«Αμερική είναι μία χώρα χωρίς ιστορία, δηλαδή χωρίς μνήμη, για τούτο και κατέφυγε στην κατασκευή του μελλοντικού ονείρου, που δεν ήταν τίποτε άλλο από την πανοπλία μιας υλικής ισχύος, που αυτοβεβαιώνεται ως βία και εκφράζεται ως αυτάρκεια. Η αυτάρκεια ή η ψευδαίσθηση της αυτάρκειας τρέφει την αλαζονεία και την πρόκληση. Ο άνθρωπος που μεγαλώνει μέσα στο κλίμα του πραγματισμού και που ταυτίζει το ηθικό με το χρήσιμο και το αναγκαίο με το ωφέλιμο, όταν βρεθεί μπροστά σε μια αδιέξοδη πραγματικότητα αιτιάται τον εαυτό του· νιώθει αποτυχημένος και για τούτο άχρηστος και κατά συνέπεια υπαρξιακά απών».
*Αυτά έγραφε, μεταξύ άλλων, ο αείμνηστος Κώστας Γεωργουσόπουλος σε κριτικό άρθρο του που είχε δημοσιευτεί στην εφημερίδα «Τα Νέα» την Τρίτη 25 Οκτωβρίου 1988.