Ο Χριστός και ο λήσταρχος Νταβέλης!

«Οι άλλοι ληστές έβλεπαν σ’ αυτόν σε μικρογραφία κάτι ανάλογο μ’ εκείνο που έβλεπαν οι απόστολοι στο Χριστό. (…) Το κεφάλι του Νταβέλη καρφώθηκε χαρμόσυνα σ’ ένα κοντάρι που κράδαινε μεσούρανα ένας χωροφύλακας. Το ‘φεραν και το ‘στησαν στην πλατεία Συντάγματος. Ήταν το 1856. Τότε το είδε και ένας έφηβος που ζωγράφιζε κι έκατσε και το σχεδίασε. Του ‘χε κάνει εντύπωση η ομορφιά και η έκφρασή του. Κράτησε το σχέδιο στο ντοσιέ του. Κι όταν την ίδια χρονιά πήγε στο Μόναχο να σπουδάσει ζωγραφική, ο δάσκαλός του ο Γερμανός που είδε το σχέδιο, του ‘καμε τέτοια εντύπωση ο ρεαλισμός του, που το ξεσήκωσε και το ‘βαλε σαν πρόσωπο του Χριστού στον πίνακά του “Το ‘Αγιον Μανδήλιον”». (Κυριάκος Κάσσης, Ο λήσταρχος Νταβέλης, πρόλογος, σ. 17)