Αννίτα Παναρέτου

  1. Άνοιξη. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης έχουν απελευθερωθεί. Ανάμεσά τους δυο γειτονικά, στο Barth της Βόρειας Γερμανίας. Έλληνες Εβραίοι επιζήσαντες στο ένα, Έλληνες αεροπόροι αιχμάλωτοι στο άλλο. Συμπατριώτες που ανταμώνουν. Και μια πρόσκληση προς τους αεροπόρους:
    -Μάθαμε ότι φεύγετε σύντομα και θέλαμε να έλθετε να δείτε πώς τακτοποιήσαμε τους αρρώστους μας, ν’ αποχαιρετιστούμε και να σας κάνουμε το τραπέζι στο φτωχικό μας!
    Μια τεράστια έκπληξη περιμένει τους αεροπόρους: το εγκαταλελειμμένο σπίτι που είχαν “επιτάξει” οι Έλληνες Εβραίοι ήταν πεντακάθαρο και τακτοποιημένο.
    -Θα πάρετε ένα ουζάκι;
    Με την απειλή ενός παλιού όπλου είχαν αναγκάσει τον φαρμακοποιό της περιοχής να τους προμηθεύσει με ό,τι χρειάζονταν ‒κι έφτιαξαν ούζο.
    Ακολούθησε αρνί στη σούβλα και μια εξαιρετική κοτόσουπα αυγολέμονο. Για επιδόρπιο υπήρχε ρυζόγαλο.
    Κάθε φορά που άδειαζαν τα πιάτα, εκσφενδονίζονταν έξω από το παράθυρο: οι Έλληνες Εβραίοι είχαν ανακαλύψει ένα κοντινό εργοστάσιο πιατικών…
    Οι απορφανισμένοι έπιαναν ξανά το νήμα της ζωής.