταν διαχρονικός κανόνας. Άρχισε μια μάχη εξορθολογισμού και κριτηρίων αλλά δεν είναι του παρόντος να τα πω δεν ενδιαφέρουν πια.
•Εκεί που είχα τελειώσει το κύκλο και ζούσα τις γκρίνιες των μειώσεων στις χρηματοδοτήσεις και αρνήσεις αιτημάτων θολής κατεύθυνσης και κριτικής στα κριτήρια που έθετα,τα οποία ξεβόλευαν και έφερναν συγκρούσεις, έρχεται η «αρμόδια» και μου φέρνει ένα σχέδιο απόφασης. Είναι μου λέει η επιχορήγηση του ΚΕΙΠΠ.ΚΕΙΠΠ;τ ι είναι αυτό ρώτησα. Κέντρο εκπαίδευσης ιππασίας μου λέει. Αναυδος εγώ.΄Και τι κάνει αυτό ξαναρωτάω. Δεν ξέρουμε κ.Γενικέ τι κάνει εμείς είμαστε αρμόδιοι μόνο να του στέλνουμε χρήματα.Καλά και στέλνετε χρήματα χωρίς να ξέρετε τι κάνει,Έτσι γίνεται εδώ και 5 χρόνια μου απαντά. Η πολιτική ορθότης δεν είχε ακόμα επικρατήσει. Πάτησα ένα άγριο μπινελίκι χωρίς κακές λέξεις αλλά μπινελίκι.Φέρτε μου το τηλ.φώναξα.Παίρνω ο ίδιος.ΚΕΙΠΠ;παρακαλώ θέλω να εκπαιδευτώ στην ιππασία.Πότε να έρθω;Δεν γίνεται κύριε μου απαντά σκαιά η υπάλληλος.Έχουμε αναστείλει τα προγράμματα από το 2004.Γιατί ρωτάω;Δεν συνεχίζω.
•32 υπάλληλοι χωρίς καμία πραγματική δραστηριότητα έπαιρναν το μισθό κατ οίκον. Έχαιραν μονιμότητας.Νοσηλεύτριες κτηνών,κτηνίατροι,οδοντίατροι,σταβλίτες,βοηθοί. Πόσα άλογα έχετε ρώτησα αγριεμένος.12 μου είπαν. Αλλά 4 είναι υπέργηρα ,τρία είναι έγκυα, ένα έχει μεγάλο πρόβλημα με το νύχι του και τα άλλα είναι μικρόσωμα δεν αντέχουν. Η μόνη ειδικότητα που ήταν αναγκαία ήταν ο Ψυχίατρος αλόγων. Αλλά δεν είχαμε τέτοια.Τα κακόμοιρα κλεισμένα έπασχαν από ανία από κατάθλιψη.32 υπάλληλοι για 12 ανενεργά καταθλιπτικά άλογα.
•Το ΚΕΙΠΠ καταργήθηκε. Τα άλογα διετέθησαν για εκπαιδευτική ψυχαγωγική ιππασία σε παιδιά με νοητική υστέρηση,οι υπάλληλοι πήραν μετάταξη,δεν έχασαν τη δουλειά τους .Μας πήρε ένα χρόνο για να γίνει αυτό. Η συνεννόηση των συναρμόδιων ήταν χελωνοειδης. Ενόσω γινόταν η μετάβαση μέγας και πολύς παράγων του ΠΑΣΟΚ σε θεσμική θέση,αείμνηστος πλέον,με πήρε τηλ.Μην τους πειράζεις αυτούς δεν είναι δεξιοί,είναι δικά μας παιδιά εμείς τους βάλαμε η ΝΔ τους κράτησε.
•Ελλάς το μεγαλείο σου.

Πάνος Μπιτσαξής (πρώην Γενικός Γραμματέας αθλητισμού)

– Προφήτη, ποιο είναι το νόημα της ζωής;
– Αποκτήστε πρώτα ζωή και μετά ψάχνετε το νόημά της.

Ο θάνατος του Μωυσή Ελισάφ πενθείται τόσο ομόθυμα όσο κανείς άλλος. Ο δήμαρχος, δάσκαλος, διανοούμενος και γιατρός κατάφερε μέσα από τη σύντομη και ατελή αυτοδιοικητική θητεία του να σπάσει το στίγμα της εβραϊκότητας σε ένα περιβάλλον “υπόκωφου αντισημιτισμού”.

Δημήτρης Χριστόπουλος/ news/24/7

Ο τίτλος θέλει να πει κάτι σοβαρό, χρησιμοποιώντας όμως ένα λογοπαίγνιο: με τρεις λέξεις που παραπέμπουν σε κάτι συναφές, αλλά όχι όμοιο: τον δήμο, το έθνος και το γένος. 

