Ανηφορίζοντας από τα παράλια του Κορινθιακού για τα υψίπεδα της Φωκίδας, δύσκολα υποψιάζεσαι πως μέσα σε λίγα μόνο χιλιόμετρα η τοπιογραφία της περιοχής θα έχει κυριολεκτικά μεταμορφωθεί. Στη σκιά των επιβλητικών και χιονισμένων κορυφογραμμών της Γκιώνας και των Βαρδουσίων, σε ελάχιστη απόσταση από τις όχθες της τεχνητής λίμνης του Μόρνου και σε ύψος 550 μέτρων βρίσκεται το Λιδορίκι.τής λίμνης του Μόρνου μπορεί να εξομάλυνε το
γεωμορφολογικό ανάγλυφο της περιοχής, δεν μπόρεσε όμως να σβήσει την πολυκύμαντη
ιστορία που γράφτηκε σε τούτα τα χώματα, ούτε και να επιβληθεί της ορεινής φύσης
που σφραγίζει τη φυσιογνωμία

Πανοραμική άποψη της λίμνης.
Φυσική πρωτεύουσα της πιο τραχιάς περιοχής της Ρούμελης, το Λιδορίκι υπήρξε
μέχρι πρόσφατα το σημαντικότερο εμπορικό και οικονομικό κέντρο της ορεινής
Φωκίδας. Λόγω της φυσικής θέσης του αποτελούσε ανέκαθεν ένα πραγματικό ορεινό
κάστρο, αφού οι σκληροτράχηλοι ορεσίβιοι αντιστάθηκαν στους Βυζαντινούς
φοροεισπράκτορες, στους Λατίνους (Φράγκους ? Καταλανούς) και φυσικά στους
μετέπειτα Τούρκους κατακτητές.
Σήμερα εδώ ζουν σχεδόν 1.500 άνθρωποι, οι οποίοι ασχολούνται κυρίως με την
κτηνοτροφία, την υλοτομία και το μεταπρατικό εμπόριο.
Η χάραξη της καινούργιας παραλιακής οδού που συνδέει την Αμφισσα με τη
Ναύπακτο, αλλά και η καθιέρωση διαφορετικού τρόπου ζωής οδήγησαν τη βουκολική
πολιτεία σε μαρασμό. Παρ’ όλα αυτά το Λιδορίκι παραμένει ακόμα και σήμερα το
μόνο αστικό κέντρο σε μια εκτεταμένη και ιδιαίτερα ορεινή περιοχή.
Η τεχνητή λίμνη βρίσκεται σε ύψος 500 μέτρων και κυριολεκτικά μοιάζει να
πολιορκείται από τις αλπικές κορφές των Βαρδουσίων και της Γκιώνας. Σχηματίστηκε
μετά την ανύψωση χωμάτινου φράγματος ύψους 126 μέτρων που έκοψε τη ροή του
ποταμού Μόρνου, ο οποίος για αιώνες ευεργετούσε την κοιλάδα της Βελάς.