Να συγχωρείς σημαίνει να καταφέρνεις να υπερβαίνεις τα αρνητικά συναισθήματα που τρέφεις για κάποιον άλλο. Η συγχώρεση δεν συνιστά “ηθική” ή “θρησκευτική” υποχρέωση, που πρέπει τάχα να υλοποιήσεις για να εξασφαλίσεις κάποιο “αντάλλαγμα” σε επόμενη ζωή (άλλο ένα “θεσμικό παραμύθι”).
Δεν είναι άρνηση, ούτε λησμονιά συμβάντων, προσώπων και καταστάσεων, δεν είναι απόπειρα να υποβαθμίσεις το γεγονός που σε θύμωσε ή σε πίκρανε, ή έστω προσπάθεια να δικαιολογήσεις εκ των υστέρων τις συμπεριφορές των άλλων που σου προκάλεσαν τα αρνητικά συναισθήματα. Δεν αφορά καν “τον άλλο” αυτή η διαδικασία.
Είναι κάτι πολύ πιο σημαντικό και ουσιαστικό και αφορά πρωτίστως τη δική σου ευημερία. Να διδάξεις τον εαυτό σου να το κάνει αυτό (χάρη θα του κάνεις) και να μην παρασύρεσαι στον εύκολο δρόμο των “αυτοματοποιημένων συναισθηματικών αντιδράσεων”. Αν διατηρείς και ανατροφοδοτείς αρνητικά συναισθήματα για τους άλλους (όσο και αν τα θεωρείς δικαιολογημένα εξαιτίας των λόγων ή/και των έργων τους), το μόνο που καταφέρνεις σε βάθος χρόνου είναι να επιβαρύνεις τη δική σου ψυχοπνευματική υγεία (οι άλλοι δεν πρόκειται να αλλάξουν σε κάτι) και πολλές σύγχρονες επιστημονικές έρευνες καταλήγουν ότι επηρεάζεται εντέλει αρνητικά και η σωματική υγεία σου.
Κάποτε είχα διαβάσει ένα ωραίο : “Το να μην συγχωρείς είναι σαν να παίρνεις κάθε μέρα ένα δηλητήριο, προσευχόμενος να πεθάνει αυτός που μισείς” .
Γιώργος Λογοθέτης