Δεν μπορώ εύκολα να σκεφτώ προσωπικότητα, ο θάνατος την οποίας πενθείται τόσο ομόθυμα όσο αυτός του Μωυσή Ελισάφ. Δεν μου κάνει εντύπωση όμως. Το περιμέναμε όλοι που γνωρίζαμε το πνευματικό και ηθικό εκτόπισμα του ανθρώπου, του δασκάλου, του διανοούμενου, του γιατρού, του δημάρχου. Ακόμα και ο υπουργός Εσωτερικών Μ. Βορίδης εξέδωσε σχετική ανακοίνωση, στην οποία όμως δεν αναφέρει τίποτε για την εβραϊκή ταυτότητα του ανδρός. 

Θα σκεφτεί κανείς: «Μα γι’ αυτό τον τιμούμε; Επειδή ήταν Εβραίος; Ή επειδή ήταν σπουδαίος άνθρωπος;». Τον τιμάμε, και τον τιμά το πανελλήνιο διότι ήταν τόσο σπουδαίος που κατάφερε να σπάσει το στίγμα της εβραϊκότητας σε ένα περιβάλλον «υπόκωφου αντισημιτισμού» – όπως ο ίδιος χαρακτήριζε την Ελλάδα – και να γίνει ο πρώτος Εβραίος δήμαρχος της. Αυτό ήταν το γεγονός της εκλογής του Ελισάφ, γι’ αυτό ήταν και ο μόνος Έλληνας δήμαρχος του οποίου η εκλογή απασχόλησε ακόμα και τον διεθνή τύπο τον Ιούνιο του 2019. 

Ως Εβραίος κομμουνιστής, αν και γιατρός, ο Μωυσής έλαβε την «τελευταία ειδικότητα» στον στρατό, μουλαράς και όχι υγειονομικός ως όφειλε. Διότι ο Ελισάφ, όπως όλοι οι Εβραίοι στην Ελλάδα, μαζί με τις υπόλοιπες μειονότητες λογίζεται επισήμως ως «αλλογενής» πολίτης. 

Ο μέχρι προχθές Δήμαρχος Ιωαννίνων, αυτός που σήμερα πανεθνικά πενθούμε, δεν λογίζονταν ως «Έλλην το γένος». Θα ρωτήσει κανείς: «Μα υπάρχουν δύο κατηγορίες πολιτών στη χώρα μας; Και τι γίνεται το άρθρο 4 του Συντάγματος που προβλέπει ότι “οι Έλληνες πολίτες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου”;». Και όμως, η πικρή αλήθεια είναι ότι και σήμερα ακόμη υπάρχουν δύο κατηγορίες Ελλήνων πολιτών. Οι «Έλληνες το γένος» και οι «μη Έλληνες το γένος». Ομογενείς κι αλλογενείς. Οι ομογενείς είναι αυτοί που έχουν ελληνική καταγωγή και οι αλλογενείς αυτοί που είναι «άλλου γένους»: Εβραίοι, Αρμένιοι, Μουσουλμάνοι και όλες οι θρησκευτικές μειονότητες ανήκουν στην ομάδα των «αλλογενών». Αλλογενείς όμως κατά καιρούς έχουν θεωρηθεί όλοι οι «ανεπιθύμητοι» συμπατριώτες μας: από τους ρουμανίζοντες βλάχους έως και τους σλαβομακεδόνες «φυγάδες». 

Οι αλλογενείς Έλληνες είναι αυτοί που δεν έχουν ελληνική καταγωγή και ελληνορθόδοξη θρησκεία και ως εκ τούτου θεωρούνται «εύθραυστης εθνικής συνείδησης». Μέχρι το 1998, οι αλλογενείς υπήρξαν συστηματικά στόχοι αφαίρεσης ιθαγένειας ενώ μέχρι πολύ πρόσφατα δεν κρίνονταν ικανοί για «εθνικά» νευραλγικές θέσεις, όπως στρατιωτικοί και συμβολαιογράφοι. Σήμερα «αλλογενείς» είναι οι περισσότεροι αλλοδαποί που πολιτογραφούνται Έλληνες. Και παραμένουν αλλογενείς μετά την κτήση της ελληνικής ιθαγένειας. 

Από την άλλη, η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Ιθαγένεια, την οποία η Ελλάδα έχει υπογράψει, πλην όμως δεν έχει κυρώσει, προβλέπει ότι οι κανόνες των κρατών-μελών σχετικά με την ιθαγένεια «δεν θα περιέχουν καμία διαφοροποίηση ή πρακτική που οδηγεί σε διάκριση στη βάση του φύλου, της θρησκείας, φυλής, χρώματος, εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής» (άρθρο 5). Η Ελλάδα δεν μπορεί να επικυρώσει αυτή τη Σύμβαση, διότι όλο το δίκαιο της ελληνικής ιθαγένειας βασίζεται ανυπερθέτως στη διάκριση «ομογενών» και «αλλογενών». 

