ΕΛΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΝΟΡΜΙΤΙΚΟΥ ΕΛΑΙΩΝΑ στην Φωκίδα
ΞΕΝΙΤΕΥΟΝΤΑΙ !!
————————————————————-
Πουλιούνται – Αγοράζονται .
Δικαίωμα , ασφαλώς, του ιδιοκτήτη είναι να τις διαθέσει
όπως και όπου ο ίδιος κρίνει..
Αλλά…….
————
Τις χρειάζονται , λένε, αλλού να τις μεταφυτεύσουν.
Δεν γνωρίζω « πού» και « γιατί»…
Τα μηχανήματα δουλεύουν….τις ξεριζώνουν…
τις φορτώνουν στα φορτηγά
και…. «αντίο , Κυσσελιώτικε ελαιώνα .!»
————-
Τούτος ο ελαιώνας, η ζωή και η ψυχή τού χωριού μας,
απλώνεται από τα ριζά τού Κοκκινόβραχου ,
μακριά ως την ανάσα τού Κορινθιακού Κόλπου .
Τους αιώνες κουβαλούν στους κορμούς τους
τα λιόδεντρα.
Πληγιασμένα χέρια «ξελιθάρισαν » τον τόπο…
Ροζιασμένα χέρια τα φύτεψαν…τα πότισαν…
τα κλάδεψαν..
τα κανάκεψαν σαν να ήσαν παιδιά τους !!
Γενιές και γενιές τα έθρεψαν με μόχθο και ιδρώτα
για τον ευλογημένο τους καρπό και το λάδι το ιερό !!
Και τα κληροδότησαν σε παιδιά κι εγγόνια
με την ευχή τους !
Είναι ιστορία και παράδοση !!
Κάθε δέντρο είναι η ψυχή των (προ-προ-προ) παππούδων
και γιαγιάδων !!

Ψυχή το ένιωσα , σαν το είδα ξεριζωμένο….
και λυπήθηκα πολύ !!!,

Και άθελά μου η σκέψη μου πήγε στον μεγάλο μας
Αγωνιστή τού 1821 , γέννημα τής Δωρίδας,
ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ :::::::
Και θυμήθηκα τούτη την ιστορία ::
Κάποτε ο Μακρυγιάννης είδε στο Άργος κάποιους στρατιώτες
που θα πουλούσαν δύο αγάλματα σε Ευρωπαίους.
Χίλια « τάλαρα» γύρευαν.
Και τότε ο ήρωάς μας μίλησε στους στρατιώτες
και τους είπε:
« ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΔΕΚΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΤΑΛΑΡΑ ΝΑ ΣΑΣ ΔΩΣΟΥΝΕ
ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΔΕΧΤΕΙΤΕ ΝΑ ΒΓΟΥΝ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ.
ΓΙ ‘ ΑΥΤΑ ΠΟΛΕΜΗΣΑΜΕ !!»
————————
Κι ήταν σαν να άκουσα μπροστά στην «ξεριζωμένη» ελιά
τη φωνή τών προγόνων::
« ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ ???
ΕΜΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΥΤΕΣ ΤΙΣ ΕΛΙΕΣ ΜΟΧΘΗΣΑΜΕ !!!»
———————
Κλείνω με μια ευχή:
Να βρουν ,τουλάχιστον ,οι ελιές αυτές φιλόξενο τόπο
μέσα στην ίδια μας την πατρίδα, την Ελλάδα !!!
———————

Αναστασία Παπαδοπούλου – Παπαδημητρίου