Μπορεῖ κανεὶς νὰ μεθύσει ἀπὸ φῶς; Κι ὅμως ἐγὼ καθὼς ἀκουμπῶ πάνω στὸ βουβὸ κανόνι εἶμαι μεθυσμένος ἀπὸ φῶς καὶ διάφανο γαλάζιο, ἀπ’ ὁλοκάθαρες γραμμὲς ποὺ τὶς χαράζει σὰ μὲ μαχαίρι ὁ ἥλιος γιὰ νὰ σημαδέψει τὰ σύνορα τοῦ βουνοῦ καὶ τ’ οὐρανοῦ, τῆς στεριᾶς καὶ τῆς θάλασσας. Εἶν’ ἕνα λεπτό, ἡδονικὸ μεθύσι. Σὰ ν’ ἀρχίζω νὰ διαχέομαι στὴν ἀπεραντοσύνη τοῦ γαλάζιου.

Γιώργης Μανουσάκης