«No provider or user of an interactive computer service shall be treated as the publisher or speaker of any information provided by another information content provider» (= Κανένας πάροχος ή χρήστης μιας διαδραστικής υπηρεσίας υπολογιστών δεν θα θεωρείται εκδότης ή υπεύθυνος μιας πληροφορίας που παρέχεται από έναν άλλο πάροχο περιεχομένου).
Είναι το Άρθρο 230, ή «οι 26 λέξεις που δημιούργησαν το Διαδίκτυο», ή η ασπίδα των εταιρειών τεχνολογίας για την αποφυγή αγωγών με την κατηγορία ότι παρέχουν βοήθεια σε τρομοκρατικές ενέργειες, φιλοξενώντας ή «προτείνοντας αλγοριθμικά» τρομοκρατικό περιεχόμενο.
Ύστερα από 27 χρόνια, το περιεχόμενο της νομοθετικής ρύθμισης βάλλεται τόσο από τους Ρεπουμπλικανούς όσο και από τους Δημοκρατικούς στις ΗΠΑ, προβάλλοντας διαφορετικούς λόγους καθένα από τα δύο κόμματα, και τίθεται υπό αναίρεση. Υπό αναίρεση τίθεται ταυτόχρονα και ο τρόπος λειτουργίας για τις πλατφόρμες του διαδικτύου, όπως τον έχουμε βιώσει όλοι μας μέχρι σήμερα ως «πάροχοι περιεχομένου». Το διαδίκτυο, χωρίς την ασυλία που του πρόσφερε το Άρθρο 230, σίγουρα θα είναι ένα πολύ διαφορετικό μέσο έκφρασης.
Πηγή:a8inea.com