Και φυσικά οι κατεξοχήν αλλογενείς είναι οι ετερόθρησκοι δηλαδή, πρωτίστως Εβραίοι και μουσουλμάνοι. Ο Εβραίος, όσο κι αν αγαπάει αυτή τη χώρα, θεωρείται αμετάκλητα «αλλογενής». Η ελληνική πολιτεία προμήθευε τους προγόνους του Μωυσή Ελισάφ με ταξιδιωτικά έγγραφα μιας διαδρομής προς την Παλαιστίνη, μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, με αντάλλαγμα την ελληνική τους ιθαγένεια. Έτσι, σχεδόν όλοι οι Εβραίοι που δεν είχαν εξοντωθεί από τους ναζί κατά τη διάρκεια της Κατοχής, αποδήμησαν προς Παλαιστίνη «άνευ επιστροφής» με «αντιπαροχή» την ελληνική ιθαγένεια. Ελάχιστοι έμειναν στην Ελλάδα. Μόλις το 2011, το κράτος σπεύδει να διορθώσει την αδικία αυτή προβλέποντας ότι όσοι γεννήθηκαν έως το 1945 μπορούν να επανακτήσουν την ιθαγένειά τους. 

Μια εξαίρεση ήταν η εναπομείνασα οικογένεια του Εβραίου ήρωα του Αλβανικού Μετώπου Μαρδοχαίου Φριζή, η οποία ακόμη ψάχνει την αναγνώριση της θυσίας του σπουδαίου προγόνου της στην Πρεμετή το 1940. Δεν είναι διόλου αυτονόητο για την Ελλάδα να αναγνωρίσει ότι ο αξιωματικός που χαρίζει την πρώτη νίκη στο ελληνοαλβανικό μέτωπο το 1940 είναι Εβραίος… Και σήμερα ακόμη. 

Ο αλλογενής εκλιπών Μωυσής Ελισάφ είχε, ως προσωπικότητα, κάτι το αυθεντικά οικουμενικό και στέρεο, το οποίο κατάφερε να «εξημερώσει» σε σημαντικό βαθμό τα αντανακλαστικά του παραδοσιακού αντισημιτισμού της πόλης του — και όχι μόνο. Αναδείχθηκε συνάμα σε προνομιακό συνομιλητή του προέδρου μιας συντηρητικής κυβέρνησης σε βαθμό που δημιουργούσε ενόχληση στους αριστερούς πρώην συντρόφους του, εμού συμπεριλαμβανομένου. 

Και όμως, αυτό ήταν, εκτός όλων των άλλων, μια προσπάθεια πολιτικής εδραίωσης ενός ανθρώπου που ένιωθε τους αποκλεισμούς εκεί που οι υπόλοιποι δεν μπορούσαμε. Γιατί ένας κοσμικός Εβραίος Έλληνας αναθεωρητής αριστερός –αυτή ήταν η σύνολη ταυτότητα του Ελισάφ– έχει πιο αναπτυγμένα τα ραντάρ της επιβίωσης ως μακρόπνοη στρατηγική και όχι ως τακτικό ελιγμό. Γι’ αυτό η πολιτική του ένταξη και δράση δεν υπήρξε δογματική και διχαστική, αλλά είχε ανέκαθεν τα γνωρίσματα ενός ανθρώπου με μεγάλη παιδεία, που τραγουδάει, σκέφτεται, αμφιβάλλει, συζητάει, ρωτάει, αναθεωρεί, δίνει. Γι’ αυτό αγαπήθηκε. 

Η σύντομη και ατελής αυτοδιοικητική θητεία του Μωυσή Ελισάφ δεν άφησε το στίγμα της στην καθημερινότητα των Ιωαννίνων, κι ούτε θα μπορούσε. Άφησε όμως την αύρα ενός κοσμοπολιτισμού αντίστοιχου με αυτό που κληροδότησε ο Γιάννης Μπουτάρης στη Θεσσαλονίκη. Άφησε, τέλος, ανεξίτηλο στίγμα στον αγώνα για μια κοινωνία ίσων χωρίς ρατσισμό σε μια πόλη στην οποία το εβραϊκό στοιχείο υπήρξε ανέκαθεν το πιο ενσωματωμένο στην πολιτική κοινότητα. Επιτέλους, ο πρώτος Εβραίος δήμαρχος σε όλη την Ελλάδα! Το γεγονός είχε και θα έχει μεγάλη συμβολική σημασία στη μακρά διάρκεια. 

Όσο ρίγος και αποστροφή δημιούργησε στους Έλληνες αντισημίτες το γεγονός του πρώτου Εβραίου δημάρχου στην Ελλάδα, άλλο τόσο συγκίνησε τους δημοκρατικούς πολίτες αυτής της χώρας. Αυτούς που σήμερα πανδήμως πενθούνε. Αριστερά και Δεξιά. 

Ελάχιστη τιμή στη μνήμη του εκλιπόντος είναι να παλέψουμε ώστε η ελληνική έννομη τάξη να αφήσει πίσω της τα απολιθώματα της «αλλογένειας» που καταδίκασαν τους περισσότερους άξιους μειονοτικούς στο περιθώριο διότι δεν θεωρούνταν «δεόντως» Έλληνες. Ας είναι η απώλεια του αγαπημένου Μωυσή Ελισάφ μια ευκαιρία να δούμε τις προοπτικές του ελληνικού λαού ως δήμου του μέλλοντος και όχι ως γένος του παρελθόντος. 

Αυτή είναι η ύψιστη κληρονομιά του μεγάλου αυτού ανδρός.