Η ατμόσφαιρα αντιαριστερής αυστηρότητας εξάλλου επέτρεπε σε διάφορους κακοποιούς να εκμεταλλεύονται την κατάσταση. Δεν είχαν παρά να καταγγείλουν ως αριστερό οποιονδήποτε στόχο τους και να αξιοποιούν τις περιστάσεις. Είχε δημιουργηθεί τότε ρεύμα υποψιών ότι μία μερίδα των αστών προσπαθούσε να εξασφαλίσει την ανοχή της Αριστεράς σε περίπτωση επικράτησής της, ενισχύοντας κρυφά τους αντάρτες. Και βρέθηκαν αμέσως οργανωμένες ομάδες εκβιαστών για να υλοποιήσουν τις φήμες προς όφελός τους.
Την 30η Μαρτίου 1948 μια εβδομαδιαία εφημερίδα κατήγγειλε ανοιχτά τον Παπαστράτο, τον Λαναρά, τον Κεράνη και ορισμένους άλλους κορυφαίους βιομήχανους ως χρηματοδότες των ανταρτών. Η καταγγελία συνοδευόταν από φωτοτυπίες εγγράφων, μεταξύ των οποίων και επιστολές ενός δημοσιογράφου προς τον αδελφό του, ο οποίος δημοσιογράφος, εξ ονόματος του ΚΚΕ ζητούσε από τους βιομηχάνους αυτούς νέα εισφορά υπέρ των ανταρτών κλπ.
Το δημοσίευμα προκάλεσε κατάπληξη. Δεν άργησε η στρατιωτική δικαιοσύνη να επιληφθεί. Και την 27η Μαΐου 1948 μία ομάδα κατηγορουμένων που έφεραν μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα του οικονομικού κόσμου της Ελλάδας κάθονταν στα εδώλια του αμείλικτου έκτακτου στρατοδικείου Αθηνών.
Ο θάνατος φτερούγιζε πάνω από τα κεφάλια αυτών των ζαλισμένων ανθρώπων. Αλλά παρά την παραπομπή τους, η ίδια η δικαστική Αρχή είχε τη βεβαιότητα ότι οι βιομήχανοι ήταν θύματα σπείρας πλαστογράφων εκβιαστών. Γιατί τον δημοσιογράφο που φερόταν ως συντάκτης των επιστολών όχι μόνο δεν τον παρέπεμψε και αυτόν στο έκτακτο στρατοδικείο, αλλά ούτε ως μάρτυρα τον εξέτασε ούτε τον ενόχλησε. Και βρισκόταν τότε στην Ικαρία εξόριστος. Η κατηγορία κατέπεσε γρήγορα στο ακροατήριο. Τν χαρακτηριστική βολή εναντίον της την κατέφερε ο διοικητής τηες Γενικής Ασφάλειας Αθηνών Θ. Ρακιντζής, ο οποίος δήλωσε στο δικαστήριο κατηγορηματικά: «Όλα αυτά τα έγγραφα είναι χονδροειδώς πλαστογραφημένα»
Την 1η Ιουνίου 1948 εκδόθηκε η απόφαση. Όλοι οι κατηγορούμενοι της ομάδας Παπαστράτου αθωώθηκαν παμψηφεί. Όταν όμως εκείνος μήνυσε τον αρχηγό της ομάδας των εκβιαστών Χούμπαυλη δεν πέτυχε σε βάρος του παρά την καταδίκη του την 1η Ιουλίου σε εικοσαήμερη κράτηση. Η ομάδα αποτελούνταν από μέλη της οργάνωσης «Χ», η ηγεσία της οποίας δεν είχε γνώση της σκευωρίας.
Παρά την αθώωση των βιομηχάνων της πρωτεύουσας, δεν σταμάτησαν ούτε η καταφορά κατά των αστών ούτε οι προσπάθειες εκβίασής τους. Και νέα περίπτωση αναφάνηκε τον Ιούνιο του 1948 στην Καλαμάτα με θύμα τον επίσης καπνοβιομήχανο Καρέλια, που και αυτός πέρασε από μια ανάλογη δεινή περιπέτεια.
Πηγή: Σόλων Γρηγοριάδης
Αντιγραφή από : https://greekcivilwar.wordpress.com