Οι δυο μαθητές της Γαύδου

•Η ανοησία είναι ακατανίκητη. Ιδίως όταν φύεται σε γραφειοκρατικό περιβάλλον και παίρνει και νομική μορφή.
Οικογένεια στη Γαύδο έχει 3 παιδιά. Θέλει να ζήσει στο νησί μετά πάθους. Σε ένα ακριτικό νησί με 50 κατοίκους το χειμώνα. Νησί αιχμή του δόρατος της τουρκικής ρητορικής,ότι είναι αμφισβητούμενο έδαφος,νησί πύλη της Ελληνικής ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο.


Οι άνθρωποι αγαπούν το τόπο τους έχουν γη που την καλλιεργούν και δεν θέλουν να φύγουν. Αντί να επιβραβευθούν, αντί να προβληθούν ως παράδειγμα, υπέστησαν το εξής καψωνι από τους αιώνιους ανόητους. Τα δυο παιδιά τελείωσαν το Δημοτικό της Γαύδου.Γυμνάσιο δεν έχει η Γαύδος ούτε γίνεται να έχει γιατί δεν ζουν άλλα παιδιά εκεί.

Τι ζήτησαν οι άνθρωποι;να φοιτήσουν τα παιδιά με Τηλεεκπαίδευση και να δίνουν στο τελος της σχολικής χρονιάς εξετασεις. Τι πιο εύκολο τι πιο απλό. Το μοναδικό ίσως θετικό κεκτημένο της πανδημίας.

Όχι η απάντηση.Να πάνε στη Κρήτη.

Να μετακομίσει η μάνα με τα δυο παιδιά και να μείνει με το τρίτο ο πατέρας στη Γαύδο γιατί δεν μπορεί να αφήσει τη δουλειά του. Να παρουν κι ένα επίδομα της πλακας για να θαλασσοπνίγονται καταχείμωνο,πέρα δώθε ,Παλαιόχωρα -Γαύδος. Γιατί όλο αυτό; Γιατί δεν το προβλέπει ο νόμος τους είπαν. Ο νόμος επιτρέπει Τηλεεκπαίδευση μόνο με πανδημία ισχυρίζονται. Και διερωτάται κανείς; Πάνε καλά; τους είπε κανείς να το κοιτάξουν με ειδικό; ποιος νόμος; τι είναι αυτά που λένε; Λίγη ντροπή,λίγη αίσθηση αν μη τι άλλο εθνικής ευθύνης. Για τη Γαύδο αλλα και οποιοδήποτε άλλο μικρό νησι της άγονης γραμμής.
•Τώρα τα παιδιά χάνουν τη τάξη λόγω απουσιών. Και έπρεπε να πάει ο Μητσοτάκης για να δούμε το θλιβερό. Να περιμένει η μητέρα στη προβλήτα για να θέσει το “θέμα» στον Πρωθυπουργό. Αν είναι δυνατόν.
•Και μια που οι καρεκλοκένταυροι μιλουν για το νόμο ας διαβάζουν το νόμο πριν αποφασίζουν. Η πιο απόλυτη διατύπωση στη Σύμβαση για τα ατομικά δικαιώματα είναι η διάταξη που ορίζει ότι «ουδείς μπορεί να στερηθεί το δικαίωμα στην εκπαίδευση». Η ας έσπρωχναν μια τροπολογία. Χιλιάδες τροπολογίες έχουν περάσει περί ανέμων και υδάτων και περί της σαρας της μαρας και του κακού συναπαντήματος. Σε αυτό το θέμα έσταξε η ουρά του ποντικού της νομικής «ορθότητος».

Έλεος!

Πάνος Μπιτσαξής