•Ναι είναι μέρα χαράς.Πιάνουμε το Μάη,στεφάνια,λουλούδια.Το θελουμε το έχουμε ανάγκη το απολαμβάνουμε.Έτσι της πρέπει της Πρωτομαγιάς.
•Μέσα στη μέρα όμως θαπρεπε να χωράει ,με τη τιμή που αρμόζει ,η ιστορική μνήμη.
•Τη Πρωτομαγιά του 44 οι Ναζι κατακτητες διέπραξαν μια ακόμα φρικαλεότητα.Ως αντιποινα για το θανατο ενός Γερμανού εκτέλεσαν εν ψυχρω στο σκοπευτήριο της Καισαριανης 200 Έλληνες ανάμεσα τους και παιδιά. «Διακόσιοι γείρανε στη γη και μικρυνε ο κόσμος.»,τραγουδάει η αξέχαστη Ρένα Κουμιωτη,προσθέτοντας «ένα λυγμό στη Παναγιά».Η πολιτική ταυτότητα των Ελλήνων που έδωσαν τη ζωη τους ήταν το ΕΑΜ-ΚΚΕ.Έλληνες θύματα της ναζιστικης φρίκης.Ουδεμία σημασία έχει πια η πολιτική τους ταυτότητα.Η ναζιστικη φρίκη δεν έκανε διακρίσεις.Θαταν μια ακόμα απάντηση στη λέρα αυτή με τους αγκυλωτούς σταυρούς που ξαναξυπναει σαν αναερόβιο μικρόβιο.Καλά κρυμμένο ενίοτε στην «δημοκρατική ευαισθησία» και την πολιτική η νομική ιδιοτέλεια.
•Θαπρεπε το σύνολο των εκπροσώπων της Πολιτείας να αποτίει αυτή τη μέρα την πρέπουσα τιμή.Να θυμόμαστε.Ιδιως στα σχολεία.
•Πάντα με ενοχλούσε και με θύμωνε η ιστορική αμνησία που μας χαρακτηρίζει.Ιστορία και γλώσσα είναι τα πρώτα μεληματα βάσης στη παιδεία.Οι αμνήμονες λαοί δεν αντεχουν στον αδυσώπητο ,πανδαμάτορα ,παγκοσμιοποιημένο χρόνο.
Πάνος Μπιτσαξής