Φωτογραφία: NASA/EPA

Δεν ακούστηκε ποτέ το όνομα του Τομ Μπέικον, του μηχανικού στο Κέιμπριτζ που ανέπτυξε το σύστημα καυσίμου του Apollo 11. Εβδομήντα χρόνια μετά αναγνωρίζεται η προσφορά του

Έχουν περάσει σχεδόν 70 χρόνια από τότε που ο Φράνσις Τόμας Μπέικον ανέπτυξε μια πηγή καθαρής πράσινης ενέργειας που θα βοηθούσε την πρώτη προσελήνωση και θα άλλαζε την πορεία της ιστορίας.

Ωστόσο, λίγοι γνωρίζουν τον μηχανικό που γεννήθηκε στο Έσσεξ, και που δημιούργησε την πρώτη λειτουργική κυψέλη καυσίμου υδρογόνου-οξυγόνου και έστειλε το Apollo 11 στο φεγγάρι. Το πρωτοποριακό του έργο εξακολουθεί να αποτελεί πηγή έμπνευσης για τους επιστήμονες που εργάζονται σε λύσεις ανανεώσιμων πηγών ενέργειας σήμερα.

Τώρα, η φιλανθρωπική οργάνωση Cambridge Past, Present & Future επιθυμώντας να αναδείξει τα αξιοσημείωτα επιτεύγματα του Μπέικον τοποθέτησε με μια μπλε πλακέτα στο σπίτι όπου έμενε στο Little Shelford του Cambridgeshire, αναφέρει ο Guardian.

Οι κυψέλες καυσίμου του Μπέικον με το παρατσούκλι “Bacon Cells” που προσέδωσε η Nasa προς τιμήν του, παρείχαν επικουρική ενέργεια στις αποστολές Apollo, και ειδικότερα στις επικοινωνίες, τον κλιματισμό και τα φώτα, καθώς και νερό για τους αστροναύτες.

«Κανονικά, με την πάροδο του χρόνου, μια μπαταρία εξαντλείται και πρέπει να την επαναφορτίσουμε», έλεγε ο Bacon στο BBC Radio 4 , λίγο πριν την προσελήνωση το 1969.

«Τώρα, αν συνεχίσει κάποιος να τροφοδοτεί με υδρογόνο και οξυγόνο αυτό το σύστημα, και να αφαιρεί το νερό που παράγεται, θα συνεχίσει να παράγει ενέργεια επ’ αόριστον και οι αστροναύτες θα πίνουν το νερό».

Η απόδοση και η υψηλή ενεργειακή πυκνότητα των κυψελών καυσίμου έπαιξαν τόσο σημαντικό ρόλο στην επιτυχία των αποστολών Apollo που ο Πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον είπε τότε στον Μπέικον: «Χωρίς εσένα, Τομ, δεν θα είχαμε φτάσει στο φεγγάρι!».

Ο Μπέικον εξακολουθεί να εμπνέει επιστήμονες που εργάζονται σε νέες τεχνολογίες για ηλιακή ενέργεια, παραγωγή υδρογόνου και αποθήκευση μπαταριών σήμερα, και οι κυψέλες καυσίμου παραμένουν ως πιθανός τρόπος παροχής πράσινης ηλεκτρικής ενέργειας και ενέργειας έκτακτης ανάγκης, ιδιαίτερα σε απομακρυσμένα μέρη. Θα μπορούσαν επίσης να τροφοδοτήσουν τους ηλεκτρικούς κινητήρες φορτηγών και πλοίων μεγάλων αποστάσεων στο μέλλον, αποφεύγοντας την ανάγκη για απίστευτα μεγάλες και βαριές επαναφορτιζόμενες μπαταρίες και εκπληρώνοντας ένα όνειρο που μοιράστηκε ο Μπέικον στη ραδιοφωνική του συνέντευξη στο BBC. «Πάντα ήλπιζα ότι θα χρησιμοποιηθεί για την οδήγηση οχημάτων», είπε, προτού προβλέψει: «Σε τροποποιημένη μορφή, θα έρθει».

Απόγονος του φιλοσόφου Σερ Φράνσις Μπέικον, ο Τομ άρχισε να ερευνά τις κυψέλες καυσίμου ενώ εργαζόταν σε μια εταιρεία μηχανικών το 1932, λίγα χρόνια μετά την αποφοίτησή του από το Κέμπριτζ με πτυχίο στις μηχανικές επιστήμες. Σχεδόν έναν αιώνα νωρίτερα, ο φυσικός William Grove είχε αποδείξει θεωρητικά την ιδέα των κυψελών καυσίμου το 1839, αλλά είχε αποτύχει να παραγάγει πολλή ηλεκτρική ενέργεια. Ενθουσιασμένος από τις τεράστιες δυνατότητες, ο Μπέικον άρχισε κρυφά να διεξάγει πειράματα με τα ιδιαίτερα εύφλεκτα αέρια, στις εγκαταστάσεις του εργοδότη του. Τελικά παράτησε τη δουλειά του και αφιέρωσε τη ζωή του στη μηχανική αυτού του συστήματος καυσίμου, δουλεύοντας πρώτα στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ και μετά ως μηχανικός στην Μάρσαλ, μια τοπική εταιρεία.