Ας μας πουν οι οπαδοί της ρήξης ποιο είναι το σχέδιό τους για την επόμενη ημέρα. Ο μόνος ο οποίος έχει κάνει μία συγκεκριμένη και ειλικρινή αναφορά είναι ο κ. Λαπαβίτσας, ο οποίος έχει μιλήσει για μεγάλες θυσίες και για δελτία στα τρόφιμα και στα καύσιμα. Αλλά ούτε κι αυτός μπορεί να μας διαβεβαιώσει ότι υπάρχει ένα σχέδιο βάσει του οποίου θα κληθούμε να στηθούμε στις ουρές για ένα καρβέλι ψωμί και για ένα μπιτόνι βενζίνη. Ότι οι θυσίες μας θα έχουν ένα αποτέλεσμα.

Αλλά και οι οπαδοί της συμφωνίας, επίσης, δεν είναι σε θέση να μας διαβεβαιώσουν ότι θα βγούμε από το τούνελ σε ένα – δυο ή είκοσι δύο χρόνια! Οι λεγόμενες φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις (είτε βρίσκονται εντός του ΣΥΡΙΖΑ είτε στην ευρύτερη αντιπολίτευση) έχουν ταυτίσει το ευρωπαϊκό ιδεώδες με το ευρώ, αγνοώντας όλα τα υπόλοιπα που οδήγησαν την Ευρώπη στην υιοθέτηση ενός κοινού νομίσματος.

Όποιος νομίζει ότι η διαχωριστική γραμμή στην κοινωνία και στην πολιτική είναι μεταξύ δεξιάς και αριστεράς, πλανάται! Η πραγματική διαχωριστική γραμμή είναι μεταξύ εκείνων που έχουν σχέδιο και γνωρίζουν και εκείνων που δεν έχουν σχέδιο και δεν γνωρίζουν. Το χειρότερο όλων είναι να πιστεύει κανείς ότι έχει σχέδιο και γνωρίζει, ενώ στην πραγματικότητα αγνοεί θεμελιώδη στοιχεία που για άλλους Ευρωπαίους είναι μέρος της καθημερινότητας τους.

Πόσο απέχει η δεξιά από την αριστερά; Συγκρίνετε τις προτάσεις που έγιναν από την νυν και την προηγούμενη κυβέρνηση προς την Ευρώπη. Δεν θα βρείτε διαφορές στην φιλοσοφία τους. Προστατεύουν τον δημόσιο τομέα και φορτώνουν με περισσότερους φόρους τους λίγους που επιμένουν ακόμη να επιχειρούν στον ιδιωτικό τομέα. Για να μην είμαστε άδικοι υπάρχει και μία διαφορά! Τα μέτρα που προτείνει η νυν κυβέρνηση είναι σκληρότερα. Αλλά αυτό οφείλεται στην επιδείνωση της Οικονομίας. Εντάξει, ευθύνονται γι’ αυτό, αλλά δεν είναι τώρα αυτό το θέμα μας.

Είναι τόσο βαρετό να συμμετέχει κανείς σε ανούσιες συζητήσεις που από ένα σημείο και έπειτα διψάει για κάτι πρωτότυπο. Για μία έξυπνη ιδέα! Σε μία χώρα, λοιπόν, που στερείται σχεδίων και προτάσεων, θα μας ήταν ίσως αρκετό ακόμη κι ένα πραγματικό σχέδιο για την δραχμή! Αλλά να ήταν σχέδιο! Όχι άλλα τσιτάτα, όχι άλλες βαρετές και ανέξοδες θεωρίες από επαναστάτες του καναπέ και από ανθρώπους που στα σαράντα τους δεν έχουν βγάλει μόνοι τους ένα ευρώ…

Το πλέον εντυπωσιακό είναι ότι στερούμαστε καλών ιδεών σε μία χώρα που δεν στερείται ανθρώπων που παράγουν καλές ιδέες! Το αποδεικνύουν κάθε φορά που περνούν τα σύνορα αυτής της χώρας και τους δίνεται η δυνατότητα να δημιουργήσουν. Δικαίως, λοιπόν, αναρωτιέται κανείς τι στο καλό μας συμβαίνει! Τι είναι εκείνο που εμποδίζει τους δημιουργικούς ανθρώπους να εκφραστούν και να δημιουργήσουν στην ίδια τους την χώρα.

Η Δευτέρα θα είναι σαν όλες τις Δευτέρες. Ο ήλιος θα ανατείλει από την ανατολή, τα λεωφορεία θα περιμένουν στις στάσεις να μεταφέρουν τους ανθρώπους στις δουλειές τους, οι μαγαζάτορες θα ανοίγουν τα στόρια των μαγαζιών τους. Ή μήπως αυτή την Δευτέρα θα συμβεί κάτι διαφορετικό;

Μην έχετε αμφιβολία! Την ημέρα της κρίσης δεν θα την αποφύγουμε όσο λειτουργούμε με τον τρόπο που λειτουργούμε τα τελευταία 35 χρόνια! Αν δεν είναι αυτή η Δευτέρα, θα είναι μία από τις επόμενες. Αργά ή γρήγορα ο λογαριασμός της αφροσύνης μας θα πληρωθεί. Κι αυτό δεν έχει να κάνει με την δεξιά ή την αριστερά. Αλλά με ανίκανες πολιτικές ηγεσίες που εκλέγονται από έναν ράθυμο λαό…

Θανάσης Μαυρίδης

thanasis.mavridis@capital.gr